De Mont Ventoux in februari. Alsof hij rookt... Eerlijk gezegd, we waren bijna aan het panikeren. De hele tijd al zat de berg met zijn hoofd in de nevels, of hij was helemaal niet te zien, alsof hij verdwenen was. En kijk, net op het goede moment, want de maand was bijna om, konden we hem verschalken. De reus die zo tot de verbeelding spreekt. Een berg zoals een berg moet zijn: in zijn eentje.
Roquemaure staat in de streek bekend voor zijn Valentijnsfeest. 't Valt op een zondag dit jaar. We hebben bezoek. Dus was het onvermijdelijk. We zouden Valentijn mee vieren in Roquemaure. Om te weten hoe ons dat bevallen is: lees de bijlage.
Op een zonnige frisse zondag eind januari dag namen we deze foto. Groot was onze verbazing toen we het resultaat op het scherm zagen. Die Cèze kon toch nooit zó blauw geweest zijn? Toch staat het er zo op, en we zijn niet met een potje hemelsblauwe verf aan de slag geweest...
Het blijft een van mijn lievelingsfoto's van de rivier en onze vallei. Op wandelafstand van ons huis!
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (8 Stemmen) Categorie:Foto van de week
04-02-2010
De eerste koers
Hier ruikt het al naar voorjaar! Want de mannen ontbloten de kuiten en maken de wegen onveilig. Ze komen met velen en ze maken veel wind, want De Ster van Bessèges is van start gegaan en komt bij ons langs. Wie er meer over wil weten: open de bijlage en lees...
't Heeft niks met 2 februari te maken, maar met de mooie uitdrukking "t was koekenbak" die ik me vooral herinner als: 't was raak, 't liep in het honderd, 't ging goed mis.
Wie beter naar de eerste foto kijkt, ziet niet enkel een prachtige streek, maar ziet ook waar het 'koekenbak' was.
De tweede foto laat het beter zien: de weg die weg is. Het stuurt het dagelijkse leven hier danig in de war. Wie het niet aandurft door de bossen, over onverharde wegen van klei, langs (niet zo diepe) afgronden te rijden, moet tientallen kilometers omrijden. De auto's van de durvers herken je aan de dikke laag smurrie op het koetswerk, de achterruit, de wielen...
Wij trokken op verkenning met de fiets. Zonder stafkaart. We waren 'voor donkeren' terug thuis.
Nooit te oud om te leren. Zo'n motto stelt een mens soms voor uitdagingen. Vooral op Franse markten. 'k Heb al de bibbers bij de gedachte dat het morgen terug markt is. Vorige week brachten we galères mee. Zie foto, ze liggen op een groot bord. Galères à la sauce amoricaine. De saus kende ik (met inktvis, lekker hoor). De galères niet. Het zijn een soort garnalen, scampi, ook wel mante de mer genoemd. En zoals het wel vaker gaat met deze streekgebonden producten, ze hebben veel namen. Een andere, vrij vertaald is: mol van de zee. Ze worden in de Middellandse zee gevangen, en ze komen in twee soorten: grijze en witte. Zelf eten ze schelpen en andere krakende zeedingen. Dus dàt zit wel goed. Als een mens bedenkt wat een paling naar binnen speelt, en dat is ook lekker!
Goed, we hebben ze geprobeerd.
Ze komen maar een heel korte periode van het jaar op de markt.
Ik hoop dat er morgen inktvis is.
Lucrèce L'Ecluse
p.s. Nele meldde de juiste Nederlandse naam: bidsprinkhaankreeft. Als "mante religieuse" bidsprinkhaan is, dan klopt het als een bus.
Hmm, hebben we dus een soort sprinkhanen gegeten... mooi... slik...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Categorie:Foto van de week
21-01-2010
januari
De reus van de Provence wordt hij genoemd, de Mont Ventoux. De berg van alle winden. Vooral "le Mistral", een wind die je moet beleefd hebben om er "van te kunnen meeklappen". Een wind die je hartje zomer ervan weerhoudt een duik in je zwembad te nemen en die je in de winter naar "lijvekes" doet zoeken, berenmutsen en schapenvellenwanten. Gelukkig waait hij hier minder strak, minder ijzig. We kunnen 's zomers elke dag zwemmen, en 's winters "redden" we het met een doorsnee outfit. Het is stil nu op de Mont Ventoux, in januari. Dat verandert nog, en we houden hem in de gaten. We zullen hem nog in beeld brengen, minder ijl, minder ver weg, met meer volk ook. De wielertoeristen onder jullie weten waarover we het hebben.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen) Categorie:Foto van de week
14-01-2010
Leuke dingen
Af en toe de kleinkinderen naar school brengen met de slee. Dàt zijn leuke dingen voor de mensen. En iedereen bedanken voor de fijne felicitaties bij de geboorte van onze derde kleinzoon. Dàt zijn leuke dingen voor de mensen. Onze eigen manier om jullie een gelukkig 2010 te wensen: neem een kijkje op You Tube en tik "toast pour le nouvel an Barjac". Zie je dat koortje van ouwe menskes? Met een blauw sjaalke om? Blijven kijken, wie weet zie je bekend volk... dàt zijn ook leuke dingen voor de mensen.
We zijn ondertussen weer op onze zelf gekozen stek, 't regent hier want af en toe is "ons" microkli-maatje ook op congé. Ideaal om te cocoonen bij een DVD-ke en droog water met niets. Trop is trop, waarom hebben we ons voor nieuwjaar een weegschaal gekocht???
Je bent pas écht bekend, wanneer een santon naar je beeld en gelijkenis is gemaakt.
Berlusconi met bebloed gelaat prijkt in menig kerstalletje in zuidelijk Europa.
De vraag van vandaag is echter: wie was er eerst? De bospoeper of zijn santon?
Catalaanse kerststallen hebben wel vaker "een kakker in de struiken". Hij symboliseert het vruchtbaar maken van het land, het "teruggeven aan de natuur, wat de natuur jou heeft gegeven". Niets oneerbaars of heiligschennends aan. Puur natuur!
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen) Categorie:Foto van de week
01-01-2010
Er is een kindeke...te laat geboren?
Er is een kindeke geboren op aard!
En 't was op 28 december.
Te laat voor hét kindeke, maar toch vroeger dan verwacht voor "ons" kindeke.
Onze derde kleinzoon Arnaud, rose wolk van een spruit, eerstgeborene van onze jongste zoon en (voorlopig) jongste neef van Warre en Vic.
We kunnen er niet genoeg van krijgen en gaan elke dag (bijna elke dag) even kijken. 't Is een cliché, maar 't is waar, 't is een wonder. Voor "ouwe" grootouders als wij zijn, is het een blik in de toekomst en een terugblik op het verleden, terwijl het heden zo ontegensprekelijk aanwezig is. 't Leven kan mooi zijn en voor het ogenblik zien wij "la vie en rose".
Mamie Lu en Opajant
En verdorie, met dat al vergeten we jullie nog een gelukkig en rose 2010 te wensen!
Enkele uren nadat we met het koor daar langs reden, kwam een gigantisch rotsblok naar beneden. Het wegdek verbrijzeld over tientallen meters. Als bij wonder was er op dat moment niemand op de toch wel druk bereden weg van Cornillon naar Barjac. 't Zal maanden duren eer de schade hersteld is en er opnieuw verkeer mogelijk is. Courage vooruit.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Categorie:Foto van de week
25-12-2009
Zalig kerstfeest!
Een zalig kerstfeest aan iedereen!
Kom even mee, neen, je hoeft je sneeuwlaarzen niet aan te trekken, je warme muts niet op te zetten. Laat die sjaal en die handschoenen toch liggen. Kijk, ik toon je een kerststal, een crèche de provence, met de santons. De dorpelingen op weg naar het pasgeboren kind. Langs groene velden, over groene paadjes gaan ze. Elk met zijn eigen cadeau. Geen sneeuw te zien, alhier. Zelfs geen plukken watte om sneeuw te imiteren.
Een zelfgekweekte pompoen, wat lavendel van afgelopen zomer, olijven, een brood uit eigen oven, muziek... Elk cadeau heeft zijn waarde.
Kijk! Daar heb je Piet Konijnenvel! Wie kent die nog?
Sobere cadeau's. Zoals het traditionele kerstdiner ook is. Geen overdaad. Je eet wat er in deze tijd van het jaar voorradig is.
Eerst koolsoep. Gewoon, bouillon met kool. Oké, er mag wat kaas in. Gevolgd door sla, bij voorkeur uit eigen tuin, met een overheerlijke lookvinaigrette zoals enkel Marie-Françoise ze kan maken. Een stukje stokbrood hoort er bij. Dan komt gebakken kabeljauw, gebakken in olie, opgesmukt met op voorhand even aangebakken schijfjes look. Hier hoort kardoen bij, een vergeten groente die een beetje smaakt als kool of raapjes, maar eruitziet als reuzenselder. Kaas toe. Dan was het de bedoeling dat je naar de middernachtmis ging. Tegenwoordig slaan veel mensen dat gedeelte over. Of ze gaan om tien uur, zoals in Rome, soms... Maar dan, dan komt het... les treize desserts! Dertien desserts!!! Daar krijgt een zoetekauw als ik het water van in de mond, enkel en alleen door erover te lezen; Visioenen van taart, gebak, chocolade, slagroom, marsepein... Jammer, op 't eerste gezicht niets van dat alles. De dertien desserts zijn, net als het voorgaande, ook vrij sober. Ze verschillen een beetje van streek van streek, maar er zijn vaste ingrediënten. Waarom dertien? Er wordt allusie gemaakt op Jezus en zijn 12 leerlingen. Alle dertien komen ze tegelijk op tafel. Er zijn gedroogde vruchten zoals amandels, hazelnoten, vijgen, dadels, rozijnen... Vers fruit zoals witte druiven, mandarijntjes, appelsienen... Witte en zwarte nougat, en van die krokante nougat op een velletje hostiebrood. Gekonfijte vruchten. In olie gebakken deegvelletjes, oreillettes genaamd. We zijn al aan dertien hoor. Maar heb je liever chocolade, dat kan. Je vervangt gewoon een eerder genoemd element door chocolade, bonbons of pralines... Brood kan ook, maar dan liefst een zuiderse fougasse die je niet mag snijden, wel breken. Anders kun je in de loop van het komende jaar geruineerd geraken. Om af te sluiten is er koffie, met verveine van het huis. Echter, alvorens deze heerlijkheden te nuttigen, spreekt de oudste aan tafel een wens in het Provencaals uit. Het mag ook La Langue d'Oc zijn. Een wens die hierop neer komt: Laat ons vreugdevol genieten van de heerlijkheden die de schepper ons aanbiedt. Mogen we vreugdevol verder leven en weer samen komen aan deze tafel. Laat ons hopen dat, indien we volgend jaar niet met méér zijn, we zeker niet met minder zullen zijn!
Mooi toch?!
We wensen jullie van ganser harte net hetzelfde!
Johan en Lucrèce
Alègre! Alègre! Mi béus enfant, Diéu nous alègre! Emé Calendo tout vèn bèn! Diéu nous fague la gràci di vèire l'an que vèn! E se noun sian pas mai, que noun fuguen pas mens!
Allégresse! Allégresse! Mes beaux enfants, que Dieu nous rende heureux! Au temps de Noël tout va bien. Que dieu nous fasse la grâce de voir l'année qui arrive! Et si nous ne sommes pas plus, que nous ne soyons pas moins!
In Goudargues staat een fontein. Onze kleinkindjes vinden het een magische plek. Kijk zelf maar, in elk seizoen is ze anders. Enne... even geduld voor de lente, dat is pas over enkele maanden...
Je denkt: morgen, dan maak ik die waterslang leeg, voor als 't zou gaan vriezen, je weet maar nooit.
De winter komt altijd vroeger dan je had verwacht. Vraag maar aan Jean-Louis! Johan kon wel mooie plaatjes schieten van de ijswaterval. Tussen haakjes: het was hier -7 vannacht.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (7 Stemmen) Categorie:Foto van de week
14-12-2009
nieuws van de dag
We hebben een tuindier. Een ekster met een gewonde vleugel. Ze hupt parmantig rond in de tuin, pikt op wat ze eetbaar vindt, neemt de benen zodra iets haar te bedreigend over komt. Wil ik de was ophangen (jaja, die droogt nog steeds buiten!) dan verdwijnt ze ijlings achter de hoek van het huis. Komt een andere vogel te dichtbij dan wipt ze tussen de spijlen van het hek en verstopt zich achter een laag muurtje. Voorlopig redt ze zich uitstekend. Afwachten wat de toekomst brengt.
Een zalig kerstfeest aan iedereen!
