Zondag 21 maart 2010, 18:39 Bhubaneswar

Zoals beloofd: een lesje zedenleer...

“Het mes van Occam”

Voorkennis:

-Doelgroep: iedereen die zo dom is om naar een land te trekken waar iedereen übergelovig is en het 45° C kan worden.

-Lesduur: ongeveer 2,5 maand.

Lesdoelen:

Feiten:

-Welke dingen zullen er mislopen?

-Wat is het mes van Occam?

Structuren:

-Hoe werkt Karma?

Relaties:

-fietsproblemen vs. Karma

-fietsproblemen vs. Incompetente reparateurs

Oplossingsmethodes:

-zoek een vergelijkende situatie die het principe van het mes van Occam bevestigd.

Attitudes:

-Bij twijfel, kies het eenvoudigste antwoord.

Vertikale lesopbouw:

-Instapfase: Je neemt een vliegtuig naar Londen, daar stap je over naar Delhi om daar nog eens over te stappen naar Bhubaneswar. Eens aangekomen neem je een lesopdracht aan waarvoor je zult moeten pendelen en dus vraag je of er een fiets ter beschikking is.

-Analytische fase: Je eerste 2 fietsen zijn halfdoorgeroestte restanten van wat ooit een tweewieler was. Na 2 dagen krijg je een fiets ter beschikking die ooit door Amerikanen is gedoneerd. Deze fiets heeft blijkbaar al enkele jaren boven op het terras doorgebracht. Het zadel zit zo los als maar kan, er zijn geen reflectoren of lichten, je stuur staat scheef, je ontdekt dat er geen voorwielremmen zijn, de ketting is volledig verroest en je achterwielrem reageert zoals een LO-student tijdens opvoedkunde: 3 uur te laat.

Je trekt er toch je plan mee, maar moet elke morgen weer opmerken dat de kinderen weeral met de versnellingen hebben gespeeld en elke morgen ben je 10 minnuten kwijt de fiets te repareren.

Op een gegeven morgen ontdek je weeral dat de, ondertussen door jouw reeds meermaals voor “vervloekte ***kinderen”, shelterkinderen er met hun “rattenpoten” de versnelling hebben verminkt. Maar deze keer was één keer te veel, de ketting is volledig verbogen en fietsen is niet meer mogelijk. In de loop van de volgende dagen wordt de fiets meerdere keren naar een fietsenwinkel gebracht, maar werd er niets anders gedaan dan de banden extra op te pompen en de rem wat aan te spannen.

Uit pure wanhoop neem je maar 2 tangen (neen ik heb geen SOCA-studentes meegenomen, ik heb het over de werktuigen) en plooi je de ketting zelf terug recht.

Dan merk je dat beide banden zo hard zijn opgepompt, dat het slechts een kwestie van tijd is tot eentje knalt, dus je laat er wat lucht uit om ze op redelijke druk te zetten. De klep van de achterwiel is echter zo verroest dat hij open blijft staan en helemaal leegloopt. Dus de fiets mag nogmaals naar de winkel om hem te laten oppompen.

De volgende dag zie je de fiets eindelijk terug, met de ketting in orde, de remmen gerepareerd en de wielen opgepompt. Je denkt van het gezever af te zijn en je vertrekt naar een van je lessen in Ajad Nagar, tot je beseft dat je miserie nog lang niet voorbij is. 5 minuten voor je aankomt hoor je de knal waar je al eerder voor vreesde en je ziet je voorwiel binnen seconden leeglopen. Het laatste stukje mag je dus wandelen, eens in de slumschool bel je naar de shelter, die de fiets komen ophalen en de leerkracht in Ajad Nagar mag je terugvoeren tegen 6 uur.

Zo zit je enkele dagen zonder fiets, maar tegen zaterdag wordt de knoop doorgehakt, en je gaat naar het terras boven nog eens kijken welke fiets nog in degelijke staat is. Je ziet een zwarte mountainbike met zeer degelijke remmen, een goed zadel, goede versnellingen en met reflectoren. Enkel de ketting moet gesmeerd worden en de banden moeten nog wat opgepompt worden. Te mooi om waar te zijn? Inderdaad! Iemand gaat even de banden laten oppompen, eens terug neem je een testrit, en je merkt dat hij perfect rijdt, dus je parkeert hem (uiteraard ergens ver weg van die kinderen) en je gaat naar bed.

De volgende morgen heb je een drukke dag voor de boeg, aangezien je tegen half 11 weg gaat, maar je wilt tegen 8 eerst nog eens naar de winkel rijden om voorraden in te slaan. Pas wakker en gewassen wandel je naar de fiets, stapt op en je wilt vertrekken, maar je merkt dat hij stroef rijdt. Je kijkt naar achter en ziet dat je achterwiel plat staat...

Momenteel is het zondagavond, morgen moet je opnieuw de weg op en je hebt nog altijd geen fiets...

-Oordeelsfase: Oefening in het redeneren.

Het mes van Occam zegt dat het simpelste antwoord op een vraag zo goed als altijd de juiste is.

Vraag: hoe komt het dat een vrijzinnige in een diepgelovig land om de 2 minuten wordt geteisterd met fietsproblemen.

Religieus antwoord: Het is karma, omdat je in je leven slechte, niet-religieuze dingen hebt gedaan word je gestraft door god(en) om je te overhalen te bekeren.

Vrijzinnig antwoord: Indiërs kennen geen kloten van hoe ze een fiets moeten onderhouden.

Het mes van Occam stelt dus: antwoord 2 is simpeler, dus het juiste.

-Uitbreidingsfase: Elk wetenschappelijk experiment of stelling kan pas aanvaard worden als het meermaals bewezen kan worden.

Ga naar VELO in Leuven en huur daar een fiets. In een totaal andere leefwereld, zonder al die goden of andere sprookjes zie je dezelfde dingen gebeuren bij huurders van alle religieuse strekkingen (behalve Pastafari's die rijden niet op fietsen, die hebben speciale piratenschepen met wielen.) Is het in dit geval de hand van een of ander meerhandig kruising tussen een roze man en een olifant of weten ze bij VELO ook totaal niet waar ze mee bezig zijn?

Bijkomende nota:

Wegens nog onbekende redenen is de toepassing van deze les blijkaar niet toepasbaar in het 50-minutensysteem van het regulier Nederlandstalig onderwijs van ons Belgenlandje. De auteur verzoekt hierbij dat de eerstejaarsstudenten NCZ als Chinese vrijwilligers worden aangesteld om dit op te lossen...