Morgen is er terug een meeting in Brussel om de euro te redden. Meer begrotingscontrole, waarbij Europa als controleur zou optreden. Waarom zou dit beter gaan dan vandaag? Europa, de grote boeman, de afwezige papa waarvan de kinderen schrik hebben. Als we alle vervelende taken doorschuiven naar Europa, dan moeten we niet verwonderd zijn dat de mensen zich afkeren van Europa.
Wat is dan het alternatief? Landen die boven hun stand leven en daardoor als maar meer moeten lenen en die leningen niet meer kunnen terug betalen zouden zelf het initiatief moeten nemen: meer besparen en meer belastingen. Maar naast deze negatieve maatregelen, zou men ook positieve maatregelen kunnen nemen: buitenlandse deviezen aantrekken door extra kortingen te geven aan toeristen (vb musea, openbaar vervoer, en dergelijke gratis voor buitenlanders )
Als we natuurlijk kiezen voor eurobonds, stoppen we om te bespreken van individuele landen maar spreken we eindelijk van europa, waarbij men aanvaardt dat er rijke en achtergestelde zones zijn, en waarbij men aanvaardt dat in de achtergestelde zones er meer geïnvesteerd wordt dan dat er terug verdiend wordt via belastingen.
Maar deze visie pakt niet in België, wat zou het in Europa.
Geluk heeft te maken met de manier waarop men naar dingen en mensen kijkt.
een voorbeeld: In een drukke stad, kan je naar mensen kijken als naar vreemden of als andere "ikken" waarvan je kan houden.
Kijk je positief naar mensen en probeer je hen vriendelijk tegemoet te treden, dan worden de mensen interessant. Ben je negatief gestemd en zie je iedereen als een tegenstrever, dan worden mensen bedreigend.
Zoals Jezus ons leerde, komt het erop neer ons te ontdoen van gedachtenspinsels die ons weg houden van het geluk: machtswellust, overheersingsdrang, snakken naar aandacht
Geluk moet gecultiveerd worden. Regelmatig eens naar de mis gaan en naar een goede preek luisteren, kan echt helpen
Gezien de dagen zo voorbij vliegen en na een tijdje allemaal op elkaar beginnen te lijken, ga ik de draad terug opnemen om mij te verplichten een zinnige gedachte per dag neer te pennen: Ik beschouw een blog niet als iets dat men schrijft voor anderen: het is niet de bedoeling gelezen te worden door anderen. Bloggen is een goedkope ecologische manier om een soort dagboek bij te houden; niet een dagboek waarin men de gehele dag minuut per minuut beschrijft, maar een waarbij men een idee per dag probeert neer te schrijven en op die manier die dag probeert te kenmerken. En, leest er al eens iemand mee, het zij zo: ik heb niets te verbergen. Het voordeel van zo'n dagboek is: hij kost niets, weegt niets, kan overal gelezen worden.
Hoera: na meer dan 500 dagen een regering! Belastingen, besparingen, pijnlijke maatregelen... staan elkaar al te verdringen om op ons los gelaten te worden. Er komt wellicht nog een ogenblik dat we heimwee krijgen naar de voorbije 500 dagen, met aan het roer de bekwame, rustig vaste Yves Leterme,de eerste minister die de Vlamingen in hun eigen taal kon aanspreken en staatsbons voor meer dan 5 miljard euro verkocht kreeg om het land te behoeden voor een zotte rentestijging.
Karel de Gucht houdt niet van pottekijkers, en nog minder van een pestende belastingsadministratie die zijn bankrekeningen wilt kunnen inkijken. Het gaat om principes, zegt hij. Ik vind dit toch allemaal zeer eigenaardig. Karel de Gucht is iemand die graag de aandacht op zich trekt, anders deed hij niet aan politiek. En nu zijn er eens mensen die in hem geïnteresseerd zijn, en het is weer niet goed. Iemand die aan politiek doet, moet het voorbeeld geven en onbesproken zijn. Dat hij discretie vraagt van de belastingsadministratie, daar kan iedereen in komen. Jaloezie is er zo al genoeg. Maar dat hij die mensen hun werk niet laat doen, is toch zeer moeilijk uit te leggen. Hoe kunnen die mensen anders fraude op sporen. Ik ben er trouwens zeker van dat men bij de Gucht niets gaat vinden, tenzij misschien verkoop van fortis-of andere aandelen of zo, mais ...alors.
China heeft een energieplan: 400 kerncentrales tegen 2050
Wie China bezoekt, is onder de indruk. hoe lang deze ongebreidelde expansie zal duren valt moeilijk in te schatten. In ieder geval wensen ze even rijk te worden als het westen, en dit betekent dat het elektriciteitsverbruik enorm gaat toenemen. Gelukkig zit in hun energiemix ook kernenergie, anders zoue dit zeer problematisch zijn voor de CO2 uitstoot in de wereld als men inderdaad de ambitie heeft even rijk te worden als wij. men gaat voor 25% kernenergie, en dat komt omgerekend overeen met 400 kerncentrales van 1000 MW tegen 2050. Tegen 2020 hoopt men er reeds 70 te hebben. Op dit ogenblik zijn er 14 kerncentrales in werking in China.
En wat doet Europa... Verder nadenken over wat we allemaal niet willen: kerncentrales (te gevaarlijk), kolen (te vervuilend), gas (te afhankelijk van Rusland), zon (te duur zonder subsidies), wind (maar niet in mijn buurt)...
Terwijl de industrie in België nog maar onlangs gesteld heeft dat electriciteit te duur wordt in ons land en dat dit leidt tot een ongunstig investeringsklimaat, beslist de toekomstige regering onrechtstreeks (namelijk door forse taxen te heffen) tot het sluiten van de oudste kerncentrales, de goedkoopste elektriciteitsproducenten van het land. Wie kan deze beslissing begrijpen?
Ondernemingen hebben tot doel winst te maken. Kerncentrales bouwen en draaiend houden vraagt om grote investeringen, die enkel kunnen mits men perspectief op winst heeft. Die winst moet inderdaad redelijk en niet overdreven zijn. maar de berekening van de zogenaamde woekerwinst van Electrabel, berekend volgens de CREG, slaat natuurlijk nergens op. Mocht de CREG immers gelijk hebben, waarom wordt Electrabel dan niet voor de rechter gedaagd voor schriftvervalsing?
Om investeringen te promoten, moet er een stabiel investeringsklimaat gecreeerd worden. Waarom doen we dit niet in België?
Als compromissen op regeringsniveau tot kortzichtige beslissingen leiden zoals deze (kerncentrales nog "eventjes" open houden en ondertussen de firma ferm belasten), dan belooft dit niet veel goeds voor de kwaliteit van de aantredende regeringsploeg. Hoe wilt men dat Electrabel nog investeert in ons land?
Het jammere is dat men met zo'n beslissing zowel de bevoorrading van het land in gevaar brengt, de prijzen van elektriciteit verder de lucht in jaagt en de stabiliteit van het net stabiliseert. Van exporteur van elektriciteit, worden we een importeur, wat voor de netzekerheid zeker geen goede zaak is.
Waarom luistert deze nieuwe ploeg niet naar alle advizeurs die hiervoor waarschuwen, waarom leest deze nieuwe ploeg niet de rapporten die hierover gaan?
Hoe is het mogelijk, dat onze politici met nochtans behoorlijke diploma's op zak, zo'n kortzichtige beslissingen nemen die de economie van het land in gevaar brengen. Het wegjagen van ondernemingen zoals men nu bezig is met GDF-Suez zal zeker niet leiden tot meer welvaart.
Ik begrijp er niets meer van. Zijn we een generatie die heel goed weet wat we niet willen, maar niet meer weet wat we wel willen?
Onlangs het geluk gehad in Shanghai te mogen verblijven. ik heb er het oude Shanghai gezien en het "zeer oude" Shanghai. Inderdaad, alles ouder dan 5 jaar, noemt men er al oud.
In het midden van de stad domineren 2 gebouwen: de televisietoren (462 m hoog) en de flesopener ( het financieel centrum) van 492 m; De stad baadt 's nachts in het feeeriek licht.
Wie recent naar Shanghai is geweest, is onder de indruk van de enorme bouwwoede in de stad. Een bedenking is: men kan toch niet blijven bouwen aan dit tempo. Arbeidskrachten zijn er vandaag nog zeer goedkoop. Een lasser verdient er omgerekend 20 euro per dag, maar hoe lang nog?
Op de 1.3 miljard inwoners, zijn er reeds 300 miljoen die zich uit de armoede onttrokken hebben: een rijke middenklasse, die dank zij de economische vooruitgang zich hebben kunnen verrijken. Vooral het platteland is nog achtergesteld en is arm, maar er is een duidelijke trek naar de steden om aan de verarming te ontkomen.
Ik ben benieuwd te zien hoe het land er over 10 jaar zal zien. Zal men er alles in goede banen kunnen blijven houden?
Zoals ze nu bezig zijn, ben ik er zeker van dat de volgende jaren heel wat Europeanen naar China zullen gaan, gezien het de "place to be" zal worden.
"Only time will tell" is een zeer meeslepend boek van Jeffrey Archer dat in 2011 gepubliceerd werd. Een echte bestseller. Eenmaal je aan het lezen gaat, weet je niet van ophouden. De tegenstelling tussen het goede (Old Jack) en het kwade (Hugo Barrington) wordt zo goed in beeld gebracht dat je erdoor gepakt en ontroerd door wordt. Het lijkt immers zo levensecht, dat je je kan inbeelden dat het niet volledig verzonnen is.
Je zou hopen dat mensen zo slecht als Hugo niet zouden bestaan, zoals je zou hopen dat mensen als Hitler niet zouden bestaan hebben. Jammer genoeg bestaan ze. Ze gaan over lijken. Hun geweten vormt geen enkele barrière. Alles bij hen staat in het teken van eigenbelang en macht.
Gisterenavond thuis een ontspannend DVD filmpje gezien met Meryl Streep en Amy Adams: Julie en Julia: over koken en passie, zelf doelstellingen bepalen, gedrevenheid...
Julia schreef vlak na de oorlog een kookboek, die de Amerikanen wilt aanzetten om meer te koken op zijn frans, ipv te gaan voor fastfood. Julie wordt in 2002 gefascineerd door het kookboek en beslist de gerechten uit te proberen en haar ervaringen om de beschreven gerechten te maken te delen via een weblog.
Ook al is haar weblog in het begin enkel een neerschrijven van haar ervaringen, vindt ze het wel leuk dat heel wat mensen haar beginnen volgen in haar opzet. Zo danig zelf, dat ze bij de meest gelezen blogs wordt van de USA.
Julia in de jaren 50 moest een uitgever vinden voor haar gedachten de wereld in te sturen. Julie bereikt haar publiek via een weblog.
Het is een verhaal hoe mensen andere mensen kunnen inspireren door een voorbeeld te zijn.
in het Verenigd Koninkrijk kondigde vandaag Electricité de France, eigenaar van alle kerncentrales in Engeland, een verhoging van 15% van de elektriciteitsprijzen aan. Gezien de energiekost sneller stijgt dan de lonen, leidt dit tot verarming. Iedereen vindt dat er inderdaad moet ingeleverd worden, gezien we boven onze stand leven, maar men toch dat vooral de buurman boven zijn stand leeft. De vakbonden kondigen grote stakingen aan die zullen aanvangen vanaf november dit jaar. Er zijn woelige tijden op komst.Hoe zal de toestand in België evolueren?
Gisteren de film "one day" gaan bekijken, samen met vrouw en jarige dochter. Romantische film van twee mensen die elkaar graag zien en goed aanvoelen, doch er niet toe komen zich te engageren voor elkaar. Liefde op het eerste zicht die om verschillende redenen niet beantwoord wordt. Bindingsangst! Na twee mislukte huwelijken geven ze uiteindelijk toe aan het stemmetje in zichzelf.
Vele mensen hebben bindingsangst. Gezien de vele echtscheidingen niet abnormaal wellicht. Maar de behoefte om met iemand anders de weg van het leven te gaan blijft toch groot.
