Het schuim spat op, Wanneer je hardnekkig Het water slikt. Haren verstrengeld om je hals, Je polsen overhaalt, Zal je nog een laatste keer Schoon wezen. Er valt niks meer te Vrezen. En bij je laatste zucht, Zal opgespat schuim Je strelen. Als haar handen, En als haar lach.
De wolken werpen een schaduw over de stad. Licht wordt donker en donker wordt zwart. Niemand die een antwoord heeft en niemand die verwacht, dat er meer aan de hand zou zijn dan alweer deze storm. Chaos loeit de straten door. Niemand komt zn huis nog uit., niemand heeft de kracht zich te verzetten. Alsof angst overheerst en niemand zich kan herinneren hoe het ooit is geweest.
Ik mis de dagen dat de zon mijn humeur opfleurde, dagen datk mijn lach niet kon bedwingen en aldoor zat te zingen hoe prachtig het leven toch wel was. De dagen, zelfs de uren voor ik te weten kwam dat dingen ook fout kunnen gaan. En dan fouter dan dat ene glas dat stuk barst op de vloer. Alhoewel? Eigenlijk voelde het wel ergens net zo, maar dan niet uit het opzicht van mijn hand die zijn grip verloor, meer in het opzicht van de splinters. Scherp en klein, klaar samengeveegd te worden maar nooit nog een geheel. Wel dan mag u de hand spelen, die me liet barsten uit het niks. En o natuurlijk kan ik je de schuld niet geven. Ik was en ben dan ook te naïef voor dit leven. Misschien is het dan net wat goeds wakkergeschut te worden. Hier zou ik dan ook mijn lessen uit moeten trekken.
Waarom blijken diegenen die altijd de oplossing lijken, uiteindelijk je probleem te zijn? O je zou alles zoveel mooier maken, je zou al deze pijn gaan staken. Moet dan echt iedereen zo plots anders zijn dan verwacht? Als niks nog mooi kan zijn, wanneer heb je dan pracht? Want niks kan nog goed komen zonder dat het achteraf een leugen blijkt. Niks kan nog eerlijk zijn en waar tegelijkertijd. Waarom heb je me hierin gesleurd? Waarom geraak ik er niet uit? Ik snap deze zwakte niet. En machteloos kijk ik toe naar mijn bedreigde leven.
Ben jij dan degene die me helpen zal? Ik vertrouw je, lief je zo. Ik zou je bijna mijn naam schenken want niemand weet mij zo goed te kennen als jij. Je neemt mijn hand en sleurt me mee. Waar gaat dit heen? Nee, niet alweer deze reis. Wonder boven wonder kom ik voor eens ergens beters terecht. Je weerhoud me van mezelf, geeft antwoord op elke vraag. Deelt je gedachten en schreeuwt me waarschuwingen toe. Je zegt datk mijn leven waag. Hoezo dan? Het is heus niet zo erg als je beweert. Ik huil om mijn fouten, heb er nooit uit geleerd.
Toch lijkt het me te lukken door deze tunnel te klimmen. Je werpt licht, de lach op je gezicht laat mijn hart weer slaan. Nog nooit hebk iemand gekend die zo goed is in liegen als jij. Mijn liefde was oprecht. Over je geraken was dan ook makkelijker dan gezegd. Ik kan je niet vergeven, ik kan je niet vergeten. Waarom ben je uit mijn leven? Ik wil nog zoveel dingen weten. Antwoord dan! Neen. Ik zal je geen vragen meer stellen. Je ontloopt de waarheid toch steeds opnieuw. Breekt mijn hart, steelt mijn ziel. Nooit opnieuw zal ik deze weg inslaan. Enkel mezelf wordt pijn gedaan.
Ik zie geen eind, ik zie geen oplossing. Ga blind door het leven, loop steeds te beven. Ik kan dit niet aan. Geluk blijft maar even, gaat even gauw. Ik snap niet waarom ik steeds gebukt door de uren ga. De klok tikt,en ik blijf staan, waar ik gebleven was. Vast in deze stad, wolken torenend over onze hoofden. Ik benijdt hen die zich van het leven beroofden. Deze moed had ik niet dus bleef ik zitten staren hoe anderen mijn leven verknoeiden en ik mijn lijf. Weet met deze tranen geen blijf en snap niet waarom ik nog energie zou steken in het vinden van mijn pad. Ik ben verdwaald geraakt door de eeuwen heen. Wat misk da dagen dat de zon nog scheen.
Waarom verlies ik iedereen waar ik ooit zoveel van hield? De beste vriend, de dichtste vriendin. Men rent steeds weg en voor ik het weet sta ik er weer alleen voor, als eerder, als later. Opnieuw had ik een verkeerd beeld over dingen die mooi zouden zijn. Alle schoonheid heeft een lelijke waarheid en u bent het bewijs ervan. Ik denk niet datk in zon leven leven kan.
Of misschien moet ik dan toch mijn stelling herzien. Misschien wordt elke juist ooit fout en hoeveel je ook van iemand houdt, niks telt voor eeuwig. Nieuw jaar, nieuwe start. Ik laat dit achter me, leef in het nu, later is me een zorg, het verleden een herinnering. O ik hou van je en hoop nooit wat anders te beweren. Het spijt me bij voorbaat, want hoevaak ik t ook zou zweren, niks telt voor eeuwig. Ik hou nu van je, je maakt nu alles beter. Dit moment kan niks verpesten, ik laat het niet verrotten als andere verledens achteraf. Want deze schoonheid moet prachtig blijven, neem ik mee naar de toekomst,mee in men graf.
Oh je bracht de oude, Ik terug. Eindelijk komt alles in orde, Als ontwaken na 'n winterslaap Heerlijk hoe 'k nu ontwaak; Met jou aan men zij.
Ik zou het verleden bijna Vergeten Zal nooit meer dezelfde zijn Mijn hart is geheeld, Mijn huid verdeeld Mijn enige herinnering Staat op men lijf geschreven Witte lijnen over Mijn pijn verbeten Lijf.
Hebben jullie al van Columbine High School gehoord? Het is een school in Amerika waar twee jonge gasten twaalf medeleerlingen en een leerkracht vermoordden. Ze pleegden, zoals vooraf gepland, daarna zelfmoord. Op zich al extreem choquerend, maar wat er nog bijkomt is dat de overgrote meerderheid van de Amerikaanse bevolking ervan overtuigd was dat de reden voor de schietpartij was dat beide jongens naar Marilyn Manson luisterden. Later bleek dat ze niet naar hem, maar naar Rammstein luisterden. Ik luister naar beide en er is geen enkele reden dat de jongens daardoor geïnspireerd werden om hun medeleerlingen te vermoorden. Dit is een puur vooroordeel dat op niets gebaseerd is. Daar zijn veel mensen goed in, vooroordelen als reden voor alles gebruiken. Ge moogt geen piercings want dan gaat ge nooit een job krijgen, ge moogt geen tatoeages om dezelfde reden ... In elk van die vooroordelen zit een kern van waarheid, als ge u hele lichaam vol met piercings zet dan gaat ge natuurlijk geen burgemeester worden en als ge u hele hoofd vol tatoeages zet ga je ook geen job krijgen bij de bank, maar dat zijn uitersten. Als je één piercing laat zetten, gaat de maatschappij je niet uitstoten en als een paria behandelen. Ik zou bijvoorbeeld zeer graag snakebites hebben (snakebites zijn een soort van piercing, google bestaat voor een reden), maar ik mag niet...
Geef nu toe, de meeste vooroordelen zijn gekant tegen metalheads, emo's, goths ... dat valt niet echt te ontkennen. En geloof mij, je merkt dat echt, mensen die niet naast jou willen zitten op de bus, mensen die de straat oversteken omdat ze niet langs u willen lopen ... Ge zult wel al gemerkt hebben, in een van mijn vorige blogs, dat ik lachend omga met zulke dingen. Het ging erover dat we aan de cinema stonden en dat mensen 'bang' waren van de vier metalheads en liever aan de andere kant van de straat gingen staan... Er is een liedje 'Knives and Pens' van Black Veil Brides dat gaat over vooroordelen (opzoeken op YouTube, zoek de officiële video). De intro begint met een stuk, een radio-opname als ik mij niet vergis, van een man die een vloedgolf aan vooroordelen op u loslaat. Dan vraag ik mij af wat die persoon zijn probleem is om zoveel haat tegenover een gewone muziek- en levensstijl te hebben. Doen wij iets verkeerd, behalve geïsoleerde incidenten en die zijn geen reden om mensen te veroordelen! Veel mensen zeggen at angst vooroordelen veroorzaakt, maar moesten ze nu gewoon eens de kans nemen om ons te leren kennen en ons niet subiet bestempelen als gevaarlijk en agressief. Zou de maatschappij dan niet beter functioneren? Vandaag zat ik op de bus en een bende jonge gasten die achteraan zaten, lieten een rotje knallen. Waarom? Om de halve bus een hartaanval te bezorgen? Serieus, dat de mensen daar schrik van hebben in het donker is toch niet verbazingwekkend? Ik ben allesbehalve een racist, maar het moet wel van twee kanten komen hea. Ik bedoel, het is niet zo moeilijk om toch maar een beetje onze taal te leren? Ik heb vrij veel vrienden van een andere nationaliteit en dat zijn meestal supertoffe mensen, maar om door elke debiel tecker een 'vuile emo' of een 'lelijke trut' genoemd te worden gaat er toch een beetje over ze... Bij deze sluit ik af (: "What's in a color?" (kleine verandering van de spreuk van Shakespear i.v.m het onderwerp van deze blog)
natuurlijk kan ik naar je luisteren, en luister, hier is mijn raad. laat je geen dingen om het hoofd gooien, laat anderen je dromen niet wegroven, je eigen mening is drie maal zoveel waard, als anderen hun kritiek. en wees niet bang, niet overal schuilt gevaar laat je gewoon nooit doen, haat maakt mensen ziek; en je weet wat'k bedoel, wanneer ik dit vertel, gewoon blijven hopen, ooit lukt het je wel.
En steeds weer kom ik op het moment,
Dat ik alles op zou geven.
Ik zal mijn trofeeën verslinden,
Mijn kansen verbinden,
Met de schroothoop op de vuilnisbelt.
Weer heb ik geen zin,
Opnieuw op te staan.
Mijn benen strekken,
Mijn voeten staan,
Wat heb je me aangedaan?
Ik voel me trillen,
Zwakte kruipt omhoog,
Zie je niet dat elke dag,
Ik er steeds weer over loog?
Het gaat geweldig,
Dankjewel.
Wanneer de lucht grijs kleurt,
Wolken torenend over onze hoofden.
Zal men smeken om de
Warmte, de stralen,
Verblind door de zon.
Waarom dan toch?
Hij zal branden,
Verschroeien op ons huid.
Kies dan slim,
Roep de nacht.
Vrede komt,
Zoals verwacht,
Sleurt je mee,
Met al zijn macht.
Zal ik zwemmen of verdrinken?
Ik hoor de dood,
Zijn schreeuw weerklinken.
Dwaal niet af,
Je raakt verdwaald.
Angst heeft me
Weer ingehaald.
