Vandaag heb ik best veel gelachen, en dat voelde goed. Het was al weer een tijd geleden dat ik nog zoveel gelachen had. En S heeft me eindelijk begrepen, of dat denk ik toch. Of toch in ieder geval al een beetje. Sinds ik zo tegen hem begon te schreeuwen tot ik huilde is hij een beetje anders geworden. Dat voel ik en ik ben blij dat hij moeite doet, en dat zei ik hem dan ook vandaag.
We zijn alweer naar de directeur gegaan voor die ene jongen uit mijn klas 'P' De directeur zei dat P geen wiskunde meer mocht volgen, alles zou zelfstudie worden voor hem. Dat geeft me wel een gerust gevoel want nu kan ik dan eindelijk fatsoenlijk opletten bij wiskunde. Niet dat ik dat vak leuk vind, maar ik heb de punten wel nodig, zeer hard zelfs!
Ja ja het gaat nog goed komen, denk ik. Ik heb er goed gevoel in.
Mak en Tos, zonder jullie zou ik niet eens geloven dat het ooit eens goed zou komen<3 Ik hou van jullie<3
