We zijn terug thuis. Het 'normale' leven kan weer beginnen maar ons project is nog niet ten einde. Op zondag 27 januari om 17.00 in het culturele centrum te Ledegem volgt onze tegenprestatie. Meer uitleg hierrond post ik in de loop van volgende week, maar hou deze dag dus maar al vrij, iedereen is uitgenodigd! Ook aan de sponsoring van enkele projecten in Guate werken wij nog steeds verder. Onze sponsers worden in de loop van januari nog persoonlijk op de hoogte gebracht van alle verwezelijkingen die we dank zij jullie hebben kunnen doen.
groeten
Joke en Aäron
En als leerkrachten of scholen dit lezen, ik (Aäron) zoek nog steeds werk. En mijn vader zoekt nog steeds toeristen om hem te vergezellen volgende zomer naar Guate
hallo ons laatste berichtje uit Guate... we zijn er eindelijk in geslaagd om wat foto's van onze rondreis op de space te zetten,maar ze staan wel wat door elkaar en bijhorend commentaar volgt in Belgie. we hebben allesinds een schitterende tijd achter de rug. nu nog 2 dagen in Xela, vanavond gaan eten met de familie,morgen een laatste verjaardagsfeestje op school en vrijdag met arthuro en zoia naar antigua om dan zaterdag naar de luchthaven te vertrekken. zondag om 19u komen normaalgezien aan in zaventem... tot volgende week dus groetjes joke en aaron
hallo, ondertussen zijn we al meer dan een week aan het rondreizen in Guate en het is samen supergenieten! we zijn al naar Mexico geweest voor een weekendje en met een boot in een supergrote kloof gevaren, prachtig! daarna zijn we doorgereisd naar huehuetenango waar we bij vrienden verbleven, als afscheidscadeau kregen we elk een pak koffie en een bijbeltje! Ook twee dagen in Nebaj gebleven, een nog niet zo toeristische dorpje in de bergen, machtige omgeving, zeer mooie natuurwandelingen gemaakt en genoten van de prachtige kleding van de vrouwen van het dorp. Daarna een nachtje in Coban na een vreselijke rit! zogezegd zijn ze aan de weg aan het werken,maar volgens ons leggen ze gewoon een weg, niet normaal helemaal dooreengeschud! Daarna twee ongelooflijk prachtige dagen in Lanquin, met hoogtepunt semuc champey, rivieren, waterbekkens, helder blauw water, zwemmen, fantastisch uitzicht. we verbleven in een heerlijk jeugdhoteltje, de eerste nacht was er alleen maar plaats in de hangmatten, dus een nachtje buiten in een hangmat geslapen, het is eens iets anders. nu zitten we in Flores en hebben juist Tikal, een mayasite bezocht, toch een hoogtepunt van de reis, om 3u uit bed om de zonsopgang en het ontwaken van de jungle mee te maken, apen, toekans, tempels, en heel veel natuurschoon gezien. we kunnen jammergenoeg op dit moment geen fotos op de site zetten,we proberen later nog eens.
Laatste berichtje uit Xela, want morgen gaat het laatste deel van ons avontuur in Guatemala, dan vertrekken we op reis voor 14 dagen!
Deze week was dus de laatste week op school. We hebben van mercado gespeeld, Belgische cake gebakken, typisch Guatemalteeks gekookt (tostadas met guacamole, tomatensaus en kaas: heerlijk!), veel spelletjes gespeeld, een petit-beurre taart gemaakt (weliswaar met andere koekjes) en muzikale pak gespeeld. Donderdag was het het verjaardagsfeestje van Camilla! Normaal beginuur: 9u, maar Cammys familie kenende: ja ja om 10u kwamen zij allemaal toe, al de anderen waren al aan het wachten van 9u! Weer veel geboeft: taart, snoep, chips, sandwiches. Natuurlijk ook weer pinata en ook Renato en Sebastiaan waren er vandaag. Joepie!! Veel gebabbeld en gelachen en leuke filmpjes! Vrijdagavond dan met alle leerkrachten en Zoia gaan eten als afsluiter en daarna nog naar een discotheek geweest. Spijtig dat om 1u de tent al dichtging (daarna zijn alle feestjes hier illegaal!)
Ook nog wat investeringen gedaan. Alle kinderen zijn hier zot van die kleine karretjes, autootjes om mee rond te crossen op school. De meeste van die dingen hebben echter hun beste jaren gekend en dus hebben we een driewielertje en een autootje gekocht voor de school voor 75 euro (zie fotos). Veel gelukkige gezichtjes met uitzondering van de blètscènes want iedereen wilde natuurlijk op die nieuwe karretjes rijden.
Daarnaasthebben we ook 250 euro geschonken aan Caras Alegres, de organisatie waar we het vroeger al over hadden. Zij gaan een klein initiatiefje opstarten voor arme indigenavrouwen. Met het geld kunnen ze naaimachines kopen en zal er naailes gegeven worden. Zo kunnen deze vrouwen ook wat geld verdienen. Op 13 december, wanneer we terug 2 dagen in Xela zijn, zou alles klaar moeten zijn en gaan we de werkplaats en de vrouwen gaan bezoeken.
Hier eindigen dan ook onze lange vertelsels, op reis zullen we nog wel wat tijd hebben om een paar fotos op de site te zetten en een klein beetje te vertellen, maar wanneer en hoe, daar hebben we geen flauw idee van.
Bedankt voor alle mailtjes, sponseringen en natuurlijk de ongelooflijk machtige kalender, waarbij Joke ontdekt heeft dat ze nog meer friends zal moeten bekijken, aangezien ze niet alle vragen kon oplossen.
Dit weekend gaan uitrusten aan een van de mooiste meren van de wereld naar het schijnt. Wij kunnen dit alleen maar beamen.
Vrijdag om 14 uur moest de shuttle ons normaal komen oppikken, maar aangezien wij aan de rand van het stad wonen en er heel wat mensen naar Pana gingen was hij er maar om kwart na drie. De bus zat goed vol. De bus reed tergend traag (naar guatemaltekse normen) maar het was wel een iets grotere bus die met moeite in vierde geraakte. Onderweg ook weer moeten stoppen wegens de werken aan de weg.
Toegekomen in Pana dat op volle toeren draaide rond 18.30. Naar rooms Santander gewandeld: een ontgoocheling. Joke voelde zich hier niet op haar gemak, geen gesloten buitenpoort of zo, iedereen kon zomaar binnenlopen, maar wel goedkoop (30 Q pp). We besloten om nog wat verder te lopen en wat rond te kijken, sowieso konden we terug naar Santander want er was nog veel plaats. We kwamen Marios rooms tegen waar we oorspronkelijk wilden verblijven maar toe we belden zeiden ze dat ze geen plaats meer hadden. Toch maar even gaan vragen, je weet maar nooit. En ja, er was plaats. We keken rond en wisten dat we hier wilden blijven. Leuke kamers, mooie patio met hangmatten, gratis koffie, water en internet en een gemeenschappelijk zaaltje voor 130 Q voor 2 per nacht ( zon 6 EUR pp). Daarna gelukkig en blij een hapje gaan eten in Lazonis pizza. Aäron chili con carne en joke pollo con salsa de ajo met rijst en brood + groentjes (28Q) en en liter Gallo (30 Q)
Daarna nog een daiquiri en een tequila sunrise (Q 26) in een klein barke, waar geen 2 dezelfde tafels stonden, dak = golfplaat en de toog en keuken zijn zelf in elkaar gezet. En een grote tafel verloren gelopen hippies die al redelijk zacht waren. Verder nog een koppel en een Vanacker (ja hij leek er echt op). Om 23 uur in slaap gevallen.
Zaterdag 17 november
Om 6.45 ging de weker af. Ja, ja, Aärons idee, want hij wilde vroeg opstaan om toch niets te missen. Om 8 uur hadden we een lancha nr Santiago. De eerst bedrieger die we tegenkwamen vroeg 50 Q. Gelukkig wisten we uit ons recente boek (dat we hier tweedehand gekocht hebben) dat de prijs eind 2006 ongeveer 20 Q was.Onmogelijk dus dat het zoveel opgelopen was.Een beetje verdereen gevonden die 25 vroeg. Dus voor 50 Q een prachtige boottocht van ongeveer 30 minuten dwars over het meer. Onderweg mannen in hun kanootjes tegengekomen; Superzicht! In Santiago toegekomen werden we bestormd door mannen en kinderen die ons overal naartoe wilden begeleiden. Na tien minuten ook de hardnekkigste kunnen afschudden en alleen op tocht geweest. Eerst naar de markt, de kerk en wat rond gekuierd. In de kerk dragen de beelden allemaal kleren: afschuwelijk! (zie foto) Er waren ook vrouwen bezig met een heilige op te zetten: parfum, mooie kleren, De klederdracht is hier super: huipiles van de vrouwen hebben gebloemde motieven aan de hals en de mannen dragen een ¾ broek: wit met blauwe strepen, wat er ongelooflijk gemakkelijk uitziet. De oudere vrouwen dragen nog een lange band die rond het hoofd gebonden wordt (zie foto). Daarna wilden we Maximon zien. Eerst aan twee vrouwen gevraagd die een uitleg gaven waar we niets van verstonden. Terug naar het marktplein en daar aan de praat geraakt met een Amerikaan die hem ook wel wilde zien. Gevraagd aan een jongere naast ons, die zei dat hij niet wist waar we het over hadden en verder niets meer wilde zeggen (geloof??) een andere man bracht ons er dan naartoe. Wat een toeristisch uitgebuit spel. 2Q entree en 10Q voor een foto!!!! Terug naar de dokken. De Amerikaan ook mee en ondertussen vertelde hij over zijn vrijwilligerswerk in een weeshuis.
De ferry naar San Pedro genomen (40 Q: 2 pers). Op het dak zalig in de zon, babbelend met den Amerikaan en 2 Mexicanen. San Pedro is super om toe te komen vanuit Santiago. Rustig, brede straat en dan klimmen naar het centrum. Jezus is hier overal (zie fotos): op elke muur staat wel iets over het geloof geschreven. Alles is hier trouwens zeer goedkoop. Na een steile en superwarme tocht dronk Joke een liquido voor 5 Q en Aäron een pint voor 10 Q. wat gekuierd in het dorpje en daarna naar de dokken richting Pana. De straat die hier naartoe loopt is supertoeristisch, maar heeft heel wat charme. Fantastisch zicht, leuke kraampjes, overal hippies, een milkshake gedronken, Daarna terug een lancha naar Pana genomen voor 40 Q voor 2. Ondertussen werd het meer al wat wilder, het was al na 14u en dat heeft Aäron geweten. Hij kreeg het spetterende water voortdurend over hem heen. Terug in Pana eerst en vooral andere, lichtere kleren aantrekken. Daarna een broodje gaan eten aan het strand. Zalig zicht! Nog wat rondgelummeld en terug naar het strand gekeerd voor de zonsondergang. Ongelooflijk! Op aanraden van Hugo zijn we daarna een pint gaan drinken in cheros bar. En ja ja, hij kende Hugo nog. Hij haalde daar direct een fotoalbum uit en wees hem aan. Es mi amigo. Iedereen is hier trouwens iedereens amigo. Amigo, un lancha? Para ti, bon precio, amigo, Daarna in de calle santander rondgewandeld: er was heel wat te doen: film, modeshow, optredens, Blijkbaar was er dit weekend juist een klein festivalletje in Pana. Zalig om na 2 maanden s nachts eens op je gemak door een overpoort te wandelen. Daarna een pizza gaan eten en iets gaan drinken (100 Q voor 2) en om 11u moe in ons bed gekropen.
Zondag 18 november
Vandaag blijven liggen tot 8u, gedoucht en op het gemak een tas koffie in de zetels in Marios Rooms gedronken. Wat op internet geprutst en dan naar het strand gewandeld. Het uitzicht blijft fantastisch, we kunnen er niet genoeg van krijgen. Even in het meer gewandeld, fotos genomen op t gemak genieten. Daarna ook eens het dorp Pana bezocht en eens alle winkelstalletjes afgelopen. We hebben een hoop bandjes voor 30 Q gekocht. s Middags een dagmenu: frietjes, rijst, tortillas, kip of vis, groentjes en guacamole voor 25 Q gaan eten op het strand. Om 16u terug vertrokken uit Pana om om 21u (!) thuis te komen. Wel een gezellig busritje met Amerikanen, Brazilianen en Canadezen. Een mens wordt hier slim van
Weeral een superweekend, en ongelofelijk maar vandaag gaat onze laatste week in Xela al in!!
En nog even dit:
-gelukkige verjaardag Ruben!
- wie geïnteresseerd is om Jokes pulgalichaam te bewonderen: een foto bij allerlei
- Nog heel wat nieuwe fotos bij de vakantiewerking te vinden, die nog altijd fantastisch loopt.
even een korte mededeling: iedereen echt superbedankt voor de vele mailtjes. we lezen ze telkens met heel veel plezier,maar het is onmogelijk om naar iedereen iets terug te schrijven,aangezien we nu sedert een aantal weken geen internet meer hebben. groetjes joke en aaron
Op onze vakantiecursus loopt alles uitstekend. Er zijn wel veel nieuwe, kleine gastjes (2 jaar) en dat maakt het niet zo makkelijk om activiteitjes voor hen te vinden. De nieuwe oudere gastjes van 3 en 4 jaar lopen vlot in en amuseren zich super. Omdat we ook al knutselmateriaal aangekocht hadden voor het Sneeuwwitjedeel van ons project, kunnen we nu volop creatief bezig zijn!!
Ondertussen hebben we dus ook een berekening van verdere investeringen kunnen maken. We hebben voor zon 150 euro knutselmateriaal gekocht voor de school: verfborstels, verf, pritt, allerlei soorten papier, plakband, doeken, Dankzij deze investering konden we ook de eindvoorstelling van het sprookje verwezenlijken. Die dag hebben we ook stoelen moeten huren- aangezien er 100 man was en de school toch wel 5 stoelen voor volwassenen heeft-, een microfoon, eten gemaakt voor alle aanwezigen, drank gekocht, wat ook zon 100 euro gekost heeft. Daarnaast hebben we ook nog allerlei attributen voor het toneelstuk gemaakt en gekocht: een pruik, kleren voor de personages, stoffen, een karretje, wat zon 50 euro gekost heeft. Alles kan wel verder gebruikt worden op school, wat toch een meerwaarde is! We zijn ook samen met Caras Alegres- een andere organisatie- een investering in naaimachines aan het bekijken en voor de Little Steps zullen we waarschijnlijk nog een nieuwe partytent kopen aangezien die witte- die op veel fotos te zien is- kapot is. Vorige week kwam er een klein windhoosje voorbij en deze oude tent vloog de lucht in, recht in de prikkeldraad die boven de muur van de school hangt. Gevolgen waren zichtbaar na 1 uur zwoegen om de tent terug in het gras te krijgen: zeil gescheurd en verschillende palen gebroken, piketten begeven. En aangezien het hier elke dag vollen bak zon is (en nu is het hier eigenlijk winter, van februari tot juni is het dan superheet) is een tent om onder te spelen onontbeerlijk!! De directrice moet volgende week toch naar Guate en ze gaat daar informeren voor een nieuwe, en stevigere tent!
De hele precieze bedragen en een overzicht van alle investeringen worden trouwens na onze thuiskomst aan alle sponsors bezorgd. We kunnen het echt niet genoeg zeggen: bedankt allemaal, zonder jullie was dit alles niet mogelijk!!
Goed, terug naar de vakantiecursus. Enkele observaties:
Harold, een nieuwe jongen, heeft drie dagen geweend dat hij naar huis wilde, nu komt hij met plezier!
Jose is 2 jaar en zegt nog geen woord! Daniel is er 3 en kan ook niet praten.
Ana-Sofie is Mafer 2, ze wil niets doen in de klas, luistert niet, kan niet delen, en dat vinden de andere kinderen ook niet leuk. Ze speelt veel alleen, maar sedert gisteren heeft ze een nieuw vriendje: joshua David: die wil ook niets doen, behalve buiten rondlopen met zijn rugzak dicht bij de hand. Maar het betert
Dulce we kunnen er nog altijd niet over dat je je kind snoep noemt- is echt een blètekind!
Andres, Gustavo en Jeshua zijn superschattig!
Woensdag en donderdag hadden we thuis geen water meer, donderdag heel de dag op school ook niet. Niemand weet waarom, maar dat gebeurt hier soms. Bijgevolg: Jokes haar supervettig, de wcs supervuil, niet kunnen afwassen, tanden poetsen met drinkwater, Echt ongelooflijk hoe afhankelijk wij van water zijn!! Gelukkig deze avond weer water. Het is hier ook al meerdere keren voor gekomen dat we geen elektriciteit of licht hebben. Dat gebeurt hier dikwijls zeggen ze, gewoon afwachten tot er weer komt.
Vrijdag was het tijd voor fantasie op school!! Iedereen mocht zich in een dier verkleden en er werd geschminkt. Daarna eten maken voor de dieren en wat rondcrossen en verhaaltjes verzinnen. Machtig toch hoe kinderen zich kunnen inleven. Eén klein akkefietje: iedereen wilde met het paard van de prins van Sneeuwwitje spelen, dus moeten we nu volgende week meer paarden maken voor het inleefspel van volgende week dat rond prinsen en prinsessen zal draaien.
s Middags hadden ook afgesproken met Bere en Lucky om in Rodrigo te gaan middagmalen. Een heerlijke plaats naar het schijnt, waar je superlekker bier van het vat kan drinken en supersandwichen kan eten. Al twee maal moesten we deze afspraak verzetten en vandaag ging het eindelijk voor iedereen lukken. Maar het is gewoon onmogelijk om afspraken te maken met Guatemalteken. Monserrat had koorts en dus kon Lucky niet mee en Bere moest vandaag voor 14u nog iets regelen met haar prof op de univ. Bijgevolg: wij waren het beu om te wachten op de anderen en dan zijn we maar alleen geweest. Het was lekker, maar om daar nu zo enthousiast over te doen Het bier was lekker, maar de bruine leffe van bij ons is toch wel veel beter. En het vlees van op de sandwiches was salami, wat hier betekent: kunstmatige schellekes. Wij zijn misschien weer veel te veel gewoon, maar de sandwiches van Tecun zijn 1000x beter! Daarna nog zonnecreme gaan kopen, want de onze is op en Joke is echt al heel de tijd Rudolf. Maar blijkbaar gebruiken de mensen dat hier niet veel, want er waren maar 4 mogelijkheden: een bruiner, factor 20,30 en 50 en superduur!! 60 Q voor een klein flesje, maar ja, Joke kan nu eenmaal niet zonder, wil ze niet terugkeren als een kreeft.
En zaterdag en zondag was het tijd voor een klein reisje: naar chichicastenango!!
Zaterdagmorgen, na één uur wachten- alweer- met de shuttle (een klein busje) vertrokken. Door de vele werken op de weg hebben we twee maal dertig minuten moeten wachten. Ze werken hier namelijk in een keer aan de volledige weg waardoor de200 km lange weg van Xela naar Guate volledig opengebroken is en je dus nu en dan moet stoppen omdat je maar op een vak kan passeren. Om 11.30 toegekomen in ons hotel, posada el arco. En aanrader: mooi, ruim en niet duur!! Onmiddellijk naar het stad geweest en bijna direct aangeklampt door een gids van Inguat die ons meenam naar Pasqual abaj. Daar was er een Maya ceremonie bezig en werd een andere voorbereid. De kruisen die je kan zien op de fotos hebben niets te maken met het christendom maar symboliseren de vier windstreken. Een sjamaan staat constant en onafgebroken te brabbelen terwijl hij van alles in het vuur gooit. Alle materialen die men offert hebben ook een betekenis. Eerst maakt men een grote ronde met turf en kaarsen. En dan volgt de rest. De bloemen symboliseren de wereld. Brood wordt op het vuur geworpen als offer, chocolade om te onderhandelen met de goden, heel wat suiker en snoepgoed, op de vier hoeken van het offerstuk ook en blik bier, een fles cola en en grote fles likeur, om de dronkaards in de familie te helpen. Een dure bedoening dus als je weet dat je de sjamaan ook nog eens 500 tot 1000 Q moet betalen. Op de terugweg ook nog gestopt in de maskerfabriek en de machetefabriek (lees: een plek waar je maskers of machetes kan kopen en er één iemand aan zit te werken). Daarna een hapje gaan eten en naar het museum Rossbach geweest, de kerken bezocht en de opbouw van de markt bekeken. Toen we op zondagmorgen wakker werden was, zowat de volledige stad veranderd in een grote mercado. Op ons gemak door de straten gekuierd en heel wat onderhandeld over de prijs. Rond kwart voor tien de cofradias (dat zijn broederschappen- elke cofradia zorgt voor één heilige van de kerk: een superbelangrijke positie) de Santo Tomas kerk zien verlaten in hun typische kledij (zie fotos). Ook de vrouwen met bloemen waren aanwezig op de trappen voor de kerk. Voor de deur van de kerk staan ook sjamanen met wierrook in een blikje te wapperen (zie foto: hoe de wolken wierrook in het rond vliegen). Zij vragen toegang tot de kerk. Deze dag heel wat tijd op de markt doorgebracht, waar je zowat alles kan kopen aan spotprijzen, als je maar goed onderhandeld en veel tijd hebt natuurlijk. Al bij al hebben we ons nog kunnen inhouden maar we hebben alvast een grote rugzak extra gekocht om alles terug naar België te krijgen. Eén van de leukste weekendjes tot nu toe. We waren echt onder de indruk van de fameuze markt!
Weer, een nogal lang, verslag van een weekje vakantie en het begin van de vakantiecursus. Voor het gemak staat alles per datum.
30 oktober
Twee dagen gaan relaxen in Irtra. Met vijf volwassenen en drie kinderen in één auto: Jackie, Diego en Nathalie (die drie woonden voor ongeveer 10 dagen eventjes in in dat kleine huisje hier: zie verder de gevolgen), Gio en Bere en Maya en wij twee. Het tripje naar Irtra duurde ongeveer een drietal uur, normaal ben je er in een groot uur, MAAR eerst gestopt in de Mc Donalds om er te ontbijten!! Que horror. Wie had ooit gedacht dat Joke in haar leven nog zou gaan ontbijten in die vreselijke plaats.Zelfs Aäron vond dit er ietsje over, maar heeft natuurlijk wel een hamburger geboeft, gelukkig kon Joke panqueces eten, maar toch Na een uurtje rijden gestopt in San Felipe om daar een zonnebril voor de kleinmannen te kopen, sleffers voor Bere en Jacky en natuurlijk: chicharonnes( gefrituurd vel van een zwijn: zie foto bij allerlei)! Verschrikkelijk die geur in die binnenmarkt, de slagerijen hier zijn echt vreselijk (zie ook foto bij allerlei). Je zou voor minder vegetariër worden. Daarna dus naar Irtra, een complex met wel zes hotels, verschillende restaurants, drie grote zwembaden en jacuzzi (zie de fotos). Dit lijkt dus helemaal niet op Guatemala. Je waant je in een all-in hotel ergens in Turkije of zo. Een prachtig complex: net- in tegenstelling tot de rest van Guate- grote mooie bomen, bloemen en prachtig weer. Kostprijs: 300 Q per nacht voor vier personen, een batje dus. Rond 10u30 toegekomen en onmiddellijk in het zwembad gesprongen en gezond. Rond 14u dan een festival de camarones gaan eten, ietsje verder. Een heerlijke maaltijd aan de rand van het zwembad met wel op vijf verschillende manieren gemaakte scampis. Superlekker.Teruggekeerd naar het hotel en nog een uurtje in de jacuzzi gaan relaxen, hoewel dit met die drie monsters niet echt het geval was. s Avonds als de kleintjes sliepen buiten een pintje gedronken en gekletst. Om 2u moe maar voldaan in ons bed gekropen.
31 oktober
Vroeg opgestaan en heerlijk ontbeten: brood met frijoles, huevos met cebollas, chili pimienta en platanos en queso. Een koffie en een vers geperst fruitsapje om te drinken. Ja allo, na twee maanden kan zelf Joke genieten van zon stevig ontbijt. Heel de morgen en namiddag in het zwembad gespeeld en nog meer gezond. Na 16u teruggekeerd naar Xela en s avonds met de kinderen ons verkleed, want het is Halloween. Samen snoepjes gaan vragen van tienda tot tienda, want hier gaan ze alleen naar de winkels om snoepgoed. Daarna nog naar de benefietfuif van caras alegres, het project waar de andere Belgen werken, geweest. Leuk, wel alleen maar buitenlanders en dus ook buitenlandse muziek, wel cuba libres voor slechts 10 Q (1 euro). Om 12u was het ook de verjaardag van Ine en aten we pastel, hier is elke gelegenheid goed om vette taarten te eten.
1 november
Vandaag feest. In de voormiddag bleef Joke thuis om samen met jackie en Bere het huis te kuisen. Aäron ging samen met Gio de drie monsters gaan bezighouden zodat de andere konden kuisen. Wij naar de markt om vliegertjes te gaan kopen. Iedereen staat hier namelijk vandaag met vliegertjes te vliegeren. De betekenis hiervan: de vliegertjes zijn de zieltjes die naar de hemel gaan. Dus wij met die drie naar de markt. Dan een veldje gaan zoeken om de vliegertjes op te laten. Na vijf minuten waren we al en vlieger kwijt, dus blèting. Na nog een tiental minuten was de andere vlieger ook stuk en dus hadden we nog een vliegertje voor de drie. Dus spel, want ze kunnen aan geen kanten iets delen. Dan terug naar huis waar alles min of meer was opgekuist. Jokes versie: toen de kinderen het huis uit waren, wilden de vrouwen eerst even relaxen, want toegegeven wat een drukte met die drie monsters. Onze kalender, wat fotos bekijken en daarna een beetje de boven in orde doen, vooral kleren ordenen eigenlijk. De afwas gedaan en dan allemaal gedoucht, want de vloer kuisen was niet echt mogelijk aangezien de enige dweil ongelooflijk vuil was.
We hadden afgesproken om s middags te gaan eten in het huis van Gio. Zoia had speciaal fiambre gemaakt voor ons en Bere. De typische maaltijd van iedereen hier op 1 november, zowat alles wat je maar kan denken in een pot, met veel rode biet, en het wordt koud gegeten. Heel veel werk maar eigenlijk niet zo speciaal. Rond drie uur dertig (!) waren we eindelijk aangekomen bij het nieuwe huis en dan eindelijk gegeten. Chino, de kozen van Gio was er ook. Na het eten naar het kerkhof geweest. Het was toen al zes uur dus weinig meer te zien. Gio vertelde bij verschillende graven ook de historie erachter. Foto: graf vier broers: deze broers kwamen in het echte leven niet overeen met elkaar en daarom besliste de familie om ze na hun dood wel samen, maar met hun rug naar elkaar te begraven. Fotos: zonder marmeren hoofden: jongerenbendes die vandalenstreken uithalen op het kerkhof en van heel veel beelden het hoofd hebben vernield. Foto: graf voor de liefde. Het meisje dat hier begraven ligt, heeft geen familie en toch ligt het graf elk jaar vol bloemen en worden er ook liefdesboodschappen op dit graf geschreven- nu wel niet zichtbaar omdat het graf herschilderd was voor 1 nov. Dit meisje werd namelijk niet geaccepteerd door de familie van haar geliefde. De twee mochten niet samen zijn ondanks hun liefde voor elkaar.Vandaar dat heel wat koppels dit graf bezoeken.
Daarna met de monsters naar de kermis voor het kerkhof geweest. Voor het kerkhof staan er heel wat eetkraampjes, een marktje, en een heuse kermis op zijn Guatemalteeks.
Daarna moe en versleten terug naar huis. Gelukkig is deze dag nog leuk geëindigd, want we moeten eerlijk toegeven, we hebben het redelijk op onze heupen gekregen van de traag- en laatheid van die Guatemalteken zonder stress. Wij wilden heel graag naar het kerkhof, maar dat bleef maar duren en rond 4u was Joke bijna zot van het wachten en niets doen en nergens geraken. Nooit zou ik hier kunnen leven! Een beetje teveel van het goede!!
2 november
Vanmorgen in alles rust nog eens naar het kerkhof geweest. Aäron had echt wel nood aan een dagje zonder alle kinderen en alle kuren die ze constant krijgen, en Joke kon ook wel een dagje rust gebruiken. Er was minder volk op het kerkhof maar alles was prachtig versierd met heel veel bloemen. De graven zijn ook helemaal anders dan bij ons. De rijke families kopen hier halve kerken, piramides, tempels, om heel de familie in te bergen. Echt heel mooi en groots. De gewone families hebben een soort rechthoekige kasten waarin iedereen begraven wordt. Alle graven zijn per familie en gaan de hoogte en niet de diepte in. Het kerkhof van Xela is echt immens groot en het armere gedeelte ligt in de bergen en is totaal verschillend van het lager gelegen gedeelte. Hier liggen alle graven door elkaar en zijn de graven net hetzelfde zoals bij ons. We hadden alleszins veel bekijks daar. Hier en daar zaten ook vandaag nog mensen te eten bij het graf van hun familie, vooral indigenas in typische klederdracht. Mooi om te zien. Het is hier de gewoonte dat je op 1 of 2 november bij je overleden familieleden gaat eten. Deze dagen zijn eigenlijk feestdagen en alles verloopt heel vrolijk. Op de graven stonden ook nog enkele kinderen met hun vliegertjes. Er liepen ook overal kinderen rond te spelen op de graven, roepen, Er was ook marimbamuziek in een soort tentje dat dienst deed als een kerkje. Echt totaal verschillend van bij ons.Daarna iets gaan eten in Bar Tecun, een ijsje in het park gegeten, internet en dan nog wat inkopen gedaan en naar huis. Ondertussen zijn we alle twee ook al goed bruin, Joke natuurlijk weeral rood voor een stuk.
Maandag 5 november
Guatemala heeft een nieuwe president, nl. Colom, vanwege de verkiezingen dus niet veel speciaals gedaan. Echt blij zijn ze hier niet mee want naar het schijnt wordt hij gesteund door de Colombiaanse drugsbaronnen en vrezen ze dat zo de handel in drugs vrijer zal kunnen plaatsvinden.
Vandaag ook gestart met de vakantiecursus. Heel wat nieuwe kinderen met als gevolg heel wat blèting. Veel van ons programma hebben we niet kunnen doen omdat alle kinderen nog wat moesten wennen. Nog een naam voor bij de domme namen te plaatsen: Dulce (snoepje). Heel wat andere namen zijn ook moeilijk uit te spreken en aangezien ze er hier allemaal twee hebben zal het nog wel eventjes duren voor we ze allemaal kennen. Nog enkele voorbeelden: Juan Guiermo, Javier Emilio, jeshua, en dit alles uitgesproken met Spaanse tongval. Een van de nieuwe leerkrachten die komt helpen, noemt trouwens Zabdi?! Een andere, en echte mental case btw, noemt Harold maar niemand kan dat hier goed uitspreken, ze zeggen zoiets als garol.
Dinsdag 6 november
De kinderen zijn het al wat meer gewoon op school maar er wordt nog veel geweend. Vandaag nog maals eens bewezen dat Harold een echte weirdo is. Aäron stond vandaag met de hele kleintjes. Enkele beginnen spontaan te wenen als ze me nog maar zien, andere eten dan weer de kleurpotloden en verf op en ze kunnen allemaal niet goed praten dus ik versta geen kloten van wat ze zeggen. Vandaag is de tent ook weggewaaid, over de muur, in de hoogspanningskabels. Toch wel een uurtje tsjooln om dat er weer uit te krijgen omdat boven op de muur heel veel prikkeldraad hangt waar die tent natuurlijk in vastzat.
Woensdag 5 november
Gelukkige verjaardag mama, mutti, cielo lindo, preciosa, mi vida, mi amor linda,
En we eindigen met nog enkel vraagjes voor het thuisfront:
- NOELC: hoe was de Sint-Maartenstoer? Dronken details aub.
- Gentenaars: al werk? Nieuwe liefdeshistories?
En moesten er nog andere interessante weetjes zijn, alles is welkom!
Tot later, houd jullie goed en lap zeg Joke zit nog altijd bedolven onder de vlooienbeten
hallo we hebben net ontdekt dat we een beetje een verkeerd adres hebben doorgegeven. We wonen in 1e calle 42-28, zona 8, quetzaltenango (en niet nummer 28-42 zoals we eerder schreven) we weten niet of dat veel uitmaakt maar het kan dus zijn dat opgestuurde dingen niet toekomen
