12-19/06/2009, ik krijg hier maar geen genoeg van!!
Hier loop je werkelijk alle dagen je ogen uit te kijken naar alles wat hier groeit en bloeit. En laat dat nu net de reden zijn waarom ik naar hier ben gekomen, en dat is ook de reden waarom ik er niet toe kom om regelmatiger te bloggen. Ik heb wel wat anders te doen dan achter mijn laptop te zitten... Maar ik zal toch een poging doen om de afgelopen dagen een beetje te vatten in een paar woorden. Ik was al in het Fakahatchee Strand State Preserve geweest, maar van de 12 tot en met de 14 ben ik er alle dagen langsgeweest. Telkens op de Janes Scenic Road. En wel om één zeer goede reden: toen ik vrijdag 12 juni 's avonds aan het terugkeren was, zag ik plots een dier oversteken. Ik dacht eerst dat het (weer) een hert was, maar ik vergiste mij grondig: het was een Felis Concolor Coryi of een Floridapanter!! Een uiterst zeldzaam beest waar er in het Big Cypress Park, Fakahatchee én de Everglades (een oppervlakte van ongeveer Oost-Vlaanderen) maar een 100-tal exemplaren van gekend zijn. Er kunnen er meer zijn, door de schuwte van deze dieren is het zeer moeilijk vast te stellen hoeveel er juist van zijn. Voor een foto was ik helaas ook de te laat, maar wat een beest!! Anders ben de Floridapanter niet meer tegengekomen. De gezamelijke reservaten werken ook nauw samen om het dier nog enige toekomst te geven. Wat ben ik daar nog tegengekomen dat het vermelden waard is? Een zwarte berin met haar jong (daar zijn wel foto's van...), een groene boomslang (veel te snel om een foto van te nemen), een watermoccasin (een slang, ook te snel), een opossum (ziet er traag uit, maar eigenlijk wel snel), en op een avond na een onweer een ongelofelijke hoeveelheid kikkers en padden... Maar op een dag ging ik dus naar de westkant van de Everglades. En daar is het eigenlijk van hetzelfde laken een broek. Veel te veel om op te noemen!! Ik heb ook één dag de echte toerist uitgehangen en de Keys bezocht. Maar buiten veel in de auto gezeten heb ik daar niet gedaan. Die Keys zijn er echt op gericht om de toerist het geld uit zijn zakken te kloppen en daar doe ik niet aan mee!!! En oh ja, zo een glassbottomboat: pfft en 35 dollar kwijt... Nu zit ik op hotel in Homestead. Een rustig provinciestadje op een 40 kilometer van Miami. Het Redland Hotel heeft momenteel niet echt veel bezoekers: 1, ik. Maar het is hier wel in orde, en ik ben hier toch alleen maar om te slapen... Oh ja ook nog: ik ben al aan het vervellen... Nu foto's...
Mooie vogels, die zilverreigers...
Die twee zwarte punten, dat zijn de beren...
Wat sta jij mij daar te begapen?? Stommen!!
Matthias de Pad (waarom Matthias? weet ik ook niet...)...
Om te bewijzen dat er wel degelijk zitten...
Een Softshell Turtle
Die kraaien vinden overal wel iets om te eten! Deze is de dode insecten van mijn auto aan het plukken...
Ja, man hier geraak je moeilijk uitgekeken. Alle dagen nieuwe verrassingen, andere beesten,... Maar één van de dingen die je zeker eens moet gedaan hebben is een tocht met een airboat: alleszins spannender dan de Florida op de kermis... En het zicht is ook adembenemend. Er hangt wel een stevig prijskaartje aan vast voor een dik half uur plezier, maar ja, je doet zoiets dan ook niet alle dagen. Voor de rest heb ik hier op onverharde wegen de stevigheid van mijn (gehuurde) Chevy getest, en hij is geslaagd! Er zijn een paar wegen dwars door de Everglades, Fakahatchee State Preserve en het Big Cypress National Park die zeer de moeite zijn. Ze zijn wel niet onderhouden of verhard en zitten vol met putten die door de regenval ferme diepe plassen kunnen zijn; ze zullen lachen bij Avis als ik de auto terug breng. Eén van de mooiste wegen is de Looproad. Daar rij je dwars door het Big Cypress Park en waan je je midden in een tropisch regenwoud. Echt prachtig. Een andere topper is de Janes Scenic Road die door het Fakahatchee reservaat loopt. En gelukkig is het hier geen toeristisch seizoen, waardoor je mijlen aan één stuk geen kat tegenkomt. Ik ga ook nog iets over het eten zeggen: dat begint mij hier mijn keel uit te hangen en de eerste die mij, als ik terug ben, iets gefrituurd (zelf oesters!!) durft voorzetten, welja, die is bedankt zeker? Voor de rest ga ik niet veel meer vertellen, je moet maar naar de foto's kijken...
Mangrovewoud van op de Airboat...
Mijlen aan één stuk rechtdoor...
Wat een knapperd!!
Die beesten wouden niet uit de weg!!!
Hoe schattig, er zaten twee wasbeertjes boven in de boom waaronder mijn auto geparkeerd stond!!
De avond valt
Kwaak!! Een Rana Sphenocephala of zeg maar gewoon Southern Leopard Frog...
Gelukkig zat ik in de auto, anders had deze grumpy old man me bij de lurven gehad!!!
Eindelijk!! De Everglades! De drukte van Miami begon me eigenlijk wat de keel uit hangen dus was ik nogal opgewonden toen ik hier toekwam. Deze morgen vroeg opgestaan, nog een laatste maal van het ontbijt in het hotel geprofiteerd (veel ei, veel worst en nog meer bacon!) en dan mijn kamer opruimen. Ik stond van mezelf versteld hoe een kamer er kan uitzien na amper 5 dagen. Of zou dat aan mij liggen? Nou ja, opgeruimd staat netjes. Uitchecken en een auto gaan huren stond als volgende op de planning. Alles verliep naar wens. Maar met een auto met maar twee pedalen rijden, rem en gas voor alle duidelijkheid, lijkt op het eerste zicht niet zo simpel. Zeker niet als je direct de ring rond Miami wordt opgeslingerd... Gelukkig had ik Anja (zo noemt ze echt) de GPS naast mij aan de ruit geplakt want anders was ik daar nog rondjes aan het rijden. Maar eind goed, al goed, ik ben aangekomen. Via de Tamiami Trail (van Tampa naar Miami) die dwars door de Everglades en het Big Cypress National Preserve gaat is het een goede 65 mijl. Dus tegen de middag was ik in Everglades City. Neem die City maar niet al te letterlijk, in vergelijking daarmee is Zele een Metropool. Het eerste Motel, Everglades City Motel, dat ik tegenkwam was direct een proper, vrij goedkoop en uitgebaat door vriendelijke behulpzame mensen. Afstammelingen van de Miccosukee Indianen. Die stam heeft het door de aanleg van de trail best moeilijk gehad. Door de aanleg van de weg in 1923 werd hun jachtterritorium letterlijk in twee gesneden. Maar door de jaren heen hebben ze van dat nadeel hun voordeel gemaakt en zijn ze op de toeristische kar gesprongen. Even later ben ik dan maar al wat gaan wandelen, en hoopte het één en ander tegen te komen. Alles ga ik niet opnoemen, maar het was wel al de moeite: Kalkoengieren, Zwarte Gieren, het Amerikaanse symbool: de zeearend, hagedissen en niet te vergeten: alligators!! Ik wist direct de rest van de dag wat te doen... Om 10pm lag ik dan ook al in bed, want morgen weer een dag!!
De Eerste Keer, dat ik er ééntje in het wild zie...
Ook de anolisjes waren van de partij...
Euh, sprinkhanen...
Wat een beest!! Zeker 4 meter lang en dat op een meter of vijf van mij!! Hij is mij beu en gaat naar het water...
Hij is mij echt grondig beu en wil me dat duidelijk maken, ik maak dat ik weer in mijn auto zit!!
Deze drie dagen heb ik dus doorgebracht met de toerist uithangen. Echt geen klop gedaan, enkel de derde dag vond ik het welletjes en ben ik naar Coral Gables gegaan. Maar daarover straks meer. De toerist uithangen dus. Dit kan je echt lettterlijk nemen. Echt rondhangen in Miami en Miami Beach. Dit zijn echt twee verschillende steden met elk hun eigen bestuur. Terwijl Miami zich meer op de zakelijke kant richt, is Miami Beach een oord van vermaak. En dat vermaak kan duurt 24 uur op 24... Ja, ik blijf graag lang hangen, maar dit me net iets te veel van het goeie. Ik dus steeds rond 11pm in mijn bedje. Voor de rest heb ik hier gewoon wat fotootjes genomen. Woensdag 02/06 ben ik naar Coral Gables geweest. Deze voorstad van Miami is van de hand van 1 man: George Merrick. In de jaren twintig tijdens een periode waar de grondprijzen fors stegen, kocht hij 4000ha grond. Hij bouwde er het Biltmore Hotel (man, man, man: zoiets zetten ze tegenwoordig alleen nog in Dubai en aanverwanten) en maakte één van de eerste planmatige wijken van Amerika. Dat Hotel heeft trouwens het grootste hotelzwembad van Amerika, en behoort nog altijd tot één van de duurste. En ik maar een Diet Coke en een Margeritapizza eten op dat terras met allemaal rijke stinkers rond mij... Maar het was er wel de moeite. Ook vermeldenswaardig: de Venetian Pool. Een pracht van een zwembad, maar $25 vond ik er net iets over...
Gewoon een foto...
Een ingang van een veel te duur hotel...
Mooi verlicht gebouw...
Zo een groot zwembad dat het niet in één keer op foto te pakken was, zelfs niet met een breedhoeklens. Links op de foto ging het nog een meter of 20 verder.
Tja, groot is het alleszins...
Grappige keppeltjes (Coral Gables is een buurt waar veel Joden wonen)
Er moet mij eerst iets van het hart: Amerikanen zijn behulpzaam, vriendelijk en attent! Voila, je mag er van denken wat je wil! Over de vlucht en aanverwanten kan ik zeer kort zijn. Dat veliep allemaal naar wens. De angst dat mijn handbagage te groot en te zwaar ging zijn, leek ongegrond. Geen vragen over laptop of fotomateriaal, alles verliep vlot. Eens in Miami toegekomen meer dan een uur moeten aanschuiven aan de paspoortcontrole. Hier geraak je niet zo maar binnen! Daarna maken dat ik buiten was, want meer dan 14 uur zonder een sigaret was meer dan lastig. 4pm plaatselijke tijd ben ik toegekomen in het hotel. Eens ingechecket, was er dus niet veel tijd meer om nog iets te doen. Dan maar de dichtsbijzijnde trekpleister bezocht: Bayside Marketplace. Een terrein van 6ha met meer dan 150 winkeltjes, kraampjes, eetstandjes, en restaurants. Een een jachthaven waar die van Blankenberge een flink punt kan aan zuigen... Ook het Hard Rock Café (opgericht door Sylvester "Rocky" Stallone himself) bevindt zich daar, maar dat is alle moeite niet waard. Voor de rest straalt het daar een sfeer van de Gentse Feesten, en dan vooral Polé Polé, uit. 365 dagen per jaar, met de optredens inclusief! Daar zullen de talrijke Cubaanse, Mexicaanse en andere Zuidamerikaanse inwijkelingen veel mee te maken hebben. Wist je dat Miami de enige Amerikaanse stad is waar meer andere talen dan Engels wordt gesproken (vooral Spaans en Portugees)? Alles staat hier in twee talen op de bordjes: Engels en Spaans. Dat zie ik in België nog niet zo snel gebeuren. Van hier had je trouwens een prachtig zicht op de Skyline van Downtown Miami...
Om het kort samen te vatten: je kan evengoed naar Oostende gaan, overdag toch. Alleen is het hier een stuk duurder. Maar eigenlijk moet je het wel eens hebben gezien. Ik heb hier op een hele dag meer Rollsen, Bentleys en Ferrari's zien rijden als op die andere 31 jaar. Ik loop daar dan met een rugzak, op mijn sletsen en zo bleek als een blad papier... Een kwestie van zien en gezien worden, soms heeft het wel nog iets... Oh ja, in de boekjes spreken ze van de prachtige Art Deco-gebouwen. Veel schiet er toch niet van over, tenzij neonverlichting in die tijd ook al bestond. Dan maar op jacht... Het duurt niet lang voor ik prijs heb: de eerste anolis!! Dat is een hagedisje van ongeveer 15 cm, waarvan acht centimeter staart. Er komen hier twee soorten veel voor: Anolis Carolinensis (groene Anolis) en de Anolis Sagrei (Bruine Anolis). De tweede kwam hier oorspronkelijk niet voor. Hij is samen met de Cubaanse immigranten naar hier gekomen en gebleven. Hij verdringt de inheemse anolis met rasse schreden... Maar het zijn wel prachtige diertjes. De volgende uren heb ik mij dus goed kunnen bezighouden. Tegen de avond verdwijnen de beestjes, dus ik weer naar Ocean Drive (de dijk van Miami Beach) om te eten. Rond een uur of 8pm barst het feest daar op de Ocean Drive pas goed los. Overal security waar ik om vestimentaire redenen nergens van binnen mocht. Dan maar terrasjes, en het moet gezegd, er valt wat te zien! Tijdens Zele Kermis tutten de mensen hun op, maar hier is dat blijkbaar de gewoonte, en hoe meer vel te zien, hoe beter blijkbaar... Ik werd hier gek van de muziek overal en ben dan maar nog iets gaan drinken in een Ierse Pub. En dan naar het hotel om te slapen, want morgen weer een dag!!
