Bijlagen:
P1070334.JPG (1.2 MB)   
P1070342.JPG (1.2 MB)   
P1070347.JPG (1.2 MB)   
P1070354.JPG (1.1 MB)   
P1070372.JPG (1.2 MB)   

Bijlagen:
P1070304.JPG (1.1 MB)   
P1070306.JPG (1.2 MB)   
P1070312.JPG (1.2 MB)   

Dinsdag 23 juli,

Hier zie daar zie… daar zie... een computer ter mijnen beschikking in het paradijs van Gasgogne. Maar daarover straks meer...

We beginnen waar we vorige week gestopt zijn. (met schrijven natuurlijk)

Maandag 15 juli 2013 (dag 8)

Chateau Gaillard (Santilly) – Blois: 104 km.

Deze morgen wakker op de boerderij met een stevig boers ontbijtje dat ons lekker de 104 km kan laten doen en met de gezellige boerin als compagnon en dit voor de prijs v an 46 euro.

De temperatuur stijgt zienderogen. En dan en route!

De velden door. Eindeloos. Misschien lijkt het landschap wat saai maar respect voor de boeren die al die hectaren bewerken. Onze boer was een kleine zei hij... hij bezat slechts 130 hectaren. Lijkt mij als kleine Vlaming een half dorp!

Johan vertelt dat hij deze nacht heeft liggen uitrekenen. Ik dacht dat we goed bezig waren.

Hij denkt dat we vooruit moeten. De kapitein beslist! Dus morgen moeten we vroeger opstaan en meer rijden maar ondertussen sjezen wij lekker door met temperaturen die stijgen tot 38°.

Gelukkig is er het bos van Orleans met frisse verkoeling. De stad is echt prachig. Proper en stijlvol. Kathedraal om in te verdwalen. Hier moeten we zeker terug komen... met de Loire daar beneden en een historisch hoogtepunt erboven! Maar dat zeggen we ondertussen al heel heel veel keer. Dat is dus nog heel wat fietsvakanties te gaan.

Picknickje kopen en dan lekker smikkelen aan de Loire.

Wat een prachtige fietsrutes en lekker plat. Hier moeten we zeker... maar dat had ik al geschreven zeker?

Door naar Clery. Sint Jacobskapel is net overspoeld door een busje Russische Schone Maagdekens. Meneer de gids vertelt in de kapel van St. Jacques over de Pelerins... en bla bla bla... ik sta daar met mijn 2 gele boekjes voor een stempel. Heel veel Oh’s en Ah’s alom...

In het lang en het breed wordt er aan de meisjes uitgelegd wat zo een pelgrimage betekent.

De camera’s flitsen en ik moet Jo erbij halen maar hij wil de fietsen niet alleen laten. Is zelfs wat boos omdat ik zo lang welblijf. Tot ik over de Russische Schonen begin... en hij naar binnen. ’t Is direct goed!

En wijle weer weg. Richting Beaugency waar we de Russische schonen terug zien.

Wij met de hitte, angstvallig op zoek naar water. Pech want op maandag zijn bijna alle winkels in Frankrijk gesloten. In een bar Tabac toch iets te drinken. Een mens weet nu pas hoe belangrijk water is. Wij vullen onder weg bij vriendelijke mensen, krijgen zelfs flesjes water. En ze roepen aan de kant van de weg... Bon voyage!

En dan... tussen de eindeloze zonnenbloemvelden en korenakkers... met een laaiende zon op een godvergeten kruispunt staat daar... ANNIE!

Ze zwaait met beide armen en vraagt wie we zijn... waar we naartoe gaan... en dat we naar die en die en die moeten vragen in Blois! Heel vriendelijk maar voor ons koele Belgen ook wel wat vreemd. Wij doen een blitsbezoekje aan Beaugency (B&B afgezegd want we willen voortmaken) en in de gloeiende zomerzon verder naar Blois. Daar een budget Ibis aan 49 euro en we kunnen weer onder de mensen komen. Eerst pintje drinken op terrasje want de dorst blijft... ook al drink je liters water. En dan op aanraden van 2 toffe madammen die ook weer door de cocquile (of  zou het door de gebronzeerde JoJo zijn) een babbeltje slaan en ons meteen een prima trendy restaurantje aanraden.  Lekker wijntje, lekker menutje (Jo mispakt zich aan de cruditeiten) schoon serveersterke. Wandeling door de stad met nog altijd in de 30 graden. Prachtig kasteel met lichtshow maar dat is niet echt ons ding. Terug in de kamer is het een sauna. Wat wil je 49 euro. Maar we gaan niet zagen! Dat is ons de devies... wat we meemaken; de combinatie reizen + fietsen is wonderlijk.

En oh ja, voor de fietsliefhebbers... we hebben nu op één week tijd 675 km. Twee platte banden. Een ei op een band. Een haak van de koga-zak afgebroken. En... weinig zadelpijn!

Hopelijk blijft het zo. Voor de medische stand... de warmte is echt wel moordend voor de rechterarm! Ik ben vanavond gaan eten met armkous aan maar het handje kan ik enkel een uurtje verdragen. Ik smeer me te pletter en de verbrandingsgraad is miniem. Maar ik zal nog meer moeten smeren. Voor de rest is de moraal prima en de conditie nog beter. We hopen nu een lekker nachtje te kunnen slapen ook al is het hier een Turks stoombad met deze temperaturen en de was die rondhangt in de kamer van 4x4.

Maar... we gaan niet zagen hé!

Dinsdag 16 juli 2013: Dag 9.

Blois – Sorigny.

Johan heeft de oplossing. In de warme kamer steekt hij het muggenspul in en laat het raam open. Dus... kamer fris en toch behoorlijk geslapen. Budget hotel is basic maar het ontbijt is er toch behoorlijk met vers fruit en alles er op en eraan. We vertrekken vroeger dan normaal. Voordeel van zo een onpersoonlijk hotel... niemand kijkt naar je om dus geen verhalen tot 10, 11 uur. Geen foto’s, geen au revoirs! Dus en route en de temperatuur valt  heel goed mee! Licht neveltje zodat we gezwind 40 km rijden door de wijngaarden van de Loire. La Touraine,

Vauvry... die namen kennen we van den Auchan en van bij onze Saar natuurlijk.

Ik denk dat ik nu ècht wel een beetje helderziend ben. Zeg net aan Johan, we komen geen marktjes tegen en jawel hoor, daar in zo’n piepklein dorpje staan 3 kraampjes. Fruit, chacuterie-boucherie en specialiteitjes van de Auvergne. We kopen bij de 3, kwestie van de plaatselijke economie te steunen. En verduiveld die paté de campagne is fantastisch en de boudin blanc kan verdore met de witte worst van Veurne concureren! Wat zeg ik... het is gewoon een mousse die je op het stokbrood kan uitsmeren! En dan is er daar dat ‘gerechtje’ dat we totaal niet kennen. Des grillons. Een soort gekookte, gebakken, gesmoorde bouilli. Een verduiveld lekker aperitiefhapje. En met een telefoontje aan zoon Jens weten we weer hoe het aan het thuisfront is. Allé, op naar Tours. Prachtige stad. Indrukwekkende kathedraal maar dan kom een nog veel mooiere basiliek van Sint Maarten aan de beurt. De tegels kraken er onder de boenwas. De wit-zwarte nonnetjes zitten als standbeelden voor het altaar. Ik krijg kippenvel. De tijd staat hier stil. De zuster die de stempel zet vraagt of we slaping hebben.

Spijtig genoeg heb ik 2 uur ervoor een Auberge gereserveerd in Sorigny. Anders had ik zeker haar aanbod aanvaard. Slapen in hun klooster moet wel een heel speciale ervaring zijn. Ik doe het graf van Sint Maarten aan. Het gebed van de pelgrim staat er overal. Deze kerk zal me zeker bijblijven. Johan staat zoals altijd buiten bij de fietsen. Hij zegt dat ik een beetje op peter Roger begin te lijken. Overal kerken binnen stappen... kruisje maken... kaarsje aansteken voor al die mensen die me dat vroegen en ook voor hen die het niet vroegen. Enfin... ik voel me er goed bij... en voor metje zal het ook wel goed zijn.

Na een toertje door de schitterende stad gaan we richting Sorigny. Weer mooie dorpjes ondeweg en heel veel water. In Sorigny zitten we in een echt Pelgrims herberg.

Eén heer op het terrasje en wij drinken een frisse pint. Bij temperaturen van 33 à 36 graden leer ik hier verduiveld nog bier drinken ook! Onze kamer is heel basic maar we krijgen een heerlijke maaltijd erbij. Een halve liter wijn inclus en voorgerechtje, kip met groentjes en ile flotante (Jo kaas) dit alles voor 74 euro voor 2 personen... slapen, eten, alles.

De plaatselijke bevolking moet je erbij nemen. Jo installeert de nieuwe kilometer teller (ja, ook die begaf het door de warmte) en dan gebeurt het weer... Meneer op terras zegt dat hij wacht op zijn ami uit België. Dat hij in retard is. Dat hij meteen zal aankomen Een zekere Danny. Een Flamand van Oostende... en dan rijdt daar een grijze passat het plein op met daarin... DANNY BENOOT! Wij zitten met de mond open van verbazing. Je zit op 750 km van huis met je fiets voor je neus... en dan komt daar iemand die je kent van 30 jaar geleden.

Zij moeten etenn... wij zitten nog buiten op het terras. Het weerzien is hartelijk maar kort.

Benieuwd wat de avond nog zal brengen.

Na een half uur komt de bazin ons zeggen dat ze sluiten. We gaan afscheid nemen van Danny en de copains maar ik vraag hem wel of hij per toeval geen computer bij heeft... en jawel hoor.

Ik mag hem gebruiken om mijn verhaal in het lang en het breed te doen... waar jullie nu al het verslag van gekregen hebben. Ik tik me te pletter en heb niet eens de tijd om het te herlezen.

Dus dat eerste verslagje is gewoon rap rap doorgestuurd. Met dank aan DANNY... en St. Jacques zeker???

Woensdag 17 juli 2013: Dag 10

Sorigny – Champs de Gain: 85 km.

Na een rusteloze nacht en heel wat getik de eerste week op de blog gegooid. Onze auberge is al bij al meegevallen maar we snakken weer naar een B&B. ’s Morgens nog even bij de koffie met Danny gepraat. Wij ons verhaal. Hij zijn verhaal. We weten ieder wat in ons leven gebeurd is. Dat we elkaar hier ontmoeten is bizar. Wonderlijk? Magisch?  We nemen afscheid met de beloft elkaar na de reis weer op te zoeken.

Op naar het volgende avontuur. Het weer... de max. Onder weg picknickje, koffietje, pintje tegen de dorst. Stad Châtelreux bezocht die heel erg tegenviel met onderweg... jawel... twee lekke banden. We worden specialist in het herstellen. We zien 3 buizerds (denken we toch) spelen in de verzengende zon en rijden rustig onze 80 km.

Onderweg prachtig golfterrein, prachtig kasteel van Dissay en op naar onze B&B. Een pareltje. Heel het verdiep voor ons. We mogen dineren in de tuin. Zelf sla kuisen + coeur de boeuf + pizza + croque monsieur van de artisanale bakker! La vie en roze… la vie en France !

Vandaag geen kerken, geen stempels... natuur + genieten.

Donderdag 18 juli 2013: Dag 11

Champ de gain – Lezay: 74 km.

De dag begint weer met een heerlijk zonnetje. We nemen een Frans ontbijtje met een Hollandse familie. Daarna riching Poitiers. Weer op ons paard. Ondertussen heten ze Blanche en Le Noir! Geen Zadelpijn en in goede doen. De warmte stijgt wel weer heel erg snel en in Poitiers gaan we maar liefst 4 kerken bezoeken. Maar het is blijkbaar ook crisis in de kerk want nergens is er een mens te bespeuren om een stempel te zetten. Koffietje naast de prachtige Romaanse kathedraal en daarna een veel te vettige kebab gegeten aan het water.

Goedkoop misschien maar we rijden gewoon heel de namiddag met een overvolle kebabmaag door de hitte. Regelrecht naar de fietswinkel en jawel hoor... we hebben de eerste echte fietswinkel van la douce France gevonden... hier nabij Poitiers in Sint Benoit. (met dank aan de wijnhandelaar Vincent Boisserie die ons erheen stuurde en aan de winkeleigenaar zie www.freecycle.fr). Giant verdeler en een zaak met stijl! Twee spikspinternieuwe achterbanden met als naam globetrotter! Hutchcane. Ewel als het daarmee niet lukt, dan nooit meer!

En wij weer heuvel op en af naar onze volgende slaapplaats. Spijtig genoeg hebben we er geen... ik probeerde een 4 tal nummers uit ons boekje om te kunnen slapen in Melle. Alles volzet tot ik uiteindelijk toch een hotel had en als alles in orde was vroeg de dame mijn visa kaart! Sorry, maar als je volop banden aan het opleggen bent heb je geen visakaart in de buurt dus heb ik haar kordaat bedankt. Als ze ons als pelgrims al niet geloven... dan niet!

Johan belt een adresje na weer 40 km rijden en jawel hoor bingo in Lezay. Prijs 40 euro, ontbijt in Le Chateaux. En wijle weg. Snikheet maar met een fris pintje (ik begin echt tafelbier te appreciëren (kronenbourg 4 %... weet je nog zoals we vroeger ’s middags dronken, bij ons was het bruin... bij Jo grote flessen piedboeuf). En hopla, we kunnen weer op ons paard. De heuvels zijn minder agressief en we komen mooi op tijd in een oude kasteelhoeve waar we een heel leuke basic kamer hebben. ’s Avonds table d’hôte met alles erp en eraan. Apero, pinot de charentes... moules à la charentaise (recept heb ik als iemand dat wil) stukje ham met salade en rijst, kaas en brood, fruit en gebak en wijntje... alles voor 17 euro! Leuke babbel met heel de familie. Weer zo een avondje waar we nog kunnen over vertellen.

C’est le chemin!

We komen van alles en iedereen tegen. En dat blijkt dan inderdaad de magie van Compo te zijn.

Quote van de dag: Johan aan de telefoon om een kamer te boeken.

‘Monsieur on fait une croissière à Compostela’

Allé, Godfried van Bouillon is back !!!

Vrijdag 19 juli 2013 : Dag 12.

Le Chateaux (Lezay) – St. Jean D’Angely. 75 km

Wat een stilte, wat een nacht. Zeg nooit meer dat de bedden in Frankrijk te klein zijn.

Ze hebben duidelijk de maten aangepast. We ontbijten landelijk om 8 uur en vertrekken met... gelukkig een grijs druppelend weertje. De temperatuur is gelukkig gezakt tot 24 graden.

De verdwaalde druppels hier en daar zijn al droog nog voor ze de grond raken.  We maken snelheid bij zo’n weer. Eerst afscheid van de gezellige mensen op de Chateau d’ hote.

Nieuwe uitdrukking geleerd aan de Fransen: ‘We gaan niet zagen.’ ‘On ne va pas scier.

Monsieur lacht er hartelijk mee. Dat zal hij onthouden! (schrijft ons er zelfs een reactie over op de blog.)

Om 9u30 zijn we ècht weg. De velden blijven schilderijtjes. De wegen af en toe hatelijk wegens de lappendekens van herstellingen. En verduiveld altijd aan onze kant hé. Tegen 11 uur in Melle. Er is een heel grote markt. Zelfs een overdekte markt met prachtige specialiteiten. We parkeren onze Blanche en Lenoir... en wie zien we daar? Onze wijnhandelaar Vincent Boisserie, die we ons in Poitiers aan een fietswinkel hielp.

Blijkt dat hij de vorige eigenaar was van Le Chateau waar we de avond ervoor sliepen. Blij weerzien en... is dit toeval???

Meteen wat gebabbel met de locals en spijtig genoeg kunnen we hier geen inkopen doen wegens te vroeg op de ochtend. Met dit weer (en eventueel onweer) moeten we zorgen dat ons eten wat fris blijft. We rijden gezwind heuvel op en heuvel af. Eten in Aulnay en zoeken een kamer voor moregen. Is niet zo makkelijk wegens te toeristische streek aan zee. Ik bel zussie Riteco en die zijn nu op 130 km van onze afspraak. Ik heb eergisteren een hotel gevonden voor ons 4 in St. Jean d’Angely. Dus we zouden elkaar daar over ongeveer één uur moeten treffen. Maar dan gebeurt het natuurlijk weer. Jo zijn voorband... een lekje. We zager er zelfs niet meer over. Vervangen en wegwezen. Maar we hebben er nu wel genoeg van. Dus in St. Jean eerst naar fietsenwinkel. Perfecte service; Twee nieuwe voorbanden en nazicht van remmen en nog vriendelijk bovenop! (dus wie de trip doet: fietswinkel St. Jean d’Angely)

Weer op en af naar hotel en jawel hoor daar zijn ons Riteco en Nonkel Dirk. Blij weerzien na zoveel dagen op de fiets. En heerlijk om lekker in onze eigen taal te babbelen. Prima hotel (zo eentje voor de VSB’s... spijtig dat het zo ver is!!!) Samen pintje gedronken wegens zéér grote dorst. (ondertussen weer boven de 30°) en na verfrissing een mooie stadswandeling gemaakt. Echt een mooi provinciestadje. Niet te groot en perfect als tussenstop naar het zuiden.

Ons hotel: ‘la goule bénèze’ is ook heel erg tof. Leuke kamer, prima eten en héél vriendelijke mensen. We dineren samen onder een bijna volle maan en in een heerlijke temperatuur. Zo kunnen we ons verhaal kwijt. Zalig.

We beseffen: dit is echt een Compostela pelgrimage met *****!

Wind nog altijd vanachteren... zon op het gezicht en zoveel positieve vibes dat we er echt een

‘goule benèze’ van krijgen. Volgens het patois van de streek: ‘La gueule bien à l’aise.’

‘het gezicht op z’n gemakjes’ pour les Flamands !

Quote van de dag: Johan om een kamer te reserveren.

‘madame, je vais vous épiler.’

Hij bedoelt : ‘épèler’

Boutterietje blijft Boutterietje... la route pour Compostelle s.v.p.!!!

Zaterdag 20 juli 2013: Dag 12

St. Jean d’Angely – Soullac – Amélie sur Mer. 85 km.

Lekker geslapen en stevig ontbijtje met Riteco en Dirk. We nemen afscheid met een zwaai aan de poort van het restaurant. Zij vertrekken voor hun fietsvakantie met Vos travel naar Noord Spanje. We zien elkaar weer over één week.

Mooi stipt om 9 uur het paard op voor de grote warmte. Enkele pittige heuveltjes tot in Saintes. Stad weer in tempo bezocht. 2 kerken gedaan waar weer geen mens was voor een stempeltje. Het zal in de hotels en de toerisme bureau’s moeten gebeuren hoor. De hitte

Is nu echt wel naar een canicule (hittegolf) aan het stijgen. We heuvelen naar de kust toe na eventjes een panisch hongertje wegens geen winkels in buurt! Gelukkig wel water te krijgen bij de locals die er zelfs ijsblokjes in doen! Dat is ook pelgrim zijn. Je mag echt wel waar dan ook water vragen!

Dan toch een portie supermarkt junkfood gevonden en aan een rustig watertje gegeten + siesta gehouden. Een mens zou begrijpen waarom al die mensen in warme landen de boel sluiten tot 16 uur. Het is bijna ondrgelijk maar St. Jacques stuurt ons weer enkele wattige wolkjes die toch voor de nodige verkoeling zorgen. We komen aan in Royan maar nemen daar snel de benen wegens overvol Blankenberge x 10. De overzet lijkt op ons te wachten en we verademen met dat beetje zeelucht. De boot is overvol en ik vraag me af waar al die mensen heen gaan. Wij zijn content met onze fietsjes. Gaan en staan waar we willen en nooit file.

De zee doet ons goed. Eéns een mens van de zee... altijd een mens van de zee.

Aan de andere kant wachten ons heerlijke fietspaden in de pijnboombossen tot aan Soullac sur mer en Amélie. Wat chique kamer en te duur wegens direct aan zee + niks anders te vinden.

Maar de kamer is o.k. en we nemen toch eerst een piepklein zonnenbadje aan het strand + een douche of twee! Kwestie van gebruik te maken van de dure faciliteiten. Restaurant is er te duur dus... dan maar pizza op een terras met een schitterende zonsondergang als compagnon.

Een mooie afsluit voor de 85 km die we aflegden. Morgen weer het paard op. En... hout vasthouden... de banden doen het prima. Geen lekken vandaag... Lekker!

Zondag 21 juli 2013: De dag van Fillipeke en Mathille! Dag 13.

Amelie Plage – Le Porge. 88 km.

Het is nu ongeveer 10 uur. Ik zit op het terrasje van ons hotelletje. We zijn deze morgen vertrokken om 9u30. Toen was de temperatuur nog aangenaam. We reden gezwind maar naarmate de route vorderde werd het alsmaar heter! La canicule verdorie!!!

De weg werd ook wat saai door hetzelfde landschap dat altijd maar aan onze ogen voorbijschiet.

Quotetje van Jootje nadat we de honderduizenden bomen zien voorbijzoeven...

‘Zoek eens een boom’ (Hij bedoelt om wat schaduw te hebben.

Enfin je trapt maar door en zet het verstand op nul. Dan kom je in het dorpje ‘Le Porge’ war zogezegd ons hotel is. Maar... ha ha ha... we zitten in Porge Plage. Er staan zoveel auto’s als voor een Werchter festival. Blijkbaar zitten we hier aan één van de mooiste stranden van de atlantische kust en wij moeten gewoon nog 10 km verder sjezen voor we aan ons hotel zijn.

Verstand op minder dan 0 en trappen. Blijkt het een rotweg te zijn met duizenden terugkerende bruingebakken toeristen... iets zoals de E17 op zondagavond richting Brussel.

We komen aan ons hotel en dan is daar weer die verrassing. Hotel met zwembad. We arriveren om 17 uur en om 17u15 duiken we reeds gezwind in een zalig badje. Een mens is meteen die 10 km en plus vergeten.

Pastisje erbij en even de ogen sluiten. De vermoeidheid is altijd maar duidelijker voelbaar. Alhoewel het de hitte is die ons het meest uitput. Enfin... we hebben het tot nu toe fantastisch gedaan. Even een plaatselijk restaurantje met oestertjes uit het bassin van Arcachon proeven  + morgen terug binnenland in. We zitten ongeveer aan onze 1200 (nu exact 1190) dus dat wil zeggen ongeveer de helft. Als het ècht te heet zou worden zullen we een dagje uitrusten. Alhoewel de drang om te rijden groter is.

De blog is zo druk bekeken dat het meteen ook een stimulans is voor ons om door te zetten.

Misschien moeten we ècht wel vroeger oipstaan en zoals de echte om 6 uur ’s morgens beginnen te rijden...

Laat ons beginnen met vanavond vroeger te gaan slapen. Slaapwel.

Maandag 22 juli 2013: dag 14

Le Porge – Moustey: 82,5 km

Onvoorstelbaar dat we nu reeds twee weken geleden vertrokken zijn!

De tijd rijdt snel hoor op de fiets!

Snel ontbijtje in ons hotel... stelt niet veel voor. We nemen warme chocomelk om wat meer sterkte te hebben. En dan weer op pad. Deze keer langs het bassin van Arcachon. Heel mooie stadjes waar het heel rustig is op maandag morgen. Zoveel mooie plekjes waar we zeker nog eens terug moeten komen... ik val in herhaling.

De weg prima maar de hitte is weer enorm. Eigenlijk is het beter in zo een weer om in beweging te blijven. Stil staan is gewoon ondragelijk. Met zo een 15 km per uur is de hitte precies een zachte warme luchtoven. Dat houdt ons rijdende.

We rijden even mis maar kunnen dan toch die eindeloze wegen van de Landes doorkruisen. We vinden een kamer op een soort parden en kinderboerderij. Het huis is best leuk. Eigen keuken ter beschikking maar delen met... 5 Russen en één dame. De Russen zijn werkers die hier in de buurt hun job doen in de bouw. Ze willen zo goedkoop mogelijk overnachten... wij dus ook. (na die dure kust!) Ze stormen met pak en Carrefour zak de keuken in. Wel wat luidruchtig maar wij maken een heel snelle spaghetti bolo (uit een bokaal dus) en we kunnen na 5 minuten smullen. (als het maar eten is) Voor de rest een beetje saai hier. Wel prachtig mooi om de avond te zien vallen met al de dieren in het rond. Paarden, 2 pauwen, hangbuikzwijn, geiten, ganzen, langharige koe enz. Maar het zijn die Russen die toch wel de luidruchtigste beesten zijn hier.

Ongelofelijk dat we nu net 2 weken geleden vertrokken en nu zo een stuk in Frankrijk zitten in the middel of nowwhere. We komen nu wel echt op de pelgrimsroute. Hopelijk zien we af en toe wat meer interessante mensen. De Russische invasie is nu niet echt pelgrimachtig en ik moet dringend kunnen typen. We hebben weer een week te vertellen.

Dinsdag 23 juli 2013: dag 16 + gelukkige verjaardag Elise!!!

Moustey – Gourberi (Dax) 79,5 km

Eerst en vooral een gelukkige verjaardag voor Elise, waar ter wereld je ook bent.

Wij vanmorgen in alle vroegte vertrokken van op de boerderij. De Russen hebben we niet uitgewuifd. Wel nog redelijk geslapen (dankzij slaappil deze keer) Het was gloeiend heet in de kamer. Zo een nacht waar je de druppels zweet langs je rug voelt lopen ook al lig je muisstil. Enfin... inpakken en wegwezen dat kunnen we nu echt wel als de beste.

Nieuwe truc. Bakkerijtje binnenstappen... koffietje en koffiekoekje eten voor veel minder dan in de hotels en weer de fiets op. Moustey hadden we gisteren niet gezien maar blijkt bij het doorrijden een heel aardig plekje met prachtige zaakjes... Moeten we zeker eens terug... ja ja ... ooit!!!

De zon is ons goedgezind vandaag. Wolkjes die verkoeling brengen dus we kunnen echt op het gemakje onze kilometertjes doen. Geen grote steden tussendoor. Enkele kleine kerkjes... zonder stempel natuurlijk. Picknickje, koffietje en we komen aan op onze bestemming alweer zonder bandenpech! Zou dat dan toch aan onze banden gelegen hebben... ha ha ha.

De bestemming... hoe zal ik het omschrijven... je belt een telefoon nummer uit het fameuze Sweermanboekje en weet totaal niet waar je terecht komt. En dat is daar ‘ Les Sables’.

Meneer zegt, als we er niet zijn kom je maar achteraan het huis bij het zwembad.

Om 16 uur komen we gezwind aan. Er opent niemand... Het huis is weerom een juweeltje.

Heel andere stijl dan in andere delen van Frankrijk. Gasgogne op z’n best. Een tuin zo groot als een voetbalveld. We gaan achter het huis. De tuin met bamboe zo groot als huizen leiden naar een prachtig zwembad met ligzetels, patiootje enfin... kan het paradijselijker?

Meneer en mevrouw tonen ons de kamer en het huis. Alles is er ter beschikking. Ijskast, keukentje, koffie... fruitsapje wordt aangeboden... koekje erbij. Wij de douche in... zwembad in. Mevrouw stelt voor om de was voor ons te doen. Wat een onthaal, wat een Chambre d’hote. Pour les pelerins on fait un repas simple les soirs! Ja hoor, graag.

We duiken de douche in, zwembad in en dan is daar deze computer waar ik nu op zit te tikken die mevrouw me ter beschikking stelt. De maaltijd is een fijne charcuterieschotel met alles erop en eraan. Wij hebben onze flesje wijn erbij...

Als er een paradijs bestaat... dat is dit hier voor ons het paradijs!

Aan het zwembad zeg ik tegen Johan... ik kom mezelf hier echt tegen hoor op deze pelgrimstocht!!! Ik schreef het toch al... dit is pelgrimage met ***** en ik doe er nu nog één bij *.

Allé, tot zo ver in het lang en het breed voor wie tijd en zin heeft om het te lezen!!!

Wij blijven gaan...

Tot Compostela... tot op de echte Camino!!! En merci voor alle reacties en steun!!!

23-07-2013 om 22:03 geschreven door jofrie  

Bijlagen:
P1070243.JPG (1.2 MB)   
P1070246.JPG (1.1 MB)   
P1070266.JPG (1.2 MB)   
P1070270.JPG (1.3 MB)   
P1070278.JPG (1.1 MB)   
P1070283.JPG (1.1 MB)   

Bijlagen:
P1070189.JPG (1.2 MB)   
P1070203.JPG (1.2 MB)   
P1070206.JPG (1.2 MB)   
P1070212.JPG (1.1 MB)   
P1070214.JPG (1.1 MB)   
P1070223.JPG (1.1 MB)   

Bijlagen:
P1070177.JPG (1.1 MB)   
P1070180.JPG (1.2 MB)   
P1070181.JPG (1.1 MB)   
P1070185.JPG (1.1 MB)   
P1070187.JPG (1.2 MB)   

Bijlagen:
P1070106.JPG (1.1 MB)   
P1070120.JPG (1.2 MB)   
P1070133.JPG (1.2 MB)   
P1070136.JPG (1.1 MB)   
P1070145.JPG (1.1 MB)   
P1070165.JPG (895.3 KB)   

Bijlagen:
P1070072.JPG (5.7 MB)   
P1070080.JPG (1.2 MB)   
P1070084.JPG (1.1 MB)   
P1070098.JPG (1.2 MB)   
P1070105.JPG (1.2 MB)   

Bijlagen:
P1070049.JPG (1.2 MB)   
P1070065.JPG (1.3 MB)   
P1070070.JPG (1.1 MB)   

Bijlagen:
P1070003.JPG (1.2 MB)   
P1070005.JPG (1.2 MB)   
P1070009.JPG (1.2 MB)   
P1070014.JPG (1.3 MB)   
P1070016.JPG (1.2 MB)   
P1070020.JPG (1.2 MB)   
P1070032.JPG (1 MB)   
P1070033.JPG (1.1 MB)   
P1070037.JPG (1.1 MB)   
P1070042.JPG (1.1 MB)   

In het lang en het breed!

Beste bloggers,

De negende dag eindelijk een computer tot mijn beschikking zodat ik nu een relaas in het lang en het breed kan vertellen!

Laat ons beginnen bij het begin.

Dag 1. 8 juli 2013-07-16 Oostduinkerke – Diksmuide – Ieper – Menen.  73 km.

Wat een aftrap, wat een uitzwaai. Maar liefst 52 mensen stonden in de Karthuizerduinenweg 19 met lachende gezichten en af en toe een traan om  voor ons te supporteren.

Stipt 10U30  met veel toeters, bellen en een limerick van buurman Joost Prinsen naar de zon! Nonkel Willy als trouwe begeleider.

Om 12 uur pick-nick met de familie en de uitstekende organisatie van nonkel Dirk D.G.

We zaten op het mooiste plekje van de Westhoek onder de treurwilg en met zicht op Sint-Jacobskappelle en dank aan Louise! Afscheid bij het standbeeld, en wijle weer weg richting Metje Ieper.

In Menen een koninklijk maal met de familie erbij. Lise en Kris samen met Jens en Elise als zalig weerzien na een reis Canada. De kinderen van Dirk erbij en Nadine als perfecte gastvrouw.

Wat een laatste avondmaal! Wat een gezellige avond.

B&B Nadine was 5 sterren waard en ’s morgens nog even emotioneel bij het graf van Tante Rietje en de man van Nadine. De weg die wij gaan is er één die zoveel van onze geliefden niet meer kunnen gaan. En dat doet pijn.

Mevrouw Lambert staat erop om ons uit te zwaaien en geeft een medaillon mee die ze kreeg van haar man Albert. Weer tranen en opnieuw afscheid.

Blijkbaar is zo’n een reis niet te vergelijken met alle andere reizen die een mens in het leven maakt.

Je neemt zoveel mee… wensen, dromen, gedachten… maar wij hebben een weg af te leggen en Dirk en Nadine laten ons achter bij de heuvels van Kortrijk.

Het laatste afscheid.

Dag 2: 9 juli 2013: Menen – Doornik – Marchienne. 90 km.

Feiten: platte band Jo + bandenlepels gebroken.

We fietsen met prachtig weer en prima wind langs ons Vlaamsche en Waalsche wegen!

Doornik is een prachtige stad en meteen een eerste stempel van ons fameuze boekje waard!

En dan gaat de weg verder langs de Schelde richting Marchiennes.

Verduiveld weer een mooie streek met prachtige bossen. De B&B is prima en de mensen ongelofelijk vriendelijk. Meneer en mevrouw Lasagesse hebben in hun huis enkele gastenkamers gemaakt. Ontvangst met pastis in de tuin. Gaan eten in enige frieterietje van het dorp. Maar honger kan zelfs met een eenvoudige durum gestild worden. ’s Avonds komt het vloeken. Die blog verdorie. Dat is helemaal niet zo makkelijk als het lijkt. Ik zit vinger voor vinger enkele zinnen te tikken maar het lukt van geen kanten. We moeten echt blokken op die blog! Johan neemt dan maar over!

Hij is sowieso meer techneut dan ik. Dus zal het Jo zijn die dagelijks de blog bijhoudt. Ik zal dan maar later in het lang en het breed vertellen. (voor wie het wil lezen!)

 ’s Morgens  bij het ontbijt  komen de verhalen boven. Meneer Sagesse heeft borstkanker gehad. Iets wat zeer zeldzaam is bij mannen. Hun dochter heeft zelfmoord gepleegd als ze 22 was. Om het huis weer wat leven in te blazen hebben ze de B&B gemaakt.

Ieder zijn verhaal dus. Ieder zijn pijn.

Vertrek met foto en daarna pick-nick inkopen. Schoon volk aan de supermarkt. Les Chti’s in het kwadraat! Schitterende weg langs landerijen en dorpen. La douce France zucht onder de hevige julizon! Cambré, mooie stad. St. Quentin wat te vol en te veel. Oorsprong van de Schelde wel  schitterend. Een pisserke van een bronneke… en zeggen dat ze in Antwerpen daar zo lyrisch kunnen over doen. Alles begint bij het begin… zelfs de Schelde!

De verrassing van de dag! Onze slaapplaats. Na weer een lekke band… op naar de refuge!  Een echte pelgrimssite. (lees ruïne) in Tugny-et-Pont. We zitten alleen in een soort oude container. Keuken ter beschikking. Domein als een paradijs met 2 geiten als compagnons. De eigenaar kunstenaar komt aangesjeesd met een oude renault en wijst ons op filosofische wijze de weg (in het domein, de keuken en passant het leven) Ik kook rijkelijke spaghetti carbonara en Johan verzorgt zijn muggenbeten. (aanval bij het herstellen van lekke band aan het water)

Verder staan we verbaasd over zoveel geluk. Zon tot 32 graden maar met de wind in de rug uit het Noorden voelt het heerlijk. Constant wind achter, het lijkt wel electrisch. We lezen in het gastenboek van ons paradijsje dat ze in mei doorweekt toekwamen en doorweekt moesten vertrekken.

Dan maar dagelijks een lekke band! Jo kan dat prima herstellen. Wind en regen kan hij niet beïnvloeden. Dat kan allen St. Jacques!

Dag 4: Tugny le pont – Compiegne. 76 km.

Ontwaken met een vogelkoor staat er in het gastenboek. En dat is echt wel heel letterlijk te nemen. De zon zit echter achter een grijs deken en wij gaan zelf ons ontbijt fabriceren in de cabane. Spek, eieren + champignons. Kwestie van heel goed verder te kunnen. We verlaten de brokkelige watermolen en site maar ik moet toegeven dat ik in de stilte ongelofelijk goed geslapen heb. Johan heeft me wakker moeten maken om 8 uur. Hij had ondertussen al 2 banden hersteld. We vertrekken om 10 uur. Voor Jo is het: ‘dit soort slaapplaats nooit meer’. Voor mij was dit het avontuur waard.

Enfin, en route. Eerst met windstopper maar na half uurtje afspelen en doortrappen. De conditie is echt wel opperbest en met de fantastische naqi zalf (dan Rob) hebben we eigenlijk geen of bijna geen zadelpijn. (hout vasthouden… ik zit trouwens op een houten stoel!)

Wel last van enorme muggen en dazenbeten. Jo moet pillen slikken om zwelling tegen te gaan.

Tegen de middag zijn we in Noyan. Prachtige kathedraal. Stempeltje halen. Babbeltje doen en dan een terrasje. Heel weinig pelgrims dit seizoen. Daarna picknick aan het water. Ongelofelijk hoeveel water door Frankrijk stroomt. We rijden van en over kanalen en rivieren. Van de Aisne naar De Oise.

Overal een schitterende natuur met vijvers, beekjes, kanalen. Wij richting de oude ruïnes van Ourscamp. Daarna weer op en neer heuvelen door de graan en groentenschuur van Europa. Wanneer je met de auto naar het zuiden snort zie je heel wat van het landschap… hoe wij hierdoor cruisen is van een andere orde! Dit is het landschap savoureren!

Als afwisseling komen we komen in de bossen van Compiegne terecht waar de pelgrim en menig ander reiziger met schrik en angst moesten doorstappen. Wij rijden ook lekker mis maar komen toch nog goed terrecht dankzij kompas, zon, wind en natuurlijk het scoutsgevoel van Jo. Trouwens een auto laten stoppen langs de grote weg om de weg te vragen is quasi onmogelijk. Dezelfde angst als in de Middeleeuwen zeker? Twee sukkels met fietsen aan de kant van de weg terwijl iedereen aan 130 doorsjeest! Wat denken ze wel… stoppen? Geen tijd.

Wij hebben wel tijd, dus toch op behoorlijk uur in de stad Compiegne. De stad bevalt ons. Fietsenwinkel zoeken valt niet mee en Decathlon ligt in ontoegankelijke site. 2 onnozele fietserkes in de ratrace van 2013! Bibberen en beven hoor met al dat rijdend geweld rond ons. Enfin, midden in de stad budgethotel gevonden en we maken ons heel snel weer proper. Mannekes wat kan een mens stinken na 76 km in zon en bos en zonnenolie + muggenbucht!

Stadje bezocht en lekker Italiaantje gedaan. Compiegne… een aanradertje voor wie Parijs wat té zou vinden. Veel jong, schoon volk. Dat hebben pelgrims dus ook wel eens nodig. En slaap natuurlijk.

Heel veel slaap.

Vrijdag 12 juli 2013: Compiegne – Seuilly 84 km.

De morgen opgestaan met prima zo en klein windje. Ontbijt in budget Ibis een aanrader!

Daarna kathedraal… stempel gemist maar wel eentje in het paleis. Prachtig kasteel in een even prachitg park.

Eigenlijk reis je als pelgrim doorheen heel de geschiedenis. De reizende mens heeft overal zijn stempel gedrukt. Romeinse overblijfselen. Burchten. Kastelen. Kerke. Muren… wat een mooi e muren kom je overal tegen. Met de meest schitterende begroeiing er tussen. En muren kunnen heel wat overleven… ze blijven staan… half of heel!

Weer onmetelijke bossen. Geen wonder dat de Middeleeuwer hier angstig doorheen reisde met paard en karos. Wij lekker snel aan 26 km per uur en jawel… zon en wind in de goede richting!

Picknick gekocht in St. Saveur en opgegeten in Montepilloy na een ‘klimmetje van 9 % ‘ aldus Sweerman! Dorpje om filmpjes in te maken en dan weer verder naar abdij van…. (‘k weet het niet meer) Koffie bij schitterende tuinen en weer door bossen van Ermeonville met J.J. Rousseau in de mind!

We maken snelheid maar één klim naar Versmars is te veel. Ik moet 300 m. afstappen. Deju! Maar beter dat dan nu knieën kapot maken want ik heb ze nog nodig.

Even een echtelijk twistje… ik zie een vrachtwagen achter me komen op volgens mij behoorlijke afstand  en bereken dus dat ik Johan nog kan voorbijsteken. Jo vindt van niet… dus dat is even mis… maar na 5 minuten alweer vergeten… ’t is stille waar het nooit waait!

’s Avonds komen we na een heerlijke helling aan in een prachtig voorstadje van Parijs. Wat een verrassing, water + groen + een terrasje potverdorie met wulloks als apero! Een desperado met limoen piest als een engeltje op mijn tong. Johan houdt het bij een lekkere halve liter Pelfort!

Grote tegenstelling: het fast hotel… 3X3 met de badkamer inbegrepen denk ik. En wij daar de was in gedaan + de fietsen binnen gezet… en slapen in onze eigen slaapzakken wegens te vies en vuil… enfin… niet voor herhaling vatbaar. Morgen willen we weer een lekkere B&B hebben om het peil wat hoog te houden. ’t Is overmorgen trouwens 14 juillet. Paris… nous voilà!

Zaterdag 13 juli 2013: Seuilly – door Parijs – Boussy St.yon 79 km.

Opstaan in een kamertje van niks met 2 fietsen voor je neus en de was overal nog kleddernat rond je is alles behalve romantisch maar wel pelgrimagisch! Dus, opruimen dat bordelle en het ontbijtje van niks verorberen onder het waakzaam oog van de Indische hotelkeeper die niet kan lachen. Buikpijn zeker? Johan kan eindelijk gasbommekes vinden in een Decathlon dichtbij en dan … en dan, weg zijn wij!

Ewel, die weg is een totale verademing. Het kanaal van Ourcq! Regelrecht Parijs binnen, plat en groen. We rijden zonder zorgen op zaterdag recht naar een terras aan centre Pompidou. Door tot Notre Dame waar een gigantische rij staat te wachten (controle omdat in april iemand in de N.D. zelfmoord heeft gepleegd). Wij wachten niet… dan maar geen stempel. Weer in het groen Parijs buiten naar onze Chambre d’hote buiten Parijs. Wel duur. 100 euro… maar ’t is de fête nationale… dus het mag wat kosten.

Bijna acident bij het oversteken van stoplichten. Ikke boven op Jo. Gelukkig geen klikschoenen aan.

Anders hadden we prijs.Ondertussen heb ik wel een dikke bobbel op mijn band. Morgen herstellen dus!

St. Jacques zorgt ervoor dat het tot geen ontploffing komt onderweg. Om 20 uur komen we aan een verkeerd adres waar niemand thuis blijkt. Even paniek maar uiteindelijk onze chique doening gevonden. Amai… sommige mensen wonen dus echt wel in de oude manoirs met stijl en klasse.

Madame is niet zo vriendelijk maar de kamer is prachtig en we mogen buiten in het ‘parc’ onze picknick opeten! Zon gaat prachtig onder en wij nippen van onze ‘cotes de bourg’. Alweer een dagje om in te kaderen. En wij krijgen nog het feu d’artifice er boven op. Wel te moe om de markt op te trekken en te socialisen met de plaatselijke bevolking. Wij wachten wel tot 21 juli… nieuwe koning en koningin… dat zal ook vuurwerk geven.

Zondag 14 juli: vive la fête.

                Boissy St. Yon – Santilly 74 km.

Deze morgen opgestaan uit ons koninklijk bed met lekkere platte kaas en frambozen. De sture madame Jaillit ontpopt zich tot een aangename madame wanneer ik naar l’ histoire de la maison vraag. Sinds 1964 bewonen ze dat kleine kasteeltje en ze renoveren stukje per stukje. Hier en daar hangen prachtige schilderijen. Ze hebben ook nog een buitenverblijf op Ile ‘d Oleron. Jawel… het oesterparadijs.

Johan herstelt mijn bobbel op mijn achterband. Een serieuze zwakke plek… blijkbaar geen kwaliteitsband! Morgen kopen we een nieuwe reserveband.

De temperatuur stijgt zienderogen en na onze inkopen in de plaatselijke artisanale bakkerij (pizza’s en quiches) vertrekken we naar onze volgende etappe. De bedoeling is om vandaag een rustdagje te nemen. Er zit geen grote stad tussen en we rijden op het gemak de zon tegemoet. Af en toe een lastige klim maar de beloning van de afdaling doet ons goed. We hebben al een kamer op een boerderij geboekt dus geen stress op onze rustdag. De velden zijn gigantisch. Het koren staat goudgeel te paraderen onder een loodzware zon en ik durf het bijna niet te zeggen maar we hebben nog altijd dat lekkere windje in de rug. De temperatuur stijgt wel tot 36 graden.

En dan is het daar opeens… dat terrasje in de zon. Het enige op onze tocht blijkbaar. We bestellen één van de lekkerste couscousjes  die we ooit kregen.

We komen schitterende vakantie domeinen tegen à la Gigondas maar dan wel in de bossen. De Parisiens weten duidelijk waar ze moeten zijn!

Tegen 18u30 komen we bij onze patattenboer die ons meteen een pastis uitschenkt. Hij vertelt ons ook meteen heel het landbouwprobleem en meteen het wereld voedsel  probleem erbij. Sympathieke mens. Ik leg me met zweet en al nog een uurtje in badpak in de zpn. Kwestie van de achterkant ook wat te laten kleuren. De voorkant is al wat bruikn maar de factor 50 werkt prima.

Oh ja… medische stand van zaken: VANDAAG DE LAATSTE NOVALDEX GESLIKT. De 5 jaar zijn nu definitief voorbij en dat boek zal nu dus afgesloten worden met dit Compostela verhaal.

We drinken er wel geen Champagne op maar een wijntje zal de overwinning bekrachtigen. Bij een heel warme avondzon is het heerlijk om de was te zien drogen.

La douce France.

Nog een bedenking voor de mensen die ooit een duivenmelker in de buurt hadden of hoorden… kom kom kom kom…

En op zondagmorgen: radio 1: duiven Dourdan: wachten. Angoulême: om 7 uur gelost, Poitiers… wachten…. Orleans…. Zo reizen we heel het duivenland door!

Pépé Maurits moest dit meegemaakt hebben.

En ons moeder die ooit één reis deed naar Lourdes met het lotje van de vrienden van Lourdes. Hadden ze dit mogen meemaken… enfin… ze maken het mee.

17-07-2013 om 03:26 geschreven door jofrie  

Bijlagen:
P1060953.JPG (1.2 MB)   
P1060956.JPG (1.1 MB)   
P1060974.JPG (1.2 MB)   
P1060977.JPG (1.2 MB)   

Bijlagen:
P1060909.JPG (1.3 MB)   
P1060920.JPG (1.1 MB)   
P1060928.JPG (1.2 MB)   
P1060942.JPG (1 MB)   
P1060945.JPG (993.6 KB)   

Bijlagen:
P1060890.JPG (1.1 MB)   
P1060892.JPG (1.1 MB)   
P1060898.JPG (1.1 MB)   
P1060901.JPG (1.1 MB)   

Bijlagen:
P1060861.JPG (1.1 MB)   
P1060867.JPG (1.2 MB)   
P1060869.JPG (1.2 MB)   
P1060871.JPG (1.3 MB)   
P1060878.JPG (1.2 MB)   
P1060885.JPG (1.2 MB)   

Bijlagen:
P1060826.JPG (1.2 MB)   
P1060829.JPG (1.1 MB)   
P1060830.JPG (1.1 MB)   
P1060840.JPG (1.1 MB)   
P1060841.JPG (1.2 MB)   

Bijlagen:
P1060811.JPG (1.1 MB)   
P1060817.JPG (1.2 MB)   

Bijlagen:
P1060787.JPG (1.2 MB)   
P1060790.JPG (1.1 MB)   
P1060794.JPG (1.1 MB)   
P1060798.JPG (1.2 MB)   
P1060805.JPG (1.1 MB)   

09-07-2013 om 00:00 geschreven door jofrie  

Bijlagen:
DSC_0472%20mail.jpg (0 KB)   
foto-1.JPG (267.5 KB)   
foto-2.JPG (308.3 KB)   
foto.JPG (312 KB)