Day 47 vrijdag 20 augustus
2010Masai Mara National Reserve
Om 6 uur opstaan en vlug een kop koffie drinken want onze gids
staat reeds op ons te wachten om een morning game drive te doen. Langs de kant
van de weg bij het buitenrijden van het kamp zien we onze eerste dickie-dicks
in vrijheid. ze zijn zo klein en snel! Het Mara wildreservaat bestaat van in
1961 en beslaat een gebied van ongeveer 1800 km2. In het zuiden grenst het
reservaat aan het in Tanzania gelegen Serengeti Nationaal Park. De Loitaheuvels
vormen de oostelijke grens; in het westen ligt het prachtige Esoit Olloolo
(Siria) Escarpment, terwijl de noordelijke grens gevormd wordt door de
Ithongheuvels.
De vergezichten in de Mara zijn onvergetelijk
en er is ongelooflijk veel wild te zien. De Mara is met zijn glooiende grasvlakten en prachtige
acaciabossen het toneel van de grootste show van wilde dieren op aarde,
die simpelweg The Migration (De trek) wordt genoemd en wij mogen dat vandaag bekijken.
De cijfers zijn duizelingwekkend: drie miljoen dieren, een arena met een omtrek
van 3200 km en een spektakel dat het hele jaar doorgaat - en dat zich al
honderdduizenden jaren achtereen heeft voltrokken. De laatste telling leverde
1,4 miljoen gnoes als hoofdmacht van de optocht. 550.000 gazellen, 200.000
zebras en 64.000 impalas op, en zo kan men de lijst van Afrikaanse grazers en
bladeters verder afwerken. Dit zijn de trekkende kudden van The Magration. Het
weelderige grasland, afgewisseld met croton-struikgewas, met zilverkleurige en
roodbruine bladeren, lage heuvels en galerijbos op de rivieroevers, biedt een
gevarieerde habitat voor tal van wilde dieren. Er leven veel Afrikaanse buffels
en nogal wat neushoorns in de Mara, naast kudden Thompson- en Grantgazellen,
topis en impalas. Onder de roofdieren zijn grote groepen leeuwen(de Mara
heeft de grootste populatie van Kenia), redelijke aantallen jachtluipaarden
(cheeta's) en luipaarden, gevlekte hyenas en zadeljakhalzen. Er zijn meer dan
450 vogelsoorten in dit reservaat waargenomen. Bij zonsopgang zien we kuddes Wildebeesten. De gnoe heeft een veel te grote
kop in verhouding tot zijn spichtige lichaam en poten. Een lange snuit, een
paar te lange horens en een sprietige witte baard als van een Chinese mandarijn
completeren het geheel. Gnoes zijn ook vaak aan het dollen. Ze krommen hun rug
en maken bokkensprongen en in plaats van de jeep weg te rennen hebben we vaak
de indruk dat ze een stukje met ons meelopen. Wat verder ontmoeten we een groep
olifanten die ons voorbij gaan en ons gewoon negeren. Zelf in een goed
georganiseerde groep gebeurt het dat niet alle olifanten met elkaar overeen
komen wat prachtige taferelen van hakketakkende kolossen geeft.
We hebben
nog steeds geen kill gezien, maar nu zien we van heel ver een paar leeuwinnen
die een buffel aanvallen. Volle gas er naar toe en dan zien we hoe de leeuwinnen
moeten afbreken als 4 buffels zich gezamenlijk tegen hen keren. De leeuwen gaan
op een heuveltje een paar meter daar
vandaan liggen, maar dat wordt niet lang geduld en een van de buffels chargeert
op de leeuwen. Zij blazen en graaien met hun klauwen, maar deinzen dan
achterwaarts terug en uiteindelijk druipen de dapperen dan maar af en voegen
zich bij de groep leeuwen die wat verderop in het gras ligt.
We rijden
verder de vlakte in en het is niet voor niets dat men zegt dat er meer dan een
miljoen gnoes in de Mara zijn.We komen
regelmatig kuddes tegen van ruwweg geschat 500 dieren? Dit is een unieke
ervaring. Ik denk dat onze gids zich laat leiden door zijn maag want rond 11
uur komen we terug in Karen Blixen aan, goed op tijd ( te vroeg) voor de lunch.
Van op het terras voor het restaurant hebben we een prachtig zicht op vechtende
nijlpaarden die daarna lui gaan loggen zonnen op het zand in de meander tegenover
ons. Ze krijgen bezoek van gazellen en zebra's die aan de rivier, de Mara,
komen drinken. Hier zijn enorm veel verschillende soorten vogels en er zijn ook
een paar franke gekko's die poseren voor mijn camera. Het is hier heerlijk met
een glaasje op het terras en een levend schilderij voor onze neus.
Tijdens een
lekkere lunch vertelt onze kelner dat onze tent juist op de scheiding van het
krokodillen- en nijlpaardenterritorium staat en omdat we hier nog geen
krokodillen gezien hebben, maken we een wandeling naar het einde van het kamp, maar
dit is ijdele hoop want we zien er geen. Omdat we pas om 16 uur vertrekken voor
onze volgende game drive, wandelen we ook maar eens naar de andere zijde van
het kamp en zo ontdekken we het zwembad. Jean vindt dat het wel leuk zou zijn
om een duik te nemen, maar bij nader inzien, doet hij het toch niet omdat het
winter is en het zwembad niet properis.Om 16u vertrekken we naar een
stukje van de grote vlakte waar we nog niet geweest zijn. We zien jakhalzen,
hyena's met jongen en natuurlijk de grote kuddes gnoes en gazellen met jongen
en hele kleintje die nog gezoogd worden. In de buurt van de bomen zien we nog
een groep olifanten met jongen en een olifant die neerligt. Deze wordt door een
ander jong mannetje aangespoord om op te staan en dan begint het macho gedoe. De
twee jonge mannetjes gaan elkaar te lijf en we denken even dat we een homo piepshow
te zien gaan krijgen, maar dat feest gaat niet door.
In die
zelfde bosjes ligt er ook een troep leeuwen met jongen, maar zoals altijd zijn
ze lui en hebben ze zeker geen zin om te gaan jagen. Bij de ondergaande zon
rijden we terug naar het kamp en zien nog een eland. 's Avonds genieten we weer
van een excellent 3- gangen diner en daarna kruipen we voldaan ons bed in want
zoals altijd zijn we hier in Afrika vroege slapers.
Meals: Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation: Two per Room: Karen Blixen Tented Camp www.karenblixencamp.com
Day 46
donderdag 19 augustus 2010Lake Naivasha &Masai Mara National Reserve
Er wordt om 7u
ontbeten, want we hebben gisteren afgesproken met Anthony dat hij ons naar het
meer zou rijden. Daar zouden we om 7u30 met een bootje een rondvaart maken en
dan nog een stukje gaan wandelen. Zoals altijd wordt er hier weer over de prijs
onderhandeld, want dit is het enige dat niet inbegrepen was. De startsom was
125 US dollar maar uiteindelijk komen we uit op 60 US dollar en dat lijkt ons redelijk.
We worden met ons tweetjes in een klein motorbootje rond het meer gevaren.
Lake Naivasha is het grootste zoetwatermeer in Kenia en ligt
in de Grote Slenk ten noorden van Magadi. Het is omringd door dikke stroken
papyrus, grasvelden en een groot deel van het meer is omringd door bossen van
de Acacia Xanthophlea (met gele stam), beter bekend als de gelekoortsboom. Het
water van Naivasha is zoet en uitstekend voor de bevloeiing van de omliggende
vruchtbare, vulkanische grond. Het meer wordt omgeven door landbouwgrond,
waarop groenten en bloemen worden gekweekt voor de markten van Nairobi en het
buitenland. Op de weg hier naartoe zagen we overal enorme grote plastic serres.
De grootte van het meer varieert enorm door de regenval, met een gemiddelde grootte
tussen 114 en 991 km². Aan het begin van de 20e eeuw was Naivasha volledig
opgedroogd en daardoor verdwenen. Het ontstane open land werd verbouwd, totdat
een paar jaar later zware regens het meer weer vulden en de nieuw gevestigde
boerderijen opslokten.Namiddagwinden en
-stormen kunnen plotseling ruig water en hoge golven in het meer veroorzaken.
Om die reden doopten de lokale Masai het meer Nai'posha, wat ruig water
betekent en later door de Britten is verbasterd tot Naivasha.
Het water
van het meer trekt veel wild aan. Giraffen dwalen door de acacia, buffels en
waterbokken stappen door de moerassen en colobus apen roepen vanuit de
boomtoppen terwijl de nijlpaarden de dag doorbrengen met slapen in het ondiepe
water. We zien enorm veel watervogels zoals pelikanen,
reigers en aalscholvers
en we vinden de pelikaan de mooiste. Honderden zien we er.
De bestuurder van ons
bootje heeft stukjes vis en werpt die in de lucht zodat de
Afrikaanse visarend, die broedt in de bomen langs de rand van het meer, zijn
jagersroep krijst en uit zijn boom
komt om ze in volle vlucht uit het water te pikken. Het lukt elke keer behalve
bij het jong. Die luistert wel naar de lokroep van onze kapitein, maar de vis
wordt opgegeten door een van de andere vogels. Oefening baart kunst!
Na de rondvaart lopen we over een
smalle strook land die het vasteland met het Crescent eiland verbindt. Dit is
een privé reservaat waar we kunnen wandelen tussen de gazellen, waterbokken,
zebra's, giraffen, Dik Diks en kongoni-hartebeesten. Een speciale ervaring om
op een paar meter afstand een troep giraffen in 't oog te houden en de zebra's
langs je te zien passeren.
We rijden weg van het meer en
stoppen onderweg naar de Maisaï Mara om te tanken, zo kunnen we eindelijk een
fatsoenlijke foto nemen van een veel voorkomend transport middel, ezels! Als we
de grote baan verlaten, stoppen we op een open ruimte om onze lunchdoos op te
eten. De gekookte eieren en stukjes cake geven we aan de Masaïkinderen die
langs de kant staan bij hun schapen. De baan die we nu berijden, doet ons
denken aan de baan naar South Luanga NP in Zambia, maar na drie uur komen we
aan op de vlaktes van de Masaï Mara.
Onvoorstelbaar groots. De slecht baan en de blauwe plekken zijn onmiddellijk
vergeten.Een immens gevoel van nietigheid
tegenover de grootsheid van onmetelijke vlaktes waar geen einde aan komt en
waar duizenden wildebeesten staan, liggen en lopen....Een mens zou er stil van worden en dat is in
mijn geval een hele prestatie.
Voor het eerst zien we een eland;
een enorm groot beest dat toch nog sierlijk kan lopen en heel mensenschuw is.
We zien ook een secretarisvogel op zijn nest en bearded spechten, common
bustards en andere vogels waar we de naam niet van kennen. Aan wild ontbreekt
het hier niet want we spotten noghartebeeesten, topi's, een jackhals, buffels en zebra's. Met al dit eten
hier op de vlakte ontbreekt het hier ook niet aan leeuwen die we op
verschillend plaatsen zien, zonder en met jongen, maar altijd even lui en
slaperig. Als we op weg zijn naar ons kamp komen we een cheeta met jong tegen,
die op jacht zijn, maar de pogingen die wij gezien hebben (achter antilopen) zijn
altijd mislukt. Onze gids wil niet meer afwachten, want we moet op tijd zijn in
ons kamp voor het avondeten. Misschien hebben we morgen meer geluk.
Waar we nu logeren is de luxe "in
the middle of nowear". Misschien decadent om na alle ellende en armoede
die we gezien hebben in Oost Afrika ons zo te laten verwennen, maar we planden
deze reis dan ook als viering van ons 25-jarig huwelijk van vorig jaar. Een
beetje verwennen kan dan waarschijnlijk wel geen kwaad, want we hebben er
tenslotte zelf voor gewerkt en we vinden dit heeeerliiiijjjjkkkkkk
Ga eens kijken op de site van Karen Blixen, dan kan je zo al dromend
in je bed kruipen....
Meals: Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation:
Two per Room: Karen Blixen Tented Camp www.karenblixencamp.com
Om 8u bij het ontbijt nemen we nog eens
afscheid van een paar van onze reisgezellen en een half uurtje later vertrekken
we met Anthony, onze gids voor de volgende dagen. Het is een nogal nors
uitziende, magere veertiger. We rijden eerst naar Hells Gate NP.Dit park is genoemd naar een aantal massieve roodgetinte kliffen die
een gebied omringt van waterwaterbronnen en stoomgaten.
Het is een
schitterend deel van het vulkanische gebergte ten zuiden van het Naivashameer
en kreeg in 1984 de status van nationaal park. Het ligt 13 km ten zuidwesten
van Naivasha en beslaat een gebied van 68 km2. Het park bestaat uit een
indrukwekkende kloof met hoog oprijzende rotswanden. Dicht bij de ingang staat
Fishers Tower, een enkele 25 m hoge rots. Een droom voor beginnende bergbeklimmers en we zien er
dan ook een paar aan t werk.
In het
nationale park broedt een kolonie Rüppells gieren en een paar lammergieren op
rotsen. De lammergieren laten op diverse plaatsen in Hells gate van grotere
hoogte beenderen op de rotsen kapot vallen, zodat ze het beenmerg kunnen
opeten.
Onze
chauffeur slaagt erin om ons vast te rijden in een zandweg zodat hij tot aan
het chassis vast zit in t zand. Ik trek er te voet op uit en laat de mannen
stenen zoeken om onder de wielen te steken terwijl ik fotos trek van de
gazellen en zebras die rustig blijven staan als ik dichterbij kom. Wij zakken
zelf tot onze enkels in t zand en lopen dus maar blootsvoets door het hete
zand. Na een uur ploeteren, raken we er toch uit. Een beetje verderop durft
Anthony niet verder te rijden om naar de geiser te gaan kijken omdat er water
over de weg spuit. We hebben blijkbaar niet de snuggerste Keniaan als gids
getroffen. Een onvriendelijke man, maar we laten het niet aan ons hart komen en
we weten dat hij geen woord verstaat van wat wij zeggen .
We rijden
door naar Lake Naivasha waar we in
de Sopa Lodge gedropt worden. De receptionist komt met een warm doekje en een
drankje om ons wat op te frissen, maar als zij onze voeten in t oog krijgt,
snapt ze dat we zo vlug mogelijk een douche willen nemen. We lijken wel
zandmannetjes. Ze brengen ons naar een huisje aan de rand van een groot
grasveld waar het wild staat te grazen. Wondermooi en onvoorstelbaar. Waar zijn
we nu weer in terecht gekomen!!
Na de lunch
lopen we een hele namiddag in het park rond. Dit is genieten en we zijn ook
blij dat we even onder ons twee zijn en het wat rustiger aan kunnen doen. We
ontdekken dat we bijna bij de evenaar zitten en beseffen dat we nog een beetje
meer naar het noorden zullen reizen, maar of we er zullen geraken??? We voelen
dat we moe geworden zijn. We zijn geen twintigers meer en dat voelen we nu. s
Avonds is er een heerlijk buffet met een bbq en onze Jean wordt zelfs even tot
meester-kok benoemd..... Die mensen weten echt niet waar ze aan beginnen en hij
is dan ook snel om zijn kookmuts af te zetten. Niks voor onze Jean. We vragen iemand
vragen om ons terug naar onze kamer te brengen, want in de dag kan je hier
rustig rondlopen, maar s avonds komt er te veel wild naar de lodge afgezakt.
s Nachts is het grasveld voor ons balkon verlicht en we zien de gazellen en
waterbokken rustig grazen.
AMAZING ..
Accommodation:
Two per Room: Lake Naivasha Sopa Lodge www.sopalodges.com
We beginnen aan onze
laatste tocht met Freddy en dit van Arusha naar Nairobi. Cassidy had ons gewaarschuwd dat er wegenwerken zouden
zijn maar dat is weer een eufemisme. We rijden meer door greppels en over
zandwegen dan over eigelijke wegen. De werken zijn hier al 3 jaren aan de gang
en als ze op deze manier verder doen, zal het nog wel tien jaar duren. Hier werken
ze nog met de schop en een kruiwagen maar wel met heel veel volk Als er al
eens een graafmachine is dan ligt het op zijn zij in de kant. Het is hier een
mierenhoop van vrachtwagens en eens we in de buurt van de hoofdstad komen,
denken we aan Brussel qua verkeer. Kenia is niet zo arm en onderontwikkeld als
de rest van East Africa maar buiten de grootstad is daar niet veel van te
merken. We worden aan het Meridian Hotel afgezet en in een mum van tijd is de
hal ingepalmddoor onze groep met alle
bagage. Aan de receptie merk je het verschil met de andere landen: de stormloop
wordt snel en efficiënt opgevangen. Iedereen die ingeschreven is, wordt
onmiddellijk met zijn bagage naar een kamer gebracht. Binnen het uur is de hal volledig
leeg. Jean en ik blijven achter samen met Dirk en Birgit (de Duitserd) die op
hun transfer naar het vliegveld wachten. Wij mogen nog niet vertrekken want
iemand van Albatros, die onze 5-daagse safari in Kenia verzorgt, wil alles
met ons doornemen. We maken ons zo snel mogelijk van deze administratie
rompslomp af, want we willen douchen en gaan eten. Rond 20 uur worden we door
een taxibusje opgepikt om buiten de stadskern, voor de laatste keer samen te
gaan eten. Ze kiezen voor een Chinees: alsof we nog niet genoeg rijst gegeten
hebben de laatste weken, maar het is meer voor de gezelligheid en om afscheid
te kunnen nemen. Wat we hier meemaken grenst aan het ongelofelijke: alle
schotels worden zonder enigen logica naar de tafels gebracht. De ene krijgt
zijn hoofdschotel voor zijn voorgerecht en sommige rijstschotels staan een half
uur te wachten voor de rest komt: dus opwarmen en dan zijn ze er niet als de
rest komt en zo gaat het maar door. Als de rekening, die dan nog niet klopt,
gebracht wordt, heeft Paul, de Amerikaan, zijn soep nog niet gehad maar ze
staat wel op de rekening. Er wordt geteld en herteld maar het klopt nooit, dit
blijft even duren tot Erik; onze Zweed, het geld van Cassidy afneemt en gaat
betalen. Wat hij gezegd heeft, weten we niet maar alles is ineens opgelost en
er is nog geld over... In de hal van het hotel wordt er afscheid genomen want
morgen gaat ieder zijn eigen weg. Sommigen vertrekken morgen naar huis, anderen
blijven nog een paar dagen in Nairobi of vertrekken voor een ander stuk van hun
reis. (Leona vliegt naar de Serengeti, Andrew (Australiër) en Guan gaan door
naar Oeganda om de gorillas te bekijken.)
Wij worden morgen om
8u opgehaald voor onze tocht door Kenia en het beste nieuws is dat we maar met
twee zijn en een voertuig voor 7 hebben.
Meals:
Breakfast, Lunch
Accommodation:
Own Arrangements / Post tour accommodation can be booked through Nomad.
The Meridian Court Hotel, Muranga Road, Nairobi, Kenya. Tel: +254 20
313991/317481.
www.meridianhotelkenya.com
Route:
Arusha to Nairobi. ±310 km
Travel
time: ±4-5 hrs plus border crossing
Border
posts:
Tanzania:
Namanga, no telephone number, Open: 24 hrs.
Day 43-
maandag 16 augustus 2010Tanzania -Ngorongoro krater
s Morgens weer vroeg
in touw met onze lunchdoos op de voorbank op weg naar de Ngorongoro-krater.
Deze krater wordt ook
wel 'Tuin van Eden' of 'Paradijs op Aarde' genoemd. Omdat de krater door zijn
vorm een afgesloten gebied vormt, heeft zich hier een eigen wereld ontwikkeld.
De Ngorongoro Crater is onderdeel van de Ngorongoro Conservation Area. Een uniek
gebied waar dieren en mensen zoals de authentieke Masai en Hadza gezamenlijk
leven.
De conservation Area is onderdeel van het unieke Serengeti ecosysteem, wat één
van 's werelds grootste natuurspektakels is. Vanaf de rand van de krater,
kijken we uit over een amfitheater met een imponerende en adembenende
schoonheid. Groene uitgestrekte vlaktes, kleine riviertjes, bossen, moerassen
en het witte Lake Magadi.
Enkele
miljoenen jaren geleden was de Ngorongoro nog een actieve vulkaan. Deze is echter in elkaar
gestort, en de 610 meter diepe krater met een doorsnede van zo'n 19 kilometer
vormde zich en de kraterbodem heeft een oppervlak van ca. 260 vierkante
kilometer. Door de 600 m hoge randen ontstaan verschillende klimaatzones in de
krater. In het midden van de krater ligt een zout meer. De Ngorongoro-krater is de grootste
intakte caldera (ingestorte vulkaankegel) ter wereld
die niet vol staat met water. Deze vulkaanresten zijn vermoedelijk 2-3 miljoen
jaar geleden ontstaan uit een vulkaan die zo'n vijf kilometer hoog geweest moet
zijn.
De
kraterwand schermt het gebied in de krater grotendeels af tegen de toevallige
migratie van de dieren. De leeuwenpopulatie vertoont daardoor een sterke
inteelt en door het eten van het zoute vlees van de planteneters hier, hebben
de meeste roofdieren een te hoge bloeddruk waardoor ze ook niet zo oud worden
als in andere streken. Trekkende
kuddedieren zoals gnoes kunnen de krater wel bezoeken. Er leven zon 30.000 grotere
zoogdieren en daardoor is dit één van de dichtstbevolkte wildgebieden ter
wereld. De Ngorongoro krater was deel van het Serengeti-natuurreservaat
sinds zijn ontstaan in 1951 en werd in 1959 een zelfstandig natuurgebied. Sinds
1979 staat de krater op de UNESCO-lijst
als werelderfgoed.
Dagelijks
dalen de Masaï met hun kuddes koeien en geiten af
in de krater om deze te laten drinken. Zij zijn als enigen bevoegd om te voet
in de krater te lopen. Wie zou hier uit zijn wagen willen stappen??? Het wild
in de krater is minder schuw dan ergens anders in de Serengeti maar komt wel
een grote hoeveelheden voor: dus is het beter beschut te blijven!.
Op de rand van de krater stoppen we even om
fotos van de vergezichten te nemen en wat verder omeen vervetaap te fotograferen als er een
langs het raam binnenschiet om onze vuilniszak te pikken. Hij denkt nog meer te
kunnen komen roven en probeert langs het dak binnen te komen, maar dat is
buiten onze Jean gerekend, want die deelt hem gewoon een oorvijg uit maar hij
krijgt er bijna een terug. De papieren zakdoekjes en ander afval worden in t
rond gezwierd maar niemand krijgt het in zijn hoofd om uit te stappen en alles
op te rapen.
De eerste dieren die we vandaag zien, zijn
terug leeuwen. We zijn enorm verwend de laatste dagen en blijven zelfs niet
lang meer staan. We hebben wel medelijden met een zebra die aan een roofdier
ontsnapt is, want er hangt een grote lap vlees aan zijn rug. Hij zal dit
waarschijnlijk niet overleven doordat de wonde zal infecteren. Hij staat dus op
het menu van de roofdieren voor een van de volgende dagen; De dieren die we
hier zien, kunnen we echt niet opsommen en de getallen nog veel minder. De
enige die op het appel ontbreekt, is de neushoorn. Dit is zeer tegen de zin van
onze Zwitserse reisgezel, Rachel. s Middags eten we aan het meer, maar we
moeten wel in of onder de wagen blijven, want het zit hier vol met een soort
bruine valken die het eten komen stelen en dan ook vaak een stuk van een vinger
of een lip afbijten. Wij blijven dus in de auto om te eten en krijgen daar, via
het dak, nog bezoek van kleine, stoute musachtige vogels. Rond 14u vertrekken
we uit de krater en rijden met onze rock dancer terug naar de Meserani Oasis.
We stoppen wel nog even bij een winkeltje waar Michael ons de Tanzanite laat
zien. Een blauwe edelsteen die alleen in de streek van Arusha gevonden wordt.
We vragen naar de prijs, vallen omver en kuisen vlug onze schop af. Geen spek voor onze bek .In onze kamer herpakken we weer, want we
mochten alleen een rugzak meenemen. We telefoneren eens naar oma en daarna
wordt er gegeten en Lucy, onze brandkas, wordt leeg gemaakt. Om 22u kruipen we
in ons bed. We hebben enorm mooie en grootse dingen gezien die we nooit zullen
vergeten. Een aanrader voor iedereen die graag kippenvlees krijgt!!
Meals: Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation: Two per Room: Meserani Oasis
www.meseranioasis.com
Facilities: Water not drinkable, En-suites, hot showers, bar.
s Morgens ontbijten we bij zonsopgang (6 uur)
en maken we ons zo snel mogelijk uit de voeten om aan onze game drive te
beginnen. We hebben onmiddellijk geluk want we zien een Cheeta in het gras
liggen. De cheeta begint te sluipen en schiet plots vooruit maar stopt terug
onmiddellijk. Hij lijkt op vogels te jagen. Hij doet dit een paar keer en plots
zien we in zijn spoor een jong volgen. Volgens onze gids is zij haar jong aan
het leren jagen. Wat verder zien we een secretarisvogel en 3 warmluchtballonnen
die in de open vlakte landen. We keren terug om want Michael is onze lunchdozen
vergeten mee te nemen. Gelukkig waren we nog vlakbij. We gaan verder op zoek
naar de dieren en spotten: nijlpaarden, krokodillen, zebras, gieren, arenden,
een arend op zijn nest en leeuwen, leeuwen en leeuwen Uit het Afrikaans
komt de term kopje (spreek uit: koppie). Het zijn grote brokken graniet die hier
en daar boven de grasvlakte uitsteken. De afgeronde stenen zijn een perfecte
uitkijkplaats voor leeuwen. Iedere groep kopjes heeft zijn eigen bewoners. De
begroeiing rond de kopjes biedt schaduw. De typerende landschappen zoals de savannen met de acaciabomen en de
granieten kopjes (rotsformaties) zijn een ideaal jachtgebied voor altijd
aanwezige roofdieren zoals de jakhals en de serval. In tijden van
brandgevaar kunnen dieren naar de veilige kopjes vluchten en bij hevige
regenval zitten ze er hoog en droog.
Rond 10u merken we een half opgegeten gazelle in een boom op en in de
volgende boom zien we een luipaard liggen. We kunnen er niet dichterbij komen,
maar onze Big 5 is weer eens compleet. s Middags eten we op een van de
picknick plaatsen. Het zit hier vol met dassies en een bewaker komt ons zeggen
dat we geen kruimels mogen laten vallen voor de veelkleurige vogels die hier
zitten. Mooie fotos!
We tellen de leeuwen
al niet meer als we plots terug een luipaard opmerken in een gele acacia. We
zien nog grote groepen olifanten, zebras, giraffen en leeuwen... Het zouden er
nog meer geweest kunnen zijn, maar wij moeten nog 3 uur van aan de poort van de
Serengeti rijden (vliegen) langs de Ngorongoro tot aan onze lodge die nog 14 km buiten de
Ngorongoro ligt. Bougenvillia Lodge is zeker en vast een upgrade, we krijgen
niet een kamer maar een huisje met salon en open haard, een slaapkamer, een
dressing, een badkamer en een overdekt terras voor ons beide . Voor onze deur
ligt er ook nog een zwembad. Spijtig genoeg kunnen we van dit alles niet veel
genieten want we zijn hier enkel om te slapen en morgen weer heel vroeg te
vertrekken omdat we terug naar de Ngorongoro krater moeten. Er wordt vlug wat
kleren uitgespoeld want alles ziet rood van het stof. Na het diner in een
prachtige eetzaal, kruipen we in bed en dromen natuurlijk van beestjes.
Meals: Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation: Two per Room:Bougenvillia Lodge
Facilities: En-suites, hot water, swimming
pool, bar.
Day 41
zaterdag 14 augustus Tanzania - Serengeti
s Morgens worden we
om 8u opgehaald door vier 4x4 Toyota jeeps, de kleinste voor ons drie en de
drie andere voor de kampeerders. Alle voertuigen vertrekken bijna gelijktijdig
voor een rit van 3uur naar de Ngorongoro krater over goede geasfalteerde banen
aan een snelheid van 70 km/uur. Er wordt gestopt voor een craft market, maar ik
maak van deze stop gebruik om naar de wc te gaan en Jean trekt ondertussen
fotos van de ooievaars die in massa in de bomen zitten. De rommel in dit
winkeltje is onvoorstelbaar. Als je iets wil bekijken, moet je er eerst een
kilo stof afblazen, maar er wordt geboden dat het een plezier is om te beluisteren.
Aan de ingang van de krater moeten de nodige papieren ingevuld worden en kan ik
op jacht gaan om fotos van de baboons (bavianen) te maken. We zien dat een
klein jongetje te dicht bij komt en een van de bavianen haalt uit. Gelukkig
niets erg, maar ik denk nog altijd dat deze beesten gevaarlijker zijn dan
leeuwen. Eens de ingangspoort door verandert de asfaltbaan in een aardeweg vol
putten en stenen die amper breed genoeg is om twee autos te laten kruisen. Om
de Serengeti te bereiken, moeten we eerst klimmen naar de bovenrand van de
krater, doorheen een regenwoud en met een diepe afgrond naast de weg. We rijden
een heel stuk over de bovenrand (de rim) om dan af te dalen naar een immense
vlakte waar we nog een heel stuk door moeten rijden om aan de Serengeti te
komen en de weg verbetert er niet op! Onze gids, chauffeur, Michael, denkt nog
altijd dat hij hier 70 km/uur moet rijden. We hotsen van de ene kant van de weg
naar de andere om zoveel mogelijk putten en rotspunten te vermijden. Echt
gekkenwerk, maar hij kan het!!!
De Serengeti, de naam
afgeleid van de Maasai-taal (Siringet), en betekent letterlijk
"Eindeloze Vlaktes", is een streek van savannes en boslandschappen,
verdeeld over het noorden van Tanzania en het zuiden van Kenia, over een
oppervlakte van ongeveer 30.000 km². Tachtig procent ligt in Tanzania.Het ecosysteem van de Serengeti omvat een aantal natuurparken, waarvan het
Serengeti Nationaal Park het grootste is (14.763 vierkante kilometer = de
helft van België). In deze inmense vlakte leven zo'n 4 miljoen dieren, waarvan
zo'n 1 miljoen vogels. Deze dieren bewegen zich door het gehele park, op zoek
naar water. Jaarlijks leidt deze zoektocht, die begint in de vroege zomer
(oktober), hen ook naar het Masai Mara in Kenia. De streek is beroemd door de migratie die elk jaar plaats vindt rond
oktober, waarbij ongeveer anderhalf miljoen planteneters zich omwille van de
droogte verplaatsen vanuit de noordelijke heuvels naar de zuidelijke vlaktes.
Daarbij moeten ze de Mara-riviercirkelvormige
migratie oversteken. Na
de regens, rond de maand april, gaan ze dan terug via een westelijke omweg. Dit
verschijnsel wordt een genoemd.
Niet alle dieren (met name
wildebeesten, maar ook zebra's en gazelles) overleven de zware tocht - vooral
de rivieren vormen zware passages. De groep wordt dan ook gevolgd door de
'predators', de roofdieren, waaronder leeuwen, cheeta's (jachtluipaarden) en
hyena's.
Onderweg stoppen we aan
een Masai dorp waar we op zang en dans ontvangen worden. Ik wordt door een van
de masai-vrouwen bij de hand gegrepen, krijg een kralen ring rond mijn nek en
wordt verondersteld van mee te zingen. Mensen wat ruiken ze!!! De mannen doen
ondertussen hun gekende dans en er zijn er bij die wel 80 cm hoog springen.
Indrukwekkend. Daarna worden we in het dorp rondgeleid, wordt ons verteld wat
ze eten (vlees, melk en bloed) en mogen we binnen in een van hun hutten. Masai
zijn meestal zeer groot maar Jean moet zich bukken om binnen te gaan en ik kan
er echt niet binnen blijven. Het dak bestaat uit gevlochten takken die
bestreken zijn met koeienmest en binnen brand een open vuur om op te koken
zonder gat in het dak. Letterlijk adembenemend. Ik moet terug naar buiten! Nadat we langs hun handgemaakt halskettingen,
armbanden en andere prullaria gegaan zijn, vertrekken we weer. Ik koop een
zwart-bruin halssnoer.Rond 15u komen we
bij de ingang van het N.P. en onze gids moet weer papieren gaan invullen. Vanaf
hier gaat het dak van de jeep omhoog en beginnen we aan onze game drive. Binnen
in de jeep ziet alles stilaan rood van het stof: dit is ook de kleur van de
grond hier. We willen vlug nog van alles zien want in de Serengetti mag er na
zonsondergang niet meer gereden worden. Onze gids is veel via de radio aan het
praten met Goedy Goedy, de chauffeur van de andere groep. Onze gids doet dit
werk al 11 jaar maar die andere is maar voor de tweede keer op safari in dit
park. Hij roept Mickel regelmatig op om te vragen hoe hij moet rijden of onze
gids vraagt hem of het lukt. Als we fotos willen nemen, moeten we maar stop
roepen of als Michael iets ziet, stopt hij ook. Ik blijk nog altijd een goede
wildspotter te zijn. We hebbenal veel
geluk en zien we: een jackhals, arenden, Thomsongazellen, grandgazellen, leeuwen,
toppis, nijlpaarden, cerval en zelfs
een cheeta. De leeuwen die we zien, worden nauwkeurig geteld want telkens we de
anderen tegen komen, is de vraag Hoeveel leeuwen hebben jullie al gezien? Zij zien er geen en wij wel drie groepen
(ongeveer 13) Juist voor zonsondergang komen we in het camp. In het midden
staat een grote tent waar we zullen eten en de slaaptenten liggen er in een
halve maan rond. Voor het eten willen we wel douchen want ons haar staat stijf
van het rode stof, maar we moeten wachten tot het water warm is en we krijgen
maar 20 liter per man. Als het water warm is, wordt dit in een zak gegoten en
omhoog getrokken. Je stortbad laten werken, heel simpel: trek aan een ketting
en het water loopt, trek aan een andere en het stopt. Het is zoals je ooit wel
in een film gezien hebt. Jean en ik lukken er in om beide met 20 liter warm
water te douchen, van water sparen gesproken! Een misverstand, natuurlijk. Het is
een heel comfortabele tent met een dubbel bed, een wc, een lamp ( jawel, op
elektriciteit).Voor we gaan eten worden de fotos nog vlug op de computer
gezet. Een Frans koppeltje dat op huwelijksreis is, vraagt ons om de fotos van
hun toestel op hun externe schijf te zetten want zij hebben geen laptop mee. Na
het eten bij het licht van petroleum lampen, worden we naar onze tent begeleid
en wordt ons gezegd onze tent niet meer te verlaten. Het kamp heeft geen
omheining en de wilde dieren kunnen er vrij tussen de tenten rond lopen. s
Nachts slaap ik als een roosje en Jean hoort allerlei geluiden; hij denkt van
jackhalzen of hyenas of ???
Vandaag is het heel
vroeg opstaan, want we hebben de langste rit van de tour voor de boeg en de
wegen zijn meestal zeer slecht. Onderweg wordt er gestopt om de watervoorraad
aan te vullen. Bijna iedereen koopt water, maar wij hebben er nog voldoende. Van
zodra de deur van de truck open gaat, staan er een aantal zwartjes die hun nootjes
en koekjes aan ons verkocht willen krijgen. Na de bevoorrading vertrekken we
onmiddellijk enmaar rijden, rijden en
rijden .doorheen vele kleine dorpjes. Tijdens onze lunchstop vindt Leona (onze
84-jarige New Yorkse ja, dit is geen typfout!!)) een heel jong schaapje in
een sisalplantage. Ze geeft het aan enkele meisjes die ons van op afstand staan
te bekijken, maar natuurlijk hebben we eerst geprobeerd om het wat melk te
laten drinken.De meisjes maken
duidelijk dat het schaapje bij hen hoort en ze nemen het dan ook vlug mee. Cassidy
laat ons zien hoe hij als kind van de sisalbladen draden maakte. In de namiddag
stopt de truck en Cassidy komt ons vertellen dat we niet veel geluk hebben want
we kunnen de top van de Kilimanjaro
niet zien maar wel Mount Meru die er
juist naast ligt en maar iets lager is.
Na 14 uur door elkaar geschud te zijn op de
slechts mogelijke wegen, met de ene omleiding na de anderein enorme stofwolken en na het aanschuiven in
files om door Arousha te geraken,
komen we op de camping toe zonder veel gezien te hebben. De wegen, de wegenwerken,
het stof, de armoede, de vrachtwagens en de zotte chauffeurs, zullen we niet
vlug vergeten. Dit is niet voor doetjes!!
We hebben onze bagage
nog maar net naar de kamer gezeuld en ik ben juist begonnen met herpakken, als
we geroepen worden voor een briefing over onze trip in de Serengeti. Een Nederlandse bitch komt wat uitleg geven en het
geld inzamelen. Omdat alles in de voorziene lodges volgeboekt is, wordt er ons
een alternatief geboden dat een up-grade zou zijn: de eerste nacht in een luxe tentenkamp
in de Serengeti zelfen de tweede nacht
in een lodge 14 km buiten de Ngorongoro krater. Nu als we de trip willen maken,
hebben Rachel (de Zwitserse) en wij geen keuze dan op het voorstel in te gaan. Slapen
in een van de Nomad-tentjes zonder slaapzak lijkt ons geen goed idee!! Leona
weent van ellende als de Nederlandse (bitch) haar dollarbiljetten niet wil
aannemen en Andrew heeft hetzelfde probleem. De biljetten zijn van 2000 en er
zit geen kleur op; ze moeten van na 2002 zijn en met kleur! In de Europese
banken worden ze nochtans gegeven en hier worden ze meestal ook nog vlot
aanvaard.Iedereen helpt een beetje met
ruilen van biljetten en iedereen kan uiteindelijk mee. Guan mekkert naar
gewoonte weer wat tegen iedereen over zijn centen, maar niemand die daar nog
aandacht aan besteedt.
Ik wil voor het eten
nog vlug een douche nemen, maar er komt enkel koud water uit de kraan. In
plaats van een lekker, verkwikkend stortbad wordt het een vlug wasje.
Na het avondeten
kruipen we (toch een beetje geradbraakt) in ons bed met de Serengeti in t
vooruitzicht. Ik heb er jaren van gedroomd, boeken en documentaires over
bekeken en nu wordt het werkelijkheid.
Meals: Breakfast,
Lunch, Dinner
Accommodation:
Two per Room: Meserani Oasis www.meseranioasis.com