Santiago Om 5u 's morgens vertrokken zuster Lucienne en ik naar Santiago. We gingen er al een gedeelte dozen halen van wat met de container vanuit België was opgestuurd. In een grote loods waar veel containers gelost werden stonden ook de dozen die voor zuster Lucienne bedoeld waren. Ene hele hoop. Samen met de 2 mannen van de loods hebben we 1 voor 1 de meeste dozen geopend, en de dingen die we het dringenst nodig hadden (schoenen en speelgoed) meegebracht naar Chillan. We waren er even zoet mee!(foto's volgen nog) Wat me opviel was dat reeds vele dozen gesorteerd waren. Dit was het werk van de zus en het schoonbroer van zuster Lucienne. Waarvoor Dank! De kleren en schoenen voor volwassenen die er bij waren brengt zuster Lucienne naar andere mensen die dat op hun beurt weer verdelen aan de mensen in de campo (mensen in de bergen). Toen we tegen 14u terug richting thuis vertrokken hing er precies een soort mist in de lucht, dat was smog. Ik had er al over gehoord, maar nog nooit gezien.
Op de terug weg zijn we gestopt bij de slotzusters in Parral. Zuster Lucienne had al de hele dag gesproken over 'de weg door de rivier'. Ik dacht hmmm, ik zal het dan wel zien. Maar inderdaad, die rivier bedding staat droog en de mensen nemen dan de veel kortere weg 'door de rivier'. ZOT! Ik had mijn foto toestel niet snel genoeg bij de hand, spijtig! Het klooster van de zusters lag erg afgelegen van het dorp. De tuin was erg verzorgd alsook het klooster zelf. Het deed mij meteen denken aan de abdij in Averbode. Alleen miste ik de lekkere creme karretjes!!!hmmmm We kregen heel wat kratten appels mee(ook lekker), alsook kleren die ze van dorpsgenoten kregen. Met ons busje dat nu echt wel serieus gevuld was reden we verder richting Chillan. Tegen 20.30u waren we terug thuis. Het was een lange zonnige dag!
Vrijdag en zaterdag hebben we alle dozen gesorteerd en pakjes gemaakt voor de kinderen. Morgen wodt hier de verjaardag gevierd van alle kinderen en ook hier krijgen ze pakjes!
Ja, ja ik leef nog! (lol) Tis deze week hier erg druk geweest, maar ik zal de schade proberen in te halen met volgende berichten.
Mails Eerst en vooral. Na het telefoon gesprek van gisteren met het thuisfront is dus gebleken dat ik ongeveer zo'n 80 mails niet heb ontvangen van jullie. De reden, ik weet het niet, maar papa gaat het proberen op te lossen. Nu: ik stuur op iedere mail die ik gelezen heb een antwoord terug, al is het maar ok, als teken dat ik hem gelezen heb. Aan de hand van de tijd en het aantal mails dat ik heb varieert de grootte van mail die je terug krijgt. Dus krijg je binnen de 14 dagen geen antwoord terug, probeer dan nog eens je mail te versturen. Mijn excuses voor dit ongemak.
Vamos a la playa oh, ohohohohohohohohoh Dat zongen we vorige zondag op weg naar Cobequecura. Met het busje vol geladen met kinderen, eten en drinken vertrokken we omstreeks 11u naar de zee (enfin oceaan). Uiteraard werd er onderweg gezongen, keken en riepen de kinderen vol verwondering naar dingen die we onderweg tegen kwamen. Aangekomen in Cobequecura: Wat een ontzettend mooie natuur en omgeving, gewoonweg ONGELOFELIJK MOOI! Ik heb er echt geen woorden voor. In alle eerlijkheid moet ik toegeven dat ik werkelijk ontroerd was van de schoonheid van de natuur, echt waar. Het is een antrasiet grijs strand, met grote golven (absoluut niet te vergelijken met de golven aan de kust) en een helderblauwe zee. Het gekke is, als je op het strand wandelt heb je links de zee en rechts de bergen! Je kan het vergelijken alsof het binnenland (Belgie) volledig overstroomd is, en je aan de kust de Ardennen kan zien. Ik heb er een filmpje van, maar ik krijg het niet doorgestuurd om jullie een idee te geven. Echt een zot zicht. Op een 400 meter van het strand af lagen twee rotsen in de zee waarop misschien wel een 300 zeehonden zaten, ja echt zeehonden, gewoonweg PRACHTIG. Tegen de avond zaten misschien wel het dubbel zeehonden op de rots, maar toen was de batterij van mij fototoestel leeg (dom he). Nadat we de hele namiddag fijn zandkastelen hadden gebouwd, gevoetbald en geravot hadden waren we blij dat ze terug naar huis konden.
Maandag mijn eerste dag alleen in het huis van de jongeren In de namiddag heb ik enkele activiteiten gedaan met de jongste van daar (6 en 7 jaar). Een paar klassieke bal spelen, maar het werd er wel gesmaakt. Even was het wat zwoegen met de taal, dikwijls is zuster Lucienne bij mij in de buurt om iets te vertelen,maar nu stond ik er van 16.30u tot 21.30u alleen voor. Zucht! Uiteindelijk is er alles vrij goed verlopen. Vindingrijk als we zijn tekende, beeldde we de dingen uit die we wilde vertellen. Dit zorgde dikwijls voor lachwekkende situaties, maar we wisten wel wat er bedoeld werd. Uiteindelijk was het 21.30u voor ik het wist.
Tis een probeerselkes he, laat maar weten of het gelukt is.
Mensen vragen mij: -of ik al dingen mis? neen niet echt. - of ik al dingen beu ben? jaaaaaa, absoluut: 3 weken Jo Vally is echt van het goede te veel!!!! Ik heb niets persoonlijk tegen die mens, of tegen de mensen die er graag naar luisteren, maar als je een grote Pink, Anouk en Nathalia (ja ik weet het, ik moet dringend iets aan mijn muziek smaak doen (vinden ze op de scouts)) fan bent is dit een grote tegen valler!!!! ( lol)
Enfin, alle gekheid op een stokje, ik hoop dat de foto gelukt is.
Afgelopen zondag vond er in heel Chili een processie plaats ter ere van ons ' Lieve Vrouwke'. Omdat Chili een uitgestrekt land is werd er in iedere (grote) stad een processie gehouden en dus ook in Chillan. De processie ging van parochie tot parochie (en dat waren er heel wat) Iedere parochie had zijn eigen kleur. De priester had vorige week gevraagd of iedereen zich kon kleden in die kleur. Voor ons was dat bruin. (Ik heb zo goed als alle kleuren t-schirt mee behalve bruin!!!) Wanneer de stoet bij een 'nieuwe parochie' aankwam werd er vanuit die parochie ergens iets gegeven voor ons Lieve Vrouw. In ons parochie werd de cueca gedanst (je weet wel die nationale dans zie ander bericht op mijn blog) in de nationale klederdracht (heb er foto's van). Je kan deze processie vergelijken met de kroning, maar dan zonder processiekledij en zonder toeschouwers want echt iedereen ging mee met de stoet (sommige zelfs op blote voeten). Een ding wat ik u kan vertellen is dat ook aan de andere kant van de wereld ons Lieve Vrouw er juist hetzelfde uitziet als in Tongeren (Ze had just een ander kleed aan!)
Omdat de stoet zodanig lang was en je zeker in de helft al niet meer kon verstaan wat ze vanvoor aan het bidden of zingen waren werd de hele processie uitgezonden op de radio. Vele mensen in de stoet hadden een mini radioke bij zodat ze alles konden mee volgen. Was slim gezien vond ik, maar zeker niet zo mooi als de mandjes die gebruikt worden bij 'het Bezoek'. De processie werd afgesloten met een openluchtmis.
Velen zullen nu misschien denken: Ze zijn daar een echt nonneke van haar aan het maken!! Wekelijks naar de mis, bidden voor iedere warme maaltijd (dus 1 keer per dag), een processie,.... Wees gerust, dan gaan ze nog veel werk aan mij hebben (lol)
Ook dit was weer een tof om meegemaakt te hebben.
Algemene weetjes: -De temperatuur schommelt hier tussen de 20 en 22 graden (het is hier nu lente). 's nachts koelt het erg af tot ongeveer een 2 graden. Op die bijna 3 weken tijd heet het hier 1ne keer geregend. -neen ik ga mijn haar niet laten groeien -ja het spaans begint te gaan, alle mijn zinnen trekken nog op niets, maar met enkele woorden aan mekaar geflanst verstaan ze me toch (of ze doen alsof, dat weet ik niet)
Como estan? Aqui todos va muy bien. (Hoe is het ermee? Hier gaat alles erg goed. ik kon het toch niet laten lol)
Enfin vele mailtjes vragen naar mijn dagtaak. Wel ik werk van8u tot 20u, enfin in de voormiddag ben ik bij de kinderen. Dan eten tegen 13.30u(wordt hier aardig wat tijd voor uitgetrokken) dan namiddag 15u tot 19u activiteiten doen eten geven, de kinderen wassen en in hun bedjes leggen. Dan nog eens eten. (p.s. het eten is ook hier veel te lekker dus veel kilo's gaan er niet van af gaan vrees ik)
Ik ben hier een beetje meid van alle werk. Ik ben hier al secretaresse geweest, winter en zomer kledij nagekeken, elastieken in de bloezen genaaid, kortom veel afwisseling en daar hou ik wel van.
Na 2 weken even alles te hebben afgeloerd en al heel wat uitgeprobeerd is het me dan uiteindelijk gelukt. Om de kinderen in een kring te laten zitten en de bal van de ene kant naar de andere kant te rollen. Het lijkt misschien iets heel erg dom en bannaal, maar dat is het helemaal niet (Geloof me!) De kinderen zijn nogal van de wilde kant en van samenspelen hebben ze hier nog nooit gehoord. Dan spreek ik hier van een leeftijd van 5 en 6 jaar. Dit samenspel duurde exact 3 minuten, maar de eerste steen was gelegd. Bij deze weten jullie dus al mijn doel voor de volgende 9 maanden: de kinderen leren SAMENSPELEN is een belangrijk item waar ik wil aan werken. Zeker geen simpele klus, maar ik ga der mijn tanden inzetten...
Wat ik zeker nog wil meegeven is dat er een erg grote nood is aan kinder schoenen van maat 0 tot 30. Breng deze binnen bij de wereld missie hulp (ken er de juiste naam niet van) Weet wel dat het logo een groene wereldbol is,... Zowel kledij, schoenen, speelgoed, als alle andere dingen, tafellakens, handdoeken,... (je kan het zo gek niet bedenken) stokeren ze in een container in Antwerpen. Deze komt als hij vol is naar hier, en dan kunnen wij op onze beurt beginnen sorteren en ook weer verdelen aan de mensen die nog minder hebben dan hier in het weeshuis. Er staat nu een container op ons te wachten in Santiago. Dus mensen die niet weten waar naar toe met oude spullen, je doet ze er hier een erg groot plezier mee.
Chaooooooo hasta la proxima semana ( Ciao tot volgende week)
om 12.15u begon de mis in een kerkje hier iets verder op (5 min wandelen). Het was een oud en geklasseerd kerkje. Het was er erg koud vond ik, totdat de mis begon (figuurlijk). De mensen zaten erg dicht tegen mekaar op de banken zodat iedereen in de kerk zou kunnen. ( Er stond nog een gedeelte recht). De mis werd begeleid door drie gitaristen (net niet zo goed als de fam Beuken) maar goed genoeg om een viering te begeleiden. De eerste noot werd gezongen en iedereen zong uit volle borst mee. (ik denk dat ik de enige was die niet mee zong) Dat groepsgevoel bezorgde me opslag kippenvel.(zoals een avondlied dat door massaal veel scouts en gidsen gezongen wordt, en daar sta jij dan tussen: Heerlijk).De priester (een man van voor in de 40) zorgde voor veel interactie met het volk. Opmerkelijk was dat hij niet achter zijn altaar ging staan, maar dicht bij de mensen. Alles van zijn preek kon ik uiteraard niet verstaan, maar het ging over het leven in een steeds duurder wordende maatschappij, iets wat de mensen treft, waar we dagelijks mee geconfronteerd worden, en dus geen gepraat over God! Zoals vele priesters wenste ook hij iedereen de vrede. Een gewoonte hier, is dat de kinderen de priester bij de vredeswens een kus gaan geven. Alle kinderen (en dat waren er heel wat) stonden hem op te wachten voor een kus. Net voor de communie, kwam er een agent tot aan de lezenaar, hij liet weten dat er dievenbendes bezig waren om auto's te stelen van mogelijke kerkgangers. Deze mededeling werd op luid applaus onthaald. De priester ging op een drafje door de rest van de viering uit, zodat iedereen zijn eigendom in veidligheid kon brengen. Bij het einde van de mis ging de priester buiten staan en gaven bijna alle kerkgangers hem een kus (ook een gewoonte van hier, of van deze priester!!) Enfin, al deze dingen samen gaven me een groot groepsgevoel en dat voelde goed.
Dit alles is misschien raar om te lezen thuis. Maar als je aan de andere kant van de wereld bent en eigenlijk helemaal alleen (terwijl ik dat gevoel niet echt heb) doet dat gevoel van samenhorigheid wel eens goed.
eerst en vooral wil ik iedereen bedanken voor de vele reacties en E mails: Ik ben meer dam 1.5uur bezig geweest om alles te lezen om daarna een berichtje op mijn blog te plaatsen. In het begin ben ik ieder mailtje apart gaan beantwoorden maar dat bleek al gauw een onmogelijke opdracht te zijn: ik ga dus proberen in het onderstaande bericht op al jullie vragen te antwoorden. Moet zeggen dat ik het erg tof vond om dit allemaal te lezen heb wel moeten lachen met sommige berichten. tis fijn om te weten dat jullie me niet vergeten!!!
ik wil mij nu al excuseren voor mijn vele typfouten (had ik in belgie al) maar hier zijn het allemaal qwerty toetsenborden wat het helemaal niet vergemakkelijkt om zonder fouten te typen.
Algemeen ik ben erg blij dat ik hier ben. Moet wel zeggen dat ik erg moe ben: Madre Lucienne zegt dat dat van het uur verschil is(6uur is niet niks). Om 6u wordt ik spontaan wakker (wat in Belgie om 14u nog niet het geval was als ik geen wekker zette) en om 20u kruip ik doodmoe mijn bed in (in belgie kroop in zelden voor 23u mijn bed in). Ik denk ook wel dat het te maken heeft met de concentratie die er nodig is om iets te verstaan van wat er gezegd wordt:voor de rest gaat alles beter dan verwacht met mij. alles nog dik in de sjakos dus.
Taal: Op dit moment is nog alles chinees voor mij. het lijkt wel of ik alles wat ik in school geleerd heb over boord moet gooien en helemaal opnieuw moet beginnen. Castiliaans in een heel andere tongval en dat zit nog niet in mijn oren. ik probeer veel naar het nieuws te kijken en de krant te lezen, dat helpt wel (maar naar mijn zin niet genoeg (ge kent mij he). Prosperina (21) en Claudia (17) helpen me erg goed. We comuniceren erg veel met gebarentaal en door dingen aan te wijzen en te benoemen. dit levert zeer regelmatig lachwekkende senarios op. (lol) Het zijn 2 toffe meiden. Het ambetante vind ik dat als de kinderen me iets vragen dat ik niet kan antwoorden. De kinderen maken van deze onkunde gretig gebruik.
Chillan stad De wegen bestaan hier uit 3 rijstroken. enfin 2 RIJ stroken en 1 vanalles wat strook. hier snorren bussen taxi's en andere dingen (te gek voor woorden) tussen door, laden mensen op,... De bussen in de stad zijn echte bommelbussen (zoals wij dat zouden zeggen)een atractie op zich. ik denk dat de remblokjes al menige jaren versleten zijn van die bussen. De rijstijl van de chauffeurs kan je vergelijken met de botsauto's. Er staan wel verkeerslichten, maar deze worden vrij hard genegeerd. Wie vind dat hij eerst het kruispunt op moet doet dat gewoon (meestal volgen dan de auto's die uit dezelfde richting komen). Een taxi is hier spot goedkoop. voor meer dan 15 min taxi minder dan 0.5euro (hier mogen ze in Belgie gerust een voorbeeld aan nemen (mijn rit van Lummen naar Zonhoven ligt me nog zwaar op de maag). Zebra paden en riolen kennen ze hier niet. Parkeer automaten zijn hier vervangen door parkeerwachters. het geld wordt gewoon uit de automaten gepikt door middel van een kaugom (hoe?? ik weet het niet)
Chillan kan je vergelijken met hasselt wat de grote betreft: Ik ben slecht aan 1 zeide van de stad geweest kan dus een vertekend beeld geven. De grote winkel ketens zoals Mc Donalds, Esso vind je hier ook in terug. Op ieder hoek vind je wel een kranten en snoep kiosk (Leonie zou hier erg goed zaken doen) De mensen zijn over al waar we komen erg vriendelijk.
De mensen in chili zijn over het algemeen mooi gekleed: (het weinige geld dat ze hebben spenderen ze aan kledij en make-up (want dat wordt gezien) hun huizen zijn meestal krotten: Gemaakt van golfplaten en dingen die ze vinden. De mode voor deze zomer zijn Sleepless kleren (ik heb mij al aardig moeten inhouden met oranje en rode bloesjes) echt zot: Met bollen en de gekste figuren en kleuren gemixt:
Het weeshuis zelf is erg westers: Proper, accomodatie, speeltuigen. Soms heb ik het gevoel dat ik in Ter heide rond loop. Dit alles hebben ze kunnen creeren met de hulp van sponsers uit belgie. Als de tia's me iets proberen uit te leggen dan zeg ik blijkbaar zeer regelmatig ok (van ik snap het). De kinderen hebben er nu een sport van gemaakt om ter meest ok te zeggen op een dag: (moet dan denken aan die reclame van toyota lol) de tia's moeten er dan erg mee lachen.
Foto's ik heb tot nu toe nog geen enkele foto getrokken. nog veel te druk met dingen te zien, te leren, te beleven. maar wees gerust ik ben hier nog effekes...
Nog heel snel over het feest bij de zusters in Villa Llegra.
De 18de wordt er inderdaad erg goed gevierd. mensen sparen maanden voor dit feest. Er wordt begonnen met een mis: De pastoor kwam voor dit feest naar hun huisje (klein houten huisje). De zusters hebben een speciale splaats in huis gemaakt om te bidden. na de mis kregen we chips en nootjes, olijven, en nog anders zoets. Daarna ons voorgerecht iets typisch van hier: een 3 hoek uit deeg met een speciaal klaar gemaakt gemixt vlees, rozijnen, eieren, en nog vanalles anders. was best lekker. als hoofd gerecht was het bbq en als dessert een redelijk straf drankje (heb hier even aan genipt maar was echt straf). Dan dansen de zusters de cueca(nationale volksdans). erg grappig om te zien. het is een dans afkomstig van de hanen en de kippen. de haan kiest er een kip uit. ze dansen er komen meer hanen op de proppen en tegen het einde van de dans kiest de kip er een haan uit. een soort verleidingsdans. Gek om dat door een bende zusters te zien dansen (ik moest direct aan Ippe denken) De namiddag verliep echt lollig. We hebben rumbikub en mikado gespeeld. Tegen de avond vertelde ze moppen over het geloof, jezus en andere. Ik kon mijn oren bijna niet geloven: 1 zuster kon wat engels en zij vertaalde me dit alles. Ik moet wel zeggen dat ik daar erg veel spaans geleerd heb.
Ik denk dat dit meer dan genoeg leesvoer is tot volgende week:
na 6 uur gewacht te hebben op een echte luxe bus (echt zo sjiek heb ik nog nooit gezien, de zetels in de bus waren echte relax zetels en er lag een kussen en een fleece dekentje klaar op iedere stoel)was de rit van nog eens zes uur begonnen richting Chillan. ik moet toegeven dat ik niet veel van het landschap gezien heb omdat ik erg moe was en de zetels echt vroegen om te slapen (hihi). aangekomen in Chillan stond Zuster Lucienne me op te wachten. Eerst zijn we wat gaan eten bij haar thuis, dan bracht ze mij naar mijn kamer (dacht ik). Het was een groot apartement (speciaal ingericht voor bezoekers van belgie denk ik) een gevulde frigo, microgolfoven, waterkoker, tv, radio,...enfin zoveel confort had ik me helemaal niet voorgesteld(ik loop er zelfs een beetje verloren zo groot!) Alles uitgepakt cadeautjes van vrijdag een mooi plaatsje gegeven (ior en engeltje staan op mijn nachtkastje) de rest van de jeugddienst ligt in mijn kastje (hmmm). Even een frisse douche genomen en dan gaan slapen(was echt dood moe). Tegen 2u in de nacht wakker geworden van de koude, Lucienne had me ervoor gewaarschuwd dat het erg afkoelde s nachts. Dan mijn dikke wolle sokken uit nepal aangedaan (christophe ene dikke merci hiervoor die hebben me al dikwijls dienst bewezen) en mijzelf gemumificeerd in mijn fleece dekentje, ben dan als een blok in slaap gevallen tot 11.30u.
Dan de vuurdoop (mijn eerste dag in het weeshuis) Ik had balonnen meegenomen wat meteen het ijs brak. de kinderen vlogen mij rond de nek van blijdschap. ook de tia s zijn erg vriendelijk. Prosperina woont samen met zuster lucienne en gaf me de rondleiding. ze doet erg haar best om me alles met hand en tand uit te leggen. Prosperina is er 21 en dat schept ook al een band. Nu ben ik aan het wachten op zuster Lucienne. zij komt mij halen om morgen nationale feestdag te vieren. we gaan dat vieren bij een of andere zuster orde zo n 130km hier vandaan.ik heb er geen idee van wanneer we terug komen.
voila dat was het tot nu, hopelijk tegen het eind van de week meer hierover
gisteren avond opgestegen,(was best wel eng, maar wist eigenlijk niet waar ik me moest aan verwachten). we kregen meteen eten (heb ik over geslaan) maar zag er wel lekker uit. zoals jullie mij kennen moest ik even kennis maken bij de buren, een chinese en een duitse (voertaal was engels) we hebben eigenlijk over van alles en nog wat zitten praten (zelfs over politiek in het engels, ik was verbaasd van mezelf dat ik ook in een andere taal zo kon uitleggen, hihi)enfin de vlucht zelf was uiteindelijk wel ok (veel turbulentie en erg hevig zeker boven brazilie) ik heb zeker genoten van het landschap, totdat ik er mezelf dan aan herinnerde dat ik in een vliegtuig zat (dan bekroop de angst me volledig) aangekomen in Santiago geld gewisseld en de bus genomem. ik ben nu in de terminal van santiago waar ik tot 15u moet wachten voor mijn bus naar chillan(het is hier nu 10u) Het is hier blijkbaar vakantie en daardoor rijden er minder bussen. dus voor ik in chillan aankom zal het bij jullie nacht zijn. als ik in het weeshuis aankom dan bel ik nog naar thuis (zoals gevraagd) voor meer uitleg moeten jullie morgen dan maar naar thuis bellen.
mijn eerste indruk van het land, erg vriendelijke mensen. de mensen zijn hier iets kleiner dan in belgie, maar niet klein genoeg, want ik blijf een klein debke hier. de streek rond de luchthaven is erg vervuild, hier in de terminal valt alles goed mee (erg westers).
P.S: papa ik had toch gelijk: we hebben op een hoogte gezeten waar het -61graden was (ik win hihihi)
voor de rest gaat alles hier prima zoals je leest.tot snel
aangekomen om 18.00u in parijs. Op mijn gemakje de plaatjes van mijn terminal gezocht. op 15min was ik al aan de juiste gate. Iedereen is hier erg vriendelijk. Meteen hielpen ze mij de juiste richting uit. En dan de tax free shops ohlalala,niet goed voor de visakaart. Ik ben een winkel van armani binnengeweest gewoon om eens te snuiten natuurlijk anders ging visa iets te veel pijn doen hé; de mensen keken wel een beetje raar,want ik stond daar met een goedkope jeans en mijn scoutsschoenen!!lol. Ik ben nu vol ongeduld aan het wachten tot ik het vliegtuig in kan. ik hoop dat ik een beetje kan slapen wantde vermoeidheid begint aardig te wegen. tot snel
Zo, mijn laatste dagje werken zit erop voor mijn vertrek. Nu is het aftellen echt begonnen. Er moet nog heel wat gebeuren op 3 dagen tijd, maar het is een haalbare kaart. Jullie mogen het gerust weten, de zenuwen beginnen me aardig parten te spelen. tot vrijdag.
Even kijken of het zo gemakkelijk werkt als wordt gezegd. Ja zelfs mij lukt het om een blog aan te maken. Bij deze wil ik even Luc bedanken om het ene en het andere op te zoeken en om me op weg te helpen met dit alles. Mercikes.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Santiago
