Zondagmiddag stond een wandeling aan de Maas op het programma. Vermits het zaterdag ideaal wandelweer was, dachten we dat dat zondag ook zo zijn. Niet dus. Snijdende kou.
Maar het hondje had zin, zo dus op pad, goed ingeduffeld, de hond al snuffelend. In de verte zagen we een grote hond die onze richting uitkwam. Het bleek een briard te zijn vergezeld van twee dames. Jazzie gaf eigenlijk geen kick en liep rustig door. De briard wilde wel eens op onderzoek en begon wild aan zijn lijn te trekken. De dame aan de andere kant van de leiband werd achter hem over het asfalten paadje getrokken. De hond langs mij door richting Heidi en Jazzie, de dame tegen mij op botsend er achteraan slepend, in een poging om de briard terug in bedwang te krijgen.
Ikke dus effe mijn handen uit mijn zakken (geen handschoenen) om de leiband te pakken en de briard tegen te houden. Als gentleman ben ik natuurlijk altijd bereid om een damsel in distress uit de brand te helpen. De dames konden het ook appreciëren. Enfin, eigenlijk geen ramp gebeurd, het laat alleen maar zien dat een grote hond in bedwang houden niet simpel is en de nodige kracht vereist als het hondje, oftewel niet goed opgevoed is, of zijn opvoeding effe vergeet.
Het maakt ons ook duidelijk dat die van ons hetzelfde kan doen, als we niet oppassen. We weten van onze vorige woef dat Heidi een volwassen steigerende leo ook niet de baas kan. Zelfs nu is dat al moeilijk en Jazzie is amper zes maanden.
Efin: verder op pad en alles verloopt vlekkeloos voor de rest. Vlak aan de Maas is de wind nog kouder, dus onze wandeling wordt ingekort en we gaan gauw terug richting binnenland over de winterdijk. Jazzie wandelt redelijk voorbeeldig: ttz, niet op volgen maar wel zonder aan de lijn te trekken. Hij heeft wel alle honden gezien, ook als ze heel eind verwijderd zijn, maar hij blijft rustig. We komen nog een pincher tegen en een familie met drie honden met daarbij een chihuahua die blijkbaar ontsnapt is. Ik moet denken aan al die konijnen in de oude kleigroeve waar de chihuahua naar toe loopt. Als die die kleine rat te pakken krijgen .ocharme . Revenge of the rabbits.
Maar hij heeft geluk, hij wordt snel terug gevangen.
Deze morgen na een lange tijd eindelijk weer eens puppyklas. Terwijl de oefeningen thuis best lukken, is het op school andere koek. Daar zal het contact met de andere puppies wel niet vreemd aan zijn. Leo's zijn immers super gemakkelijk af te leiden als er andere honden, zeker leo's, in de buurt zijn.
Vandaag was het "socialisatie" en er waren ook enkele leo's aanwezig van andere klassen. Die waren er ook voor een gezamelijke fotoshoot op het einde van de les.
Vandaag moest er dus een soort hindernissenparcours afgelegd worden door de puppies: Verschillende ondergronden, horden, tunneltjes, ballenbaden, paraplu's, ballen, fietsen etc. Natuurlijk ging dat moeilijk, zeker op het begin. Kamiel kwam dan maar helpen, zodat onze puppy het goede voorbeeld zag. Eerst kamiel op de tafel, toen volgde Jazzie ook. Met de hulp van de juffrouw, ging hij ook redelijk goed in het ballenbad. De verschillende ondergronden gingen ook goed, net zoals de tunnels. Tunnels kent ze van thuis, ze moet immers door een "tunnel" onder mijn werkbank om buiten te kunnen. MInder goed - of helemaal niet - gingen de dingen waar ze "over" moest: planken, horden...
Verleden keer hadden we kaas bij als extra lekker snoepje en dat lukte op het begin wonderwel. Naderhand wilde ze de kaas ook niet meer. We kregen toen kippenworstjes van Tosca om eens te proberen en dat lukte heel goed. Vandaar dat we vandaag ook kippenworstjes bij hadden.
Helaas, thuis gebeurde hetzelfde als verleden keer met de kaas: Eenmaal uit de auto en binnen moest ze overgeven: 3 x slijm en kaas . Ook vandaag moest ze overgeven toen ze binnen was: slijm en kippenbrokjes . Deze keer moest haar "doggiebag" eraan geloven . Bij de gewone brokjes die ze vorige keren op school kreeg, had ze geen last. Waarschijnlijk is haar maag niet ingesteld op "vreemde voeding" vermoeden wij... Ofwel wagenziek? In alle geval gaat ze volgende keer niet onmiddellijk naar binnen als we eenmaal thuis zijn, maar zal ze een tijdje buiten moeten blijven...
Hieronder nog wat foto's.
Kamiel heeft zojuist het goede voorbeeld gegeven en komt eens kijken of Jazzie het goed doet....
Het is hier al een veertien dagen wreed stillekes. Als je niks te vertellen hebt, moet je zwijgen. En vermits er niets te vertellen valt Of toch:
Puppies groeien als kool.
Puppies krijgen nu al hun echte tanden en staan nu enkele dagen terug op gesopte brokken, net zoals in het prille begin bij de fokker, wegens anders niet eten.
Puppies van nu zijn slimmer dan puppies van vroeger: in de veranda op de keukenkast gaan staan om de keukenrol te pikken en netjes te verdelen op het gazon, is geen probleem. Den deze is blijkbaar wat slimmer en vindingrijker dan Sisko, onze vorige leo.
De wasmand op de keukenkast is dus ook niet veilig. Iemand heeft ze deze nacht van de kast geduwd. Gelukkig was het vuile was (anders was het toch weer terug vuile was geweest . Gelukkig neemt een puppy genoegen met wat kaassokken om lekker op de sabbelen.
Verleden zondag zijn we voor het eerst met de kleinste naar de leonbergerwandeling geweest in Bokrijk.
Het weer viel reuze mee: droog en niet te koud, niet te warm (kan ook moeilijk in deze tijd van het jaar). Er was veel volk. Of er meer of minder volk was dan andere jaren, kan ik niet beoordelen, het is immers onze eerste keer. Er waren ook redelijk wat puppies aanwezig.
Na de inschrijving was het effe wachten op het startsein. De "grote" honden kozen meestal voor de lange wandeling (9 km dacht ik). Voor de puppies was er echter geen aparte wandeling voorzien, alhoewel ik dat verwacht had. Zij moesten mee met de "kleine" wandeling. Ik vond deze wandeling toch wat te lang voor kleinere puppies zoals Jazzie. Een aparte puppywandeling was hier beter geweest. Komt daarbij dat wij nogal wat achterop waren geraakt en daardoor de groep waren kwijt geraakt, verloren gelopen, en dan ook nog meer hebben moeten afleggen dan voorzien. Schoonmama is immers niet zo goed te been en kwam alleen mee, omdat wij een korte wandeling verwacht hadden. Die had zij zeker aangekund. Nu waren wij door de te lange afstand "hopeloos" achterop geraakt.
We hadden in de achterhoede echter het gezellige gezelschap van een Maastrichts koppel met hun twee kinderen en met een Leopuppy van ongeveer dezelfde leeftijd als Jazzie, en nog een onduidelijke andere kleine hond. We lieten het dus niet echt aan ons hart komen dat we "verloren" waren gelopen: uiteindelijk zullen we wel arriveren.
Onderweg hielden we een fietser staande om te vragen of ze een leonbergerroedel gezien hadden - niet dus - en of het nog ver was tot aan de speeltuin ? "Nog ongeveer een km rechtdoor", was het antwoord. Nou, die kilometer bleef maar duren naar onze goesting. Dan nog maar een fietser staande gehouden, eentje die niet te hard reed, want die hardrijders stoppen toch niet. "Of het nog ver is tot aan de speeltuin en of we nog op de goede weg zitten?" "Ja, nog ongeveer een kilometer....!?!!"'
Uiteindelijk bereikten we toch de parking waar de auto staat. De Nederlanders gingen direct naar hun auto en terug richting Nederland. Nog effe wuiven en kwispelen bij het voorbijrijden van hun auto. De rest van de familie is dan uiteindelijk ook gearriveerd, want zij waren weer wat achterop geraakt. Schoonmama en schoonpapa gaan ook direct terug naar huis. (Later blijkt dat zij in de Lunchgarden zijn gaan eten).
Wij en de puppy gaan kijken of we wat te eten krijgen. We gaan effe buiten op het terras zitten. We hebben geen maaltijd besteld, omdat we niet zeker wisten of we konden meegaan. Ik ga effe kijken in het restaurant of er iets te bikken valt. Dat valt goed mee, er is eten te krijgen. Als ik terugkom, heeft Jazzie Heidi blijkbaar omver getrokken toen zij - Jazzie - in haar enthousiasme naar een andere puppy wilde, die langsliep. Heidi had dat niet gezien en werd dus verrast door de uitval van Jazzie, waardoor zij dus achterover van haar stoel valt. Dat valt niet mee, zo een wilde puppy....
Enfin, om af te ronden: de puppy uiteindelijk toch in de auto gezet terwijl ik friet stoofvlees bestelde. Was onverwachts lekker, zeker voor een "grootkeuken", zeker beter dan de lunchgarden....
Daarna nog effe dag zeggen en terug naar huis om op de doggiebag in slaap te vallen.
Zondag de puppy ingeladen en naar het verre Zandvliet gereden, naar onze
Antwerpse vrienden K en M en hun twee kinderen. De puppy 'moest' mee op
uitdrukkelijk verzoek.
Zo gezegd, zo gedaan. Jazzie had natuurlijk
dadelijk de volle aandacht van de ganse familie en liet zich die
welgevallen. Moe zijn was er niet bij: spelen, wandelen, spelen: alles
werd goed verteerd. Het weer was uitzonderlijk goed voor deze tijd van het jaar, dus konden we buiten zitten en de puppy en de kinderen in de gaten houden.
De kippen in de tuin werden door Jazzie van hanekam tot kippenpoot bekeken en dat vonden die niet leuk, ze tokten zo ver mogelijk weg van haar....Waarschijnlijk deden de kippen haar denken aan haar eendje, Kwakie, en daar mag ze mee spelen.Waarom willen deze kippetjes dan niet met haar spelen?
Vermits de echte kippen niet willen meedoen: dan maar spelen met Kwakie de eend.
We leerden zondag ook nog het grote geheim achter het waarom van de snelgroeiende leopuppys....
"Jazzie moet nog wat groeien", vond de kleinste en voegde de daad bij het woord....
Door de week valt er natuurlijk niet veel te vertellen, vermits je de hele dag moet werken en dus niet thuis bent. Vandaar dat we de puppyklas van zaterdag er nog eens bijhalen.
Springer and family.
Baasje met Kamiel, beter bekend als "the Kamielster"
Java, het zusje van Jazzie, en haar baasje
Tosca met baasje.
Krijgt mijn baasje nu een uitbrander??
Ha, mijn ander baasje is ook hier...
Springer heeft de juffrouw gezien.
Op de aanhangwagen, die wel puppyproof was, maar niet baasjesproof....
Op het begin had zij er maar weinig zin in. Veel liever spelen met de nieuwe klasgenootjes. Er waren twee oude bekenden: Springer de springer en Tosca, de nu nog kleine herdershond. De begroeting verliep enthousiast.
Er waren ook nog twee buldoggies bijgekomen: Obi een kleine witte en Kamiel, de karamelbruine. Met Kamiel was het dadelijk "dik aan".
De voltallige klas aan het werk.
Ik heb vandaag geen zin.
Zelfs snoepjes lust ik niet vandaag.
Tosca wil niet spelen.
Kamiel in actie.
En dan zeggen dat leo's niet willen spelen...
Na de les nog effe op bezoek bij Hoegie, de golden retriever van P & H. Hoegie was wat wild voor Jazzie die zich liever terugtrok. Enige actie is een kleine poseersessie op het muurtje in de tuin.
Zaterdag was de eerste schooldag van Jazzie. Ze zat bij Juffrouw Heidi in de klas. Haar enige klasgenootje tot nu toe is Springer. Nog één inhaalles volgende week en dan zijn ze normaal gezien met 4.
Kennismaking met Juffrouw Heidi van de eerste puppyklas en met Springer.
Wegens plaatsgebrek in onze keuken, staat ons nieuwe (en eerste) afwasmachine in de veranda. Door omstandigheden, waaronder een nieuwe puppy, zijn de verbouwingswerken voor het ordentelijk plaatsen van die machine nog altijd bezig. De veranda is nog altijd een (grotere) puinhoop (dan anders).
Maar nu wordt dus hoog tijd dat de veranda puppy proof wordt, want deze morgen lag het doosje met de afwastabletten op de grond. The Mrs had ze van de tafel gehaald, op de grond gegooid en er ook wat aan gelikt. Gelukkig waren ze niet lekker. Een stuk of vier tabletten waren wel vochtig, maar er ontbraken toch geen stukken, alleen de plastic was opgelost van twee tabletten.
We hadden het al opgemerkt dat ze met haar voorpoten op de tafel gaat staan, om haar speeltjes te pakken, maar daar verder niet bij stilgestaan. De ene leo is dus de andere niet, Sisko heeft zoiets nooit gedaan. The Mrs is wat slimmer. Straks dus opruimen geblazen om erger te voorkomen.
Door al die heisa met de tabletten was ik bijna het belangrijkste van de ochtend vergeten. Om zeven uur plofte ik effe op de zetel om mijn voorhetwerktaskekoffie te drinken. Toen merkte ik dat ik nog tien minuten over had voor ik naar het werk moest vertrekken. Effe lekker uitrusten, dacht ik toen. Maar helaas, ik was een kleinigheid vergeten: de puppy eten geven. Ocharme !!! Rust werd stress!!!
Als je de "loomheid" van een volwassen leo gewend bent, is het wel wat aanpassen geblazen aan het leven met een puppy. Zelfs als die puppy een lome leo zal worden.
Als je dan thuiskomt van twee dagen "werken" in de whiskybar op het Schots Weekend in Alden Biesen en je ploft je neer op je zetel om eindelijk wat te kunnen liggen uitrusten en je hoort wat ritselen ergens in huis, dan kan je dus weer op om te kijken waar die puppy nu weer aanzit. En dat stopt dus niet na een keer liggen en opstaan. Het leven van een puppybaasje is hard.
Vanaf de thuiskomst en na haar eten is de kleine in slaap gevallen na haar speeltijd met haar vriendjes bij de fokker.
Gisterenavond rond half twaalf moeten wakker maken voor het laatste plasje voor het slapen gaan, zo uitgeteld was zij. Slapen leggen is een beetje moeilijk. Zodra zij door heeft dat ze in haar hok moet, wil ze terug naar buiten of terug naar de living. Dus eerst alle deuren sluiten. In haar hok gaan doet ze ook niet zelf, voorlopig kan ik haar nog dragen, maar hoe lang nog Ze heeft er tot gisterenavond immers niet in willen liggen, ze kroop er telkens weer uit. Alleen deze nacht is ze in haar hok blijven liggen.
Deze morgen is ze na de speeltijd ook in haar hok gaan liggen, dat is de eerste keer dat ze er op eigen houtje is ingekropen.
Heidi zegt ook dat ze weer in de benen bijt sinds haar bezoek bij haar vriendjes. Ze heeft haar wilde kuren dus weer overgenomen van haar vriendjes zou je zeggen. Ze stopt wel onmiddellijk als we af zeggen, maar blijkbaar heeft zo een bezoek aan een roedel een verwilderende invloed op onze puppy. Of misschien is het gewoon toeval.
Zaterdag zijn we bij de ma gaan wandelen aan de maaskant. De reizen in de auto worden nu goed verteerd, geen gejank meer.
Daarna doorgereden naar mijn zus en daar de nodige aandacht gekregen van de kleinste van de familie. We zijn ook nog effe op bezoek geweest bij Digger, ook een leo van dezelfde fokker als Jazzie, dus eigenlijk een ver familielid. De kennismaking verliep vrolijk. De buurt had er een BBQ, er was volk genoeg en aandacht genoeg voor onze kleine, die zich dat liet welgevallen.
De twee kleinsten van de familie.
Op bezoek bij Digger, die met zijn kop boven het hek komt loeren. En nee, hij staat nergens op, zijn "pootjes" zie je onder het hek uitkomen...
Aandacht genoeg.
Buurtcomité rond de puppy.
Zondagvoormiddag: Baasje, mag ik mee met de moto?? En ja, die laarzen moeten ook eens een keertje gepoetst, baasje!!!
Zondagmiddag op bezoek bij de fokker en daar lekker gespeeld met de leo's van het huis en enkele puppy's die ook op bezoek waren.
Vermits ik een werkmens ben en dus per definitie moet werken, is er door de week weinig tijd om iets opwindends te doen met de puppy. Dat moet Heidi dus doen. Daarom heeft zij vandaag nog een poging ondernomen om met Jazzie te gaan wandelen hier vlak voor onze deur. De eerste pogingen tijdens de vorige dagen lukten niet, ze had te veel schrik van de auto's, vrachtwagens en tractors die op drie meter van onze voordeur voorbij vliegen.
Vandaag dus nog een poging. De eerste poging was een ramp, ze durfde niet de deur uit. Dan maar terug naar. binnen Effe daarna nog een poging ondernomen en toen ging ze vanzelf naar buiten. Heidi heeft met haar kunnen wandelen tot op het pleintje. Daarna was het dus andersom: bij de terugkeer wilde ze niet meer naar binnen.
De foto's zijn van deze avond.
Een snotneus met een wroeterneus. Uiltje ligt te wachten op de volgende speeltijd.
Gaatjes graven om de bovenstaande wroeterneus te bekomen.
Balletje heeft nu speeltijd, Ultje nog altijd niet.
Gisterenavond een tweede keer op met Zita op wandel geweest. Dat ging heel vlot. Daarna de hondjes weer samen gelaten, onder toezicht. Jazzie is haar angst voor andere honden gelukkig vergeten, want zij wil de hele tijd spelen. Zita echter lijkt nu schrik te hebben om dichterbij te komen, vandaar dat we een beetje waakzaam blijven en ze niet alleen laten.
Er is dus wat heen en weer gesnuffeld, maar samen spelen zit er nog niet in. Dat komt nog wel.
Gisterenmorgen met de kleine gaan winkelen. De autorit
naar Beringen leverde niet zo een goed concert op als dat van de eerste keer,
gelukkig, maar ze was toch af en toe luidruchtig.
Eenmaal aangekomen, hebben we ze in de auto gelaten en
zijn dus allet wee effe gaan winkelen. Toen we terugkwamen, lag ze rustig in de
koffer te wachten. Dus met een stilstaande auto heeft ze niet echt problemen,
ook niet met het alleen achterblijven in de auto. Maar als de motor draait, dan
wil ze blijkbaar soms effe meebrullen.
Tegen de avond zijn we op bezoek geweest bij de
schoonouders en hun chow chow, Zita. Eerst effe neus-neus aan de auto en dan
samen wandelen over het kerkhof. Na de korte wandeling zijn we samen de tuin in
geweest. De kennismaking verliep redelijk goed, maar als Zita wat te dichtbij
kwam, ging Jazzie toch lichtjes in onderdanigheid of ging ze wat uit de weg.
Maar deze keer dus geen vechtscènes.
Onder het avondeten - driesterrenkebab met looksaus -
bleef Jazzie buiten in de tuin en was Zita binnen, kwestie van bij de
nabijheid
van eten ze zeker niet samen te hebben. En: Jazzie kan ook nog niet
bedelen, en dat
willen we zo houden. En liefst geen ander eten dan haar brokken, vandaar
dat we ze buiten gelaten hebben, zodat niemand in de verleiding komt om
haar iets te geven.
Vandaag de hele middag bezoek gehad en bij het afscheid
nemen, hebben we Jazzie mee naar buiten genomen aan de leiband. Ze ging
deze keer zelf de treden af naar de straat toe, dus de angst voor auto's is
zeker geminderd. De wandeling gisteren in een rustige omgeving heeft haar goed
gedaan.
Veel nieuwe mensen op het kerkhof, maar ze zeggen zo weinig....
. Ook vandaag moest ze overgeven toen ze binnen was: slijm en kippenbrokjes
. Gelukkig neemt een puppy genoegen met wat kaassokken 
Een weekend vol actie voor de puppy.
