Wie zal zeggen of wat wij hopen bestaat? Het is ermee als met de wegen op aarde. Eerst zijn er geen wegen maar ze ontstaan als veel mensen in dezelfde richting gaan ( Lee Sjuun )
WER IMMER TUT WAS ER SCHON KANN,BLEIBT IMMER DAS; WAS ER SCHON IST (Henry Ford )
Een nieuwe pelgrimstocht EEN NIEUW JAAR... EEN NIEUWE TOCHT
08-06-2011
SLOTBESCHOUWING
Toen ik ongeveer een jaar geleden besloot om na mijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostela in 2009 , een voettocht te ondernemen naar Rome wist ik niet echt wat me te wachten stond, want je gaat verder op je ervaringen van die andere tocht en verwacht ongeveer hetzelfde.
Maar niets is minder waar. Deze voettocht naar Rome is een totaal andere tocht geworden. Iets minder lang in kilometers ( 2000 tegenover 2490)
maar moeilijker. Enerzijds door de aard van het parcours, na de Rijnvallei , was het gedaan met vlakke wegen, vanaf Tubingen ging het van vals plat naar serieuze hoogteverschillen per dag. Na de Bodensee , wachtte de Alpen ! De Reschenpas ( 1544 m ) was de toegang tot Italië;
Het wondermooie Sud Tirol met zijn oneindige appel-boomgaarden, Rond Bologna de soms vervelende Po vlakte. En dan de voor mij totaal onbekende Apennijnen. Een echte verrassing, hoe mooi dit middelgebergte is, heerlijke vergezichten, kleine akkers afgewisseld met loofbos, bergweiden en overal het juichende geel van de brem. Stilaan richting Firenze, het echte Toscaanse heuvellandschap met olijjfbomen, wijngaarden , rijen cipressen en verspreide villa's. Het overdrukke , prachtige Firenze met Mario, mijn schoenmaker. En tenslotte het onvergetelijke Umbrië, met Assisi als hoogtepunt. Anderzijds door het altijd alleen onderweg zijn, maar ...
De rijkdom aan contacten met mensen onderweg was zo intens dat deze tocht voor mij altijd verbonden zal blijven met het jaarthema in onze parochie * Alle werkelijke leven is ontmoeting * . De houthakker die me een tas koffie aanbood, en terwijl het verhaal van zijn vrouw vertelde die al maanden in een herstellingsoord verbleef . De chirurg in zijn chique villa , die me op zijn terras liet uitrusten en me dan naar een slaapplaats bracht.
Het oude vrouwtje, waar ik geen woord van verstond, maar die absoluut wou dat ik mijn waterkruiken bij haar vulde . De marmerbewerker, die me fier een pronkstuk bestemd voor België liet zien. Mammachristina, en het lange verhaal van haar zieke man. De nederlandse fietspelgrims, de canadese bio-boerin, Pater portier Adriaan, Het hilarisch tafereel in het chique restaurant waar iedereen bekommerd was om voor mij een slaapplaats te vinden . de vespers in het kerkje van san Damiano ... en nog zoveel, zoveel meer ontmoetingen.
Ik zal ze voor altijd in mijn hart bewaren.
Met heel veel dankbaarheid kijk ik terug op deze onvergetelijke tocht, dankbaarheid om het gezonde lichaam, want het is en blijft in de eerste plaats een lange , zware fysische prestatie. Dankbaarheid omdat ik de kans heb gekregen van de familie om deze tocht te kunnen maken .
Dankbaar ook aan die heel velen die mij gedurende deze tocht hebben gesteund, het deed telkens opnieuw deugd al die aanmoedigingen te kunnen lezen en herlezen, zeker op moeilijker momenten, en die zijn er ook geweest.
Een ding is onmogelijk. Alle gedachten, ervaringen en gevoelens verwoorden, daarom wil deze tocht afsluiten met de woorden :
ALLES WAT IK NIET KAN ZEGGEN, EN NIET KAN SCHRIJVEN, ZAL ALTIJD DIEP IN MIJ BIJ ME BLIJVEN;
De grootstad Rome komt dichtbij, dat merk je aan alles, de eerste voorsteden, het steeds drukker worden verkeer.dat ook alsmaar roekelozer wordt. Het wandelen langs rustige wegen is voorbij, maar dat hoort er nu ook eenmaal bij. Het eerste deel van onze 20 km was nog echt mooi, maar dan veranderde het snel. We zitten nu in een camping in Prima Porta . De laatste echte " pelgrimsdag " want morgen wordt toch wel een heel speciale. Nog een 25 km tot St Pietersplein en mijn tocht is defintief voorbij. Stilaan tijd om een balans op te maken. Ong 80 dagen onderweg, waarvan 65 effectief gewandeld, 2000 km, 3 paar schoenhielen. Een hoop fijne ontmoetingen en ervaringen rijker. Een pelgrimstocht anders dan andere. Heel veel van deze tocht zal ik voor altijd bewaren in het diepste van mijn hart. De vele contacten met vrienden en kennissen waren steeds meer dan deugddoend. Ik zou vandaag vooral mijn " rots in de branding - mijn duivel doet al op thuisfront " willen bedanken. Eddy Jespers, die dagelijks zorgde voor alle mogelijke steun en navigatie, 1 smsje en Eddy had een oplossing klaar, tot s avonds heel laat zat hij samen met vrouwtje Elise te wachten tot ik mijn dagelijks verslag doorstuurde zodat hij mijn blog kon bijwerken . Eddy en Elise een hele dikke dankuwel ... Ik zal vanuit Rome proberen een samenvatting te schrijven over mijn ervaringen . Deze pelgrimstocht heeft me in ieder geval veel meer gegeven dan verwacht. Zeker ook het onbeschrijfelijk mooie Italie, met zijn fantastische mensen.... Maar eerste nog 25 km stappen, want hoe mooi alle ervaringen en hoe goed alle italiaanse wijnen ook waren in de eerste plaats was het natuurlijk dagelijks uren zweten en stappen, dus nog 25 te gaan en ROME .
Het wordt stilaan genant, maar wij zijn blijkbaar de enige vlamingen onderweg naar Rome. Bijna dagelijks komen we fietsers tegen, alleen of per 2 en altijd zijn het Hollanders. Beste vlamingen, beste vrienden , haal aub uw fiets van de zolder, begin te trainen en met zijn allen naar Rome, ipv van toerekes rond de kerktoren, van cafe naar stamminee. Ik kan aannemen dat jullie niet te voet naar Rome willen, maar per fiets in 3 a 4 weken, komaan, want we voelen ons een beetje eenzaten tussen al die nederlanders. Hoed af want ze doen het toch maar.
Vandaag een korte, maar wel een op en af tocht, flirtend met de autostrade naar Rome, het verkeer wordt stilaan drukker en af en toe komen we de Tiber tegen. Het gaat nu recht naar Rome. En ja hier lopen alle wegen wel degelijk naar Rome. Gisteren gelogeerd bij een Canadese bio-boerin uit Montreal, die hier met haar man een terug-in-de-tijd-boederij uitbaat en die pelgrims - zoals wij -die tevoet komen een korting geeft van 20 % als vrienden van de natuur. Vandaag overnachten we op een soort Nederland-in-Italie , maw op een camping . Een luxe camping, waar we een mini chalets mogen gebruiken voor 30 , met een heus , groot echt zwembad, en ik kan het weten. Wiske loopt nog steeds op " ronne " voeten, ik denk dat we nog een paar dagen langer zullen moeten stappen, want het begint te beteren ... Met het einde in zicht begint een soort heimwee naar thuis,de kinderen, kleinkinderen en de vrienden toch wel te knagen. Maar nog 2 dagen stappen, en de laatste loodjes wegen absoluut niet zo zwaar, integendeel we leven op een " pelgrimswolk " met dank aan Fransiscus.
Vanmorgen vroeg vertrokken op onze boerderij-restaurant, waar gisterenavond nog een stormloop was naar wat blijkt de beste pizza te zijn?
Het was enig mooi, de opkomende zon, die de heuvels nog meer tinten gaf . Andere kleuren, bijna onmogelijke varianten van groen Een lange tocht van 29 km, om slapen te vinden. Altijd weer op en af, soms kilmeters lang. Voor Wiske juist genoeg. Haar voeten blijven een " lijdend voorwerp". Maar gelukkkig een gezonde bio-agro-boerderij-slaapplaats gevonden midden een heel zware beklimming, Nog 3 stapdagen. Donderdagavond in Rome!!!
Vrijdag en zaterdag even rondkijken in Rome, mijn schoenen en mijn pelgrimskaart laten zien aan de " El Papa " en zondagmorgen naar huis - aankomst Zaventem 11,10 ...
Sinds gisteren terug op mijn uitgestippelde voorziene route richting Rome. Nog 100 te gaan. De streek waar we nu doortrekken, is zeer heuvelachtig, zonder echt moeillijk te zijn. Heel mooie vergezichten, een lappendeken van kleuren, olijfgaarden, knalgele bloeiende bremstruiken, wijnvelden, hier en daar een paar cypressen, en in de verte de kale bergrug van de monti Sabini We komen voorbij in klein verloren slapende dorpjes waar alle leven zich afspeelt in de plaatselijke bar. De krant, brood, beleg, cigaretten .... Voor alles moet je in de lokale cafe-bar zijn, hier spelen de italianen op hun zangerige manier hun dagelijks toneel.
Gisteren toen we onderweg waren naar een camping in de hoop daar een slaapplaats te vinden, kwamen 2 fietsers voorbij die even stopten. Het waren Ellen en Walter uit Breda onderweg per fiets naar ... ROME ..en uiteraard ook onderweg naar diezelfde camping.
We hebben deze kennismaking s avonds " zeeer " uitgebreid gevierd in het eenvoudig, maar sympathiek restaurant van de camping. Ellen en Walter heel toffe mensen, precies of we kenden elkaar al lang.
Vandaag na een korte, mooie zondagse-na-de-noen-wandeling van 19 km onderkomen gevonden in een bijzonder mooi gelegen boerderij - agrotoerisme - waar na een korte rust, een lange douche en nog een veel langer aperitief ons avondeten op ons wacht.
Een kortere dag van 20 km met als rustplaats een fijne camping met zwembad - Camping Monte del Sole in Narni. Geen zwempartij want bij aankomst een stevig onweer en dus ander tijdverdrijf zoeken.
Na 3 dagen stenen-lopen, zien Wiske haar voetjes er zo uit.
Vandaag de ganse dag tussen de olijfbomen gelopen, waar het blijkbaar sproeiseizoen is, kleine tractoren op rupsbanden klauteren zich een weg onder en tussen de grillige, kromme dwergbomen. Mannen met maskers sleuren lange slangen achter zich mee en besproeien boom na boom met 1 of ander chemisch product. Rond de middag in een soort gehucht boven in de bergen tussen de eindeloze olijfboomgaarden, een klein winkeltje-bar. De deur stond open maar niemand te zien. Wij maar roepen en fluiten, en eindelijk kwam de vrouw plots te voorschijn uit haar ...olijvenhof. Zij was blijkbaar zo gelukkig om een klant te hebben, dat zij ons voorstelde om een speciale sla te maken, gekruid met zelfgemaakte olie en veeeeel, heel veel zout !!! Want zei ze een pelgrim heeft zout nodig, zeker bij 33 graden!!
Het heeft wel wat geduurd want eerst de soorten sla in haren hof gaan afsnijden, verser kon echt niet. We hebben haar moeten tegenhouden of ze ging nog een ommelet bakken, met " verse " eieren mijnheer !!!
Rond een uur of 4 in Spoleto - 24 km - aangekomen. Het infokantoor ligt uiteraard gans boven in het stadje.
Morgen verlaten we de prachtige, maar zware wandelweg " la via Francigena di San Francesco " die ik nu een dag of 9 volg. Ik wil tenslotte naar Rome.
Na een ontbijt in den hof van onze B&B , met zicht op de vallei, onze weg gezocht in de wirwar van straatjes doorheen Spello. Je daalt af door steegjes en pleintjes die het licht van de geschiedenis niet hebben zien voorbijgaan. Alle hoekjes en steegjes overvloedig versierd met bloemen. De tocht vandaag liep voor een groot deel door de vallei, een gevoel als een herinnering uit een ver verleden. Naar het einde toe toch weer serieus klimmen naar Trevi, want de Umbriers bouwden al hun steden in de hoogte, op de toppen van de bergen. Trevi is een grote bouwwerf, alles wordt hier tegelijkertijd gerestaureerd, steegjes, pleintjes, huizen, t zal mooi zijn .... na de werken. Een beetje zoeken voor een overnachtingsplaats, maar toch weer onverwacht behulpzaam verder geholpen door de jonge dame van de infodienst. De sleutel ligt in de bar om de hoek ... pagare??? domani ..... Alle dorpjes hier schijnen verlaten, te slapen tot ..18 uur, plots verschijnt iedereen buiten en komt alles tot leven, de temperatuur wordt aangenaam, en alles herleeft. Ook wij, na een serieuze tocht van 24 km , in de hitte van de dag. Een goeie douche, even rusten en een goei pint doen wonderen, zeker als je met zijn tweetjes bent.
Reizen, het is zijn hart losmaken van het anker der kleine vaart, om het vlot te laten geraken op de zeeën der wereldkaart. Het is zijn hart van het beminde losrukken, fier en onbevreesd, om het schoner nog weer te vinden dan het ooit is geweest. (Berus Aafjes. een voetreis naar Rome)
