Hallo folks, dit is mijn laatste blogbericht en daarom wil ik iedereen danken die deze blog gelezen heeft. Gisteren en vandaag hebben we Perth bezocht. Een mooie stad in tweeën verdeeld door de rivier the swann. Deze rivier is zo genoemd door een Nederlander diezwarte zwanen zag op de rivier.Perth is een moderne stad met veel hoogbouw. Bovenaan is er een natuurpark die wel eens wordt vergeleken met central park. De stad dankt zijn rijkdom aan de mijnbouw. Het is raar hier een metropool aan te treffen die 4000 km ver ligt van de dichtstbijzijnde grote stad Adelaide.
Wij hebben Australië bezocht met open vizier zonder veel voorbereiding. De bedoeling was een ontdekkingsreis. Dat is ons heel goed gelukt. We hebben zo veel gezien en beleefd. De prachtige landschappen met zijn grote verscheidenheid. De warmte van de mensen die je spontaan aanspreken en altijd bereid zijn je te helpen. De maatschappij die goed in elkaar steekt met zijn regeltjes en wetjes maar die wonderwel werkt. Morgen vliegen we terug met spijt dat het gedaan is maar met een tas vol wondermooie herinneringen. Bedankt folks dat jullie ons hebben gevolgd. Josée en Paul.
Hei folks, gisteren stonden we onverwachts op een zeer drukke camping. Geroep en getier van kinderen tot 10 uur s'avonds. Vanmorgen om 6 u30 waren ze weeral present. Voor ons een goede reden om de camping te verlaten ook al.hadden we voor 2 nachten betaald. We vonden een wegwijzer naar een natuurcamping en na 18 km vonden we de camping. We staan hier op een ongelooflijk mooie plaats, werkelijk in het midden van niets. Het enige geluid dat je hoort is het ruisen van de wind in de bomen. Verder stilte, iets wat wij niet gewoon zijn maar wat we hier enorm zijn gaan apprecieren. De campingeigenaar is een Brit die op jonge leeftijd naar hier is gekomen. Hij heeft dit stuk grond gekocht en zelf de camping aangelegd met alle nodige voorzieningen. Zelfs alle bomen heeft hij zelf geplant, een heel toffe gast met wie we hier zitten babbelen hebben. Hij wil een echte rustcamping en voor hem zijn kinderen niet welkom, al kan hij ze niet weigeren natuurlijk. Hij kreeg een telefoontje voor drie plaatsen met 15 mensen en hij zei gewoon dat het niet kon al staat hier bijna niemand. Het is hier 36 graden en al de ganse dag onbewolkt en toch is de warmte goed te verdragen. Deze voormiddag zijn we gaan wandelen en hoewel het hier zeer droog is vindt je gemakkelijk waterplassen en zelfs een riviertje. Met een woord dit is GENIETEN. Bey folks
Hallo, we zijn stilaan richting Perth aan het rijden. De twee vorige dagen stonden we in een klein vissersdorpje. Op borden zie je daar allerlei veelbelovende zaken staan. Kom je eraan dan is dat meestal tweemaal niks. Ze investeren wel veel in infrastructuur, zoals mooie pleintjes, speeltuigen voor de kinderen, het overal voorkomende oorlogsmonument. Dit is iets wat ik niet goed begrijp. Zelf is Australie nooit rechtstreeks in een oorlog betrokken al hebben zowel ze overal meegevochten, zoals Vietnam of Korea. Toch staan er in vele steden en dorpen tanks of kanonnen opgesteld. Overal staan er zuilen en zijn er pleintjes gemaakt ter herinnering. Rare jongens die Australiërs. Wat ook opvalt is dat je hier en daar wrakken van auto's ziet liggen langs de weg. Sommigen uitgebrand, anderen op zijn dak. Ze zijn zo netjes en dan zie je dat liggen, misschien is dit een waarschuwing voor de anderen. Het is hier de laatste dagen erg warm aan het worden maar wij blijven wandelen. De Australiërs vinden dat heel gek want zelf doen ze dat niet. Wandelpaden zijn dan ook erg zeldzaam. We staan nu op een camping in een onooglijk plaatsje genaamd Ledgepoint. Tot onze grote verwondering is het hier heel druk. Na hun werk komen die gasten met de kinderen camperen voor het weekend.Het is hier erg luidruchtig wat we niet meer gewend zijn. Op een vrijdag komen er hier soms meer dan zestig campeerders staan. Morgen blijven we hier en dan gaan we naar Perth. See you mates.
Hallo, gisteren mooie wandeling gemaakt langs een rivier waarvan ik de naam vergeten ben. Door de hoge waterstand moesten we na een tijd terugkeren. Ten westen van Perth heeft het drie dagen aan een stuk geregend en de gevolgen zijn nu nog zichtbaar. In de winkels zijn bepaalde rekken ledig door bevoorradingsproblemen. In het oosten is er een stuk treinspoor weggespoeld, veel wordt hier vervoerd door immens lange treinen getrokken door drie diesellocomotieven. Er is hier ook personenvervoer al hebben wij dat nog nooit gezien. Meestal is er maar een spoor. Toen we dat vroegen zij de brave man natuurlijk is er personenvervoer, wel drie treinen per week gaan van zuid naar noord en omgekeerd. We staan nu in een klein dorpje langs de kust op een stille camping. Wat weer eens opvalt dat iedere camping veel vaste bewoners heeft. Meestal is dat een oude caravan met de nodige koterijen erbij. Morgen blijven we hier en genieten van onze laatste week. Gelukkig is het hier prima zomerweer. See you mates
Hallo, onze laatste avond in Mullawa was wel speciaal. Toen het donker was begon er een enorm gekwetter. De kaketoes, ik schat meer dan honderd, hadden besloten in de omliggende bomen te slapen. De bomen zagen wit van al die vogels. Het daarbij horende lawaai werkelijk oorverdovend. Ik heb ze dan met veel handengeklap verjaagd. Gisteren zijn we dan verder het binnenland ingetrokken. Na 60 km zaten we weer in de outback. Dat wil zeggen bomen en struiken en verder niets. We zijn zo meer dan 200 km doorgereden tot een plaatsje genaamd Mount Magnet. Dat is een oud mijnstadje, moest Buffalo Bill uit de bar zijn gekomen we hadden het normaal gevonden. De meeste zaken waren ledig en de rest zag er verloederd uit. Pas dan beseften we dat het geen goed idee was nog verder te reizen. Het was er moordend heet en vuil. Voor onze laatste week besloten we om toch maar aan de kust te blijven. We zin dan langs dezelfde weg teruggekeerd en dan blijven slapen in een klein dorpje Yalgoo. Dorpje voornamelijk bewoond door aboriginals die hun huizen laten verloederen. Ik ben dan gaan lopen langs een kaarsrechte weg, wat ik altijd eens had willen doen. Ondanks de hitte was dat zalig om te doen. Wat opviel langs de wegen zijn de talloze zandhopen, soms tot meer dan een meter hoog. Die hopen zijn gemaakt door de vuurmier. Die mier is een exoot die waarschijnlijk meegekomen is uit Zuid Amerika met een container. Die beestjes zijn een echte plaag en de aussies denken dat er miljarden van zijn. Ze bouwen hun nesten en bijna alle mieren zijn vrouwelijk, uitgezonderd de koningin, enkele mannetjes en mieren die tot koningin uitgroeien. Zo'n koningin kan tot 128000 eitjes per dag leggen. Is de jonge koningin geslachtsrijp dan vliegt ze uit en paart tijdens het vliegen, waarna het mannetje sterft. Eenmaal bevrucht start die koningin met een nieuw nest en zo zie je er massa's van. De aussies trachten ze uit te roeien maar zijn niet bij machte dat te doen. De mieren zijn aan land gekomen in Brisbane en zijn nu al in het westen. Geen nood bij ons maken ze geen kans want ze hebben warmte nodig. Na de outback zijn we weer in de bewoonde wereld. Voor de derde maal zijn we in Geralton. Vanaf een honderd km voor deze plaats maakt de outback plaats voor enorme graanvelden. Het graan is broodgraan en het district Mullawa alleen al produceert jaarlijks 125000 ton graan. Hier in Geraldton komen bijna dagelijks zeeschepen graan laden. Dit is dus een industrie waarvoor veel mensen werken. Mooi om te zien zijn de machines waarmee ze de reusachtige landerijen bewerken. Die dingen zijn zo breed, moest een boer dat bij ons gebruiken dan moet hij maar tweemaal op en af rijden en hij heeft gedaan. Sluukes
Hallo, sedert gisteren logeren we in een dorp,genaamd Mullewa. Het eerste dorp die je tegenkomt na 98 km rijden door een grotendeels verlaten landschap. Dit dorp doet echt zijn best voor de toeristen, waarvan wij op een koppel na de enigen zijn. Ze hebben wandelpaden aangelegd met overal informatieborden met tekst en foto. Wandelpaden die wij gisteren en vandaag allemaal gelopen hebben. Een probleem, de hitte hoewel het nu 6 uur in de namiddag is bedraagt de temperatuur 36 graden. Er is weinig luchtvochtigheid en dus goed te verdragen. Wij vinden het een ervaring want zoiets komt in Belgie nu eenmaal weinig voor. We staan op een camping van de gemeente die heel mooi is aangelegd mer veel bomen en verzorgde grasvelden, wellicht de mooiste camping die we al gedaan hebben. Niets dan tevreden gezichten dus baaikes.
Yow, gisteren tegen onze principes een toertocht geboekt. Zonder dat we het wisten was het een goede beslissing. Het park is gesloten door wegenwerken en de enige die erin mogen zijn de mensen van de toertocht. Vanmorgen om 7uur moesten we al klaar staan. De bus is een soort kooi die gemonteerd wordt op het chassis van een lichte vrachtwagen. Airco inbegrepen. Het park zelf is weer eens gigantisch groot en voor het grootste deel ontoegankelijk. De voornaamste atractie is een rivier die door het park meandert. De rivier loopt door de rotsen die diep zijn uitgesneden. De rotsen zien er uit als mille feuilles en bestaan uit veel verschillende laagjes. Sommige rotsen zijn dieprood, andere crèmekleurig en verder alle kleuren ertussen. Een kunstenaar zou het zo mooi niet kunnen maken. Eerste stop, een afdaling van een 500 m en daar heb je een fantastisch gezicht op de meanderende rivier. Bovenaan staat een soort rots die eruit ziet als een venster. De selfies werden weer druk gemaakt. Tweede stop weer een afdaling met fantastische vergezichten tot gevolg. Nadien reed de bus langs een smal weggetje over rotsen naar beneden. Vanaf dan was het te voet verder met de rugzak. Het einddoel de rivier waar er kano's klaar lagen. Ik moet zeggen, dat varen ging ons niet goed af. Elk had een peddel maar door ik meer macht heb moest ik constant tegensturen. Ik denk dat we de afstand dubbel hebben afgelegd. Het doorgaan ging goed want het was stroomafwaarts. Aan het eind hebben we een kolonie zwarte zwanen gestoord. Prachtig om die vogels te zien opstijgen en overvliegen. De jongste konden nog niet vliegen, alhoewel ze krampachtig probeerden. Het gevolg was een soort lopen op het water al molenwiekend met hun kleine vleugels die aan het eind ervan wit uitzien. Supermooi om zien. Om terug te keren moest er nog flink geklommen worden door een kloof. Alleen zou men daar nooit kunnen komen. Alweer een mooie belevenis en helaas het einde begint te naderen. Groetjes
Hallo, vanmorgen zijn we uit Geralton vertrokken richting noord. We staan nu in Kalbarri een nationaal park 150 km.hoger. Geralton was interessant om boodschappen te doen en naar de kapper te gaan. In Australie zijn er twee winkelketens die er bovenuit steken en dat zijn Cools en Woolworths, die vindt je in alle grote steden. Verder heb je IGA die vindt je in kleinere plaatsen en vooral hier in het westen. Er is steeds een ruim.aanbod aan verse groenten en fruit, brood vlees en vis en verder alles wat je in een grootwarenhuis aantreft. Ik ben ginds tweemaal in zee gaan zwemmen en daar was ik helemaal alleen inclusief een strandje hoe zalig is dat niet. Kalbarri is een zeer mooi stadje gelegen aan een baai. Tegen onze principes hebben we ons ingeschreven voor een toertocht, inclusief kanovaren, morgenochtend om.7 uur op,het appel, morgen meer daarover. We zijn juist terug van een voettocht over de kliffen, prachtige vergezichten over de uitgesleten rotsen beneden ons. We hebben hier enorm last van de vliegen,tijdens het wandelen zaten ze massaal.op ons. Ik zit hier buiten te schrijven met een vliegennet over mijn hoofd anders is het niet te harden. Die vliegen zijn in vergelijking bij ons heel klein en hoe warmer hoe actiever. Ze vallen je echt lastig en zitten op je ogen en oren of je mond. Over deze plaag zwijgen de Australiërs wijselijk. Nog iets over hier, een Australiër moet geen pas hebben ze moeten ook hun rijbewijs niet op zak hebben. Ze zijn in feite geen goede chauffeurs wat wil je de wegen zijn meestal kaarsrecht en er zijn hier nooit geen files. Per staat mag de bevolking stemmen over bepaalde zaken. Dit verklaart bijvoorbeeld,de verschillende uurregelingen. Ze verdienen goed en ze worden progressief belast volgens inkomen. Gezondheidszorg is hier gratis. Van politiek trekken die gasten zich niet veel aan. Ze zijn heel streng met snelheidsbeperkingen en houden zich eraan. Sigaretten zijn er ontzettend duur, omgerekend in euro ongeveer 35 euro per pakje met het fantastische opschrift smoking kills inclusief een foto van zwarte longen. Een Australiër drinkt wel veel, alhoewel bier ook heel duur is. Wat ook raar is dat iedereen die buiten werkt, inclusief vrachtwagenchauffeurs, een soort uniform draagt in twee kleuren, ofwel fluo en blauw, ofwel oranje en blauw. Ze hebben ook allemaal grote schoenen aan die je hier overal te koop ziet. See you next time folks
Hei folks, gisteren zijn we de beroemde zandduinen gaan bezoeken. De duinen zijn soms meer dan 20 meter hoog en verplaatsen zich voortdurend door de wind. Toen wij er waren was er veel wind en het regende daardoor was er bijna geen volk. Normaal kun je een plank huren en zo de duinen afgaan. Sommigen slagen er zelfs in al rechtstaand. De Australiërs die nu eenmaal geen wandelaars zijn rijden erover met hun jeeps, al zijn ze voorzichtig en volgen ze de sporen die er zijn. Toen we te voet de camping verlieten kwam er een man ons achterna, niet te geloven het was de eerste Belg die wij ontmoeten. Die kerel komt al vanaf de jaren tachtig naar Australie om te surfen. Hij was precies ook content om Belgen te ontmoeten want hij bleef maar babbelen. In de de namiddag kwam hij nog naar de motorhome onder het mom van een krantje die hij bij had. Enfin een heel boeiende gast. De avond ervoor stonden er Fransen naast ons die geen Engels konden. Zij waren natuurlijk ook tevreden om eens goed te kletsen. Die vrouw is rap bang en daarom hadden ze de overgang van Adelaide naar Perth gedaan met het vliegtuig in plaats van de oversteek met de mobilhome. We zijn nu 300 km noordelijker in een stadje genaamd Geralton. Onderweg zijn we nog een attractie tegengekomen genaamd the pinacles. Die zijn allemaal rotjes die verspreid staan op een grote zandvlakte. Die rotsen zijn in feite versteende plantenresten die ontstaan zijn 500.000 jaar geleden. Die rotsen zijn altijd bedekt geweest en nog maar een maar een paar honderd jaar blootgelegd door de erosie. Zo blijft Australië ons verbazen. Tot de volgende.
Hai folks, om Perth te vermijden zijn we gisteren en vandaag door het binnenland gereden. Weeral veel verlaten wegen met veel.bossen. Door een cycloon is er in die streek enorm veel regen gevallen. Naarmate we gisteren verder kwamen zagen we meer en meer gebieden die onder water stonden. Ook wij zijn een paar keer door het water gereden die dwars over de weg liep. We hadden geluk want juist na ons sloten ze de baan af door de overstromingen. Een bepaald moment was er een gedeelte van de weg onverhard. Door de regen was alles in een rode modderpoel herschapen. Voor ons reed een auto met verlaagd chassis en die mens kon er bijna niet door. Gelukkig werd de mobilhome gespoeld door de regen want de helft van de auto was rood. We zijn dan gestopt in een historisch stadje genaamd York. De rivier daar was aan het overstromen wat voor de dorpelingen een attractie was die natuurlijk moest gefotografeerd worden. Vanmorgen hebben we twee omleidingen moeten doen om hier te geraken. We zijn nu aan de west coast aan de Indische oceaan. Het plaatsje waar we zijn heet Lancellin en is gekend wegens zijn zeer hoge duinen, iets wat wij morgen gaan bezoeken het schijnt de moeite te zijn. Cheers mate.
