Maandag  5 augustus 2013                                                     Sanur

Om 6u loopt de wekker af in ons huisje en tegen 6u30 gaan Jean en ik ontbijten. Om iets voor 7u komt de auto die Jean komt oppikken de parking opgereden, maar hij is nog niet klaar met zijn ontbijt. Vlug draait hij zijn boterhammen in een servet want hij kan onderweg verder eten en weg ik hij. Ik breng mijn dag door met het laatste stukje van de 'Vijftig Tinten Grijs' trilogie aan het zwembad waar het nu wel heel warm wordt en met nog wat bijpraten met mijn reisgenoten.                                                             Om iets na 16u komt Jean in de lounge binnen als iedereen gepakt en gezakt staat te wachten op transport naar het vliegveld. Hij wordt overvallen: “Heb je de Manta’s gezien? “Wat heb je nog gezien?” Hij is volop aan 't vertellen als het busje arriveert dat de reisgezellen komt oppikken om hen naar het vliegveld te brengen. Ik krijg het verhaal in kleuren en geuren. Nadat hij 's morgens bij het hotel vertrokken is, hebben ze nog Japanse meisjes opgepikt en vandaar reden zij naar het duikcentrum om het materiaal te passen. Met een speedboot voor 6 duikers ging het full speed naar het eiland …….. waar de duikplaatsen zich bevinden en zelfs als de zee ruwe werd, verminderden zij de snelheid niet waardoor het boegwater over hun sloeg. Omdat de zee te ruw was bij Manta Point doken ze eerst in Cristal Bay, gekend voor zijn prachtige koralen. Jean zijn buddy was Peter, ook een Belg. Hij verblijft 7 maanden per jaar bij zijn vriendin hier in de buurt. Met een rugrol gingen zij van boord en daalden in het blauw naar 15m diepte en zaten onmiddellijk tussen scholen prachtig gekleurde vissen. Op 25m diepte zagen zij een octopus, een murene en een zwarte haai. Erwin begon plots als een gek teken te doen en ze begonnen te dalen, op 32m zag Jean de reden van alle opwinding; een enorme vis met meer kop dan lichaam en straat. Dat beestje was ongeveer een meter lang, later boven water kwam Jean te weten dat het de Mola-Mola (zonnevis) was. Deze vis leeft normaal in diepe wateren, maar in augustus en september komt hij hier in de baai omdat hier veel voedsel aangebracht wordt door een koude stroom. zij hadden blijkbaar veel geluk want de plaatselijke duikers waren er al een paar dagen naar op zoek en Jean zijn groep zagen er vandaag twee. Terug aan dek aten zij hun lunch; de klassieke sandwich en dan vertrokken zij naar Manta Point. Daar aangekomen werden dadelijk manta’s gespot, voor er voor Jean uitzagen als zwarte vlekken die in het water bewogen. Zij moesten zich haasten om hun uitrusting aan te trekken en wie klaar was ging het water in om aan de ankerkoord te verzamelen. Van zodra ze daalden, zwommen zij tussen een achttal Manta’s in, gedurende 45 min en niet dieper dan 10m. Deze beestjes waren niet schuw en bleven constant tussen de duikers en snorkelaars zwemmen. Buiten deze majestueuze vissen waren er maar weinig andere vissen in de buurt en kijken naar de mooie anemonen vulde de korte tijdspannes op. De duikplaats heet daarom dan ook Manta Point. Jean kan blijven vertellen en hij geniet blijkbaar van zijn vroeg verjaardagsgeschenk (Het was niet goedkoop!)

Na dit verhaal duikt Jean de douch in en gaan we eten in het restaurant van het hotel. Na het eten komt er een mail toe van Erwin, de duikleider, met een tiental foto’s, via een dropbox, op ware grote binnen. We sturen een mail terug met de vraag of het niet mogelijk is om ons nog wat meer foto’s op te sturen. Vannacht is het de eerste maal dat wij maar met zijn tweeën zijn, want de anderen zijn al op weg naar Nederland. 

Overnachting:   Hotel Puri Kelapa - Sanur (Bali)