Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Schriek (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerde militair..
Ik ben geboren op 21/01/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en internet.
In mei 2012 nog 142kg, nu 85kg, en de joggingmicrobe heeft mij te pakken.
Verhaal van een 'nieuwe' jogger Ervaring van een beginnende loper geboren in 1960.
28-09-2014
12 Urenjogging in Westerlo
Alhoewel dit niet echt pastte in mijn
voorbereiding naar de halve marathon van Brussel toe, heb ik zaterdag
toch deelgenomen aan de 12 uren Jogging in Westerlo.
Het betreft hier een aflossingsloop met
start om 09:00 uur en einde om 21:00 uur. Er worden rondjes gelopen
van ongeveer 740 meter over een vlak maar afwisselend parcours: een
stuk bos, een stuk beton, een stuk gras en nog een beetje losgewerkte
zandgrond.
Er wordt in ploeg gelopen en een ploeg
mocht uit maximaal 50 lopers bestaan die dus gedurende die 12 uren
continue rondjes moeten lopen. De ploeg met de meeste rondjes is
winnaar.
Tussendoor staan er ook nog bijkomende
aktiviteiten op het programma waarmee bonusrondjes te verdienen
waren. Er waren ook een aantal thema-uren zoals:
marathon uurloop: tijdens dat uur
mocht maar één loper per ploeg lopen, deze moest dus het volle uur
alleen volmaken
vrouwenuur: elk rondje gelopen
door een vrouw tijdens dat uur wordt dubbel geteld
kinderuurtje: elk rondje gelopen
door een kind jonger dan 12 jaar wordt dubbel geteld
De ploeg met de jongste en ook deze met
de oudste deelnemer kregen een bonusronde.
Karen Claes, Johan Vermaelen en Rudy
Sol hadden het KC-Team opgericht en vroegen dus of ik ook wou
deelnemen. Zeker tijdens de eerste uren en laatste uren werden
lopers gezocht.
Gezien dit toffe collega lopers zijn,
kon en wou ik natuurlijk absoluut erbij zijn. Dus om 8 uur
zaterdagmorgen stonden we in Westerlo. Eerste opdracht was het
teamtentje verfraaien.
Om 09:00 werd dan de start gegeven.
Tijdens de eerste twee uur liepen we met een man (ook vrouw) of vijf
afwisselend rondjes. Gelukkig kwamen er nadien nog vele collega
lopers opdagen om het team te vervoegen waardoor we goed rust konden
nemen.
Rudy en Karen maakten hiervan gebruik
om kinderen te gaan ronselen. Gezien ons team geen enkel kind
meegebracht had, moesten we dus 'vreemde' kinderen lokken om tijdens
het kinderuurtje voor ons te lopen (want dubbele punten te
verdienen). Met chips en snoep leek dit aanvankelijk moeilijk te
lukken want tijdens het begin van het kinderuurtje hadden we drie
kinderen kunnen overtuigen. Maar toen de anderen zagen dat het leuk
was, kregen we goed respons en konden we zonder problemen het
kinderuurtje volmaken. Op een bepaald moment hadden we zelfs de
jongste deelnemer (2,5 jaar oud) die een rondje aan de hand van papa
voor ons maakte. Jammer genoeg kon een ander team nog een net iets
jonger kind (drie weken jonger) strikken.
Maar de oudste deelnemer (81 jaar) die
kon niemand ons afnemen (of overtreffen) en toen deze 'oude rakker'
ook nog eens een half uurtje rondjes voor ons ging draaien (ja een
half uur aan één stuk) dan begonnen toch ook de andere ploegen hem
aan te moedigen. Respekt om op deze leeftijd nog zo fit te zijn.
Onze marathon uurloper, Bart deed een
serieuze inspanning en liep een uur aan één stuk aan een gemiddelde
van 16 km/u de beste tijd waardoor we goed konden opschuiven in het
klassement.
Toen ook de vrouwen tijdens het
vrouwenuurtje en tijdens de extra aktiviteiten hun beste beentje
voorzetten stonden we rond 17 uur op een vierde plaats (8 ronden na
plaats drie en 3 rondjes voor plaats vijf).
Tijdens de laatste uren werd er nog
voluit gegaan voor plaats 3 maar ook dit team voelde de hete adem en
gaf alles. Uiteindelijk zouden we op plaats vier stranden met een
achterstand van 5 rondjes.
Gedurende die 12 uren legden we
gezamelijk 193 km af. Fantastisch resultaat. We hadden de oudste en
op één na jongste deelnemer en haalden ook nog de tweede prijs voor
best verklede ploeg.
Bovendien konden we gans de dag
genieten van een fantastisch weer, een uitmuntende teamgeest en een
prima organisatie.
Volgend jaar absoluut terug maar nu
eerst die stramme spieren proberen los te krijgen want vandaag staat
al Dwars door Mechelen op het programma.
De Herfstjogging in Boortmeerbeek op
zondag was de afsluiter van mijn driedaags loopweekend. Na een dag
eerder voluit gegaan te zijn, was het in Boortmeerbeek kwestie van te
doseren. Een tempoloopje dus.
De plaatselijke joggingclub Icarus
stond in voor de organisatie. Het betreft hier eerder een
kleinschalige organisatie maar één die toch volledig in orde is.
Keuze uit 1, 2 of 3 rondjes van 3,5 km op een biljartvlak, verhard
parcours. Enkel een korte strook verharde grindweg en een graspad
langs het plaatselijk voetbalveld konden als onverhard beschouwd
worden.
Nadat het gans de voormiddag had
geregend, bleven we in de namiddag gelukkig gespaard daarvan. De zon
was wel van de partij maar de temperaturen lagen toch gevoeliger
lager dan de dag voordien in Pijpelheide. Een aangename warmte met
af en toe een strak windje zou ons gedurende de wedstrijd
vergezellen.
Voor mij zouden vandaag twee rondjes
volstaan. De lopers van de 3,5 km (62 deelnemers) waren om 14:45 uur
vertrokken en tegen dat de andere afstanden (48 deelnemers aan de 7
km en 38 deelnemers voor de 10 km) konden vertrekken om 15:30 uur
waren zij ook reeds allen aangekomen.
Ik positioneerde mij in de tweede helft
van de kleine groep om zo te beginnen aan een tempo van 5'30 per
kilometer. In de tweede helft van de wedstrijd werd het tempo dan
opgetrokken om tenslotte na 34'22 te eindigen (gemiddeld tempo 5'12
en gemiddelde hartslag 141).
Besluit: een ideaal tempoloopje dus en
een geslaagde training.
Tevreden naar huis vertrokken met nog
het 'Groot Handboek Lopen' in mijn koffer (uitgeleend door Hilde
Windmolders). Lectuur voor de volgende dagen :)
Op dinsdag staat er een lange langzame
duurloop van 29 km op mijn schema. De laatste langzame duurloop voor
de halve marathon van Brussel op 5 oktober. Hopelijk valt deze beter
mee dan de vorige en heb ik deze keer geen last van de heupspieren de
dagen nadien.
Na een rustig trainingsloopje tijdens
de Wijnbergloop in Rillaar was het nu tijd om nog eens stevig door te
gaan op de jogging De Hei Loopt in Pijpelheide.
Het zonnetje deed alleszins zijn duit
in het zakje want het was warm, heel warm. Zo'n 25° en dat op een
20ste september. Bovendien gaf de omloop niet veel gelegenheid tot
het ontwijken van de zon want op een klein strookje na was het
continue lopen in volle zon.
Gezien ik ruim op tijd was, had ik nog
de gelegenheid om een koffietje te drinken (kwestie van de Gidsen van
Pijpelheide te steunen) en een onderhoudend gesprekje te hebben met
Hilde Windmolders, een dame die ik op veel joggings regelmatig
tegenkom.
Ingeschreven voor de 4,4 km (of te wel
1 rondje) met start om 14:30 uur. De start van de 8,8 (2 rondjes) en
13,2 km (3 rondjes) vond 45 minuten later plaats.
Vorig jaar had ik hier een heel sterke
tijd, voor mijn doen, neergezet (20'47) en de bedoeling was om deze
dit jaar te verbeteren. Zelfs te verpulveren want ik wou onder de 20
minuten eindigen.
Het parcours leent er zich dan ook toe:
100% verhard en biljartvlak. Bovendien veel rechte stukken.
Van bij de start had ik mij vooraan
gepositioneerd om niet te veel tijd te verliezen. Na het inhalen van
een klein aantal tragere mede-joggers zat ik direct goed in een
groepje die zich na de eerste kilometer een tempo van ongeveer 4'30
per km oplegde. De volgende kilometers zou dit groepje wel uitdunnen
maar het tempo bleef min of meer gelijk. Veel hulp kon ik helaas
niet bieden aan de koplopers van het groepje want bij mij was het
aanklampen. De warmte speelde zeker een rol want na een drietal
kilometers was van het groepje zo goed als geen sprake niet meer.
Nog twee lopers bleven naast elkaar het tempo bewaren met in hun
spoor mezelf. Naar het einde toe moest ik dan wel een paar meters
toegeven maar heel gelukkig en na 19'41 bereikte ik de aankomst.
Geslaagd in mijn opzet en mijn snelste 4,4 kilometer ooit beloond met
een mooie 29e plaats op 113 deelnemers (4e plaats in mijn categorie
(mannen +50)).
Deze week nog een jogging op mijn
programma: de herfstjogging in Boortmeerbeek (7 km). Met de
temperaturen en de zon van vandaag is de naam 'herfstjogging' wel
slecht gekozen maar het weerbericht kondigt toch frissere
temperaturen aan en hier en daar ook een bui.
Afgelopen dinsdag voor het eerst een duurloop van meer dan 25 km gedaan in voorbereiding van mijn eerste marathon in november en de dagen nadien een continue zeurderig gevoel gehad in de heupen. Het was dus afwachten hoe de jogging in Rillaar op vrijdagavond zou verlopen. Gezien dit ambetant gevoel had ik zowiezo al beslist om het heel rustig te houden. Niets forceren, gewoon proberen de heupspieren als het ware los te lopen. De Wijnbergloop in Rillaar is de voorlaatste manche van het Aarschots
joggingcriterium. De omloop op en rond de Wijnberg is een vrij
pittig parcours. De man met de hamer kan
elk moment toeslaan. De 5km doet 1 maal de ronde op de Wijnberg en de
10km dus 2 maal. De start van de 5 km werd wel gegeven zo'n 800m voor de start van de 10 km. Van bij de start positioneer ik mij in voorlaatste positie samen met Ann Van Giel en gans de wedstrijd zou ik bij haar blijven. Zo motiveerde ik haar om de 10 km uit te lopen en motiveerde zij mij om niet TE snel te gaan. De omloop is 100% verhard met hier en daar toch wel een pittig heuveltje gevolgd door een even pittige afdaling. Af en toe een leuk gesprekje tussendoor met Ann zou er voor zorgen dat de tijd relatief snel en vlot voorbij ging. Aan de aankomst overheerste er maar één gevoel bij mij: blijdschap want in feite had ik helemaal geen last van de heup gehad. Het gevoel bij de aankomst was duidelijk beter dan bij de start. Misschien komt alles toch goed.
Na de zware inspanning tijdens de
EcoTrail van Brussel op zaterdag ontbraken nog 10 trainingskilometers
volgens mijn schema. Ideaal dus om naar Herenthout af te zakken om
daar deel te nemen aan de Herenthoutse Bosloop en daar 10 km los te
lopen op onverharde ondergrond.
Bovendien was het een mooie zonnige
zondagnamiddag en dat alleen al deed mijn verkoudheid deugd.
Ik was nog juist op tijd om de 98
deelnemers aan de 4,4 km van start te zien gaan. Zij moesten een
kleine en één grote ronde afleggen op een onverhard en zo goed als
vlak parcours op voornamelijk boswegen.
Drie kwartier later, om 15:30 uur, ging
de 10 km van start. Slechts 52 deelnemers hier. Hopelijk waren het
niet allemaal goed getrainde atleten want ik wou het echt heel rustig
houden maar wou dan ook weer niet als allerlaatste over de finish
gaan. Toch een klein beetje wedstrijdmentaliteit.
Wij moesten een kleine en drie grote
ronden afleggen.
Van bij de start stoven alle deelnemers
weg en bleef ik helemaal achteraan hangen. Ik liep dan maar aan een
tempo zodat ik de laatsten juist voor mij hield. In de loop van de
wedstrijd zouden deze wel vertragen en dan kon ik hen op 'mijn
gemakske' remonteren.
Halverwege had ik drie deelnemers al
ingehaald maar deze bleven wel in mijn spoor hangen. Ik zou dus toch
iets sneller moeten gaan dan ik initieel van plan was. De hartslag
onder de 140 houden zou er niet inzitten.
Uiteindelijk als 42e op 48 aankomers
over de finish gegaan in een tijd van 55'42 of een gemiddelde van
5'34 per km. Toch een goede 10 seconden per kilometer sneller dan
wat ik bij de start in gedachten had. Een gemiddelde hartslag van
144. Iets hoger dan mijn doel maar de verkoudheid die mij toch nog
parten speelt zal hierin ook wel een rol gespeeld hebben.
Volgende week een lange duurloop
(minstens 25 km) gepland en in het weekend drie wedstrijden. Twee
hiervan zullen wel op trainingstempo moeten afgewerkt worden want
alles moet wijken in voorbereiding naar de halve marathon van Brussel
toe.
Sinds geruime tijd was ik al
ingeschreven voor de EcoTrail van Brussel. Een 18 km trail met start
en aankomst aan het Atomium op zaterdag 13 september.
De avond voordien begon ik al
nattigheid te voelen. Letterlijk dan want mijn neus raakte verstopt
en begon te lopen. Als dat maar goed kwam. Tijdens de nacht ook nog
op een paar Strepsilkes zitten zuigen om de keelpijn zoveel mogelijk
te onderdrukken. Zaterdagmorgen dus snipverkouden maar gelukkig geen
koorts. Dus toch maar afgezakt naar het Atomium met in gedachten:
een trail in het hartje van Brussel ? Het zal wel eerder een
parkloop zijn of zoiets.
Om 15:30 uur stonden we met zo'n 1500
klaar voor de start. De eerste kilometer liep nog over deels
verharde deels parkwegen maar daarna kwam het trailgehalte toch
serieus naar boven. Op en neer, zeer nijdige klimmetjes met even
nijdige afdalingen, single tracks, bruggetjes en bijna alles op
onverharde wegen door het groen (ja, ook bos) in de ruime buurt van
het Atomium. Na 5 kilometer wist ik al genoeg: dit zou een taaie
brok worden, zeker met de flanellen benen waarop ik liep.
Was ik blij dat we juist voor halverweg
de bevoorrading binnenliepen waar ik net zoals zovele anderen van
profiteerde om een paar minuutjes te bekomen en een beetje reserves
(banaan, chocolade, sportdrank) te nuttigen waarna we terug het bos
werden ingestuurd voor nog een aantal kilometer zwaar labeur.
De laatste drietal kilometers verliepen
dan min of meer terug op verharde weg met ondermeer een doortocht
door het Koning Boudewijnstadion (het vroegere Heizel) waar we
binnenliepen aan de startplaats van de 100m en recht voor de
eretribune op de piste passeerden om aan de andere kant het stadion
terug te verlaten. Impressionant zelfs zonder publiek.
Na nog een klein ommeweggetje in het
groen juist naast het Atomium konden we dan eindelijk de aankomst
overschrijden juist onder het Atomium.
Het was een heel leuke omloop met toch
wel een groot trailgehalte. Natuurlijk niet vergelijkbaar met de
trails in de Ardennen maar het was zeker geen straten- of parkloop.
Mijn gemiddelde van 6'22 per km zegt genoeg (zelfs al was ik dan
verkouden).
Gezien ik nog een tiental
trainingskilometers mankeerde deze week, op zondag dan maar naar
Bertem getrokken voor de Teusserjogging aldaar, deel uitmakend van
het Scott2Run criterium.
Er was ook een 5 km wedstrijd met start
om 15:00 uur maar ik had dus gekozen voor de 10 km wedstrijd (2
rondjes van 5 km) met start om 16:00 uur.
Voor de start natuurlijk de normale
collega's tegen het lijf gelopen (Rudy Sol, Johan en Wendy Vermaelen,
Bjorn Peeters en zijn Bjokkesteam, en nog een paar anderen). De
meesten onder hen waren hier om hun puntentotaal in het Scott2Run
criterium op te drijven.
Er werd ons een heuvelachtige omloop
voorgeschoteld met een licht dalende start op betonweg gedurende zo'n
600m waarna een licht golvende landelijke kasseiweg volgde gedurende
een goede kilometer. Daarna volgde een stijgende strook kasseiweg
(500m) die daarna overging in een bosweg (zo'n 500m) met een serieus
steile klim op het einde. Daarna volgde gedurende een paar honderd
meter een dalende bosweg die overging in een licht dalende landelijke
kasseiweg gedurende een goede kilometer. Op het einde van het rondje
volgde dan terug een licht stijgende betonweg.
Geen gemakkelijke omloop dus en het was
toch goed opletten voor enkelverzwikkingen door de vele kasseien en
de hobbelige boswegen.
Het doel was om er een tempotraining
aan een gemiddelde van 5'30 per km van te maken. Om dit te
realiseren moest ik op het einde er nog twee kilometer aan een
gemiddelde van 4'46 per km uitpersen. Maar eind goed, al goed. Mijn
voorziene trainingskilometers voor deze week staan op de teller en
vanaf volgende week kunnen we de kilometers opdrijven in aanloop naar
de marathon van Kasterlee in november.
Na een weekje vakantie aan zee in
Koksijde was het vrijdagavond tijd om deel te nemen aan de Waterloop
in Aarschot, een jogging deel uitmakend van het Aarschots
Joggingcriterium.
Tijdens mijn vakantie toch twee
trainingen van elk ongeveer 10 km kunnen afmaken waarvan één op het
strand. Lopen in het (natte) zand is toch wel serieus zwaar want
duidelijk zichtbaar aan mijn tempo en hartslag maar toch zo leuk.
Na twee uurtjes in de auto had ik nog
juist de tijd om iets te eten, mijn jogging kledij aan te trekken en
naar Aarschot af te zakken.
De Waterloop speelt zich grotendeels af
langs de oever van de Demer. Grotendeels onverhard (hard
aangestampte kiezel) en zo goed als vlak. Keuze uit 4, 8 of 14 km.
Net zoals vorig jaar gekozen voor de 8 km (volgend jaar nemen we toch
maar de grote omloop).
Iedereen vertrekt samen en tijdens de
eerste honderd meter is het aanschuiven want de startstrook is smal
en er zijn hier altijd veel deelnemers. Bovendien starten de drie
afstanden samen.
Na ongeveer een kilometer is het terug
even korte file want iedereen moet onder de spoorweg door. Zo'n
typisch spoorwegbruggetje onderdoor zoals men er zoveel vindt in
Vlaanderen.
Ik had helemaal geen zin in een
snelheidswedstrijd en hield het dus maar bij een goede training.
Bovendien heb ik reeds gemerkt dat elke week voluit gaan niet
bevorderlijk is voor de conditie en mijn volgend doel is in zicht: de
halve marathon van Brussel op 5 oktober.
Het was toch een leuke zomeravond in
Aarschot en aan de aankomst kregen we nog een mooie handdoek van de
Knoet. Voor zij die het wensten, was er nadien nog een optreden in
de Knoet (gekend Aarschots café) van Kontrair, een lokaal bandje
maar dat heb ik aan mij laten voorbijgaan.