Hier is ie dan. Onze laatste aanwinst. Drie jaar garantie om toch zeker thuis te komen. Hopelijk houdt hij het ook 17 jaar uit. Hij is absoluut niet geschikt om de caravan te trekken, maar om er naartoe te rijden zal hij geen probleem maken.
Tijdens onze rit van Jabbeke naar huis is de elektriciteitskabel onderweg lekker over de grond beginnen schuren. Nu is rubber, of plastic niet zo erg schuurbestendig. De draadjes was dus lekker doorgesneden toen we thuis kwamen. Gelukkig heb ik in mijn jonge jaren voor automekanieker geleerd en kon ik me dus aan het puzzelen zetten. Heel het boeltje werd doorgeknipt en gestript. Met krimpkousen en verbindingstukjes werden alle draden terug aan elkaar geklonken. Daarna nog een ferme rol tape er rond en klaar was kees. Nu nog uittesten of alles wel degelijk werkt.
Bericht van de garage, mijn nieuwe auto zal eind van de maand binnen komen. Er moeten dan nog wat kleine wijzigingen aangebracht worden, maar de centen liggen klaar. Er is ook al ergens een liefhebber voor mijn jeepke. Hopelijk zal hij deze goed verzorgen, net zoals ik dat altijd heb gedaan in die 13 jaar.
Om van alle moeilijkheden met oude karren verlost te zijn, hebben we voor Sonja ook een nieuw vervoermiddel gekocht. Een Nissan Pixo. 7600 voor een complete nieuwe auto, met servo-stuur en airco. Vijf deuren en zilver van kleur. Haar roestbakje van 17 jaar oud mag naar zijn laatste rustplaats gereden worden. 't Beestje begon door te buigen als je met een krik kwam aangereden. De koppeling begon te slippen en de schokdempers dienden meer om mee te veren dan om te dempen. Over de achter remmen durf ik nog niks te zeggen.
Vorige zondag zijn we thuis gekomen van onze vakantie in Jabbeke. Veel was er dit laatste weekend niet te beleven. Koud was het wel. We kregen de anderen met geen stokken uit hun warme caravan. Behalve om ergens lekker te gaan eten. Dat laatste hebben we dan ook op zaterdag gedaan, en nadien zijn we bij Marie-Jeanne het cafe binnen geduikeld. Tegen half zeven waren we terug aan de caravan, de verwarming hoog, jogging aan en met geen stokken meer buiten te krijgen. Koud, mensenlief, de neus werd van uwe snuit geblazen. Zondag hadden we dan gehoopt om droog in te makken. Noppes dus. Een ferm pak sneeuw op onze kop en caravan, zodat die er eerst moest afgeklopt worden alvorens de voortent kon afgebroken worden. Gelukkig was de wind gaan liggen (waar weet ik niet) en was het hierdoor bijlange zou koud niet meer. In ieder geval na wat stouwen is alles terug op zijn plaats in de jeep geraakt en konden we kort na de noen de rit op huis aan aanvatten. Onderweg heeft het bijna permanent gesneeuwd. We zijn veilig thuis gekomen, hebben de caravan op stal gezet en hebben op het appartement de verwarming HOOG gezet, om vervolgens rap naar het rusthuis te rijden om schoonpapa even dada te gaan zeggen. Toen we later thuis kwamen was het lekker warm, en genoten we van een avondje in de huiselijke zetel.
Het zal nu even stil zijn op dit Blog. Pas op 30 maar vertrekken we terug en dit naar Hengstdijk nabij Hulst in Nederland. De caravan blijft daar drie maanden staan omdat we niet echt gerust zijn als we met onze ouwe jeep naar het Zuiden zouden rijden. 't Beestje heeft 300.000 km op de teller en het nieuw is er wat aan het afgaan. Normaal zou ik in mei mijn nieuw vehikel mogen verwachten.
Amaai, we dachten dat het weer een beetje minder koud ging worden. Was dat effe een vergissing. Donderdag 21 feb, ging het nog. We zijn toen een fietstochtje gaan maken van pakweg 20 km. Warm kregen we het er niet van. Na afloop verdween iedereen blauw de caravan in, om er niet meer uit te komen.
Vrijdag 22 feb, om 10 uur met z'n allen naar de markt van Jabbeke. Druk. Amaai. Zes kraampjes en enkele blauwe smurfen die van de een naar de andere kraam crosten. Koud. Niet te geloven. Na de markt zijn we het plaatselijk dorpscafe binnen geduikeld. Dat is nu nog eens echt een bruine kroeg. Het papier, dat enkel boven de twee meter nog aan de muur hing, vertoonde nog de afbeelding van een soort bloem. Het was echter zo bruin geworden dat er nauwelijks nog iets van te zien was. Onder de twee meter hingen er alleen affiches van evenementen in de buurt, of gewoon niks meer. Het plafond hing in pellen naar beneden. Een pintje koste 1,20, een Leffe 2, een koffie of thee 1,30 De bediening was in handen van Mari-Jeanne, een kranige dame van 76 jaar die heel alleen het cafe runde. De glazen waren perfect en de bediening was snel. Om het cafe te vinden moet ge wel goed zoeken, want nergens hangt er reklame aan de gevel.
Zaterdag 23 feb, was het zo koud dat we enkel in groep naar het restaurant in het drop zijn gelopen om daar een heerlijk middagmaal naar binnen te werken. Nadien wij terug naar Marie-Jeanne. 't Was er warm, en niet duur.
Vandaag dan, was het afbreken. In de sneeuw. Gelukkig was het bijlange zo koud niet meer en leverde het inpakken geen problemen. Natuurlijk hadden we graag nog gebleven, doch dat was gezien ons thuiselijk leven niet haalbaar. Ondanks de sneeuw zijn we veilig thuis gekomen en was er onderweg geen hinder. Nu is het wachten tot 30 maar alvorens ons sleurhut terug uit de stalling komt.
Amaai het was koud vandaag. Berekoud eigenlijk met die noord - oostenwind. Toch zijn we met vijf een fietstochtje gaan doen. Een kleine 20 km rond Jabbeke en Varsenare.
Onderweg natuurlijk een sanitaire stop gedaan in het oud gemeentehuis van Varsenare. Lekkere verse soep. Eens terug op de camping even de kroeg ingeduikeld om een hete chocomelk. Later ons sleurhut in en de verwarming op 10.
Omstreeks 19 uur waren we gepakt en gezakt om terug naar de camping te trekken. Onderweg was het wel behoorlijk druk maar toch vlot.
In de caravan onmiddelijk de verwarming op 10.
Morgen een wandeling in de straffe koude. Lekker uitwaaien.
Vanavond trekken we terug naar Jabbeke voor ons laatste vakantieweekendje van het Krokuskamp. De weergoden zijn ons dit jaar niet bijster goed gezind want de voorspellingen zijn niet echt geweldig. Koud,mist, sneeuw en regen. Ach geen erg. Je kan je enkel verkeerd kleden, het weer zelf heeft altijd gelijk.
Fietsen zal er vermoedelijk niet in zitten wegens te koude en teveel wind, maar wandelen mag geen probleem zijn.
Natuurlijk eens lekker uit eten hoort er ook bij en leuke kroegjes bezoeken.
Jullie zien het, plannen genoeg.
We hebben wel pech hoor. Met zo'n mooi weer zit ik thuis en is Sonja werken. Nu ja, hopelijk blijft het zo mooi tot zondag. Hoop doet leven. Ik probeer hier thuis dan maar zoveel mogelijk van het zonnetje te genieten.
Op 7 feb 2013 vertrokken we thuis om als voorwacht van de Kampeerclub Zuiderkempen-Antwerpen de camping Klein Strand in Jabbeke in te nemen. We zullen maar met een klein 'groepje' zijn. 5 families die het lef hadden om de komende koude te trotseren. Vrijdag kwamen de volgende kampeerders en zaterdag 9-2-2013 waren we volledig. Tijdens het eerste weekend was het berekoud. Vriezemanneke deed uiterst zijn best om ons diep te vriezen. Om met de fiets een tocht te maken was het werkelijk te koud, dus besloten we om per bus naar Brugge te reizen om daar het Frietmuseum te bezoeken. Het bezoek was aangenaam en werd afgesloten met een zakje heerlijke frietjes. Zondagavond keerden sommige pechvogels, zoals ondergetekende, huiswaarts. Op woensdag 12 feb keerden we 's avond terug. Gelukkig maar dat we 's avonds zijn gereden. Op donderdagochtend had het geijzeld, en waren er verschillende ongevallen gebeurd op de snelweg. Vrijdag was het stralend mooi weer, veel minder koud, een prachtig weertje voor onze eerste fietstocht, richting Oostende. Het werd een toch van 43 km, en voor een eerste tochtje is dat zeker niet slecht. Ik hoorde klagen over pijnlijke achterwerken en pijnlijke spiertjes. Zaterdag brachten we dan nog een bezoek aan het chocolademuseum in Brugge. Een proevertje kon er gerust af. In de voormiddag hadden twee families reeds besloten om naar huis terug te keren. Maandag beginnen ook de scholen weer. De gepensioneerden kunnen dus nog gerust een weekske blijven. Wij kwamen naar huis doch trekken woensdag voor een laatste weekend naar Jabbeke.
Vakantie met volle teugen
Tijdens onze rit van Jabbeke naar huis is de elektriciteitskabel onderweg lekker over de grond beginnen schuren.
