Het weer voorspelde vanmorgen niet veel goeds, dus de
wijnroute op ons programma gezet.
Op zoek naar onze geliefde Clos Malverne Dit wijnhuis
hadden we, met behulp van de kaart, vlot gevonden. Haast alle wine estates
hebben naast een proeverij ook een (chique) restaurant. Maar daarvoor was onze
outfit iets te gewoontjes. Dan maar alleen de proevery.
Hier zijn ze destijds wel erg creatief geweest in het
geven van namen aan hun wijnhuis : Meerlust, Vergelegen, Rust en Vrede, Vergenoeg,
Niet Voorbij, Goede Hoop,
Even nog een bezoekjes aan Stellenbosch, een
universiteitsstad en dan verder langs de vele wine estates.
Blijkbaar is hier heel ooit, heel lang geleden al iemand
van onze familie geweest , want we kwamen terecht in de Koopmanskloof, een fairtrade
wine estate. Natuurlijk konden we daar niet weg, voordat we een flesje gekocht hadden(meer
wijn laat onze koffer niet toe).
En dan maar weer richting Somerset West.
Het was de hele dag erg bewolkt, maar toch nog warm
genoeg om nu (half 6) bij onze kamer op het terras te zitten en dit te
schrijven. Morgen onze laatste volledige dag hier.
On the
road again langsChapmans Peak. Een
in de bergflank uitgehouwen weg met maar liefst 114 bochten over 9 km.
Adembenemende uitzichten en soms ook even niet opzij kijken naar de diepe
afgrond met daaronder de Atlantische Oceaan.
Afgelopen dagen hebben we al meer dan 1200 km afgelegd.
En dan zijn we nog niet naar de Kaaroo woestijn gereden. Die lag echt te ver
weg en met onze kleine huurwagen niet te doen !
Ook vandaag nog geen haaien gezien. Heel even dachten we
van wel, maar bij nader inzien waren het boardsurfers. Toch even gestopt en
genoten van hun kunsten op het water (en van de gestroomlijnde lijven in de
strakke pakken). Het zonnetje was hier even van de partij, dus tijd voor een
beker take away koffie op de dijk.
Volgende week zal het weer wat anders zijn, dus laat ons nu
nog maar even genieten.
Wat wil je nog meer; bergen, wijngaarden, zee, strand en
rustig verkeer. Vandaag hebben we weer eens genoten van de mooie natuur in en
rond Kaapstad.
Zijn vanmorgen helemaal naar Hermanus gereden om
walvissen of haaien te spotten. Onderweg nog een andere pinguïnkolonie gezien
en fotos gemaakt van de aanwassende golven die te pletter slaan tegen de
rotsblokken Mooi !!! Hier kunnen wij van genieten en heel de wereld vergeten
(tot we gestoord worden door een sms van Ghislain. Nee hoor, blij dat anderen op
dat moment wél aan ons denken!).
Hoe dichter we Hermanus naderden, des te dichter werden
de wolken boven de zee. Tenzij de walvissen of haaien een fluovestje (rog.)dragen,
zullen we ze niet kunnen zien. Dan maar een overdekt terrasje met een warme
koffie en deze tekst al op een papieren servet schrijven. Nog even door het
stadje kuieren en dan maar teleurgesteld terug. Goddank langs dezelfde mooie
kustweg, dus dat maakte het weer goed.
Hemeltje ! 05.30 u. en de wekker loopt af (noemen ze dat
vakantie?!).
Vanmorgen dus vroeg vertrokken naar Fairy Glenn safari
in Worcester.
Fijn zo buiten het seizoen op vakantie; er is nergens
veel volk !
Dus ook hier weer in een jeep, truck, met maar 14 mensen
en weer een geweldig goeie (vrouwelijk) gids (ranger).Hobbeldebobbel doorheen
het rotsachtig landschap. Alleen goed voor mensen met goei schokdempers (denk
ik dan, en ben ik blij met mijn maatje meer).
Enja, we hebben ze bijna allemaal gezien, the big five !
De olifant, buffel, neushoorn, leeuw en luipaard (deze niet). De springbokken,
de struisvogels,
Na een gratis lunch, terug richting Somerset.
Vanavond waren we echt moe, maar tevreden. Dit was onze daddys
day, want de safaritour was iets waar Stefan naar uitkeek.
Vanmorgen de wekker om half zes laten aflopen, want we
werden tijdig verwacht in het centrum van Kaapstad voor een rondleiding in een
township (=krottenwijk).
Het busje stond ons op te wachten en weer waren we de
enige gasten. Het werd dus een privé rondleiding. De vrouwelijke chauffeur én
gids vertelde dat ze zelf afkomstig was uit deze township en gaf in een
vloeiend Engels uitleg over het ontstaan ervan. Ze reed ons eerst nog even
langs het museum van district six en bracht ons daarna naar township Langa(
geboortedorp van Anele) (er bestaan verschillende in Kpst).Daar nam gids Sigi
het van haar over. Hij wandelde met ons door de straatjes, sommigen niet eens
verhard, met allerlei afval op de grond. We mochten de binnenkant van zulk een
krotbekijken.Het was inderdaad zoals in de boekjes staat;
je voelt je daar echt een gluurder. Onaangenaam gevoel. Terwijl wij, twee
blanken met hun gids, door de straatjes wandelden, werden we door de ouderen
nagekeken of door spelende kinderen nagelopen. (volgens mij werden die door hun
ouders naar ons gestuurd, in de hoop geld van ons te krijgen. Ze stuurden de
meest schattige kleine zwartjes om op ons gevoel te werken ?) In de
kinderopvang mochten we ook even binnen. De kinderen en hun begeleidster
begonnen spontaan (?) een Afrikaans lied te zingen.
Hier zijn is een aparte ervaring, vol gemengde gevoelens.
Zij leven zo echt, dat klopt, maar ze slaan er munt uit, wat hun goed recht is,
maar hoe authentiek is dit bezoek dan nog?...
Terug in het centrum van Kpst hebben we nog even een
terrasje meegepikt, want het was ondertussen heerlijk warm geworden. Zo warm
zelfs dat we bij onze terugkeer in de BB in het zwembad doken. De eigenaars
waren die dag ook weg, dus we moesten ons voor niemand generen.
Deze avond moeten we weer vroeg in bed, want morgen
worden we om 8 uur in het safaripark verwacht en het is eerst nog bijna 2 uur
rijden. Dus tel maar even lang geleden dat ik nog zo vroeg op moest.
Ze reed ons eerst nog even
langs het museum van district six en bracht ons daarna naar township Langa(
geboortedorp van Anele) (er bestaan verschillende in Kpst).
Daar nam gids Sigi
het van haar over. Hij wandelde met ons door de straatjes, sommigen niet eens
verhard, met allerlei afval op de grond. We mochten de binnenkant van zulk een
krot
