|
Dat gevoel had ik toch. Gisterenavond stonden we weeral met een grote groep paraat aan het scouts lokaal voor ons wintertoertje van een km of 9, toen Jan de startkreet gaf. Het begon allemaal in een zeer ontspannen sfeer. De eerste kilometers liepen we als gewoonlijk weer samen. Dan werd het wat meer stressy. Een eindje na de splitsing kwam ik erachter dat ik mijn timer niet had aangezet. Toen het tempo wat opgedreven werd kwam mijn veter los. Pech. Na een inhaalspurtje (pffft) kwam ik gelukkig terug bij de groep. Toevallig ging het toen bergaf en kon ik het tempo van mijn inhaalspurtje volhouden. Maar o wee, iedereen volgde, dus kon ik mocht niet afgeven. Na een tijdje was de pijp wel uit en moest ik voor de zoveelste keer het roer uit handen geven. Jan, Thierry & co namen over en weg waren ze. Gemiddelde hartslag : 164. Een dringende sanitaire stop (door de stress??? volgens Patrick) noodzaakte me een kortere weg naar huis te nemen, zodat ik dat bekertje water van ons Annie en de gezellige babbel achteraf heb moeten missen. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Conclusie: We ga nog heel wat mogen trainen, eer we die mannen opt gemak kunnen bijhouden (of karakter kweken, dixit Patrick). We doen in ieder geval ons best.
Groetjes en veel loopgenot deze week:wink:
|
