Intake Kazachstan : 03/07/2008 Dossier bij HKM : 08/07/2008 Dossier verstuurd naar Kazachstan : 30/10/2008 Reisvoorbereiding : 14/01/2009 Vik voor het eerst gezien : 02/04/2009 Rechtbank : 21/05/2009 Terug in België : 04/07/2009
Ik kon het toch niet laten om te melden dat we effectief aan 50000 bezoekers zitten. Als die lezers allemaal nu eens meeduimen donderdag, moet dat gewoon in orde komen voor ons Vikske!
We zijn bijna klaar. Koffers zijn ongeveer gepakt, visum is in orde, alle papieren liggen klaar, kortom, we kunnen bijna opstijgen. Nog even ons Ella Yuntje een extra lang verhaaltje voorlezen, want we zullen haar missen, dat is zeker! Al is ze natuurlijk in fantastische handen van omie, opie, oma, opa, tante Els, nonkel Tony, Simon, Fien en Ruben. Ja, ze gaat de ronde van België doen deze week, want iedereen wil natuurlijk op haar eens passen.
Hopelijk verloopt de rechtbankzitting vlot en staan we hier al zaterdag terug.
By the way, we zitten bijna aan 50000 bezoekers. Ongelofelijk, he!
Als alles volgens plan verloopt zijn we dinsdagnacht in Almaty en staan we zaterdagochtend al terug op Belgische bodem. We hopen op 1 rechtbankbezoek... Is dit te optimistisch ?
Als de rechtbank vlot gaat, zullen we Vik deze keer dus niet zien. Dat zal voor binnen x aantal weken zijn. Lijkt nog lang, maar er komt nu toch schot in de zaak!
Deze avond rond 22 u 15 kregen we het goede nieuws : Op donderdag 21 mei, in het verlengd weekend dus, verschijnen we in Almaty voor de rechtbank. We moeten er zeker een dag op voorhand zijn, om alles te kunnen voorbereiden met de tolken.
Morgen proberen we nog vluchten te pakken te krijgen. Hopelijk zijn ze niet al te volgeboekt en moeten we niet te vroeg vertrekken.
Onze Vik wordt vandaag negen maand! Hopelijk is hij in België om zijn eerste verjaardag te vieren. Krijgen we deze week meer nieuws over een rechtbankdatum? Ik vermoed dat ik mijn waarzegger, Mister Van Hees, nog eens zal moeten raadplegen...Misschien wordt het wel een blitsbezoek aan Almaty tijdens het hemelvaartweekend. Wie weet ?
Een dikke proficiat ook aan Patje, Ellen, Tom en Veerle voor hun vlot rechtbankverloop! Op naar de derde afreis.
Ons Ella Yun, die blijft nog steeds vrij rustig onder alles. Daarstraks was ze weer geweldig. Nu ze effectief tot tien kan tellen, vertelde ze vol trots dat haar naam zeven letters lang was. Vervolgens keek ze naar de deur van Vik zijn kamer en zag dat dit wel een erg korte naam was. Met een bedenkelijk gezicht vroeg ze : " Mama, als Vikje dat naar huis komt, zou hij dan niet een paar letters van mijn naam willen ?" Lief hé!
Tijdens het wachten door, duimen we volop mee met onze reisgenoten, Tom, Veerle, Patje en Ellen, die momenteel in Almaty zitten en morgen voor de rechtbank moeten verschijnen! We supporteren vanop de eerste rij!
Na een licht chaotisch WE-einde, waarin we tussen het uitpakken en wassen door, alle verhalen opnieuw en opnieuw verteld hebben zowel op bezoek bij familie als aan vrienden over de telefoon (onderweg dan), draait alles min of meer weer op het normale ritme.
Ella Yun geniet ervan opnieuw naar school te gaan (ze heeft dan ook nog koekjes mogen uitdelen voor haar verjaardag ) en op het werk kunnen we een tandje bijsteken, zodat we binnenkort weer helemaal klaar zijn voor ons rechtbankavontuur. We hopen weliswaar dat er niet al te veel avontuur aan te pas zal komen deze keer... Hoewel we bij dit statement ook een beetje een dubbel gevoel hebben, want als de rechtbank heel vlot verloopt zijn we snel terug, maar zullen we als gevolg hiervan onze Vik niet mogen zien. Dit zou volgens de directrice van het weeshuis te verwarrend zijn voor het manneke. Terwijl in het andere geval, als de rechtbank extra informatie en dus extra zittingen vergt, we hem wel zullen mogen bezoeken...
Enfin, normaal gezien krijgen we binnenkort onze rechtbankdatum: dit zou ergens tijdens de tweede helft van mei vallen.
8 uur wachten in de luchthaven van Wenen zonder iets te doen: dat kan toch niet ! Op 16 minutes stonden we in het centrum met de CAT (City Airport Train): en met prachtig weer hebben we er dan nog maar een mini-last-minute citytripke aan toe gevoegd...
Eerst naar de St Stephan's cathedral, dan een stukje Sachertorte op een terrasje van het enige echte 'Sacherhotel' aan de opera vergezeld van een wijn(appelsap) proeverij, langs de Lippizaners aan de Spaanse rijschool gevolgd door een prachtige stadswandeling om te eindigen met een Wienerschitsel (wat anders ? ) op het terras van het Grand Hotel...
Super toch ?
En dan toch wel redelijk vermoeid onze reis naar huis verder gezet...
Tijdens de laatste uurtjes in Almaty bewees onns Ella Yuntje nog maar eens dat de kindertaal universeel is. Volop spelen met Kazachse kindjes in een parkje was dus geen enkel probleem.
En toen was het tijd om de 'supertrendy' deur van ons appartement voor de voorlopig laatste keer toe te trekken...
We gaan het hier toch missen hoor (en dan bedoel ik niet alleen onze Vik).
Het laatste bezoekje... Hier moeten we het dan mee doen voor wellicht de volgende 3 maanden... Niet simpel die procedure hier in Kazachstan hoor !
Maar gelukkig was er weer de ster van Almaty, de little emperor in wording, de kleine broer van grote zus, onze schat nummer 2, het liefste manneke van centraal-europa (en omstreken !) die opnieuw een lach op ons gezicht toverde !
Hijzelf beseft er nog niet echt iets van waarschijnlijk. Misschien vraagt hij zich volgende week wel af waarom hij niet meer in de grote zaal mag gaan spelen met die grote meneer en die lieve mevrouw...
Ach ja, we zijn er ook nu weer zeker van dat we binnen 3 maanden de volgende 3 maanden weer helemaal vergeten zullen zijn...
De voorlopig laatste groetjes vanuit Almaty (vanuit een absolute aanrader qua bistro: l'affiche) en tot binnenkort !!
Gisterenmorgen zijn de 2 juffen in blijlage nog eens naar de zoo geweest. Kwestie van ze op een zo gevarieerd mogelijke manier te animeren terwijl de anderen op bezoek naar het weeshuis zijn...
Onze Vik was weer helemaal uitgeslapen gisteren. En dus 2x zo aktief dan de dag ervoor...
Rondkruipen dat het een lieve lust is, proberen recht te trekken aan een been dat in de weg ligt, lachen, lachen en nog eens lachen...
We zijn niet helemaal zeker dat we morgen of vrijdag nog terug zullen mogen, want officieel zit de bezoekperiode erop. Echter als dit het voorlopig laatste bezoekje was, dan was het wel eentje uit de top 3.
In elke grote stad hebben ze hier een circusgebouw. Dus geen in 7 haasten opgetrokken tent, maar een heuse event-constructie. En hier kunnen rondtrekkende artiesten hun shows opvoeren: in dit geval was het een russisch circus. Jullie kunnen al raden dat we dit geen 2x aan Ella Yun moesten vragen...
Buiten enkele grappige poedels, werden er toch wel enkele bijzondere dieren opgevoerd : een act met ezels, met apen (ok tot daar aan toe), maar dan ook met beren, buffels en honden & beren die op buffels rondreden !! Enfin, we hadden s avonds wel wat werk om aan Ella Yun (die op de 2de rij zat !) uit te leggen dat de beren en de buffels al lang weer vertrokken waren naar een andere stad en dat ze niet meer bang moest zijn...
Echter het meest aandoenlijk was een reus van een clown, die geen bloemetjes kreeg zoals de cisrcusdirecteur. Ook niet toen hij op een zeer labiele constructie ging staan met allemaal op elkaar gestapelde cilinders... Maar toen kwamen 1 voor 1 kindjes uit de zaal hem cadeautjes geven: een ballon, koekjes, snoepjes, een lichtgevende rammelaar, een banaan, ...
Snif, snif, ... misschien moeilijk voor te stellen zo, maar met de gepaste muziek erbij: mooi hoor !
En ons Ella Yun geraakte er niet over uitgepraat. Alleen was ze zelf toch ook nog een beetje te bang om hem zelf iets te brengen...
Het zijn de laatste bezoekjes die we mogen brengen vooraleer we terug richting belgenlandje keren. We beseffen nog niet goed hoe we de volgende maanden moeten doorkomen vrees ik. Massa's vragen schieten er nu al door ons hoofd...
Herkent Vik ons al echt ? Zal hij ons missen ? Wat zal hij nog allemaal bijleren ? Wat zal hij kunnen volgende keer dat we hem te zien krijgen ? (afhankelijk van hoe lang we in Kazachstan zitten voor de rechtbank zou het kunnen dat we hem dan niet te zien krijgen omdat dit te verwarrend zou kunnen zijn (indien te kort)) Hoe zal hij volgende keer reageren ? Moeten we opnieuw van nul beginnen ? ...
We proberen er in te berusten dat het echt wel een goed weeshuis is en dat ze echt hun best doen hier. En een bijkomend voordeel is dat binnen enkele maanden ook ons Ella Yun volop haar broertje zal kunnen zien. Want zij heeft zich al deze tijd wel ontzettend flink gehouden: ze heeft haar broertje maar 1 keer mogen bezoeken en heeft hier verder geen probleem van gemaakt. Ze stelt wel veel vragen, maar is tot nu toe altijd tevreden met de antwoorden die ze krijgt.
Anyway, ik maak me klaar voor het volgende bezoekje. Kan weer bijna niet wachten !
Na de waterval richting Fishing Farm, hier zouden we zelf ons middagmaal bovenhalen. Toen we echter zagen dat er al een veertigtal locals rond een vrij kleine vijver stonden te hengelen en het ook al halfdrie geworden was, hebben we besloten om er een kleintje met het schepnet te laten vangen... Kleintje, t'is te zeggen: een zalmforel van 4,5 kg kan je moeilijk nog een kleintje noemen... Deze werd dan professioneel gegrild met wat citroen en tomaat en was echt wel een bijzonder origineel en smakelijk middagmaal. Bijgevoegd de foto voor en na...
Bij wijze van afsluiter zijn we dan nog langs de Golden Man -een veelgebruikt symbool voor Kazachstan na de onafhankelijkheid- en het Esik-meer gereden op 2000 meter hoogte. Maar omdat het ondertussen licht was beginnen miezeren, hebben we het hier niet lang getrokken.
Terug in Almaty zijn we nog bij wijze van afscheid gaan aperitieven bij Jo & Linda wiens laatste avond het was (na een intens, maar positief uitgedraaid rechtbank-verblijf). En dan vermoeid ons bed in...
Zondag wordt een rustdag. Eerst blog updaten, dan een brunchke, en dan een wandeling... Zodat we weer helemaal fris en monter zijn om morgen ons Vikje te gaan bezoeken.
Elke keer dat we dat lieve ventje hebben mogen vastpakken, knuffelen en nieuwe dingen laten ontdekken, zijn we in zo'n roes dat we een paar uur nodig hebben om van uitgesproken-glimlach-op-ons-gezicht-gebrand er weer normaal uit te zien... We zijn helemaal klaar voor het laatste weekje Almaty. Het zal moeilijk worden om m dan zo lang te moeten missen, maar daar denken we nu nog niet aan...
Dan hebben we een fijne wandeling naar een waterval gemaakt. Prachtig decor, met veel geklauter over stenen en af en toe al balancerend op losse stenen het riviertje overstekend...
En op terugweg -volgens Kazachs gebruik- hebben we allemaal een stukje stof in de boom gebonden: dit moet de familie geluk brengen !!
Gisteren zijn we met de bende (Attila & Belinda en Luc, Marie-Rose & Maite) nog een keer op uitstap geweest. Eerst stond er een struisvogelboerderij op het programma. (tiens, die leven hier toch niet in het wild ??? Whatever ! )
Buiten het aanbod aan kleine geitjes waar Ella Yun weer niet aan kon weerstaan (of wat had je gedacht), waren de struisvogels zelf bijzonder geinteresseerd in de lens van mijn camera toen ik deze door de draad stak... Leverde wel wat leuke beelden op.
Oja, en er zat ook een wel heel vreemde struisvogel lookalike...
Je vindt hier in de stad heel veel mini-politiekantoortjes in de parken en op straat. Al letten de agenten niet echt op, op wat rond hen gebeurt, moet ik zeggen... Dit is echt niet de eerste die we hier zagen slapen ! Kan je je dit in Belgie voorstellen ?
Je kan hier geen vijf weken zijn geweest, zonder echt typisch Kazachs gegeten te hebben, dachten we zo... En dus zijn we woensdagavond gaan eten, op aanraden van Jeroen zijn Kazachse Microsoft-collega`s in een traditioneel restaurant. Als voorgerecht kregen we een schotel met gedroogd en gekookt paarde-en schapevlees. Ook was er een soort van lamsroulade, met behoorlijk wat look. Best wel lekker van smaak. Het hoofdgerecht was Beshbarmak, een grote schotel van... paarde- en schapevlees, dat gekookt was in een bouillon en opgediend werd met een soort pasta. Hierbij diende je dan de bouillon op te drinken. Jeroen vond het nog ok van smaak. Wel was het supervettig. Het is dan ook een traditioneel gerecht dat de nomaden aten in de steppegebieden, en ik kan me inbeelden dat zij zo een calorierijk voedsel wel nodig hadden in de wintermaanden. Laat het ons erop houden dat ik de volgende ochtend nog paard rook...
Gelukkig hebben Maite en Ella Yun veel fantasie om zich hier bezig te houden. Wist je dat er in onze woonkamer een strand was ? Al blijft kijken naar K3, nu het nog kan, ook altijd een topper...
) en op het werk kunnen we een tandje bijsteken, zodat we binnenkort weer helemaal klaar zijn voor ons rechtbankavontuur. We hopen weliswaar dat er niet al te veel avontuur aan te pas zal komen deze keer... 
) op het terras van het Grand Hotel...
