'Filip, doe niet zo kinderachtig!' zegt Paola.

'Paola, onze zoon is in een overgangsfase, geef hem tijd om zich aan te passen!'

'Maar Albert toch, hij heeft al vijf of zes kinderen verwekt, hij moet nu maar eens uit zijn pijp komen.'

'Maman, dat stukje Duitstalig Eupen is maar klein, weet u! En wat gaat mijn broer daar kunnen uitrichten?'

'We maken hem Hofmaarschalk, dan is hij baas in zijn eigen tuin!'

'We laten een nationaal natuurpark aanleggen, met wilde dieren, Paola, dan kan onze jongste daar zijn hart ophalen.'

'Hoe gaan we dat Keizerrijk noemen? En hoe de Keizer?'

'Filip de Schone bijvoorbeeld?'

'Overdreven,' vindt Albert, 'de Stoute misschien?'

'Onze oudste is altijd een braaf bazeke geweest, Albert, ik wil een voor hem representatieve keizersnaam!'

'Filip de Stijve Hark?' durft Albert voorstellen en begint daarbij luid te giggelen.

'Albert, lach niet zo luid, dat is niets voor een koning op leeftijd en maak onze oudste zo niet uit, hij heeft al genoeg complexen!'

'Filip de Complexe dan?' gaat onze koning door, want hij lacht erg graag.

'Albert, zwijg en gaat naar uwen troon.'

'Kom jongen,' zegt de koningin, 'we vinden wel een schone keizersnaam voor u!'

Albert die al jaren niet meer luistert naar Paola, heeft nog een vraag in verband met het plan dat zijn vrouw en oudste zoon besproken hebben.

'Wat gaan we met Fabiola doen?'

'Die sturen we naar een klooster in Spanje, Albert, dan ben ik af van die moeial.'

'En met Astrid?'

'Die maken we voorzitter van het rode kruis van het nieuwe Keizerrijk!' zegt Paola voldaan.

'Wat gaan wijzelf daar eigenlijk doen?' vraagt onze brave huidige koning.

'Op pensioen, Albert, en met ons yacht veel verblijven aan de Italiaanse Riviera, ik ben dat Belgisch politiek klimaat en dat rotweer hier zo beu als wat!'

____

Op een geheime locatie zijn een paar enkelingen nog verder het complot aan 't bespreken.

Trick en Clem, Bitskummer en Caran Dash zijn al aanwezig.

Zij hebben er nu ook Lio en Didi bijgehaald, uit het zuiden van België, kwestie van evenwichtige politiek te voeren.

Voor de nieuwe lezers en ook voor de oude lezers met geheugenverlies hierbij een bijkomende verduidelijking: Elio D. van de PS en Didier R. van de MR waren ook aanwezig.

Onder vrienden gebruiken die toppolitici mekaars bijnamen zijnde Lio en Didi voor de bovenvermelde heren uit het zuiden, die liggen beter in de mond, zeker als ze te veel Cognac en Vodka ophebben, en likeurpralines vreten dat het een lust is.

'Wat gaan we met die Piket doen en zijn Brussels regio?' wil Trick nog weten.

'Ik stel voor dat we het ganse Brusselse gewest samen met Halle en Vilvoorde aan de Verenigde Naties schenken, als hoofdstad van de wereld!' zegt Didi. 'Een Wereldhoofdstad Brussel zou toch iets speciaals hebben, denkt u niet, en wij zijn van de miserie vanaf. Daar wonen alleen vreemdelingen en die kunnen we missen als kiespijn!' voegt Lio eraan toe.

'Over kiespijn gesproken, gaan we de burgers nog laten kiezen?' vraagt Clem, in feite een democraat in hart en nieren.

'Ben je gek,' roept Caran Dash en wil haar colts trekken. Clem wordt weer bleek, werpt beide armen in de lucht alsof hij richting Mekka aan 't bidden is.

'Zijt gij soms een islamiet?' gilt de CIA agente Caran Dash. 'Een Osama-aanhanger? Dan moet ik u vernietigen, bevel van mijn hoogste chef Bush.' Clem die in paniek altijd minder goed hoort dan zou moeten, had 'Obama' verstaan (de democratische presidentskandidaat in Amerika) en zegt overtuigend: 'Jaja, ik vind die meer geschikt dan die ouwe van het Bush-kamp.'

Hier beging Clem een kapitale fout door verkeerd te verstaan. Caran springt als een kat met een tijgersprong richting Clem, neemt hem in een wurggreep en zet haar beide revolvers op de slapen van Clem, die een benauwte nabij is.

Gelukkig is er haar nieuw lief Bitskummer nog. 'Caran, sweetheart, ge vergist u, Clem bedoelde de democratische presidentskandidaat, niet die Bin Laden!' En dit was precies op tijd ingegrepen door Bitskummer, want Clem had reeds de ontspanners van de twee Dash-guns horen klikken en in zijn broek gedaan van de schrik.

'Om dus verder te gaan met onze besprekingen,' herhaalt Trick, die meer gewoon is, 'Brussel wordt erfgoed van de wereld en we zijn ervan af!'

'Maar het Atomium kunnen we toch niet wegschenken aan de wereld, vind ik.' antwoordt Didi daarop.

'Het Atomium verdelen we tussen Vlaanderen, het keizerrijkje van Filip en Wallonië!' stelt Bitskummer van de staatsveiligheid voor.

'Eén bol voor Filip en de overblijvende bollen verdeeld over Vlaanderen en Wallonië!'

'Hoeveel bollen zijn er eigenlijk aan dat Atomium? Weet iemand dat?' vraagt Clem, die nog altijd wat beeft sinds de heethoofdige Caran Dash al een paar keer haar revolvers trok vanonder haar rok.

'Wat als het aantal bollen even is?'

'Dan kan Filip fluiten naar zijn bol!' komt Lio tussenbeide. Lio is duidelijk niet zo koningsgezind dan algemeen aangenomen wordt.

'Goed, zijn we het dus in het algemeen eens?' wil Caran Dash weten.

----

'Uit het bazig optreden van die Caran Dash blijkt opnieuw dat die CIA overal de plak zwaait!' zegt een aangeslagen geheimagent Dré Pikkel, die meeluisterde, samen met zijn tijdelijke assistent, de vliegende inspecteur Tom Bonnen.

Die twee heren hebben het goed voor met hun landje, hadden al een tijdje in de mot dat er iets gaande was wat niet pluis heette. Ze hebben bij een aantal van die vermoedelijke complotteerders in hun gsm's, in hun kostuums en in hun ondergoed mini-afluister-microotjes geplaatst en plukken nu de vruchten van hun noeste arbeid.

'Meneer Pikkel, wat zijn de volgende stappen die we moeten zetten om ons landje alsnog te behouden zoals het is?'

'Moeilijke vraag, Tom' zegt een vermoeide Pikkel.

'Ik zal dat met hoofdcommissaris Volbloed bespreken, onder vier ogen! Jij hebt strikte zwijgplicht, mijn jongen, prent dat in je oren, niets loslaten, ook niet aan collegas die ge vertrouwt!'

'Ok baas, u kan op mij rekenen!'

----

Wat deze twee goedmenende heren echter niet weten is dat er nog een derde partij meegeluisterd heeft! Dit maakt de zaak zeer ingewikkeld, zal later blijken, en ik ben als schrijver bang dat deze hele onheuse zaak fallicant zou kunnen aflopen voor ons land. Er is blijkbaar heel veel wantrouwen, corruptie, achterdocht, profitariaat, jaloersheid, narcisme, neurose en psychose onder onze leidende politieke figuren aanwezig en dat is zeker niet goed voor dit land. Ik roep de burgers dan ook op om kalm te blijven en zich van niets iets aan te trekken, ook niet van die zaak van Fortis, want er is ook veel wantrouwen, corruptie, achterdocht, profitariaat, jaloersheid, narcisme, neurose en psychose in het bankwezen, ze zullen het dus wel weer oplossen op zijn Belgisch.

Wordt vervolgd...

Op een geheime locatie zitten enkele figuren bijeen die volgens de schrijver niet allemaal deugen.

Zoals de twee Hollanders Apekool en Larie, die kerels die Bontekoe ooit voorstelde aan Volbloed, die echter zoveel binnengekapt had aan geestelijke dranken dat hij vlak na die voorstelling van zijn barkruk viel en in coma geraakte.

Tevens zit daar ook Bitskummer, de chef van de staatsveiligheid van dit land. Wie we ook opmerken is een zekere Filip, we twijfelen of het die De Winter is, of weer een carnavaleske gein van onze kroonprins, die zich verkleedde.

Er zijn ook vrouwen bij: die Caran Dash bijvoorbeeld en een wat oudere dame die veel weg heeft van onze koningin, maar we zijn daar niet zeker van.

Maar het raarste van al is dat daar ook zijn: Clem, de legerminister en Trick, een andere minister, die eigenlijk Patrick heet, maar onder vrienden wordt hij met Trick aangesproken.

Die Filip neemt het woord. 'Ik ben akkoord met een staatsvervorming, maar dan wil ik keizer worden.' zegt hij. Naar de inhoud van zijn vraagstelling zijn we geneigd te denken dat het om de prins gaat.

Trick zegt daarop: 'Goed jongen, ge krijgt het Duitstalige stukje van België en een kasteel of twee erop.'

Clem, ondanks zijn statuut van legerminister, vraagt zich luidop af: 'Gaat de bevolking dat slikken?'

Trick komt tussenbeide en meldt: 'Daarom zijn de twee Hollandse heren hier, internationale handelaars in wapens, huursoldaten en verdovende middelen en zij lossen dit voor ons op.'

'Gaan die Hollanders hier laten vechten en mensen laten afslachten?' wil Clem weten.

'Neen, wij gaan de bevolking hoofdzakelijk verdoven en alleen degenen die niet in slaap geraken worden afgeschoten!' verduidelijken Apekool en Larie op hun typisch licht-arrogant hollands toontje.

'Waarom is er iemand van de CIA aanwezig? wil Clem weten.

'Die zijn altijd overal bij waar een staatsgreep gaat gebeuren.' verduidelijkt Bitskummer.

'En waarom zijt gij erbij, Bitskummer,' vraagt Clem, die toch wat vraagtekens en zorgen heeft bij dit plan.

'Omwille van de staatsveiligheid natuurlijk Clem!' zegt Bitskummer met vaste stem.

'Ach zo,' zegt Clem en denkt aan zijn schone Aalter en waarom hij daar niet gebleven is in plaatst van nu midden in een soort complot te verzeilen. Clem weet trouwens niet zeker of dit verzeilen met korte of met lange ij is!?

'Waarom is onze Term er niet bij?' wil Trick nog weten.

'Die is nogal erg gekwetst omdat hij geraakt is en ook omdat hij denkt dat zijn vrouw hem wou vermoorden. Maar dit is niet zo! Wij, van de staatsveiligheid, weten altijd hoe de vork in de steel zit, of is het andersom? Maar wij zwijgen want dat is goud!

'U heeft een rare manier van dingen zeggen, Bitske, zegt Caran, want ze tutoyeert hem sinds ze met de regelmaat van de klok samen in bed kruipen. Sex is niet weg te denken uit onze maatschappij zegde nonkel-pastoor van Clem altijd.

Clem wou deze mededeling van zijn geliefde oom net overmaken aan het gezelschap, maar besefte op tijd dat dit dwaas zou overkomen en hield dus zijn mond dicht.

'Waarom houdt ge uw mond dicht?' vraagt Trick hierop.

'Omdat ik het plan niet zo geweldig vind en ik de neiging heb het niet te steunen!' zegt hij beteuterd.

'Dan moeten we je nu ombrengen,' zegt Caran Dash heel koel en haalt haar zware colts van tussen haar kousenbanden en haar mooie billen, met een snelheid om U tegen te zeggen. Niet voor niets is zij een super CIA agente!

Clem zit heel stil in zijn hoekje, ziet dat de anderen niet veel moeite doen om tussenbeide te komen en fluistert: 't was maar een test om uit te zoeken of er onder het gezelschap afvalligen waren, Caran. In het leger geleerd, meiske.'

Caran Dash gelooft hem niet maar steekt haar wapens terug op hun plaats. De heren in het gezelschap volgen deze handelingen van de mooie slanke zwarte dame, met veel overdreven aandacht. Ge merkt weer eens dat mijn nonkel-pastoor gelijk heeft, denkt Clem, maar hij heeft ondertussen ook zijn eigen ogen de kost gegeven.

De aanwezige oudere dame, die toch erg op de koningin lijkt, denkt bij dit alles met veel heimwee terug aan haar vrolijke jonge jaren en glimlacht....

Wordt vervolgd...

Voor de kust van Blankenberge, een hele nazomer lang, lag het gestrande yacht van Bontekoe.

Het was een geweldige attractie geweest. Van heinde en ver kwam men kijken naar dit dure luxeyacht.

Toen het vastliep op die golfbreker en Dré Pikkel in paniek op dat schip zat en riep naar rondzwemmende toeristen, hadden de strandredders hem van de boot gehaald. Pikkel had al de papieren aan boord meegescharreld want hij hoopte daar aanwijzingen te vinden van Bontekoe zijn verdachtheid.

De lekgeslagen boot lag vast op het uiteinde van een baarbreker en werd vooral 's avonds en 's nachts gebruikt door de jeugd.

Bij lage tij kon je zo goed als door het ondiepe water waden en via het zwemplatform zo in het yacht vertoeven.

Feestjes en etentjes werden er gehouden met dans, drank en muziek, vooral door de rijpere lokale jeugd.

Alleen bij hoog water was het wegwezen want dan was alleen nog de antennemast met de Panama-vlag te zien.

Sommigen maakten er een sport van om bij opkomende tij als laatste op het schip te blijven, tot het helemaal onder water zat.

Pikkel, de geheimagent vond die vlag van Panama op het schip van Bontekoe verdacht maar vanwege zijn beroep had hij de ziekelijke neiging alles verdacht te vinden. In de papieren van Bontekoe had hij veel fotos gevonden van Bontekoe met allerlei vrouwen aan zijn zijde. Zelfs een foto met de sexy commissaris Brigitte en één met die ranke slanke zwarte CIA agente Caran Dash. Hij vond ook fotos van Sue Ellen van JR van Dallas en zelfs één van Jacques Rogge met die Brigitte op zijn knie, ergens in dat vogelneststadion in Peking.

In één woord: hij was in de wolken met de vooruitgang die hij dacht te maken in zijn onderzoek.

De boot had hij op kosten van de geheime dienst laten wegslepen met sleepboten van het leger (de betreffende minister Clem had daar voor gezorgd) en laten opkalfateren in Nieuwpoort bij een scheepshersteller.

Hij hoopte op die manier dat hij zijn schaduwwerk op Bontekoe kon voortzetten zonder dat de verdachte man iets zou merken. Maar Bontekoe kende zijn boot door en door en daarbij waren de helft van de inboedel en veel dure instrumenten weggejat door onverlaten in Blankenberge. Pikkel van de geheime dienst maakte dus een grote inschattingsfout. Maar dat zijn ze daar gewend dus het zou ook weer overwaaien.

---

Snik Goet, de assistent van commissaris Volbloed had juist zijn heerlijke maaltijd genuttigd in het restaurant van de Orient Express die op weg was naar Siberië. Deze luxieuze treintocht zou een veertiental dagen duren vooraleer ter bestemming te zijn. Snik was blij dat hij de instructies van zijn baas Volbloed precies had opgevolgd. Neem de goedkoopste manier om ginder te geraken, Snik, probeer met het openbaar vervoer te gaan, als ambtenaar worden alle kosten voor trein en tram terugbetaald, dus maken we geen nodeloze onkosten op ons recherche-budget.

Snik had dus in een brochure ontdekt dat ge met een speciale trein, de Orient Express genaamd, tot in Siberië geraakt.

Snik keek door het raam van de zachtjes schommelende trein en dommelde in toen een ober hem een champagneglas bracht met een hele fles erbij!

----

Tom Bonnen was aangekomen in het bureel van Term. Enkele cabinetsmedewerkers zaten op hun knieën naast Term, die hevig bloedde uit zijn voet en kop maar wel steeds herhaalde: dedju, dedju, dedju.

'Dat is een goed teken' dacht vliegende inspecteur Bonnen en zag dat het glasraam gebroken was.

Toen hij naarbuiten keek zag hij beneden een nogal zwaar gebouwd man lopen met een heel erg gebleekt kostuum en met een vioolkast op zijn schouder.

'Zou het geweer daar inzitten?' dacht hij vliegensvlug, hij was immers van de vliegende brigade.

'Hé, hou die man daar tegen,' riep hij naar een toevallige agent op straat.

'Wie?' riep die terug.

'Die daar, met zijn viooldoos!'

'Maar dat is meneer Bart De Wever die van het parlement komt!' roept de politieman terug.

'Aanhouden, zeg ik u,' gilt Bonnen.

'Wie zijt gij eigenlijk dat gij mij bevelen geeft?' vraagt de agent met recht en reden.

'Inspecteur Bonnen van de vliegende brigade.' antwoordt Bonnen, meer en meer geïrriteerd.

'Gij kunt veel zeggen,' zegt die agent, logisch denkend.

'De verdachte is ondertussen verdwenen, uilskuiken,' roept Tom wanhopig.

'Kom eens naar beneden, kiekekop, en laat me je pas maar eens zien! Wat doet gij trouwens in het bureel van onze premier? Hebt gij dat raam kapotgemaakt?'

-----

'Zo ziet u maar, weer een bewijs dat onze apparaten niet deugen en onze instellingen dringend hervormd moeten worden. En nu met een premier die zopas iets ergs voorgehad heeft, zitten we volledig in de rats.' verklaarde Bitskummer, hoofd van onze staatsveiligheid, die door een informant reeds op de hoogte gebracht was van het voorval met Term, en in het auditoruim van de VUB een toespraak gaf aan eerstejaars-studenten van de faculteit Staatsstructuren, Hervorming, Omvorming en Misvorming, een nieuwe richting in de unif, pas opgericht en erg in trek.

Wordt vervolgd....

Commissaris Volbloed kwam zijn bureel binnengestapt en vond Caran Dash op zijn stoel.

Deze ranke slanke zwarte CIA-agente en tevens één van de bodyguards van Bush stak een tirade af:

'Volbloed, onze president vertrouwt jullie Belgen niet meer. Vooreerst is hij op de hoogte dat je chef Bontekoe met een Osama vliegtuig gevlogen heeft. Hij wil weten hoe dat zit. Welke connecties heeft die man met de terroristische organisaties? Welke afspraak heeft de Belgische regering daarna gemaakt met die Putin van Rusland? Waarom antwoordt uw minister niet op Bush zijn geheime boodschap in dichtvorm? Wat bezielt jullie om met onze vijanden zaken te doen? Tevens ben is persoonlijk erg geschrokken dat het dagblad Het Laatste Nieuws een foto publiceerde van mij in een compromiterende houding op een bureeltafel, met een man tussen mijn benen, geschoten doorheen een venster met op de voorgrond een aan een koord hangende dikke De Wever!'

'Mevrouw, die krantenfoto is tamelijk erotisch moet ik zeggen, wel niet zo scherp vind ik, en uw eigen schuld. Wie doet zoiets tijdens de werkuren in een verlaten bureel van de overheid! Wie was die man trouwens?'

En Volbloed die al een rotdag achter de rug heeft en nu die Dash nog over zich krijgt, gaat door:

'Mevrouw Dash, ik ben maar een voorlopig aangestelde hoofdcommissaris! Ik heb geen politieke invloed. Zit u niet aan het verkeerde adres? Moet ge niet bij die Term zijn?'

'Volbloed, ik heb regelmatig contact met het hoofd van jullie staatsveiligheid, de heer Bitskummer, en die beweert dat zij Bontekoe al jaren schaduwen wegens verdachte bewegingen.'

'Mevrouw Dash, mijn vroegere chef beweegt zich altijd wat raar. Hij is immers regelmatig in geestelijke toestand en loopt dan wat te waggelen van links naar rechts. U moet daar niets verdachts achterzoeken! Daarbij heb ik nog nooit gehoord van een Bitterkomber of zoiets.'

'Bitskummer, meneer Volbloed,' zegt Caran beleefd.

'Waar en in welke omstandigheden heeft u die Bitdinges ontmoet?' Was dat misschien die man tussen uw benen op die foto, mevrouw? Bent u zeker dat hij geen dubbelspion is, een man die u eerst verleid heeft en dan misleid?'

De zwarte parel van Bush denkt nu diep na en vervolgt: 'Volbloed, ik heb al een tijdje een relatie met hem, maar ik zal uw bemerkingen aangaande laten natrekken.'

Terwijl Volbloed diep inademt om niet flauw te vallen en de nodige zuurstof naar zijn bloed te brengen, heeft Caran Dash zijn bureel reeds verlaten, zonder nog iets te zeggen, ook geen goeiedag.

'Rare kwieten zijn dat, die Amerikanen,' denkt Volbloed en belt naar Term, in een woede-opflakkering.

'Hallo, hier Term.'

'Waarom zit mijn Machteld bij u, premier, terwijl ze bij mij hoort te zijn!' hoort Volbloed zichzelf met vlotte tong zeggen.

'Commissaris, ik zit zonder en heb de jouwe opgeeist. Ik kan dat! Ik ben premier, man!'

'Voor hoe lang nog? vraagt Volbloed, gekrenkt.

'Voor hoelang ik nog premier ben?'

'Neen, voor hoelang u Machteld in beslag gaat nemen? Voor hoelang u nog premier blijft dat weet ik ongeveer,' zegt Volbloed een beetje ongewenst en erg ongepast.

'U heeft Bush nu volle bak tegen, meneer Term. Ik heb dat zojuist vernomen, en dat betekent niets goeds voor u, vrees ik.'

'Volbloed, wat en hoe weet gij wat ik niet weet?

'Ik weet bijvoorbeeld wie Bitskummer is,' antwoord Volbloed, vast van plan om deze keer geen blad voor de mond te nemen, zelfs geen vijgenblad.

'Wie is dat dan wel, die Bitskummer?'

'Blijkbaar de chef van de staatsveiligheid,' vervolgt Volbloed, redelijk voldaan van zijn huidig optreden.

'Hoe komt het dat ik, premier van het koninkrijk, dat niet weet, Volbloed?

'Slecht ingelicht door uw minster van binnenlands toeren, die Vlaamse De Wael, vrees ik, premier!'

'Als het zo zit, moet die onmiddellijk aftreden, Volbloed, die bedrieglijke VLDer,' hoort Volbloed nog zeggen alvorens hij een schot hoort en daarvan schrikt.

'Hallo, hallo,' roept hij toch redelijk ongerust, ofschoon Volbloed niet echt van Term houdt.

'Brigitte, ik geloof dat er stront aan de knikker zit, meiske, kunt ge Snik eens onopvallend naar de Wetstraat sturen, naar nummer 16. 't Is daar niet pluis, geloof ik!'

'Snik is ondertussen wel vertrokken naar Rusland, meneer Volbloed!'

'Stuur dan Tom Bonnen op zijn vliegende motor aub.'

'Ok chef,' zegt Brigitte, de meest sexy commissaris die België ooit gehad heeft, en die men beleefd aanspreekt met mevrouw Pijpen, en dat is echt puur toeval.

-----

De fel vermagerde man deed zijn eerste stapjes sinds hij in een onbestuurbaar geheimzinnig vliegtuig op zee crashte.

Zijn gans lijf zat in ondersteunende verbanden en in stukken plaaster. Het was geen gezicht vond hij zelf. Toen hij zichzelf de eerste maal aanschouwde in een badkamerspiegel werd hij zwaar depressief maar de Vodka wijzigde al snel zijn negatieve instelling.

Hij liep gebogen en weinig elegant, maar begon zich beter te voelen, nu hij wist dat hij kon terugkeren naar zijn land en naar zijn motoryacht waar hij van hield als van een vrouw.

Zijn geluk was geweest dat twee snelle Russische oorlogsbodems het geheimzinnige vliegtuigje waarin Bontekoe gevangen zat, al een tijd op hun radar volgden.

Hij zat nu al maanden in een legerkamp en zijn bewaker/verpleger had hem al enkele Russische praktische woordjes geleerd zoals WC, eten, slapen en dorst. Dat laatste had Bontekoe regelmatig en Vodka was dan ook zijn geliefde drank geworden.

Een tolk was een paar keer ter plaatse gekomen om zijn verklaringen te registreren en te vertalen in opdracht van de geheime dienst van Putin.

De Russische premier had contact gehad met onze eerste minister Term en een soort 'deal' was afgesproken, om de onfortuinlijke hoofdcommissaris Bontekoe vrij te krijgen.

Commissaris Volbloed, die van premier Term de opdracht had gekregen om Bontekoe op te halen, had zijn nieuwe helper Snik gestuurd. Die was nu op weg naar Siberië om de onfortuinlijke hoofdcommissaris Bontekoe huiswaarts te begeleiden.

Maar dat ging heel anders verlopen dan gepland.......

Wordt vervolgd...

'Commissaris kan u even naar mijn bureel komen?' hoort Volbloed door zijn intercom.

Wanneer hij het bureel van de premier binnenloopt valt hem de wanorde op en de rondslingerende stapels dossieren. Tevens merkt Volbloed dat zijn eigen secretaresse in het bureau van Term aan een apart schrijftafeltje zit. Een beetje droevig lacht ze naar haar baas.

'Dag premier,' zegt de commissaris maar is weinig blij dat zijn platonische oogappel plots voor die Term schijnt te werken zonder dat hij daar iets van wist.

'Volbloed, ik heb goed en slecht nieuws!'

'Het goede nieuws is dat ge gaat aftreden....' ontsnapt aan Volbloed zijn mond.

'Neen, commissaris, het is niet omdat ge van een andere strekking zijt dat ge mij moet beledigen!'

'Bontekoe, onze oude en vertrouwde hoofdcommissaris komt terug!'

Volbloed, ofschoon een tamelijk edel mens, is toch niet geweldig verheugd met dat nieuws. Hij zat nu als vervangend hoofdcommissaris en hoopte dat dat zo zou blijven tot zijn pensioen.

'Wat is dan het goede nieuws, meneer Term?'

'Dat was het, commissaris!'

Volbloed zakt nog wat dieper in zijn stoel.

'Het slechte nieuws is dat ge hem moet gaan halen in Rusland!'

Volbloed herpakt zich en vraagt: 'Hoe hebt u dat klaargespeeld, meneer de laatste minister, pardon, de eerste bedoel ik.'

The brave commissaris zucht en concludeert dat die Term hem danig zenuwachtig maakt.

'Bent u van West Vlaanderen, meneer Term?' zegt Volbloed zomaar, om het ijs te breken.

'Ge moet niet proberen het ijs te breken, Volbloed!' zegt Term vermanend.

Volbloed schrikt zich bijna dood van zo een reactie.

'Goed, dan laten we het verder vriezen,' denkt hij, maar zegt niks.

'Volbloed, nog iets, weet gij waar er in ons Vlaanderen goedkope geiten te vinden zijn?'

'Oei,' denkt volbloed nu, 'gaat die naar de hoeren, maar mogen ze niet te veel kosten? Die toppolitici zijn toch allemaal dezelfde!'

'Eu, eu, eu, hoe bedoelt u?' vraagt de commissaris, die niets van meisjes van plezier moet weten.

'Ik bedoel wat ik zeg, Volbloed!' klinkt het zeer kil.

'Het is weer aan 't vriezen,' denkt Volbloed.

'Het wordt inderdaad herfst, de vorst is op komst!' roept de minister.

'Moet ik daarbij zijn?

'Waarover hebt ge het, commissaris?'

'De koning, meneer, u zei dat de koning op komst is! Normaal gaat u toch naar de koning om ontslag in te dienen, en niet omgekeerd?'

Volbloed is wegens de zenuwen volledig in de war door die Term die daar nog altijd zit als premier, wetende dat die man zijn politieke dagen geteld zijn.

'Geiten, premier, daar waren we gebleven, niet?' herpakt de commissaris zich.

'Ja, ik moet honderd geiten hebben als wisselgeld voor Bontekoe!'

'Maar u houdt toch zelf van geiten, ik bedoel u houdt toch zelf geiten, meneer de nogaltijdeersteminister.

'Waarom praat ge zo raar en zweet ge zo, Volbloed, voelt ge u niet op uw gemak?' wil Term weten.

'Eigenlijk wel, ik voel me als op mijn wc, pardon gemak, maar met hevige diarrhee dan.'

Term fronst en denkt: die Volbloed is niet stressbestendig en gaat dan over naar het volgende punt op de agenda.

Zo werkt dat bij ministers en consoorten.

'Al mijn geiten zijn weg, Volbloed, die enige overblijvende geit van mij heeft die allemaal verpatst aan een privédetective om mij te schaduwen, kunt ge geloven?'

'Eigenlijk wel, meneer,' zegt Volbloed, die nog altijd zichzelve niet is.

'Ik bedoel dat ik alles geloof wat u zegt!' herpakt hij zich opnieuw.

Volbloed maakt onmiddellijk de bedenking dat hij verschrikkelijk aan het liegen is en dat strookt niet met zijn geloof. 'Straks direct naar de pastoor in de biechtstoel,' gaat er door zijn hoofd.

'Ik zie wat ik kan doen, premier,' en hij staat snel op en verlaat de lokalen van Term.

Iemand van mijn dienst moet dus naar Rusland denkt hij. Misschien die Snik sturen? Die kunnen we missen moest Putin hem voor één of andere reden naar Siberië verbannen. Die Bontekoe gaat niet tevreden zijn met zijn kapotte boot, de schuld van die Dré Pikkel van de geheime dienst. Ik heb ondertussen de undercoveragente Brigitte tot commissaris bevorderd. Tegen een commissaris gaat die Bontekoe toch niet 'Brigitteke van mij' zeggen als hij in de namiddag, na een lunch met veel drank op het bureel komt aangewaggeld? Al die gedachten kruisen Volbloed zijn hersenen en hij krijgt er hoofdpijn van.

'Ik ben vergeten te vragen wat die Machteld plots bij Term doet, potverdorie, wat ben ik vergeetachtig de laatste tijd!'
praat de commissaris tegen zichzelf, terwijl hij zijn bureel betreedt en special CIA-agente Caran Dash ziet zitten op zijn bureau-stoel nogwel, en heel kwaad kijkend.

Wat kan het leven hard zijn bedenkt hij en zucht....

Wordt vervolgd...

Twee heren zitten ergens in een verborgen bureel in de Wetstraat, een bureel dat ge alleen via geheime tunnels kunt bereiken.

Ze zitten daar wel geslagen als honden.

Vandaar dat ze weer licht aan de drank zijn.

Onze premier en onze legerminister zijn nog altijd in funktie, op zich al een wonder, en hebben nu mekaar om troost bij te vinden.

Ze noemen mekaar trouwens bij hun troetelnaampjes.

Term en Clem.

Momenteel zijn ze zo zat dat ze mekaar zelfs met Termke en Clemeke aanspreken.

U mag de heren dat niet kwalijk nemen want ze hebben zware weken achter de rug.

'Clemeke, wat zijt ge aan 't doen?

'Met soldaatjes aan 't spelen, mijn favoriete hobby, Term!'

'Termke, wat zijt gij aan 't doen?'

'Aan 't werken Clemeke!'

'Aan wat dan wel?'

Aan mijn beleidsverklaring die klaar moet zijn tegen midden oktober, Clemeke.'

'Trekt dat begin van mijn speech wel op iets, Clem?'

'Lees voor, Term!'

'Ok'

'Waarde landgenoten, mijn vrouw en ikzelf wensen u veel geluk en ik blijf voor u werken, tot mijn laatste snik...'

Clem onderbreekt onmiddelijk.

'Ofwel leest ge een speech van de koning voor, ofwel krijgt ge het in uwen bol, Termke.'

'Trouwens Snik is dat niet de nieuwe jonge medewerker van onze hoofdcommissaris Volbloed, Term?'

'Zwijg me over die Volbloed, die heeft vandaag tegen zijn medewerkers mij aan het beledigen geweest, mij zwart gemaakt, mij door het slijk gesleurd, mij de grond ingeboord, een schande!'

'Hoe weet gij dat zo goed, Term?'

'Afluisterapparatuur, overal laten plaatsen waar het interessant kan zijn, Clem, ik kreeg dat lumineus idee via mijn vrouw, die mij afluisterde, ge weet nog hé?'

'Waarom luistert ge dan niet de hoofdkwartieren van de franstalige partijen af, jongen, ge zoudt veel voorkennis krijgen en op tijd kunnen anticiperen.

'Heb ik laten plaatsen, Clem, zelfs speciale micro's van Franse makelij, maar die Didier en die Madame Non bespreken alles in 't café, en telkenmale een andere taverne, godgeklaagd! Mijn budget is al op door al die cafés uit te rusten, en telkens kom ik één café telaat! Frustrereerd, man. Die Didier en die Non zijn niet van gisteren, weet ge!'

'Gaat ge dat niet missen, Term, al die persoonlijke internationale contacten met een Putin, een Bush, een topchinees, enz.?'

'Waarom zou ik dat moeten missen, Clem?'

'Ik ben bang dat ze u niet meer gaan verkiezen, volgende keer, en dat ge het nu niet lang gaat uitzingen, Term.'

'Ik ga daarom wat afstand van jou moeten nemen, Term, slecht voor mijn imago en mijn persoonlijke score volgend jaar!'

Maar gij hebt geen imago, Clem, hoe verzint ge het?

'En gij misschien wel, geitenboer?' antwoordt de legerminister heel boos.

'Waarom denkt ge dat die Verhofstadt terug in 't land is en nu bij de koning op theevisite is, en samen met Filip tennis speelt? Termke toch, wat volgt ge de ontwikkelingen toch slecht, de laatste achtien maanden!'

'Clemeke, pas op of ik word kwaad en ik ontsla u, dat kan ik als premier!'

'Maar Kris Peeters zegde vandaag nog aan beginnende univ-studenten dat de federale kas leeg is! Waarom schaffen we die federale regering niet gewoon af, er is toch geen geld, en we gaan terug naar de Vlaamse politiek? Dat zou een grote besparing betekenen en het volk zou u weer in zijn armen nemen, Term.'

'Dan geraken we tegelijk af van die federale cinema en van die Koning, want eerlijk gezegd ik heb niets tegen die man en zijn familie, maar heeft die kostelijke 'royal cinema' niet lang genoeg geduurd?'

'Alles afschaffen wat nodeloos geld kost, zou dat geen oplossing zijn, droeve politici en triestig volkje van België?'

'Die laatste zin zou een schoon begin zijn voor uw nieuwe beleidsverklaring, Term?!'

Clemeke, ge brengt me op gedachten...goeie ideeën die gij kunt aanbrengen, Clem, ik ga u alsnog niet ontslaan!'

wordt vervolgd... zoals steeds...

'Wil je geloven dat op de dag dat ik verjaar, krek op die dag, de regering van onze Term van een onzichtbaar ding in een kreupel beestje veranderd is, een soort sissend kruipdier, zonder poten, zonder voorkant of achterkant, iets dat nog wel leeft maar niemand weet waar, waarom, hoe en voor hoe lang nog!'

Hoofdcommissaris Volbloed was er het hart van in.

'Ik heb mij op mijn verjaardag goed geamuseerd met mijn schat Sabine, in Gent, maar dan hoor ik op het nieuws dat ze in Brussel weer een schijnvertoning aan het houden zijn, een onwaarschijnlijk ongeloofwaardig spektakel opvoeren, waar zelfs de slechtste hollywoodregisseur zou om blozen.'

'In feite zijn er geen woorden voor. Ik ben naar de musical Mama Mia met Merril Streep gaan kijken, even ongeloofwaardig dan die klucht van Term en co, maar wel veel leuker en ontspannender, dan wat "onze verkozenen' er weer van bakken!'

'Zijt ge met Merril Streep naar de cinema geweest, baas? vraagt de nieuwbakken Snik.

'Maar neen, kieken, naar een film met Merril Streep!' antwoord Volbloed wat geïrriteerd.

'Dat zei ik toch baas!' replikeert Snik.

'Snik, hou je snavel als de grote mensen praten,' komt Brigitte tussenbeide.

'Onze chef windt zich duidelijk op.' fluistert Tom Bonnen in stilte en tracht zijn baas af te leiden, weg van de rot-politiek van België.

'Hoe was die musical, baas?' wil hij eigenlijk niet weten maar een beter afleidingsmanoeuvre kwam niet in hem op.

'Tom, probeer niet van onderwerp te veranderen op ernstige momenten, tijdens een politiek gespek!'

'Oei,' denkt Tom en zwijgt als vermoord.

---

'Term, ge hebt dat weer goed gespeeld, man, ons in het zadel gehouden, het is een echte kunsttruk die ge uitgehaald hebt! Men kan merken dat ge ervaring opdoet, ge gaat erop vooruit!' feliciteert Clem zijn premier.

'Gij blijft rustig premier en ik minister van ons leger, meer moet dat niet zijn.'

'Ja, maar die Bourgeois heeft ontslag genomen en met die gast heb ik ooit het kartel opgestart. Ik voel me toch ietsje schuldig en die De Wever, ocharme, hangt die nog aan die koord?'

'Term, niet zo katholiek reageren, en ook niet zo schijtheilig, pardon schijnheilig, ik heb u door, ge lijkt een lammetje, maar ge zijt een wolf in schaapskleren!'

'Bedankt Clem,' glundert Term, 'maar ben ik nog geloofwaardig bij de bevolking en bij mijn kiezers?'

'Nee, jongen, maar ge zijt wel geloofwaardig geworden bij de koning en een beetje geloofwaardig bij de franstaligen, dat is meer waard dan die domme Vlaamse kiezers! Ge zijt vertrokken, man, voor een langdurige rol als premier van België!' Ge kunt het record van Martens breken, vriend; hoeveel regeringen heeft de Freddy ooit gehad? Acht of negen stuks op twintig jaar tijd?'

'Onze Martens van de CVP heet wel niet zo, Clem, het is die coureur die Freddy heet!'

'Onze Martens is wel van de CD&V en niet van de CVP, want die bestaat niet meer, jongen!' replikeert Clem.

'Dat denkt gij, Clem, die CVP bestaat nog altijd maar niemand kan het zien!'

'We zijn weer aan de macht, jongen, en we blijven dat voor de komende decennia, een beetje meevozen met de franstaligen en doen alsof ge niet akkoord zijt in de publieke tribune van Vlaanderen, het is ne schone en interessante stiel, jongen.'

'Maar moeten we de sossen er nu weer gaan bijnemen, om voldoende meerderheid te hebben, Clem?'

'Ik ben daar niet zo voor!'

'Voor de meerderheid te hebben?'

'Neen, om die nieuwe sossen erbij te nemen!'

Die Tabak in den tijd kwam goed overeen met den dikke van de CVP, maar vandaag ligt dat anders!

'Het is wel Tobak, jongen!'

'Nu wat meeheulen met die VLD moeten we doen, dat gaat meer opbrengen voor onze partij.'

'Martens wou dat op een gegeven ogenblik ook niet, mijn vriend, maar deed het toch uiteindelijk! Eerste minister worden is toch iets unieks, dat laat ge toch niet liggen of dat gunt ge anderen toch niet!'

'Hebben is hebben en krijgen is kunst, Term!'

'Ik wil geloofwaardig blijven, Clem.'

'Zijt niet zo preuts, Term, en geloof niet zo in sprookjes!'

'Het volkske van België kiest toch altijd weer voor dezelfden, met af en toe één, twee of drie procentjes verschuiving, meer niet, al een eeuw lang doen ze dat zo!'

'Ge maakt u zorgen voor niets, Term!'

Hierboven kreeg u een kort verslag over de Wetstraatwerkelijkheid van de laatste dagen, de realiteit zeer erg benaderend.

Alle beschreven gesprekken zijn gebaseerd op getuigenverslagen en andere betrouwbare bronnen.

U mag er dus vanop aan dat wij (de bevolking van dit apenlandje) weer goed beetgenomen zijn en erdoor gesleurd worden dat het geen naam heeft.

Wil u het eens en voorgoed iets veranderen, stem dan uiteindelijk eens voor andere partijen dan die eeuwige traditionelen die er nooit iets van bakken, ons altijd veel beloven, maar ons tamelijk uitgebreid en meestal onzichtbaar bedriegen.

Dat is de kunst van de goede politicus, doen alsof tegenover de buitenwereld, en doen wat hem goed uitkomt achter gesloten deuren.

Ofwel zijn er veel domme kiezers ofwel heel sluwe politici in België. En de combinatie van beide maakt van ons land een verlamde maatschappij, met twaalf regeringen en dertien gewesten, met als pijnlijk en zeer kostelijk gevolg dat er meer ambtenaren rondlopen dan gewone burgers.

Wie gaat dat blijven betalen, ziekelijk land?

Een gezonde situatie is wel iets anders zeker?

Volbloed had er alvast zijn buik van vol!

wordt vervolgd....

De burgerlijke bescherming heeft ondertussen een groot opblaasbaar zwembad onder De Wever geplaatst en de brandweer vult dit nu. Hiervoor gebruikt men natriumhypochloride of NaOCl vertelt de commandant aan de opdringerige pers.

Plots komt er weer een kwak geelgroen goedje naar beneden en worden twee journalisten getroffen, toevallig van de Waalse pers. Beiden vallen onmiddellijk flauw en worden afgevoerd.

'Wat is NaOCl, chef,' wil Snik die goed geluisterd heeft, weten.

'Gewoon geconcentreerd bleekwater, mijn jongen,' zegt Volbloed.

'Is dat niet riskant, een mens in een zwembad vol zwaar bleekwater laten vallen?'

'Voor een gewoon mens misschien wel, vriend, maar een politicus van een zeker allure moet daar tegen kunnen.'

'Gaat zijn kostuum niet erg verkleuren door die pure javel?' zegt de bezorgde Brigitte.

'Zijn kledij wordt onmiddellijk naar het vilbenluik gebracht voor verbranding bij hoge temperaturen en de verbandingsgassen worden speciaal gefilterd! De premier wil geen risico's nemen!

Tom Bonnen, die een dubbel gasmasker op zijn mond heeft geplaatst, ziet door het open venster dat Bart nog steeds buitenhangt aan een koordje dat alsmaar meer rekt en ook meer begint te kraken wat Tom onheilspellend vindt.

Maar hij zegt dit niet luidop want hij wil De Wever niet nodeloos in paniek doen slaan.

Die De Wever hangt daar wel uitgeput en bewegingsloos, zo kapot als wat, en heeft de neiging om te gaan snurken.

'Moet die deze middag niet op het partijbureau van zijn partij zijn om weer een staatshervorming te bespreken?' wil Pikkel weten, vanuit Bontekoe zijn kapotte boot voor de kust van Blankenberge, via zijn marifoon.

Zo ziet ge maar dat geheimagenten goed opgeleid zijn en zelfs in delicate tijden blijven denken aan 's lands belang en dat van de gewone mensen.

'Ik wou dat ik ook geheimagent was.' zegt Snik iets te hard en Volbloed snoert hem de mond.

'Niemand mag weten dat Pikkel geheimagent is, kieken, anders is het geen geheim meer, hoen.'

'Heeft u thuis veel pluimvee, meneer Volbloed?' vraagt Brigitte, met een klein glimlachje op haar sexy snoetje.

En daar kan Volbloed niet aan weerstaan. Had het Bonnen geweest die zo iets zei, hij had ervan gelust!

Weer een bewijs dat vrouwen heerlijke wezens zijn maar misbruik maken van de zwakheden van de man, al eeuwen en het verbetert er niet op. Mannen zullen altijd onwetende speelballen blijven in de handen van vrouwen.

Maar dit ter zijde.

Een rampenplancomité wordt bijeengeroepen en men vergadert over het lot van de ongelukkige De Wever.

Hierbij de korte inhoud van hun lang verslag, dat reeds na enkele dagen klaar was en aan de koning werd voorgelegd. Maar die meldde geen interesse te hebben in het lot van kleine hevige Vlaamse partijtjes.

Inhoud rapport:

Hoe komt De Wever daarboven te hangen op het zevende, nu al de zesde verdieping?

Heeft iemand hem daar gehangen als een politieke afrekening?

Heeft hij zichzelf rond een koord gebonden om iets af te luisteren in één van de geheime vergaderzalen voor toppolitici, op de verdiepingen 10, 11 en 12?

Moeten wij het parket inroepen?

Moeten wij een diepgravend onderzoek inleiden?

Hoe krijgen we hem naar beneden zonder accidenten?

Moeten wij een milieu-effecten-rapport laten opstellen om uit te zoeken of de buurt blijvend gepolueerd zal zijn?

Conclusie: enorm veel vragen en werk voor veel mensen en commissies. Goed voor de arbeidsmarkt. De premier zal tevreden zijn. Waar is die Term eigenlijk, moet die deze vergadering niet leiden? Of die vlaamse De Wael, doet die niet binnenlandse zaken? Of is die ondertussen na zijn verkeerd optreden afgetreden?

Einde rapport.

Hoofdcommissaris Volbloed en commissaris Pijpen kregen dat verslag in hun handen en blijven zuchten.

'Als dat koordje nu brak was het opgelost, en konden we naar huis,' kreunt Tom Bonnen, de vliegende inspecteur, die een veelbelovend afspraakje had met Machteld, de privé-secretaresse van Volbloed.

Het venster staat open maar De Wever hangt er niet meer. Die is ondertussen door de rekbare koord waar hij aanhangt al gezakt naar de vierde verdieping en is terug licht bij kennis.

Door dat venster merkt hij plots de ranke slanke Caran Dash op, die op een tafel ligt, met weinig kledij aan, en een onbekende man beft haar dat de gensters eraf vliegen.

De Wever is nu erg wakker geworden, voelt terug leven in zijn eigen lijf, beweegt daardoor te veel en zijn koordje kraakt en breekt.

Een echt Vlaamse kreet was te horen doorheen de verfranste stad en dan een hevige plons. Enkele ramen in de omgeving barstten door de enorme impact bij het neerkomen van De Wever.

Toen was het even stil, ook bij de verschrikte omstaanders, die kletsen javel op hun kledij kregen.

Dan volgde een erg Vlaamse vloek met een pijnlijke ondertoon. Dit gebeurde op het ogenblik dat Bart een volle borrel van dat pikant goedje uit dat zwembad binnenkreeg. NaOCl oftewel javel is niet drinkvriendelijk moet u weten!

Maar wel proper!

Wordt vervolgd..

Er wordt door een onbekende een telegram gelegd op de schrijftafel van hoofdcommissaris Volbloed, die echter niet aanwezig is!

Wie daar wel altijd rondhangt, is Filip, die kunnen ze dat niet verbieden, volgens de grondwet.

Nieuwsgierig opent hij het papiertje en leest veel te luidop:

Aan de premier van België.

Van de premier van Rusland.

Geachte,

Uw geheim spionagevliegtuig of wat er van overblijft krijgt ge niet terug. Uw spionagepiloot, volgens zijn paspoort, een zekere Bonte os, ligt heel de dag in bed en onze hospitaalligplaatsen zijn zeer beperkt bij het leger en de dagprijzen zijn hoog.

Uw man is wel bijzonder moedig om maar steeds, 'zoem zoem' te zeggen op mijn vragen, en af en toe mompelt hij ook 'decadent varken' en dit tegen de premier van Rusland, dat zal niet onbestraft blijven, eens hij bij bewustzijn komt.

Mag ik erop wijzen, meneer de eerste minister van Albertville, dat er in Rusland veel decadente mensen zijn en ook veel varkens rondlopen, maar bij ons zijn er geen decadente varkens! Uw spion vergist zich dus schromelijk!

Ik wens dan ook uitleg of we denken eraan om de opstandige delen van België te bezetten, in te lijven en dan militair te helpen, denk aan Georgië vooraleer ge verkeerde stappen zet en slechte beslissingen neemt!

Filip was gaan zitten van de schok en dacht diep na. Na een tijdje zei hij; 'Oei Oei, dat moet ik aan mijn vader laten lezen, mijn land weer in moeilijkheden en dan nog door zo een boer van een bonte os.

Filip was zich niet bewust dat het over hoofdcommissaris Bontekoe ging en wist ook niet dat de burelen van hoofdcommissaris Volbloed ook afgeluisterd werden, door méér dan één persoon zelfs. Dat nutteloos luidop lezen van Filip was dus weer raak!

Lekken zouden ontstaan dat het geen gezicht was en de enige loodgieter die België ooit gehad heeft is al op pensioen! Het wordt dus dweilen met de kraan open....tenzij de afluisterapparatuur in de kamers van Volbloed niet goed werkte, maar dat weet niemand behalve degenen die afluisteren.

De problemen stapelen zich dus weer op in de Wetstraat.

---

'De boot gaat zinken!' roept Pikkel, de geheimagent in paniek en door zijn marifoon.

Dit had niets met die lekken in de Wetstraat te maken, maar hij had het motoryacht van Bontekoe in beslag genomen om dat grondig te onderzoeken.

Dré Pikkel wilde absoluut weten waarom Bontekoe verdacht werd verklaard van hogerhand. Zijn ze in 'van hogerhand' niet allemaal verdacht?' bedacht hij, terwijl hij Blankenberge uitvaarde (uitvoer?).

Het was hoge waterstand en hij had geen rekening gehouden met de onzichtbare baarbrekers in de Belgische kustwateren bij hoge tij.

Hij zat dus vast voor de kust van Blankenberge, met een strand vol toeristen als publiek. Voor een geheimagent is dat pijnlijk. Een golfbreker die de kiel van de mooie boot van Bontekoe zo goed als middendoor had gezaagd was de schuldige.

Pikkel stond al tot aan zijn knikkende knieën in zeewater, ofschoon hij zich in de boot bevond, en durfde het schip niet verlaten, want bij kan niet zwemmen, een schande voor een geheimagent, maar goed, bekwaam en eerlijk personeel vinden in dit land is heel moeilijk, dat wist Term ook, die ondertussen in zijn geitenboerderij verwittigd was door de koning van de komst van het akelige telegram van Putin.

'Nog goed dat de koning verantwoordelijkheid neemt,' dacht Term en scheerde verder. Hij dacht immers dat hij schapen gekocht had en vond zijn wolopbrengst van de laatste jaren erg karig. Toch viel zijn nikkel niet.

Onze premier is nochthans een verstandig man, maar heeft tijd nodig om de dingen te vatten en te plaatsen. Een klassiek voorbeeld van zijn traagheid is de staatshervorming. Die komt er zeker, ik schat zo tegen 2020, had hij al eens in confidentie tegen zijn vriend Clem gezegd!

Ondertussen hangt een verdieping lager nog altijd die De Wever buiten als een dik pak vuil wasgoed.

Er waren juist ontploffingen gehoord maar Filip van daarboven was te geconcentreerd bezig een nieuw geintje uit te halen en had dus niets gehoord!

Maar knallen dat het deed.

De opgehoopte gassen hadden een uitweg gevonden langsheen de broekspijpen van de bange hangende Bart.

Gezien de omvang van zijn pas genuttigde lunch duurden die ontploffingen langer dan je zou verwachten.

Binnen had de rokende Tom een klein steekvlammetje moeten ontwijken maar gelukkig is hij een snelle jongen en alleen zijn haar was licht verbrand. Machteld had hem meteen onder de douche gestoken, eens goed over zijn kopje gewreven en klaar was Tom. Versta deze zeer bondige beschrijving van twee jonge gezonde mensen van opposiete sex, samen in de douche, weer niet verkeerd, lieve lezer, ik ben Brusselmans niet en ik wou dit stukje snel afronden, vóór de drukker lastig wordt.

Wordt vervolgd....

Op de grond onder de gedaante die zeven hoog hangt, aan een dunne koord, hebben brandweerlui de trampoline die ze er eerst geplaatst hadden, in geval de koord zou breken, weer weggenomen. Het is immers een spiksplinter- nieuwe springmatras, geleend van Filip, en er zijn al enkele vieze geelbruine vettige dingen opgespat, komende van daarboven. Die papperige vlekken geven daarbij een kwalijke geur af.

Een vrijwilliger onder de spuitgasten had zich aangeboden bij zijn commandant, en kreeg zelf tijdens het verwijderen van de trampoline, een aantal geuten van het bruine lopende goedje op zijn neus, zijn haar en in zijn nek.

De man werd bewusteloos afgevoerd naar het café aan de overkant van de straat. Daar liepen bij zijn binnenbrengen wel alle stamgasten naar buiten. Het café is nu leeg, behalve de stinkende brandweerman.

De ganse straat werd zelfs even afgesloten, fase één van het rampenplan, omdat men dacht aan een zware gaslek maar dat was voorbarig.

Ondertussen was een gespecialiseerd bedrijf ter plaatse en werd de ongelukkige en stinkende brandweerman bespoten met een raar product tegen pest, cholera en buikloop.

'De gezondheid van onze bevolking gaat voor alles! had Term, de premier, verklaard op radio en TV.

Hij was wel niet ter plaatse gekomen, zijn dokter had hem dat afgeraden wegens het infectiegevaar.

Zijn persoonlijke arts dacht immers dat Term binnenkort de staatshervormingsgesprekken moest inleiden en dus gezond moest blijven. Die dokter weet echter weinig van 's lands politiek.

Ondertussen doen de deelregeringen het werk en heeft Term dus een tamelijk rustig leven wat goed is voor zijn gezondheid, denkt ook zijn dokter.

Snik, de helper van Volbloed in zojuist op het dak geklommen met een sterk touw en gooit het naar beneden zoals de grote baas hem bevool?, beviel,, beveelde?, beval,?!

Het touw valt op het aangezicht en rond de nek van de ongelukkige De Wever, die er nu uitziet als een opgeknoopte arabier. En het zou hem niet bevallen, moest hij zichzelf nu kunnen aanschouwen.

Het gewicht van dat zware touw weegt wel mee en door en het dunne koordje waarmee Bart blijft hangen rond de zevende verdieping, voor het raam van Volbloed, lijkt wel snel te rekken want ze zien onderaan het raam nog enkel het haar en met moeite de ogen van Bart.

Snik, heel fier op zijn eerste heldendaad als politieassistent, komt glunderend binnengelopen in het kantoor van Volbloed.

'Dat touw pakken en klimmen.' doet Volbloed teken aan de zwevende De Wever.

Nu merkt Volbloed dat het touw twee einden heeft!

'Snik, hebt ge die koord goed vastgemaakt op het dak?'

'Neen baas, die instructies had u me niet gegeven.'

'U zei me: naar het dak gaan en een zwaar touw naar beneden werpen op die man daar, en hij wijst naar De Wever die blijft zakken door overgewicht en nu niet meer zichtbaar is vanuit het raam van Volbloed.

'Bevel is bevel heb ik geleerd in het leger, meneer de Commissaris!'

'Snik, we zijn hier bij de federale politie, hier hebben we mensen met verstand en initiatief nodig, we zijn hier niet bij het leger!' ratelt Volbloed erg boos.

'Naar beneden, allen, de verdieping hieronder. Daar gaat het venster open en kunnen we hem redden!' roept Tom Bonnen.

Toen ze dat fameuze raam openden en Tom een sigaretje opstak, wegens stress, kwam een geweldige indringende gasgeur op hen af, de wind stond slecht...

'Hoe komt het dat ge hier zo hangt? vraagt Tom nieuwsgierig aan De Wever.

'Kunnen we dat op een andere keer bespreken aub?' vraagt een nog steeds geel/bruin druipende De Wever.

'Ge lijkt wel de Hulk, zo groen als wat!' voegt die Snik eraan toe en krijgt een harde klap van Volbloed.

Tom deed een eerste trekje aan zijn sigaret en toen gebeurde het ergste!

Eerst een harde knal, dan vele kleine knalletjes.

Iedereen beneden op straat keek verschrikt naar boven....

Wordt vervolgd...

Volbloed, de nieuwe hoofdcommissaris, roept zijn medewerkers bijeen en vergadert.

'Vliegende brigade-inspecteur Tom Bonnen, waar staan wij nu?'

'We staan met zijn allen in uw nieuw bureau, chef!' zegt de inspecteur beleefd.

'Tom, ik bedoel met de zaken, jongen.'

'Ik som ze even op':

- onze hoofdcommissaris Bontekoe, die in Rusland gevangen zit. Enige vooruitgang?

- de boodschap van Bush aan onze premier, is die al ontcijferd?

- waarvan zou onze Bontekoe verdacht worden?

- wat doet die Bush-bodyguard Caran Dash in godsnaam in België?

- madame Propre, de poetsvrouw van Bontekoe, is dat wel een poetsvrouw?

- die De Term is dat wel onze eerste minister?

- die Le Clem is dat wel een echte minister?

- die afluistering in de kantoren van de Wetstraat, wie zit daarachter?

- wie heeft onlangs mijn twijfelaar uit mijn bureel gestolen?

- enzoverder...

'Er is nog veel zoekwerk dat moet opgelost worden.' zucht Volbloed.

'Dré Pikkel gaat nu naar Rusland op verkenning, die gaan we dus een tijdje missen.'

'Brigitte, de beste undercoveragente die we ooit hadden, is nu tot commissaris benoemd.'

'Onze nieuwe medewerker Snik Goet wordt nu undercover.'

'Tot zover de algemene inlichtingen.' zegt Machteld, de privé-secretaresse van de grote chef.

Plots treedt de kroonprins binnen langs de achterdeur. Hij doet dit met een zekere koninklijkheid, eigen aan een prins.

'Haha, hihi, hoho, nu geb ik die Term en die Clem toch liggen gad, meneer de commissaris!' zegt Filip tegen het ganse gezelschap.

'Ik had mij verkleed in Filip De Winter en ze zijn erin gedoken!'

'Erin gelopen bedoelt u waarschijnlijk,' fluistert Volbloed de prins toe.

Omdat hij niet weet hoe een prins aan te spreken, vervolgt hij met 'Sire, hoogedelgeboren jonkman, eminentieve monseigneur, heer prins, roi future.' en hoopt dat er toch een paar titels kloppen.

'Ik gha dat blijve maken, die twee wat koeieneren met mijn vermomming'

'Blijven doen.' fluistert nu Brigitte Pijpen, de commissaris.

De prins hoorde dit en vervolgt:

'Ik blijf het zeker blijven doen, mevrouw, ik ben al aan mijn vijfde kleine en werk dagelijks aan een zesde. Mijn Mathilde doet trouwens vlijtig mee!'

'Ik zit op de wip, op weg naar de zesde kleine, en waarschijnlijk ook op weg naar koningboezem!'

'Koningschap, bedoelt u waarschijnlijk,' mengt Tom zich nu.

'Niks daarvan, meneer Tom, de koning komt niet op het schab in dit land. Ik ben er klaar voor, om de nieuwe vrieskou te worden!'

'U bedoelt waarschijnlijk Vorst, toekomstige sire,' zegt Brigitte, die het spijtig vindt dat zij niet die Mathilde is. Ze heeft immers altijd al van niet te slimme rijkelijke stijve harken gehouden. Ze weet dat ze die aankan met haar sexy lachje en bijpasssend lijf. Maar Mathilde was haar voor!

Wordt vervolgd....

Dré Pikkel neemt het woord.

'Alvorens te vertrekken naar Moscou, beste vrienden, kan ik al melden dat het fameuze bericht in dichtvorm van Bush aan Term niet van Bush kwam en niet gericht was aan Term! Een mogelijke nieuwe crisis was er dus geen, zoals meestal in die Wetstraat.'

'Ik was deze morgen op audientie bij Albert en die vertelde mij, confidentieel, dat zijn zoon verliefd is op Caran Dash en dat hij dat mooi gedichtje voor haar geschreven had! Filip heeft het stiekem op het bureel van Caran gelegd. Iemand anders evenwel heeft dat berichtje gevonden, het in een briefomslag gestoken en erop geschreven: van Bush aan Term! Die grapjas zoeken we nu. Als we hem of haar vinden gaat hij of zij mee naar Siberië als uitwisseling aan Putin, in ruil voor onze Bontekoe! Term is al op de hoogte en is heel boos.'

'Hebt ge Albert verteld wat zijn Filip heeft uitgespookt bij Term en Clem door zich in Filip De Winter te verkleden?' wil Volbloed weten.

'Neen, natuurlijk niet, ik hoop dat hij zo'n geintjes blijft uithalen, dan wordt hij nog ooit een olijke koning.'

'Zoals die andere prins die bij de geboorte van zijn kind, voor de voltalige pers een hele meter uit zijn broek haalt!' lacht Pikkel.

'Heeft die er één van een volle meter lang?' wil Brigitte onmiddellijk weten; in die dingen is de sexy commissaris immers erg geïnteresseerd.

'Neen Brigitte, op de vraag of hij al een meter had voor zijne pasgeboren kleine, haalde hij een stokmeter uit zijn broek.'

'Het was wel een lintworm, pardon lintmeter!' verbetert Machteld haar wat verstrooide baas.

Plots horen ze getik in de kamer.

'Waar komt dat vandaan?' vraagt Volbloed zich luidop af.

'Van aan het venster, iemand tikt op het raam, commissaris,' licht Machteld toe.

'Maar we zitten hier op de zevende verdieping! Hoe kan er iemand langs buiten op het raam tikken?'

'Verdorie, het lijkt Bart De Breier te zijn, of De Nayer, of De Stikker, hoe heet die in godsnaam?!'

'De Cactus heb ik ergens opgevangen, chef,' zegt Tom.

'Neenee, Bart De Wever is het!' verbetert Volbloed.

'Wat doet die daar buiten in het ijle?'

'Roep de brandweer op, Tom.' beveelt Volbloed.

Buiten hangt inderdaad de dikke Bart, aan de buitenzijde van het vensterraam nogwel, met een wat benepen uitdrukking op zijn gezicht.

Volbloed wil het raam openen maar merkt nu dat dit niet open kan wegens moderne airconditioning in het lokaal van Bontekoe!

'Waarom had die Bontekoe airco en zaten wij in de zomer te zweten?' vragen de anderen zich af.

'Hey, ik hang hier wel hé, mannen!' horen ze de buitenhangende De Wever gillen.

Inderdaad, 'de Cactus in de broek van Term', ook Bart genaamd, hangt aan een koord, ziet ons gezelschap nu ook. Een nogal dunne koord, vindt Volbloed, die Bart aanmaant om weinig te bewegen en vooral een schietgebedje te doen. Volbloed is immers een gelovig man.

'Snik, ga naar het dak van dit gebouw en gooi een tweede stevige koord in de richting van deze paniekerende zwaarlijvige medemens,' en hij wijst naar Cactus Bart die ondertussen al in zijn broek gedaan heeft, hoe zoudt ge zelf zijn, in zijn penibele situatie en als ge dringend naar de koer moet?

Wordt vervolgd.....

'Uw naam is dus Goet met een t, nietwaar?' zegt de nieuwe hoofdcommissaris Volbloed.

'En uw voornaam is Niks?' 'Niks Goet dus!'

'Neen, Snik, meneer,' zegt de bedeesde jongeman.

U bent dus Goet Snik? vraagt Volbloed verwonderd om wat hij zojuist zichzelf luidop hoorde zeggen.

Tom Bonnen die erbij zit holt naar buiten alvorens in een lachbui uit te barsten.

Ook de privé secretaresse van Volbloed, Machteld, zit aan de zijde van Volbloed. Hij heeft dat meisje zopas bevorderd en dat ruikt naar corruptie, maar Volbloed dacht: het is nu of nooit, De Wael zit zelf in moeilijkheden, dus ik, kleine garnaal, slip wel door het kattegat.

Machteld, een pracht van een secretaresse, die zelfs de gedachten van haar baas kan lezen, vindt dat een rare gedachtenuitdrukking van Volbloed maar zegt niets, behalve: 'Vanwaar dat kattegat, meneer Volbloed?'

'Dat is het begin van een gedichtje dat ik ooit lang geleden op school moest van buiten leren, meisje. Dat ging zo: er zwom een garnaal door het Kattegat, hij was op weg naar Zweden,...etc.

Ik denk dat dat een zee-engte is ergens in het noorden zegt de nieuwe grote chef van de recherche.

De vorige ligt immers nog steeds geradbraakt ergens in Siberië op de ziekenboeg van een Russische zwaar bewaakte kazerne.

Bij het horen van de naam van de nieuwe medewerker doet Machteld alsof ze een verschrikkelijke hoestbui krijgt en haalt er een hoop zakdoeken bij die ze volsnottert.

Ook Caran Dash die in de lederen coach zit (Volbloed heeft nu het bureel van Bontekoe ingenomen) moet plots heel dringend naar het toilet.

'U bent dus in opleiding, meneer Goet Snik, onder de bevoegdheid van Commissaris Brigitte Pijpen zegt hij met uitgestreken gelaat.

Volbloed kan immers heel serieus zijn.

'Uw ouders hebben wel in functie van uw familienaam een niet zo geschikte voornaam gekozen, vind ik, Snik,' voegt Volbloed er beleefd aan toe.

'Al contact met Putin gehad, Volbloed?' vraagt Dré Pikkel die plots binnentreedt.

'Ja maar ik verstond hem niet, Dré, die spreekt slecht Engels, man.' Ik ga Caran Dash laten terugbellen, die spreekt als CIA superagente perfect Russisch.

'Kan de Karel van buitenlandse relaties dat niet doen?'

'Die zit weer in de Congo op Kabila zijn zenuwen te werken, een full-time job, die heeft dus geen tijd voor bagatellen.'

'Iemand moet nu alle regeringsgebouwen onderzoeken op aanwezige micro's.' gaat Pikkel verder.

'Een inventaris maken?' wil Volbloed weten.

'Neeneen, op afluisterapparatuur!'

Volbloed, een voorzichtig en redelijk bekwaam man begint onmiddelijk heel stil te spreken.

'Ik versta je niet!' roept Dré die wat hardhorig is.

'Shuu...ut,' doet Volbloed teken.

Pikkel begrijpt het nu en begint alles op te schrijven en door te geven aan Volbloed.

'Oeioeioei,' zegt de nieuwe hoofdcommissaris als hij leest wat Dré hem voorlegt.

'Waarom gaat ge naar Rusland en gaat de Clem mee?'

'Om de geheime code van die Amerikaanse boodschap aan onze premier te ontcijferen.'

'Die Russen lossen dat gedichtje van Bush in drie minuten op Volbloed, en tegelijkertijd probeer ik te weten te komen hoe en waar Bontekoe verblijft.

'Doe daar niet te veel moeite voor Dré, laat Bontekoe de tijd om op zijn positieven te komen.'

En zo zie je maar dat zelfs een goed mens als Volbloed wel eens te veel aan zichzelf denkt en aan zijn huidige gunstige positie, zonder Bontekoe.

Het zit hem in de oergenen, niet?

Wordt vervolgd....

'De lelies liggen er verwaterd bij. De kikvors kwaakt in het ongewisse. Fonteinen zijn verboden. De sloot is bevuild en de inktvis spuit.'

De vrouw van de premier heeft ondertussen de geheime boodschap van de president van de USA al tien keer gelezen.

Ondanks al de geheime codeboeken van haar man kan ze er noch kop noch staart aan krijgen.

'Wat kan dat toch betekenen?' vraagt ze aan haar ingehuurde detective in zijn minibusje vol afluisterapparatuur.

'Zonder de ontcijfering gaan de Russen of de Iranezen voor zo een Gezelle-versje niks betalen, weet u!' zegt de privé-rechercheur duidelijk ontgoocheld.

'De lelies liggen er verwaterd bij?': 'Dat wil waarschijnlijk zeggen dat ons huwelijk maar slappe thee is.'

'De kikvors kwaakt in het ongewisse.': 'Dat is mijn man in zijn bed, denk ik!'

'Fonteinen zijn verboden.': 'Hij mag mij niet meer aanraken!' zegt de vrouw en trekt een vieze snoet.

'De sloot is bevuild en de inktvis spuit.': 'Hij doet aan zelfbevrediging sindsdien, nu weet ik het!' kraait zij.

De ega van de premier roept dit alles nogal luid in de afluister-minibus.

'Maar mevrouw toch, dit is een telegram van de nummer 1 van Amerika, die gaat zich toch niet bezighouden met uw privé sexleven of wat er blijkbaar nog van overblijft!' weerlegt de detective op een directe wijze.

'Och, wat een geluk dat ik me dan vergis.' zegt de vrouw.

'Verder zoeken, mevrouw,' maant de detective aan.

'Zo een telegram heeft maar waarde voor de vijand als hij vers is, en verstaanbaar!'

De man in het minibusje weet dat perfect want hij heeft al veel 'zaakjes' gedaan.

---

'Clem, hebt gij zojuist mijn vrouw niet horen roepen?' vraagt Term verbaasd.

'Krijgt ge al achtervolgingswaanzin, Term?' antwoordt onze minister van landsverdediging.

'Ik hoorde iets, Clem, en ik wil geen Belgische Watergate-toestanden, man!' fluistert Term en begint de kamer af te lopen op zoek naar verborgen micro's en dergelijke.

Onze eerste minister had dus gelijk. Zijn vrouw had veel te hard geroepen in die minivan en door radiogolfterugkaatsingsresonantiefrequentieproblematiek kon hij zijn eigen afluisterende vrouw horen roepen in zijn bureel!

'Potverdorie, potverdorie.' wordt er gekrijst in de koptelefoon van de detective.

Die trekt de potten van zijn hoofd en gilt van de pijn aan zijn trommelvliezen.

'Ontdekt.' zegt hij moedeloos.

'Deju, deju,' springt de vrouw van onze premier bij.

'Deju, deju, we worden hier afgeluisterd!' gilt ook de premier.

'Wie kan dat zijn, Clem?'

'Somers?'

'Neen, De Winter denk ik, hebt ge hem in 't oog gehouden toen hij hier was, Clem?'

'Ben ik hier voor alles verantwoordelijk?' wil Clem weten. 'Kunt ge zelf ook eens opletten?'

'Ik ben wel de eerste minister, ik delegeer en geef bevelen!' merkt de premier op, heel gepast trouwens.

'Ge zijt hier niet in 't leger, Term!' zegt Clem, ook gepast.

'Roep onze uiterst-geheim-agent Pikkel op, Clem, die moet dit zaakje uitpluizen!'

En weg is de bleke man die liever minister-president had gebleven van het miezerige staatje Vlaanderen dan premier van onze Koning zijn Rijk, maar dat is een ander verhaal.

Jules Naemelucs

Op een Russisch vliegdekschip was men ondertussen wat er overbleef van het kleine vreemde vliegtuigje aan het onderzoeken.

Vliegtuigdeskundigen stonden versteld van de microchips die oordeelkundig ingebouwd waren op verborgen plaatsen in de cockpit en in de staart.

Men vond tevens een nest paardenhorzels die zich in de dubbele wand van het vliegtuigje hadden genesteld.

Een aantal van die zoemende paardenvliegen waren erin geslaagd om sommige van de geheimzinnige microchips deels aan te tasten en aldus te beschadigen.

Volgens de scheepsarts hadden die dollen wellicht het 'gezoem' veroorzaakt waar de halfbewusteloze man die ze op zee gevonden hadden af en toe in zijn slaap over praatte.

Deze man was er erg aan toe en werd teruggevonden, bovenop een automatisch openend rubberen vlot. De man was bij de vliegtuigcrash op het water als bij wonder op dit vlot geslingerd en hierdoor aan een gewisse dood ontsnapt.

De hoofdelectronicus van het schip meldde in zijn rapport aan het Kremlin dat twee belangrijke moeder-microchips vooraan in de cockpit door dollen waren aangetast en zo goed als buiten werking waren, wellicht de oorzaak van het ongeval.

De aanwezige luchtmachtcommandant eiste alle vliegtuigbrokstukken op voor verder onderzoek, alsook de vermoedelijke piloot die zij uit de zee hadden opgevist. Voor verder onderhoor, maar dat zou niet voor vandaag zijn, want hij was nog steeds niet bij bewustzijn.

Bontekoe leefde dus nog, zij het niet echt optimaal, en werd naar een geheime plaats gebracht in Rusland.

---

Commissaris Volbloed had ondertussen een vertaling van zijn satelietbericht bekomen via de Russische ambassadeur en wist nu wat er aan de hand was met Bontekoe.

'Onze hoofdcommissaris is weliswaar gered maar niet buiten levensgevaar en zit vast ergens op een Russische legerbasis.

'Ik heb dus opdracht gekregen van hogerhand om zijn dienst vanaf nu te leiden en ik stel mevrouw Pijpen tijdelijk aan als commissaris.' meldde hij aan zijn personeel.

Wordt vervolgd...

'Proficiat.' was het eerste wat Tom Bonnen op een vroege morgen zegde. Hij richtte die gelukwensen aan Brigitte, de undercoveragente, die nu tijdelijk commissaris was benoemd omwille van de gedwongen afwezigheid van de hoofdcommissaris die er in sloeg om een verkeerd vliegtuigje te huren, nog wel één van een luchtvaartmaatschappij die iets te maken had met een Arabische verkoopsdirecteur die in de Waldorf en de Hilton in New York resideerde en rare chips aan het Amerikaanse leger verkocht.

Dit alles had Bontekoe tijdens zijn ongewenste en benarde vlucht ontdekt maar kon het niemand vertellen want hij lag daar halfdood in een kliniek ergens op een Russische legerbasis.

Hij zou dat zeker verteld hebben als zijn hersenen terug normaal werkten maar dat deden ze actueel niet want hij was duidelijk niet bij kennis. Dat vond de Russische legerdokter ook, die eigenlijk beenhouwer van beroep was, maar dat stak niet zo nauw in de krijgsmacht van Putin.

In de krijgsmacht van België zat de bevoegde minister volledig klem. Hij heette trouwens De Clem en dat kwam goed uit. Hij zat wat nerveus bij de premier en las voor uit de documenten die snel vertaald waren naar het Vlaams, het Duits en het Frans en in negen exemplaren, we bevinden ons immers in een drietalig land met acht regeringen.

Het negende exemplaar was voor de koning.

'Potverkoffie' zei de premier. 'Jandorie.' antwoordde de legerminister. Ze zijn immers toevallig beide katholieken en die vloeken alleen beleefd.

'Een exemplaar te kort, potvermillie, voor onszelf nogwel!' zeiden ze beiden in koor want ze denken en praten alletwee even snel, ze zijn immers van dezelfde partij.

'Na 15 maanden zouden we toch een akkoord over de staatshervorming moeten hebben, vind ik Yves!' gooit De Clem in de groep, ofschoon ze toen maar met twee waren.

'Waarom gooit gij altijd met alles?' wil de premier weten.

'Wilt gij indruk maken?'

'Ik ontken dit met klem!' giechelt De Clem.

Zo brengen die twee hun voormiddag door want ze zijn moedeloos na 18 maanden onderhandelen met onzichtbare franstaligen. Ze zijn ook aan de drank geraakt maar dat weet niemand.

'Clem, wat is dat met dat vliegtuigje waar een Belgische hoofdcommissaris inzat en waar de Russen ons nu mee lastig vallen?'

'Het gaat wel over een commissaris van ons, hé Term.'

'Och, we weten ondertussen dat de politie en het gerecht vol corruptie zit, Clem, maak je daar niet zo druk in!'

Met Term en Clem, zo spreken die twee mekaar aan van zodra ze aan een tweede fles beginnen.

'Moet het land niet geregeerd worden?' vraagt Clem met zijn halfzatte botten.

'Dat doen onze deelregeringen wel, Clem,' antwoord Term terwijl hij in P-magazine bladert.

Komt daar toch wel plots langs de achterdeur Caran Dash binnengefladderd. Zij is een persoonlijke lijfwacht van Bush en tevens CIA geheimagent en woont tijdelijk in bij de vermiste Bontekoe.

'Prime Minister, ik heb een persoonlijk telegram van onze president, hier.' en ze gooit het ding op het bureel van onze premier.

'Ge ziet, iedereen gooit dingen naar jou.' brengt De Clem in, terwijl hij de fles whisky probeert te verstoppen. Maar Caran is een opgeleide CIA agente en dus niet van gisteren.

'Are you drinking during your governing time?' wil ze weten, met strenge blik.

'Er is niet veel te 'governen.' durft de brutale De Clem lachend antwoorden.

'Onze deelregeringen doen dat voor ons, wij zijn een soort overbetaalde salonhelden geworden, die af en toe eens op TV en radio wat komen lullen en dan is de bevolking weer gerustgesteld, behalve enkele slimme Vlamingen die voor het Blok, pardon het Belang van Limburg stemmen, maar die kunnen de pot op.

'Ge mengt de dingen weer, Clem,' zegt Term, die de pienterste van de twee is.

'I will read it myself.' en de ranke slanke Caran Dash sleurt het telegram uit de handen van onze premier die, ofschoon moedeloos, juist zijn P-magazine had neergelegd en dit telegram van Bush wilde gaan lezen.

En ze declameert zoals alleen een zwarte CIA agente dat kan:

'De lelies liggen er verwaterd bij. De kikvors kwaakt in het ongewisse. Fonteinen zijn verboden. De sloot is bevuild en de inktvis spuit.'

Dan steekt ze het papiertje in haar krokohandtas, zegt: zie dat ge daar nog deze morgen op antwoordt als ge geen zware diplomatieke verwikkelingen wenst, en ze verdwijnt door diezelfde achterdeur waarlangs ze gekomen was en waarvan onze twee ministers zelfs het bestaan niet kenden.

'Wat weten wij toch weinig af van onze regeringsgebouwen, maat.' zegt De Clem.

'Ik ben wel uw premier, Clem, en niet uw maat.' antwoordt de eerste minister geambeteerd.

'Ambeteren? Is dat wel goede standaardtaal? komt Filip tussenbeide.

'Oei, Wat doet gij hier?' roept De Clem die uiteraard aan landsverdediging denkt.

'Die boodschap van Amerika, hebt ge daar iets van begrepen?' vraagt Filip.

De beide ministers zijn nu het noorden kwijt, maar ze beseffen het niet want ze zijn het al achtien maanden kwijt, sinds de laatste verkiezingen.

Wordt vervolgd....

In zijn goeduitgeruste minibus in het halfduister zit een man te luisteren naar een gesprek tussen de premier van België en zijn minister van landsverdediging.

Die twee heren ministers zitten met de handen in het haar.

Ze hebben zojuist een geheime boodschap gekregen van de president van Amerika via de sensuele mond van Caran Dash, een persoonlijke bodyguard van Bush.

'Hebt gij alles kunnen noteren wat ze zei, Clem?' vraagt Term aan zijn minister.

'Ik ben uw meid niet!' weerlegt Clem met klem.

'Die zwarte trien is wel weg met dat telegram waarop die rare tekst stond, hé Clem!' roept onze premier.

Normaal zouden regeringsleden van dit niveau niet zo een taal uitslaan, maar zoals de aandachtige lezer weet zijn de beide heren beschonken wegens een lichte depressie na meer dan een jaar ter plaatse trappelen op het politieke toneel.

'Zouden we niet beter van het toneel verdwijnen?' vraagt Clem aan Term.

'Zijt ge zot, Clem,' replikeert Term. 'Ik heb genoeg moeite moeten doen en liegen tegen mijn kiezers, om hier na zoveel zweet zo maar weg te stappen!'

'Trouwens, waar vinden ze nog zo een zot om premier van België te worden?' zegt de wellicht laatste premier van het koninkrijk.'

'Waarom is koninkrijk met een k en niet met een g?' vraagt Filip die nog altijd ongevraagd in dat kantoor in de Wetstraat zit bij de twee ministers van streek. Ministers van Staat waren ze nog lang niet, en zoals het er nu naar uitziet worden ze dat ook nooit!

In de minibus stapt achteraan een dame in en vraagt aan de detectiveachtige man: 'Hebt ge hem al kunnen betrappen op overspel?'

'Neen, mevrouw Leterme, maar dat komt heus wel hoor!' weet de man de vrouw van de premier op te beuren.

'Wat ik wel genoteerd heb is de codeboodschap van de president van Amerika aan onze prime?! Als ik die geheime boodschap aan de Russen of aan Iran verkoop zijn we schatrijk en verlap ik mijn praktijk!'

'Wat doet de prins bij mijn man?' vraagt de nieuwsgierige first lady van België.

'Ik ben niet zeker dat het de prins is.' antwoordt de detective.

'Kan u niet binnenkijken met uw apparatuur?' wil de premierechtgenote weten.

Nota: het is dus premier-echtgenote en niet premie-rechtgenote zoals sommigen van u nu gelezen hebben!

'Alleen afluister-, geen afkijkapparatuur heb ik geplaatst, mevrouw. Anders had het u al de geiten van de premier gekost, en dat had hij wellicht gemerkt. Tien geiten minder in zijn tuin dat ziet hij niet, zoals hij 10 miljard minder in de staatskas ook niet opmerkt. U mag dus gerust zijn, de belastingbetaler iets minder, maar die slikt toch alles, dus ook daar is geen vuiltje aan de lucht.'

'Weet U wat die rare tekst van Bush betekent?' fluistert de man in het kleurloze minibusje.

'Ik heb thuis codeboeken van Yves, ik ontcijfer dat tegen deze middag!'

En weg is de first lady van het koningrijk met een k.

---

Filip, hebt gij die moeilijke tekst onthouden?' wil de premier nog weten.

'Ik heb andere dingen te doen dan naar uw pijpen te dansen, Term!' antwoordt Filip.

'De Winter, wat doet gij hier trouwens? Het is nog niet eens herfst, ge komt veel te vroeg!'

'Weg, weg, weg.' beginnen beide ministers te scanderen.

Maar Filip De Winter is meer gewoon dan wat uitgejouwd te worden.

Wordt vervolgd...

'Die man van de brug in Frankrijk, weet ge wel, kan die ons niet helpen?' wil Term weten.

'Wij hebben immers geen middelen meer en geen macht, maar die vent van die brug in Frankrijk kan ons zeker helpen!' gaat Term, de premier, verder.

'Wie bedoelt ge in godsnaam?' wil Clem weten.

'Hou god erbuiten, Clem!'

Term en Clem zijn koosnamen waarmee de twee ministers mekaar aanspreken als niemand anders kan meeluisteren.

Maar daar vergissen ze zich in want hun stemmen worden duidelijk ontvangen in de minibus van de detective die werkt voor de first lady van België.

'Vindt gij dat mijn vrouw geschikt is om als first lady op te draven?' vraagt Term aan Clem.

'Volgens mij niet.' zegt Clem en hij proest het uit.

Term is blij dat zijn medewerker akkoord is en laat dit luidop blijken met een geil lachje. De detective neemt al die geluiden op en denkt: mevrouw de premier gaat niet gelukkig zijn met deze uitlatingen.

'De brug in Avignon, dat is het wat ik bedoelde.' roept Term enthousiast.

'Term, wat brabbelt ge toch!'

'Etienne, die bedoel ik.' verduidelijkt Term.

'Onze rijkste en machtigste industrieel/bankier/potentaat van België, die kan ons helpen!' fluistert Term, blij dat hij een oplossing gevonden heeft.

'Die verkoopt Brussels Airlines aan de Duitsers voor een goeie stuiver. Kan die ons landje niet verkopen aan de Amerikanen bijvoorbeeld, voor veel dollars?'

'Term, volgt gij de actualiteit? Die Amerikanen hun banken gaan één voor één in galop over kop. Hoe gaan ze die Burggraaf Etienne Davignon betalen.?'

'Eerlijk gezegd is België nog weinig waard, Clem, ik kan het weten, ik ben de huidige eerste minister, al schijnt niemand dat te weten en niets van aan te trekken.

'Die Davignon is een zakenman, die verkoopt ons land aan die domme Amerikanen in stukken.

'Amerikanen in stukken?'

'Neen, ons land in stukken!'

Hij begint waarschijnlijk met de Westhoek te verkopen, zegt dat daar olie in de grond zit en klaar is kees.

Het overschot van België zet hij in de solden bij de Verenigde Naties. Eén of andere rijke Arabier, die die ouwe Etienne allemaal kent, transporteert onze grond naar zijn woestijn omwille van de vruchtbaarheid en iedereen is content, Clem.

'En waar moeten de Belgen dan naartoe?'

'Die paar echte Belgen gaan maar in Nederland of Frankrijk wonen. Al die andere zijn inwijkelingen en sturen we terug naar hun thuisland.'

'Maar Clem, is dat niet wat te drastisch?'

'Of ik lijf ze in bij ons leger als huursoldaten, en we doen aan langetermijnverhuur van ons leger aan diegene die het meeste biedt.'

'Wie voert er momenteel oorlog in de wereld en heeft veel geld te spenderen? Zoekt ge dat eens uit, tegen morgen, Clem?'

'Gaan de Walen en de Brusselaars daarmee akkoord gaan?' vraagt Clem zich toch bang af.

' We geven die de helft van de opbrengst en geen haan die ernaar kraait!'

'Die haan is wel hun symbool, hé Term!'

'Clem, begint niet geestig te doen, want de situatie is al zielig genoeg.'

'Ge gebruikt weer veel pastoorwoorden, Term.' zegt de zielige Clem die toch geestig blijft doen.

Wordt vervolgd...

'Clem, waar vinden we dringend een paar eerlijke topambtenaren?'

'Term, ik wist het jongen, na de eenheidspolitie zou de eenheidscorruptie ontstaan!'

'Die Koekenberg is maar het topje van de ijsberg.' zegt Clem.

'Het is wel Koekelberg, Clem,' verbetert de premier.

'Van die basiliek? Is Godfried Danneels er ook bij betrokken, Term?'

'Neen Clem, die benoemt nooit vrouwen, zeker niet via de canapé!'

'Meer Comités hebben we nodig, jongen! Aan welke letter zitten we al?'

'De P zeker, Comité P.'

'Q, R, S, T,U, V, W, X, Y en Z, veel comités kunnen we niet meer samenstellen, Term!'

'Zouden we de koning geen baas maken van ons land, Term?'

'Clem, hoe dikwijls moet ik het nog zeggen, over mijn dood lijk!'

'Maar we gaan de dieperik in, Term!'

'En onze banken die gaan mee de dieperik in!' zegt Clem paniekerig.

'Het systeem gaat de ondergang tegemoet, premier.'

'Zouden we niet beter die Burggraaf Davignon ons land laten verlappen aan de meestbiedende?'

'Als we nog lang wachten, krijgen we onszelf niet meer kwijt aan de straatstenen, Term.'

En zo eindigde 16 september 2008 in de Wetstraat en in mineur.

'Gelukkig heeft de massa daar geen besef van, Clem, geef ze brood en spelen, zoals de Romeinen deden en het volkske houdt zich kalm, jongen!' zegt Term belerend.

'Maar het Romeinse rijk is wel kapot gegaan, man.' slaat Clem de nagel op de kop!

Droevige tijden zijn dus in aantocht.....

Wordt misschien nog vervolgd maar het zal geen schoon einde zijn......

Lieve lezers,

U kan de belevenissen van Volbloed en co blijven volgen op:

www.bloggen.be/Julesnaemelucs

of

www.bloggen.be/Lucnaemes

of

op Google: Commissaris Volbloed.

U nog veel leesplezier, ik nog veel schrijfpret.

Groetjes

Jules

Lieve lezer,

U kan de belevenissen van Volbloed en co blijven volgen op:

www.bloggen.be/Julesnaemelucs

of

www.bloggen.be/Lucnaemes

of

op Google: Commissaris Volbloed.

Nog veel leesplezier gewenst, 

Groetjes

Jules

In zijn goeduitgeruste minibus in het halfduister zit een man te luisteren naar een gesprek tussen de premier van België en zijn minister van landsverdediging.

Die twee heren ministers zitten met de handen in het haar.

Ze hebben zojuist een geheime boodschap gekregen van de president van Amerika via de sensuele mond van Caran Dash, een persoonlijke bodyguard van Bush.

'Hebt gij alles kunnen noteren wat ze zei, Clem?' vraagt Term aan zijn minister.

'Ik ben uw meid niet!' weerlegt Clem met klem.

'Die zwarte trien is wel weg met dat telegram waarop die rare tekst stond, hé Clem!' roept onze premier.

Normaal zouden regeringsleden van dit niveau niet zo een taal uitslaan, maar zoals de aandachtige lezer weet zijn de beide heren beschonken wegens een lichte depressie na meer dan een jaar ter plaatse trappelen op het politieke toneel.

'Zouden we niet beter van het toneel verdwijnen?' vraagt Clem aan Term.

'Zijt ge zot, Clem,' replikeert Term. 'Ik heb genoeg moeite moeten doen en liegen tegen mijn kiezers, om hier na zoveel zweet zo maar weg te stappen!'

'Trouwens, waar vinden ze nog zo een zot om premier van België te worden?' zegt de wellicht laatste premier van het koninkrijk.'

'Waarom is koninkrijk met een k en niet met een g?' vraagt Filip die nog altijd ongevraagd in dat kantoor in de Wetstraat zit bij de twee ministers van streek. Ministers van Staat waren ze nog lang niet, en zoals het er nu naar uitziet worden ze dat ook nooit!

In de minibus stapt achteraan een dame in en vraagt aan de detectiveachtige man: 'Hebt ge hem al kunnen betrappen op overspel?'

'Neen, mevrouw Leterme, maar dat komt heus wel hoor!' weet de man de vrouw van de premier op te beuren.

'Wat ik wel genoteerd heb is de codeboodschap van de president van Amerika aan onze prime?! Als ik die geheime boodschap aan de Russen of aan Iran verkoop zijn we schatrijk en verlap ik mijn praktijk!'

'Wat doet de prins bij mijn man?' vraagt de nieuwsgierige first lady van België.

'Ik ben niet zeker dat het de prins is.' antwoordt de detective.

'Kan u niet binnenkijken met uw apparatuur?' wil de premierechtgenote weten.

Nota: het is dus premier-echtgenote en niet premie-rechtgenote zoals sommigen van u nu gelezen hebben!

'Alleen afluister-, geen afkijkapparatuur heb ik geplaatst, mevrouw. Anders had het u al de geiten van de premier gekost, en dat had hij wellicht gemerkt. Tien geiten minder in zijn tuin dat ziet hij niet, zoals hij 10 miljard minder in de staatskas ook niet opmerkt. U mag dus gerust zijn, de belastingbetaler iets minder, maar die slikt toch alles, dus ook daar is geen vuiltje aan de lucht.'

'Weet U wat die rare tekst van Bush betekent?' fluistert de man in het kleurloze minibusje.

'Ik heb thuis codeboeken van Yves, ik ontcijfer dat tegen deze middag!'

En weg is de first lady van het koningrijk met een k.

---

Filip, hebt gij die moeilijke tekst onthouden?' wil de premier nog weten.

'Ik heb andere dingen te doen dan naar uw pijpen te dansen, Term!' antwoordt Filip.

'De Winter, wat doet gij hier trouwens? Het is nog niet eens herfst, ge komt veel te vroeg!'

'Weg, weg, weg.' beginnen beide ministers te scanderen.

Maar Filip De Winter is meer gewoon dan wat uitgejouwd worden.

Wordt vervolgd...

'Die man van de brug in Frankrijk, weet ge wel, kan die ons niet helpen?' wil Term weten.

'Wij hebben immers geen middelen meer en geen macht, maar die vent van die brug in Frankrijk kan ons zeker helpen!' gaat Term, de premier, verder.

'Wie bedoelt ge in godsnaam?' wil Clem weten.

'Hoe god erbuiten, Clem!'

Term en Clem zijn koosnamen waarmee de twee ministers mekaar aanspreken als niemand anders kan meeluisteren.

Maar daar vergissen ze zich in want hun stemmen worden duidelijk ontvangen in de minibus van de detective die werkt voor de first lady van België.

'Vindt gij dat mijn vrouw geschikt is om als first lady op te draven?' vraagt Term aan Clem.

'Volgens mij niet.' zegt Clem en hij proest het uit.

Term is blij dat zijn medewerker akkoord is en laat dit luidop blijken met een geil lachje. De detective neemt al die geluiden op en denkt: mevrouw de premier gaat niet gelukkig zijn met deze uitlatingen.

'De brug in Avignon, dat is het wat ik bedoelde.' roept Term enthousiast.

'Term, wat brabbelt ge toch!'

'Etienne, die bedoel ik.' verduidelijkt Term.

'Onze rijkste en machtigste industrieel/bankier/potentaat van België, die kan ons helpen!' fluistert Term blij dat hij een oplossing gevonden heeft.

'Die verkoopt Brussels Airlines aan de Duitsers voor een goeie stuiver. Kan die ons landje niet verkopen aan de Amerikanen bijvoorbeeld, voor veel dollars?'

'Term, volgt gij de actualiteit? Die Amerikanen hun banken gaan één voor één in gallop over kop. Hoe gaan ze die Burggraaf Etienne Davignon betalen.?'

'Eerlijk gezegd is België nog weinig waard, Clem, ik kan het weten, ik ben de huidige eerste minister, al schijnt niemand dat te weten en iets van aan te trekken.

'Die Davignon is een zakenman, die verkoopt ons land aan die domme Amerikanen in stukken.

'Amerikanen in stukken?'

Neen, ons land in stukken!'

Hij begint waarschijnlijk met de Westhoek te verkopen, zegt dat daar olie in de grond zit en klaar is kees.

Het overschot van België zet hij in de solden bij de Verenigde Naties. Eén of andere rijke Arabier, die die ouwe Etienne allemaal kent, transporteert onze grond naar zijn woestijn omwille van de vruchtbaarheid en iedereen is content, Clem.

'En waar moeten de Belgen dan naartoe?'

'Die paar echte Belgen gaan maar in Nederland of Frankrijk wonen. Al die andere zijn inwijkelingen en sturen we terug naar hun thuisland.'

'Maar Clem, is dat niet wat te drastisch?'

'Of ik lijf ze in bij ons leger als huursoldaten, en we doen aan langetermijnverhuur van ons leger aan diegene die het meeste biedt.'

'Wie voert er momenteel oorlog in de wereld en heeft veel geld te spenderen? Zoekt ge dat eens uit, tegen morgen, Clem?'

'Gaan de Walen en de Brusselaars daarmee akkoord gaan?' vraagt Clem zich toch bang af.

' We geven die de helft van de opbrengst en geen haan die ernaar kraait!'

'Die haan is wel hun symbool, hé Term!'

'Clem, begint niet geestig te doen, want de situatie is al zielig genoeg.'

'Ge gebruikt weer veel pastoorwoorden, Term.' zegt de zielige Clem die toch geestig blijft doen.

Wordt vervolgd...

'Proficiat.' was het eerste wat Tom Bonnen op een vroege morgen zegde. Hij richtte die gelukwensen aan Brigitte, de undercoveragente, die nu tijdelijk commissaris was benoemd omwille van de gedwongen afwezigheid van de hoofdcommissaris die er in sloeg om een verkeerd vliegtuigje te huren, nog wel één van een luchtvaartmaatschappij die iets te maken had met een Arabische verkoopsdirecteur die in de Waldorf en de Hilton in New York resideerde en rare chips aan het Amerikaanse leger verkocht.

Dit alles had Bontekoe tijdens zijn ongewenste en benarde vlucht ontdekt maar kon het niemand vertellen want hij lag daar halfdood in een kliniek ergens op een Russische legerbasis.

Hij zou dat zeker verteld hebben als zijn hersenen terug normaal werkten maar dat deden ze actueel niet want hij was duidelijk niet bij kennis. Dat vond de Russische legerdokter ook, die eigenlijk beenhouwer van beroep was, maar dat stak niet zo nauw in de krijgsmacht van Putin.

In de krijgsmacht van België zat de bevoegde minister volledig klem. Hij heette trouwens De Clem en dat kwam goed uit. Hij zat wat nerveus bij de premier en las voor uit de documenten die snel vertaald waren naar het Vlaams, het Duits en het Frans en in negen exemplaren, we bevinden ons immers in een drietalig land met acht regeringen.

Het negende exemplaar was voor de koning.

'Potverkoffie' zei de premier. 'Jandorie.' antwoordde de legerminister. Ze zijn immers toevallig beide katholieken en die vloeken alleen beleefd.

'Een exemplaar te kort, potvermillie, voor onszelf nogwel!' zeiden ze beiden in koor want ze denken en praten alletwee even snel, ze zijn immers van dezelfde partij.

'Na 15 maanden zouden we toch een akkoord over de staatshervorming moeten hebben, vind ik Yves!' gooit De Clem in de groep, ofschoon ze toen maar met twee waren.

'Waarom gooit gij altijd met alles?' wil de premier weten.

'Wilt gij indruk maken?'

'Ik ontken dit met klem!' giechelt De Clem.

Zo brengen die twee hun voormiddag door want ze zijn moedeloos na 18 maanden onderhandelen met onzichtbare franstaligen. Ze zijn ook aan de drank geraakt maar dat weet niemand.

'Clem, wat is dat met dat vliegtuigje waar een Belgische hoofdcommissaris inzat en waar de Russen ons nu mee lastig vallen?'

'Het gaat wel over een commissaris van ons, hé Term.'

'Och, we weten ondertussen dat de politie en het gerecht vol corruptie zit, Clem, maak je daar niet zo druk in!'

Met Term en Clem, zo spreken die twee mekaar aan van zodra ze aan een tweede fles beginnen.

'Moet het land niet geregeerd worden?' vraagt Clem met zijn halfzatte botten.

'Dat doen onze deelregeringen wel, Clem,' antwoord Term terwijl hij in P-magazine bladert.

Komt daar toch wel plots langs de achterdeur Caran Dash binnengefladderd. Zij is een persoonlijke lijfwacht van Bush en tevens CIA geheimagent en woont tijdelijk in bij de vermiste Bontekoe.

'Prime Minister, ik heb een persoonlijk telegram van onze president, hier.' en ze gooit het ding op het bureel van onze premier.

'Ge ziet, iedereen gooit dingen naar jou.' brengt De Clem in, terwijl hij de fles whisky probeert te verstoppen. Maar Caran is een opgeleide CIA agente en dus niet van gisteren.

'Are you drinking during your governing time?' wil ze weten, met strenge blik.

'Er is niet veel te 'governen.' durft de brutale De Clem lachend antwoorden.

'Onze deelregeringen doen dat voor ons, wij zijn een soort overbetaalde salonhelden geworden, die af en toe eens op TV en radio wat komen lullen en dan is de bevolking weer gerustgesteld, behalve enkele slimme Vlamingen die voor het Blok, pardon het Belang van Limburg stemmen, maar die kunnen de pot op.

'Ge mengt de dingen weer, Clem,' zegt Term, die de pienterste van de twee is.

'I will read it myself.' en de ranke slanke Caran Dash sleurt het telegram uit de handen van onze premier die, ofschoon moedeloos, juist zijn P-magazine had neergelegd en dit telegram van Bush wilde gaan lezen.

En ze declameert zoals alleen een zwarte CIA agente dat kan:

'De lelies liggen er verwaterd bij. De kikvors kwaakt in het ongewisse. Fonteinen zijn verboden. De sloot is bevuild en de inktvis spuit.'

Dan steekt ze het papiertje in haar krokohandtas, zegt: zie dat ge daar nog deze morgen op antwoordt als ge geen zware diplomatieke verwikkelingen wenst, en ze verdwijnt door diezelfde achterdeur waarlangs ze gekomen was en waarvan onze twee ministers zelfs het bestaan niet kenden.

'Wat weten wij toch weinig af van onze regeringsgebouwen, maat.' zegt De Clem.

'Ik ben wel uw premier, Clem, en niet uw maat.' antwoordt de eerste minister geambeteerd.

'Ambeteren? Is dat wel goede standaardtaal? komt Filip tussenbeide.

'Oei, Wat doet gij hier?' roept De Clem die uiteraard aan landsverdediging denkt.

'Die boodschap van Amerika, hebt ge daar iets van begrepen?' vraagt Filip.

De beide ministers zijn nu het noorden kwijt, maar ze beseffen het niet want ze zijn het al achtien maanden kwijt, sinds de laatste verkiezingen.

Wordt vervolgd....

Op een Russisch vliegdekschip was men ondertussen wat er overbleef van het kleine vreemde vliegtuigje aan het onderzoeken.

Vliegtuigdeskundigen stonden versteld van de microchips die oordeelkundig ingebouwd waren op verborgen plaatsen in de cockpit en in de staart.

Men vond tevens een nest paardenhorzels die zich in de dubbele wand van het vliegtuigje hadden genesteld.

Een aantal van die zoemende paardenvliegen waren erin geslaagd om sommige van de geheimzinnige microchips deels aan te tasten en aldus te beschadigen.

Volgens de scheepsarts hadden die dollen wellicht het 'gezoem' veroorzaakt waarover de halfbewusteloze man die ze op zee gevonden hadden af en toe in zijn slaap over praatte.

Deze man was er erg aan toe en werd teruggevonden, bovenop een automatisch openend rubberen vlot. De man was bij de vliegtuigcrash op het water als bij wonder op dit vlot geslingerd en hierdoor aan een gewisse dood ontsnapt.

De hoofdelectronicus van het schip meldde in zijn rapport aan het Kremlin dat twee belangrijke moeder-microchips vooraan in de cockpit door dollen waren aangetast en zo goed als buiten werking waren, wellicht de oorzaak van het ongeval.

De aanwezige luchtmachtcommandant eiste alle vliegtuigbrokstukken op voor verder onderzoek, alsook de vermoedelijke piloot die zij uit de zee hadden opgevist. Voor verder onderhoor, maar dat zou niet voor vandaag zijn, want hij was nog steeds niet bij bewustzijn.

Bontekoe leefde dus nog, zij het niet echt optimaal, en werd naar een geheime plaats gebracht in Rusland.

---

Commissaris Volbloed had ondertussen een vertaling van zijn satelietbericht bekomen via de Russische ambassadeur en wist nu wat er aan de hand was met Bontekoe.

'Onze hoofdcommissaris is weliswaar gered maar niet buiten levensgevaar en zit vast ergens op een Russische legerbasis.

'Ik heb dus opdracht gekregen van hogerhand om zijn dienst vanaf nu te leiden en ik stel mevrouw Pijpen tijdelijk aan als commissaris.' meldde hij aan zijn personeel.

Wordt vervolgd...

Plots beseft hoofdcommissaris Bontekoe die per vergissing in een verkeerd vliegtuig gestapt is dat het vandaag 'nine eleven' is!

'Mijn god,' zegt hij, alhoewel hij niet erg gelovig is.

'Ze gaan me ergens laten invliegen,' weent hij uit en begint sneller aan zijn testament te schrijven.

Dan ziet hij achteraan een groot pak liggen en wil erheen maar merkt dat de dubbele pilotengordels die hij bij vertrek had aangeklikt, niet meer los komen wat hij ook probeert.

Hij zucht en denkt aan zijn jeugd toen hij nog slank en behendig was.

Plots schijnt het vliegtuig te duiken en de motoren huilen.

Bontekoe ziet zijn einde naderen en begint met god te praten, iets wat hij nooit of te nimmer gedaan heeft.

Terwijl hij bidt hoort hij antwoorden in de vorm van een hevig gezoem. Hij kijkt naar boven en hoort dat het gezoem ergens vanachter het dubbel plafond in de cockpit komt. Het gezoem neemt toe.

'God die al zoemend contact met mij heeft?' denkt Bontekoe.

Dan keert de geheimzinnige stem terug en roept:

'Gij decadent westers ongelovig kruipdier, pruts gij aan mijn microchips? Gij zit toch gevangen in de pilotenstoel?'

De stem verzwakt. Veel onderbrekingen en storingen maken het Bontekoe moeilijk om volgen.

'Wiiiil j...naar...krak..piep...je eiiiigen hel terugke..plong...of je nooog... kriet.... snel bek...eren?

Een hevige knal volgt, dan plotse schokken. Het vliegtuigje trilt als bezeten. Bontekoe wordt uit zijn gordels geworpen en alle licht gaat uit...

---

'Commissaris, ge ziet er slecht uit en zo moe!' zegt de vliegende inspecteur Bonnen en kijkt zijn chef bezorgd aan.

'Tom, jongen, Bontekoe is nog steeds vermist en ik begin te twijfelen of we hem nog ooit gaan terugzien.'

Bonnen denkt in stilte: veel is er volgens mij niet verloren, een klier minder op aarde is zelfs een deugd. Dan kan ik Brigitte eindelijk voor mezelf winnen, zonder die eeuwige opdringerige Bontekoe, met zijn motoryacht en zijn geld!

De jonge inspecteur kon het blijkbaar niet veel schelen wat er met de grote chef gebeurde.

Undercoveragente Brigitte steekt onverwachts haar schattig hoofdje binnen en vraagt of er nieuws is.

'Geen nieuwe elementen,' zegt Volbloed en Tom denkt weer aan de tabel van Mendeljev waarmee hij Bontekoe ooit pestte. Had ik toen niet moeten doen denkt hij nu.

Een rinkelende telefoon doet Volbloed opschrikken.

'Hallo?'

'Dré hier, ze hebben een spoor van Volbloed gevonden op de zee nog wel!' meldt Pikkel.

'Ik hou je op de hoogte als er nog nieuws is, Volbloed!'

'Klik' hoort Volbloed.

De bezorgde commissaris deelt het positieve nieuws mee aan Brigitte en Tom en slaakt een diepe zucht, iets dat hij de laatste tijd veel doet, vindt ook Brigitte.

Dan komt zijn secretaresse Machteld binnengelopen.

'Meneer Volbloed, hier een satelietbericht aan u gericht en ze geeft het documentje aan Volbloed.

'De chef wil het lezen maar zucht opnieuw en zegt moedeloos tegen zijn aanwezig personeel: 'In het Russisch denkt ik, wie kan dat lezen?'

Wordt vervolgd...

Jo Deman

Jules Naemelucs

Commissaris Volbloed is als een wervelwind recht naar zijn bureau gefietst.

Daar legt hij uit aan zijn collega/vriend wat hem overkwam op de luchthaven.

'Maar Volbloed toch, man toch, wat een ontwikkeling.' zegt Dré Pikkel, de geheimagent.

'We moeten onmiddellijk actie nemen, om de verdwenen hoofdcommissaris Bontekoe op te sporen.'

'Het probleem is dat al onze F zestienen nu in Afganistan gestationeerd zijn.'

'Kunnen we ze niet even terughalen?' vraagt Volbloed met een klein stemmetje.

'Niet voor maar een hoofdcommissaris die dan nog verdacht is!' antwoordt Pikkel.

'Is hij nog steeds verdacht?' wil Volbloed weten.

'Jaja, man, ik heb nog steeds opdracht hem te blijven schaduwen.'

'Van wat wordt hij dan verdacht?' vraagt Volbloed, toch licht geschrokken van de situatie.

'Kan en mag ik niet zeggen, volbloed, ik heb zwijgplicht.'

Dan zoemt Pikkel zijn rode telefoon.

'Is this Charles?' wil een amerikaanse stem weten.

'Who are you?' vraagt de ervaren geheimagent, die vroeger nog telefonist geweest is.

'The black lady Rize.' klinkt in zijn oor.

'Oei, Volbloed, zij moet Karel hebben, onze minister van buitenlandse betrekkingen!'

Met bevende stem zegt Pikkel: 'Ik schakel u door, misses Rize.'

Nadat de beide heren van de recherche op hun positieven gekomen zijn, krijgen ze een zeer negatief bericht van Brigitte die binnengewipt was.

'Die kan nog al wippen, niet, Volbloed?' merkt Pikkel al lachend op.

'Dré, ik hoor zo'n opmerkingen niet graag, ik ben van de westhoek, dat weet ge toch?'

'Wippen ze daar niet?' wil de leuke Dré verder gaan maar hij houdt zich in.

De undercoveragente vertelt hen dan dat van Bontekoe en zijn Osama vliegtuig geen spoor meer te ontdekken valt.

'De CIA en de FBI en de MR zetten alle middelen in om onze commissaris te redden.'

'De MR van Didier Reynders? Zoeken die mee naar Bontekoe?' vraagt Pikkel wat verbaasd.

'MR is een Engelse zeer geheime dienst, meneer Pikkel,' zegt Brigitte, weer met haar sexy stem.

Als de undercoveragente weg is zegt Pikkel tegen Volbloed: 'Aan die Pijpen is alles toch sexy, vindt ge niet, vriend?'

Eerst kijkt Volbloed naar de pijpen van zijn broek, dan naar die van Dré en dan zegt hij laconiek:

'Dré, wat ge daar sexy aan vindt gaat boven mijn petje hoor!'

'Ik bedoel wel Brigitte Pijpen, jongen,' verbetert Pikkel.

'Ach zo, ja natuurlijk, ik vind Pijpen voor een vrouw toch een rare familienaam,' kan Volbloed niet laten eraan toe te voegen.

'Niet zo preuts, Volbloed;' lacht Pikkel het uit.

Terwijl de twee rechercheurs over sexy Brigitte bezig zijn, zit een ontdane Bontekoe wel in een raar vliegtuig dat zichzelf bestuurt en hij weet niet eens naar waar.

Hij heeft al tien keer de vraag gesteld aan die onzichtbare stem die hem alleen maar uitmaakt voor decadent westers varken.

Bontekoe geraakt door zijn penibele situatie gedeprimeerd. Hij heeft wat papieren in dat vliegtuig gevonden en is bezig zijn eigen testament te schrijven.

Terwijl hij overpeinsd aan wie hij zijn motoryacht wil nalaten, aan Caran of aan dat Brigitteke van mij, vallen hem plots papieren op van een verkoopsdirecteur met adres in de Hilton in New York. Die man zou volgens de papieren die Bontekoe doorneemt, speciale microchips verkopen, aan het Amerikaanse leger.

'Man, man, zucht Bontekoe, kon ik nu maar Paris bellen, die kan onmiddellijk laten nakijken wie er precies in haar Hilton in New York verblijft. Zou die Amaso, want zo heet hij volgens die papieren, iets te maken hebben met dit raar vliegtuig? Bontekoe zijn raderkes draaien nu op volle toeren. En denken dat ik nu in Geneve in die speciale tunnel zou moeten gezeten hebben! Wat erg toch!

Bontekoe kijkt door het ronde cockpitvensterke, en ofschoon het helder weer is, ziet hij al een hele tijd geen land meer onder hem.

En dat begint hem grote zorgen te baren...

Wordt vervolgd....