Langs ene kant vind ik het moeilijk om te praten wat er echt diep in mij afspeelt, het is moeilijk want hetgeen wat een jongen niet mag doen is tonen dat hy ook om iets geeft of ook ergens mee zit... Natuurlijk wil dat niet zeggen dat alles meteen een drama moer worden, maar wanneer alles zo een beetje bij elkaar komt zoals nu... Vind ik dat mannen ook elkaar mogen wakker bellen om 3u s'nachts en hun verhaal doen, een vriend of een vriendin vragen om even langs te komen omdat hij zen verhaal wilt doen... Of gewoon al een fb-gesprek kan dezer dagen echt wonderen doen.
Ik ben een "nice guy".. Ge kent ze wel, zo van die jongens die "veel te goed zijn voor de wereld" maar eigenlijk gewoon te bang zijn om is echt voor hun eigen op te komen... Ook al blijft iedereen erbij dat de "nice guys" de leukste meisjes krijgen... Ik geloof da ni, waarom heb ik dan nog steeds geen vriendin? En nu bedoel ik geen flirt maar echt iemand.... Maar, ik weet dat ik eigenlijk niets te klagen heb.
Ik heb het geprobeerd... Een "douche" te zijn... Maar ik kon het niet! Hoe zwak is dat wel niet... Ik kon het gewoon niet om iets te doen wat tegen men "geweten" in gaat... Tegen men eigen principes! Vele zullen zeggen dat dit iets goed was, dat ik het niet heb gedaan... Maar langs de andere kant.. Had ik voor 1 keer, gewoon 1 enkele keer niet de "nice guy" willen zijn, gewoon deze ene keer... Ik kende het meisje zelf niet, nog nooit gezien.. Ze had gewoon is geantwoord op een TMF-bericht, ik schaam me hiervoor ook niet dat ik dit doe... Het is nooit men bedoeling om dan echte vriendschappen te maken... Maar het was een leuk meisje, dat geef ik toe. Maar de kans dat er ooit iets echt van zou komen was nihil (vooral langs mijn kant). Maar elke keer wanneer we een stapje dichter kwamen bij enerzijds afspreken of iets anders.. Gaf men geweten aan dat ik fout bezig was. Ik ben er dan ook mee gestopt, Maar eigenlijk heb ik niets om over te klagen.
Het is ook zwaar voor mij geweest! Die eerste september.. Alleen naar school gaan terwijl de rest van men vrienden nog mogen thuis zitten. Natuurlijk weet ik dat het volledig mijn schuld was, en iedereen was teleurgesteld.... Maar ze vergaten de belangrijkste persoon, IK. Iedereen was bezig hoe erg het wel was, maar nooit werd iets aan mij gevraagd en ook al was iedereen boos en teleurgesteld... Ik heb maar weinig mensen gehad die me echt gevraagd hadden wat ik er zelf van vond. Maar uiteindelijk heb ik niets te klagen.
Ik heb een dak boven men hoofd, elke dag eten op de tafel, kleren,ik MAG nog naar school gaan en ben blij dat ik een 3de kans gekregen heb, ik heb een familie, een awesome vriendengroep. Wat moet een mens nog meer hebben? Geld? Oke dat is waar, je kan nooit geld genoeg hebben... Een lief? Ja, langs de ene kant ook, maar dat komt wanneer het moet komen.
Ik heb niets te klagen, en heb geleerd om te relativeren. Ook al ben ik nog maar 19 jaar, ik weet dat we uiteindelijk nog niets of niet veel hebben meegemaakt en dat we nog steeds aan het begin staan van een boeiend leven. Maak dit deel, het beste deel van ons leven niet kapot door depressief te doen... Iedereen gaat anders om met problemen en dat weet ik ook, maar door telkens te klagen geraak je niet verder.... Elk ding "Goed/Slecht" dat je nu meemaakt neem je mee voor "later" en zal je dan veel beter kunnen gebruiken...
Eigenlijk hebben we niets of niet veel te klagen.!
Wat vond je van deze blog?? laat het me weten in de reactie's! THX!
26 augustus, nog 8 keer slapen en ik begin weer aan het schooljaar, eigenlijk had ik niet moeten teruggaan naar de middelbare school. Nu had ik moeten zeggen dat ik nog zeker 14 dagen vakantie heb en zelfs nog is naar het buitenland zou kunnen gaan. Nee, ik heb er zelf voor gezorgd dat ik men 6de opnieuw moet doen. Natuurlijk kan ik veel excuses gaan zoeken, zoals het feit dat ik ziek was tijdens de eerste examenreeks. Maar dan had ik die punten maar moeten ophalen in het jaar + met de tweede examenreeks. Nochtans, het zag er rooskleurig uit.... Ik had het beste dagelijks werk in jaren en ik was echt gemotiveerd om er is een goed en "simpel" jaar van te maken, jammer genoeg kon ik het niet volhouden tot het einde.
vind ik het jammer? Natuurlijk wel, ik begrijp ook iedereen die teleurgesteld is in mij. Ik ben het zelf ook! Ik weet dat ik veel beter kan en ik wil het wel bewijzen, alleen weet ik niet hoe ik me moet blijven motiveren. Zeker nu, ik ga met mensen in de klas zitten die 2 jaar jonger zijn als ik.... Ik ken bijna niemand meer op de speelplaats en ik ken zeker niemand die uit 5STW komt. De wereld is niet eerlijk zeggen ze altijd... Wel, ik ben het daar mee eens.... Wil je geluk? Maak het zelf, je moet er zelf voor zorgen, want je krijgt het niet in je schoot geworpen. Ik ga niet zeggen dat ik de meest gruwelijke jeugd heb gehad want dat is niet zo.. Ik ben heel gelukkig me de manier hoe alles al gelopen is nu... Ook al omdat ik weet dat wat gepasseerd is je toch niet kan terug draaien.
Ook al ben ik zeker dat ik na een paar dagen men draai wel zal gevonden hebben in de nieuwe klas + de mensen van vorig jaar... daarbij wat is een jaar nu op een mensenleven? Voila da dacht ik nu ook!
Zelfs als je als koppel uit elkaar gaat moet het naar mijn mening lukken als vrienden... Zeker als er eigenlijk niets ergs gebeurd is maar dat het gewoon niet ging om een koppel te vormen met die persoon. Het is nu paar weken gedaan met men ex, vriendschap mocht er langs mijn kant zeker zijn, ik heb haar altijd geweldig gevonden als vriendin... Jammer genoeg is ze als lief net iets minder geweldig.
Het is jammer voor haar, ze heeft me "getoucheerd"... 2 dagen na dat ik het was gaan uitmaken kreeg ik een bericht waarin stond dat ik moest stoppen met liegen en dat zij het had uitgemaakt, normaal gezien zou ik hiervan niets zeggen en het vergeten na paar dagen, maar deze keer moet ik zeggen dat het heel slecht overkwam... omdat ik al wist dat ze een dramaqueen is kon ik de verwijten verdragen en relativeren, maar om na 2 dagen nog zo een bericht te sturen vind ik er persoonlijk wat over.
Normaal gezien zou het mij zeer weinig kunnen schelen wat er gebeurd na een "relatie" van 2 maanden. Maar doordat ze zaken tegen mij zegt en dan volledig andere dingen tegen de rest gaat zeggen... dat zat me wat dwars. Als ik haar zou willen kwetsen had ik meteen al haar geheimen en verhalen die haar kunnen raken online gezet, misschien moet ik dat wel eens doen, maar voor de moment ben ik er nog te braaf voor.
Het eerste deel was geschreven toen het net gedaan was... nu nog een week verder heb ik er nog veel meer over kunnen nadenken.. Waarom?? omdat ik graag nadenk over hoe ik het anders had kunnen doen of men beslissing veel eerder had kunnen maken, ik blijf erbij dat moest ik niet gedronken hebben -de avond waar we het hadden goed gemaakt na een zware ruzie- het toen al gedaan was geweest en eigenlijk had het 2 weken daarvoor al mogen gedaan zijn naar mijn mening...
Ergens vind ik het misschien erg (voor haar dan) dat we niet meer gewoon tegen elkaar praten...behalve die ene keer deze week dan, al was dat niet echt praten maar meer een "ik haat u, en ik geef u een knipoog-gesprek", ik vond het best nog wel hilarisch toen ze haar gekende lange berichten stuurde naar mij... het was afwachten in spanning elke keer... Maar ik had toen gewoon geen goesting in een lange discussie die zowizo toch op niets zou zijn geëindigd, dus heb ik er een eind aan gemaakt... Niet aan haar natuurlijk, maar aan het gesprek.
Maar langs de andere kant vind ik het niet erg dat ze niet meer tegen me praat, ik heb eindelijk nog is ME-time, ik kan nog is een pintje drinken, want als ze mee was dan stonk ik altijd... omdat ze er ni tegen kan en bla bla bla... ook het gedurig checken van men GSM vond ik irritant en daarom ben ik nu blij dat ik men GSM 3,4u niet hoeft te bekijken en geen schrik hebben om een paar boze berichten te krijgen omdat ik 15min niet antwoord.
Ben ik er al over? Daar kan ik ja op zeggen, Ben ik het vergeten? Neen, ik vergeet niet snel... soms een voordeel, andere keren een nadeel. Ik ga nooit zeggen dat het volledig haar fout was, je bent altijd met 2... Maar volgens mij verwacht ze de "relaties" uit de films, de onmogelijke...
Het was leuk voor zolang het duurde, alhoewel... Voor mij moet al het serieus gedoe nog niet.. ook al ben ik 18 jaar en wordt ik binnenkort 19, ik wil nog veel liever genieten van het leven in plaats van me al te gedragen als "man&vrouw"... als ik een lief heb is dat mooi meegenomen en ik wil er dan zeker voor gaan, maar ik ga me nog niet voortdoen alsof ik al getrouwd ben en samen moet blijven voor de kinderen... dan zeg ik,
stel je voor dat reincarnatie een feit is en dat we beseffen dat we telkens kunnen terug komen in dezelfde of liefst ( om het leuk te houden) een andere vorm. stel je voor dat je in je vorige levens de mensen hebt gekend die je nu ook kent? waren ze dezelfde? hadden ze dezelfde relatie met je als nu? was jij beter? slechter? armer,rijker? of eigenlijk net als nu?
het feit terugkeren bied dan ook vele perspectieven, hoelang duurt het voor we terug keren? de Notre Dame werd gebouwd in drie generaties... kan het zijn dat de eerste bouwvakkers ook de laatste waren? Is Napoleon ook terug gekomen als een soort generaal?
want als je snel terugkomt kan je het ene leven aan iets beginnen en in het andere leven het afmaken.
Kan je er dan ook gebruik van maken? ik zie ons al zeggen :"Dat doe ik wel in een volgend leven." Graag zou ik misschien willen terug komen als dier... en dan liefst als kat, bedoel, dan heb je er direct 9 levens bij ook. je leeft in een total Hakuna Matata...
Voor de eerste keer zonder ouders op vakantie gaan... ook al was het "maar" Centerparks, het blijft een grote verantwoordelijkheid. Het feit dat we nu zelf moeten kiezen wanneer en wat we eten, het geld verdelen en zorgen dat alles op tyd betaald is. Het is een grote stap naar de volwassenheid, en een goede oefening ook...
ook al waren het maar 4 dagen, toch heb ik meer bijgeleerd als verwacht... Je leert de mensen dat mee zyn volledig anders kennen, omdat het voor de eerste keer is dat je met ze samen woont, ik mag denk ik gerust zeggen dat het allemaal nog betere vrienden zijn geworden, wat we vooral hebben gedaan is gelachen en ons geamuseerd en daarvoor zijn we eigenlijk amper uit het huisje geweest, nog al een geluk dat ik men playstation mee had :D waardoor ik natuurlijk iedereen een paar keer serieus heb afgemaakt, al moet ik zeggen dat ik 2 of 3 keer "eerlijk" ben verslagen.
een grote stap naar de volwassenheid die zeker een vervolg zal krijgen ! Misschien nemen we de volgende keer wel een mid-week, want in zo een weekend heb je eigenlijk maar 1 dag waar je echt je goesting kan doen.
de ene week goeie maatjes, de andere week bijna negeren?
rare week was het, vorige week op haar feest was alles nog vrolijk en was alles oke en dees en tgeen. maandag viel het nog mee, maar het viel me wel op dat er iets was, maar vanaf dinsdag heb ik het gevoel dat een soort muur rond haar staat die er enkel voor my staat? ik geraak er dus al de hele week niet doorheen... ook je gezicht staat al een hele week op "als je nu tegen mij iets durft te zeggen pas dan maar op". ik weet niet wat het is en onze gesprekken ( als we die al hebben ) zijn zeer moeilijk op gang te krijgen en vooral op gang te houden. normaal loopt het als niets terwijl nu de handrem op blijkt te staan.
SLUIT ME TOCH NIET UIT!!! ik versta da en ik weet dat het een moeilijke periode is... ma ik voel mij slecht als ik je ni mag helpen of kan....
Papa, mensen die niets verkeerd doen worden gestraft, ik wou dat ik je vandaag nog kon komen bezoeken maar dan denk ik dat dit briefje beter is. Dat je voor de tweede keer moet worden geopereerd kan je ook langs de positieve kant bekijken. Je bent 2 maanden thuis dus kan je eindelijk al je test-aankoops en money-talks lezen. En je kan ons 2 maanden lang zeggen wat we voor jou kunnen/moeten doen. ze vertelde me hier dat je er eventjes doorzat, dat je het niet echt zag zitten die operatie, wel ik vind dat je het verdiend om terug pijnloos te kunnen lopen, fietsen,... om terug pijnloos te leven, je verdient dat. Ik zal er zijn wanneer je thuiskomt! ( tenzij ik aan het werken ben natuurlijk)
ik voel me zo machteloos, het is alsof ik je wel wil helpen maar het gewoon ni kan. terwijl je mijn hulp kan gebruiken de laatste dagen. Ik hoor Meter zeggen dat een "goed" begin is van het jaar. wel misschien moeten we het ironische achterwege laten. En er zowizo een het beste van maken. "Rise and rise again until lambs become lions" is een citaat uit de film Robin Hood. en het doet me denken aan jou! want ik weet hoeveel tegenslag je ook zult hebben, je zal altijd terugkeren en elke keer sterker en sterker. ik kom je morgen bezoeken! ik weet nog niet wanneer maar ik zal er zijn! Je operatie van vrydag wordt een peace of a cake! het is nu de tweede keer, je kan de dokters zelfs al assisteren. Ik beloof dat ik vanavond met trots de kleuren van RWDM zal dragen, en om af te sluiten een citaat uit het liedje papa van Stef Bos. "Papa, ik lijk steeds meer op jou." Wel ik hoop dat ik op een dag aan jou knieën kom want een grote meneer en een grote vader als jij zal zeer moeilijk te overtreffen zijn!!
ik kan er ni aan doen, ma elke keer wanneer er iemand te emotioneel wordt in mijn buurt neem ik ineens afstand, waarom weet ik ni terwijl dat ik even goe zou kunnen zeggen van:" hey, kom hier da ik u is vastpak." ik doe da wel ma meestal erna....
het is iets raars, ma elke keer als da gebeurd denk ik van er staat toch al iemand bij, als ik daar nu ga bij staan dan wordt het teveel en dan denkt iedereen dat het daar ne kermis aan het worden is. want ge hebt mensen die erbij gaan staan om te troosten en andere omda ze willen weten wat er scheelt natuurlijk. ik ben dan wel meer iemand van de tweede opvang alé zo zou ik het noemen. ik ben diegene die erna bij de persoon gaat zitten om hen hun verhaal te laten doen als ze dit willen natuurlijk.
ik zat in een soort schrijversblok, ik weet nog altyd niet hoe en waarom het gebeurde maar, ik kon ineens niets meer opschrijven, ik kon 2 of 3 zinnen schrijven die totaal geen verband met elkaar hadden om dan weer volledig stil te vallen,
hopelijk is dit voorbij en kan ik jullie weer lastig valle met myn blogs
dag van nationale staking??? goe mis, de meeste KMO's merken niets van de staking en voor de studenten en leerlingen van de middelbare scholen is dit gewoon een verlengd weekend. da ze die vakbonden maar is goed met de grond gelijk make mijn gedacht... ze dreigen constant met acties en dees en tgeen, ma wa levert het hun eig op? hoe vaak komen ze buiten van de onderhandelingstafel met de woorden, we kwamen voor veel, we krijgen minder?? vakbonden moeten steeds toegeven, als ze nooit hun oorspronkelijk plan kunnen verkrijgen wat is het nut dan om het hele land plat te proberen leggen voor een paar ietsie pietse kleine verdragswijzigingen.
het zekere voor het onzekere nemen, weer een mooie titel jah jah kweetet.. oke nee toch niet, titels zijn toch altyd het moeilijkste vindek, vooral omdat er in een titel moet staan wa ge in de blog/artikel/taak zou moete kunne lezen. vooral by een blog doek da expres niet, oke jah soms wel, ma een titel is by my iets wat ik oftewel die dag heb gezegd of gebruikt. kort en krachtig :D
das waar ge maatjes voor hebt ;) een uitspraak waar men mondhoeken omhoog by gaan, ni om de zin zelf maar om de betekenis net zoals yes you can op dat briefje dat nog steeds in men pennenzak steekt :)
wa is da ier nu vo zever zeg, eerst vrage om een sms te sture zodat ze daarna eindelijk is na diene logopedist belt en zich dan terugtrekke????????? kbent zo beu da als er iets gebeurt ik alty moet springe en alles direct doen terwijl als het voor my is en spr belangrijk (vo men spraak) dan kan alles ineens wachte
al langer als een maand weet men ma da dak da nodig heb... al gebeld? kdenk ht ni ze want een maand afwezigheid da hebek toch ng nooit gewete ze en dan u terugtrekke omda iemand anders al zou gebeld hebbe?? onfair vindek da
op dees tempo hebik in juni nog geen afspraak en wa moet er dan gebeure kzie men mondelinge al doen geweldig fale en dees en tgeen just gelijk als vandaag
waarom begrijpt niemand da dak da zo nodig heb?, ik ga der aan kapot elke les schrik te moete hebbe om iets te moete zegge,
by elk woord dat er staat heb ik schrik da het my ni zou lukke elke keer heb ik schrik dak het ni ga kunne zegge terwijl dak spr veel te zegge heb, ik haat het en kwil ervan af !!!! belt dan zelf zegge ze dan ma ze begrijpe ni da da nu juist het probleem is
 "Very Happy"){kind=icon}
