... dan ben ik moe! Man, wat is dat toch? Schijnt de zon, dan zou ik tot de late namiddag slapen. Giet het water, dan ben ik hyperactief. Oké, ik moet niet overdrijven. Mijn conditie laat te wensen over. Sinds november een abonnement op de fitness en ik ben toch wel al de volle 3 keer geweest. Stilaan opbouwen, zo zegt men toch?
Ook mijn 'andere' conditie is er niet te best aan toe. Ik ben sinds begin februari officieel tijdelijk weduwe. Oooooja, voor wie naar Tenerife op reis gaat: de James Dean look-a-like van Thomas Cook is al bezet. DOOR MIJ. Als hij nu ook nog terugkomt naar zijn muze, ben ik tevreden. Neeee, ik heb echt geen moeilijk karakter. Alleen, wat van mij is, is van mij.
Wat is dat toch met ons vrouwen tegenwoordig? Zijn we nog steeds instinctief moeder aan de haard, kneusje, geboren oude vrijsters? Waarom neem ik niet het eerste vliegtuig? Voilà, wij vrouwen met ons eeuwige plichtsbesef, onze honkvastheid.
Ben ik nu echt over mezelf bezig? Een uitgerangeerde chiromeid, le jeune premier op de middelbare school, de grote mond met het kleine hartje, de ruwe bolster blanke pit. Ik moet serieus gaan opletten dat ik hier geen dingen neerpen die ik op de duur zelf nog ga geloven.
