Ons verhaal Na het lange wachten, hopelijk toch een broertje en/of zusje voor grote broer Jonas
30-10-2010
De droom blijft
Ik dacht dat ik mij neergelegd had bij HET LOT, maar zo'n klein prutske, ik verlang er in mijn binnenste nog hard naar. Ik loop daar niet met te koop, maar ik vond het tijd om jullie dit te laten weten.
We hopen nog altijd op een gelukske, en ja, misschien moeten we nog maar eens beginnen uittellen, weten wanneer we ons best nog eens extra moeten doen
Ik zou zelfs nog eens een IVF willen wagen, maar dat ziet Robin niet echt meer zitten. Hij zei doe het dan maar alleen, maar dit is nu echt iets dat ik niet alleen kan!
Gisteren ben ik nog eens naar de huisarts gegaan, nog eens voor het feit dat ik ijl blijf zijn. Andere medicatie gekregen en ik ben ook doorverwezen naar een neus-, oor- en keelarts in de hoop dat die iets vindt. Zo niet, moet ik nog een ander onderzoek ondergaa, de naam ontglipt me, maar het komt erop neer dat ze dan hyperventilatie uitlokken en kijken waarvan het komt.
Nu ons gesprek gisteren dwaalde af naar onze onvervulde kinderwens. Ze heeft ook wel de indruk dat we echt een 2de willen. Ze heeft ons doorverwezen naar Jette. En, ik heb vandaag ineens een afspraak gemaakt. Op 5 juli kunnen we er terecht. Ik hoop dat deze dag ons geluk brengt, nu dat kan bijna niet anders want dit is onze Jonas zijn geboortedag.
Je ziet, misschien is ons verhaal nog niet uitverteld.
Na 22 lange maanden stappen we uit de medische mallemolen, jammer genoeg met lege handen.
Het is zo oneerlijk, we hebben er alles voor over gehad (zowel qua tijd, qua financiëel vlak, ...) en toch heeft het niet mogen zijn.
Ik wil mijn lichaam niet meer laten afzien, zowel op lichamelijk vlak als op emotioneel vlak.
Het is een zeer harde beslissing, maar we willen terug genieten van het leven en niet meer leven van afspraak tot afspraak bij gyné of ziekenhuis. Niet meer op commando spuiten zetten, niet meer op commande andere prestaties neerzetten, niks meer van de MOET.
We gaan genieten van Jonas, van ons wonder, die achteraf bekeken een GROOT WONDER moet zijn.
Hoe het verder moet met deze blog weet ik nog niet, we zullen wel zien.
Iedereen bedankt voor de steunende woorden, mailtjes, enz ... De meeste onder jullie weten mij ook op een andere manier te benaderen, in ieder geval ik hoop dit contact via de andere wegen te mogen blijven hebben.
Nu ik dit type, zijn de tranen niet ver weg, maar we moeten verder, verder met ons leven met leuke zaken... en dromen over een 2de zullen we wel blijven doen. Nu maar hopen dat er nog een GROOT WONDER op ons wacht, zo heel spontaan .
Nu maar hopen dat de microben waarmee ik al een week rondloop geen invloed hebben op de inenstelling, want anders heeft deze ronde weer geen kans op slagen.
Hoesten, snutten, snottebellen, enz ... ik heb da weer allemaal gratis gekregen.
Ons mooi 6-cellig ex-frostieke zit nu lekker in de buik. We hadden onze geluksbrenger mee, nl onze Jonas, die heeft ons de eerste TP ook (kort) geluk gebracht.
En, niet verwacht, maar wel gekregen, een fantastisch telefoontje. Ja, mevrouw, we moesten uw cryo ontdooiën (klonk ze vrij ernstig, ik hoorde precies het slechte nieuws in haar stem), wel, het is heel goed gegaan, je mag morgen om 11u45 komen. Jipie, wat 'n nieuws! En nu maar hopen of ons gelukje of onze frostie heel lang blijft zitten . Dames, trouwens, bedankt voor het .
Vandaag op controle geweest. Onze grote follikel is nu 17mm, dus de eisprong mag eraan komen. Vanavond Pregnyl zetten, woensdag ons huiswerk nog eens maken. Vrijdag gaan ze onze cryo ontdooien en hopelijk gaat hij het overleven! Zaterdag is dan de terugplaatsing als alles volgens plan verloopt
Vandaag nog eens op controle geweest bij de assistente. Ik had er niet echt een goed gevoel bij, want ze vroeg aan mij wat de planning was en/of ik bloed moest laten trekken. Na FM en bloedresultaten ging ze overleggen met mijn gyné. Om 13u belde ze dat mijn gyné content was met de resultaten en ik maandag terug op controle moet, nog maar eens. Ze kon me geen afspraak maar geven, m.a.w. ik moet maar op goed geluk naar Bonheiden trekken. Pff, het loopt daar zo mank tegenwoordig, niet te doen. 1 gyné been gebroken (die van mij dus) en het loopt er mank, niet normaal!
. Dames, trouwens, bedankt voor het 
.
