Intake Kazachstan : 03/07/2008 Dossier bij HKM : 08/07/2008 Dossier verstuurd naar Kazachstan : 30/10/2008 Reisvoorbereiding : 14/01/2009 Vik voor het eerst gezien : 02/04/2009 Rechtbank : 21/05/2009 Terug in België : 04/07/2009
Aan alle adoptiekindjes : vandaag is het jullie dag, want het is de eerste officiële dag van de geadopteerden!
Op verschillende websites vond ik dit bericht :
Vandaag, vrijdag 29 mei, heeft voor het eerst de dag van de geadopteerden plaatsgevonden op de luchthaven van Zaventem. De organisatoren, zelf geadopteerd, willen die dag adoptie kritisch bekijken vanuit het perspectief van geadopteerde mensen. Ook stelden de initiatiefnemers de website geadopteerd.be voor, die "een stem voor geadopteerden" wil zijn."De website is er door en voor geadopteerden", luidt het. De site wil een platform zijn waar geadopteerden elkaar kunnen vinden, in dialoog kunnen gaan en informatie kunnen vinden over het thema. Ook kan een geadopteerde persoon in contact komen met een afstandsmoeder en is er een infoloket beschikbaar rond het inzagerecht van geadopteerden in hun adoptiedossier. "De website zal op termijn een waardevol instrument worden om te peilen naar wat leeft onder de geadopteerden en om die informatie terug te koppelen naar de beleidsmakers", aldus de organisatoren, die dromen van een wereldwijde Dag van de Geadopteerden. De dag van de geadopteerden vindt plaats op 29 mei, omdat op die dag in 1993 het Haags Adoptieverdrag werd ondertekend. Het betreft een belangrijk document ter bescherming van de rechten van geadopteerden. (BEH)
We zijn weer thuis! Na twee relaxe vluchten (amai, dat was iets beter dan de verbinding Almaty-Astana-Wenen-Brussel) zijn we goed geland op Belgische bodem. Van bij het binnenkomen in de hal van Zaventem hoorde ik al van ver roepen : "mamaaaaaaaaaaaaaa", waarop ons Ella Yuntje in een recordtempo op me kwam toegelopen, in mijn armen is gesprongen en me niet meer losgelaten heeft tot aan de auto. Het was super om ze terug te zien! Nadat omie en opie ons terug naar Willebroek hadden gevoerd, zijn we dan begonnen met het uitdelen van de grote-zus-cadeautjes. Het was een succes! Alles werd goedbevonden : de rokjes, de haarspeldjes, de armbandjes, de olifant-springbal, ze wist niet waar eerst kijken! Ze was dan ook heel flink geweest dit weekend! Gisterenavond zijn we dan nog eens richting Zele gereden om daar ook de verhalen eens uit de doeken te doen. Vik zijn kleerkast is ondertussen al wat bijgevuld, want tante Els en Fien hadden zich niet zo goed kunnen beheersen in de kinderwinkel... Wij vinden dit helemaal niet erg...
Onze Vik hebben we, zoals verwacht, niet meer mogen zien in Almaty, maar met dank aan Aline, een Française die ook adopteert in hetzelfde weeshuis en vloeiend Russisch praat, zijn we toch aan een paar recente foto's geraakt van Vik. Hij is gegroeid en hij heeft haar! Zijn stoppeltjes zijn verdwenen en zijn zwarte haartjes staan er nu goed door. Het is een echte jongen geworden, die blijkbaar ook al vrij stevig op zijn beentjes staat, aan de handen van de verzorgster. Volgende week wordt hij 10 maand. Binnen een kleine twee weken zetten we op deze site ook wel wat fotootjes, na de beroepsperiode. Nog even geduld dus.
Nog wat beeldmateriaal om de andere berichten te illustreren:
Eerst dus op bezoek bij de notaris om wat volmachten te laten tekenen.
Dan aan het wachten buiten aan de rechtbank... Niet alleen wij zijn dus goedgekeurd, maar ook Attila & Belinda kunnen zich vanaf nu papa & mama noemen !
En nadat ook Luc & Marie-Rose hun goedkeuring gekregen hadden 1 dag later moesten we er dringend op toasten vanop terrasje vlakbij het Zum (grote shoppingmall).
We zijn officieel opnieuw papa, mama & deze keer ook grote zus geworden vandaag !
De Vik is van ons !!
Kleine voorzichtigheid gebiedt ons te zeggen dat we eerst nog 2 weken moeten wachten terwijl er beroep kan aangetekend worden. Normaal gezien mag dit geen probleem vormen vermits zijn biologische ouders niet gekend zijn... Maar voor alle zekerheid: laat af en toe nog maar een kaarsje branden.
We moeten echter wachten tot na deze periode om foto's van onze Vik op de website te mogen zetten. Dus nog een beetje geduld iedereen ! Ook voor ons trouwens want omdat wij niet lang genoeg in Kazachstan blijven nu, mogen we onze Vik niet bezoeken. Het zou namelijk te verwarrend zijn voor het ventje om ons terug te zien en meteen daarna weer te moeten missen. Misschien is het maar beter zo. Dat maken we tenminste onszelf wijs !!
Straks gaan we er nog 1'tje op drinken (het zouden er ook 2 kunnen zijn... ) en morgen overdag nog wat shoppen vooraleer we morgennacht opnieuw naar belgenlandje vliegen. Zaterdagmorgen zijn we opnieuw thuis.
Thuis: voor de laatste keer met 3 !
Na deze beroepsperiode duurt het dan wel nog een 5-tal weken om alle documenten geregeld te krijgen. Het zal echter moeilijk worden om hem nog niet al vroeger te komen uit het weeshuis halen om op appartement mee te blijven. (dit mag ook vanaf het einde van de beroepsperiode)
Voila, een volgende mijlpaal is genomen. Wij zijn supergelukkig in elk geval !
Na enkele perfecte vluchten zijn we gisterenavond opnieuw in Almaty aangekomen. Perfect: ttz op 2 kleine details na: Miss Temmerman had blijkbaar in Zaventem opeens een zeer verdacht profiel, want ze werd niet alleen helemaal gefouilleerd, maar ook de rugzak en portefeuille binnenstebuiten gekeerd en echt elk vakje werd onderzocht. Alle boeken werden doorbladerd (ze zijn ze nog net niet beginnen lezen) en zelfs het kleingeld vakje zag er vanbinnen ok uit. Ook aan de incheckbalie vonden we het al vreemd dat het aan het systeem lag dat enkel ik al een boardingpas kreeg voor de 2e vlucht van Frankfurt naar Almaty. Achteraf bleek dan dat Veerle 2 tickets had v Brussel naar Frankfurt ipv een tweede naar Almaty ! Euvel werd gelukkig meteen aan de service desk in Frankfurt verholpen... geen probleem dus !
In Almaty voelde het meteen goed aan en was het alsof we in onze 2e thuis toekwamen... Wellicht ook omdat we hetzelfde appartement toegewezen kregen dan vorige keer. Even snel inkopen gedaan in de supermarkt (om 1h30 s nachts !!): dit is zo super handig he ! En dan valiezen uitgepakt: klaar om een pintje te gaan drinken. Echter de bar op de hoek bleek al gesloten en toen hebben we wijselijk besloten om na een DVD'tje van Grey's Anatomy maar onze nest in te kruipen.
Deze middag zijn we bij de notaris langsgegaan om enkele volmachten te tekenen zodat heel de papierwinkel NA de rechtbank door de coordinatoren hier kan afgewerkt worden. Dan even de rechtbankprocedure doorlopen met de hiervoor verantwoordelijke tolk, alle mogelijke vragen beantwoord en gecheckt of onze antwoorden wel conform de Kazachse gebruiken waren. Nu hebben we alles net nog eens uitgeschreven in de Coffeedelia vergezeld van een fijne cappucino.
Straks nog een kleinigheid gaan eten (wellicht met Belinda & Attila) en dan bed in ! Morgen hebben we onze rechtbankzitting om 11 uur.
Wij zijn er alvast helemaal klaar voor ! Nu de rechter nog...
Ik kon het toch niet laten om te melden dat we effectief aan 50000 bezoekers zitten. Als die lezers allemaal nu eens meeduimen donderdag, moet dat gewoon in orde komen voor ons Vikske!
We zijn bijna klaar. Koffers zijn ongeveer gepakt, visum is in orde, alle papieren liggen klaar, kortom, we kunnen bijna opstijgen. Nog even ons Ella Yuntje een extra lang verhaaltje voorlezen, want we zullen haar missen, dat is zeker! Al is ze natuurlijk in fantastische handen van omie, opie, oma, opa, tante Els, nonkel Tony, Simon, Fien en Ruben. Ja, ze gaat de ronde van België doen deze week, want iedereen wil natuurlijk op haar eens passen.
Hopelijk verloopt de rechtbankzitting vlot en staan we hier al zaterdag terug.
By the way, we zitten bijna aan 50000 bezoekers. Ongelofelijk, he!
Als alles volgens plan verloopt zijn we dinsdagnacht in Almaty en staan we zaterdagochtend al terug op Belgische bodem. We hopen op 1 rechtbankbezoek... Is dit te optimistisch ?
Als de rechtbank vlot gaat, zullen we Vik deze keer dus niet zien. Dat zal voor binnen x aantal weken zijn. Lijkt nog lang, maar er komt nu toch schot in de zaak!
Deze avond rond 22 u 15 kregen we het goede nieuws : Op donderdag 21 mei, in het verlengd weekend dus, verschijnen we in Almaty voor de rechtbank. We moeten er zeker een dag op voorhand zijn, om alles te kunnen voorbereiden met de tolken.
Morgen proberen we nog vluchten te pakken te krijgen. Hopelijk zijn ze niet al te volgeboekt en moeten we niet te vroeg vertrekken.
Onze Vik wordt vandaag negen maand! Hopelijk is hij in België om zijn eerste verjaardag te vieren. Krijgen we deze week meer nieuws over een rechtbankdatum? Ik vermoed dat ik mijn waarzegger, Mister Van Hees, nog eens zal moeten raadplegen...Misschien wordt het wel een blitsbezoek aan Almaty tijdens het hemelvaartweekend. Wie weet ?
Een dikke proficiat ook aan Patje, Ellen, Tom en Veerle voor hun vlot rechtbankverloop! Op naar de derde afreis.
Ons Ella Yun, die blijft nog steeds vrij rustig onder alles. Daarstraks was ze weer geweldig. Nu ze effectief tot tien kan tellen, vertelde ze vol trots dat haar naam zeven letters lang was. Vervolgens keek ze naar de deur van Vik zijn kamer en zag dat dit wel een erg korte naam was. Met een bedenkelijk gezicht vroeg ze : " Mama, als Vikje dat naar huis komt, zou hij dan niet een paar letters van mijn naam willen ?" Lief hé!
Tijdens het wachten door, duimen we volop mee met onze reisgenoten, Tom, Veerle, Patje en Ellen, die momenteel in Almaty zitten en morgen voor de rechtbank moeten verschijnen! We supporteren vanop de eerste rij!
Na een licht chaotisch WE-einde, waarin we tussen het uitpakken en wassen door, alle verhalen opnieuw en opnieuw verteld hebben zowel op bezoek bij familie als aan vrienden over de telefoon (onderweg dan), draait alles min of meer weer op het normale ritme.
Ella Yun geniet ervan opnieuw naar school te gaan (ze heeft dan ook nog koekjes mogen uitdelen voor haar verjaardag ) en op het werk kunnen we een tandje bijsteken, zodat we binnenkort weer helemaal klaar zijn voor ons rechtbankavontuur. We hopen weliswaar dat er niet al te veel avontuur aan te pas zal komen deze keer... Hoewel we bij dit statement ook een beetje een dubbel gevoel hebben, want als de rechtbank heel vlot verloopt zijn we snel terug, maar zullen we als gevolg hiervan onze Vik niet mogen zien. Dit zou volgens de directrice van het weeshuis te verwarrend zijn voor het manneke. Terwijl in het andere geval, als de rechtbank extra informatie en dus extra zittingen vergt, we hem wel zullen mogen bezoeken...
Enfin, normaal gezien krijgen we binnenkort onze rechtbankdatum: dit zou ergens tijdens de tweede helft van mei vallen.
8 uur wachten in de luchthaven van Wenen zonder iets te doen: dat kan toch niet ! Op 16 minutes stonden we in het centrum met de CAT (City Airport Train): en met prachtig weer hebben we er dan nog maar een mini-last-minute citytripke aan toe gevoegd...
Eerst naar de St Stephan's cathedral, dan een stukje Sachertorte op een terrasje van het enige echte 'Sacherhotel' aan de opera vergezeld van een wijn(appelsap) proeverij, langs de Lippizaners aan de Spaanse rijschool gevolgd door een prachtige stadswandeling om te eindigen met een Wienerschitsel (wat anders ? ) op het terras van het Grand Hotel...
Super toch ?
En dan toch wel redelijk vermoeid onze reis naar huis verder gezet...
Tijdens de laatste uurtjes in Almaty bewees onns Ella Yuntje nog maar eens dat de kindertaal universeel is. Volop spelen met Kazachse kindjes in een parkje was dus geen enkel probleem.
En toen was het tijd om de 'supertrendy' deur van ons appartement voor de voorlopig laatste keer toe te trekken...
We gaan het hier toch missen hoor (en dan bedoel ik niet alleen onze Vik).
Het laatste bezoekje... Hier moeten we het dan mee doen voor wellicht de volgende 3 maanden... Niet simpel die procedure hier in Kazachstan hoor !
Maar gelukkig was er weer de ster van Almaty, de little emperor in wording, de kleine broer van grote zus, onze schat nummer 2, het liefste manneke van centraal-europa (en omstreken !) die opnieuw een lach op ons gezicht toverde !
Hijzelf beseft er nog niet echt iets van waarschijnlijk. Misschien vraagt hij zich volgende week wel af waarom hij niet meer in de grote zaal mag gaan spelen met die grote meneer en die lieve mevrouw...
Ach ja, we zijn er ook nu weer zeker van dat we binnen 3 maanden de volgende 3 maanden weer helemaal vergeten zullen zijn...
De voorlopig laatste groetjes vanuit Almaty (vanuit een absolute aanrader qua bistro: l'affiche) en tot binnenkort !!
Gisterenmorgen zijn de 2 juffen in blijlage nog eens naar de zoo geweest. Kwestie van ze op een zo gevarieerd mogelijke manier te animeren terwijl de anderen op bezoek naar het weeshuis zijn...
Onze Vik was weer helemaal uitgeslapen gisteren. En dus 2x zo aktief dan de dag ervoor...
Rondkruipen dat het een lieve lust is, proberen recht te trekken aan een been dat in de weg ligt, lachen, lachen en nog eens lachen...
We zijn niet helemaal zeker dat we morgen of vrijdag nog terug zullen mogen, want officieel zit de bezoekperiode erop. Echter als dit het voorlopig laatste bezoekje was, dan was het wel eentje uit de top 3.
In elke grote stad hebben ze hier een circusgebouw. Dus geen in 7 haasten opgetrokken tent, maar een heuse event-constructie. En hier kunnen rondtrekkende artiesten hun shows opvoeren: in dit geval was het een russisch circus. Jullie kunnen al raden dat we dit geen 2x aan Ella Yun moesten vragen...
Buiten enkele grappige poedels, werden er toch wel enkele bijzondere dieren opgevoerd : een act met ezels, met apen (ok tot daar aan toe), maar dan ook met beren, buffels en honden & beren die op buffels rondreden !! Enfin, we hadden s avonds wel wat werk om aan Ella Yun (die op de 2de rij zat !) uit te leggen dat de beren en de buffels al lang weer vertrokken waren naar een andere stad en dat ze niet meer bang moest zijn...
Echter het meest aandoenlijk was een reus van een clown, die geen bloemetjes kreeg zoals de cisrcusdirecteur. Ook niet toen hij op een zeer labiele constructie ging staan met allemaal op elkaar gestapelde cilinders... Maar toen kwamen 1 voor 1 kindjes uit de zaal hem cadeautjes geven: een ballon, koekjes, snoepjes, een lichtgevende rammelaar, een banaan, ...
Snif, snif, ... misschien moeilijk voor te stellen zo, maar met de gepaste muziek erbij: mooi hoor !
En ons Ella Yun geraakte er niet over uitgepraat. Alleen was ze zelf toch ook nog een beetje te bang om hem zelf iets te brengen...
Het zijn de laatste bezoekjes die we mogen brengen vooraleer we terug richting belgenlandje keren. We beseffen nog niet goed hoe we de volgende maanden moeten doorkomen vrees ik. Massa's vragen schieten er nu al door ons hoofd...
Herkent Vik ons al echt ? Zal hij ons missen ? Wat zal hij nog allemaal bijleren ? Wat zal hij kunnen volgende keer dat we hem te zien krijgen ? (afhankelijk van hoe lang we in Kazachstan zitten voor de rechtbank zou het kunnen dat we hem dan niet te zien krijgen omdat dit te verwarrend zou kunnen zijn (indien te kort)) Hoe zal hij volgende keer reageren ? Moeten we opnieuw van nul beginnen ? ...
We proberen er in te berusten dat het echt wel een goed weeshuis is en dat ze echt hun best doen hier. En een bijkomend voordeel is dat binnen enkele maanden ook ons Ella Yun volop haar broertje zal kunnen zien. Want zij heeft zich al deze tijd wel ontzettend flink gehouden: ze heeft haar broertje maar 1 keer mogen bezoeken en heeft hier verder geen probleem van gemaakt. Ze stelt wel veel vragen, maar is tot nu toe altijd tevreden met de antwoorden die ze krijgt.
Anyway, ik maak me klaar voor het volgende bezoekje. Kan weer bijna niet wachten !
Na de waterval richting Fishing Farm, hier zouden we zelf ons middagmaal bovenhalen. Toen we echter zagen dat er al een veertigtal locals rond een vrij kleine vijver stonden te hengelen en het ook al halfdrie geworden was, hebben we besloten om er een kleintje met het schepnet te laten vangen... Kleintje, t'is te zeggen: een zalmforel van 4,5 kg kan je moeilijk nog een kleintje noemen... Deze werd dan professioneel gegrild met wat citroen en tomaat en was echt wel een bijzonder origineel en smakelijk middagmaal. Bijgevoegd de foto voor en na...
Bij wijze van afsluiter zijn we dan nog langs de Golden Man -een veelgebruikt symbool voor Kazachstan na de onafhankelijkheid- en het Esik-meer gereden op 2000 meter hoogte. Maar omdat het ondertussen licht was beginnen miezeren, hebben we het hier niet lang getrokken.
Terug in Almaty zijn we nog bij wijze van afscheid gaan aperitieven bij Jo & Linda wiens laatste avond het was (na een intens, maar positief uitgedraaid rechtbank-verblijf). En dan vermoeid ons bed in...
Zondag wordt een rustdag. Eerst blog updaten, dan een brunchke, en dan een wandeling... Zodat we weer helemaal fris en monter zijn om morgen ons Vikje te gaan bezoeken.
Elke keer dat we dat lieve ventje hebben mogen vastpakken, knuffelen en nieuwe dingen laten ontdekken, zijn we in zo'n roes dat we een paar uur nodig hebben om van uitgesproken-glimlach-op-ons-gezicht-gebrand er weer normaal uit te zien... We zijn helemaal klaar voor het laatste weekje Almaty. Het zal moeilijk worden om m dan zo lang te moeten missen, maar daar denken we nu nog niet aan...
Dan hebben we een fijne wandeling naar een waterval gemaakt. Prachtig decor, met veel geklauter over stenen en af en toe al balancerend op losse stenen het riviertje overstekend...
En op terugweg -volgens Kazachs gebruik- hebben we allemaal een stukje stof in de boom gebonden: dit moet de familie geluk brengen !!
Wij vinden dit helemaal niet erg... 
