Ik ben op reis naar Peru , Bolivia en Brasil . Ik ben terug op 5 juli 2007 . Ik ben samen met een voetbal-amigo op rugzak-trektocht . Hij heeft ook een blog , en die kan je nalezen op : http://www.bloggen.be/tommylakiere
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
binnenkort is het zover ... Dinsdag 5 juni vertrek ik . Vertrek vanuit Torhout , per spoor naar Kortrijk , overstappen naar Lille . In Lille overstappen op de TGV van 17u29 , om tegen 18u20 in Parijs te zijn , Charles de Gaulle luchthaven . Dan heb ik even de tijd , iets gaan eten en drinken , inchecken tegen iets na 21u . Mijn vlucht vertrekt om 23u15 richting Santiago de Chile , in Zuid Amerika , Chili dus ... Het tijdsverschil bedraagt 6u vergeleken met de vloanders . Aankomst in de luchthaven rond 07u30 plaatselijke tijd . Valiezen ophalen , ontbijten , info toeristiek opdoen , en de stad in . De hoofdstad van Chili , tschijnt erg veel smog , helemaal omringt door hoge bergtoppen .
Waarschijnlijk zal mijn bezoek van deze stad zich beperken tot een vluchtige city-tour . Dezelfde dag vertrek ik namelijk terug vanuit dezelfde luchthaven naar Lima in Peru . Mijn vlucht naar Lima vertrekt om 20u05 savonds vanuit Santiago de Chile . Dus heb ik slechts enkele uren om deze stad te verkennen , een city-tour lijkt me dus wel de beste oplossing om toch iets van de stad te hebben gezien .
Maar goed , dat zien we dan wel weer als we ginder zijn . Misschien kan ik zelfs een internet cafeetje zoeken , en iets posten op mijn blog , zodat jullie kunnen lezen of ik al dan niet mijn eerste vlucht heb overleefd ... Indien niet mogelijk , dan doe ik dit zeker bij mijn aankomst in Lima , Peru ...
om al een beetje in de sfeer te komen heb ik op YouTube een filmke gezet . Een filmke over Peru . Tis een soort promotie filmke over Peru . De moeite om eens te zien , en een beetje te watertanden ...
ben dus goed aangekomen in Chili . Bij de gate werd ik overspoeld door officiele taxies tenslotte eentje onder de arm genomen - officiele taxi gechecked aan de balie , inderdaad , officiele taxi meegelopen met taxi chauffeur , bagage in lockertje , vlucht aangemeld ok ze zijn klaar voor een city trip met deze persoon prijs overeengekomen , 30USD ok , no problema , zelfde prijs als op internet we doen trip , plaza de armas , presidentieel paleis , cathedraal , Cerro Christobal allemaal mooi , wat fotookes genomen damn , batterijen kodak leeg , geen reserve , toch city-tour afgewerkt
nu komt het : ik wil hem 30USD geven , sorry we aanvaarden geen usd , enkel chileense dollars ;;; shit , heb ik niet samen met taxi chauffeur naar banccontact ok geld afhalen , echter : hoeveel ¿ ik weet verdikke de wisselkoers niet ¡¡¡¡¡ taxi wat geholpen , betaald , en terug naar luchthaven iets eten , iets drinken , ;;; plots valt de USD .... ik heb teveel betaald tuurlijk is er van die kerels niets meer te zien ; blijkbaar heb ik meer als tubbele betaald ;;;
een goede les voor de eerste dag ;;; dit zal me niet meer overkomen denk ik dan ... ze zien wel . vanavond de vlucht naar peru , hopelijks zie ik daar Tommy want heb nog geen berichtje gekregen van hem
Aait amigoos , eerste dag niet zo goed verlopen , hopelijks morgen beter . We zijn dan tenminste met zijn tweeen , en kunnen we de zaken beter regelen ; ik laat jullie iets weten indien ik in Lima ben aangekomen
vandaag ben ik in Lima , Peru . Gisteren nog in Chili , de ene tegenslag na de ander mijn vlucht naar lima had dan ook nog een uur vertraging , aangekomen in Lima , stond aan de immigratie dienst nog zeker 2000 hombres te wachten , aanschuiven , geduldig zijn ... en dat allemaal zonder Tommy te kunnen bereiken of verwittigen ... volledig onzeker begeef ik me tussen de massas mensen aan de uitgang van aeroporto ... taxi señor ? taxi ? no no no no no no , geen 2 keer zulle ... toen plots hoor ik : EI FROAYMAN ... ik herken direct de stem van mijne beste moat , YEZZZ LAKIEROS , nice to see you direct mee met hem en zijne taxi chauffeur , richting hostal aangekomen aan ons hostal om 01u00 vlug eens verfrist onder het frisse peruviaanse water uit de kraan voetjes gewassen , tandjes gepoetst , nog vlug wat bijpraten en elkaars straffe verhalen vertellen nice , rond de klok van 2u30 ben ik in slaap gevallen in mijn zacht bedje opgewekt en met frisse moed opgestaan rond 9u , wandelingetje gedaan in onze wijk Barranco nice , paar fotookes genomen , te voet naar het BEVERLY HILLS van Lima geweest , MIRAFLORES echt mooi , stukken mooier en aangenamer vertoeven dan in Santiago Chili . beetje rondgelopen , shopping gedaan , tot aan de zee geweest , erin zelfs ... nice , de Stille Oceaan , been there , done that , ... i like dan ietske weest eten , terug naar ons hostal , betalen aan Filipe , nog vlug efkes op internet om het thuisfront op hun gemak te stellen . ok straks de bus naar Cuzco , vanuit Lima , 22u durende rit , dat is nie niks dan blijven we normaal gezien een dag of 4,5 in de streek van Cuzco , Macchu Picchu , ... daarna volgt het Titticacca Meer . Maar eerst Cuzco en Macchu Picchu , dan laat ik wel iets horen van me ...
maak ulder vooral geen zorgen over me tis ier prima , vriendelijke mensen , mooi weer , bonito CHICCAAS , amaai nie ... kga ulder laten , ik laat nog wel iets horen van me ...
ola amigoos yo soy in Cuzco na 20 uur op de bus van Lima to Cuzco , ben ik een wrak so is Tommy weinig slaap great scenery along the trip toegekomen in Cuzco , vlug een slaapplaats gezocht 30 soles per nacht , 8 euro per persoon , 3 persoons kamer jaja , we zijn met 3 op de bus een señorita tegengekomen , nice chica she from Ireland , named Naoni , 22 años really nice girl , outside and insides .... nice samen doen we morgen de trip naar Macchu Picchu 2 days trekking terug in Cuzco de 11 Junio daarna naar Titticaca Meer Naoni gaat mee met ons naar Macchu Picchu , daarna gaat ze naar Venezuela , Angel Falls gaan bekijken zis 22 jaar , alleen op reis , voor 1 jaar toen ze 18 was , heeft ze reeds een reis gemaakt van 1 jaar een echte globetrotter ze is een apothekeresje , and she is really nice
tis ier de max we zijn iets gaan eten met zijn 3tjes Lama met frietjes , soepje , nagerechtje , 100 Bfr , kun je sukkelen ??? we zijn zelfs nog naar een English Pub geweest , een Pisco Sour of 4 met paar glaasjes wijn erbij ... ongelooflijk , this is the life ... morgen vroeg uit de veren 5u30 eruit , bus naar Pisco , ruins visit , bus to Allantaytambo , ruins visit train to Macchu Picchu Pueblo (Aguas Calientes) sleep there in the morning 4u30 opstaan , hike to Macchu Picchu , watch sunrise there then back to Cuzco , and direct to Puno , Titticaca Meer volgende stop is dan Copacobana Beach in Bolivia
veel fotookes al , en filmkes , ik krijg ze ier niet op internet ofwel zijn deze pc's niet sterk genoeg , ofwel ben ik te ZAT ... kweet et nie kzal proberen ze door te sturen vanuit een ander internet Cafee in Cuzco , zondag , ofwel in Bolivia , we zien wel
alles ok met ulder ook ? hoor weinig nieuws uit Belgica ? Goed weer ? Alles bueno ?
ik ga ulder laten , ben moe , en ga slapen see you later dudes ...
hier nog een filmke vanop Cerro San Christobal te Chili veel smog ee de stad is omgeven van bergen , en smog blijft heel de dag hangen woont daar ne keer
kga ier geen fotoos en filmkes meer uploaden op tinternet want da gaat ier nie vooruit t duurt een uur om e filmke van 30 sec te uploaden je zult allen geduldig moeten zijn tot ik thuis ben om die te zien heb al schitterende filmkes en fotookes gemaakt nog paar weekjes geduld , en dan zie je ze
kga enkel tekst op blog zetten , de rest doe ik als ik thuis ben aait ?
vanuit cuzco zijn we dus onderweg naar de Machu Picchu we zijn te voet vertrokken vanuit cuzco naar de eerste ruine , Sacsayhuaman het is onze eerste kennismaking met een ruine van de oude Inca's het zijn bij het eerste zicht slechts enkele stenen die opeen zijn gestapeld hmm ,niet dus die stenen zijn van een ongekende grootte , en de manier waarop die zijn opeen gestapeld is echt ongelooflijk je kunt er dus echt geen papieren blaadje tussen voegen die stenen passen op elkaar , zoals geen enkel dekseltje op een potje past ongelooflijk en de omvang en gewicht van deze stenen is van een ongekend formaat oe dat die mannen dat gedaan hebben rond 800 before christ , da is niet te begrijpen en de grootte van de site is schitterend te weten dat die mannen daar hebben geleefd voor al die jaren dat is niet te begrijpen het moet nogal iets zijn geweest , in die tijd terwijl wij in onze westerse wereld nog aan het sukkelen waren in die tijd om een hutje te bouwen , ... , stel je voor
ik en mijn 2 reisgenoten waren efkes stil en vol respect voor die mannen
bon
van daaruit den taxi genomen naar Pisac , de volgende ruine op ons schema in diene taxi , ongelooflijk , hoe die mannen daar rijden om de 50 meter honken ze op hunne toeter ofwel omdat er een wilde hond op de weg loopt ofwel omdat er nen fietser of nen wandelaar langs de kant van de weg loopt ofwel omdat ze nen auto gaan inhalen ofwel omdat ze willen kijken of die nog werkt ofwel weet ik het ook niet ...
en dan de omgeving waarin we rijden overal bergen , rivierkes , lamas , wilde honden , de max ik wil hier om de 2 minuten nen foto nemen omdat het hier zo mooi is
bon , dus onderweg naar Pisac aangekomen in Pisac , klein dropje , op de markt staat het net zoals overal vol van de kraamtjes , die allemaal dezelfde zelfgemaakte zaken verkopen armbandjes , hoeden , klakken , shirts , sweaters juwelen , wandelstokken , en andere mooie zaken op de markt hebben we iets gegeten , op het terras , het eerste verdiep van een restaurantje en wat een zicht , overal omgeven door de mooie andes bergen en midden het plein staat een mooie boom van meer dan 500 jaar schitterend zicht ik heb nen lomo schotel gegeten (lama int nederlands) mmm mmm mmm lekker vleesje zulle normaal zouden we hier een ruine gaan bezoeken maar tis te warm om een half uur te wandelen naar de ruines dus zijn we daar wat blijven plakken , op marktje wat shoppen
dan de volgende taxi naar Ollantaytambo daar de ruine gaan bezoeken weeral om stil van te worden tegen de flank van een serieus bergsje ligt deze ruine weeral niet te doen , tmoet een prachtig gegeven geweest zijn in diene tijd , in zo'n omgeving , tmoet een prachtig dorp zijn geweest en wat een defensie mechanisme ze zagen de vijand afkomen van kilometers verre weeral een prachtige ruine , en een prachtige ervaring om dit gezien te hebben in Ollantaytambo een pizzake op houtvuur gebakken , lekker naar binnen gespeeld met de nodige cervecas erbij , mmm mmm mmm
dan savonds vanuit Ollantaytambo de trein op , anderhalf uur naar Aguas Calientes tjokvol diene trein , en dit dagelijks 2 maal op en af met een 500 tal toeristen dat moet nogal verdienen voor die mannen
maar dat lees je dan wel weer in een volgend verslagje
we komen aan in Aguas Calientes ofte Machu Picchu Pueblo toen we aankwamen in het station lijkt het wel of iedereen van het dorp ons staat op te wachten en inderdaad , dat is ook zo vanaf de deuren open gaan , beginnen ze allen te roepen en te tieren ... geen enkel kiekenkot van bij ons is zo druk en lawaaierig als daar dat stadje ola amigoos , olajemento (slaping nodig ?) si señor , quanta costa ? en zo zijn we dus meegegaan met ene die ons voor 50bfr per persoon per nacht een overnachting en ontbijt aanbied geen superluxe , wel een zacht bed en electriciteit in ons kamertje voor 3 personen een hotelleke op de plaza , met schitterend zicht op het pleintje op dit pleintje staat ook een standbeeld van de grootste inca aller tijden Pacahuaman of zoiets deze inca is verantwoordelijk voor de uitbreiding van het inca rijk indrukwekkend beeld van een persoon die echt uitstraling heeft
bon , een douchke genomen (tis nodig , we stinken van uren boven de wind) dan zijn we nog iets gaan drinken tis te zeggen een coctailke of 3 naar binnen Pisco Sour best lekker , en na een paar ben je echt wel al in de sfeer zulle mmm mmm mmm dan nog wat lachen en zeveren in ons hostalleke en tegen 12u onder de wol om 5u30 er terug uit , want we willen vroeg in Macchu Picchu zijn om er de zonsopgang te zien boven deze super bekende Inca stad
smorgens dus vroeg uit de veren 5u30 direct om een ontbijtje gegaan in een donker krottig winkeltje paar pannes (broden) gaan halen , wat confituur , bananen , fruitsap en de baan op anderhalf uur wandelen naar Macchu Picchu tis te zeggen , anderhalf uur klimmen op dat uur , op die hoogte , van 2000 meter naar 2400 meter niet te onderschatten zulle en naomi mee met ons paar keer moeten wachten omdat ze er door zat (wij ook maar dat wilden we natuurlijk niet toegeven) een ongelooflijke klim op dat uur en dan al die bussen die langs de haarspeld bochten ons pad steeds kruisen al da stof wij gaan in een rechte lijn naar boven , maar moeten steeds de baan over een prachtige natuur die we doorkruisen , subtropisch regenwoud prachtig zulle enfin we zijn er , versleten , maar o zo content ingang geld betaald ,... voor de zonsopgang zijn we te laat , maar toch zijn we direct onder de indruk wat een ruine , wat een omgeving je kunt dit niet beschrijven dat moet schitterend zijn geweest toen dit nog bewoond was in diene tijd , hamaai al die huisjes zijn nu gewone stenen , vroeger blijkbaar waren die huisjes allemaal in een mooi kleurke , rook uit de schoorstenen , fenomenaal .... beetje rondgelopen , fotookes genomen beetje met de loslopende wilde lamas en vicuñas gespeeld fotookes van die dieren genomen - de max
dan wandelingetje gedaan tot aan de inka bridge tegen een verticale bergwand van 300 meter hoog , 500 meter naar beneden hebben deze inca mannen een brug gebouwd (beetje zoals via ferrata - weet je nog kevin ???) en halverwege de brug een houten balk gelegd die ze konden wegnemen indien er gevaar drijgde prachtig om te zien , maar niets vergeleken met de Machu Picchu zelf ... dan terug naar de Machu Picchu zelf tegen 9u30 ons wat gezet om de omgeving op te slorpen in een blakkende zon (9u30) een uurke genoten van t weer en het uitzicht heb mijn tekenblok genomen en wat zitten tekenen ... lekker genieten van het leven dus ... mmm mmm mmm nog wat rondgelopen , en tegen de middag terug naar beneden aan de ingang iets gaan eten , een ham en cheese sandwich , weeral mmm mmm mmm
in de namiddag terug naar Machu Picchu zelf de beklimming van de Huyanu Picchu (diene hoge berg achter de Machu Picchu) (2650 meter hoog) beklimming van 400 meter langs een inca trap van slechts 1 meter breed en een afgrond van zo'n 1500 meter naast je een prachtige ervaring begonnen met 3 , maar snel keerde Naomi terug buiten adem zou ze terugkeren en ons terug opwachten in de Machu Picchu zelf zo gezegd zo gedaan zonder ons iers lachebekkie ging het tempo direct de hoogte in normaal een beklimming van ruim een uur wij , de 2 sk-voetballerkes zouden hier eens testen hoe fit we nog waren om de 50 treden efkes pauze om de adem terug te vinden en de hartslag terug beneden de 120bpm te krijgen op die hoogte niet te onderschatten de druppels zweet gotsten van ons af - in die hitte - op die hoogte enfin, in 30 min stonden we boven ongelooflijk tevreden , en wat een zicht een nieuw record , zo vertelden ons de inca-goden die danig onder de indruk waren van ons titaten werk Machu Picchu ligt ruim 500 meter onder ons , en zo ver we kunnen kijken ... bergen sommige zelfs met de eeuwige sneeuw ... onbeschrijflijk
boven 45 min gebleven , fotookes genomen en de omgeving in ons laten bezinken daarboven leren we 2 amerikanen kennen zij hadden enkele maanden terug naar een festival geweest in amerika het burning man festival een festival waar ieder deelnemend land een grootse pop moet maken van hout en raad eens welk volk er had gewonnen ??? tuurlijk de oude belgen - wij tuurlijk niet verwonderd (bouwen zit dan ook in ons bloed)
terug naar beneden - iets wat iemand met een pacemaker niet aan te raden is wat een hellingsgraad , langs grote rotsblokken , echt veilig is da ier nie maar 2 onverschrokken kerels als den Joaquin enden Lakieros , no problemo ons ierse chica opgeladen en nog wat rondgelopen op de Machu Picchu in bloot bovenlijf , tis ier verdomme bijna 40 graden en na zoon inspanning ... theeft niet lang geduurd , na enkele minuten is de security daar om te vragen ons tshirt terug aan te trekken , heilige site en zo ... uit respect dan ook maar ons doorweekt tshirt terug aan gedaan naar beneden iets gaan drinken om terug op adem te komen
terug naar beneden naar Aguas Calientes (ons dorpje waar we slapen) onderweg komen we een wilde hond tegen die ons heel de weg trouw volgt en beschermd in de struiken zaten enkele andere wilde beesten (kweet nie dewelke) maar onze four-legs (white sox uit dances with wolfs) heeft die dan ook voor ons weggejogen (de bedanking van de inca goden denk ik)
bon terug in ons hostal whits sox kon natuurlijk niet mee naar binnen , dus afscheid genomen van onze nieuwe vriend een douchke genomen (meer dan nodig) iets gaan eten een bordje alpaca vleesje met frietjes gegeten waar je niet kon over kijken en al dat lekkers voor slechts 120bfr nog 1 bierke gedronken (eentje van 1.1 liter) en dan vroeg onder de wol (dat was toch de bedoeling) want morgen er om 5u terug uit om terug de trein te nemen richting Ollantaytamb , en dan terug naar Cuzco
maar toen Naomi haar mp3 speler uithaalde was den lakieros niet meer te houden nog paar uur liggen zeveren en zingen en zo was het 12u tegen dat de lichten uit gingen
om 5u eruit (5u slapen) de trein terug op naar Ollantaytambo aldaar onbijtje genomen een paar pannes en enkele matees gedronken mate is thee gemaakt van coca blaadjes hier een onmisbaar drankje om allerlei redenen helpt tegen hoogte ziekte , misselijkheid , om honger te stillen
daarna met taxi naar cuzco een schitterende kerel diene taxi chauffeur lakierros heeft hier zelfs een half uurke met zijne taxi mogen rijden incredibile
onderweg naar cuzco ben ik ziekjes geworden last van de hoogte ziekte - eten niet gewoon - niet veel nachtrust (13u in 3 nachten) en ook die zware inspanningen niet te vergeten - een lichte zonneslag in cuzco direct naar ons hostal om de nodige pillekes te nemen
savonds krijgt ook lakieros last van zijn maag en hoofd ... maar is niet zo erg
savonds afscheid van ons iers naomi-ke zij keert terug naar Lima , Peru , en reist zo verder naar Equador , venezuela , hawai , fiji , en dan naar azie wij savonds de bus op naar titicaca meer
savonds in cuzco de bus van 22u naar copacabana een dorpje aan het titicacameer het hoogst bevaarbare meer ter wereld (4000m hoogte) toegekomen in de bushalte in cuzco weeral een kiekenkot er zijn zo'n 30 busmaatschappijen die die rit doen en allemaal hebben ze een manneke staan die heel de tijd staat te roepen om de toerist naar zijn standje te krijgen amigoos , bus a puno , titticaca , copacabana , puno puno puno puno ok , we kiezen er een goeie uit want het is een nachtbus die we nemen en we willen een oogje dichtdoen vannacht ene met lederen zetels die volledig plat klappen (op de foto althans) de bus stopt te puno om de mensen die er daar af moeten uit te laten si señor , 10 min en zelfde bus rijd terug verder tot copacabana ok , die bus moeten we nemen
savonds de bus op om 22u lederen zetels , my ass , gewone zetels volledig plat te leggen zetels , my ass , kunnen iets platter das alles... de bus op , slecht geslapen , een paar keer een half uurke geslapen , terug wakker heel de nacht door volledig versleten stopt de bus om 4u snachts in puno iedereen eruit , er komt een andere bus jullie ophalen meer info in het bureautje wij versleten naar dit bureautje ok señor , om 7u smorgens komt de volgende bus jullie ophalen 3uur wachten in de blistering cold (onder vriespunt denk ik) ok bus op en richting copacabana (nog 4 uur rijden) met andere woorden , je kunt die kerels ier niet vertrouwen ze beloven je alles om toch maar het geld uit je zakken te halen
we laten het niet aan ons hart komen , en nemen een uitgebreid ontbijt in de shop aldaar paar pannes(broodjes) met hot chocomelk en enkele matees (thee van coca) mmm mmm mmm rond 11u 30 toegekomen in copacabana
hier efkes rondgelopen middagmaal genomen bootje genomen naar isla del sol (eiland van de zon) (1u30 varen) mooie ervaring , boven op de boot , wat een zicht overal bergen , eeuwige sneeuw wel een beetje koud door de wind , maar met een extra pull echt te doen aangekomen op het eiland schitterend zicht vanop het eiland , maar teiland zelf is niet echt mooi beetje vervallen zelfs
een vlotte jongen van rond de 10 jaar neemt ons mee naar een hostal om er te overnachten 10 dollar per nacht (veruit onze duurste overnachting ooit) helemaal boven op de berg van het eiland met schitterend zicht wij mee met diene jonge kerel de inca stairway op , 300 meter klimmen op een hoogte van 4000 meter en hoger , gepakt met 35 kg rugzakken niet te doen (elke 10 treden moeten we 30sec uitrusten) diene jonge kerel is da ier gewend en bekijkt ons met een moeilijk weg te steken glimlach aangekomen op hostal ... kamer zijn geen 10 dollar waard , meer 10 bolivianos (een zevende van de dollar) dus nemen we die niet en kijken nog efkes terug rond buiten gekomen uit dit hostal leren we een holland meisje kennen zij werkt voor een ander hostal en voor 15 bolivianos kunnen we er overnachten wij mee gaan kijken met haar een krottig kamertje , maar met een prachtig uitzicht over het meer , met op achtergrond bergen met eeuwige sneeuw helemaal uitgeput , en geen zin meer om nog verder te zoeken nemen we die kamer eerst efkes uitrusten op ons bed dan efkes rondwandelen op eiland er is een feest aan de gang , en 3/4 van het eiland zit op dit feest het feest van de heilige san antonio dat moeten we zien we mogen niet binnen , maar kunnen over het muurtje kijken niet te doen ze lopen daar allemaal zat rond (en zat is hier echt wel zat wi) tis ier nu 18u , en ze zijn al van vanochten 8u aan het zuipen en dansen enfin dansen , bewegen om niet om te vallen van zattigheid de vrouwen lijken nog vrij nuchter , de mannen echter kunnen niet op hun benen staan mooi om te zien tzou een feestje zijn waar we ons met ons bendeke zouden amuseren denk ik kareltje , mongsje ... tzou ier in orde zijn zulle pientjes zijn hier flesjes van 1.1liter mmm mmm mmm
naar boven op eiland naar de zonsondergang gaan zien enig mooi dan klaargemaakt om iets te gaan eten onderweg naar restaurantje , keren de feestgangers terug naar hun huisjes vrouw en kinderen ondersteunen de mannen elke 5 meter ligt een liter pisse van de mannen , met ertussen enkele mooie drollen van de lamaas en de ezels (echt uitkijken waar je loopt dus) restaurantje gezocht , maar dit blijkt niet makkelijk bijna alles is toe , want ze zijn allemaal te zat van het feesten toch eentje gevonden , maar voor we gaan eten eerst om een taslamp want er is hier geen verlichting op eiland , en met de paadjes die plots een halve meter lager , dan een rotsblok die halve meter hoger ligt ... iets gaan eten (pollo e frittos) (kieken met frieten) nog iets drinken en om 21u onder de wol (we willen eens goed uitrusten) geslapen tot 09u30 , eindelijk eens uitgerust
dan de boot terug naar copacabana iets gaan eten en de bus op naar la paz de hoofdstad van bolivia
ier in la paz lukt het me toch om fotokes te uploaden onderaan mijn blog vind je een foto script daar op een foto klikken brengt je naar mijn foto album je moet maar eens gaan kijken je kunt fotoos op allerlei formaten zien en downloaden
veel plezier
de rest van de fotoos zie je dan wel als ik terug ben
na nog wat te hebben rondgelopen in copacabana , efkes op internet de mailkes bekeken te hebben , nemen we de bus naar La Paz .
onderweg nog een leuke anecdote tegengekomen : de bus moest ofwel over het titicacameer , ofwel errond erover is de meest gebruikte oplossing , en ook de snelste ... de bus stopt aan het meer , de overkant ligt op 200 meter . de boliviaanse stewardes zegt ons dat iedereen van de bus moet . zo gezegd , zo gedaan ... nogal onwennig over dit gebeuren vragen we aan dewe stewardes of we onze bagage moeten uit de bus nemen ? blijkbaar niet nodig , aan de andere kant nemen we terug dezelfde bus verder de rest van de pasagiers kennen dit gebeuren blijkbaar , dus wij doen dan maar net zoals iedereen wij allen van de bus , de stewardes duwt ons in de richting van de speedboten die klaarstaan om ons naar de andere kant te brengen toen we bijna in onze speedboot zaten , zien we de bus op een carrier-boot rijden een grotere boot waar onze bus maar net opkan wij naar de overkant met de speedboot , de bus wordt ook naar andere kant gevaren en inderdaad , 5 min later is one bus terug klaar om onze reis verder te zetten richting La Paz .
We komen aan in La Paz om 19u het is er al donker , maar voor zover we kunnen zien is het een ongelooflijke grote en ongelooflijk vuile en drukke stad. we worden gedropt aan de rand van het stadscentrum, alwaar kleinere bussen klaar staan om ons naar ons hostal te brengen wij hebben nog geen hostal , en vragen ons naar het plaza te brengen (het centrum van de stad) van daaruit is het slechts een paar honderd meter wandelen naar enkele hostals aangekomen in dit centrum , geloven we onze ogen niet het is er ongelooflijk druk , een wirwar van mensen die lopen te roepen om hun spullen verkocht te krijgen ook het verkeer is er niet te doen een wirwar van auto's die doorelkaar rijden , met 3 naast elkaar , terwijl er duidelijk maar plaats is voor 2 auto's op elke hoek van elke straat staat de politie die het verkeer in de juiste richting wil doen rijden Wat ben ik blij dat ik hier niet met mijn auto ben , en de plaatselijke chauffeurs hun ding kan laten doen
gezien we beiden een grote rugzak op onze rug hebben , en een kleine rugzak vooraan , willen we zo snel mogelijk op ons hostal zijn , dat we op een lichtere manier de stad kunnen verkennen we lopen ook niet erg op ons gemak , want we hebben in onze gids gelezen dat er hier nogal wat gepikt en gestolen wordt met stevige tred lopen we richting het eerste het beste hostal , we gaan naar binnen , en krijgen te horen dat het hostal volgeboekt is . ok, geen probleem , net ernaast is er nog een hostal daar gaan we naar binnen , si señor , er is nog plaats we vragen de 2 belangrijkste zaken , is er een douche met warm water ? Is er electriciteit op de kamer ? Beide vragen worden met een SI SEÑOR , NO PROBLEMA beantwoord we gaan vlug eens naar de kamer kijken , ziet er relatief proper uit , en er is veel ruimte in de kamer gezien het slechts 3euro is per nacht per persoon , en gezien we geen zin hebben om nog verder te lopen zoeken in het donker in deze hectische stad , boeken we de kamer
een eerste zaak die we willen doen is onze batterijen van onze kodak opladen , lukt niet , geen stroom op de prises ik wil me scheren (electriciteit) , maar ook op de gang en in de badkamer is geen electriciteit als we de baas van het hostal hierover aanspreken , verteld die ons dat er vanmiddag een probleem is geweest , maar dat dit tegen morgen ok zal zijn (wat we sterk betwijfelen)
ok , laten we er geen probleem van maken en iets gaan eten op slechts 100 meter van ons hostal is het bruisende plein , daar gaan we wel iets vinden echt op ons gemak zijn we niet , dus stekken we het eerste beste restaurant binnen het is een soort fast food restaurant waar we pollo frittas kunnen eten (kip met frieten) we bestellen een volledig kip , aan spit gebakken met dubbele portie friet met veel smaak spelen we die naar binnen (echt lekker , ook de frieten)
daarna nog vlug op tinternet om onze fotoos op internet te zetten , en onze mailkes te lezen voor we het goed en wel beseffen is het plots 12u tijd om terug te keren naar ons hostal , en onder de wol te kruipen geslapen tot 9u30 , ontbijtje genomen en de microbus op richting Valle de la Luna dit is een gebied dat uit heel zachte grond bestaat , en de regen heeft hier hele kloven in gemaakt het is echt net een maanlandschap , nog nooit gezien we lopen hier een paar uur in rond , trekken de nodige fotoos , en laten dit geweldig landschap goed bezinken echt de moeite om eens te zien
daarna gaan we richting de zoo van La Paz het is slechts 15 min wandelen , dus doen we dit te voet gezien het is bijna 30 graden is , rollen we de broek omhoog en trekken ons t-shirt uit iedereen op straat loopt ons te bekijken , en lacht in zijn binnenste , maar dan ook iedereen sommige spreken ons aan : no frio señor ? wij : no no mas caliente de mensen lopen hier dan ook rond met hun lange broek , een onderhemdje , een hemd , een pull en hun jas en tis verdorie 32 graden (voor die mensen is het hier winter ee) niet te begrijpen
We lopen wat rond in de zoo , bekijken de beren , leeuwen , pumas , tijgers, lama's , condors enz ... niet echt een mooie zoo , beetje zielig zelfs hoe die beesten hier een kooitjes zitten , bijna geen plaats hebben , en duidelijk uitgehongerd zijn toch een paar mooie fotoos genomen , en dan de bus terug naar La Paz , naar ons hostal gezien de zinderende hitte de hele dag , willen we ons eerst douchen alvorens iets anders te doen hmm nog steeds geen electriciteit op onze kamer en van een warme douche is ook al geen sprake het wordt ons nog maar eens duidelijk dat je die mensen hier niet kunt betrouwen het enige wat ze willen is onze dollars, en dat is ze dan ook gelukt , ...
nog vlug wat shopping gedaan , en dan iets gaan eten we keren terug naar ons hostal om onze aankopen weg te leggen , en we zien niet ver van ons hostal een HARD ROCK CAFE het is slechts 17u , dus nog tijd genoeg aait , amigo , laten we iets gaan drinken eerst , dan gaan we wel eten een mooie aangename westerse bar , waar ze stella serveren we genieten met volle teugen van onze cerveca's , en bestellen er nog ene op tv is er voetbal (beloften -21) we blijven plakken (wat had je gedacht ???) en kijken eens op de kaart wat je hier allemaal kunt eten en drinken ook de menu om te eten is prachtig , en beslissen om hier te eten eerst drinken we nog een paar biertjes ondertussen bestellen we 2 bordjes onion rings , mmm mmm mmm dat smaakt zeg , met de nodige biertjes , en sport op tv , we zitten hier niet slecht nog wat biertjes daarna bestellen we beiden een grilled steak met frietjes we krijgen bijna een halve kilo vlees op ons bord met een heerlijk sausje dit naar binnen gewerkt , en vlug nog wat biertjes erna om door te spoelen voor we het goed en wel beseffen is het middernacht , en zijn we beiden flink aangeschoten het is dan ook al 12 uur , begonnen om 17u , dat is 7u drinken en eten ... als we de rekening vragen verschieten we beiden , in positieve zin voor 800 bfr per persoon zijn we zat en hebben we ongeloofijk lekker gegeten in belgie zouden we ZEKER het dubbele kwijt zijn
echt tevreden kruipen we beiden in ons bedje , om de volgende dag op te staan met een lichte kater vandaag moeten we richting COROICO , een kleine vallei die een echte oase zou moeten zijn in het dorre bolivia normaal zouden we met de fiets naar coroico gaan (70km dowhill langs de meest gevaarlijke weg ter wereld) als we prijs vragen zou dit batje ons meer dan 2000 bf kosten , wat we iets teveel vinden , en beslissen om er met de bus heen te gaan (200 bfr)
zo vertrekken we met de bus naar coroico maar dat lees je weer in een volgend verslag
Coroico , ... "a little bolivian eden" , zo stond er in onze reisgids ... dus een verplichte stop op onze reis , dachten we de bedoeling was om er met de fiets heen te gaan , en met de bus terug te keren de tocht is zo'n 70 km downhill , door een prachtig landschap , langs de zogenaamde death road . een klinkende naam , dus wij info gaan verzamelen . het bleek 2000 bfr te gaan kosten om die dag met de mountainbike er heen te gaan . dat vonden we nogal veel om voor een dag een mountainbike te huren , dus zijn we ook eens prijs gaan vragen om er met de bus heen te gaan . dit kost slechts 200bfr en duurt 4u . gezien we beiden nog geen multi-miljonairs zijn , is het de laatste optie geworden
de busrit ... een 4u durende rit door een ongelooflijk landschap , overal mooie bergen om ons heen , sommige met eeuwige sneeuw , andere niet bepaalde plaatsen die steeds in de schaduw liggen , waren zelfs bevroren , en dit terwijl het in de zon om te stikken is (naar onze normen , 30 graden en meer dus) . naast onze weg ligt een ravijn van je welste , zeker 400 meter naar beneden , bijna loodrecht , echt angstaanjagend , zeker als je mee bent met een oude pee dit continu met 1 hand zit te rijden , omdat hij de ander nodig heeft om zijn nootjes op te eten . gedurende de rit 2 keer een anti narcotica controle tegengekomen waar het plaatselijke leger de camions en autoos controleerd. het busje met touristen blijkt geen probleem te zijn , wij mogen direct door , zonder verdere problemen of controles ...
de aankomst in Coroico ... plakkend van het zweet , en uitgeput door de immense hitte , worden we gedropt aan het busstation net aan de overkant van het busstation ligt het plaatselijke voetbalveld (of zoiets) 2 metalen goals die al dan niet op reglementaire afstand van elkaar stonden , een lap grond die wij als grond gebruiken om er de koeien op te laten grazen , hobbelig en niet overal evenveel gras , maar een voetbalveld was het wel ... onze zakken van de bus genomen , en eerst efkens kijken of er geen talent aanwezig was die we eventueel konden meenemen om volgend jaar het mooie weer het helpen maken met den SK in eerste provinciale . heel veel belovend zag het er niet uit , het was zelfs nog onder het niveau van de veteranen van de RED STAR , gezien de buiken die onder de bezweette shirtjes uitstaken . ook het veld was beneden alle niveau , naast de hobbelige toestand van het veld , zien we nu duidelijk dat er enkele (zeg maar enorm vele) stukken rots op het veld verspreid lagen . een vliegende tackel was dus niet aan de orde . toch blijken de plaatselijke gladiatoren te kunnen rekenen op een voltallig aanwezig publiek die hevig met de match meeleefden . zonder verder verpozen draaiden we ons om , en tjockten richting centrum van de stad . enfin stad , een dorpje waar slechts 3500 mensen wonen . we zoeken een hostalleke waar we ons een kunnen douchen , en lekker ontspannen (want daar hebben we wel nood aan) we gaan het eerste hostal binnen waar we passeren , direct een shot in de roos , ... een leuke binnenkoer , een zwembad , en een uitzicht waar je duizelig van werd . de dame heette ons welkom , toonde ons een kamer van 5dollar per nacht per persoon (200 bfr , valt best mee) direct geboekt , onze zwemoutfit aangetrokken , en een lekkere plons in het zwembad , wat kan het leven toch mooi zijn ...
het is ondertussen rond 16u , en we hebbem nog geen middagmaal genuttigd , dus naar een plaatselijk restaurantje , waar we een hamburger met friet kunnen krijgen voor slechts 80 bfr . mmm mmm mmm dan terug naar ons hostal , de dame laten onze vuile was doen (sokken en ondergoed) , en dan eens op tinternet om ons blog op punt te houden savonds zijn we een spaghettig gaan eten , en omdat die iets te klein bleek om onze honger te stillen , zijn we nog naar een ander restaurantje geweest om daar nog een pizza te eten . mmm mmm mmm het eten is hier echt lekker , en het kost verdikke niemendal , wat een meevaller is dit ... dan zijn we blijven plakken in dit restaurantje , omdat er een tvtje speelde en het bleek nogal interessant te zijn eerst verkiezing van MISS PERU MUNDO , samen met de patron van het restaurant de plaatselijke vleeskeuring gedaan , het enige wat de man gedurende 1uur wist te brabbelen was , ... oooo , bonito , ooo , ai ai ai daarna kwam het nieuws op den tv , het ging over peru , ... blijkbaar was het die dag beginnen te sneeuwen in peru , lima , cuzco , puno , noem maar op , alles lag onder de sneeuw de mensen waren in nood , en er dienden extra dekens en matrassen uitgedeeld door het leger en dit alles nog geen week nadat wij daar in ons ontbloot bovenlijf liepen te stikken van de hitte wat een wereld van verchil , we konden het eerst niet geloven , maar de beelde logen er niet om ... wat een geluk dat we reeds een 800km verder landinwaarts waren ... ook zagen we dat er in cochabamba (waar we niet zijn gestopt wegens geen tijd meer) dat er voor de verkiezingen van een nieuwe rector aan de hogeschool relletjes waren uitgebroken , en waar het leger met harde hand probeerde een einde aan te maken (zonder veel succes zo te zien) rond 12u zijn we tevreden in ons bedje gedoken (na elk een paar pintjes te hebben gedronken van 1liter ...)
de volgende dag zouden we vroeg opstaan om een beklimming te doen van de berg die achter ons hostal lag , maar dit is niet doorgegaan heel de nacht was ik slecht geweest , diarree en overgeven dat het niet meer mooi was ... dus vandaag een dagje luieren , aan het zwembad liggen , beetje zonnen , en slapen , dat was wat nu aan de orde was ... zo gezegd zo gedaan ... savonds voelde ik me al een stuk beter , dus heb ik op restaurant kalmtjesweg een stukje kip met rijst tot mij genomen , daarna nog een uurtje of twee op internet , en terug vroeg onder de wol
sanderen daags zijn we dan wel vroeg uit te veren , om een heuse wandeling te gaan maken tot aan de watervallen (cascadas) van dit stukje oase in het anders heel dorre bolivia . wat was dit mooi om te zien , en heerlijk om je er te kunnen verfrissen na deze wandeling terug naar ons hostal , efkens in het zwembad , en dan uitchecken , en de bus terug naar La Paz
In La Paz onze volgende nachtbus geboekt , bus naar Santa Cruz de la Sierrra , 18u rijden in een luxe slaapbus (full cama) we hadden nog eventjes de tijd , dus nog eens naar het centrum om wat te shoppen en een lekker stukje vlees te gaan eten in het prachtige HARD ROCK CAFE .
Dan terug naar de bushalte om tevreden in onze luxe slaapbus te kruipen (en deze was het geen ontgoocheling , maar een echt lekkere bus , met lekkerre zetels en veel plaats om je benen uit te strekken) om 19u30 vertrokken uit La Paz , aankomst in Santa Cruz om 13u , met ertussen erg veel genot en slaap ...
volgend verslag lees je meer over Santa Cruz de la Sierrra ....
Santa Cruz de la Sierra ... aangekomen in Santa Cruz rond 13u , zoals verwacht . Schitterende bus , lekker geslapen , ons beste transportmiddel tot dusver . Een minpuntje aan de trip , was dat vlak achter ons een stuk of 5 duitsers zaten . Ik heb al niet zo begrepen op dat volkje (gezien het verleden) , en mijn ervaringen met duitsers in het verleden waren ook al niet zo best . Veel te luidruchtig , een veeeeeel te grote air over hunzelf , en hun taaltje kan ik al helemaal niet horen . Al mijn vooroordelen werden nogmaals bevestigd , veel te veel lawaai , een veel te veel duits gehoord ... enfin , het zijn ook mensen , en ze moeten er dus ook zijn ... maar dat achterwege gelaten , een schitterende bustrip gehad .
in onze trotter boek hadden we gelezen dat de verbinding tussen Santa Cruz en de braziliaanse grens niet al te makkelijk was . de enige verbinding was (volgens ons boekje) met de trein , en de rit duurde minimaal 20u of soms zelfs stukken meer , of soms zelfs helemaal geen treinverbinding . dit in ons achterhoofd , besloten we dus eerst (alvorens Santa Cruz te verkennen) om de nodige info te verzamelen . bij de infobalie bleek dat er naast een 18u durende treinrit , ook een verbinding mogelijk is met de bus .
de trein duurt 18u en kost 115 bolivianos voor de FIRST PULLMAN CLASS , met airco en tv op de wagon , en mogelijkheid tot aankopen van drank en eten tijdens de rit . dit leek ons een mooie oplossing , waarschijnlijk te vergelijken met onze eerste klasse treinstellen . de bus bleek ook 18u te duren , en kost 75 bolivianos , voor een semi cama bus . geen schitterende bus zoals we gisteren hebben genomen , maar terug een nachtje bijna niet slapen , en aankomen versleten en rugpijn a volontee ... , dat zagen we iets minder zitten . we besloten om eerst iets te gaan eten in het stad , en eens te brainstormen hoe we en wanneer we de volgende rit zouden doen . het probleem is dat we toch slechts 1 dag in Santa Cruz konden blijven , want de 21ste MOETEN we in Campo Grande zijn , omdat mijn papa de 22ste om 9u landt in Campo Grande . Het zou leuk zijn moesten we hem daar kunnen verwelkomen in de luchthaven .
In een plaatselijk hotel/restaurant een soepje gegeten , en eens nagedacht en onze planning bekeken . Toen we daar nog even rondliepen in Santa Cruz kregen we de indruk dat het niet zo'n leuke stad is , zoals ons overal werd verteld. We werden overal met een scheef oog aangekeken , niemand zei beleefd bon dia terug , een overal werden we aangegaapt . We hebben al geen al te grote indruk van Bolivia , en hier bleek iedereen nog eens onvriendelijk , en klaar om ons te overvallen en ons boeltje te pikken . Dit in het achterhoofd hebben we besloten om direct de 18u treinrit te nemen (dit na net 18u op een slaapbus te hebben gezeten) , en alle grote verplaatsingen achter de rug te hebben , en direct naar Brazil door te reizen . Dan konden we daar rustig de tijd nemen om tot in Campo Grande te raken . Dus ons ticket geboekt , nog eens kort op internet geweest , inchecken voor de treinrit . Inchecken diende een uur op voorhand , dus om 15u30 op het perron staan wachten , om 16u is de trein aanwezig , om om 16u30 te vertrekken . Toen we op het perron stonden stond daar nog ne backpacker in zijn eentje te wachten , en toen we aan de praat raaktem , dan bleek het een nederlander te zijn , David uit Groningen . Een toffe gozer die al anderhalve maand op trektocht was door Zuid-amerika , en die nog 2 maand had om brazilie , argentinie en chili te zien . Enkele leuke verhalen uitgewisseld , en voor we het beseften was de trein daar reeds . het bleek echter een gewonde trein te zijn , zoals die die bij ons over ons spoornetwerk razen .
Toen we aan boord van onze wagon waren , bleek eerste klasse hier net hetzelfde als bij ons de tweede klasse , net dezelfde zetels met zelfs minder beenruimte als onze tweedeklasse wagons . Airco was er wel , en tv ook , ... dus we zien wel wat het gaat geven .
De treinrit ... Toen de trein vertrok , bleek al snel dat niet de wagons bepalend zijn voor de kwaliteit van de treinreis , maar wel degelijk de sporen . De trein hobbelde over de sporen , net alsof er elke 30 cm een steen op de rails lag , amaai ... Een hels lawaai in de wagon , en af en toe sprong de wagon op van de rails , en bijgevolg ook wij uit onze zetels . Toen werd direct duidelijk dat het een moeilijke nacht zou zijn , 18u afzien , en dit na net 18u op een bus geslapen te hebben . Toen de treinconducteur zijn eerste dvd film opzette , (een dvd met muziekclips van gitaarspelende brazilianen) , zat de sfeer al direct in de wagon (vooral bij de plaatselijke mensen) , wij waren echter iets minder enthousiast over de keuze van onze VJ . De tweede dvd bleek een gevechtfilm te zijn , capoeira film van bedenkelijke kwaliteit , normaal engelstalige film die hier net zoals alle andere films gedubd was naar het spaans , wat bij ons ook al niet op handgeklap werd onhaald . De derde dvd was er ene waar we als belgen niet ontrots naar toe keken . Kickboxer met Jean Claude Van Damme , the muscles van brussels . De vierde dvd was opnieuw een vechtfilm , Cinderella man , maar halverwege de film kwam de trein tot stilstand , en spronger er een stuk of 200 jonge kindjes op de trein die allemaal probeerden hun limonada (in een plastic zakje) en hun pollo met rijst (kip) aan de man te brengen . Blijkbaar is het hier de gewoonte om daarbij een hels lawaait te maken , en om ter luids te roepen LIMONADA , POLLO , LIMONADA , POLLO , LIMONADA , POLLO , LIMONADA , POLLO , LIMONADA , POLLO , .... en dit gedurende een tiental minuten . Dan de trein terug in beweging , en konden we verder kijken naar onze gedubde film ... (de engelstalige film waar ze het geluid hebben vervangen door enkele stand in acteurs die dezelfde tekst in het spaans zeggen). Toen de film op 3/4 van het einde was , en het titelgevecht eraan kwam (ontknoping van de film) , bleek dat het tijd was om de lichten te doven , en de film te stoppen . Niet echt ontevreden legde ik mijn hoofde opzij , deed mijn lattestoors dicht , en vatte slaap , ...
Toen ik mijn ogen opdeed bleek dat we reeds in Brasil zaten , en dat we nog een kwartiertje van de treinhalte waren verwijdert , maar dat lees je in volgend verslag wel verder ....
De trein stopt rond 09u in het stationneke in Quijarro , net voor de brasiliaanse grens . Het einde van een lastige treinrit , waar we wonderwel toch een paar uurkes hebben kunnen slapen . Gekraakt stappen we uit en al direct worden we aangesproken door een stuk of 3 tour-operators die een pantanal tour willen aanbieden . Vermoeid luisteren we toch efkes kort naar hun uitleg . De ene biedt ons een gratis transport aan over de grens , op voorwaarde dat we luisteren naar zijn uitleg over zijn pantanal tour , in het busstation in Corumba . In onze trotter gids hebben we gelezen dat het een hele klus is om over de grens te raken . Namelijk eerst moet een taxi nemen tot aan de grens , daar moet je de immigratie dienst van bolivia bezoeken om je stempel te halen om het land te verlaten . Dan moet je de grens over , en eens aan de overkant moet je een nieuwe taxi nemen voor een 8km durende rit naar de brasiliaanse immigratie dienst om je stempel te halen om het land in te mogen (terwijl je al 8km in het land bent ...) , begrijpe wie het kan ... Dus diene kerel van IndianaTours wil ons die hele poespas begelijden , en dit gratis , op voorwaarde dat we eens naar zijn voorstel luisteren om de pantanal te gaan bezoeken . Geen verplichtingen , zegt em . Terwijl we er toch weigerachtig tegenoverstaan , stappen we toch in zijn busje en ondernemen we de tocht . Eerste halte het boliviaanse deel , geen problemen , de kerel begeleidt ons , en binnen de 15min zijn we over de grens . Volgende halte is de brasiliaanse immigratie dienst , 8km over de grens . Echter zo ver geraken we niet . We zijn nog geen km over de grens als ons busje wordt klemgereden door een taxi . In een mum van tijd stappen uit de taxi 2 manspersonen uit , en die beginnen te schelden tegen onze buschauffeur in het portugees , wij begrijpen er geen snars van . Niet van de taal en niet van de situatie die zich nu afspeeld . Onze buschauffeur stapt uit , en het is net alsof het tot een robbertje brasiliaans vechten gaat uitdraaien . Echter zo ver komt het niet , onze chauffeur stapt terug in , en scheurt verder langs de stofferige weg . Eenmaal terug aan het rijden legt hij kalm uit wat hier net is gebeurd ... Blijkbaar is dit hele tafereel een dagelijks gegeven voor hem en zijn crew . De taxi-mannen denken dat onze chauffeur ons geld hiervoor aanrekend , en dus in feite hun werk afpakt . Niks is echter minder waar zegt em . Het enige dat hij van ons terug wilt is dat wij de tijd nemen om naar zijn pantanal-tour te luisteren , das alles . Maar aangezien de concurrentie tussen de pantanal-tours zo erg is , moet hij wel ons komen oppikken aan het treinstation , zodat hij elke dag mensen over de vloer krijgt die naar zijn verhaal luisteren , zodoende dat een aantal van die mensen toch bij hem een tour boeken . Maar ondertussen neemt hij in feite wel het werk van van die taxies . Maar wij hoeven ons van heel het gebeuren niet aan te trekken , dagelijkse kost , niks speciaal ... Voor hem niet , voor ons toch wel efkes verschieten , ... Niet echt een aangename kennismaking met Brazilie , maar goed , het zonnetje schijnt , het is broeierig warm en het land ziet er prachtig uit , ... Volgende halte het busstation waar hij zijn agentschap heeft , en ook waar de brasiliaanse immigratie dienst is . Stempeltje gehaald , en geluisterd naar zijn verhaal over de pantanal , fotookes bekijken , prijzen afspreken enz , maar nog niks boeken . De vriendelijke man houdt zijn woord , wij zijn hem geen kosten verschuldigd voor de 13km , en we gaan enkele meters verder genieten van een lekker ontbijtje . Terwijl we ons ontbijt tot ons nemen , komt een andere kerel zich voorstellen . Ronny Annaconda , tour operator voor ecological expeditions in de pantanal . Met een boek met fotoos en aanbevelingen wilt ook hij ons een pantanal tour aanbieden . Voor dezelfde prijs . 250 reais voor 4dagen , 3nachten . Het enige verschil zit em in het feit dat bij hem we ook effectief met de tent in de bushes gaan trekken . Beiden lijken interessant , en we weten nog niet direct dewelke we gaan nemen , maar we beloven beiden natuurlijk dat we hun zullen contacteren vanaf we een beslissing hebben genomen . We zullen nog niet direct een tour boeken , omdat mijn pa meegaat de pantanal in , en dat ook hij iets te zeggen heeft hierin . Ze begrijpen dit , en geven ons allebei hun email adres en telefoon nummer . Keuze genoeg dus om de pantanal in te trekken , en we hebben gelezen in ons reisgidsje dat ook in campo grande (waar we mijn pa zullen gaan ophalen) nog meer tour operatoren zijn ... Nog even wachten dus om een beslissing te nemen . We hebben nog 3 dagen alvorens we in campo grande moeten zijn om mijn pa op te halen , en we kunnen ofwel nog een paar dagen in Corumba zullen doorbrengen (waar we nu zijn) ofwel doorreizen naar campo grande (waar we mijn pa zullen gaan ophalen) en daar een paar dagen doorbrengen . We kijken eens rustig rond in het dorpje dat net aan de grens ligt , en vlakbij de rio paraguay . Het ziet er een rustig en mooi stadje uit , en we besluiten om toch tenminste hier een nacht door te brengen . Het is hier ook lekker warm , rond 11u in de voormiddag is het hier reeds meer dan 30 graden . Dus dat is niet niks . In het centrum moeten we ook nog wat geld afhalen , dus beiden naar de HSBC bank , en wat blijkt , Tommy kan hier geen geld afhalen , met mijn kaart lukt het gelukkig wel . Dus haal ik geld af voor beiden , en regelen we dit later wel . We slenteren nog wat rond in het winkelcentrum , en gezien de grote hitte koop ik een paar brasiliaanse slippers ipv van mijn veel te warme trekking schoenen . Aaah , dat doet deugt zeg , en stinken dat mijn voeten doen , ai ai ai , ....
Het is reeds rond de middag , en de innerlijk mens dient gevoedt te worden . We hebben gehoord dat er hier een self service restaurantje is , dus wij daarheen . Een buffet van enkele tientallen meters is ons niet teveel op dit moment . Ze wegen je bordje , en het is een vaste prijs , 23 reyes per kilogram eten . (400bfr per kg ... stel je voor) ... Dit achter de rug zoeken we een hostal om de nacht door te brengen , en ons oog valt op het International Youth Hostal , met zwembad , voetbalterreintje enz ... Inchecken , zakken aan de kant , en direct het zwenbad in , en nog wat geshot met een balleke dat daar lag . Iets gaan eten in het stadje en rond 23u in ons bedje , en lekker slapen ...
De volgende morgen een lekker ontbijtje , nog wat geshot en in het zwembad geplonst , uitgechekt in het hotel en onze zware zakken in de deposit in de bushalte achter gelaten , en onze busrit voor dezelfde avond gekocht richting campo grande . rond 23u30 vertrekken , dan zijn we om 06u in campo grande . Dat laat ons nog ruim de tijd om op internet te gaan , en eens tot aan de rivier gelopen om wat kiekjes te nemen van deze prachtige rivier , die reeds deel uitmaakt van de pantanal .(Corumba is de hoofdstad van het pantanal gebied) Enkele kinderen zijn met een geimproviseerde vishengel op piranha aan het vissen , en dat blijkt echt niet moelijk te zijn , bijna elke minuut halen ze er eentje uit , kleintjes maar toch zijn de tandjes van deze bekende visjes duidelijk zichtbaar . Even verder zien we een grote brug die tot halfweg de rivier strekt , dus daar willen we wel eens op . We wandelen rustig tot daar , maar er is een groot hek ervoor die gesloten blijkt . Een man komt ons toegelopen en laat ons binnen , gratis nog . De vriendelijke man verteld ons ook dat er een jacare en een capibara te zien is , en toont ons waar we die kunnen zien . Met de camera in de aanslag nemen we enkele kiekjes van deze krokodil en het watervarken . Schitterend om te zien , mijn eerste krok staat op de film . Ook kan ik enkele mooie kiekjes nemen van de vele visarenden die rond het water cirkelen .
Ondertussen valt de avond bijna , en dienen we terug voor eten te kijken voor deze avond . Tommy voelt zich niet zo lekker en heeft genoeg met een milkshake sapje , ik voel me kiplekker en koop in de plaatselijke GB een aantal broodjes , wat kaas en wat vruchtensap . Nog even op internet en dan naar het busstation , onze grote rugzakken ophalen , en nog 4u wachten op onze bus . In het station eet ik lekker mijn broodjes op , terwijl Tommy zich steeds slechter begint te voelen , diarree , hoofdpijn tot zelfs overgeven ... niet al te best dus . Tommy legt zich op een bankje op een beetje te slapen , terwijl op het tv-tje in het busstation voetbal wordt aangekondigt . De finale van de Copa Libertadores (de zuid-amerikaanse versie van de uefa cup). Gremio tegen Boca Juniors , ... hmmm , niet slecht om een paar uur te moeten wachten op onze bus . Schitterende match gezien , boca wint met 2-0 , 2 doelpunten van Riquelme , terwijl Gremio duidelijk de betere ploeg was , maar tja , zal mij een zorg wezen , ik heb een genoten . Jammer genoeg is mijn reispartner ziek , en dat is een stuk minder .
23u de bus is er . Tommy is echt duidelijk slecht , koude rillingen terwijl hij 2 pulls een jas en zijn pet opheeft , aanhoudende diarree , enz ... Gelukkig kunnen we de bus op , en kan hij verder slapen . Ik draag mijn rugzak naar de zijkant van de bus , terwijl Tommy zijn papieren toont aan de verantwoordelijke . Plots hoor ik : Señor ,Señor ,Señor , ... ik draai me om en tommy ligt ko op het tafeltje van de persoon die de papieren controleerd . Van zijn sus gedraaid . Ik laat alles vallen , trek hem recht (92kg) en sla paar keer tegen zijn hoofd , tommy terug wakker , ik help hem op de bus en tommy is er al een beetje terug door , maar zweet alsof hij 60graden warm heeft . Ik maak me echt zorgen om hem en hoop dat we niet naar het hospitaal moeten met hem . Maar hij is gewoon versleten , en overtuigt me dat alles ok is . Rond 6u aangekomen in campo grande , en hij voelt zich al een stuk beter , maar heeft wel dringen een bedje nodig . Dus zonder verwijlen een hostal gezocht en tommy kruipt in zijn bed . Plots verteld hij me dat hij zijn tasje vergeten is in de bus . Wij terug naar buiten , ai ai ai , de bus is reeds vertrokken . Een vriendelijke persoon spreekt ons aan in het engels over een pantanal tour en help ons naar onze bus te bellen , en de tas te recuperen . Dit lukt en binnen het half uur kunnen we terug in bed . Na een paar uur ben ik wakker , en verken ik de stad . Tommy slaapt rustig verder . Rond 12u30 ga ik terug naar het hostal , en zie dat mijn makker al terug een heel stuk beter is . We keren terug naar onze reddende engel , en luisteren naar zijn pantanal-tour voorstel , en dit blijkt duidelijk de beste die we al hebben gehoord , dus boeken we dus deze direct . Deze persoon helpt ook tommy met zijn vlucht naar Santiago te boeken aan een schitterende prijs . Deze mensen zullen ons zelfs morgen voeren naar de luchthaven om mijn pa op te halen , gratis , als dat geen service is ... Ook krijgen we nog wat info over onze volgende halte na de pantanal , Bonito , een schitterende stad in een schitterende omgeving alwaar we zullen gaan snorkelen en gaan zwemmen tussen piranhas , en watervallekes gaan bezoeken , allemaal prachtig dus . Tevreden gaan we het stad in om iets te gaan eten. Daarna nog efkes op internet (nu dus bezig hiermee) en direct naar bed , en morgen mijn pa gaan ophalen om de pantanal in te trekken . Kben feitelijk ongelooflijk content morgen mij pa te zien , niet alleen omdat ik mijn familie mis , maar ook omdat hij tenminste een woordje portugees spreekt . Spaans konden we ons plan trekken , maar int portugees blijkt dit een stuk moeilijker . Dus tevreden laat ik jullie nu , want ik ga in mijn nest gaan kruipen om morgen fris voor de dag te komen . Slaapwel iedereen , ... een volgend verslag zal voor na de pantanal zijn , dus tot binnen een 5tal dagen ...
Na het ontbijt naar onz tour operator , zij brengen ons naar de luchthaven. Pa landt om 9u15 , maar al snel blijkt dat er vertraging is op zijn vlucht . (Niet ongewoon in Brasilie) Ok pa is er , en na een pintje in de luchthaven terug naar Campo Grande , inchecken in ons hotel . Iets gaan eten in de churrascaria om de hoek . mmm mmm mmm met de nodige pintjes erbij , niet slecht... Onze touroperator geeft ons nogmaals de uitleg , en we boeken onze 4daagse pantanal trip bij hen . Daarna gaan we met zijn 3en naar een park , Parque nacões indigenas . Een groot park met vijver waar we efkes in rondwandelen en wat fotookes nemen . Daarna terug naar ons hotel , een douchke en iets gaan eten . Een gezellig terras met live muziek , we nemen steak friet , een pizza en de nodige pintjes . Als afsluiter nog een caipirinha , en gaan slapen in hotel .
Volgende morgen ontbijt in hotel , en de bus op richting Pantanal . De bus neemt ons mee tot Burraqa de Piranhas , alwaar we worden afgehaald door onze Pantanal-verblijfplaats . Met zijn allen in de pick-up truck (Nissan) , ik en tommy achterin de laadbak want er is geen plaats genoeg binnen . We rijden een uurtje langs de park-road alvorens we inslaan richting onze poussada (onze verblijfplaats). Het is een mooie ranch waar ze paarden kweken , vlakbij de rivier , met camping , zwembad en de nodige hangmatten . In onze poussada hebben ze net een koetje geslacht en die zijn ze nu aan het uiteenhalen , het echte leven op een echte working farm . Poussada Santa Clara . Aangekomen om 16u30 spreken we af in de bar waar we de nodige pilsjes nuttigen alvorens het avondmaal klaar is . Het eten is mega lekker . Na het eten nog wat pilsjes en vroeg in bed .
Volgende morgen ontbijt om 7u. Ik ben reeds wakker van 6u , en heb dus de sunrise kunnen meemaken in de Pantanal . Schitterend . Na het ontbijt was er een wandeling voorzien met onze gids Carlos . Een toffe tiesten die een klein woordje engels spreekt . De wandeling is prachtig . In het bos (palmbomen) zien we de nodige vogels , een armadillo , een hert , een nest brulapen , en de nodige krokodilloos ... Ongelooflijke belevenis . Wat een omgeving , wat een natuur . In onze groep zitten ook 2 meisjes van Denemarken , maar dat zijn 2 giegeltrutten waarvan ik me afvraag waarom die hier zijn . Wij echte bosklappers , natuurmensen , en halve ramboos , en dan 2 deense geiten ertussen . Enfin , al bij al een schitterende beleving . Dan terug naar de poussada om 12u stipt het middagmaal te nuttigen . Het is het lekkere vleesje van het koetje die gisteren werd geslacht , verser en beter kan het niet zijn . Het smaakt dan ook heerlijk . Na de middag is er de SIESTA , en de volgende uitstap is om 14u30 , een jeep-safari . Ik en tommy (2 fitte manspersonen) nemen geen siesta, en gaan naar de rivier om er met een bootje te gaan varen . Om 14u30 terug , met zijn allen in de laadbak van een omgevormde camion waar ze 2 houten banken opgezet hebben . Bedoeling is dat we een 5tal uur onderweg zouden zijn met onze truck , maar na anderhalf uur breekt die , ... Niet te herstellen , dus te voet verder . De chauffeur gaat te voet terugkeren naar onze poussada , en een andere truck nemen en ons terug ophalen . We wandelen nog een heel stuk verder langs de park road , en zien nog veel vogels en krokoos en andere beesjes. We keren terug naar onze truck want de duisternis begint te vallen (17u begint het en tegen 18u is het donker) . We komen terug bij onze truck tegen 18u en het is dus reeds donker . De nodige trucks passeren ons en tutteren vleitig , maar nog geen truck van onze poussada te zien . Ook passeren er ons zeker een stuk of 6 motocrossers die met een hels lawaai en een ongelooflijke snelheid over de zanderige park road vliegen . Dit is erover , in zoon omgeving met al dat wildlife hier , op die manier , ongehoord .... Rond 19u is onze andere truck er , het is den jeep van de baas . Daar kunnen we niet met zijn allen in , maar niet getreurd , een trekkabel aan onze truck , iedereen terug erin , en zo worden we terug naar onze poussada gesleept . Het is eens iets anders , ook een mooie belevenis , hoewel we de hele weg in het stof zitten van de eerste wagen . Toch is het een mooi zicht , een zanderige weg , langs beide zeiden palmbomen met vogels en beestjes ertussen in , en dit alles verlicht met de koplampen van den jeep . Om 20u terug in de poussada , snel eten , dan nog iets drinken , en het bedje in tegen 23u . Een schitterende eerste dan in de Pantanal . Dat is zeker .
De volgende dag sta ik op met tommy om 06u om de zonsopgang te zien . Echter toen we buiten zijn , is het te bewolkt om iets van de zonsopgang te zien . Dus besluiten we maar om op ons eentje het achterliggende bos in te gaan om de zaak te verkennen . Het is er ongelooflijk dichtbegroeid en moeten ons een weg banen tussen de palmen , lianen , stekkerplanten en uitwerpselen van de vele dieren die er in leven . We horen de brulapen roepen en besluiten op het geluid af te gaan . Plots besef ik dat we slecht een uurtje tijd hebben om terug te zijn voor het ontbijt , vlug kijk ik op mijn gsm , en stel vast dat het reeds 07u20 is . Dringend tijd om terug te keren , te ontbijten en om 08u start de volgende activiteit . Toen we ons omkeren stellen we vast dat terugkeren niet zo simpel zal zijn , we passeren tot 2 maal toe dezelfde plaats , dus we lopen in cirkeltjes . We kruipen in een boom , om vanuit de hoogte te zien waar onze poussada ligt , maar het enige dat ik zie is bomen , bomen , bomen , en nog eens bomen . Na veel sukkelen geraken we uit het struikgewas en zijn terug op de poussada omstreeks 07u50 . Nog snel een boterhammetje , een kopje hot coco naar binnen . Nog wat bananen en appels mee in de zakken , en we zijn klaar voor onze volgende activiteit . Paardrijden ... Nog nooit gedaan , en feitelijk ben ik beetje bang van deze grote beesten . Maar we laten ons niet kennen en springen op de rug van het ros . Al snel is duidelijk dat dit beest ervaring heeft met groentjes op zijn rug , en al vlug leer ik de kneepjes , en het paardje luisterd gedwee naar elk bevel dat ik hem geef . Dat voelt goed , het is na een tijdje zelfs echt leuk om te doen . Gezien mijn paard kleiner is dan die van de rest , raak ik steeds achterop tijdens het wandelen , en moet ik hem een por geven zodat hij in lichte looppas terug aansluiting vindt met de rest van de groep . Ik raak steeds beter in het spelletje en het duurt niet lang voor paard en ruiter een te duchten geheel vormen in deze wildernis waar we door draven . Ik amuseer me kostelijk . Ik slaag er zelfs in om mijn paard af en toe te doen stilstaan zodat ik mijne kodak kan bovenhalen om wat fotoos en filmkes te maken . Na een grote 2 uur staan we terug in de poussada , en als een echte Winnetou meem ik afscheid van mijn paardje . Wat een belevenis . Echt prachtig , ik zou de hele dag kunnen paardrijden , maar voor deze namiddag staat echter iets anders op het programma . Dus vlug het middagmaal naar binnen gewerkt , en in de namiddag gaan we een boottochtje doen op de Rio Adobral , met aansluitend wat piranha fishing doen op de rivier . Het vissen van deze dieren blijkt echt niet moeilijk te zijn . Steek een stukje vlees (lekker bloederig) over je haak , en binnen de kortste keren voel je beweging aan je stokje . Vlug aanslaan , en je hebt een piranha vast . Gulzige beesten zulle , met inderdaad heel scherpe tandjes . De kleintjes moeten terug , de grootste houden we om savonds op te eten . Ook het boottochtje heen en terug was prachtig . Het was echt idyllisch de rivier op te varen met een grote speedboot-achtige kanoe . In zoon omgeving , veel bochtjes , en na iedere bocht terug een prachtig zicht die ik direct vastleg op mijne kodak . Oja nog iets , toen we piranhas aan het vissen waren kwam een kroko ons vergezellen , hij bleef mooi op anderhalve meter van de boot liggen . Onze gids nam af en toe een visje , haalde er een draadje door , en hield die 30cm boven de kroko uit , die sprong dan op , opende de bek en hop de vis was weg . Dat leverde ook enkele leuke kiekjes op . Savonds om 19u avondmaal (vlees maar ook onze piranhas) , en daarna speelden we wat poker met zijn 3en , vergezeld van de nodige biertjes en caipirinhas . Na het eten vernemen we dat er 2 francaise meiskes in de camping zitten , en dat die elke avond samen met hun gids rond het campvuur zitten . Wij dus daarheen om ons frans wat bij te schaven . Daar toegekomen wat gepraat bij het kampvuur , en de gids vertelde ons dat we verdikke voorzichtig moesten zijn als we terug naar onze poussada gingen . Omdat er al een paar dagen een jaguar gesignaleerd is tussen onze poussada en de camping . Dat hij daar met zijn vrouwtje en zijn babytjes rondhing . En dat die beesten erg territorium gebonden zijn en indien de jongsjes erbij zijn , ze direct tot de aanval over zouden gaan . Wij geloven dat niet direct , omdat diene gids van hen nogal een blaaskop was , en omdat we dachten dat hij aan het zeveren was . (Later zouden we dit wel gaan geloven omdat we smorgens zijn sporen zouden zien in het losse zand) Nog wat cachaca gedronken en terug naar onze dorm gesukkeld , en goed geslapen . Alweer een schitterende dag in de Pantanal .
Volgende dag terug ontbijt om 07u, activiteit start om 08u . Normaal zouden we gaan wandelen , maar aangezien we allemaal liever zouden met de paardjes gaan rijden , hebben we dat dan ook kunnen doen . Vandaag voelen we ons nog iets beter in het zadel zitten , en daarom gaat het tempo iets de hoogte in . We gaan over van wandelen , naar lichte looppas en we gaan zelfs bepaalde stukken op topsnelheid tekeer . Wat een gevoel is dat . Wat een kracht gaat er uit van de paarden , het stof vliegt hoog op achter ons , en we voelen ons echte indianen op onze mustangs . (geen cowboys , want ik heb een zwak voor de indianen , en niet voor de cowboys) ... Tijdens onze rit toont onze gids ons de sporen van de jaguar en zijn gezin , dus het verhaaltje van de andere gids blijkt toch waarheid te bevatten . Terwijl dachten dat hij dat zei omdat hij wilde alleen zijn met de 2 francaises . Blijkbaar hebben we ons toch in het hol van de leeuw gewaacht . Maar alles is goed afgelopen , en dat is maar goed ook . Daarna volgde het laatste middagmaal , het einde van ons pantanal verhaal . Tijdens het eten bekijken wat we zouden doen in Bonito , en blijkt dat de uitstappen ginder erg veel geld kosten . Na rijp overleg tussen ons 3 hebben we besloten om nog een extra dag in de pantanal te blijven , en het verblijf in Bonito in te korten met 1 dag . De baas kon dit erg apprecieren en bood ons direct een gratis caipirinha aan van het huis . We mochten van de patron ook kiezen welke uitstappen we nog zouden doen voor die extra dag . Gezien onze jeep-safari van 2 dagen geleden slechts half is kunnen doorgaan , besluiten we deze namiddag deze te herdoen . Al snel werd je jeep klaargezet en konden we vertrekken voor onze trip . Er werd besloten om pas om 16u te vertrekken , omdat we dan ook een nacht safari konden hebben op de terugrit . Ditmaal geen motorpech en we kunnen een heel stuk dieper in de pantanal trekken . Bijgevolg zien we ook nog een aantal beesjes die we nog niet hadden gezien . We zien onderandere massas capibaras en de giant otter . De otters zien we slechts vanop een afstand , en dan nog slechts kun kopje boven water , want ze zijn aan het zwemmen . We zien ook een paar tujujus (grote witte vogels) , en een beesje waarvan ik de naam niet meer weet , maar het is verwant met de fox en het klimt in de bomen . Echt tevreden omdat we nog zoveel hebben gezien dat we nog niet hadden gezien , keren we terug naar de poussada waar we een lekker avondmaal kunnen nuttigen , en bij wat caipirinhas en biertjes nog wat poker spelen . Daarna onder de wol en goed uitrusten .
De volgende dag keert mijn pa terug naar campo grande met de bus omdat hij in de namiddag zijn vlucht richting sao poalo heeft . Wij blijven nog een voormiddag in de pantanal omdat onze bus slechts om 15u30 vertrekt . Daarom kunnen we nog een extra uitstap doen met onze gids . We kiezen een boottochtje met de motorboot , maar dan de andere richting van de rivier op . Alweer blijkt dit een goede keuze te zijn omdat we weer zoveel moois beleven . We zien een familie capibaras aan de waterkant hun dorst lessen , en leggen dit tafereel vast op de gevoelige plaat . Ook zien we verder een nest krokoos liggen op de oever , de gids legt de motor af , en we drijven rustig in hun richting . Enkele ervan zwemmen weg , maar ook enkele blijven rustig van de zon genieten , op ongeveer 1meter van onze boot , dat levert meteen enkele close up fotoos van deze schitterende beesten op . Dan stoppen we aan een soort baaitje aan de rivier . Ons eigen privestrand langs de rivier , met nergens iets van de beschaafde wereld te merken . We stoppen daar voor een half uurke , genieten van de rust en de natuur , nemen enkele kiekjes , en dan de terugweg , ... We vragen onze gids om eens full speed te gaan , omdat dit schitterend is om eens een filmke van te maken . Wooow nu gaan we voluit en het gevoel is prachtig , de boot botst op en neer over het anders rustige water , plots legt de gids de boot stil , en toont ons op de oeverkant een gezinneke giant otters . Deze beesten zijn vrij schuchter en vliegen meteen het water in , maar net niet snel genoeg om te voorkomen dat ik ze kan vastleggen op mijn cameratje . Schitterend , zulke grote beesten . Het lijken wel dolfijnen met poten onder , mega om die nog gezien te hebben . Terug aangekomen op onze poussada nuttigen we een lekker middagmaal , en rusten nog even uit in de hangmatten alvorens afscheid te nemen van deze schitterende plaats in de pantanal . De vriendelijke mensen begeleiden ons naar waar we onze volgende busrit kunnen nemen , richting Bonito . De chauffeur blijft wachten bij ons tot we in de bus zitten , en rond 15u30 de bus op richting volgende bestemming . We komen toe in Bonito rond 19u30 , dus is het terug donker . Uitgestapt worden we direct aangesproken om mee te gaan met een busje naar het International Youth Hostel . Dat doen we dan ook , en checken daar vlug in , en eten nog een lekkere hamburger in onze nieuwe verblijfplaats . mmm mmm mmm . Ondertussen blijkt dat er voetbal op tv is . De copa america . (Een competitie om te zien welk land het beste is van heel noord en zuid amerika) . De eerste match die we kunnen bewonderen is : Equador - Chili , de uitslag is 2-3 . De volgende match blijkt een klepper van formaat te zijn : Mexico - Brasilie . Iedereen schuift bij om hun eigen gladiatoren naar de overwinning te schreeuwen . Maar dit alles blijkt onvoldoende , brasilie is de beste ploeg , heeft de beste kansen , maar mexico wint uiteindelijk met 2-0 . De sfeer lijkt gebroken , en al vlug kruipt iedereen ontgoocheld in zijn bed . Dus wij volgen hun voorbeeld .
Volgende morgen , een lekker ontbijt naar binnen rond 08u , en tegen 09u zijn we klaar om het het busje naar de blue cave te gaan. De Grutto do lago azul , zoals ze hier zeggen . Het is een grot met massas stalactieten en mieten , of mieten en tieten , afhankelijk of je de zaak van onder of van langs boven bekijkt ... ... Met een gids erbij die geen kloten engels kan duren de uitleg fases iets te lang , gelukkig is er een spaanse chica mee die een woordje engels praat , en die ons van een gebrekkige uitleg verschaft . Hieruit kunnen we opmaken dat de bovenkant van de grot van kalk-achtige specie is , en dat daardoor er water en specie door het dak naar binnen sijpelt . Vandaar dat er in de grot een meertje is , en ook dat er daardoor mieten en tieten te zien zijn op het plafond en op de grond . (begrijp je ) ... Ook verteld deze spaanse furie ons dat er in de tijd skeletten zijn gevonden van voorhistorische dieren zoals de Sabretooth Tiger (voorloper van onze tijger en leeuwen) , en ook van verschillende sloths (weet niet wat deze zijn , maar waarschijnlijk niet deze die je in het casino kunt vinden ) . Genoeg uitleg , laat ons naar beneden gaan kijken naar dat meertje dat schijnbaar azuurblauw zou moeten zijn . Toen we halverwegen zijn kunnen we reeds het prachtige azuurblauwe water ontwaren . En dadelijk schiet mijne kodak in actie . Zonder succes , ik slaag er niet in de mooie kleur van het water vast te leggen . Plots verteld de gids in het portugees dat we onze camera in modo nocturno moeten zetten , en alvorens de spaanse het ons kan vertalen had ik al door dat em wilde zeggen in nacht-mode . ( Mijn portugees reikt toch verder dan ik dacht , hoewel je daarvoor geen portugees moet kennen ) En als een klein kind leg ik de ene na de andere foto vast . Probleem met deze stand dat de sluitertijd van mijn diafragma een paar seconden is , dus moet ik mijn camera op de grond zetten om geen wazig beeld te hebben . (Gezien ik gister iets heb gedronken is mijn hand niet zo vast als die zou moeten zijn ) Toch slaag ik er in om de nodige schitterende fotoos te nemen van dit hele gebeuren . De grot is niet zo heel groot , dus na een uurke staan we terug buiten in de stralende zon , maar met enkele prachtige fotoos bij op mijn kodaksje . Tevreden keren we terug naar onze hostal waar we de volgende hamburger tot ons nemen , ze zijn dan ook overheerlijk . Ondertussen kijken we op de lijst van mogelijke activiteiten , en spreken met enkele andere gasten van het hotel over wat nog de moeite is om te doen . Blijkbaar is het plaatslijke openlucht zwembad ook erg de moeite , slechts 7km van ons hostal , dus besluiten we dit te doen . We huren een fiets in het hostal en fietsen daarheen . Daar aangekomen blijkt het een rivier te zijn met helder water waar echt honderden grote vissen in zwemmen . Daarnaast ligt een groot grasplein , een volleybal pleintje en 2 restaurant-bars . We genieten duidelijk van het goede weer , de omgeving , en alle mooie chicas die hun reeds bruine kleurtje wat bijwerken . Rond 17u keren we terug hostal-waarts , en besluiten om in het dorpje iets te gaan eten . Een pizza en een lazagne , telkens voor 2 personen . We moeten echt duwen om alles binnen te krijgen , maar de laatste stukjes pizza blijken er teveel aan . We betalen , en keren terug naar het hostal . We nemen een douche , en zouden op tinternet gaan , maar na de douche zie ik dat niet meer zitten (reeds 21u) en besluit om direct te gaan maffen . Tommy gaat nog op tinternet en drinkt nog wat biertjes aan de bar , alvorens ook het bed in te duiken .
De volgende morgen ontbijt om 8u , en besluiten om geen ochtend-activiteit meer te doen , maar ons rustig klaar te maken om deze namiddag terug naar campo grande terug te keren met de bus . 14u30 de bus , samen met een amerikaans meisje (knap ding) uit New York . Zij reist niet graag alleen , en wil graag met ons de bus op richting campo grande . Wie zijn wij om tegen dergelijk schoon wild neen te zeggen . Aangekomen in campo grande rond 20u , ingecheckt in het hostal aan de bushalte , en vlug iets gaan eten . Tijdens het eten en het drinken komen de tongen los , en vertellen we ronduit over onze reis , ons leven , over vanalles . Wat is ze leuk om mee op te trekken . Haar naam is Annit , en ze is een indisch meisje die in Brooklyn New York woont . Haar ouders hebben daar een kledingzaak , zij werkt in een bedrijf als mode ontwerpster . Ze is voor 5 maand op reis , en heeft daarom haar werk moeten opzeggen . In USA hebben ze slechts recht op 2 weekjes verlof , en die mogen ze niet na elkaar nemen . Dus veel andere mogelijkheden zijn er niet om te reizen . Rond 23u zijn we terug in ons hostal voor een gezonde nachtrust . Ik neem afscheid van beide reisgenoten. Annit neemt morgenmiddag de vlucht naar sao paolo , en mijn makker tommy morgenvroeg om 07u . Gezien ik eens wil uitslapen nemen we beiden een aparte kamer , en nemen afscheid . Ik neem mijn vlucht naar Sao Paolo om 18u30 (strakjes dus) , en tommy reist door naar Salvador de Bahia voor nog eens ruim 4 weken brasilie . Ik heb slechts 2 dagen te gaan voor ik mijn vlucht terug heb vanuit Rio de Janeiro .
Vervolg ... Om 18u30 vlieg ik vanuit campo grande naar sao paolo . Daar wordt ik opgepikt door iemand van pa zijn werk , slaap ik in hetzelfde hotel als hen , en dan ... Dan neem ik smorgens de bus richting Paraty . Een klein maar mooi vissersdorpje op 250km van Rio . Daar blijf ik 1 dag , overnacht daar , en de volgende morgen neem ik de bus richting Rio airport , waar ik mijn terugvlucht heb om 16u30 . Ik kom aan in Parijs 03/07 rond de middag . Daarna neem ik de thalys richting brussel . En dan haalt mijn broer me daar op , ofwel neem ik de trein tot brugge of torhout .
Dus hierbij zal ik mijn blog afronden , en vanaf woensdagavond kunnen julli me terug bereiken op de aloude manier , via de gsm ofwel op mijn gekende adres in torhout ...
Het is een schitterende reis geworden , nog veel beter dan ik had durven dromen . Dit is natuurlijk ook te danken aan mijn reisgenoot , die er voor mij een ongelooflijke tijd heeft van gemaakt . Hopelijks heb ik hem de gunst kunnen terugdoen , dat hoop ik uit de grond van mijn hart . Ook mijn pa waar ik een ongelooflijke tijd mee heb gehad in de Pantanal . Ook de andere mensen die we op onze reis hebben leren kennen , ... En ook allen die mij een mailke gestuurd hebben of een reactie op mijn blog hebben gezet . Zo vernam ik ook wat er in belgie gebeurde , en waren jullie toch niet zo heel ver weg van me .
Hopelijks hebben jullie ook genoten van het lezen op mijn blog en op dat van mijn reisamigo ...
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mailen tijdens de reis ...
Om praktische redenen heb ik een ander email adres gemaakt voor tijdens de reis . Je kunt me dus emailen via dit formulier , of rechtstreeks: jdtravelblog@hotmail.com . Gelieve mopjes en zo naar mijn oud email adres te sturen , en niet naar dit . Alvast bedankt , Joaquin
