De watervallen van Igazu behoren tot de nieuwe 7 wereldwonderen van de natuur. Ik moest van mijn route afwijken om ze te bezoeken en wist niet zo goed wat te doen. Nu ben ik zo blij dat ik de 17 uur durende busrit van Buenos Aires heb genomen. Ik beheers de Nederlandse taal te weinig om de natuurpracht te beschrijven. Je moet het gewoon beleven. De volledige dag was ik foto’s en films aan het maken. K heb meer dan 300 foto’s genomen en wie me kent weet dat dit tegennatuurlijk voor mij is. Naar mijn mening zegt dit meer dan genoeg. Ik heb een dag de Argentijnse kant en een dag de Braziliaanse kant gedaan. De Argentijnse kant is naar mijn bescheiden mening de mooiste maar je moet ook de Brailiaanse doen. Aan die kant krijg je meer een overzicht over de watervallen. Bij het zien van de watervallen en het voelen van hun kracht (je gaat zeer dichtbij, kletsnat wordt je J) besef ik nog maar eens hoe klein we zijn in vergelijken met de natuur.

K ben op stap geweest met twee canadezen en de eerste dag met 5 Ieren erbij. Tja k was de enige vrouw in het gezelschap en k heb ervan geprofiteerd ;) Bij het bezoek aan de Argentijnse kant zijn we ook met een speedboot onder de watervallen gevaren. Als er iemand gaat, zeker doen. Wat adrenaline, supernat en plezant.

Tot mijn grote verbazing was mijn hostel bijna een resort. We hadden zelf een zwembad. Ik moet zeggen dat ik genoten heb van de biertjes aan het zwembad. T waren topdagen en k hoop dat mijn reis zo verder mag gaan.

Ik was klaar voor de busrit naar Salta maar k had toch niet verwacht dat ik er meer dan 28 uur over ging doen. Op het einde werd een toch un poco loco. Mijn connectie gemist waardoor ik in mijn barslecht spaans om een nieuwe bus mocht bedelen. Een half uur later toch op weg en krijgen we geen autopech. Hop met iedereen een andere bus op waarna we na een aantal uur stoppen bij een tankstation en sommige uitstappen. Gelukkig ging ik uitleg vragen of ik was weg naar een andere plaats en mijn rugzak lag ergens aan het pompstation. We moesten van bus wisselen maar tja communicatie is gelijk niet hun beste eigenschap.

Salta zelf is een party town en voor mij vooral een perdolan town geworden ;). Je hebt er toffe cafeetjes, restaurantjes en disco’s. Toffe tijd beleefd. Eén dag gaan paardrijden. Stresskonijn zijnde zat ik weer vol spanningen op dat paard maar achter vijf minuten, tenvolle ervan genoten. Erna met de volledige groep een BBQ gehad en veel teveel wijn gekregen (hoe durven ze J).  

Bon ik vertrek nu naar de wijnstreek nl. Cafayate vooraleer terug omhoog te gaan, langzaam naar Bolivia toe. Mmm, lekkere wijn, k zie het volledig zitten. Groeten aan iedereen.

18-12-2011 om 15:51 geschreven door Jill  

Steeds droom ik van reizen en de wonderen van de wereld te zien. Mijn vertrek echter verloopt steeds met de gepaarde zenuwen. Tja opnieuw niet anders natuurlijk. Het doet raar wanneer je plots alleen op het vliegtuig zit (klein paniekske gehad) maar eens vertrokken beginnen de reiskriebels opnieuw. Op het vliegtuig een toffe madam leren kennen die in Brussel werkt voor kankerpatiënten. Mijn tussenstop in Atlanta was hierdoor toch minder saai dan eerst gedacht. Een lekkere supergesuikerde smoothie gedronken, tja amerikanen.

Uitgeput en om eerlijk te zijn stinkend dan eindelijk aangekomen in Buenos Aires of goede luchten/ gunstige winden. In realiteit weinig wind gevoeld. Eindelijk zonneschijn J. In mijn kamer een toffe duitser leren kennen en al drinkend enkel australische meiden. Bon eerste nacht al aan de drank, het kan niet veel beter. Voor ik dit deed wel al wat “the streets of Buenos Aires” bezocht. Het is een heel varierende stad, ieder stadsgedeelte heeft zijn eigen sfeer en uitzicht.

De volgende dag een fietstocht in Buenos Aires, samen met enkele van de mensen die ik gisteren leerde kennen. Een toffe manier om de stad te bezichtigen en tot mijn verassing doenbaar met het verkeer.We hebben ons vooral gefocust op het noorden en zagen ondermeer het graf van Evita Péron. ’s Avonds was er een BBQ in het hostel. Bon, een mens moet meefeesten hé.

De volgende dag gaf me toch een dubbel gevoel. In de stad was er een optocht voor la presidente. Ze was tevens aanwezig voor het geven van een speech. Verrassend om te zien hoe enthousiast de mensen reageerden. Overal waren ze muziek aan het maken. Een leuke sfeer maar zo speciaal voor iemand die niet echt uit een land komt met veel nationalistische gevoelens. Later op de dag zijn we met enkele naar een graffiti walktour geweest. Prachtige street art gezien. Maar wetend dat street art vooral een expressie is van rebelie tegenover de regering, denk je wel nog eens na over die stadssfeer in de morgen.

In de avond eindelijk mijn argentijnse steak gaan eten. En mocht iemand geïnteresseerd zijn, de verhalen zijn waar. De beste steak dat ik ooit heb gegeten.

Nu was het mijn laatste dag in Buenos Aires. In de morgen nog wat zitten bijpraten met anderen en uiteindelijk samen met iemand uit Oostenrijk naar het stadsdeel “La Boca” geweest. Je moet de gekleurde huizen gezien hebben maar tjee, zo toeristich en fake. Blij dat ik het gezien heb, maar ik kan er toch niet te lang blijven. Je neemt dan de stadsbus terug waardoor je de arbeidersbuurt passeert en opnieuw beseft hoe gekleurd toeristische plaatsen zijn. Absoluut niet het echte leven in Buenos Aires, die is toch iets grimmiger.

Bon nu op de bus naar de watervallen van Igazu. Op een luxebus. Genoeg over mezelf geschreven. Hasta Luego!!!

13-12-2011 om 00:59 geschreven door Jill