Wie heeft er wel eens geen last van? Een klein pijntje of zelfs een chronische pijn, waar je dagelijks 24 uur mee moet omgaan...alles went zegt men, maar vertel dat degene maar met de pijn. Zo is het volgende waar gebeurde verhaal tot mij gekomen...
Een man van middelbare leeftijd ( we noemen hem maar Jan ) loopt al zeer lange tijd bij zijn huisarts met zware pijn klachten in zijn nek en onderrug, eerste maanden wordt Jan niet echt serieus genomen en krijgt wat lichte piinstillers ( het wondermiddel Paracetamol) ..maar Jan wordt ''gek'' van de pijn en vraagt om onderzoek door een specialist, na lang aandringen eindelijk een MRI en rontgen...hier uit blijkt dat de onderste wervels zwaar versleten zijn en op zenuwen drukken, zelfde verhaal voor de nek.
Niks meer aan te doen Jan, zegt de huisarts..kapot is kapot...ik zal je andere medicijnen voorschrijven en omdat je al weken niet meer slaapt door de pijn ook wat zwaardere slaappillen.
Dus krijgt Jan, FLURAZEPAM, PALLADON, OXYCONTIN en THEMAZEPAM, een aardig medicijnkastje...
Na enkele dagen van gebruik begint Jan waanideeen te krijgen en zakt in een depressie...Jan deed zijn best dit niet te laten zien .." ik ben toch niet gek aan het worden, ik hoor stemmen en zie dingen die er niet zijn"" affijn...nu het tragische van dit verhaal.
Op een zeker moment nemen de medicijnen zijn hele denken over, en Jan wil er uit stappen en ziet het niet meer zitten, de pijn en de emoties door de medicijnen worden te veel voor hem....
Kort samengevat...Jan gaat naar een bos, neemt als start 30 themazepam 20mg en na 15 min 60 flurazepam 15mg...hij had gelezen dat als hij alleoxycontin in ene zou nemen , de kans groot was dat hij deze zou uitbraken, dus moest hij elke minuut er 2 nemen...maar wetend dat de tijd dringt, vecht hij tegen de slaperigheid om de morfine in te nemen..op de een of andere wijze wordt Jan gebeld door zijn zwaar verontruste gezin, deze proberen te achterhalen waar Jan is, dit lukt niet..de politie was al wel ingeschakeld door zijn vrouw....Jan was niet meer te verstaan en viel telkens weg , er werd een grote opsporingsactie opgezet, 5 boswachters, 3 korpsen en een helikopter...aan justitie werd met spoed gevraagd om een tracesiganaal voor de mobiel van Jan.. na zes uur werd Jan gevonden door de helikopter en met spoed naar een ziekenhuis vervoerd, en belande op de IC aldaar. Het gaat weer wat beter met Jan nu, hij weet er niks meer van, de pijn is er nog steeds maar nu geen medicijnen meer voor Jan, hij is door verwezen naar een pijnpoli en resultaat zal zich laten zien.
Moraal: Huisartsen schrijven te snel verkeerde en zware medicijnen uit nemen patient niet altijd serieus.
Wat gaat de tijd toch snel tegenwoordig lijkt het, een dag, een week...het is voorbij voor je het beseft...de tijd gaat te snel.
ik heriner mij nog goed de tijd uit mijn jeugd, wat duurde de dag lang!! School ging maar niet om, en als je vrij was en buiten speelde ( tot de lantaarns aangingen, dan riep moeders je binnen ) was de dag nog een dag...heerlijk.
De avonden gezellig met het gezin voor de televisie ( zwart/wit met drie kanalen) , nu zit ik de meeste tijd te zappen of naar de reclame te kijken....en natuurlijk de spelletjes, monopoly,ganzenbord en sjoelen...wat waren we actief en wat hadden we een lol! Nu, zit de jeugd met een nintendo geplakt aan het scherm, en heeft geen besef meer van zijn omgeving, deze tijd van nu beschadigd onze jeugd, maar ook wij hebben meer en meer moeite om het allemaal bij te houden, snel, sneller en snelst...dat is de waanzin van de dag tegenwoordig.
het lijkt wel als je wat ouder wordt, dat je weer terug gaat verlangen naar die ''oude goede tijd''...de tijd van groente die nog smaakte naar groente, naar een heerlijke stamppot , en die knuffel van je ouders...maar de tijd heeft ons ingehaald en we zullen het moeten doen met de herinneringen die we nog hebben, en zelfs deze vervagen!
Wij waren nog kinderen toen we een jaar of 10 waren, nu zien we een heel ander beeld van deze leeftijd, kinderen kunnen geen kinderen meer zijn, ouders hebben het te druk met de druk van de dag en het kind voedt zichzelf op met alle gevolgen van dien.
Ja, eigenlijk mis ik die tijd, en heb ik vandaag een beetje heimwee naar die '' goede oude tijd'', maar ik ben blij dat we ook vooruitgang hebben geboekt in de vorm van een heerlijk koppie senseo!
Onze poes " greetje'' was bevallen van een prachtig nestje kittens, vier stuks!
Maar omdat wij al twee boskatten hadden, besloten wij deze kittens na 8 weken op marktplaats voor een klein bedrag ( 25 euro ) te koop aan te bieden, dit bedrag om te voorkomen dat er mensen zouden reageren die kittens aan hun reptielen voeren ( gebeurt echt!) .
De advertentie geplaatst en afwachten maar.....
En al snel stroomde de eerste reacties binnen, ik was verbaasd, want alle reacties werden door buitenlandse ''katten liefhebbers'' gedaan, na overleg zou een vriendelijke Marokaanse jongen twee kittens nemen, dus adres doorgegeven en telefoonnummer om een en ander af te spreken...wij wachten maar de ''aardige'' jongen kwam niet opdagen...dus ik hem gebeld, en zijn voicemail vriendelijk ingesproken dat aangezien het niet nakomen van de afspraak, wij besloten de kittens niet aan hem af te staan. En wij op zoek gaan naar een goed huisje voor ze.
En toen.....mijn mailbox stroomde vol met bedreigingen, grove scheldwoorden en hij zou wel ff langskomen om de kittens ergens te stoppen waar het donker is... zeer agressief.
Ik heb gereageerd op op zijn bedreigingen, en hem uitgelegd dat hij zich als een goede gast gedraagt, en typerend gedrag vertoond en een schoolvoorbeeld is voor het beeld wat het groote deel van de samenleving in Nederland heeft van de '' Marokaanse jeugd'' uiteraard meer levens bedreigingen en woorden, ik heb op het laatst maar gewoon zijn mail geblokt, want ik wilde me niet mee laten sleuren in deze situatie.
Moraal van dit verhaal.... Zijn we nu in Nederland echt ''slap'' geworden en moeten we alles maar pikken?
