Ik vond dit een geweldig stuk, mijn mening over toneel helemaal veranderd ! Het kan toch leuk zijn en het smaakt zeker naar meer. Als ik nog eens de kans heb om naar een theatervoorstelling te gaan zal ik die zeker met beide handen grijpen. Ook een musical staat op mijn verlanglijstje!
Hoewel het vooral een komisch stuk was, heb ik toch het gevoel dat het een stuk ook een boodschap wou meegeven.
Het koppel had een goede job, een mooi leven,... maar ze wouden altijd maar meer en iets nieuws. Ik heb er uit geleerd dat we soms gewoon moeten moeite doen om iets te behouden. De echte boodschap dat dit stuk ook nog mee geeft, is dat je pas beseft hoe goed iets was, of hoe hard je iets mist als het te laat is.
Dit toneelstuk maar ook de Komedie Compagnie wil ik aan iedereen aanraden om ernaar te gaan kijken ! En als je gaat, neem me dan me :).
Natuurlijk mag de regisseur van het stuk niet ontbreken, Jan Verbist was aan zijn achtste regie toe bij de Komedie Compagnie met dit stuk, hij heeft echter al veel stukken geregisseerd, maar soms staat hij ook zelf op de planken. Jan heeft voor studio 100 onder andere de show van Plop en Piet Piraat geregisseerd.
Tevens heeft hij enkel musicals als Assepoester en Pinokkio op zijn naam staan en ook tv programma's zoals bijvoorbeeld, Nonkel Jef. Ook in het buitenland is hij niet onbekend, zo heeft hij in Duitsland ook al stukken mogen regisseren !
Ze vertolken de rollen van de minnaar en minnares van het koppel Jaqueline en Bernard.
Katrien De Becker zegt je misschien niet veel, maar als je weet dat ze sinds 2008 de rol van June vertolkt in familie weet je waarschijnlijk wel over wie dat ik het heb. In dit toneelstuk speelt Katrien het ietwat minderbegaafd fotomodel Bubble. Katrien heeft al heel wat rollen op haar naam staan, ze speelde namelijk gastrollen in Aspe, Witse, Flikken, Recht op Recht,... In 2012 speelde ze mee in de serie op ketnet 4 tegen Z.
Op theater gebied heeft ze ook al heel wat ervaring, ze speelde onder andere in het Arce theater, Raamtheater,... In 2008 werd ze genomineerd voor de Theo d'Or prijs voor haar rol als Charlotte in Nachtwake van Lars Norèn.
Ben Rottiers vertolkt de rol van Steve, een jonge kerel die het wil maken in de showbiss wereld. Ben is natuurlijk bekend als Pol De Tremmerie in F.C. De Kampioenen maar ook de rol als Ben Van der Venne in Familie heeft zijn carrière vorm gegeven. Voor hem is het begonnen in het Koninklijk Jeugdtheater in 1981, waar hij bijna 15 jaar lang gespeeld heeft.
Laatst speelde hij nog mee in Ladies Night ... Verder kennen we hem van enkele gastrollen in Flikken en de tv-reeks Bompa.
Frans en Karin spelen in dit stuk het koppel waar heel het verhaal rond draait. Karen vertolkt de rol van de tandarts Jaqueline en Frans speelt de gerenommeerde advocaat, Bernard.
Frans Maas is meer te vinden op de planken, hij heeft een afwisselden repertoire, zowel komische als dramatische stukken kan hij vertolken. Ook heeft hij enkele monologen op zijn naam staan, zoals Oordeel, De Kreutzersonate,... Ook in Nederland heeft hij al op de planken gestaan in het stuk Je Anne. Voor televisie speelde hij enkele gastrollen in Thuis, Wittekerke,... Hij is vooral bekend als Miel Verbiest uit familie, vandaag de dag is hij te zien in het studio 100 programma ROX.
Karin Jacobs is de mama van de ook wel bekende Jelle en Clara Cleymans. Ze speelde in verschillende televisie series zoals Wittekerke, Flikken, Heterdaad en F.C De Kampioenen. Voor tekenfilms spreekt ze regelmatig rollen in. Tevens schrijft ze ook boeken en geeft ze lezingen. Ook voor een rol in een Musical is ze wel te vinden, ze heeft met de musical Ganesha de prijs van de beste vrouwelijk hoofdrol gekregen. Binnenkort kunnen we ze bewonderen in Loge 10 en Calendar Girls.
Johny Voners, in dit toneelstuk speelde hij de gedienstige butler Viktor. Johny kennen we vooral als Xavier Waterslaeghers uit de komedieserie F.C. De Kampioenen. Deze rol speelde hij meer dan twintig jaar met volle overtuiging.
Eind 2013 zagen we hem ook schitteren in de film van F.C De Kampioenen.
Maar het is voor Johny allemaal begonnen in 1960 toen begon hij op te treden in de variété, vijf jaar later haalde hij zijn conservatorium prijs bij zijn leerkracht Nand Buyl. Door de jaren heen zagen we hem in verschillende toneelstukken.
Wat mensen niet altijd weten is dat hij naast acteren ook nog een zangcarrière heeft uitgebouwd. Hij heeft nog rondgetoerd met de bent Aznavoners, en hij maakt eveneens deel uit van een Antwerpse coverband De Grungblavers.
Omdat het een komisch stuk was viel het me op dat de acteurs heel overdreven en rare gezichten trokken om het over te brengen naar het publiek en ik moet zeggen, dit werkte ook ! Ook hun gestiek viel soms op zeker als ze begonnen te kussen dan zag je dat ze het overdreven deden om het grappig te maken. Op een bepaal moment was iedereen dronken en toen kwamen echt de elementen van mimiek en gestiek naar boven, toch vind ik niet dat het overdreven was, ik kon er naar kijken en met lachen. Ik heb geen moment gedacht van, nu gaat het erover , het is zelf niet meer grappig. De acteurs hebben echt goed gebalanceerd tussen erop of net erover en ik vond het EROP.
In dit stuk heeft men er voor gekozen om met 5 personages te werken, verder komt er niemand, bij geen figuranten,...
Het viel op dat men echt gebruik heeft gemaakt van prototypes.
De tandarts had een witte jas aan, en daaronder een net ensemble. De advocaat had dan weer een pak aan. De butler had een strikje net hoe je, je een butler voorstel. Het jonge fotomodel was zeer extreem en ze had felle en uitdagende kledij aan. Echt om aan te tonen dat zij het tegenovergestelde is dan de tandarts. En de jonge man die acteur wil worden had speciale kledij met een hoedje, een sjaal... De kledij toonde veel over hoe de persoon zich gedroeg of welke functie die had.
Het decor was in dit stuk een zeer belangrijk element. Omdat het koppel gescheiden was, deelden ze letterlijk de ruimte (de woonkamer) in twee, met een rood lint die in de zetel lag. Al wat aan de ene zijn zijde lag, was voor de ene en al wat aan de andere zijn zijde lag was voor de andere. Enkel de butler mocht van de ene kant naar de andere lopen. Men gaat gedurende heel het toneel enkele keren, wijzen op het feit dat men niet aan 'zijn kant' is. Dit verdelen van de ruimte komt zelfs ook al voor in de affiche.Ik heb dit element gekozen omdat het altijd terug keert gedurende heel het toneel. Ook was het decor simpel maar zeer mooi gemaakt. Er stond een zetel, een tafel en twee stoelen,...het leek echt of ze in een woonkamer zaten, je had niet het gevoel dat je naar een podium zat te kijken maar echt bij mensen binnen.
Misschien heb ik jullie nu al nieuwsgierig genoeg gemaakt en kan ik overgaan tot het verhaal van het toneel.
Het stuk gaat over een koppel, de vrouw, Jaqueline is tandarts, de man Bernard is advocaat. Beide hebben ze hun praktijk in hun huis waar ze wonen. Omdat ze het zo druk hebben, hebben ze ook een butler Viktor in dienst, de arme man moet zich omtoveren van tandarts assistent tot assistent van de advocaat en dan moet hij ook nog eens het huishouden erbij nemen.
Het gaat al een tijdje minder tussen het koppel, ze zien elkaar bijna niet, ze doen geheimzinnig... Het werkt niet meer. Daarom lijkt het hun logisch om te scheiden. Beide hebben ze immers al iemand anders leren kennen. Er is maar 1 probleem geen van de twee wil verhuizen omdat ze beide hun praktijk daar hebben. Dus beslissen ze om het huis in twee te delen. De nieuwe liefjes komen er ook bij intrekken. Dit vraagt gewoon om problemen. De advocaat heeft een jonger fotomodel aan de haak geslagen, ze is wel zeer knap maar verder heeft ze niet veel. De vrouw heeft een relatie met een patiënt van haar, een jonge kerel die acteur wil worden.
Het samenwonen lukt niet echt goed, niemand kan echt op 'zijn kant' van het huis blijven, er is veel jaloezie, en de butler moet van de ene naar de andere springen en alle problemen oplossen.
Uiteindelijk beseft het koppel dat ze elkaar nog graag zien, en dat ze elkaar niet kunnen missen. Na een charme offensief van Bernard heeft hij zijn Jaqueline weer helemaal voor hem gewonnen. En de twee jonge groene blaadjes? Die gaan er samen vandoor !
Dit lijkt een moeilijk stuk maar alles wordt zeer komisch uitgebeeld en vertolk! Het was echt gieren en brullen van plezier!
Eerst wil ik wat meer uitleg geven over het toneel.
Zoals ik al zei zijn we naar het stuk '2 x 2 op de Canapé' gaan kijken. Een Franse Boulevard komedie van de auteur Marc Camoletti gebracht door het theatergezelschap De Komedie Compagnie. Dit werd vertaald door ben Rottiers en geregisseerd door Jan Verbist.
Het toneelstuk liep in het 'theater Elckerlyc' in Antwerpen. Van 14 maart 2014 tot en met 6 april 2014. In totaal zijn er 12 voorstellingen geweest van dit stuk.
Wij zijn naar de laatste voorstelling geweest op 6 april om 15.15 uur. De reis naar Antwerpen was al een avontuur op zich!
Rond de middag zijn we vertrokken in Aalter met de trein, na een klein uurtje kwamen we aan in Antwerpen. Dit was voor mij de eerste keer in Antwerpen en ik moet zeggen ik was verbaasd ! Je ziet zoveel verschillende mensen, en toch lijkt daar iedereen 'normaal'. De mentaliteit lijkt me heel anders dan in het kleine stadje waar ik woon. Maar dit ter zijde.
We gingen recht op ons doel af, GPS aan en in één ruk door naar het theater. Eens daar aangekomen waren we echt verbaasd, we stonden daar echt tussen BV's als Carrie Goosens, Jacky Lafon en Clara Cleymans. Een foto hebben we niet durven vragen. We wouden de mensen niet storen.
Toen we aan het wachten waren werden we nog eens getrakteerd op spektakel. De politie was een auto aan het achtervolgen en juist voor de deur van het theater gaat de wagen op zijn zij, tussen twee palen. Na al deze avonturen was het tijd om ons te installeren, en het toneel kon beginnen.
