Ik zal hier regelmatig, soms, af en toe, nu en dan, bij gelegenheid mijn bevindingen over de actualiteit, dingen uit mijn leven of uit iemand anders z'n leven posten...
06-02-2009
Mea culpa
Er is zoveel gebeurd de laatste dagen en toch heb ik moeite om iets te vinden als onderwerp voor een blogbericht. Ik zou natuurlijk weer kunnen schrijven over ons Belgisch gerechtssysteem of de zwakte van ons ministerie van justitie, maar daar hebben we toch al het schijt aan. (Sorry Stefaan.) Over de Slimste Mens ter Wereld kunnen we heel kort zijn, Freek was gewoon de beste en dat vonden de 2 126 460 andere kijkers ook. Over de capriolen van Anciaux kunnen we veel zeggen, maar laat ons daar geen woorden aan vuil maken. Dat Tom Boonen zich niet meer moet verantwoorden voor de rechter zou misschien voer kunnen zijn voor een tekstje, maar ik categoriseer dit feit bij ons zwakke gerecht. Rest mij nog iets te kunnen vertellen over het weer en over koetjes en kalfjes, maar dat lijkt me dan weer te banaal. Of over het voetbal? En dan vooral het gemekker van trainers en spelers op onze scheidsrechters! Stop daar mee en doe hetgeen waarvoor je betaald word!
Veel feiten om iets over te schrijven maar inspiratie ontbreekt me op dit moment. Misschien is dit de tol van een week vakantie? De hersenen op non-actief gezet en maar luieren. Es tut mir leid, mea culpa en lo siento, het volgende blogbericht zal ongetwijfeld beter zijn.
11u00. Stilaan ontwaak ik na wat welverdiende nachtrust. Het beloofde een gewone, doordeweekse dag te worden. Obama zou nog eens speechen, een gevangene zou nog eens kunnen ontsnappen, de koers van een Kbc-aandeel zou nog wat stijgen of dalen en de mensen zouden klagen over het weer. Alles leek normaal te gaan verlopen...
Ik zette mijn computer aan en ging, zoals elke dag, allereerst deredactie.be gaan checken. Slik... een gek zou in Dendermonde 5 mensen gedood hebben met een mes in een kinderdagverblijf. Ik stond perplex. Aan de grond genageld. Verbouwereerd. Aangeslagen naar het scherm kijkend. Er was op dat moment nog niet veel informatie beschikbaar. Ik schuimde alle nieuwssites af. HLN.be, CNN.com, Belga.be, Nos.nl, ... De informatie datete zich snel up en stilaan werd de omvang van dit drama duidelijk.
Een man, vermoedelijk ontsnapt uit een instelling, zou met zijn fiets richting een kinderdagverblijf in Dendermonde zijn gereden. Hij had fel rood haar en zijn gezicht was beschilderd. Hij had een rugzak mee met daarin een aantal messen. Hij kwam aan in de crèche en vroeg eerst een inlichting aan een verzorgster. Daarna gebeurde het ondenkbare...
Uiteindelijk sterven 2 baby's en 1 verzorgster. 10 anderen raakten gewond, waarvan 2 ernstig. De chaos was, en is waarschijnlijk nog steeds, compleet. De dader is reeds opgepakt en wordt momenteel verzorgd in een ziekenhuis, omdat hij tijdens de arrestatie gewond is geraakt.
Woorden schieten tekort. We zijn wel wat gewoon in België inzake dergelijke feiten. Maar eerlijk, dit raak je nooit gewoon...
Gewoon, zo beloofde de dag te worden. Gewoon gewoon.
Het wordt weer vroeger donker, de dikke truien en jassen worden bovengehaald, de kachel treedt weer stilaan in werking, de eerste loopneuzen steken de kop op en alsof dat alles nog niet genoeg is, bevries ik hier bijna terwijl ik deze blogpost schrijf. Koning Winter is in het land. Wie mij nog durft te zeggen van: 'Ooh, en tzin gin winters mjir lik vroeger é!' , die kijk ik argwanend aan en stuur ik onverbiddelijk de laan uit! Hoe kan ik, 18-jarig zomerkind, nu weten wat strenge winters zijn?! We zijn nog maar begin december en het is al te koud voor me. Wat er in de winter van '76 gebeurde, interesseert me werkelijk geen bal. Laat staan een fluit. En die van '86 nog veel minder.
December, traditioneel de feest- en cadeautjesmaand. De champagne zal er weer rijkelijk vloeien, of de schuimwijn voor de getroffenen van de economische crisis. De kaviaar en foie gras zullen weer over de toonbank rollen en velen zullen weer met de handen in het haar zitten omdat het deze keer hun beurt is om te koken. Ze zullen er dan weer weken over nadenken wat ze zouden klaarmaken en uiteindelijk gewoon fondue of gourmet doen, kwestie van het zichzelf makkelijker te maken. Een uur voor het nieuwe jaar weerklinkt dan al vuurwerk omdat men het wachten beu is en enkele minuten voor middernacht wordt er in zeven seconden afgeteld van tien naar nul. Zoenen worden vluchtig uitgewisseld en er wordt wel zesendertig keer 'De beste wensn vant jaar!' gescandeerd, tot men zodanig veel dorst krijgt dat nonkel Mark vlug de blonde Leffes laat aanrukken. De leuke nonkels halen dan hun beste platen boven van 'hunnen tijd' en er wordt voor het eerst en het laatst gedanst dit jaar. De tantes kletsen dan over hun goede voornemens, terwijl één nonkel gezellig op tafel staat de dansen. Rond drieën is het voor de vele tantes al welletjes geweest. Met excuses als 'We moeten morgen nog gaan nieuwjaren naar de ouders' en 'tis wel geweest zeker, Peter, tis een skoon uure!' druipt de meerderheid af. En dan is er nog die berg afwas. Gelukkig was het gourmet.
De roes van het oude jaar en het nu al doorbreken van die goede voornemens vinden dan al plaats in de eerste week van januari... Maar ah! Volgend jaar kunnen we er toch gewoon nieuwe maken? Of dezelfde...
