Na een lange dag werken wou ik gewoon rustig thuiskomen, een lange douche nemen en gaan slapen. Maar toen ik dus thuiskwam stond mijn raam open. Ik was er 100% zeker van dat ik hem had gesloten voor ik vertrok. Ik besefte dus dat er iemand in mijn huis was...

De schrik overviel me meteen. Ik wou vluchten, ik wou weg. Ik wou net door mijn raam klimmen om zo via de brandtrap weg te kunnen rennen, tot ik iemand achter me hoorde. Ik bevroor. Mijn lichaam wou niet meer mee. Toch draaide ik me zeer langzaam om om te zien wie de persoon was die in mijn kamer stond. Het was Alpha, de manager van Ramirez. Hij hield me onder schot. Ik vroeg wat hij wou en hij vertelde me dat hij me wou uitschakelen omdat ik op de haven iets had gezien wat niet mocht gezien worden. Hij vermoorde Sal en de verdwenen getuigen. Het witte poeder was drugs. Hij was een drugshandelaar.

Ik wist niet wat ik moest doen. Ik wou vluchten, maar dan zou ik neergeschoten worden. Plots belde Alpha Ramirez. Hij vertelde hem dat ik hier zou zijn, klaar om door hem onder handen genomen te worden. Het zou mijn dood worden. Ik kon hier niet langer zijn. Ik stormde op Alpha af en botste tegen hem zodat hij neerviel. Ik spurtte naar mijn voordeur maar Alpha schoot me in mijn been. Hij was razend. Mijn tas lag niet veel verder en ik kon er net bij. Alpha kwam steeds dichter om me neer te schieten. Ik kon niet anders. Het was mijn enige kans. Ik schoot Alpha neer. 

Aangezien er afluisterapparatuur in mijn huis hangt heeft Morelli alles gehoord. Hij stormde mijn huis binnen en voor ik het wist werd ik weer wakker in het ziekenhuis. 

Ik ging vandaag een nieuwe blender halen bij een vriend die in een elektrowinkel werkt. Aan de overkant bevindt zich Slager Sal. Ik dacht dat ik maar eens naar binnen zou gaan om wat vlees te kopen voor vanavond en wie kom ik daar tegen? Eén van de verdwenen getuigen. Na het kopen van mijn vlees spurtte ik naar mijn auto en wachtte af tot er eventueel beweging kwam in de koelwagen van Sal. En ja hoor, Sal sloot zijn winkel vroeg af en vertrok met de verdwenen getuige naar de haven. Om niet te veel op te vallen had ik me geparkeerd vlak aan een tankstation. Het was een doodlopende straat dus uiteindelijk zouden ze me weer moeten passeren, dus ik wachtte af tot ze weggingen. Na enkele uren reed de auto van Ramirez voorbij. Ik voelde mijn lijf verstijven. Ik vroeg me af wat Ramirez hier te doen had. Ik probeerde Morelli zo snel mogelijk te bereiken. Niet veel later reed de auto van Ramirez terug weg en ik wachtte af tot Morelli zou aankomen. 

Toen Morelli bij me aankwam liepen we samen naar de haven. We zochten de hele plek af naar Sal en de getuige, maar ze waren nergens te vinden. Uiteindelijk probeerden we de koelwagen open te breken omdat dat de enige plek was waar we nog niet gekeken hadden. Toen het ons gelukt was troffen we iets aan wat we niet verwacht hadden... Sal en de getuige lagen dood op de vloer, helemaal bedekt met een wit poeder. Morelli kon zijn onschuld niet bewijzen. Zijn getuige was dood. 

Uiteindelijk kregen ik en Morelli ruzie over wat we zouden doen in de koelwagen. Ik was zo boos dat ik hem opsloot in de wagen en ermee naar het bureau van mijn neef reed. Toen ik daar aankwam hielpen enkele mannen Morelli stevig vast te houden en naar binnen te sleuren. Ik had Morelli opgepakt. Ik had hem uitgeleverd. Ik was 10 000 euro rijker. 

Ik weet niet goed of ik blij moet zijn met deze 'overwinning'. Ik heb een hele gemene streek uitgehaald bij Morelli en als hij vrijkomt zal hij me zeker terugpakken... 

Toen ik vroeg wat hij kwam doen zei hij dat hij een compromis wou sluiten. Dat is toch belachelijk... Ik, een premiejaagster, die hem moet oppakken en uitleveren bij mijn neef voor 10 000 euro, en hij komt mij vragen om een compromis te sluiten. Stiekem dacht ik wel dat het het ideale moment was om hem met mijn traangas aan te vallen, maar hij had me meteen door en pakte de bus af. Ik was dus verplicht om te luisteren. 

Ik schrok van wat Morelli me vertelde, maar ik was wel verbaasd. Volgens wat hij me vertelde was hij totaal niet schuldig en was de 'onbewapende man' toch bewapend maar liep er wat mis met zijn geweer. Ik weet niet of ik hem moet geloven... Maar als ik hem help de getuigen te vinden zodat hij zijn onschuld kan bewijzen, dan mag ik hem uitleveren aan het bureau. Een win-win situatie. 

We hebben uiteindelijk de hele avond nog samen doorgebracht. Hij heeft afluisterapparatuur in verschillende plekken van mijn appartement gehangen en in mijn auto zodat hij weet wanneer ik in gevaar ben. Ik ben dan blijkbaar toch nog belangrijk voor hem... 

Jammer genoeg ben ik Morelli ook nog niet vaak tegengekomen, dus ik kan mijn traangas niet meteen eens uittesten. Hij is me telkens te slim af. De vorige keer toen ik hem tegenkwam heeft hij mijn autosleutels in een container gegooid. Een volle container. Het lukt me maar niet om hem op te pakken. 

Bij Ramirez zou ik anders wel mijn traangas snel eens willen uitproberen. Ik ben vandaag naar zijn manager gestapt, Alpha. Hij is een oude man die zijn droom als manager van een bokser wou waarmaken. Hij lijkt me een beetje vreemd, alsof hij iets achterhoudt... Maar goed, Ramirez blijft me maar stalken en ik ben bang dat hij me iets gaat aandoen want blijkbaar heeft Ramirez vele vrouwen zwaar verkracht en verminkt. Ik heb daarom Alpha duidelijk gemaakt dat Ramirez dringend psychologische hulp nodig heeft! 

Maar goed... Het waren niet echt spannende dagen. Ik had ook wel even nood aan rust. We zullen zien wat mij nog te wachten zal staan. 

Jullie zijn waarschijnlijk benieuwd naar mijn volgende gebeurtenissen nadat ik jullie verteld heb dat ik premiejaagster geworden ben. Laten we al zeggen dat mijn eerste dag niet de gemakkelijkste is geweest...

Vinnie gaf me uiteindelijk maar één zaak. Ik moest Joe Morelli zien op te pakken en hem aan het bureau uitleveren. Hij werd terechtgesteld voor het vermoorden van een ongewapende man. Er waren blijkbaar nog mensen bij het incident betrokken, maar die zijn sinds toen allemaal verdwenen en er zijn dus geen getuigen.

Het klinkt best een makkelijke taak, maar dat was het niet. Joe Morelli is een super knappe en slimme man. Het is ook net toeval dat ik met hem op school gezeten heb, dat hij mijn vriendje is geweest, dat hij mij ontmaagde op mijn zestiende en dat hij daarna nog eens vreemdging. Ik had hoe dan ook wel al zin om wraak te nemen en het feit dat hem uitleveren mij 10 000 euro zou opleveren, ja, dat maakte het een makkelijke keuze. Ik wou Joe Morelli zo snel mogelijk zien op te pakken. 

De volgende ochtend stond ik vroeg op, maakte me klaar en nam het dossier van Morelli snel door. Ik was wel nerveus want het was mijn eerste echte dag als premiejaagster. Ik had ook helemaal geen ervaring! En dat hebben we ook meteen gemerkt die dag...

Na het dossier doorgenomen te hebben reed ik naar Stark Street om wat mensen te ondervragen over de zaak. Ik stopte bij de oude sportschool, niet wetende dat er zich daarbinnen een monster zou bevinden. Dat monster waar ik over praat, is Ramirez. Hij is een twee meter lange bokser met een zeer grote eigendunk. Ik probeerde hem rustig te ondervragen toen hij me vroeg om 'seksuele handelingen' met hem uit te voeren. Natuurlijk sputterde ik tegen. Blijkbaar wordt er tegen 'The Champ' (want zo noemt hij zichzelf) geen neen gezegd. Hij gooide me door de sportschool en gaf me een paar rake klappen. Iemand schoot toen in de zaal en Ramirez liet me los. Ik rende meteen de sportschool uit en sprong meteen in mijn auto. Ik had duidelijk wat training nodig... 

Ik ben Stephanie Plum. Ik ben een jonge vrouw die 1 meter 70 lang is. Ik kan van mezelf toch wel zeggen dat ik best knap en stoer ben. 

Ik ben deze blog begonnen omdat ik jullie graag wat meer zou vertellen over mijn leven. Mijn leven is namelijk nogal speciaal...

Ik werkte in een zeer goedkope lingeriewinkel in New Jersey. Ze hebben me onlangs ontslagen en het was mijn enige inkomen. Ik leef nu van het kleine beetje spaargeld dat ik nog heb en heb dus ook al mijn luxe uit mijn leven moeten schrappen. Ik heb zelf geen blender meer. Zo erg is het. Nu denken jullie waarschijnlijk: "Waarom ga je geen financiële hulp bij je ouders zoeken?" Wel, mijn ouders wisten toen nog niet dat ik ontslagen was. Als ik het hen toen zou verteld hebben, dan zou de hel losgebarsten zijn. Ze vinden het nu al zo vreselijk dat ik geen vriend heb en niet van plan ben te trouwen. Het aan mijn ouders vertellen was dus niet meteen een optie...

Stilletjes aan was mijn geld ook op... Ik vond geen enkele oplossing om aan geld te komen en ik was niet van plan nog meer huishoudapparaten te verkopen! Ik heb op zoveel plekken gesolliciteerd en bij geen enkele was ik goed genoeg. Ik ben dan uiteindelijk toch naar mijn ouders gegaan. Raad eens? Ze waren inderdaad niet blij met het nieuws. Ik had ook niks anders verwacht. Maar ze hadden me wel overtuigd om te gaan solliciteren bij mijn neef, Vinnie. Hij heeft een bedrijf genaamd 'Borgstelling en Incasso' en ze hadden iemand nodig voor het archief. Zeer simpele job, toch? Toen ik daar aankwam was de plek al ingenomen. Premiejaagster bleek de enige openstaande job te zijn. Ik was zo wanhopig omdat ik geld nodig had dat ik gewoon mijn neef gechanteerd heb zodat hij mij de baan zou geven. Resultaat? Ik heb de baan gekregen maar ik heb geen flauw idee hoe ik dit ga aanpakken...