Vorige week hebben we gepicknickt in het park van Schönbrunn. Dinsdagavond gaven de Wiener Philarmoniker er hun jaarlijks gratis zomernachtsconcert. Helaas viel het weer wat tegen: regen. Dit weerhield er ons echter niet van er een fantastische avond van te maken. Met wat broodjes en vooral veel wijn hebben we het er heel gezellig van gemaakt.
De EK-koorts is hier in Wenen alomtegenwoordig. Aangezien België er niet bij is, had ik me voorgenomen te supporteren voor Oostenrijk en voor Nederland. Vooral de tweede keuze bleek een geweldige keuze. Vooral de enorme overwinning tegen Italië was genieten. We zijn telkens bij de wedstrijden van Nederland naar de Fanmeile getrokken, om daar in het Oranje de wedstrijd op grote schermen te volgen. De sfeer is telkens onbeschrijflijk.
Zoals sommige wel weten had ik gisteren (ja, op zaterdag) les (Nederlandse maatschappijgeschiedenis) van 13u tot 17u. Helaas kregen we binnen die vier uur slechts tien minuten pauze = moordend. En dat terwijl een mens zich slechts 20 minuten optimaal kan concentreren. Vooral in het tweede deel van de les zag je dan ook enkele mensen in slaap vallen (zoals mijn buurman achter zijn laptop), of mensen zoals Arne die gewoon met iets totaal anders bezig waren (namelijk het schrijven van een paper). Ik kon me niet permitteren om in slaap te vallen of iets anders te doen, aangezien ik de pech had naast de prof te zitten (omdat we in die les maar met 20 studenten zijn, zitten we in een kring). Bovendien was ik een van de vijf die een presentatie moesten houden. Ik denk wel dat mijn presentatie in orde was.
Heel veel succes aan al diegene voor wie volgende week de examens starten!
Ik ben sinds maandagnacht terug van de uitstap naar Karintië en Slovenië. Het weekend heeft ongelooflijk veel deugd gedaan, en heeft me nieuwe energie gegeven voor de rest van de semester.
Vrijdagavond kwamen we pas laat aan onze bestemming. Caro had de weg op internet opgezocht. Daarbij had ze helaas een fout gemaakt. Ze had wel de juiste naam van de straat ingegeven, maar in het verkeerde dorp. Hierdoor zaten we 20 km verkeerd.Uiteindelijk hebben we het gevonden. De vakantiewoning was prachtig. We verbleven bij een oud koppel, waarvan de kinderen al even uit het huis waren. Ze hadden de kamers van hun kinderen omgebouwd tot keuken en twee slaapkamers. Als we door het raam van de slaapkamer keken, hadden we een geweldig uitzicht op de bergen. Zaterdagmorgen zijn we, na lang te hebben uitgeslapen, vol goede moed een uurtje gaan joggen. Dan stond de Wörter See op het programma. Het meer (waarop een zeilwedstrijd bezig was) in combinatie met de omliggende bergen was prachtig. De gebouwen errond zijn echter verschrikkelijk kitsch. Je ziet dat er alles in het teken staat van de toerist, waardoor het oorspronkelijke karakter van de oord volledig verdwenen is. Na het bezoekje aan de Wörtersee zijn we naar Klagenfurt, de hoofdstad van Karintië, gereden. Een klein, maar wel leuk stadje. Tegen 17 uur waren we aan de Faaker See. Alex had niet zoveel zin om te zwemmen, dus zijn we met drie de uitdaging aangegaan om in het toch wel koude water te springen. Desondanks heeft het veel deugd gedaan.
Zondag wilden we absoluut een (berg)wandeling maken. Op aanraden van onze gastvrouw, was de zogenaamde Mittagskogel ons doel. De wandeling was best avontuurlijk, aangezien we vaak steile stukken moesten trotseren. Drie later dan dat we vertrokken waren, kwamen we bij een berghut op zo'n 1600 meter. Daar aten we onze picknick op. We babbelden ondertussen wat met de eigenaar van de hut. Toen die hoorde dat we op weg waren naar de Mittagskogel, keek die alsof we gek waren. Hij wees naar een tamelijk hoge top die onder de sneeuw lag: dat was tegen onze verwachtingen in de Mittagskogel. Het was alleszins onverantwoord om die op dit moment van het jaar te doen. We zijn dan maar naar een top in de buurt gewandeld; het zicht was er adembenemend. Je kon vanaf de top het ganse dal zien, je kon de Faaker See zien, de Wörter See, de Drau (rivier), ... We waren echt onder de indruk.
Het dorpje waarin we logeerden, ligt vlak bij de Sloveense grens. Daarom hebben we maandag die grens overgestoken om naar Ljubljana te reizen. Het is een aangename stad. Vooral aan de rivier (de Ljubljanica) heb je veel gezellige (en relatief goedkope) terrasjes. Steeds zie je vanuit de stad de omliggende bergen. Het hoogtepunt in Ljubljana is de Ljubljanski Grad (de burcht van Ljubljana). Vanuit de toren heb je een prachtig zicht op de stad. Dan merk je trouwens dat Ljubljana echt niet zo groot is.
Binnenkort komen we met vier bijeen om foto's van de reis uit te wisselen. Ik zal van die foto's de beste op de blog zetten.
Ik verlaat binnen enkele uren Wenen en ga samen met Alex, Caro en Minna-Liisa naar Karintië. We hebben er een supergoedkope vakantiewoning gevonden in de buurt van Klagenfurt. Een beetje rust na enkele drukke weken zal welkom zijn...
Een klein overzicht.
Vorige week vrijdag ben ik naar het kot van Robert gegaan. De avond begon zeer leuk, maar is een beetje in mineur geëindigd. Er was wat ruzie (of toch zeker een felle discussie) ontstaan tussen Robert en zijn Spaanse kotgenoot Ricardo. Er waren trouwens al eerder strubbelingen geweest. Na de eerste week toen ik met Robert keuken en badkamer deelde, zit Robert op kot met een Spanjaard (de reeds genoemde Ricardo) en de Italiaanse Marzio. Het zijn toffe gasten, maar het probleem is dat ze een heel andere levensstijl hebben dan Robert. Robert is zeer gesteld op orde ( hij heeft de ordelijkste kamer van heel de woningblok, en heeft als beloning van de kuisvrouw zowaar een strijkplank gekregen, zodat hij kleren op zijn kot kan strijken) , en ergert zich dan ook vaak aan de zuiderse laissez-faire stijl van Ricardo en Marzio. Vandaar dat Robert vaak wat terugkijkt naar de week dat wij de woning deelden. Het was al eens tot een ruzie gekomen omdat Robert vond dat Ricardo en Marzio te weinig hun best deden om de keuken proper te houden. Vrijdag was Marzio er niet bij (die zat in Ljubljana), alleen Ricardo en enkele Spaanse vrienden van hem. De discussie ging ongeveer over hetzelfde en hij zei dat Ricardo en Marzio als zwijnen leefden, terwijl Ricardo weer zei, dat Robert als zijn grootvader klonk, enfin, de sfeer zat er goed in. Ik kan Robert begrijpen dat het niet makkelijk is om samen te leven met mensen die een heel andere levensstijl hebben, maar hij overdrijft vaak ook wat in zijn drang naar orde en netheid. Ik vond die eerste week op kot met Robert zeker geslaagd, maar ben toch ook wel blij, dat ik geen vier maanden met hem heb moeten samenleven.
Het voorbije weekend werden in Wenen stadsfeesten georganiseerd. Uiteraard mochten we dat niet missen. Na samen iets gegeten te hebben in Tunnel ( een lekker en vooral heel goedkoop restaurant), zijn Robert, Michaela, Catherine en ik richting Hofburg getrokken. Daar waren er al heel de dag concerten. Tegen negen uur begon er het concert van Nena, wat we zeker niet wilden missen. Voor diegene die deze popzangeres niet kennen, ze is vooral bekend voor twee hits: 99 Luftballons en iets recenter: Anyplace, Anywhere, Anytime.
Maandag had Julia (Oostenrijkse studente die vorig jaar op erasmus was in Leuven) een Nederlandse avond georganiseerd. Arne en ik vertegenwoordigden Vlaanderen, er waren twee Nederlanders en dan nog Oostenrijkse studenten die in België of Nederland op erasmus waren geweest. Het was ondanks de slechte wijn een zeer geslaagde avond.
Dinsdag had Alexandra nieuwe schnaps gekocht en had me samen met haar kotgenoot uitgenodigd om de schnaps uit te proberen. Deze smaakte niet echt geweldig, maar ik heb op die avond weer wat nieuwe Oostenrijkse uitdrukkingen geleerd als "mir hauen uns über die häuser" (we gaan uit), of "fesch" (mooi, knap) of de leukste: "eine flotte drei" (ik denk dat de betekenis vrij duidelijk is).
Woensdag had Alex Vlad en mij uitgenodigd om een Duitse specialiteit te komen eten op zijn kot: Käsespätzle. Ik moet toegeven dat ik onder de indruk was, ik had het hier al eens in een studentenrestaurant gegeten, maar dat was niets in vergelijking met wat Alex ons voorgeschoteld heeft. Daarna zijn we kort iets gaan drinken in een Lokal zoals dat hier heet, niet ver van mijn kot. Daar heb ik nog wat vrienden leren kennen van Alex. Daar hebben we ook afgesproken om samen naar Kärnten te gaan.
Ik heb foto´s gekregen van op het verrassingsverjaardagsfeestje voor Arne. Als ik terug ben van Kärnten zet ik ze op de blog!
Toen ik net even naar de keuken ging, ben ik een nieuw gezicht tegengekomen. Ik dacht eerst dat het een vriend was van de Chinezen of van Math, maar dat is dus helemaal niet het geval. Hij blijft hier namelijk tot eind juli en woont in de kamer van een van de twee Chinezen. De 'you can call me Steve'-Chinees is blijkbaar vertrokken. Tegen ons heeft hij daar niets over gezegd, maar ik ben er om eerlijk te zijn niet zo rouwig om. Misschien dat we de keuken en badkamer nu wat proper kunnen houden. Ik heb er maar even met nieuwe bewoner uit Noorwegen kunnen praten, want hij stond net op het punt naar het centrum te gaan. Hij lijkt me alleszins heel sympathiek (alleszins vriendelijker dan zijn voorganger).
Sinds enkele dagen is het in Wenen bijzonder zonnig weer: eindelijk kan ik mijn jas op mijn kot laten. Uiteraard heb ik dan ook met volle teugen van het fantastische weer genoten: studeren in de binnentuintjes, parken of op de binnenkoer van mijn kot of hoe studeren ook zijn aangename kanten kan hebben.
Als erasmusstudent leef je echt 100km/u. Overdag studeren, naar de les gaan en/of sight seeing. 's Avonds en 's nachts afspreken met andere (erasmus)studenten, nauwelijks tijd hebben om te slapen. En zo is het bij al de erasmussers. Tussen erasmusstudenten hangt er een totaal andere sfeer dan onder 'normale' studenten. Uiteindelijk zit iedereen in een gelijkaardige situatie: samen in een vreemde stad, op korte tijd je draai weten te vinden. Iedereen wil bovendien veel nieuwe ervaringen beleven. Hierdoor zijn de onderlinge contacten veel intenser dan normaal. Toch verdwijnt nooit het besef dat de tijd wegtikt. Ondanks de beloftes elkaar te blijven opzoeken na Wenen, weet iedereen dat deze erasmustijd en dit soort leven een fase is. Het is een unieke tijd, maar die is eind juni definitief afgelopen. Ik kan in ieder geval de volgende jaren door heel Europa (en zelfs ook Californië en Canada) reizen zonder een logement te moeten zoeken. Ik maak op dit moment dan ook meest wilde plannen.
De vorige dagen waren goedgevuld. Het is echter makkelijker om deze belevenissen aan de hand van foto's te vertellen. Van zodra ik de foto's heb, zet ik ze met uitleg op de blog (uiteraard pas na een strenge censuur ).
Sinds gisterenavond (laat) zijn mama en Joan ook in Wenen. Ik ben gisteren meegeweest tot hun hotel. Vandaag hadden we 's morgens afgesproken en ik heb hen de universiteit, het stadhuis en het Burgtheater laten zien. Onderweg kwamen we Erik (geschiedenisstudent uit Leiden) tegen, die was op weg naar de Nederlandse ambassade, waar er ter ere van Koninginnendag een receptie werd gehouden voor de Nederlandse inwoners van Wenen en omstreken. Daarna gingen mama en Joan een Jugendstil-wandeling doen, waar ik niet meekon, omdat ik nog wat moest werken. Bovendien had ik deze namiddag een Vorlesung. Toen ik terug op mijn kot was, snel mijn paella opgegeten, nu een berichtje op mijn blog (wat weer veel te lang geleden is), sebiet nog even met Hanne praten en dan naar het verjaardagsfeestje van Frank in Gasometer (wat ondertussen een veelzeggend begrip is geworden onder de Weense erasmussers). Morgen ga ik in de voormiddag werken aan mijn paper over de Industriële Revolutie, en in de namiddag ga ik mama en Joan door de oude stadskern van Wenen gidsen. We willen trouwens dan ook naar Café Zentral gaan om er een stuk Sachertorte en Weense koffie te verorberen. Café Zentral is naar mijn mening het mooiste (wel niet het oudste) Kaffeehaus in Wenen. Het was van bij het begin (nu helaas niet echt meer) de verzamelplaats voor de Weense intellectuele elite van kunstenaars, filosofen, politici, denkers, ... om er te discussiëren over de meest uiteenlopende onderwerpen. Dus daar mogen we niet ontbreken.
Eindelijk ligt het vast: begin juni gaan we naar Bratislava! We wilden eerst met de boot gaan, maar die bleek duurder te zijn dan gedacht, dus het wordt toch maar de trein. Ik wil bovendien een van de dagen nog naar Graz: dat schijnt echt de moeite te zijn. Bovendien heb ik me met enkele erasmussers ingeschreven voor het voetbaltournooi dat hier eind mei voor de Weense studenten wordt georganiseerd.
Tot slot wil ik nog zeggen dat het goede nieuws van Bert en Helen me veel plezier deed!
Groepsfoto
Het presidentieel paleis
De burcht
de draak: het symbool van Ljubljana
Die Mädels
Wörter See
Rathaus Klagenfurt
Wörter See
Caro en ik 
Aan het begin van de tocht
Wat ruist er door het struikgewas?
Uitzicht op de Faaker See
Minna-Liisa en ik aan het uitrusten na het bereiken van de bergtop
Uitzicht vanop ons balkon
Terug in Wenen...
Alex aan het stuur
Picknick in de natuur
Uitzicht op de Faaker See
).
