Hier ben ik weer. Om de draad weer even op te pikken waar ik laatst gebleven was. We waren aan het wachten op beter weer in Te Anau om aan de Kepler Track te beginnen. Maandag zijn we dan gestart aan onze klim van 1084m. Ons groepje van 4 ( Amanda (USA), Chris en Dave (UK) en ik ) was vol overtuiging dat we er een fijne tocht van gingen maken en dat hebben we ook gedaan. De eerste 2 dagen was schitterend weer, zon en geen wolken en een temperatuur van 15-18 graden. Ideaal om te hiken. De klim de eerste dag was inderdaad niet te onderschatten maar viel al bij al nog wel heel goed mee en het uitzicht dat je ervoor terug kreeg, liet alle pijn in je benen vergeten. De 2de dag klommen we naar de top van Mt. Luxmore op een 1472m. De rest van de dag was veel up en downs, om te eindigen met een daling van 1000m. Amai mijn knieen zijn dat niet gewoon. Bijgevolg pijn in mijn rechterknie waar ik nog steeds met sukkel. Maar ben heel blij dat ik deze tramp gedaan heb. Na de tramp zijn we een kijkje gaan nemen in Milford sounds. En hebben we overnacht aan Lake Gunn. Echt adembenemend gaan slapen met de schaduw van de mountains en een hele mooie sterrenhemel. Na deze trip was het tijd om afscheid te nemen van onze Engelse jongens. Wij houden van rust en genieten en zij waren een beetje te druk. Pff vooral s'morgens en s'avonds. Van Te Anau trokken we verder naar Invercargill waar we zijn gaan zwemmen. In een zwembad wel te verstaan, het is hier veel te koud aan het worden om nog in meren te gaan zwemmen. De volgende dag namen we de ferry naar Stewart Island waar we opnieuw aan een 3daagse tramp begonnen. Zo peacefull. Alleen het geluid van de golven en vogels. Zoveel vogels niet te geloven. Ook hier hadden we geluk met het weer. Telkens we de hut bereikten begon het te regenen maar tijdens de dag bleven we droog. Het regent daar bijna heel het jaar en dat kon je dan ook zien aan the rainforest en de vele mudpools. Ik hoopte daar een kiwi te zien maar heb hem alleen maar te horen gerkegen. In de 2de hut heb ik een zuid afrikaan leren kennen en kon ik nog eens nederlands spreken. Zuidafricaans is super grappig om te horen. Na 3 dagen hiken, namen we de ferry terug naar het zuideiland en bleven een nachtje slapen in Bluff waar we ook fish and chips gingen eten. Ik bestelde Paua ( Dit is een NZ specialiteit). Lekker maar moeilijk te beschrijven waar het naar smaakt. De uitbater van de shop was een hollander die al voor 8 jaar in NZ woont. Hij was kei vriendlijk en liet ons gratis de welbefaamde Bluffoesters proeven. Kei goed, wel gekookt, rauw kan ik die beestjes niet eten. Hij vertelde ons dat je de paua schelpen en dieren zelf kon vinden in de zee tijdens low tide. Dus de volgende morgen gingen we op jacht naar paua en ja we hebben er eentje gevonden. Niet echt smakelijk om dat levend tezien. We wisten natuurlijk niet hoe we dat moesten klaar maken. Dus daar stonden we met onze paua. Gelukkig wou die vriendelijke hollander ons helpen en heeft zijn vrouw een super lekkere maaltijd klaar gemaakt met onze zelfgevonden paua en we moesten niets betalen. We kregen zelfs elk een gepoetste pauaschelp. De max, onze dag kon niet meer stuk. In de namiddag vertrokken we naar de Catlins waar we veel waterfallen hebben bezocht en s'avonds de pinguins uit het water zagen waggelen. Yellow eyed Pinguins. De volgende morgen reden we naar een strand waar je tussen de sealions aan het wandelen bent. Die liggen daar gewoon op het strand te zonnen. Daarna zijn we verder getrokken naar het Noorden om in Dunedin te eindigen. Hier blijven we voor het weekend en waarschijnlijk gaan we volgende week een weekje fruitplukken om onze bankrekeningen boven nul te houden. De count down is begonnen nog een maandje en ik ben thuis. See ya
Jep i know, a while a go again. It is so difficult to get online, really expensive. But now I took the time to write to you. Ik ga niet in detail alles vertellen, te veel gebeurd. Na de west coast ben ik naar het noorden van het zuideiland getrokken. Nelson en Golden bay. Spijtig genoeg viel het weer niet altijd even goed mee. Veel regen en dat is iets dat ik wel kan missen als je elke nacht in een tent moet slapen. Plus mijn travelpartner viel ook wat tegen. Een meisje van amerika die totaal niet into camping was. Maar daar ben ik vanaf van geraakt. Ben nu met een ander amerikaans meisje aan het reizen en nu is het echt super leuk again. Voor mijn verjaardag was ik in Franz Josef Glacier. En heb voor de eerste keer in mijn leven ice climbing gedaan op een still growing glacier. Pretty amazing. Dan heb ik eindelijk nog is een tramp gedaan van 2 dagen. Boven aan de hut waren natuurlijke hot springs. Waar we bijna heel de nacht hebben in gelegen, kijkend naar de amazing sky filled with stars. Daarna trokken we verder zuidwaarts naar wanaka. Een klein maar gezellig stadje, waar ik 2 britten heb leren kennen. Nu zijn we met 4 al een tijdje aan het rondtrekken en die jongens zijn rockclimbers. En ja ik ben aan het rockclimben, super leuk. Ik begin eindelijk een beetje over mijn hoogte vrees te geraken. We zijn eerst 2 dagen in wanaka gaan klimmen en nu zijn we in queenstown en zijn gisteren voor de 3de keer gaan klimmen. De max. Waarschijnlijk gaan we maandag opnieuw een tramp doen maar deze keer eentje van 4 dagen. Een vrij zware maar naar het schijnt eentje met een adembenemend uitzicht. Moeten alleen even wachten op beter weer. Voor de moment vrij slecht, regen, iets wat je niet wilt als je wil gaan trekken. En dan verder zuidwaarts om daarna opnieuw op te komen en stilletjes aan terug te keren naar auckland want mijn tijd hier begint te korten. Nog 1.5 maand en dan ben ik terug in Belgie. Ik laat zeker nog eens iets weten vooraleer ik naar huis kom. See ya
Weer heel lang geleden. Ik ben eindelijk terug on the road. De 5de februari heb ik Akaroa achtr gelaten om mijn travels verder te zetten. Het afscheid nemen daar was niet zo gemakkelijk. Mijn bazen zijn heel goede vrienden geworden en mis hen al. Maar ik ga zeker even terug naar Akaroa om dag tegen iedereen te zeggen. Ah ja grote verandering in mijn travels, ik heb een auto gekocht en ben daar nu met aan het rondreizen. Samen met 2 Amerikaanse meisjes. We vertrokken van Akaroa naar Christchurch om daar wat inkopen te doen en dan zetten we onze reis verder naar Arthurs Pass. Daar hebben voor de eerste keer overnacht. Super mooi uitzicht. Het is een klien dorpje middem in de bergen met watervallen en veel meer. De volgende dag hebben we daar een tramp gedaan om in de namiddag verder te trekken naar Punakaiki waar zicht de pancakes rocks bevinden. Vandaag ga ik die bezichtigen en vanavond gaan we kamperen in de nelson lakes. Aan het meer Rotoroa. Vandaar naar de abal tashman waar een daywalk gaan doen die ik vorige keer niet hebben kunnen doen vanwegen mijn blisters. Dan naar Golden bay on dan langs de westcoast naar het zuiden te gaan. Ik heb hier heel vaak geen bereik of internet. Dus mam en pap als je mij niet kunt bereiken is het omdat ik in the middle of now where ben.
Het weer is hier de laatste weken super goed. Hopelijk blijft het nog een tijdje zo. Tot binnenkort. Groetjes Jill
Dit is een tijdje geleden. Met mij gaat alles nog steeds goed. Ben nu al een maand op dezelfde plaats in Akaroa. De eerste week werkte ik op een boot als zeilinstructor. Viel een beetje tegen. De boot was zo log, van zodra er niet genoeg wind was moest de motor bijstaan. Het moeilijkste deel van het lesgeven waren de engelse benamingen. Maar nu ken ik de meeste wel, denk ik. Het fijne van de tochten was dat je zoveel dolfijnen zag. En die zwommen dan een tijdje naast de boot. De kinderen vonden dat fantastisch. In de weekends werkte ik als een waitress in the pepper tree. Was wel ff wennen maar die plaats echt super. Het is een grote tuin met super veel rozen en andere bloemen en mijn bazen zijn de max. Nu werk ik daar full time en na sluitingstijd gaan we soms golfsurfen. Ik verblijf in een backpacker waar we al een hechte familie geworden zijn. De meeste die hier komen willen niet meer weg gaan. Akaroa is echt de max. Je hebt hier bergen, de zee, echt alles. Kerstmis en Nieuwjaar waren fantastische momenten die ik voor altijd zal koesteren. BBQ op het strand met kreeft, lam en kalkoen. Vandaag op nieuwjaars dag zijn we naar the beach gegaan en hebben we mosselen geplukt die we 's avonds hebben gekookt. Een super lekkere maaltijd gratis Morgen vaar ik een zeilwedstrijd op jachten. Het is een 2 daags Kampioenschap met allemaal dezelfde boeten, 8Y8. Ze kwamen me opzoeken om te vragen of ik mee wilde varen, de max. Ik blijf hier waarschijnlijk nog 1 maand en dan ga ik terug verder trekken en het zuidereiland verkennen. Ik wens jullie allen een gelukkig nieuwjaar en dat jullie wensen mogen uitkomen.
De volgende episode in mijn reisverhaal komt eraan. So after my wwoofing in Gypsys Haven I went back to Picton to catch my magic bus. This was the first time in my life that I had to hitchhike. At first, I thought it would be really easy but after 30 minutes and 5 cars who passed me, I was loosing my confidence. but finally the 6th was the lucky one. Funny enough, the persons in this car were the neighbours from my wwoof place. In Picton I catched my bus to Nelson. At the Tasman Bay Backpackers I met Mike, azzrick and Sapir again. we would do the abel tasman tramp together. So Friday the 16th of November we left the backpacker to hike for 5 days. It is really so amazing the nature you can see there. So many beaches, it was a combination of heaven and paradise together. It is like you see them in the brochures and postcards. After 1 day it was obvious that the group was not so tight as the first time, there was a lot of tension. Even in het nederlands zodat de engels talige dit even niet kunnen lezen, altijd handig natuurlijk als je over hen gaat roddelen. Ik was echt zo blij dat ik na 5 dagen van hen vanaf was. De eerste dag kan je nog met hun grapjes lachen maar na 5 dagen begin je er echt zot van te worden. dus ja dat was een minder leuk aspect van the tramp. Eigenlijk waren er nog meer mindere aspecten. Die vervelende sandflys! Jezus, ze hadden het echt allemaal op mij gemunt. Mijn voeten en onderbenen stonden vol met beten. Ik had er zelfs op mijn buik en rug. 1 dag kwam ik uit mijn tent in een short en ze vielen me allemaal tegelijk aan. En het 3de mindere aspect waren mijn blijnen. Eentje was echt zelfs zo erg dat die elke dag bloede. Dus het was niet allemaal roze geur en manenschijn. Maar de tollingwekkende uitzihten maakten alles weer goed :) Na 5 dagen wandelen zonder douche en alleen dryfood eten, ben je zo blij dat je een douche kan nemen en normaal eten kan eten. Dan genit je weer even van alle luxe die je anders zo gewoon bent. Na mijn tramp, ben ik terug gaan wwoofen om centjes te besparen. Deze keer in een bed en breakfast aka yogacentre. Nu heb ik een eigen kamer in een supe mooi huis. Echte luxe. Klein nadeel, ze zijn vegetarier. Een hele week geen vlees of vis eten is toch moeilijker dan ik dacht. En ze eten zo weinig, smiddags ga ik altijd nog iets eten omdat ik anders flauw val van de honger. Buiten het werken ben ik in Nelson naar the centre of NZ geweest. Dit is op een hill gelegen zodat j en super mooi uitzicht over Nelson krijgt. De hele week heb ik naar jobs aan het zoeken geweest en vandaag heb ik mijn droomjob gevonden. Ik ga werken in Akaroa (helemaal in het zuiden van het zuidereiland) op een 50tig voeter. Dit is een super grote zeilboot waar ik kinderen ga leren zeilen tussen 8 en 15 jaar. Je vaart er tussen de dolfijne, walvissen en pinguins. Ik zie er ontzettend naar uit. Ik vertrek donderdag 29 November naar Christchurch en dan verder naar Akaroa.
Finally I had the time to set some pictures on the web. Check them on my facebook. http://www.facebook.com/photos.php?id=539003783 I hope you can see them, otherwise you have to add me as a friend on facebook.
Na mijn rustdag in Taupo, vertrok ik de volgende dag naar Wellington. The big maintain city. Niet al te groot voor een hoofdstad maar wel gezellig en een mooi uitzicht over de Bay. Mijn plan was daar enkele dagen te blijven maar kreeg een berichtje van Yan ( een zeiler van Belgie die ik al een tijdje ken), die liet me weten dat hij de Queen charlotte track ging doen met een paar andere. Dus dit was de moment voor mij om mijn eerste tramp te doen. Dus de volgende dag de ferry naar Picton genomen. De overtocht was fantastisch, zoals de fjorden in Finland. Bij avondval kwam ik aan in Picton. Die nacht logeerde ik in Tombstone backpackers. De deur was in de vorm van een doodskist. En de hostel lag naast een kerkhof, leuke nacht Ik ben de Queen Charlotte track gaan doen met 2 americanen, een israelische en Yan. We vertrokken met de van from one of them. Echt avontuurlijk ding, blij dat ik de track gehaald heb. De eerste nacht brachten we door in tenten in Camp Bay. Mike plays the gitar and played on it the whole night and even song with his songs. He tauhgt that he could sing but that was not always the case. De volgende dag vertrokken we voor onze eerste tocht. Amai wandelen met een zware rugzak is geen lachertje. En dan nog proberen af te rekenen met die vervelende sandflys. Maar het uitzicht maakte alles goed. De volgende nacht brachten we door in een wei tussen de schapen en een lama. En natuurlijk heel veel sandflys. En dat is iets anders dan een muggenbeet. Dat blijft jeuken voor de komende 3 maanden en veel erger. Plus als je ze open krapt, blijven het littekens, dus nu is de opdracht er niet aan te komen. Grappig moment op de tocht toen we aankwamen bij de lama. Ik zei tegen Yan dat hij klaar stond om te spugen. Dus wij maakten een grote bocht om de lama heen maar de americanen wilden hem graag van dichtbij bekijken. Toen spuwde de lama in Mike zijn gezicht. Zo grappig, we hebben een half uur strijk gelegen. Het was echt zoals in de kuifjes boeken, en het grappige was dat die niet wisten dat lama's spuwden. De volgende dag gingen we terug naar de eerste campplaats aangezien de van daar stond. Daar brachten we een nachtje door. Slapen in NZ in een tent is met veel nachtgeluiden. Er lopen zoveel dieren rond snachts die veel lawaai maken opzoek naar eten. We moesten het eten in de bomen hangen s'nachts anders gingen de wekas, kiwis of possems met ons eten lopen. En je mag geen eten in je tent houden anders krabben de possems uw tent kapot. Na 2 vermoeiende dagen en 3 nachten in een tent + dryfood dinners ben je blij een douche te kunnen nemen, normaal eten te eten en in een goed bed te slapen. De volgende dag in Picton ging ik opzoek naar een job of een wwoofplaats. Uiteindelijk een plaats gevonden om te wwoofen niet ver van Picton in Ngakuta Bay. Zaterdag vertrok ik naar mijn hostfamily. Ik kwam aan in een Gypsy dorp. Allemaal caravans. Ben hier nog steeds en ben er nu aan gewend geraakt. De eerste 2 nachten sliep ik in een caravan vol spinnen. De hel voor mij! Plus al die geluiden s'nachts, ik kon echt geen oog dicht doen. Possems maken een geluid tussen ademhalen en lachen. Geloof me als je dat s'nachts hoort denk j echt dat het iets anders is. Nu slaap ik in dezelfde caravan als Mark en Greer en voel me een stuk veiliger. Het werken valt goed mee. De eerste 2 dagen heb ik aan hun boot gewerkt. Ja mam en pap, je hoort het goed, ik heb 2 dagen aan het schuren en schilderen geweest. Nu kom ik er waarschijnlijk niet meer onderuit als ik terug ben in Belgie. Ik moet ongeveerd 4 uur werken en dan ben ik vrij. Ben al een namiddagje gaan kayaken in de Bay. Echt heel mooi en ben naar een verlaten strand gevaren en daar rustig op het strand gelegen. Gisteren ben ik gaan mountenbiken. Niet te vergelijken met de wegen in Belgie, berg op en af. Echt vermoeiend maar wel tof. Ik ben naar de volgende Bay gefietst en daar een ijsje gaan eten. Vandaag niet veel gedaan na mijn job, het was niet al te best weer vandaag. Morgen mijn laatste dag werken hier en Donderdag ga ik naar Nelson om vrijdag de Abel Tashman tramp te doen. Ik moet toch even zeggen dat gypsys fantastische mensen zijn. Die hebben bijna niets en delen dan nog is alles maar zijn zo gelukkig. Als je hier wil douchen is dat met regenwater dat opgewarmd is met de zon. Hun bad staat gewoon buiten in de tuin. Andere leefstijl dan wij gewoon zijn maar moet zeggen dat ik die luxe echt niet mis. En het eten is echt heel goed. Heb de recepten gevraagd
Ok het vervolg van Rotorua. Na mijn avontuur in de Polynesian spa in de namiddag stond er op het avondprogramma een maori cultuur onderdompeling. We werden uitgenodigd in een Maori village. Eerst kregen we een rondleiding in hun dorp met veel gezang en dans. Vervolgens werd ons hun typisch eten aangeboden. Super lekker. Hangi, is eten dat 3 uur onder de grond word klaar gemaakt op hete kolen. Na het eten volgde een avondwandeling in het bos opzoek naar glowworms. De volgende dag vertrok ik naar Taupo. Onderweg nog even gestopt bij mudpools, Lady Geyser en Volcanic Wonderland. Zodat we rond 2 uur aankwamen in taupo. Vrijdag was de Tongariro crossing gepland. Een wandeling van 18.5 km maar wel berg op en af. We vertrokken op een hoogte van 1150m, klommen dannaar een hoogte van 1900m om te eindigen op een hoogte van 750m. De wandeling ging door een vulkanisch gebied waar de vulkanen nog steeds van inwerking zijn. Je ziet de vulkanen stoom uitbalzen. Tevens hadden we een adembenemend zicht vanop de top van de berg. Op de top lag zelfs nog sneeuw. En in het dal lagen enkele super heldere meren. Echt zo mooi dat je de pijn in je benen vergat van de beklimming. Hier zijn ook nog heel veel aardbevingen. Gisterenavond voelde we er 2 toen we in ons bed lagen en vanmorgen bij het ontbijt begon de tafel ineens te beven. Echt raar als je dat niet gewend bent. Vandaag een rustdagje en ben ik opzoek naar een farm om als wwoofer te gaan werken om een beetje centjes te besparen terwijl ik op mijn work-holiday visa wacht.
Dinsdag ben ik dan eindelijk vertrokken voor mijn big adventure. Eerste stop was Waitomo. Daar heb ik een grot bezocht met glowworms. Schattig om te zien al die kleine lichtjes. Daar leerde ik een frans meisje kennen, Cecile. Super toffe en daar ben ik nu met aan het reizen tot zaterdag waarschijnlijk want dan scheiden onze wegen. Dinsdagavond kwamen we dan aan in Rotorua. Daar ben ik 2 nachten gebleven en heb ik voor de eerste keer in mijn tentje geslapen. Wel heel koud snachts, dus maar goed dat ik een warmere slaapzak heb gekocht. Woensdagmorgen ben ik met cecile een wandeltocht gaan maken in de red woods. Leuke tocht maar wel veel berg op en af. In de namiddag ben ik naar de Polinesian spa geweest. Super warme zwembaden tot wel 42 graden. echt te warm in lang in te blijven.
Ga moeten stoppen want mijn tijd is om. De rest komt snel.
Na het vorige avontuurtje met de straybus, dacht ik deze keer een auto te huren. Dat was goedkoper dan met de bus, en aangezien er momenteel geen geld binnenkomt moet ik zo goedkoop mogelijk proberen te reizen. Dus we gingen met 4 om te kosten te delen. Sanne (een Hollandse), Martin (een Belg) en Jonas (een Fin). Ik was weer maar eens te oudste en om een auto te mogen huren moet je hier 21 zijn, dus ik was verantwoordelijk voor the car aangezien de andere 17, 18 en 19 zijn. Na een tijdje voelde ik me meer iemand die een schoolreisje had georganiseerd voor de laatste jaars. Man wat ben ik blij dat ik alleen verder ga reizen. Probeer maar eens te beslissen wat je gaat doen met 4. Gaat niet!!! Er is altijd wel iemand die niet tevreden is. Mijn plan was 4 dagen naar de east cape te gaan aangezien dat een eidje rijden is. Maar de anderen wilden naar Coromandel. Dus vrijdag gingen we naar Coromandel. Het enige wat ik gedaan heb, is de hele dag gereden en op de weg gelet. Het autorijden is hier helemaal anders dan in Belgie. Je moet links rijden, het stuur staat aan de andere kant, ook de ruitenwissers en de pinkers zijn omgekeerd en ten laatste het was een automatic. Dus was goed opletten. De eerste nacht hebben we in een oude hostel geslapen in whangamata.
Zaterdag reden we naar Tauranga en sliepen daar in een BBA hostel. Je hebt in Tauranga een Mt. Maunganui. Het was een behoorlijke klim tot de top maar een super beloning wanneer je de top bereikte. Zo een mooi uitzicht over the bay of plenty. 's Avonds zijn we naar een tentoonstelling geweest van bekende foto's van over heel de wereld.
Zondag zijn we naar opotiki gereden en dachten toen dat we al op onze bestemming waren. Wat een disappointing, we hadden nog 1.5 uur langer te rijden. Maar het extra rijden werd beloond. Manaheako bay is een super mooi plaatsje. We sliepen daar in een hostel die uitkwam op het strand en de zee. Echt het paradijs. Hier zijn we dan gaan kayaken tussen de rotsen en s' avonds gezellig bij het kampvuur gezeten en een maori die gitaar speelde. 's Morgens heel vroeg opgestaan om een bush walk te gaan doen naar een waterfall. Echt de moeite.
Maandag tenslotte was weer een heldag. Heel de dag rijden naar Auckland aangezien we ongerveer halverwege het noordeiland waren. We hebben over de 4 dagen meer dan 1000 km gereden. Dus nu weet ik dat ik niet gaat travellen met een auto.
Ok ik moet gaan want er begint een class en ze hebben mijn computer nodig. Ik ga proberen morgen de Foto's op het internet te krijgen.
Het is weer even geleden maar hier ben ik weer met enkele verhaaltjes. Aangezien er nooit iets speciaal gebeurd op school kan ik meestal niet veel schrijven over dingen die tijdens de week gebeuren. This time I can tell you some things that happened after and before school. Woensdag had ik mijn host family beloofd om voor hen te koken. Normaal gezien zou ik iets typisch belgisch maken, zoals biefstuk/friet maar ik lust zelf niet zo graag biefstuk, dus dat was geen optie. Dan dacht ik aan mosselen maar hier in Nieuw-Zeeland hebben ze de beste mosselen die ik ooit gegeten heb. It is called greenlip moussels and they are really big in comparison to the ones in Belgium. So again no option. The last thing I thought about was vol-au-vent but it sounds more French, so I decided to make my speciality from Greece, Moussaka. I just had to write down what I wanted and Faye went to the supermarket. The eggplants here are really big. And this time I could made it with lambmince instead of porc/beefmince. Much better, though. My 'parents' loved it. Faye kept saying how good it was. So it is nice to receive so much appreciation.
Thursday seemed to be the worst day here in New-Zealand. My class started at 8.45 so it means I have to get up at 6.30. I had luck because Anna had to go to work and she would take me to the station. Once arrived at the station, it appears that there was no train coming today. Unfortunately they waited 1 hour before they told us that. So I wanted to call Faye to ask what I should do, but I hadn't any money left on my simcart for calling. So I asked a woman next to me if it was possible to use her phone, luckely they are so friendly here, that it was no problem. Faye told me to get a bus. Finally I found the right bus and got at school 2 houres later than normal. So I get out of bed at 6.30 to arrive at 10.00. Really nice. The transport here is not so good, unfortunately.
Ik heb hier in Nieuw-Zeeland een ander gsm nummer omdat het anders veel te duur voor me is. Dus als jullie een berichtje willen sturen moet je dat op volgend nummer doen op +642102559504.
Momenteel hebben we les in de computerklas. Dit wil zeggen dat je zelfstandig moet oefenen maar aangezien het programma vandaag niet goed wil werken, kan ik nog een beetje vertellen van vorig weekend.
Zaterdag ben ik met mijn host family naar de west coast geweest. Zwarte stranden, super hoge golven om te surfen en de broedplaats van gannets (Jan van Gent). Het was een vreemd zicht om op een zwart strand te zitten. De kleine kindjes die op het strand aan het spelen waren zagen na een paar minnuten volledig zwart. Grappig, je vertrekt met blanke kindjes en je komt thuis met negertjes. Het zand blijft heel hard kleven dus het was niet zo gemakkelijk om het van je lichaam te krijgen. Mijn gastgezin heeft even laten zien dat je nooit te oud bent om te spelen. Ze begonnen een catch gevecht op het strand met gevolg dat iedereen zwart zag en niet alleen de kindjes.
Zondag ben ik met 6 medestudenten naar Rangitoto Island gaan wandelen. Het is een klein eilandje met een vulkaan. We hadden 3 uur de tijd om de vulkaan te beklimmen, van het uitzicht te genieten en weer naar beneden te wandelen om onze ferry te halen. Spijtig genoeg hebben we de top nooit gehaald. We hadden namelijkd de verkeerde weg gekozen, de langste ipv de kortste. Na 3 uur wandelen op zwarte rotsen en zwart zand, deden onze voeten zo veel pijn dat we ze in het water moesten laten afkoelen. Vanop het eiland hadden we toch ook al een mooi uitzicht over Auckland.
Ondertussen zijn we donderdag, veel is er momenteel niet meer gebeurd. Ik zit in level 6 ipv 5. Wat al beter is, nu leer ik al een beetje bij. Vanavond is het schoolparty en kan ik Auckland is by night zien. En dan blijf ik bij 2 spaanse meisjes op kot slapen. Vrijdagmorgen (om 7.15 )vertrek ik naar de Bay of Islands voor 3 dagen. Zaterdag doen we een dagtocht naar Cape Reinga, dat is het meest noordelijk punt van het noord eiland.
Na het weekend breng ik verslag uit van mijn 3-daagse trip.
PS is er iemand die een goede site weet waar je foto's kan opplaatsen, liefst gratis. Let me know, dan kunnen jullie meegenieten van de mooie natuur en de prachtige uitzichten.
Eindelijk nog is een berichtje van mij. Ik wilde om de 2 dagen iets vertellen maar de tijd gaat zo snel dat we ondertussen weer een weekje verder zijn. De school valt een beetje tegen wat de lessen betreft, super saai. Ik ben na 5 jaar studeren op unif weer op de lagere school belandt. Vandaag ga ik een level hoger van 5 naar 6 en hopelijk ga ik hier wel iets leren. De medestudenten zijn wel leuk, en van zoveel verschillende landen. Je leert hier meer dan 1 taal. Nochthans is het verboden van een andere taal te spreken dan engels op school. Niet dat we ons daar iets van aantrekken. Ik heb elke woensdag en donderdag namiddag vrij dus dan kan ik de stad een beetje leren kennen. Dus op woensdag kon ik voor de eerste keer de haven zien, heel mooi. Kei grote en mooie boten en het water is adembenemd mooi. Zo helder en blauw. Ik kon er heel de namiddag blijven rondhangen. Donderdagnamiddag ben ik dan naar het museum geweest. Heel groot en zeker de moeite waard, ik ga zeker nog eens een keertje terug om de rest te zien. Er was ook een show te bekijken van de Maori´s met dans en zang. Na een paar dansen kwamen ze 2 mensen uit het publiek halen om mee te doen met hen. Ik had het natuurlijk weer zitten, ik probeerde me nog te verstoppen maar helaas ik kon mee op het podium kruipen. Ik heb er een filmpje van en zal proberen het op de blog te krijgen dan kunnen jullie allemaal met me lachen ;) Vrijdag gingen ze met school bengi-jumpen van de auckland bridge. Ik ging mee als toeschouwer om van het uitzicht te genieten. Het was ook wel grappig om die angstige gezichten te zien. Misschien doe ik het in Taupo ook een keertje, daar zou het uitzicht echt super zijn.
Het weekend vertel ik morgen want de batterij van de laptop is bijna leeg.
Na 6 maanden wachten, is het dan zo ver. Het vertrek naar het down under. Ik moet wel toegeven dat ik een beetje zenuwachtig was en dat het afscheid nemen van mijn ouders, Robin en al mijn vriendjes niet zo leuk was. 28 september ben ik vertrokken in Zaventem, mijn vlucht zou om 19.15 opstijgen maar helaas had ik al vertraging tot 20.00. Van Brussel ben ik dan naar London gevlogen, Bangkok, Sydney om uitendelijk aan te komen 30 september om 13.21 locale tijd in Nieuw-Zeeland. Ik had altijd gehoord van een jetlag maar dacht dat dat niet zo erg zou zijn. Maar amai ik moet toch toegeven dat ik er enorm veel last mee heb. Toen ik landde had ik totaal geen besef meer van tijd. Hopelijk gaat het morgen beter. Het vliegtuig van Londen naar Sydney was super modern, iedereen had zijn eigen tv scherm en je had een ruime keuze van films. Zefs een heel deel die nog niet uitgekomen zijn. Dus voor 1 keer sta ik eens voor op het zien van films. Echte aanraders zijn Mr. Brooks en Next
In Auckland kwamen ze me ophalen om naar mijn gastgezin te brengen. Ik dacht dat de chauffeur niet wist hoe hij moest rijden, tot ik door had dat ze ook hier links rijden. Na een lange hobbelige weg kwam ik uiteindelijk aan bij mijn gastgezin. Super aardige mensen. 2 vrouwen, ben nog niet 100% zeker of het een koppel is maar denk het wel. Faye is van Engeland maar woont al 10 jaar in Nieuw-Zeeland en Anna is een chinese maar woont al vanaf haar geboorte in Nieuw-Zeeland. En ze hebben een kat Cassie. Ik deel mijn kamer met een Duits meisje, Olga. Een vriendelijke maar een alternatieve.
Vandaag 1 oktober ben ik voor de eerste keer naar school gegaan. Een lange rit vooralleer ik daar ben. 20 minuten wandelen van huis naar het station, dan 45 minuten met de trein en dan nog is 15 minuten wandelen naar school. Dat zijn we in Belgie (sorry voor de puntjes, dat staat niet op dit toetsenbord) gewoon. Toen ik aankwam, moesten we 2 testen afleggen, 1 op de computer en 1 speaking test. Die bepalen in welke klas je terecht gaat komen. Ik behaalde level 5 van de 8 levels dus niet zo slecht denk ik om smorgens met een jetlag na 5 jaar terug een engelse test te doen. Daarna veel informatie over vanalles en nog wat. Wel grappig om terug op de schoolbanken te zitten. Dit is precies terug het middelbaar. Daarna zijn we met alle fresh students gaan eten en de stad gaan verkennen. Auckland is een grote stad en vrij druk met veel aziaten, je ziet meer chinezen en japanners dan iets anders.
Morgen heb ik voor het eerst echt les om 11.50. tot 18.00. Elke avond zijn er activiteiten en in het weekend zijn er trips in en rond Auckland. Volgende week donderdag is het schoolparty
Nu ga ik opzoek naar een telefoonkaat in de regen . Ik heb het slecht weer van Belgie meegebracht denk ik. Deze middag scheen heel even de zon en dan voel je die echt branden op je huid. Heel anders dan in Belgie maar daarna is het beginnen regenen en voelde ik me direct thuis.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
. Ik heb het slecht weer van Belgie meegebracht denk ik. Deze middag scheen heel even de zon en dan voel je die echt branden op je huid. Heel anders dan in Belgie maar daarna is het beginnen regenen en voelde ik me direct thuis.
