Eentje met foto's en filmpjes. Ga er ook vaker iets opschrijven dus zeker blijven lezen!

De eerste weken was het moeilijk om steeds in het Spaans te luisteren, denken en praten maar dat lukt ondertussen ook al beter. Heb wel vaak eens een moment dat iedereen mij gerust moet laten en ik gewoon geen Spaans meer kan aanhoren. Maar de andere AFSers zeggen net hetzelfde dus ik vermoed dat dat normaal is! Ben blij dat ik hen heb. Het kan enorm deugd doen om eens bij te praten, om ervaringen en gevoelens te delen en om gewoon nog eens onder Belgen te zijn. Vorige week zijn we samen naar een cafeetje geweest op La Plaza. Samen ne Stella gaan drinken en een ijsje gaan eten. En we hebben toen ook afgesproken om elke eerste vrijdag van de maand een 'kookavond' te organiseren. De eerste kookavond was bij mij thuis en we hebben lekkere lasagne gemaakt. Al was de oven bijna ontploft en zijn we wel 10x kunnen herbeginnen aan onze witte saus, toch was het een geslaagde avond. Die avond zijn we nog doorgegaan naar het cinecenter. Op het dak van het cinecenter hebben we ons pintje leeggedronken en later hebben we ook nog een mooie Boliviaanse vlag 'meegenomen?'! Het uitgaan hier is wel wennen. Ik moest hier om 12u30-1u thuis zijn en geloof mij, dat ben ik niet meer gewoon! Het is jaren geleden dat ik thuis een uur gekregen heb! Maar we hebben al plannen gemaakt voor de allerlaatste maand dat we hier zijn.. En dat zal wat worden!! 

Twee weken geleden ben ik ook verhuisd. Alles werd door een firma ingepakt en het uitpakken deden onze meiden. Toch zei mama: "Zo vermoeiend he verhuizen..." Niets zijn ze hier gewoon! We wonen nu in een appartementje. Veel kleiner en minder mooi (lees: gezamelijk zwembad, gezamelijke fitnessruimte en gezamelijke sauna) maar we wonen dichterbij het centrum en ik mag hier al eens buiten. Mij hoor je dus zeker niet klagen! We wonen hier vlakbij het cinecenter (grote cinema waar het dinsdag 2 ijsjes zijn voor de prijs van 1 dus ook al bestel je 1 ijsje, je krijgt er sowieso 2!) en ook dichtbij school. We moeten 2 minuten stappen en zijn er al. Langer slapen dus! Op school gaat alles goed. Heb de jongens uit de andere klas leren kennen en ik moet zeggen: ze zijn klein en jonger maar ze zijn aanwezig! Op een feestje bij één van hen thuis hebben ze mij ook een bijnaam gegeven. Maar die hou ik voor mijzelf. De lessen zijn wel verschrikkelijk saai. Ik hou mij bezig met: de flair te lezen, sudoku's te maken of brieven te schrijven naar België. Ben ook al een paar keer in slaap gevallen in de les.. Zo gaat een uur en een half les wel sneller voorbij! Vandaag heb ik mijn presentatie van bio moeten geven. Als ik dat deed, moet ik een heel jaar geen examens doen. Keuze was snel gemaakt dus. Mijn onderwerp: de zwangerschap! Het is redelijk goed gegaan maar was wel wat nerveus! Ik was blij als het gedaan was. Maandag 25 juli was het ook friendshipsday. Dat wordt hier echt neig gevierd. Ik heb een kettinkje gekregen van Suely en heb ook een paar kaartjes gekregen. Vrijdag 4 augustus was het de nationale feestdag en ook dat wordt hier enorm hard gevierd. Heel de stad wordt versierd met vlaggen, slingers, ... (en de stad is zo'n 2x Duitsland!) En ook op school vieren we mee. Alles werd versierd en iedereen moest een typische dans doen. Eerst dacht ik mee te doen maar gho, toen ik die pakjes zag ben ik toch blij dat ik niet toegezegd had hoor! Ik moet wel eerlijk zijn (sorry mama en papa), ik ben hier niet zo'n schitterende student. Ik ga meer niet naar school dan wel en bekijk ook nooit mijn lessen. Met dank aan buurman Ricardo heb ik wel 38/42 gehaald op mijn eerste examen. Echt studeren zit er niet zo in.. Mijn vakantiegevoel is daarvoor iets te groot.

In de familie is het wel wat wennen. Mijn zus is nogal verwend en is het gewoon van haar goesting te krijgen. Zij wil een douche nemen? Maak maar da je uit de badkamer bent want anders is ze boos. Daarbij komt nog eens dat ze zo vals zingt als een kat en de hele dag door loopt te zingen, dat ze heel de tijd op dieet is en enkel fruit eet tot wanneer de mama het huis uit is en ze zich volpropt met koekjes, dat we heel het centrum moeten doorkruisen richting de kapper om dan uiteindelijk gewoon haar snor te epileren en dat ze nog eens mijn tandpasta gebruikt! Ik heb enkele moeilijke dagen gehad. Ik voelde mij de indringer en wist niet hoe ik me moest gedragen of hoe ik moest reageren op sommige dingen. Maar nu ben ik weer helemaal mijzelf. Binnen een maand vertrekt mijn zus voor een jaartje naar Italië en hopelijk gaat alles dan beter. 

Het eten hier went maar niet. Elke dag die rijst op je bord zien liggen, begint ferm tegen te steken! Wanneer ze hier niet thuis zijn ga ik naar de supermarkt, koop ik oreo's en m&m's en verstop ik die in mijn kast op mijn kamer. Voor in noodgevallen! Alleen zit ik momenteel door mijn voorraad. Cote d'orchocolade, zuurtjes, oreo's én m&ms zijn allemaal op! (Gelukkig is er een pakketje onderweg?) Buiten de rijst, krijgen we hier amper groenten voorgeschoteld. Gisteren heb ik koeienhart met rijst gegeten EN 1 tomaat voor 7 personen. Ik mis die bloemkool in witte saus! En ze eten hier echt alles he: koeienhart, koeienmaag en koeientong. Benieuwd wat ik morgen op mijn bord krijg... Kan al niet wachten! Het aanpassen van eten zorgt ook wel voor enkele darmklachten. Al heb ik daar niet lang last van gehad aangezien hier op elke hoek van de straat een apotheker is. Een apotheker met drive in (zoals MC Donalds) en met levering aan huis (zoals met brommertjes van Pizzahut)! 

Heb hier enkele weken geleden ook mijn eerste taxi genomen.. Alleen! Was best spannend aangezien ik totaal niet wist of die juist aan het rijden was of hij mij ging kidnappen en mijn geld ging pikken. Hij is dus toch juist gereden en sindsdien neem ik regelmatig de taxi. Ik ben wel een bleekscheet en dat vergelijken die Bolivianen met RIJK! Bij alles proberen ze meer van mij los te krijgen dan het normaal is. Zo vraagt de taxichauffeur meer aan mij als aan mijn zus of vraagt de madam van de telefooncel ineens 11 bolivianos meer! Sjans dak da int snotje had! Precies of het geld groeit op mijne rug... Het alarm van de auto's hier is trouwens op elkaar afgestemd. Wanneer ik 's avonds in mijn bed lig, speelt er zich buiten precies een of ander liedje af. 

Twee straten verder is het stadion van Santa Cruz. Als hier één of andere voetbalmatch is, staat alles hier op zijn kop. Binnenkort ga ik wel eens een match gaan zien! Samen met een vriend ga ik elke week 3x spinning volgen in de fitness en vanaf volgende week begin ik ook te volleyballen. Eerst was ik daarover aan het twijfelen aangezien ik totaal niets over volleybal weet. Maar wanneer de leerkracht mij de beste twee meisjes toonde, ... . Het niveau van sport ligt hier absoluut niet hoog! Niet in volleybal, niet in basket, ... Wel bij spinning want das echt puur afzien! 

Zondag ben ik ook naar de mis geweest. Mensen hier zitten echt nog op hun knieën te bidden. En wanneer je zo een uur moet zitten, AMAAI! Het waren wel leuke liedjes die werden afgespeeld! Op het einde was ik eentje aan het meeneuriën en pas na de helft viel mijn frank dat dat juist hetzelfde deuntje was als: lief klein konijntje had een vliegje op zijn neus, ... . 

De supermarkt hier is .. GOEDKOOP! Voor €7 had ik vorige keer: shampoo, tandpasta, brood, melk, m&m's en oreo's. 

En over supermarkt gesproken, ik denk dat ik mijn nieuwe voorraad maar is zal inslaan. Briefjes zijn altijd welkom op: 

Proficiat Maps met je rijbewijs

& voor alle zwetende studenten: SUCCES MET DE HEREXAMENS!  

Na het eten houden ze hier een siesta. Voor mij de kans om op Facebook te komen! Meestal zo rond 20u - 21u jullie tijd. Als iedereen wakker is, rijden we meestal uren rond zonder iets zinnig te doen. Zus afzetten aan vioolles, 2e gsm kopen zodat ik voor de belgjes ook bereikbaar blijf, broertjes oppikken van school (wij hebben school van 7u30 tot 13u, zij van 13u30 tot 16u), ... . Als avondeten eten we de restjes van 's middags of gaan we iets eten aangezien er dan geen werkvolk meer is! 

Ah en dan nog iets: 6 augustus is er een of ander feest en moeten we dansen. We zijn op school dus druk aan het oefenen! Zoek zeker is op youtube: Saya! (En gelieve niet te lachen!!)

 Vandaag, woensdag 20 juli 2011 was school al iets interessanter! Informatica, fysica, wiskunde en filosofie. Heb ze hier leren oxo en bingo spelen dus we komen de lessen wel door! Straks mijn uniform kopen en erna sushi gaan eten! 

Nog een belangrijke mededeling: 

GELUKKIGE VERJAARDAG, METER! x

Zaterdag 9 juli 2011 was mijn afscheidsdrink in het jeugdhuis van Gooik. Het was leuk om iedereen nog een laatste keer te zien en hoewel ik gezegd had niet te wenen, bleven de tranen toch niet weg. De vele lieve kaartjes en handige cadeau's maar vooral de aanwezigheid van familie, vrienden en buren deed me enorm plezier! 

Dinsdag 12 juli 2011 was het eindelijk zo ver! Bij de buren de valies gaan wegen en hopen dat ik onder mijn 20 kilo bleef (wat zeker NIET het geval was!), meter en peter nog een laatste bezoekje brengen met een stukje taart, ... . En om 14u vertrokken we richting luchthaven! Het was allesbehalve plezant. Het gevoel dat dan door je heen gaat ... VERSCHRIKKELIJK! Ik voelde me slecht en wou plots niet meer vertrekken. Maar wanneer ik de andere studenten op de luchthaven zag, bleek het niet alleen ik te zijn die aan het twijfelen was! Iedereen stelde zich dezelfde vragen: "Waar ben ik aan begonnen?" of "Hoe zot kunt ge zijn?!". Het afscheid was voor iedereen enorm zwaar maar eens we op het vliegtuig zaten richting Madrid, was dat alles plots vergeten! Het was een lange en vermoeiende vlucht. In België vertrokken om 20u en in Bolivia aangekomen om 23u (jullie tijd!). Eerst verbleven we enkele dagen in een hotel in La Paz om het land en elkaar beter te leren kennen. Omdat La Paz zo hoog ligt, werden heel wat studenten ziek. Van de hoogte had ik geen last, maar ik ben wel verkouden door de airco op het vliegtuig en door de vermoeidheid. 

Vrijdag 15 juli 2011 hebben we afscheid genomen van elkaar en vertrokken we elk richting ons eigen gastgezin. Op het vliegtuig richting Santa Cruz was iedereen (we zijn met 7 in Santa Cruz) super zenuwachtig! Nadat we geland waren, moesten we nog op zoek naar onze bagage. De families stonden te wuiven en daar werden wij alleen maar zenuwachtiger van. Maar dat was voor niets nodig! Iedereen in mijn familie: broers, zus, mami en papi, zijn schatjes! Ze zijn super lief en zorgen goed voor me. Mijn zus heeft me de eerste avond direct meegenomen naar mijn eerste fiesta en ik moet zeggen: ze kunnen er hier wat van! De meisjes zijn wel helemaal anders dan in België.. Rokjes tot onder hun gat, super hoge hakken en veel (te veel!) make up en ja, de jongens zijn macho's! Ik was er nog geen twee minuten of er kwam al iemand naar mij. Maar lang heeft het niet geduurd. Wanneer ik zei: "No hablo espanol (ik praat geen spaans)", zei hij: "Adios!" Er is dus nog wel wat werk aan de winkel!

Vandaag zijn we naar het centrum geweest. Ik moest een boekentas hebben aangezien ik maandag naar school moet! School begint hier om 7u30 en eindigt om 13u. Geschiedenis, chemie, fysica, aardrijkskunde, ... EIKES! We zijn dan ook een ijsje gaan eten en hebben ook dvd's gekocht. Hier staan ze gewoon met hun auto langs de kant van de straat en kan je dvd's kopen voor €1! En over straat gesproken, verkeersregels kennen ze hier niet! Het enige waar ze hun min of meer aan houden is het rode licht. Al moet ik zeggen dat ze daar ook vaak doorrijden! 

Het eten hier is super slecht! Mijn nieuwe vriendinnen hadden een paar typische zaken mee om mij welkom te heten. Stoempen dat ik gedaan heb! Verschrikkelijk slecht maar uit beleefdheid heb ik alles mooi opgegeten! Ik was blij toen mami voorstelde om naar de supermarkt te gaan en zei dat ik mocht kiezen. En jaaaaa, in het winkelmandje: choco, normaal brood, cornflakes en appels! Daarmee kan ik wel even verder! 

Ik ga hier nu wel afsluiten! Het is 2u 's nachts en morgen moet ik om 8u op om naar de mis te gaan. Amen! 

Tot snel! x

Sinds de landeninfodag is er op Facebook een groep waar iedereen die binnenkort vertrekt, lid van is. Sinds begin juni komen daar regelmatig berichten op: Ik heb mijn familie! Ik heb een mailtje van mijn zus! Ik heb dit, ik heb dat.. Santa Cruz en La Paz waren de twee laatste steden die werden vrijgegeven dus wanneer ik bij één van de laatste was die overbleef, wist ik min of meer waar ik zou terechtkomen. Ik hoopte op Santa Cruz en jaja! Een paar dagen geleden kreeg ik een mailtje van AFS. Ik kreeg mijn adres, de namen van mijn familie en de emailadressen toegestuurd. Die avond heb ik mijn beste Spaans bovengehaald en een mailtje gestuurd naar mijn gastzus. Na een half uur zoeken, had ik slecht 5 zinnen geschreven maar bon.. Gisteren heb ik eindelijk dat ene mailtje teruggekregen! 

Ik heb een stiefpapa van 1959, een mama van 1973, een zus van 1994 en twee broertjes van 2004 en 2005. Gisteren was mijn zus op facebook en hebben we een beetje gebabbeld. (Voor zover mijn Spaans dat toeliet) Mijn zus vertrekt eind augustus ook voor een jaartje naar Itali[e. Haar ga ik dus niet lang zien. Ik ben de eerste student die het gezin gaat opvangen en ik zit in een goede buurt. Voor zover ik ervan verstaan heb, hebben ze een zwembad in de tuin, 2 honden en heeft de mama een bedrijf en is de papa psychiater. 

Ik kijk er enorm naar uit en ben helemaal klaar om te vertrekken! 

Woensdag heb ik heel toevallig een man leren kennen die getrouwd is met een Boliviaanse. Gisteren ben ik daar op bezoek geweest en maandag ga ik al terug. Leuk om wat aan mijn Spaans te werken en leuk om via die weg de buurt te leren kennen!

Het was gisteren ook afscheidsfeestje van AFS. De buitenlandse studenten vertrekken binnenkort terug naar hun land en het was de laatste keer dat ik hen gezien heb. Ik ga ze missen, die schatjes! 

Binnenkort mijn afscheidsfeestje en dan kan ik vertrekken. Joepie! 

Tot snel! 

Jolien

Het eerste deel was samen met de familie. We kregen de kans om uitleg te vragen en kregen weer heel wat info over ons land. Dat het vervoer hier niet te vergelijken valt met het vervoer daar (zo kan een busrit van de ene stad naar de andere maar liefst 9 uur duren!), dat het eten ginder je weleens last zou kunnen bezorgen aan de darmen of dat het onderwijs ginder ook niet echt is wat het zou moeten zijn (zo was de eerste wereldoorlog volgens hen van 1938 tot ... ). Daarnaast werden ook enkele tips en opmerkingen meegedeeld. Zo zijn computers, camera's of gsm's daar helemaal niet goedkoper dan hier. Tenzij op het plaatselijke marktje dan, waar de kans groot is dat je je eigen gestolen gsm van vorige week terugkoopt. 

Na een korte pauze begon deel twee. Het tweede deel was voor studenten en ouders apart. De studenten die vertrekken richting Bolivia zijn met 29!! De kans is dus enorm groot dat je met een 5-tal Vlamingen in hetzelfde stadje terechtkomt. Tijdens deze sessie kregen de studenten nog maar eens de kans om vragen te stellen. Natuurlijk werden in deze sessie heel wat andere vragen gesteld dan de sessie waar de ouders bij waren! 

Helemaal in het begin van de namiddag werden ook omslagen uitgedeeld. Elke student kreeg een t-shirt en een enveloppe met meer informatie zoals het vluchtschema. Ik vertrek dinsdag 12 juli 2011 in Brussel:

Brussel 19u05 Madrid 21u*

Madrid 01u10 Lima 06u*

Lima 11u40 La Paz 16u* 

(*ik heb het vluchtschema niet bij mij en weet het niet meer precies)

Als we in La Paz toekomen, volgt een kamp van enkele dagen. Van daaruit vertrekken we richting gastgezin!

Tot de volgende!

Om erin te komen spelen we eerst wat loopspelletjes. Best vermoeiend maar ideaal om wakker te worden! Na de spelletjes verzamelen we allemaal aan de tafel en krijgen we de opdracht om een brief te schrijven. Een brief over wat je te wachten staat in je gastland die je moet versturen naar ... jezelf! De vrijwilligers gaan de brief bijhouden en tijdens ons jaar ginder naar ons terug opsturen. Het zal wel leuk zijn om je eigen brief terug te krijgen en te kunnen lezen. Het leek ons moeilijk om zo'n brief te schrijven maar het duurde niet lang of we hadden allemaal al voor- en achterkant vol geschreven! Wat we verwachten van ons gezin, van het weer ginder, van de eetgewoonten (cavia's, rijst met bonen, ... we zijn op alles voorbereid!), ... . Ik heb er ook enkele dingen bijgeschreven over het leven hier in België en het feit dat er enorm wat kilo's gaan bijkomen! Zo staat er in mijn brief: "Als je deze brief leest en je bent al meer dan 2 kilo verdikt, begin dan NU maar met sporten!!" Nadat onze eigen brief klaar was, kregen we elk een papier met onze naam op. Die ging de tafel rond en iedereen kreeg de kans om daar iets op te schrijven. 

Na de brieven hebben we gegeten en erna ... uitgerust?! We werden één voor één ergens naartoe gebracht. Iemand zat in toilet, iemand in een zaaltje apart, de ander in de gang, ... en ik zat buiten aan de straatkant. We werden daar afgezet zonder enige uitleg. EEN UUR LANG hebben we daar met onze vingers zitten draaien. Gsm en Ipod werden afgenomen zodat we ons niet konden 'amuseren'. Ik heb van een vriendelijke man een krant gekregen en heb nog nooit zo lang naar de streekkrant gestaard. Verder heb ik met madeliefjes armbandjes gemaakt en gewoon wat in de zon gelegen. Ik ben een paar keer gaan kijken of ik niet naar de andere kon lopen maar dat zou wat opgevallen zijn. Doel van het spel: je zal je in je land ook vaak vervelen en niet weten wat doen. Je moet dus zelf initiatief nemen en op zoek gaan naar avontuur. Het doel is ons zelf 2x meegedeeld!! (AFS'ers weten wel waarom ik nu zit te lachen!)

Daarna hebben we nog wat tienbal gespeeld (zonder blauw oog dit keer) en werden we één voor één binnen geroepen voor een 'interview'. We werden gefilmd en moesten een paar vragen beantwoorden: 'Wat verwacht je van ...? Wat als ...?' Op kompas (weekend als we terugkomen van ons avontuurlijk jaar) zien we dat filmpje terug! Oei oei...

Als laatste activiteit werd ons persoonlijk voorwerp bovengehaald. We moesten vertellen waarom precies we dat zeker willen meenemen. Als iedereen dat verteld had, moesten we alles in een kist leggen en die ging op slot. Pas volgend jaar krijgen we ons voorwerp terug. Doel van de activiteit: leren omgaan met het afstand/afscheid nemen van emotioneel belangrijke dingen. Joepie! Een jaar vol ongeluk dus...

Het was een fijne dag. De zon scheen en het is echt een leuke groep! 

Morgen is het landeninfodag en krijgen we meer info over ons land zelf + we krijgen iedereen uit Vlaanderen te zien die naar hetzelfde land als u gaat. Spannend! 

Tot snel!