Onze pupjes zijn 6 weken geworden! Stevige hondjes zijn het geworden en ze groeien nog steeds als kool. Ze eten allemaal vlot puppykorrels en dit laat de gewichten opnieuw de hoogte in schieten. Zelf merk je het zo niet, maar als er bezoek komt is het steevast : 'Amaai zo veranderd! Poeh, zo groot geworden!" Bij het terugkijken naar onze foto's wordt pas echt duidelijk hoe snel zo'n pupje evolueert en hoeveel ze leren in zo een korte tijd. Eten, drinken, spelen, elkaar ontdekken, speelgoed ontdekken, nieuwe geluiden leren kennen, buiten in de tuin in het gras ravotten, kennis maken met onze poes en onze grote vriend Hyatan, de grasmachine, het drukke verkeer langs onze straat, ....
Nadat ze deze week hun vaccins hebben gekregen, nemen we ze een eerste keer mee uit. Een bos laten ruiken, zand onder hun pootjes, nieuwe omgevingen en nieuwe mensen. We proberen ze zo goed mogelijk te socialiseren zodanig dat ze met hun vier pootjes stevig in de wereld naar hun nieuwe baasjes kunnen!
Nog 2 reutjes te gaan en dan hebben ze allemaal een plaatsje! Sommigen kregen al een naam : Onze miss die naar Nederlands vertrekt, heet Mira. Onze kloeke reu voor Jan en Ellen krijgt de naam Majoor (ik duim dat ie later zijn naam alle eer aan doet ). Dan hebben we ook nog de tweede zwaarste jongen die vanaf nu Murdock zal heten (remember the A-team ) en ons eigen teefje hebben we Mokke gedoopt!
De vijf weken komen in zicht! Onze pupjes lopen nu al heel goed rond en zijn op ontdekkingstocht! Broertjes en zusjes verkennen elkaar en hun speelgoed. Hun scherpe bijtertjes zijn nu ook goed doorgekomen en hun vast voedsel is een succes! Steeds meer ook beginnen de verschillen in de karaktertrekken zichtbaar te worden en wordt het duidelijk wie de haantje de voorste van de bende wordt...
De pupjes zijn donderdag twee weken geworden! Wat gaat dat snel! Niet te geloven hoe rap die beestjes veranderen. De oogjes en de oortjes zijn van alle pups open. Waar de oogjes eerst nog helemaal troebel en wat blauwig eruitzagen, worden ze nu donkerder en meer helder. Ik krijg de indruk dat ze binnen de eerste dagen echt volledig zullen kunnen zien en horen. Hun ontwikkeling gaat elke dag vooruit. De hondjes beginnen nu ook hun pootjes te gebruiken in plaats van zich voort te slepen. De ene is hier al sneller mee dan de andere. Een enkeling stapt al wankelend op zijn vier pootjes rond om dan helemaal te gaan wiebelen en op de zij te rollen. Dan weer worstelen om recht te geraken en opnieuw proberen... Het lijkt me een hele inspanning!
Ze drinken nog steeds heel vaak bij mama Jolie en worden ook nog wat ondersteund door ons flesje, waar ze ondertussen heel handig mee zijn geworden. Wanneer ze allemaal op een hoopje liggen te slapen en Jolie legt zich in de werpkist, dan worden ze binnen de kortste keren allemaal wakker en zetten ze een race in om om het eerste de beste tepels te pakken te krijgen. Het is een ongelooflijk gewriemel tot ze allemaal hun plaatsje hebben bemachtigd en dan keert de rust terug en hoor je alleen nog tevreden smakgeluiden.
Gisteren ook nog de dierenarts op bezoek gehad voor een algemene controle van moeder en pups. Oogjes oké, oortjes oké, poepkes oké, buikjes en naveltjes oké,... Fijn is dat!
Vandaag zijn onze pupjes 10 dagen oud. Wat zijn die kleine schatjes al veranderd. Elke dag wordt iedereen gewogen en de gewichtjes gaan sterk omhoog. Ze drinken allemaal dat het een lieve lust is. De oogjes en de oortjes gaan nu binnenkort ook opengaan. Ik kijk hier echt naar uit. Niet te bevatten hoe hulpeloos en afhankelijk zo'n wezentje eigenlijk is. En hoewel ze nu nog doof en blind zijn, gevoederd en proper gelikt moeten worden, zijn ze toch sterk en raken ze precies daar in de werpkist waar ze willen zijn. Wonderlijk om naar te kijken hoe de kleintjes zich inspannen om bij de beste tepel te geraken en dit enkel op tast en reuk! Moeder natuur... echt iets speciaal!
Eindelijk weer eens de kans om eventjes tijd door te brengen achter mijn laptop! Onze pupjes zijn intussen een week oud en doen het goed. De gewichtjes gaan goed omhoog en na het zuigen ligt het hele stelletje heerlijk te slapen bij mammie haar buikje. Iedereen krijgt na het zogen nog wat melk bij uit het flesje want dit grote nest alleen voeden, is wat zwaar voor Jolie. Het was hier bij ons een hele organisatie om dit rond te krijgen. Elke drie uur de pupjes wat bijvoeren is een zware opgave. De resultaten mogen er wezen. Onze kleine schatjes groeien als kool. Je begint intussen ook al goed de verschillen tussen de hondjes te zien. De haantje de voorste, de voorzichtige drinker, de 'pieper' van het nestje... Hoe goed ze ook op elkaar gelijken, elk heeft zo zijn eigen trekjes.
De hoofdreden voor het uitblijven van deze blog is echter niet de grote drukte met de hondjes. Dit ligt eventjes heel anders. Woensdagmorgen ben ik thuis van mijn trap gevallen met een driedubbele breuk aan mijn rechterenkel als gevolg. Een operatie en 2 dagen ziekenhuis later ben ik terug thuis gearriveerd. Ik lig geïnstalleerd in een ziekenhuisbed in de woonkamer naast de werpkist van Jolie en heb een lange herstelperiode voor de boeg...
Nu ja, er zal zeker tijd genoeg zijn nu om ten volle van ons nestje te genieten!
Jolie en haar pupjes hebben de nacht goed doorgebracht. Onze meid ligt rustig in de werpkist en laat de kleintjes zuigen dat het een plezier is om te zien. Ik en mijn ventje hebben geslapen op een smalle matras naast de werpkist zodanig dat we de gebeurtenissen in de werpkist van dichtbij kunnen volgen. Natuurlijk ook wat uit veiligheidsoverwegingen omdat ik het vreselijk zou vinden moest er iets fout gaan in de werpkist. Je weet maar nooit dat onze miss op een pupje gaat liggen.... De melkbar is constant open, de kleintjes zuigen allen veel en goed, waarna de stilte in de kist terugkeert en iedereen weer heerlijk kan slapen. Deze middag worden alle pupjes opnieuw gewogen zodat we kunnen zeker zijn dat elke pup genoeg krijgt! De tijd staat hier voorlopig stil. Ik kan er mijn ogen niet vanaf houden en de huishoudelijke taken, die blijven precies toch wel even liggen...
Onze wondertjes zijn er! Jolie was gisteren de hele dag écht uit haar doen! De hele dag was het duidelijk dat er toch wel degelijk iets op til was. Vanaf 16 u om de vijf minuten afwisselend binnen en buiten, plassen, wat onlasting, weer naar binnen en terug naar buiten. Jolie wist duidelijk geen raad meer. Om 18.15 u begonnen de eerste duidelijke tekenen van de bevalling zich te stellen. Hijgen, kreunen en zeer onrustig zijn. Om 18.20 u vertoonde zich een grote hoeveelheid vochtverlies, gevolgd door hevig rillen van Jolie...waarna ook de eerste persweeën niet zo heel lang meer op zich lieten wachten. Een eerst pupje werd geboren om 19.48 u, een teefje van 483 gram! Om 20.14 vertoonde zich een tweede schatje, een flinke reu van 523 gram. In tussenpozen van een half uur tot een uur werden alle kleintjes geboren. Alleen de derde laatste liet flink op zich wachten en kwam in stuitligging uiteindelijk ter wereld. Jolie, en wij ook trouwens, bleven de hele tijd druk bezig met drogen, herschikken en bewonderen van wat aan het gebeuren was. De laatste en negende pup, opnieuw een reutje kwam ter wereld om 02.02 u. Jolie was duidelijk zeer moe en ook wijzelf konden intussen wat rust gebruiken.
De uren van de bevalling vlogen voorbij, je verliest werkelijk alle besef van tijd. Al goed dat ons notitieboekje bij de hand was om alles keurig te noteren, zodanig dat we toch wat zicht bleven houden op hoelang ons meisje al aan het persen was. Eigenlijk heeft ze het supergoed gedaan en ik ben apetrots op mijn kranige teefje. Wat een gevoel, zoveel leven in de werpkist!
Voor de statistieken (met de gewichten van deze middag)
4 Teefjes van 481 gr, 458 gr, 394 gr en 427 gr
5 Reutjes van 432 gr, 459 gr, 400 gr, 473 gr en 414 gr.
Toch wel wat te dragen voor zo'n moederhondje, lijkt me!
Intussen is het in de werpkist een gepiep en een gekronkel van jewelste, afgewisseld met heerlijke dutjes die de pupjes en de mama maken. Jolie lijkt zeer zorgzaam en alles lijkt erop dat ze een fantastisch moedertje wordt. De pupjes en mama werden nu ook al nagezien door de dierenarts en verkeren in goede gezondheid. Nu hopen dat elk kleintje flink meewil en dat mama ze allemaal vlot kan laten groeien!
En ik? Ik ga van onze kroost genieten! Zoveel ik kan!
Extreem rustig. Dit is het enige wat gisteren echt opviel bij Jolie. De hele dag was ze niet uit haar zetel weg te branden. Slapen, zich even verleggen en verder slapen. Meer niet. Eten wou ze de hele dag niet. De bevalling zal nu echt wel nakende zijn. Voor de zekerheid ben ik dus deze nacht maar beneden blijven slapen. Eerst geprobeerd in de zetel, doch dit bleek geen goede optie. Onze zetel is allesbehalve comfortabel om de nacht in door te brengen . Jolie verplaatste zich voortdurend van de zetel naar de grond en weer terug. Het leek alsof ze met zichzelf geen blijf wist. Dan maar, midden in de nacht, een oude matras uit onze garage gesleurd en deze midden de woonkamer gelegd. Op en top een luxebed was het niet, Maar het was toch iets beter dan de zetel. Van slapen kwam niet veel in huis omdat ik voor elk zuchtje of kreuntje alert bleef...Toch zijn we intussen weer een dag verder en zijn er, hoewel ik stiekem had gehoopt op deze nacht, nog geen pups.
En toch, misschien vandaag?
Deze morgen stelde ik wat slijmverlies vast en Jolie hijgt nu ook lichtjes. Voer? Geen denken aan. Ook het bedelgedrag aan tafel, wat ze had opgenomen sinds de dracht, is volledig verdwenen. Enkel een klein beetje water kon haar deze morgen plezieren.
Ze volgt me nu ook letterlijk overal naartoe. Van de keuken naar de gang, terug naar de keuken, naar de woonkamer,... Ik heb me dus maar in de zetel gezet en ben mijn baas alvast dankbaar voor mijn dag vrijaf! Ik en mijn meisje brengen de dag samen door en zijn, hopelijk, helemaal klaar voor wat, nu heel binnenkort toch, komen zal.
). Dan hebben we ook nog de tweede zwaarste jongen die vanaf nu Murdock zal heten (remember the A-team 
) en ons eigen teefje hebben we Mokke gedoopt!
De pupjes zijn donderdag twee weken geworden! Wat gaat dat snel! Niet te geloven hoe rap die beestjes veranderen. De oogjes en de oortjes zijn van alle pups open. Waar de oogjes eerst nog helemaal troebel en wat blauwig eruitzagen, worden ze nu donkerder en meer helder. Ik krijg de indruk dat ze binnen de eerste dagen echt volledig zullen kunnen zien en horen. Hun ontwikkeling gaat elke dag vooruit. De hondjes beginnen nu ook hun pootjes te gebruiken in plaats van zich voort te slepen. De ene is hier al sneller mee dan de andere. Een enkeling stapt al wankelend op zijn vier pootjes rond om dan helemaal te gaan wiebelen en op de zij te rollen. Dan weer worstelen om recht te geraken en opnieuw proberen... Het lijkt me een hele inspanning!
Onze wondertjes zijn er! Jolie was gisteren de hele dag écht uit haar doen! De hele dag was het duidelijk dat er toch wel degelijk iets op til was. Vanaf 16 u om de vijf minuten afwisselend binnen en buiten, plassen, wat onlasting, weer naar binnen en terug naar buiten. Jolie wist duidelijk geen raad meer. Om 18.15 u begonnen de eerste duidelijke tekenen van de bevalling zich te stellen. Hijgen, kreunen en zeer onrustig zijn. Om 18.20 u vertoonde zich een grote hoeveelheid vochtverlies, gevolgd door hevig rillen van Jolie...waarna ook de eerste persweeën niet zo heel lang meer op zich lieten wachten. Een eerst pupje werd geboren om 19.48 u, een teefje van 483 gram! Om 20.14 vertoonde zich een tweede schatje, een flinke reu van 523 gram. In tussenpozen van een half uur tot een uur werden alle kleintjes geboren. Alleen de derde laatste liet flink op zich wachten en kwam in stuitligging uiteindelijk ter wereld. Jolie, en wij ook trouwens, bleven de hele tijd druk bezig met drogen, herschikken en bewonderen van wat aan het gebeuren was. De laatste en negende pup, opnieuw een reutje kwam ter wereld om 02.02 u. Jolie was duidelijk zeer moe en ook wijzelf konden intussen wat rust gebruiken.
