1. Hoogland

Het witte paleis in Hoogland stond te schitteren in de eerste lentezon. Koning Leonard kwam de grote poort door met dezelfde norse blik die hij altijd had. 'Goedemorgen, lieverd.' groette zijn vrouw hem van op het terras. 'Hmm, goedemorgen. Heeft u goed geslapen?' vroeg de koning duidelijk ongeïnteresseerd. Koningin Noor was het gedrag van haar man al gewend en gaf zowat iedere ochtend hetzelfde antwoord op de enige vraag die de koning stelde. 'Jawel lieverd, uitstekend, dank u.' Zo formeel en nors en helemààl niet sprookjesachtig ging het er iedere dag aan toe op het paleis van Hoogland. Na het ontbijt ruimden de bedienden alles af, wat wel een uur in beslag nam omwille van alle porseleinen kopjes, kristallen glazen, zilveren bestekken en schotels die met de grootste voorzichtigheid moesten behandeld worden. Ondanks zijn rijkdom was de koning erg gesteld op zijn spullen en van zodra een bediende ook maar iets brak of nog maar een vork liet vallen, werd die op staande voet ontslagen. En hoewel de koning uiterst streng was wou iedereen toch liever op het paleis werken dan ergens anders. 'Herlinde!' bulderde de koning vanuit zijn kantoor. 'Ja vader.' stond prinses Herlinde onmiddellijk in het kantoor van haar vader die schrok dat zijn dochter zo snel bij hem stond. 'Moet jij toch altijd zo'n kabaal maken door zo te staan kwebbelen met de bedienden. Laat die mensen hun werk doen, daar worden ze voor betaald. Als je wil kletsen doe dat dan met je moeder of je vriendinnen.' sprak de koning iets minder streng dan tegen wie dan ook. 'Maar vader, de meeste meisjes die hier werken zijn mijn enige vriendinnen en aangezien u net zelf zegt dat ik met mijn vriendinnen wel mag kletsen...' diende Herlinde haar vader van antwoord zoals zij dat als enige aandurfde. 'Jij met je antwoorden altijd! Helemaal je moeder. Mijn kantoor uit!' riep de koning, zoals hij altijd deed want iets gewoon zeggen kon hij precies niet, tenzij zijn dagelijkse goedemorgen tegen zijn vrouw.

'Sire, de eerste minister staat voor de poort.' komt één van de butlers buiten adem aan in het kantoor van koning Leonard. 'De eerste minister? Ik heb helemaal geen afspraak met de eerste minister!' snauwt hij de butler toe. 'Nee, Sire, maar hij staat erop u zo snel mogelijk te spreken. Er zijn blijkbaar grote problemen in Laagland en ...' 'In Laagland?! Altijd dat Laagland!' bulderde de koning zo hard dat de butler lijkbleek werd van het schrikken. 'Laat hem dan binnen, uilskuiken!' riep de koning de bevende butler toe. 'Jawel Sire.' De butler boog voorover en draaide zich om. 'Halt!' De butler draaide zich voorzichtig terug om en keek de koning met angstige ogen aan. 'Heb jij niet geleerd om eerst twee stappen achteruit te zetten vooraleer mij de rug toe te keren?' kwam de koning dreigend dichterbij. 'Ja ... ja .... jajawel Sire.' hakkelde de arme man. 'Je kan de eerste minister binnenlaten terwijl jij buitengaat! Ik wil jou hier nooit meer zien! Maak dat je weg komt!' De butler deed opnieuw een buiging, ging nu wel de twee stappen achterwaarts vooraleer hij zijn rug naar de koning toekeerde en liep met tranen in de ogen naar buiten toe.

'Tiktik' klopte een andere butler, die nooit nog zou vergeten twee stappen achterwaarts te doen vooraleer zich om te draaien, aan bij het kantoor van koning Leonard. 'Binnen!' klonk het binnen.'De eerste minister, Sire.' kondigde de butler aan. 'Ronald, ga zitten.' zei de koning. 'Dank u, Sire.' nam de eerste minister plaats op de met goud en zijde bewerkte stoel.

'Wat hoorde ik net van die hond die ik net ontslagen heb? Weeral problemen met die knoerten in Laagland!'

'Jawel, Sire, ik vrees dat ze weer in opstand komen, een deel van de lange muur is stukgeslagen. Vooral 's avonds na sluiting van de kroegen wordt er geweld gebruikt.'

'Ronald, ik ga toch niet nog eens moeten herhalen dat de wachters harder moeten optreden?' begon de koning al zijn geduld te verliezen na twee zinnen vriendelijk geweest te zijn tegen zijn eerste minister.

'De wachters treden zeer hard op, Sire, maar ...'

'Maar wat?' vroeg de koning verbaasd, want de eerste minister was altijd rechtuit. Meestal zelfs even bruut als de koning zelf. Al was hij dat enkel tegenover de burgers en andere ministers en nooit tegen de koning. Maar koning Leonard kende zijn eerste minister goed en wist dat hij nooit een zin zou onderbreken als het vervolg van die zin geen erg nieuws zou bevatten.

'Er zijn gisteren voor het eerst twee bewakers gedood, Sire.' zei de minister met bedeesde stem.

'Gedood? Hoor ik dat goed? Wordt dat gepeupel nu ook al bloeddorstig tegenover mijn wachters?!!!' gonsde de stem van de koning weer door het hele kasteel.

De minister durfde niks te antwoorden.

'Wat is er met die schurken gebeurd? Zitten ze in de kerkers of heb je ze al laten ophangen?'

'Ze zijn niet gevat, Sire.'

'Ronald, zeg dat nu nog eens als je durft. Armzalig, dwaas gepeupel doodt wachters van de koning en jij hebt ze laten lopen? Ben jij helemaal?!!'

'De andere wachters waren niet in staat te zien wie van op de muur met de dodelijke stenen heeft gegooid, Sire. Toen de wachters de muur over waren was er niemand meer te zien.'

'Dan pak je er toch zo twee mee om hen te straffen! Wordt je nu zwak, Ronald, of hoe zit het?'

'Met alle respect, Sire, maar ik vrees dat we het zo enkel erger maken. Als u mij toestaat heb ik wel een ander voorstel dat ik u even wil uitleggen.'

De minister bleef zo kalm en zelfzeker dat de koning er bijna van schrok.

25-06-2009 om 19:27 geschreven door schrijverke  

1. Twee nieuwe kamers

'Ach, daar zijn ze!' zei vader met een trotse blik. 'Dag mams! Dag paps!' zeiden Roel en Lien zowat in koor. Hun laatste schooldag van het jaar zat erop. Twee weken kerstvakantie! 'We moeten pas volgend jaar terug naar school!' zei Lien alsof ze er enorm blij om was. Lien ging graag naar school, ze had ook goede punten, maar aan de andere kant hield ze ook enorm van de kerstvakantie en dus was ze enkel in die vakantie heel blij dat het even geen school was. Roel was altijd blij met vakantie. Hij zat in het zesde leerjaar en vond het al heel wat moeilijker en dus ook minder leuk dan in het vierde waar zus Lien nog zat. 'Gaan jullie even jullie kamer opruimen? We hebben er nogal een rommeltje van gemaakt om overal bij te kunnen.' zei vader. 'Pa, je bent toch voorzichtig geweest met mijn trein?!' riep Roel verschrikt uit. Vader keek even naar moeder en zuchtte. 'Ja, jongen, die trein ...' Verder geraakte hij niet. Roel rende de trap op en Lien liep uit nieuwsgierigheid direct achter hem aan. Hij deed de deur nog tamelijk voorzichtig open uit schrik dat er nog allerlei gerief in het rond stond. Onbewogen bleef hij in de deuropening staan. Zijn mond viel zelfs letterlijk open van verbazing. 'Wauw!' zei Lien zachtjes. 'Zeg dat wel.' zei Roel nu ook. 'Dus je vindt het goed zoals wij je spullen geplaatst hebben?' zei een trotse papa die blij was met de reactie van zijn zoon. Roel knikte enkel en liep dat voorzichtig de kamer binnen. Net of iedere trilling iets zou kunnen veranderen aan zijn prachtige stationskamer. Vader en moeder hadden drie muren opnieuw geschilderd en de vierde muur had een prachtig behangpapier met de print van een oud treinstation. Tegen één van de effen groen geschilderde muren stond een nieuwe tafel met zijn trein op. Om het nog indrukwekkender te maken had zijn vader de trein aangestoken en het leuke geluidje daarvan maakte de kamer nog perfecter. Hij draaide zich om en wou net zijn ouders bedanken toen nog een volgende verrassing hem aankeek. Een prachtige klok, die ook fantastisch mooi zou hangen in een treinstation, hing boven de deur te pronken. 'Oh, pa, dank u wel!' zei hij precies tegen de klok in plaats van tegen zijn vader. 'Voor die klok moet je enkel en alleen je moeder bedanken, die is gisteren de decoratie gaan uitkiezen. Ze bracht ook nog enkele posters mee maar die kan je best zelf ophangen.' Roel knikte enkel. Hij kon nog niet geloven dat dit zijn kamer was. Plots viel het hem op, er stond maar één bed! 'Maar, waar moet Lien nu slapen?' vroeg hij als eerste. Nu draaide ook Lien zich om. Ze was ook de kamer ingelopen en stond naar de rijdende trein te kijken. Ook zij had nu pas door dat er slechts één bed in de kamer stond. Al die tijd hadden ze samen geslapen. Roel was al enkele jaren aan het zeuren geweest voor een eigen kamer. De enige kamer in huis die nog vrij was moest nog helemaal afgewerkt en ingericht worden. 'De zolder?' vroeg Lien verbaasd. 'Maar die is stoffig en te donker.' begon ze al tegen te pruttelen. 'Was,... was stoffig en donker.' zei moeder. Een voorzichtige glimlach verscheen op Lien haar gelaat. Ze kon het eigenlijk niet geloven. Toen ze enkele weken geleden nog op zolder waren geweest om de herfstdecoratie te halen was de zolder nog stoffig, donker en muf. Ze rende de trap op naar een verdieping hoger. Haar ouders en ook Roel, die zeker wou zijn dat hij zijn prachtige kamer voor zich alleen zou hebben, liepen haar achterna. 'Oooooooh! Wauuuuuuuw!' hoorden ze Lien al roepen. 'Dit kan niet waar zijn!' Ze plofte zich direct op het bed. Een echt meisjesbed in gewit ijzer en overal sierkrullen en vier gouden bollen als afwerking op de hoeken. Het was mooi opgemaakt met bovenop het donsdeken een lapjesdeken in allerlei roze en paarse tinten met wat wit en rood ertussen. Daar lagen dan nog eens prachtige kussens op gerangschikt. Wel ja, zo was het tot dat Lien er bovenop sprong en haar gezicht in één van de kussens drukte. 'Niet te donker of te stoffig voor de juffrouw?' vroeg haar vader. 'Nee, nee, nee, nee, nee!!!!' riep Lien uit. Ze was werkelijk in alle staten! Tot haar zes jaar had ze op de kamer van haar ouders geslapen en daarna had ze altijd een kamer moeten delen met haar broer, die daar ook niet zo blij mee was natuurlijk. 'En lichtpaarse muren met witte lampjes, helemaal zoals ik het wou!' ging ze dolenthousiast verder. 'Meisjes...' draaide Roel met zijn ogen. 'Als jullie elkaar teveel missen kunnen jullie altijd nog bij elkaar slapen nu jullie grote bedden hebben.' zei moeder er plagend tussen. 'Mam!' riepen ze weer in koor. Moeder en vader konden hun plezier niet verstoppen. Ze vonden het zalig dat hun kinderen zo reageerden op hun nieuwe kamers waar zij zo hard in gezwoegd hadden. Enkel de nieuwe dakramen in de zolderkamer van Lien hadden ze laten plaatsen, de rest was allemaal zelf gedaan. Vader knipoogde even naar moeder. 'Ik denk dat we vanavond eens zelf kunnen kiezen naar wat we kijken op televisie.' lachte hij.

'Waar is al mijn speelgoed?' vroeg Lien zich luidop af nu ze zag dat haar nieuwe bureautafel leeg was. 'Wel ja, ik wist niet goed of ik nog alles zou plaatsen. Je zegt al een hele tijd dat je te groot geworden bent voor het ponyhuis en je poppengerief dus ik wist niet of je het nog zou willen. Misschien koop je liever nieuw speelgoed met het geld dat je krijgt rond kerstmis en nieuwjaar.' antwoordde moeder. 'Ja, dat is waar.' knikte Lien. 'Kunnen we het bewaren tot de lente? Dan kan ik het verkopen op de rommelmarkt bij oma!' stelde ze voor. 'Had ik al voorzien, het staat al bij de spulletjes die ik aan de kant zette voor je oma, je kan onze spulletjes er ook bij plaatsen. Oma vindt het vast leuker om met jou erbij te verkopen.' stemde moeder in. Een gigantische glimlach verscheen op Lien haar gezicht. 'Ik roep jullie zo als de frietjes klaar zijn.' zei moeder die van al die dankbare blikken en lachjes wat emotioneel was geworden. 'Frietjes!' riepen Roel en Lien weer tegelijkertijd. Soms waren ze net een tweeling. 'Ik denk dat jullie je wel even kunnen bezighouden op je kamer?' vroeg moeder op een toon die geen antwoord vereiste. Roel liep mee de trap af naar zijn station en Lien bleef nog even staren naar de pastelkleurige muren met de meest prachtige lampjes die ze ooit gezien had.

24-10-2008 om 10:48 geschreven door schrijverke  

22-10-2008 om 12:15 geschreven door schrijverke  

Veel leesplezier met het nieuw geplaatste hoofdstuk!

Groetjes ,

Tine

08-10-2008 om 00:00 geschreven door schrijverke  

3. Middeleeuws feest

De volgende ochtend kwamen de meisjes als laatste aanschuiven aan de ontbijttafel. 'Nog lang liggen kletsen gisterenavond?' vroeg moeder Emma. 'Ging wel.' was Céline's antwoord, maar hun kleine oogjes en het wat late uur van opstaan verraadde hun laat napraten van gisteren. 'Gaan jullie straks boven een kleed uitkiezen?' vroeg vader. 'Ja hoor, is het gelijk welke wij nemen?' vroeg Céline, die wist hoe haar vader op de kledij gesteld was. Ze mochten passen zoveel ze wilden, als ze maar beloofden er voorzichtig mee te zijn. Na een halfuurtje waren ook de meisjes klaar met ontbijten. Door hun uitslapen en dan nog te ontbijten was er al niet meer zoveel tijd over om zich aan te kleden. Ze gingen rechtstreeks naar de zolderkamer en deden de zware houten koffer met z'n tweëen open. Céline liet haar oog vallen op een jurk met bordeauxrood, beige en bruin met kanten afwerking en Charlotte ging voor een jurk met twee soorten blauw en bruin. De jurken bedekten hun voeten, zoals gewoonlijk was in die tijd. Meestal werd er ook een cape over gedragen maar het was te warm om die er nog bij aan te doen. Ze deden er eenvoudig bruine, lederen sandalen die ze ook vonden in de kist. Ze daalden de trap af en kregen complimenten van hun ouders over hun uitstekende middeleeuwse smaak. Céline's vader vertelde hen er nog bij dat ze gekleed waren zoals de rijken uit die tijd, want de armen droegen heel andere kledij. Hij had ondertussen ook een typisch kostuum aangetrokken en moeder haar kleed hing al beneden klaar, maar zij wou het pas op het allerlaatste moment aantrekken, zodat er geen ongelukjes gebeurden terwijl ze met kleine Helena bezig was. Even later stond iedereen vertrekkensklaar in de hal. 'Mocht er iets zijn, dan bel je maar, we hebben onze gsm bij, niet echt middeleeuws, wel erg handig.' zei moeder tegen Hilde, Charlotte's moeder.

07-10-2008 om 00:00 geschreven door schrijverke  

2. Augustus

De meisjes spraken vaak af in de stad, zodat Charlotte niet heel dat eind alleen moest lopen. Ze woonden toch twintig minuten stappen van elkaar af en Charlotte hield niet van de bus nemen, dus deed ze het maar te voet. De meisjes kenden de stad ondertussen al op hun duimpje. Céline had heel erg uitgekeken naar die dag en stond al een kwartier te vroeg aan het Gruuthuse museum, de afgesproken plaats. Ze hadden daar al enkele keren afgesproken en haar vader had al verschillende keren herhaald dat ze het beter eens zouden bezoeken in plaats van er enkel aan de voorkant af te spreken. ‘Het is een schat aan informatie en voorwerpen die een mens eens moet gezien hebben!’ vond hij. ‘We zullen wel eens samen gaan.’ Céline had niks geantwoord op dit voorstel en na een knipoog van moeder was ze snel in haar schoenen gesprongen en vertrokken.

‘Céline! Céline!’ kwam Charlotte wuivend aangelopen. ‘Charlotte! Eindelijk!’ ‘Wat eindelijk? Ik ben zelfs nog vijf minuten te vroeg!' 'Ik ben hier al een kwartier!' 'Ja, gek! Kan ik niet weten, toch!' De meisjes hoorden zelf niet hoe luid ze aan het spreken waren. Ze kwetterden maar door en zagen niet dat sommige mensen hen raar bekeken. Ze begonnen te wandelen en vertelden elkaar honderduit over nieuwe dingen die ze gekregen hadden, wat ze allemaal gedaan hadden in de vakantie en over hoe ze helemaal geen zin hadden om terug naar school te gaan binnen twee weken. 'Eerst even naar mij thuis?' stelde Céline voor. 'Goed hoor, kan ik Helena even zien. Ze zal wel weer heel wat veranderd zijn.' zei Charlotte. Voor ze naar boven gingen, liepen ze dus even de woonkamer binnen. Charlotte begroette Céline haar moeder hartelijk, ze was dol op mevrouw Fontijne. Als ze daar binnenkwam was ze steeds weer onder de indruk van het huis en de goede sfeer binnen het gezin. Als kind van gescheiden ouders en een moeder die keihard moest werken om rond te komen, vond ze het verademend om even ergens anders te kunnen zijn. Ergens waar de moeder tijd had om in de keuken te staan en de vader grapjes maakte. Charlotte's moeder was wat verbitterd geraakt na de scheiding van haar man, en dat was Charlotte niet ontgaan.

'Mam, we gaan even wandelen als het goed is?' riep Céline vanuit de hal, waar ze haar schoenen al aantrok zonder antwoord gekregen te hebben. 'Ssssssst! De baby slaapt net.' kwam moeder de woonkamer uit. 'Oeps, sorry.' fluisterde Céline nu het eigenlijk niet meer nodig was. 'Gaan jullie maar, dan is het hier even stil.' knipoogde moeder al over haar fronsende dochter naar Charlotte. Die kon een giechel niet laten.

Terwijl ze zowat alle etalages bekeken babbelden ze honderduit, zoals enkel meisjes het kunnen. 'Hé, kijk,' zei Céline plots, 'Middeleeuws feest 19 augustus - iedereen van harte welkom - kostuums verplicht' las ze luidop. Toen ze daarnet aan het museum stond te wachten had ze die poster niet gezien omdat ze zo stond uit te kijken naar Charlotte. 'Dat is iets voor mijn pa!' riep ze uit. 'Lijkt me wel leuk.' zei Charlotte, die zich al als hofdame verkleed zag. 'Zouden je ouders je laten komen?' vroeg ze. 'Dat meen je niet! Wil jij naar zo'n verkleed bal komen?' vroeg Céline verwonderd. 'Dat is een uniek ervaring, juffrouwtje. Het geeft u een beeld van hoe het leven was in het hertogdom van Brugge. Karel de Stoute, Isabella van Bourbon, Maria van Bourgondië, allemaal grote namen uit de vijftiende eeuw die hier in deze tuinen rondgelopen hebben. Werkelijk ongelooflijk!' zei een oude man die plots naast hen stond aan het uithangbord. 'We kunnen het vragen hé.' zei Céline. 'Hoe erg kan het zijn, iedereen zal tenslotte verkleed zijn, kunnen we eens goed lachen.' 'Fijn!' antwoordde Charlotte, die het helemaal zag zitten! 'Komt U ook?' vroeg Céline aan de man, maar die bleek al weg te zijn. 'Waar kwam die eigenlijk zo plotseling vandaan?' vroeg ze Charlotte. 'Geen idee, rare kwast.' antwoordde die en ze trok haar schouders op.   

26-06-2008 om 07:49 geschreven door schrijverke  

1. Huize Fontijne

Half drie ’s nachts, iedereen trekt een half oog open als baby Helena haar keeltje openzet. Céline duwt haar kussen tegen haar oren, vader kreunt en draait zich om en moeder staat op. Ze neemt de kleine Helena uit haar wiegje en gaat naar beneden. Daar vleit ze zich neer op de antieke, bebloemde sofa en legt de baby aan de borst. De stilte valt terug en enkel het gesmak van Helena houdt moeder wakker. Céline kan de slaap niet direct hervatten en kruipt uit bed. Ze daalt de trap af en strompelt de keuken binnen. Uit de koelkast neemt ze wat melk en gaat dan bij haar moeder zitten. ‘Hoe kan ze zoveel eten in het midden van de nacht?’ vraagt ze met een schorre nachtstem. ‘Dat zat ik mij ook af te vragen toen ik hier tien jaar geleden met jou zat.’ antwoordt moeder met een vermoeide glimlach. ‘Dorst?’ vraagt ze met een knik naar de beker melk. ‘Ja, ik plakte vast aan mijn lakens, zo warm boven. Gelukkig is het vakantie, of ik zou zitten knikkebollen op school.’ Het was zomervakantie, en samen met de kerstvakantie was dat haar favoriete vakantie, twee maanden geen school, bestond er iets zaliger!

Ze dronk haar beker leeg en ging weer naar boven. ‘Tot zo, mam.’ zei ze, terwijl ze slenterend terug naar boven ging. Toen moeder even later terug bovenkwam zag ze dat Céline bij haar vader in het grote bed gekropen was, ze kon een lachje niet onderdrukken. Ze legde de baby in de wieg en schoof zo voorzichtig mogelijk het grote bed in. Enkele uren later was het weer Helena die iedereen wakker maakte. Moeder nam haar uit haar wieg, gaf haar even de borst en legde haar dan tegen haar opgetrokken knieën. Ze begon een babbeltje te doen met de baby en die antwoordde door haar mooiste lachjes boven te halen. Vader en Céline lagen mee te lachen. ‘Wie zorgt voor ontbijt op bed?’ vroeg moeder eensklaps. Ze stopten met lachen , keken elkander even aan en Céline zei als eerste ‘Ik moet douchen!’. Moeder keek naar vader maar die kwam met het geniale antwoord ‘Ik kan nog geen ei bakken, dat ga je dat kind en jezelf toch niet aandoen?’. ‘Dan zal ik mij maar opofferen voor iedereen omkomt van de honger. Ze gaf de baby aan haar man en stond op. Moeder hield wel van ontbijt maken en dan iedereen te zien smullen van haar broodjes met eitjes, koffie, chocolademelk en vers geperst sinaasappelsap.

‘Wat doen we vandaag, paps?’ vroeg Céline langs haar neus weg, in de hoop dat er een zeer leuk antwoord kwam. ‘Ik dacht om eens door de stad te gaan slenteren, wat winkelen en iets eten in je moeders favoriete restaurantje.’ Een grote glimlach verscheen op haar gezicht. ‘Als je moeder er zin in heeft natuurlijk.’ Nog voor ze het kon vragen zei moeder al dat het een domme vraag was. ‘Het komt trouwens zeer goed uit, kan ik nog wat zomerkledij kopen voor onze meiden, want Céline past niet meer in de helft van haar zomerkledij.’ ‘Oh nee, mam, dat ga je me toch niet aandoen, kleren passen op zo’n warme dag!’ kreunde ze. ‘T-shirts hoef je al niet te passen, die houden we even voor, broeken heb je niet zoveel nodig en je voet in een sandaal steken is nu toch niet lastig hé. Trouwens, je mag blij zijn dat je weer nieuwe kledij krijgt, verwend kind.’ knipoogde moeder.

Even later trokken ze grote houten deur van hun herenhuis achter zich dicht en wandelden langs het water zo het centrum van de stad binnen. De familie Fontijne woonde op tien minuten wandelen van het bruisende centrum van de historische stad Brugge. Vader Hans was er geboren en erfde als enig kind het oude herenhuis van zijn ouders. Toen moeder Emma hem leerde kennen werd ze niet enkel verliefd op hem, maar ook op de stad. Vader woonde toen nog thuis maar het huis was zo groot dat ze op de bovenste etage konden gaan samenwonen zonder zijn moeder te storen. Zij was blij met wat meer leven in huis. Toen Céline zeven jaar was stierf haar oma en werd het even stiller in huis, want iemand waar je zolang mee samengewoond hebt en die dan ook nog eens een geliefde moeder en grootmoeder is, mis je erg als die zo plots wegvalt. Céline was nog klein maar werd altijd verwend door haar oma. Met de komst van kleine Helena is er weer volop leven in huis. Moeder en vader vonden het wel zeer jammer dat oma Helena nooit gekend heeft, maar door haar te laten opgroeien in oma's huis zal ze haar oma toch nog wat leren kennen zei moeder altijd.

Het was vrij druk in de stad. Het is vaak druk in Brugge, veel toeristen, zowel eendagstoeristen, als mensen die een weekend of zelfs een week blijven. Reken daar dan nog de bewoners bij die ook graag in de historische stad komen kuieren en je kan je wel een beeld vormen van hoe druk het er kan zijn. Moeder en vader waren dan ook blij dat het huis langs het minnewater stond en niet midden in de stadsdrukte. Hoewel er ook veel mensen kwamen wandelen langs het water, want met de vele eenden en prachtige zwanen, is het een ware trekpleister. Er wordt vaak gepicknickt, ijsjes verkocht en opgesmuld en de bankjes zijn een ideale stopplaats om even op adem te komen en te genieten van het uitzicht. Ook varen er constant toeristenbootjes op en af, zeker nu in de zomervakantie met het warme weer, zoeken velen wat afkoeling op het water en tussen de hoge muren van de historische gebouwen.

‘Een aperitiefje zou er al wel ingaan.’ zei vader nadat moeder hem een derde zak met kledij aanreikte. ‘Wel ja, een fantastisch idee.’ gaf ze toe ‘dat zou mij ook smaken. Op de markt of in het zilverpand?’ ‘Het zilverpand!’ zei Céline zo snel ze kon. Het was haar favoriete plaats om een terrasje te doen. Een klein winkelpand met slechts enkele winkeltjes en restaurantjes die samen een binnenplein omarmden en waar het heerlijk vertoeven was. Céline vond het net een stukje privé in de stad, het was er rustiger en gezelliger dan op de markt en ze kon ook nog eens rondwandelen, want de winkels waren te zien vanaf het terras en dus vonden haar ouders het best dat ze eens ging wandelen als het haar te saai werd bij hen. Ze zaten er zo goed dat er besloten werd om ook daar te eten en een volgende keer moeders favoriete restaurantje aan te doen. Anderhalf uur later hadden ze lekker gegeten en waren hun voeten wat bekomen van het shoppen. Moeder wou absoluut nog even binnen in de babywinkel die ze in het pand had opgemerkt, en dan trokken ze verder de stad in. In een winkel met tweedehands boeken wou vader dan absoluut binnen. Thuis hadden ze een grote bibliotheek, maar toch bleef vader maar boeken bijkopen. 'Werkelijk verslaafd!' vond Céline. Vooral geschiedenisboeken, ook over Brugge, interesseerden hem. Céline ging kijken voor enkele stripboeken en moeder ging richting tuinboeken. Ze hield van bloemen en planten en hun stadstuin stond dan ook vol. In de zomer rook het er net als in Frankrijk. Lavendel, rozemarijn en jasmijn zorgden voor een ware oase van geuren. Vader was opgetogen toen hij een halfuurtje later met een, in bruin gewikkeld papier, pakket boeken terug buiten wandelde. ‘Wat denken jullie van een ijsje?’ ‘Dat ik dat graag lust!’ antwoordde Céline instemmend. Het was al een stuk in de namiddag, maar de zon brandde nog fel en ze zochten een terrasje onder de bomen. Na een ijsje voor de één en koffie voor de ander, trokken ze huiswaarts. Voldaan van een geslaagde namiddag ging iedereen thuis zijn eigen weg. Moeder ging Helena in bad stoppen, Céline ging haar nieuwe spullen wegstoppen, zette een raam open en plofte op bed met haar nieuwe strips. Vader trok zich terug in de bibliotheek en raakte helemaal verdiept in de wereld van ridders en jonkvrouwen.

Heel de zomervakantie was goed gevuld met uitstapjes, eens per week gaan eten, namiddag - en avondwandelingen in de stad of aan het water, barbecues zowel bij hen als bij familie en vrienden en gezellige dagen thuis. Begin augustus kwamen de winkels al aanzetten met nieuw schoolgerief en overal op ramen hingen slogans ‘Terug naar school’. Céline liet snel merken dat haar moeder nog niet met haar om nieuw schoolgerief moest gaan, want het was nog maar begin augustus. Ze was heel graag thuis, leuke dingen doen met haar ouders, ook al werkte haar vader vrij veel. Ook had ze de tofste kamer in het mooiste huis van héél Brugge, vond ze zelf. School vond ze tijdverspilling. Ze keek maar voor één ding uit naar het schooljaar en dat was om Charlotte terug te zien. Charlotte was haar beste vriendin, ze zaten samen in de klas. In de grote vakantie zagen ze elkaar niet vaak. Charlotte’s ouders waren gescheiden en de eerste twee weken was ze bij haar vader, die anderhalf uur verder woonde. De twee weken daarop was ze bij haar moeder maar waren ze op vakantie naar zee geweest. Daarna weer twee weken bij haar vader en nog twee weken bij haar moeder. In die laatste twee weken wilden ze dan ook nog van alles gaan doen.

15-06-2008 om 00:00 geschreven door schrijverke  

15-06-2008 om 00:00 geschreven door schrijverke