 |
|
|
| |
|
|
| 13-03-2007 |
 27 dagen Scandinavie en Spitsbergen |
Beste familie, vrienden en kennissen,
Op 16 juli 2007 ga ik weer op reis. Dit keer met Avanta-reizen. Hierbij doe ik samen met de groep de volgende landen en gebieden aan: Noorwegen, Spitsbergen, Lapland, Finland en Zweden. Heen en terug gaan we met de boot en bus van Nederland naar Noord-Noorwegen. We vliegen verder naar Spitsbergen. De reis duurt 4 weken.
Momenteel ben ik aan het uitvogelen welke attributen ik allemaal tevoren moet aanschaffen. Welke slaapzak (i.v.m. temperatuur), welke kleding, welke schoenen, wat voor jack, etc. etc. Zoals u in de geschiedenis van deze blogsite kunt zien, ben ik in de zomer van 2006 naar Ecuador. Een geheel ander klimaat, zoals u zult begrijpen. Daarom moet ik mijn hele 'gallerie' nog aanpassen aan het klimaat van de zojuist genoemde landen.
Ik houd u natuurlijk vanaf deze plaats op de hoogte.
Bezoek gerust geregeld de site en laat eens een berichtje achter in het gastenboek. Leuk!!
13-03-2007, 21:31 geschreven door John Kamphuis 
|
|
|
|
|
| 01-08-2006 |
| Bericht 6 |
Hallo allemaal,
Hierbij een laatste (kort, vanwege tijdgebrek) berichtje vanuit zonovergoten Ecuador. De waarden blijven hangen op zo´n 20 graden celsius en dus is het hier bijzonder aangenaam.
Ik was gebleven bij het verblijf in Puerto Lopez en heb de excursie naar Klein-Galapagos beschreven. Ik vervolg onze route.
27 augustus was een vreselijk lange reisdag. Al heel vroeg vertrokken wij vanuit ons hotel. Helaas was onderweg een brug afgesloten, dus moest onze route drastisch worden omgebogen. Dat betekende een extra reistijd van 5 uur (mede door onze tweede klapband) en dus kwamen we pas in de avond om kwart over 10 bij onze riante en luxe lodges aan. De lodges waren gelegen in de regenwoud en ademden een aangename sfeer uit. De drankjes (zo bleek bij het afrekenen de volgende morgen) waren erg prijzig, maar daarvoor heb ik heerlijk gepoolt, een voetbalspel gespeeld en zowaar een sigaar op de vuist genomen; gewoon om het af te leren 
28 augustus brachten we in de morgen een bezoek aan een botanische tuin. Prachtige planten waren te bewonderen, maar vooral de kolibries en de vlinders waren schitterend. Een kolibrie heb ik niet naar tevredenheid op de foto kunnen krijgen, de vlinders daarentegen wel.
De volgende morgen hebben we een bezoek gebracht aan een familie die muziekinstrumenten fabriceert en bespeeld. We werden getrakteerd op zuivere tonen en kinderen voerden in traditionele kledij een dansje op. Vervolgens reden we door naar de beroemde markt in Otavalo, de stad van de Indianen. We konden hier onze souvenirs aankopen en dat heb ik dan ook op grote schaal gedaan. Erg leuke herinneringen voor later, zowel voor mijzelf als voor de familie. Na de markt bezocht te hebben brachten we een bezoek aan een kratermeer. Hier hebben we een groepsfoto gemaakt met de vlag van Beter-Uit Reizen en mooie plaatjes geschoten. Een intensieve dag vloog voorbij maar niet eerder voordat we ons mochten installeren in een riant hotel. Zelfs met een kerk in het midden. Weliswaar Rooms, maar wij hebben er onze eigen invulling aan gegeven, doordat we gebruik mochten maken van de kerk. Het hotel ligt tussen twee vulkanen en het verhaal gaat dat de ene vulkaan de moeder is en de andere de vader en wanneer er tussen de beide vulkanen (in het tussengelegen dorp) gemeenschap plaatsvindt er een aardverschuiving plaatsvindt. Gelukkig had heel het dorp zijn of haar kuisheidsgordel om, anders waren we nu van de aardbodem verdwenen waarschijnlijk.
Gisteren brachten wij een bezoek aan een natuurreservaat waar een van de hoogste planten ter wereld groeien. Geweldig, de foto´s zien jullie nog. Helaas werd ik in het park nogal onwel, vanwege darmklachten. Hierbij werd ik misselijk van de pijn en ik ben de trappen opgedragen door de lokale gids Ruben en chauffeur David. Nog steeds een beetje aan de rees, maar verder kan ik zeggen dat ik de vakantie in goede gezondheid heb mogen doorbrengen. 5 mensen (zo inventariseerden wij gisterenavond) zijn geheel gevrijwaard gebleven van welke narigheid dan ook. Daar hoor ik dus helaas niet meer bij.
Gisterenavond hebben we in onze dagelijkse bijeenkomst een dankdienstje gehouden voor al het prachtige en mooie wat we hebben mogen meemaken.
Straks om 2 uur vertrekken we van ons hotel naar de luchthaven. Geen vertraging voor zover bekend.
Ik hoop dat pa de laptop heeft meegenomen zodat ik morgenavond de eerste (van de 700 foto´s) kan laten zien.
Hopende op een voorspoedige vlucht hoop ik veilig thuis te komen om eerst even rustig op adem te komen.
Tot ziens of horens,
John.
01-08-2006, 19:03 geschreven door John Kamphuis
|
|
|
|
|
| 26-07-2006 |
| Bericht 5 |
Familie en vrienden,
Momenteel zit ik in een benauwd hokje achteraf in Puerto Lopez een update voor jullie te maken.
Zondagmorgen hebben we een bezoek gebracht aan een christelijke gemeente in Cuenca. Vanaf een beeldscherm konden wij de dienst meemaken in het Engels en de plaatselijke bevolking in het Spaans. De diensten duren hier minimaal 2,5 uur en zijn zeer actieve bijbelstudies. Ik denk dat een Bijbel hier na een half jaar al behoorlijk versleten en verduimeld is. De dienst had een iets andere invulling dan ik in Nederland gewend ben. Een echtpaar uit de VS was op tournee om het evangelie te verkondigen in plaatsen in Zuid-Amerika waar vacante gemeenten zijn. Daarnaast natuurlijk veel zingen, een gemeentelid die vertelde over Gods leiding in haar leven enzovoorts. De zondag verliep verder heerlijk rustig. Een verademing in ons drukke programma. In de avond heeft de reisleider een bijbelstudie georganiseerd over ´het gebed´, met name het ´Onze Vader´.
Maandag wachtte ons een ware reisdag van 11 uur. En niet zomaar eentje. Zo ontmoetten we een corrupte agent die alleen geld wilde zien (staat mooi op de foto) en we hebben gewinkeld in een perperdure woonwijk met een riant winkelcentrum. Wat een contrast met de diepe armoede die hier heerst. De woonwijken zijn omgeven door hoge muren met prikkeldraad en overal politie. Het lijkt op een soort gevangenkamp. Ik heb op de foto een indruk van de rijkdom kunnen vastleggen. We hebben gewinkeld in een winkelcentrum vol goud, zilver, dure horloges, schilderijen en ook een ware Hallmark. Net nadat we de stad hadden verlaten, klapten, door problemen met de remmen, 2 banden. Bij de Formule 1 is zo´n probleempje in 6 seconden verholpen, maar bij ons duurde het oplossen van het probleem bijna 6 uur. Als een wonder stond de garage naast een christelijk kerkje en een stuk of 10 kerkgangers die de kerk aan het opknappen waren, legden hun werk neer, pakten de stoelen uit de kerk, zetten deze buiten neer en zo hebben we met de gitaar allerlei liederen gezongen. Ook al is er dan een taalbarriere, je voelt wel dat het gaat om 1 God. En zo klonken dus Spaanse, Engelse en Nederlandse woorden door elkaar heen. Heel bijzonder. We hebben de mensen kunnen helpen aan een geldbedrag, waarvoor ze een muziekinstrument kunnen aanschaffen. Ze waren erg gelukkig en geen van hen had droge ogen meer. Ze zagen dit namelijk als een gebedsverhoring. Na een hartelijk afscheid vervolgden wij ons pad en zo kwamen we om half 2 in de nacht in ons hotel aan. Een eenvoudig, maar redelijk schoon hotel in Puerto Lopez, een dorpje aan het strand.
Het zojuist genoemde dorpje leeft van de vis en de menukaart hangt ervan in elkaar. Het dorpje heeft een grote specialteit en dat is het verzorgen van excursies naar klein-Galapagos. En daar ben ik dus gisteren met de groep geweest. Ik kan jullie onmogelijk vertellen hoe prachtig en machtig het is wat we hebben gezien. De schepping is daar zo rijk, dat je bijna denkt dat het paradijs er ongeveer zo moeten hebben uitgezien. Een vrij heftige tocht over de oceaan liet ons walvissen zien. Op nog geen 50 meter afstand dook een walvis op uit het water met zijn enorme lijf en klapte met zijn staart op het wateroppervlak om weer te verdwijnen. Dat te zien is werkelijk overweldigend. Volgens de groep heb ik een van de mooiste foto´s gemaakt, precies op het maximale punt van een sprong. Alleen de walvissen waren al fantastisch, maar op de Galapagos wachtten ons de blauwvoet Jan-van-Genten, vogels met grote, rode zakken onder hun snavel, aasgieren enzovoorts. Wat een spanwijdten, wat een hoeveelheden, wat een minieme afstanden tussen hen en ons. Grandioos! Ook op de terugweg zagen we walvissen. Na een heftige tocht tegen de golven in, kwamen we weer op het continent. Een fantastische ervaring heb ik achter de rug. Als je nog eens de mogelijkheid krijgt om te gaan, ga!
En zo is het alweer woensdag. Een vrije dag. We hebben continu tussen de 18 en 22 graden, zon is er niet heel veel. De temperatuur is erg aangenaam en we zijn allemaal dankbaar dat we de hittegolf van Nederland mogen missen. Maar aan de andere kant: bruin worden is er niet bij.
Morgen hebben we weer een vreselijk lange busreis voor de boeg. Voordeel is wel dat we telkens stoppen bij viewpoints, zodat we weer een paar fotoshoots kunnen maken (p.s.: Andre, ik heb inderdaad foto´s van de Inca-settlement).
Gisteren ben ik aan de rezerij geraakt. Maar ja, niet altijd is een wc bij de hand, dus dan is het wel afzien hoor. Gelukkig ben ik nog steeds niet ziek geworden. De meesten van de groep zijn gelukkig nu gezond. We hebben nog steeds erg veel plezier samen.
(Een broer van mijn kamergenoot zei : ´zo´n reis is mooi, maar niet voor op vakantie´ en volgens mij komen wij inderdaad allemaal bekaf weer thuis, maar wel met fantatische herinneringen overigens).
Het ga jullie allen goed.
Veel plezier en succes of sterkte met de hitte.
Een hartelijke groet en liefs van John.
26-07-2006, 19:04 geschreven door John Kamphuis
|
|
|
|
|
| 23-07-2006 |
| Bericht 4 |
Familie en vrienden,
Hier weer eens een bericht vanuit een zonovergoten Ecuador.
Ik heb jullie een paar dagen geleden willen bellen, maar Andre, Dorien, Roland, Ella en ma pakten niet op. Ook zaterdagmorgen heb ik geprobeerd ma te bereiken, maar ook dat zonder succes. Mam, dank voor uw brief. Erg fijn. En de rest natuurlijk ook.
We hebben weer drie prachtige dagen achter de rug.
Donderdagmorgen hebben we twee markten bezocht. Een markt met puur etenswaren en een markt met dieren. Vooral de dierenmarkt was erg indrukwekkend. Als de dierenbescherming uit Holland hier rond zou lopen, dan vlogen de bekeuringen als zoete broodjes over de toonbank. Dieren worden gemept en geschopt en er lagen dieren met 4 poten vastgebonden met een touw te branden in de zon. Jonge biggetjes zitten in een gesloten zak en ik zag dat een vrachtwagen achteruit reed bovenop de rug van een groot varken. Prachtig, wat een reactie. De uitlaatpijp gaf hem vleugels...
En: ik heb cavia gegeten. Jullie zullen de foto´s nog wel zien dat ik zit te smullen aan een dode kop en poot. Het smaakt overigens net naar kip.
Nadat we de markten hadden verlaten zijn we doorgereist naar de Cotopaxi-vulkaan. Dit is de hoogste actieve vulkaan van Ecuador. We dachten er wel even bovenop te komen natuurlijk. Maar dat viel op bijna 5000 meter hoogte niet mee. Er waren 2 routes te beklimmen. De makkelijke en de moeilijke. 6 van onze groep, waaronder ik, zijn de moeilijke route begaan. Een aantal mensen kregen ademnood en moesten de beklimming vroegtijdig afbreken (zij beklommen allen de gemakkelijke route). Het was echt heel zwaar. Na 5 a 6 stappen gedaan te hebben klom je hartslag naar bijna gevaarlijke waarden en ook was het ademhalen niet gemakkelijk. Toen we boven waren, voelden we ons allemaal trots op onze prestatie. Ik heb eerst een half uur met gesloten ogen op een tafel gelegen en toen kreeg ik een migraine-aanval. Met behulp van een Daro was ik in de loop van de avond weer boven-jan. Toen we boven op de vulkaan stonden zei de gids: ´jullie hebben nu de Europese Mont Blanc beklommen´. En dat geeft jullie misschien een iets beter idee.
´s Avonds laat kwamen we aan bij een hotelletje, waarvan we alleen de binnenkant van onze kamer hebben bekeken. We moesten namelijk de volgende dag alweer om 04:45 uur opstaan, zodat we om 07:00 uur bovenop een trein naar Riobamba konden vertrekken. De landschappen waren werkelijk overweldigend. En je raad het al: de trein ontspoorde. Net op de duivelsneus. Consternatie alom. Met behulp van stenen, buigbeugels en riet werd de trein na veel rompslomp weer op de rails gezet. Op de duivelsneus kan de trein alleen maar zigzaggend omhoog, vanwege de steilte. We hebben er weer een fantastische ervaring bij. Na de treinreis (de 104 km hebben we in 6,5 uur afgelegd) zijn we naar Inca-ruines gegaan. De gids vertelde dat Ecuador eigenlijk geen Inca-land is, omdat ze hier maar 70 jaar hebben geleefd, zodat een volledige integratie niet goed is voor te stellen. Desalniettemin, was het erg interessant. Ons hotel wachtte in Cuenca. Een Rooms hotel met heel veel Mariaatjes en kaarsjes, zoals overal in Ecuador. Weer een erg gezellig hotel. In de avond hebben we in een zeer chique restaurant gedineerd. En dat met mijn panamahoedje op...
Vanmorgen, zaterdag, zijn we naar een school geweest. Ondanks het feit dat het zaterdag is en vakantie, waren er toch nog 70 kinderen in de leeftijd van 2 tot 15 jaar. Het is een christelijke school, wat wordt ondersteund door een organinisatie, genaamd Compassion. Een mevrouw, die voor ons uit Quito overvloog, vertelde ons het een en ander over het project (de school) en daarna gingen we bij de kinderen in de klas kijken. Ook mochten we hen prijzen uitreiken van een voetbalwedstrijd en hebben we hun eten en drinken verzorgd. Wij zelf kregen een heerlijke maaltijd aangeboden namens de school. Wij zijn de eerste groep geweest die in hen geinteresseerd was en dat stelden ze bijzonder op prijs.
De kindertjes wouden allemaal op schoot en wanneer ze zichzelf terugzagen op het beeldschermpje van de digitale camera, keken ze de ogen uit. Ook hebben we gekeken in de woningen (?) van gezinnen, die hun kinderen op deze school hebben zitten. Bedden waar 5 kinderen op moeten liggen. En een gigantische troep. Cavia´s, honden, katten en mensen slapen in dezelfde ruimte en buiten loopt men in de blubber. Het stonk er...
Maar wel heel goed om ook de armoede in de land te bekijken. De gids vertelde dat Ecuador niet zo´n arm land was, maar we hebben met eigen ogen gezien dat er wel degelijk diepe armoede heerst. Wat konden we de kinderen blij maken met een snoepje, een broodje van gisteren of een jojo...
Vanmiddag zouden we een bezoek brengen aan een panamahoedenfabriek, maar deze was helaas gesloten. Toen hebben we een wandeling gemaakt door het overroomste Cuenca. En dus zit ik nu in een internetcafe in de stad.
In de groep zijn al 13 mensen ziek (geweest). Gezien het feit dat we met 25 mensen reizen, is dit best veel. Ikzelf heb nog nergens last van gehad. Ik doe ook gewoon normaal. Fruit, gebakken banaan, water om de mond te spoelen etc. eet of drink ik zonder problemen. Ook hebben wondjes nog niet geleid tot ontstekingen of zo. Ik merk wel (heb ik al eerder gezegt): hoe moeilijker je doet, hoe eerder je plat ligt. Spijtig is wel dat sommigen al 3 of 4 dagen languit liggen. Terwijl de bus niet wacht...
Ook maandag hebben we een busreis van 11 uur te gaan. Best lang, maar we maken ontzettend veel plezier.
Trouwens, Banjos, de stad van de erupterende vulkaan, is ontruimd!
Ik had vantevoren niet kunnen dromen dat een reis als deze zo geweldig zou kunnen zijn. Vooral het rondreizen is erg mooi, maar aan de andere kant wel weer heel erg vermoeiend. Maar dat heeft natuurlijk ook te maken met een chronisch slaaptekort wat je opbouwt... Vannacht heb ik overigens 9 uur vast geslapen, dus voel me weer topfit.
We zitten inmiddels alweer op de helft van de reis. Ik houd jullie gewoon op de hoogte en natuurlijk probeer ik nog eens in de ochtend of voormiddag te bellen. Overigens wel fijn voor een gesprek als de wederpartij dan ook oppakt
Een hartelijk groet vanuit Cuenca.
p.s.: de reisleider is weer beter!
23-07-2006, 00:50 geschreven door John Kamphuis
|
|
|
|
|
| 18-07-2006 |
| Bericht 2 |
Familie en vrienden,
Al een beetje afgekoeld in Nederland? Ik vernam dat het daar nogal behoorlijk warm was.
Ik zit nu in een internetcafe in Banos. We zijn hier een paar uur geleden aangekomen. Vlakbij ons hotel staat een vulkaan lava te spuwen (zie 8 uur journaal). Wanneer vanavond, vannacht of morgen een alarmbel de hele stad wakker maakt, dan moeten we binnen een kwartier in de bus zitten om de stad te verlaten. De mensen zijn hier gespannen en mensen luisteren aan radiootjes naar het actuele nieuws. Best avontuurlijk dus.
Voordat we de stad inkwamen werden we opgeschrikt door een aardverschuiving. Bulldozers, ambulances en agenten kwamen in actie om alles in goede banen te leiden. Na 2 uur wachten konden we er weer langs.
Ik kan jullie onmogelijk in woorden uitdrukken hoe prachtig en machtig het hier is. Ik heb wel veel foto`s gemaakt, maar dat zal niet meer zijn dan een impressie. De geuren, de geluiden en het heerlijke gevoel wat ik nu heb, kan ik jullie onmogelijk duidelijk maken.
De mensen zijn bijzonder aardig en behulpzaam. Langs de kant van de weg komen de mensen uit hun armoedige krotjes om te zwaaien naar een bus toeristen. Ze leven hier echt met de dag. Vader vangt een vis, moeder doet de was en de kinderen poetsen bijvoorbeeld de schoenen. En zo komt Splinter door de winter. Het gemiddelde loon van een arbeider in de hoofdstad is 6,50 dollar per dag (in de binnenlanden minder, maar daar zijn meer faciliteiten, zoals suikers, bananen, noten enzovoorts). 6,50 dollar staat ongeveer gelijk aan 5,50 euro. Je eet hier je buik rond voor 4 euro (dus pa!).
We hebben vrijdag tot en met vanmorgen doorgebracht in het regenwoud. WERKELIJK FANTASTISCH! Grote spinnen, enorme krekels, de meest vreemde soorten planten en bomen, schorpioenen etc. Zo zat er bij iemand een schorpioen van 25 centimeter onder het deken en de spinnen kruipen graag onder de rand van de wc bril. Ik merk wel dat ik nergens bang voor ben eigenlijk, want ik durf alles wel te pakken (als ik weet dat ze niet giftig zijn)
Zaterdag hebben we een bootreis gemaakt over een redelijk woeste rivier in de Amazone (scheppen water naar binnen). Het heeft de hele dag helaas geregend, maar goed, daarvoor zit je in het regenwoud. We zijn in een dorpje geweest waar de lokale bevolking het een en ander liet zien met betrekking tot hun dagelijkse onderhoud en voorzieningen. Ook zijn we in een opvangpark (soort asiel) geweest, waar allerlei wilde dieren worden opgevangen die het in hun eentje niet redden. Ook hebben we een lange wandeling door de jungle gemaakt.
Meerdere malen per dag zetten alle krekels rondom de lodge hun keel op en dan moet je echt met stemverheffing met elkaar praten. Een heerlijk gevoel tijdens het wakker worden trouwens.
Morgen gaan we een wilde tocht maken over een wilde rivier. Ze noemen dit raften.
Al 4 mensen zijn ziek geworden, maar gelukkig ben ik nog geen slachtoffer. Ik merk dat hoe kieskeuriger en pietleutiger mensen zijn met honden aaien, fruit eten, deetje hier en deetje daar smeren etc., hoe meer ongemakken ze krijgen. Maar goed, het is echt wel uitkijken hoor.
Als we op een veranda vlak bij onze lodges zaten, dan stikte het van de beesten. Heerlijk om te zien hoe de meiden de meest vreemdsoortige hallicunaties vertonen.
Zondag hadden we een bijeenkomst op een torenhoge plaats met uitzicht op de jungle. Ik heb haast het idee dat het paradijs er zo´n beetje uit moet hebben gezien.
Sorry voor mijn soms onchronologische taalgebruik.
Kortom, fantastic.Ik geniet lekker verder!
Veel geluk met jullie banen en huishoudens!
Hartelijke groet en liefs van John.
18-07-2006, 04:53 geschreven door John Kamphuis
|
|
|
|
|
| 14-07-2006 |
| Bericht 1 |
|
Familie en vrienden,
In Ecuador is het nu 10 over 6 in de avond en ik zit nu in een internetcafe.
Het is echt fantastisch hier en ik wil jullie graag het een en ander vertellen.
Het inchecken gisterenmorgen op Schiphol ging erg traag. Gelukkig konden wij nog net onze overstap halen op Madrid richting Quito (hoofdstad van Ecuador). Toen begon een erg lange reis. Tijdens deze reis heb ik niet kunnen slapen, dus na veel letters, sudoku´s en cola light (onbeperkt drinken) kwamen we na een vlucht van 11 uur aan in Quito. We werden direct naar ons hotel gebracht; een eenvoudig, maar schoon hotelletje in het centrum van Quito. Na de twee, ik zou het willen noemen, galgenmaaltijden in het vliegtuig, kregen we trek in een lekker portie eten. Dat betekende dat we naar Nederlandse tijd om half 3 ´s nachts (we moesten namelijk de horloge 7 uur terugdraaien) aan tafel gingen in een restaurant. Om half 10 plaatselijke tijd gingen we slapen. Het is goed het normale ritme aan te houden, anders zitten we volgende week nog met de brokken van een verstoorde biologische wekker. Vannacht was ik toch al weer om 3 uur wakker, daarna hazenslaapjes.
Quito is een vrij dichtgepakte stad van winkeltjes, kantoortjes etc. Het is er niet echt veilig. In dat restaurantje waar ik het zojuist over had stond bijvoorbeeld een soldaat met een machinegeweer voor de deur. En tijdens de rondreis door de stad vandaag werden we continu omringt door agenten en soldaten. Ik het daar verscheidene foto´s van gemaakt.
De kinderen die je schoenen willen poetsen hier, vragen continu zeer nadrukkelijk je aandacht. Ze gaan staan voor een foto en vragen dan geld of achtervolgen je in het Spaans en Engels met hun vragende ogen en standaardzinnen. Ik heb een aantal mensjes kunnen helpen aan een maaltijd.
Het contrast in de stad is erg groot. We zijn vandaag in een katedraal geweest waar ik me werkelijk de ogen heb uitgekeken (goud, goud en goud). Je mocht er niet fotograferen en daarom heb ik ansichtkaarten meegenomen.
Vanmiddag zijn we bij de evenaar geweest. Hier kan ik later heel veel over vertellen. Vooral de getoonde proeven waren erg interessant. Foto´s maak ik in overvloed. Die houden jullie dus allemaal tegoed. De tijd ontbreekt me nu alles te vertellen.
We hebben een erg leuke groep en raken al aardig aan elkaar gewend. Ook de plaatselijke gids is erg vriendelijk. Het verbaast me dat het Engels me nog zo goed af gaat...
De prijzen zijn hier laag. Een riante maaltijd kost maximaal 10 dollar (ongeveer 8 euro). Het is gebruikelijk hier een fooi te geven.
Morgen gaan we naar de regenwouden! We hebben nog een hele lange reis voor de boeg.
Al met al: alles is hier prima!!
Een hartelijke groet van John. En tot wederhorens!
P.s: de kaarten blijken er 3,5 tot 4 weken over te doen om in Nederland te komen. Daarom zie ik daarvan af.
14-07-2006, 01:30 geschreven door John Kamphuis
|
|
|
|
|
| 11-07-2006 |
| Nog 1 nachtje slapen! |
Familie en vrienden,
Nog 1 nachtje! Om 4 uur vannacht brengt Ella mij naar Schiphol. Rond half 9 kiezen wij het luchtruim richting Madrid, waarna wij de oversteek maken over de oceaan richting Ecuador. In de hoofdstad (Quito) zullen wij om Nederlandse tijd 23.10 uur (Ecuadoriaanse tijd 16.10 uur) geland zijn. In Quito waar wij de eerste 2 dagen verblijven, zal ik een internetcafe proberen te vinden om jullie verder op de hoogte te houden.
Voorzover ik weet zullen wij donderdag 13 juli de hoofdstad gaan bezichtigen en een bezoek brengen aan de evenaar!
Ik hoop natuurlijk regelmatig het een en ander van jullie te vernemen. Mijn gastenboek heet u welkom.
Adieu!!
Groet John.
p.s.: het is niet mogelijk om foto's vanaf mijn camera rechtstreeks op deze blogsite te plaatsen. Alleen foto's die al op Internet staan, kunnen toegevoegd worden en foto's die op de harde schijf van een pc staan. Misschien lukt het om foto´s op de harde schijf van de pc in het internetcafe te plaatsen. Indien dit niet lukt/mag o.i.d., dan houden jullie alles natuurlijk nog tegoed.
11-07-2006, 11:10 geschreven door John Kamphuis
|
|
|
|
|
| 30-03-2006 |
|
|
Kennissen, vrienden en familie,
Telkens als ik lees van expedities in onbewoonbare oorden, cruisetochten langs de meest exotische landen, cultuursnuiverij in oude steden en lange reizen over stoffige wegen op zoek naar the big five, dan word ik gelukkig. Ook een beetje jaloers misschien. Op mensen die met de vut zijn en ieder moment, zonder dralen, op het vliegtuig kunnen stappen. Op mensen die zonder enige pijnlijke nawerking (en vult u dat zelf maar in) naar de meest verre oorden verkassen, om na vier maand weer huiswaarts te keren. Op mensen die al zoveel andere personen in de meest armoedige omstandigheden hebben kunnen helpen; in het klein of in het groot.
Ik kan en zal niet ontkennen dat ik het verlangen heb om veel van de wereld te zien. Niet vliegen van hoofdstad naar hoofdstad met als eindresultaat dat je alle landen van de wereld gezien hebt. Nee, geef mij dan maar een wekenlange trektocht door gebergten, wouden en langs kustgebieden. De natuur, de rassen, de ontspanning, het genieten van deze wereld wat ooit nog eens prachtiger was. Genieten van de parelen op deze planeet. Stil worden. Verwonderd raken. En de Schepper danken voor Zijn wonderschone pracht. Dat is mn wens!
Op deze internetsite wil ik u graag meenemen op mijn reizen. Nu, schrijve maart 2006, ben ik met de voorbereidingen bezig voor een reis naar Ecuador. Ik zal deze reis maken in georganiseerd verband, omdat ik denk op deze wijze het meeste te zullen zien.
In eerste instantie is deze site bedoeld voor mensen die graag een verslag willen lezen over mn reizen. Het eerste verslag, over de reis door Ecuador, zal ik medio augustus 2006 op deze site plaatsen. In de tweede plaats is deze site natuurlijk een prachtig middel voor familieleden om te kijken wat ik zoal gezien en beleefd heb. Dat scheelt lange verhalen (waarbij je vaak de helft vergeet) voor de telefoon en ontstaat er een compleet beeld.
Tussen nu en mn reis in juli naar Ecuador en in de interim-periode tussen reizen zal ik frequent berichtjes plaatsen op deze site met betrekking tot voorbereidingen en nieuws.
Kortom, kom geregeld eens terug, want dat stimuleert me des te meer jullie van informatie te voorzien.
Een hartelijke groet van John.
30-03-2006, 19:30 geschreven door John Kamphuis
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
