Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
Down Under
02-03-2011
Spirit of Tasmanië!
Dag 5:
We hebben een lange rit voor de boeg vandaag. Lang, maar zeker niet saai, want we kunnen inderdaad vaststellen dat de oostkust van Tasmanië in één woord adembenemend te noemen is. De kustlijn, of Tasman Peninsula genaamd, is rotsig, zeer groen en doet ons even denken aan het einde van de wereld. We hebben vandaag weer een mooie zonnige dag en kunnen dus ten volle genieten van deze schitterende uitzichten. Ik hoop dat jullie kunnen mee genieten van de fotos.
We spenderen vandaag enkele uren in Port Arthur en ontdekken de gruwelijke geschiedenis van dit prachtige eiland. Als ik er aan terug denk, krijg ik nog steeds kippenvel en word ik er nog steeds stil van. Port Arthur werd in 1830 gekozen als gevangenis voor ernstige misdadigers, maar bleek in praktijk een gevangenis te zijn voor kleinere misdaden zoals diefstal. De gevangenen werden gebruikt als slaven voor de hout industrie. De meeste, vooral de hard werkende met kennis van o.a scheepsbouw verlieten de gevangenis nooit. Ook na hun straf werden ze niet vrij gelaten en bleven ze als slaven aan het werk in Port Arthur. Op geen enkele manier konden de gevangenen het eiland verlaten omdat het noorden afgeschermd werd door de oceaan, het zuiden beschermd werd door waakhonden en de bossen in het oosten en het westen te dicht waren om er door te geraken of er te overleven. Gouverneur George Arthur behandelde zijn personeel erg gul met prachtige tuinen, bibliotheken en cricketvelden. Achter al deze schoonheid behandelde hij zijn gevangen met de laagste vorm van humaniteit. Gevangen die zich niet volgens de regels gedroegen, werden overgeplaatst naar de isolatie gevangenis waar een totale isolatie en een absolute stilte heerste. Slechts 1 uur per dag konden de gevangen hun cel verlaten en dit alleen en in stilte. Vele van hen werden jaren later geestelijk ziek verklaard. Het bezoek aan deze extreem kleine cellen was zeker het meest aangrijpende te noemen, maar het feit dat een mooie plek als deze dergelijke gruwelijk achter zich heeft, is niet minder dan afschuwelijk. In 1877 werd de gevangenis dan eindelijk gesloten. Grote delen werden afgebrand en jaren later weer opgebouwd. Nu is het een toeristische trekpleister voor iedereen die Tasmanië bezoekt. Een reis in Tasmanië is niet afgesloten zonder een bezoek aan Port Arthur.
We eindigen onze reis ludiek en bezoeken een zoo waar je de laatste Tasmanian Devils vind. Devil is de perfecte naam voor dit dier: ze zijn niet al te mooi, maken een verschrikkelijk lawaai en vechten voor alles. Langs de andere kant zijn ze ook erg schattig omdat ze niet erg slim zijn. Ze jagen namelijk zeer slecht en eten dus enkel doden karkassen. Als ze eindelijk hun eten vinden, lopen ze er minuten mee rond omdat ze niet weten hoe ze het kunnen beschermen. Ik vond ze alvast schitterend. Naast de Tasmanian Devil waren er ook kangoeroes, zoals ik iedere Australische zoo, te bewonderen. Veel plezier met de laatste fotos van mijn reis door Tasmanië.
Na enkele inlog problemen op mijn Blog vertel ik jullie graag nog wat meer over mijn verblijf in Melbourne en Tasmanië. 3 weken geleden bezocht ik Phillip Island, ten zuiden van Melbourne om de Penguin-Parade te bewonderen. Rond 21u, bij zonsondergang komen deze dwerg pinguins uit de oceaan om een slaapplekje te zoeken op de heuvels. Met 100 (of zelfs meer) waren we om dit schattig fenomeen waar te nemen. De pinguins daar en tegen komen iedere nacht met 2000 of soms meer. We kozen de slechtse dag uit voor deze toeristische uitstap aangezien we regen tot de laatste minuut hadden om dan uiteindelijk doorweekt weer in de bus te stappen. Gelukkig begon de uitstap droog om een wildlife park en een robbeneiland te bezoeken. Aangezien we aan de zuidelijke kant van het eiland stonden, zagen we geen robben. Die verblijven namelijk enkel aan de noordelijke kant. Maar soit, we gingen voor de pinguins dus! En ook met regen was dit weer een zeer geslaagd uitje.
Het is btw absoluut verboden om fotos te nemen van de pinguins. De laatste foto is dus een foto van een foto, maar geeft jullie wel een beeld van de diertjes.
