hola, om te beginnen even mijn verontschuldiigingen aanbieden aan diegenen die dachten dat ik 'vermoord, ontvoerd' of wat dan ook was. ik was gewoon even mijn blog uit het oog verloren. bij deze zal ik even vertellen wat er in die lange tussentijd allemaal gebeurd is.
mijn plan om in rio dulce te gaan werken is niet gelukt, omdat je voor dat project minstens 24 jaar plus minstens 2 jaar ervaring met vrijwilligerswerk moest hebben.... tjah, daar zat ik dus niet bij. maar het weekend daarop was ik gaan helpen in het project 'nino obrero' voor het schooltje eens in de verf te zetten en wat op te fleuren, en ik heb daar natuurlijk mijn hartje verloren.... met gevolg dat iik daar nu volop aan het werken ben. ik werk met de 'prepa' (de allerkleinsten) van 4 tot 6 jaar. ik heb de verantwoordelijkheid over 8 kinderen. dat klint misschien niet veel, maar geloof mij dat is een helse opgave!!! dios mios!!! maar ik geniet echt met volle teugen van het werk! die kinderen zijn zo gewoon aan om de 3 weken nieuwe vrijwilligers te zien, ze hebben nooit een vast persoon die voor hen zorgt (het project wordt niet gesubsidieerd, en bestaat alleen uit vrijwilligers) maar tot mijn grote verbazing hechten mijn kindjes zich enorm hard aan me.... ik kan er nu al niet aan denken om daar te vertrekken.... maar al een geluk zijn we zover nog niet. het schooltje is heel erg ams , zonder water, electriciteit, geen deuren in de klaslokalen....niets eigenlijk... maar een paar vrijwilligers en ik hebben besloten daar iets aan te doen, dus in de komende weekends gaan we daar eens onze handen uit de mouwen steken. de kinderen waarmee ik werk, worden eigenlijk elke morgen naar de mercado gestuurd om daar spullen te verkopen, maar in plaats daarvan komen ze naar het project, om iets te leren, te spelen, en gewoon kind te kunnen zijn. het geeft me iedere keer opnieuw wel een vreemd gevoel, om mijn kinderen in de namiddag spullen op de markt te zien verkopen... de jongste is verdomme net 4 geworden... en als ze me dan zien, springen ze hals over kop op mijn rug, schouders wat dan ook.... en jah... dan krijg ik echt een brok in men keel. die kinderen horen gewoon te spelen en liefde te krijgen, maar nee..... geen geld, geen eten en een dik pak slaag. wat is het toch oneerlijk allemaal. maar dit alles zie je echt niet aan de kinderen hoor! ze gedragen zich wel iets anders dan ik bv op mijn 4/5/6 jaar, ze hebben al zoveel meegemaakt en daar handelen ze wel naar... heel aggresief tegenover elkaar, kunnen niets delen, zijn mondig echt super volwassen etc. en toch ben ik blij dat we ze van 8 tot 13u een fijne tijd hebben! spelen tussen de ruines, gaan naar de speeltuin, voorlezen, kleuren, voetballen en gewoon het feit dat ik ze individueel ook wat liefde kan geven, doet heeeel erg veel voor ze! in het begin wisten ze niet wat hen overkwam?! vraag je dat aan mij? is dat voor mij? ik merk dat zebeginnen te voelen dat er echt wel iemand om hen geeft, zonder dat ze daarvoor te hoeven werken of wat dan ook.
wooow ik ben hier precies weer nen boek aant schrijven. ok, even iets anders. ondertussen heb ik toch al redelijk veel rondgereizd hier. vooral semuc shampey en tikal zijn me erg bijgebleven! maar ook livingston, puerrto barios, rio dulce, lanquin, flores, coban. iedere keer op nieuw sta ik versteld van de schoonheid van diet land! dat is gewoon niet voor te stellen! dios mios! als je graag eens een kijkje neemt naar mijn foto's, ga dan naar www.facebook.com en zoek me onder 'jessie van alsenoy' voor diegenen die nog nooit op facebook zijn geweest; je moet wel eerst een accountje aanmaken. maar dat wijst zichzelf echt uit! no es muy dificil.
en moesten er mensen zijn die toch graag eens bellen, mijn guatemalteeks nr is 43562658 (het zonenummer van guatemala is denk ik 51, maar dat wwet ik niet zeker)
nu nog 5 weken werken, dan dieter gaan bezoeken in costa rica voor twee weken, en dan waarscheinlijk naar honduras, naar het eiland utila om mijn duikerscertificaat te behalen. jajah, tziet er allemaal heel goed uit!
ik heb trouwens vandaag ontdenkt dat ik exact in de helft van mijn reis zit!!! nooooo..... ik ben al 2 en een halve maand weg?!
lieve schatten, voor de diegenen die examens hebben: VEEEEL succes, en voor de anderen natuurlijk ook!
het is al weer even geleden dat ik iets van me heb laten horen, maar ik heb het elke dag zo druk druk druk hier, met me te amuseren, met school, met vrienden, met feesten, met uitspappen etc..., dat ik af en toe vergeet dat ik nog zoiets heb als een blog. dus bij deze zal ik wat vertellen over mijn leventje hier. ik heb nu mijn 5de week les achter de rug en heb besloten nog 1 week meer te nemen. normaal gezien zou ik daarna in het project 'nino obrero' gaan werken in antigua, maar ik heb mijn zinnen gezet op een ander project ik rio dulce 'casa guatemala'. ik heb een vreemd gevoel dat dat het project is dat ik echt zoek, en waar mijn hulp echt nodig is! de andere reden is dat ik het hier in antigua echt wel gezien heb! het is een prachtige stad, maar zo 'fake' ik zekere zin. ik wil van het echt leven in guatemala proeven, meer tussen de locals zitten, en niet in een fantasie stadje wonen en werken tuseen hondereden studenten en toeristen... nee, geef mij maar het echt leven, de harde realiteit. ik ga even een korte beschijving geven van het prject voor de geintereseerden onder jullie:
Casa Guatemala is een tehuis voor kinderen die ondervoed zijn, of in de steek
gelaten en/of wezen.Het tehuis is gelegen op een soort eiland midden in de Rio
Dulce. Er wonen circa 200 kinderen en meer dan 30 volwassen hulpverleners
( Staf + 20 vrijwilligers ). Op het eiland staan een aantal gebouwen waarin de
kinderen dag en nacht kunnen verblijven en verder een school, een bibliotheek,
een dokterspost, een grote boerderij met varkens en kippen en schooltuintjes.
Mensen uit de buurt worden ingehuurd om te werken met de kinderen en ze
worden bijgestaan door vrijwilligers uit deUSA,Canada,Europa en Centraal- en
Zuid-Amerika.CasaGuatemala is een non-profit organisatie zonder financiële
hulp van de regering.Ze zijn afhankelijkvan kleine donaties en vrijwilligerswerk.
De boerderijen en visvijvers op het eiland produceren vlees, kip en vis voor de
verkoop. De opbrengst gaat in de pot van Casa Guatemala net als de winst van
het backpackers-hotel in Rio Dulce. Van dit geld is het mogelijk het project
draaiende te houden.Er kunnen 20vrijwilligers tegelijkertijd geplaatst worden.
Deze hebben een eigen gebouw tot hun beschikking met kleine slaapzaaltjes en
een gemeenschappelijke zitkamer.De meesten worden ingeschakeld als kinder
verzorger ofonderwijzer in de kleuterafdeling.Om les te geven is het noodza-
lijk de Spaanse taal goed te beheersen en gediplomeerd onderwijzer te zijn.
Minimum verblijftijd om te mogen lesgeven: 1 jaar. (van febr. tot december)
Voor het overige vrijwilligerswerk gaat de voorkeur uit naar een verblijf van
min. 3 maanden, maar indien het niet anders mogelijk is en afhankelijk van de
behoefte lukt het ook weleens voor een periode van 3 weken.
De vrijwilligers werken gemiddeld 8 uur per dag, 7 dagen per week continue 3
weken achtereen. De 4de week zijn ze vrij.Het werk wordt ingeroosterd want
het verzorgen van kinderen is een 24 uurs bezigheid . Iedereen moet ook om
de beurt nachtdienst doen. Als verzorger heb je de verantwoordelijkheid voor
de kinderen en is je taak ze bezig te houden en aandacht te schenken aan alle
van medicijnen en het naar school gaan).Het is een zware en verantwoordelijke
taak.
Behalve aan kinderverzorgers is er ook behoefte aan dokters die minimaal een
half jaar beschikbaar zijn; verpleegsters (voor minimaal 3 maanden); tandarts
en hulpkrachten voor de boerderij en lessen in de schooltuinen(voor min. 1 jaar).
Op het eiland is gedurende de nacht geen electriciteit. Verder is er weinig luxe;
geen tv, geen gekoelde drankjes.Wel veel muggen, schorpioenen en ratten. Als
het niet regent kan het bloedheet worden (100ºF). Iedereen is aldoor hard aan
het werk, dus is er weinig tijd om een gezellig praatje te houden.Tegelijkertijd
is het eiland een soort paradijs en heel idyllisch gelegen. De kinderen vinden het
fantastisch als je er bent. Voor vervoer naar 't vaste land beschikt Casa Guate-
mala over een paar boten. De kinderen en hun begeleiders kunnen altijd gratis
mee.Voor privévervoer moet betaald worden. Ook het Backpackershotel heeft
vrijwilligers nodig die samen met de teenagers van Casa Guatemala de boel
draaiende kunnen houden. Alleen het bezoeken van het hotel helpt de kinderen
van Casa Guatemala aan eten!
Veel vrijwilligers gebruiken hun vrije week om een reisje te maken,je zit dicht
bij Tikal,Belize,Honduras, Puerto Barrios, Livingston en de Caraibische Zee.
ziezo... dat staat me dus te wachten! ik heb er echt zin in! normaal gezien ga ik over 2 weken naar daar vertrekken, en een 'stap in het onzekere' zetten.
aiaiai ik zie dat ik te laat da komen voor la cena(avondeten) en ik wil het echt niet missen, veeeeels te lekker, dus ik het hier bij laten.
adios, hasta luego en voor diegenenvoorwie de examens dichterbijkomen, 'buena suerte' (veel geluk)
hoe is het daar in het verre, koude belgie? ik wil alvast de mensen bedanken voor de vele vele mails! dat doet me echt veel deugd! gisteren ben ik aan de derde week school begonnen. mijn spaans wordt stilletjesaan beter en beter, en mijn maestra is ontzettend content! vandaag ben ik met rosenda (mijn maestra) naar de grote mercado hier in antigua geweest, en ze heeft me de kneepjes van het vak 'afdingen' geleerd, vervolgens zijn we een goede tas typische guatemalteekse koffie gaan drinken. dit zijn echt de leukste lessen!
en ja hoor, ik begin langzamerhand ook locale vrienden te krijgen. das echt de beste manier om spaans te leren. vorig weekend ging ik normaal gezien naar rio dulce samen met anna en kate en lucas, maar uiteindelijk zijn we niet verder geraakt dan guatemala ciudad... de bus was dubble bookt (een veel voorkomend fenomeer hier) dus zijn we maar met de lokale chikenbus teruggekeerd naar ons nest en ons geld terug geeist... zondag hebben we 1 van de grootste mercado's van het hoogland bezocht: chichicastenango. mijn weekend was week goed! het weekend dat komt gaan we met een aantal mensen naar montericco (aan the pacific slope). het strand daar bestaat uit zwart zand (afkomstig van het lavagesteente) en het is daar een en al "one love!" hangmatten, coctails, lot of music, tropical flaver enz... uiteraard is de cultuur daar niet onbelangrijk. we doen 1 dag strand, 1 dag cultuur en 2 nachten feest!! ik kijk er al naar uit!
ik heb besloten om nog een maand meer les te nemen, het bevalt me echt ontzettend. vervolgens 2 weken vakantie (rarara... ik ga mijn 'bijna' buur dieter opzoeken!!!) we hebben nog geen concrete datum, maar ons plan staat vast! dan een maand of 2 maand vrijwilligerswerk en dan rondreizen in belize, honduras, el salvador, nicueragua... mss panama, cuba? i don't know yet! there is so much i want to see...
oooh bijna het spannendste nieuws vergeten: vorige week, rond mas o menos 23h, plotseling gerommel en gestommel, en lawaai en meer lawaai, alles begon te beven en te schokken... jep een AARDBEVING! ikke super bang naar beneden gelopen, op de deur van sara (hostmama) aan het bonken... "esta solomente un terremoto jessie" (een aardbeving dus) "es normal aqui"... jaja normal men gat! de volgende dag stond er in el periodico (krant) dat de aardbeving 5.8 sterk was, en dat er iets buiten antigua een vrouw was omgekomen en enkele huizen verwoest waren... dat was in het dorpje waar mijn maestra woont. ze was ook erg geschrokken, omdat het lang geleden was dat er terug een vrij sterke aardbeving was geweest. die kleintjes hier zijn normaal (en inderdaad, er zijn er ondertussen al 3 kleintjes geweest, maar heel lichtjes)
vanavond is het spelletjes avond bij mijn gastgezin en het is aan mij om het te organiseren, dus ik ga er maar eens aan beginnen. maar eerst mag ik estelita (de jongste in het grote gezin) gaan afhalen van school! geloof me das een hele eer hier!
hola, wat een mens allemaal niet meemaakt hier in guatemala! mijn eerste week school zit erop, en ik ben dit weekend met een paar andere chica's en chico's naar lago atitlan geweest. men zegt wel eens dat dat het mooiste meer ter wereld is... wel tot zover geef ik ze gelijk. het is echt een wonder van de natuur! zo een prachtig meer omringt door 3 vulkanen en prachtige bergen. we verbleven in het stadje san perdro, het meest fantastische stadje dat ik in heel men leven gezien heb (de foto's volgen laten, en dan zal je me gelijk geven:d) het is alsof alles lijkt te werken daar, ik kan het niet goed verwoorden... het is zoooo chaotisch, zo kleurrijk, zo vol mensen, zoooo veel goede vibes overal.... echt zalig, ik ga zeker nog eens terug naar daar, maar deze keer met een shuttlebusje (net iets sneller en toch een beetje confortabeler dan de chikenbusses of ook wel camioneta's genoemd) alhoewel dit echt wel een heel grappige ervaring was, maar we waren blijkbaar de enige toeristen die dat deden, dus de locals verklaarden ons echt gek (de weg van antigua naar san pedro is ontzettend gevaarlijk, omdat de wegen hier nog niet echt wegen zijn...) maar soit. we zijn daar gaan kayaken met gevolg dat ik van top tot teen verbrand ben (mijn maestra noent me nu una chica rojo), maar dat was echt zaaalig! liggen dobberen in 'het midden' van het mooiste meer ter wereld!
'savonds was het van de ene bar naar de andere, en later van het ene feestje naar het andere. als chica, moet je eigenlijk geen geld meenemen, want locals trakteren hier heel veel! ik en anna (een chica van denemarken, zijn de avondtuurlijke toer op gegaan en zijn de volgende dag 'met een kater om U tegen te zeggen' gaan paardrijden in de bergen rondom het meer. echt waar, ik geniet hier met volle teugen van het goede primitieve leven hier.
ja primitief is wel het woord...
mijn gastgezin is echt geweldig! er zonen nog twee andere studenten in ons huisje en ook nog twee japanners die hier tijdelijk aan het werken zijn. ik heb het hier echt goed getroffen, de mensen hier genieten echt, terwijl ze dan in dag uit hun best doen om eten op tafel te krijgen. aah by the way, het eten is zaaaaalig hier! nu snap ik waarom ze hier wat dikker zijn dan bij ons, je blijft gewoon van alles eten en wilt alles proeven!
mijn internettijd is bijna op, ik moet dringend aan mijn tarea (homework) beginnen want dat heb ik deze keer echt belooft aan mijn maestra.
lieverds, bedankt voor al jullie leuke comentaren!
hola amigos, hoy es 8 le abril 2008, ik heb nog maar 2 minuten left en dan gaat het internet uitvallen....
ik hou het dus kost. gmijn gastgezin is ongeloofelijk lief, het eten is bangelijk, school is vermoeiend maar zeer leerrijk, en antigua is like a dream. ik heb al vele studenten leren kennen dus ik spreek hier een mengelmoesje van spaanse woorden met engels en frans, maar we verstaan elkaar.
Mijn vertrek naar Guatemala staat vast!!! Hier even wat praktische info:
Zondag 6 april om 07.55u vertrek ik in de luchthaven van Brussel. Van Brussel vlieg ik naar Madrid, daar zal ik aankomen om 10.10u. Eenmaal in Madrid heb ik 2u de tijd om het vliegtuig naar San Jose (Costa Rica) te vinden, om 12.05 vertrekt het vliegtuig. Ik kom aan in San Jose om 15.05 (lokale tijd, het is daar 7u vroeger dan hier), dus ben ik toch wel zo'n 10u aan het vliegen. In San Jose heb ik 3u de tijd om het vliegtuig naar Guatemala City te vinden, dat vertrekt om 18.00u (lokale tijd). Dan is het gelukkig nog maar anderhalf uur vliegen naar Guatemala City. Om 19.35 (lokale tijd uiteraard) heb ik men doel bereikt!!!
Sommigen onder jullie zullen misschien al vernomen hebben dat ik binnekort naar het verre Guatemale ga. In totaal zal ik vijf maanden weg zijn (tot eind augustus). De eerste maand krijg ik Spaanse les in Antigua (de voormalige hoofdstad van Guatemala) Ik verblijf die maand bij een gastgezin niet ver daarvandaan. Ik heb 20 uur per week les (in de voormiddag), later die dag kan ik allerlei uitstappen doen (oriëntatie) in dit prachtige land. Dit samen met andere jongeren van over de hele wereld die daar ook Spaanse les volgen. Mijn gastgezin kan geen woord Engels of Frans, dus de eerste weken zullen behoorlijk moeilijk worden... Maar op die manier zal ik de taal wel sneller onder de knie krijgen.
De volgende vier maanden ga ik mijn steentje bijdragen in een organisatie die met straatkinderen werkt. (meer informatie hierover komt later). Ik ga me daar van mijn beste kant laten zien! Ook hier krijg ik onderdak bij een gastgezin.
Ik kan niet wachten om te vertrekken, maar het afscheid gaat toch heel moeilijk zijn voor mij... Ik hou jullie op de hoogte! Tot snel!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
