Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Nu is uw blog aangemaakt. Maar wat nu???!
Lees dit in het volgende bericht hieronder!
27-09-2005 om 16:32
geschreven door JOELHA
4daagse borobudur-wonosobo
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
27-09-2005 om 16:32
geschreven door JOELHA
02-07-2006
02-07-2006 om 09:04
geschreven door JOELHA
TBC
Ellen kon maar geen afscheid nemen van de brooderie, het resultaat hebben vele onder ons mogen aanschouwen woensdag in de cocteau. De gevolgen waren niet te overzien: een luchtwegenonsteking en twee dagen knock out. We hebben dan maar het zekere voor het onzekere genomen en zijn naar de dokter gegaan die ons Ellen doorverwees naar de spoed. Daar viel onze droom aan diggelen. We moesten een week wachten voor uistluitsel te krijgen. Uiteindelijk zijn zowel Ellen als Joachim na een reeks testen en acht uur wachten kern gezond verklaard. En Hanne maar bang afwachten. Uiteindelijk mogen we maandag dan toch vertrekken...
02-07-2006 om 21:04
geschreven door JOELHA
05-07-2006
eerste indruk
Selamat pagi,
Onze vlucht was de moeite, super deluxe, met persoonlijke boordcomputers met films, muziek, spelletjes,...en natuurlijk de knappe hostesses van malaysian airlines. Op het land is het echt super, onze eerste tocht door de stad bogor vlakbij jakarta was wel choquerend, veel armoede en informele economietjes, iedereen wil ons vanalles verkopen, maar we zijn op onze hoede. Iedereen is wel super vriendelijk. We hebben een leuk semi nederlands pensionnetje in het zonnetje gevonden met super lekker vegetarisch eten en vriendelijke mensen. We gaan morgen met hen een driedaagse tocht met gids en twee westvlaamse meisjes ondernemen. We gaan vulkanen rijst en theevelden, waterbronnen, watervallen en locale dorpjes bezoeken... zwaar relaxen dus, binnen drie dagen zulllen we aankomen op Pangandaran beach alwaar we op ons lui gat kokosnoten, papayas en cocktails zullen consumeren.
ps: hanne en joachim zijn geslaagd met onderscheiding!! Hip hoi! Feest!
05-07-2006 om 14:23
geschreven door JOELHA
17-07-2006
Pangandaran tsunami alarm
Een golf van 2 meter hoogte beukte op de badplaats Pangandaran aan de zuidkust van het eiland. Door de vloedgolf zouden in ieder geval vijf doden zijn gevallen. Hotels liepen schade op en boten werden tegen huizen aangekwakt. Volgens ooggetuigen zijn alle woningen aan het strand verwoest. Veel bewoners vluchtten in paniek naar hoger gelegen stadsdelen. De aardschok had een kracht van 7,2 op de schaal van Richter. Het epicentrum lag in de Indische Oceaan ten zuiden van Java. Voor de Andamanen en de Nicobaren is een tsunami-waarschuwing uitgegeven.
Gelukkig zijn we deze ochtend uit pagandaran vertrokken. nietsvermoedend na tien dagen in dit kustdorpje. Nu zijn we in yogya, veilig en droog... oef ! maar hebben ginder enkele vrienden achtergelaten, we zijn aan het proberen hen te bereiken. we voelen ons toch niet helemaal op ons gemak en maken ons zorgen over de mensen en ons stamcafe daar...meer nieuws volgt
17-07-2006 om 13:44
geschreven door JOELHA
18-07-2006
pagandaran
Het dodenaantal in pagandaran is nu opgelopen tot 40... gisterenavond hebben we de hele tijd naar het nieuws gekeken. De cijfers bleven maar stijgen, iedereen is er hier erg van aangedaan. Zo veel rampen na elkaar, de meeste Indonesiers zijn dan ook volop met existentiele en politieke vragen bezig. Het is raar om als toerist zomaar weg te lopen en een dorp in puin waar de mensen hun leven moeten verder zetten achter te laten. Hier volgen onze ervaringen in Pangandaran een week voor de desastreuze tsunami:
We waren van plan daar enkel voor drie dagen te blijven, maar pagandaran is 'easy to come but hard to go', aldus een plaatselijke surfheld. We hebben er een fantastische week doorgebracht, veel mensen leren kennen, veel uitstapjes gemaakt en soep en thee (goed tegen de buikloop) gedronken. De green canyon heeft ons doen sidderen van verbazing, na een boottocht door de jungle, waar we varanen en aapjes zijn tegengekomen hebben we tussen de rotsen, lianen, watervallen... gezwommen. We hebben twee keer scootertjes gehuurd om op onszelf de omgeving te verkennen en op het strand te sjeezen bij de zonsondergang in vierde versnelling... de max! We hebben daar ook een waterval ontdekt met een grot waar we al zwemmens speleoloogje hebben gespeeld. Ook de jungle ingetrokken, meer aapjes, prachtige uitzichten, bambietjes, scorpioenen, tropische vogels gezien...waw! Met de brommer naar Batu Hiu geweest alwaar we meneer en mevrouw de reuzeschildpad zijn tegengekomen en gechilled aan de blue lagoon. Ook een illegaal hanengevecht meegemaakt in de kampung. Veel op het strand rondgehangen , s avonds met een kampvuurtje drankje en muziekje. Ook Festival met bikers, surfwedstrijd, musik contest en vlieger happening meegemaakt.
Allemaal te veel en te mooi om te beschrijven maar een constante in ons verblijf daar is de gastvrijheid van de mensen. Tono, de animist, Full Moon, de surfer, Harryman, the loverboy, Sutan, the levensgenieter, Marcus en Sasha, onze buren in ons idyllisch hotelletje, Popo de muzikant, Rudi onze jungle gids, Samba, met zijn verhalen over de goeie oude tijd, Djang de kerel achter de toog van ons favoriete plek, het bamboo cafeetje en andere even enthousiaste onbekenden. We kunnen nu allen nog hopen dat ze allemaal ongedeerd zijn, want pangandaran zoals wij ze kennen bestaat nu niet meer, klinkt dramatisch maar is wel een feit.
Nu aan het bekomen in Yogyakarta, zo meteen een kijkje nemen in de stad en proberen die vreselijke beelden te verwerken die we hier nu op tv te zien krijgen.
18-07-2006 om 08:03
geschreven door JOELHA
21-07-2006
Yogyakarta
Ondertussen drie dagen in Yojakarata doorgebracht, waar we de tijd hebben genomen om een beetje te relaxen in de Setia Kawan. Een klein maar super gezellig hotelletje dat van boven tot onder beschilderd is door de eigenaar-kunstenaar (www.bedhots.com) . Ondertussen zijn Sasa en Markus die we in Pandangaran hadden ontmoet hier ook aangekomen en hebben we een beetje kunnen bijbabbelen. Eergisteren zijn we op verkenning geweest in Yogja. Eerst naar het paleis van de sultan, maar dat stelde niet al te veel voor. In het grootste stuk mocht je niet binnen omdat er instortingen waren door de aardbeving van twee maand geleden en het stuk dat je kon zien had niet zoveel om het lijf. Wel leuk was het om de kleine straatjes rondom het paleis te verkennen. Pratende vogels, een pleintje met een moskee, achtervolgd worden door een meute kinderen,... We zijn ook op en betoging gestoten, de mensen zijn hier nog steeds aan het ijveren voor het geld dat de regering hun beloofd had na de aardbeving.
Gisteren zijn we samen met Jorge, een zotte Spanjaard die zich liet tatoeren door de eigenaar van ons hoteletje, naar Prambanan tempels gereden. In het begin was da wel efkes spannend, met de brommers door het toch wel vrij chaotische verkeer hier. We kwamen in de late middag toe in Prambanan waar we hoopten tot de zonsonbdergang te kunnen blijven. Dit was echter buiten de suposten gerekend, die er voor zorgden dat we de zonsondergang van achter tralies moesten bekijken. Ondanks de aardbeving was het toch nog de moeite om in Prambanan rond te lopen. Tegen de avond zijn we dan naar het Ramayana Ballet gaan kijken, dat gespeeld wordt tegen de achtergrond van het verlicht nachtelijk prambanan. Het hier wijdverspreidde verhaal van Rama en Shinta wordt hier opgevoerd door een heleboel verkleedde dansers, mooi, maar misschien een beetje te lang (zoals misschien welk elk ballet). Joachim en Jorge zijn er nog in geslaagd om backstage te gaan, fotootje getrokken geposeerd samen met opgetutte danseressen. 's avonds met de brommers terug naar Yogja gescheurd (vrij verslavend die brommers..).
Vandaag samen met Tomaz em Mojca, twee Slovenen, door Yogja gereden (jaja, opnieuw op de brommer), naar de zilvermarkt gaan kijken en westers gaan eten in het via via cafe, dat door belgen uitgebaat/buit wordt. Smaakt wel eens zo een pastatje, slaatje of patatje. Nu nog wat rusten en vanavond plannetjes maken om morgen met Sasa en Markus naar Borobudur te gaan. Na borobudur gaan we waarschijnlijk verder door naar Wonosobo, dieng plateau, bromo, bali,.... alle de rest van indonesie dus. Denken niet dat we hier ooit tijd genoeg gaan hebben....
21-07-2006 om 11:52
geschreven door JOELHA
09-08-2006
onze laatste dagen op java: ijskoude vulkanen en snikhete savanne
Ondertussen al onze tweede week op Bali, maar toch nog even schrijven over onze laatste dagen op het fantastische eiland Java. Na onze vierdaagse naar het dieng plateau hebben we joyakarta verlaten met de nachtrein (gelukkig maar een uur te laat) naar Malang, een stad waar de sporen van de koloniale tijd nog vanaf stralen. Tot en met de oude vrouw in ons hotel, die nog vloeiend Hollands sprak, en het koloniaal theehuis in het centrum. Savonds in de cinema niets begrepen van de film, enkel het publiek wist ons aan het lachen te brengen (want die gingen echt plat). Van Malang dan vertrokken naar de Bromo vulkaan, waar we al zoveel lovends over gehoord hadden dat de verwachtingen toch niet niets waren. Onderweg in de minibus (waar evenveel mensen in zaten als in een gemiddelde gentse stadsbus, gezellig dus) het Leuvense koppel An en Jan (voor de Indonesiers simpelweg on-ion /anjan) leren kennen, die onze reisgezellen zouden worden voor de komende week. Die nacht om drie uur opgestaan om de Penanjakan te beklimmen, van waaruit (zo was ons verteld) de zonsopgang prachtig zou zijn. Na de nachtelijke klim, was het echter even teleurstellend uit te komen op een platform volgestoempt met toeristen, die allemaal die prachtige zonsopgang wilden zien. Maar van zodra de eerste zonnestralen het uitzicht op de bromo en de semeru verlichtten, was het niet moeilijk om de toeristen om ons heen te vergeten. Echt ongeloofelijk prachtig, ge staat midden in een postkaartje. Smiddags dan de Bromo zelf beklommen. Hiervoor was een wandeling door de sea of sand vereist, een speciaal sfeertje, prachtige zichten en hoog opwaaiende stofwolken achter de hoeven van de paarden van het Tenger bergvolk dat hier woont. En nauwelijks nog toeristen te bespeuren. De volgende dag samen met Anjan afgedaald naar Probolingo om van daar samen op toer te vertrekken naar de volgende vulkaan: de kawa ijen (bekend door de zwaveldragers die hier dagelijks kilos sulfer uithalen). De klim van de kawa ijen bleek al net zo goed beloond te worden als die van de Bromo.Een krater met een groot blauw meer, gele sulferwolken en lava gesteente,... aan de rand van deze krater toch even de tijd genomen om met open ogen te zitten weg dromen. De dag nadien bracht yanto (onze chauffeur van de toer) ons naar de poorten van het Baluran nationaal park, helemaal in het oosten van java aan de zee. Luipaarden en tijgers kregen we in dit afrikaanse steppe achtige gebied niet te zien, ook al zitten die er volgens de gids wel degelijk. Tijdens een avondwandeling naar de zee, kregen we wel een heleboel herten en vooral aapjes te zien. De volgende ochtend zouden we dan met een gids op verkenning gaan in het park. Na ons ontbijt, waarbij ons brood werd gestolen door de grijze aapjes (ze bedachten hiervoor een heel afleidingsmanoeuvre, waarbij een op ons balkon piste om de aandacht te trekken) vertrokken we op tocht. We kwamen echter al gauw tot de conclusie dat je met gids niet zoveel meer ziet, dan zonder: herten (wel iets groter nu) en aapjes (grijze en de schuwere zwarten) en ook wel grote vogels. De terugtocht door dit savanne gebied in de vlakke zon zorgde verder enkel voor hete hoofden en rode wangen. We besloten dan ook, samen met anjan, diezelfde middag nog naar Bali te reizen. In de laadbak van de parkjeep (zalig gevoel van wind in je haren, hobbels op de weg en uitzichten allom) werden we naar de haven gebracht. Hier even zoeken naar de juiste boot en dan over een wiegnde zee: Op naar Bali!!
09-08-2006 om 00:00
geschreven door JOELHA
BALI het godeneiland met 3 miljoen inwoners, 2 miljoen loslopende honden en 1 miljoen toeristen
Na onze national geographic ervaring op Java zijn we
de oceaan overgestoken richting Bali. Bali leek op het eerste zicht een
bijzonder eilandje te zijn. In vergelijking met Java is het hier veel
verfijnder, minder ruw, het hindoeisme wordt hier vollenbak beleefd met
de wierroook, verse geurende bloemetjes, tempels en ceremonies vandien.
Bali heeft ook een typische architectuur die we op Java wat misten.
Beide eilanden vergelijken zou onzin zijn, ze hebben beiden hun
charmes, beiden hun plus- en minpuntjes. Eens aangekomen zijn we met
Anjan meteen met de bus (of toch na een uurtje onderhandelen) naar het
kleine visserdorpje, Anturan(Lovina)getrokken. De volgende ochtend zijn
joachim en ellen om half 7 wakker geworden ( we gingen ne keer
uitslapen), fris en monter de zee gaan checken. Blijkbaar was de zee
maar enkele meters van het hotelletje verwijderd. Het was een sfeertje
om nooit meer te vergeten. Net een Kusturicafilm. Na aan de haren
getrokken geweest te zijn door een aap in de boom en een paar honden
ontweken te hebben,zagen we tussen de kippen en de hangbuikzwijnen door
een vissersboot aanmeren. De
visservrouwen stonden deze op te wachten om de vis dan te verdelen en
te
verkopen in het cooperatieve dorpje. Dan een oude gekke ( Lee Perry
look alike ) visser, Toya, ontmoet die ons mee naar zijn huisje aan het
strand nam voor een mystiek kopje koffie. Later hebben we nog samen met
hem vis gebakken en palmwijn gedronken bij vuurtje op het strand.
Diezelfde avond hebben we Leo leren kennen, een jonge gast die ons de
volgende dag zou rondleiden op de motorbikes. Tempels,
rijstvelden,warmwaterbronnen, vulkanen, meren en een waterval...
allemaal heel mooi maar wat veel op 1 dag. We besluiten het wat
rustiger aan te doen. De volgende dagen wat rustiger in het hotel,
boekje gelezen, naar de markt geweest in de naburige stad Singaraja,
gezeverd en gelachen met Anjan, lekker uitgebreid gegeten in gezellig
restaurantje, naar waterbron geweest, ellen en an hebben ook een cursus
Balinees koken gevolgd, met de brommer naar Amed om te gaan snorkelen
temidden van de koralen, midden in de nacht opgestaan om met bootje op
zee te gaan, zonsopgang en dolfijnen gezien,... rustig aan ? Bwaja dat
is relatief, vraag maar aan Anjan. Na afscheid te hebbe genomen van
Lovina en Ajan (trouwens hun gezelschap is een 10 op 10 waard ;-)) zijn
we met de bus de bergen in gereden richting Batur. Batur is een vulkaan
en een gigantisch gelijknamig meer in een caldeira ( een mega krater,
vergelijkbaar met Bromo). We hebben pech gehad met het weer, opgestaan
voor de zonsopgang met batur uitzicht maar tevergeefs want veel te
mistig. We hebben anderzijds geluk gehad met het hotelleke, alwaar we
familiaal ontvangen werden door een oud koppeltje, die ons bij de open
haard verwarmd hebben met hun gastvrijheid. Vervolgens de omgeving
uitgekamd: naar bendeden naar het meer, naar boven naar de tempel, op
het plaatselijke marktje rondgeneusd. Vanochtend vroeg de bergen
uitgewalst.. Nu vertoefen we opnieuw in warmere sferen in het op het
eerste zicht vrij toeristische Ubud.
