Hola a todos!!!

Het avontuur zit erop. De tijd is aangebroken om terug naar België te keren, maar dit kan nog wel is zeer moelijk worden.Want er is hier in Honduras een staatsgreep aan de gang. Zondagmiddag heeft het leger Manuel Zelaya de Hondureese president ontvoerd en heeft men het presidentshuis omsingeld.  Het probleem is, voor zover ik het hier begrijp, dat het volk de grondwet wil veranderen omdat de president alle macht heeft . Omdat we even geen president hadden heeft Michilleti (presidentskandidaat) zichzelf maar uitgeroepen als nieuwe president waardoor heel de situatie een beetje uit de hand is gelopen. Hier in el Progreso zit het vol met militairen op straat.  En de brug om naar San Pedro te gaan is ingenomen. De brug staat vol met protesterende mensen. Roepend en met spandoeken zwaaiend hebben ze de ingang volledig afgesoten en ze zitten overal maar vuurtjes te maken. Gevolg niemand kan naar San Pedro gaan of naar Tegucigalpa. Wat voor mij wel een super groot probleem vormt want ik moet morgen namelijk naar Tegucigalpa voor mijn vliegtuig daar te nemen. De Belgische ambassade is blijkbaar al serieus ongerust en hebben al contact opgenomen met mijn organisatie. Laten we hopen dat morgen de mensen wat gekalmeerd zijn en dat de brug terug open is. Want vandaag stond heel Honduras op zijne kop. Er mogen ook geen mensen het land meer binnen, ik hoop van harte dat we wel naar buiten mogen! Dat de vlieghaven open blijft en dat ik gewoon veilig terug thuis ben te vrijdag. Ik ga nu nog genieten van mijn laatste avondje met mijn familie. Mijn mama heeft lekker voor mij gekookt, ga nog wat laatste fotootjes pakken en morgen veel te vroeg zijn we ermee weg.

Ik zie jullie allemaal vlug, in België!
xxx JOLIEN

30-06-2009 om 04:25 geschreven door jolien  

29-05-2009 om 00:00 geschreven door jolien  

09-05-2009 om 00:22 geschreven door jolien  

09-05-2009 om 00:17 geschreven door jolien  

Dag lieve mensen!

Hartelijk bedankt voor alle verjaardagswensen op mijn blog, mijn mail of via telefoon! Zoals steeds is het hier zeer warm en plezant alsook op mijn verjaardagsdag.

Ik ben nog steeds moe van mijn reisje naar Costa Rica. Jammer genoeg zijn we maar een week kunnen gaan want eigenijk is dat veel te weinig voor zo een prachtig land te bezoeken. We hebben een vrij stomme beslising gemaakt om met de bus naar ginder te gaan. Want de waren twee dagen van 12 uur bus zitten en dan heb ik de wachtijd aan de grenscontroles nog niet meeegerekend. Centraal-Amerika staat een beetje op zijn kop de laaste weken door de varkensgriep. Dit viel vooral hard op aan de grens. We moesten massas veel vragenlijsten invullen of werden ondervraagd door mensen met mondkapjes en plastieke handschoentje. Hadden we keelpijn, hoofdpijn, koorts... Maar ik ben nog geen ééne keer ziek geweest in Honduras dus hebben ze mij,  na betaling, toch maar doorgelaten.

Toen we eindleijk waren aangekomen in Costa Rica zijn we zo vlug mogelijk naar het strand getrokken. Waar het zeer toeristiscas en ook zeer tropisch was aangezien de aapjes daar letterlijk uit de bomen vielen en de regen en zonneschijn constant afwisselde. We hebben zeer zotte avonturen meegemaakt en hierdoor is het een reisje dat ik zeker nooit ga vergeten. Maar Honduras es mi país dus ik was ook weer blij terug thuis te zijn. Al valt de thuiskomst vaak tegen als mijn mama niet klaar sta met lekker eten of voor mijne was te doen. Maar ja plan treken hé zoals gewoonlijk! Geniet nog van de fotos en een dikke knuffel voor iedereen!


xxx JOLIEN

08-05-2009 om 00:00 geschreven door jolien  

20-04-2009 om 00:00 geschreven door jolien  

Een van de vele processie in de hoofdstad, die een enorme massa mensen aantrok.

13-04-2009 om 03:29 geschreven door jolien  

13-04-2009 om 03:26 geschreven door jolien  

13-04-2009 om 03:24 geschreven door jolien  

Dag iedereen!
Er is weeral veel verandert en gebeurd sinds mijn vorig verslagje. De grootste verandering is dat ik niet meer in Copprome werk. Momenteel werk ik in de voormiddag in een schooltje waar ik Engelse les geef en in de namiddag help ik in een weeshuis. Het les geven vind ik zeer leuk, alleen moet ik al om kwart na vijf opstaan om te vertrekken en ik moet ook een uniform dragen (blauwe lange broek met wit blousse). Ook in het weeshuis kunnen ze mijn hulp goed gebruiken en de kinderen daar zijn veel braver als in mijn eerste werk. Het woord leerkracht is hier in Honduras percies magisch. Als je tegen de mensen vertelt dat je lesgeeft denken ze dat je super inteligent bent en krijg je meteen respect van iedereen. Op zich stelt mijn schooltje niet veel voor. Het is in een zeer arme wijk gelegen waar iedereen massas veel kinderen heeft en die moeten dan allemaal naar school gaan. Er zijn dan ook zeer veel en zeer slecht scholen in de buurt. De kinderen hebben geen boeken en ze moeten alles overschrijven van het bord in een schriftje, wat altijd zeer lang duurt. Ze hebben ook geen kopieermachine dus je kan nooit oefeningen of extra papieren afdrukken. Er is ook zeer weinig discipline in mijn schooltje. De leerkrachten kiezen zelf welke les ze geven en wanneer de lessen beginnen soms komen ze gewoon niet opdagen en krijgen de kinderen geen les. De examens zijn pas voorbij en bijna iedereen is gebuisd van Engels. Leren dat doet bijna geen enkele leerling dus ik had niet veel beters verwacht. Maar ik heb geduld en ze proberen toch altijd op te letten in de klas. Ik had eigenlijk verwacht dat ik zo een klas niet zou aankunnen en dat alles in het honderd zou lopen, maar het gaat allemaal zeer vlot. Ook al zitten er soms wel 30 kinderen in een klasje. Mijn andere job in het weeshuis is veel rustiger en maar goed ook want ik ben wel altijd zeer vermoeid als ik thuis kom.

Maar bon! Deze week was het vakantie voor iedereen hier in Honduras en ben ik samaen met een vriendin gaan reizen naar Comayaqua waar een super groot meer te zien is en daarna naar Teguciglapa waar er processie en Alfombras te zien waren. Alfombras zijn tekeningen die ze op straat maken met allemaal verschillende soorten zaagsel. De processies voelden voor mij en Katrijn een beetje aan als een mislukte carnavalstoet maar voor de mensen ginder werden het allemaal super serieus genomen. Was dus wel de moeite en ik heb me kei hard geamusseerd met Katrijn.

De tijd gaat hier veel te vlug voorbij en er staat nog veel op het programma. Zoals 4 dagen Copan, 1 week Costa Rica en 2 weken vakantie op de eilanden hier in Honduras.
Dus redenen genoeg om jaloers op mij te zijn!!!

xxx JOLIEN
Oh ja en nog een zalig Pasen aan iedreen! Jammer genoeg geen chocolade paaseieren voor Jolien dit jaar.

13-04-2009 om 02:56 geschreven door jolien