Het leven is hard,het leven is moeilijk. Dagelijks worden we op de proef gesteld door Allah Subhanahu Wa Ta'ala,als je de proeven doorstaat is het goed,zoniet is het slecht. Shytaan heeft je altijd in zijn macht,fluistert je vanalles in. Let je even niet op dan luister je naar het gefluister,wat niet goed is. Spijt komt pas erna,spijt voor je zondes. Het zal moeilijk zijn,het zal hard zijn,Sbar is dan wat je nodig hebt in die tijden. Allah Subhanahu Wa Ta'ala helpt je,gehoorzaam Hem. Een linkse weg nemen kan gebeuren met deze verleidingen in deze wereld. Moge Allah Subhanahu Wa Ta'ala ons naar het goede leiden en onze zondes vergeven,Allahoema Ameen!
Vreugde en blijdschap delen je leven, Omdat je als een tevreden mens zult leven, De liefde van Allah dringt door in je dagelijks leven, En dat zal iedereen in je omgeving met je delen.
Heb je Allah lief in dit leven, En je geloofd in je eigen gebeden, Dan zal de hemel voor je open gaan, En de engelen zullen je beschermen je hele bestaan.
Als ik op een dag niet meer wakker word, Dan is het te laat en vraag ik me af wat was het leven kort, Ik krijg geen kans meer om goed te doen in dien, Dan krijg ik de beloning die ik van Allah verdien.
Als ik weet dat er voor mij geen morgen meer komt, Zou ik Allah niet smeken tot de morgenstond. Dat Allah mij zal vergeven voor wat ik (niet ) heb gedaan, O Allah geef mij nog een tweede bestaan.
Je moet er niet vanuit gaan dat het morgen wordt, Of op de dag dat het nog avond wordt. Allah kan de adem zo van ons nemen, Dus laten we ons tot Hem keren.
Allah laat de dood nog niet komen, Geef mij de kans zodat U mij kunt belonen. Want als de dood vandaag tot mij komt, Dan kom ik zeker aan goede daden te kort.
Ja, ik verbeter mijn leven nu het nog kan, Want de dood komt eraan. Ik weet alleen niet wanneer, Daarom bid ik Allah vijf keer per dag telkens weer.
Elke dag als ik opsta krijg ik een nieuwe kans, Om Allah te eren zoals Hij van mij verwacht. Doe het goede zoals de Profeet ons heeft geleerd, Dan weet ik dat Allah mijn zonden vergeeft.
Ik weet niet waar ik moet beginnen, er gaat zoveel door me heen. Het liefst zou ik aan niets willen denken. Ik doe zo hard mijn best om alles te vergeten.Als het mogelijk was om mijn rug naar mijzelf toe te keren, zou ik dat doen. Zonder twijfel, meteen, voor het te laat is. Klinkt dat idioot? Want er is nog meer.
Vaak hoor je mensen zeggen dat ze het moeilijk hebben met anderen te vertrouwen. Ze denken snel dat iemand het slechte met ze voor heeft. Ik vind dit niet echt een probleem. Ik denk dat het soms zelfs goed kan zijn. Ik dacht altijd dat ik ook een van deze mensen was. Maar ik heb me vergist. Vandaag ben ik ergens achter gekomen, iets geks. Ik begrijp het nog steeds niet goed
Het zit namelijk zo; mijn probleem ligt niet bij de mensen, maar bij mijzelf. Ik vertrouw mezelf niet!
Ik weet niet tot wat ik in staat ben en ik besef zelfs niet dat ik vaak in fout ben. Ik word er zot van. Ik word er zo zot van dat ik zou willen ontsnappen aan mezelf. Maar dat gaat niet, nee dat gaat niet. Daarom heb ik besloten dat als ik wil veranderen, ik voor een oplossing moest zoeken. Zoals iedereen, weet ook ik dat je geen oplossing kunt vinden zonder te weten wat het probleem is. Ik deed er niet lang over om mijn probleem te achterhalen. Het duurde om precies te zijn niet langer dan een minuut.
HIJ! Mijn liefde voor hem is het probleem. Ik hou van hem, dat valt niet te ontkennen. Maar dit loopt niet af zoals het afloopt in een sprookje. Niets van deze liefde is zelfs vergelijkbaar met de liefde waar veel mensen van op de hoogte zijn. Dit is een andere liefde.
Ik sta s morgens niet op met een goed gevoel en ik krijg geen kriebels in mijn buik als ik aan hem denk. Ik wil ook helemaal niet bij hem zijn en ik vertrouw hem helemaal niet! Ik denk ook niet dat hij de juiste persoon is voor mij en ik weet dat hij mij helemaal niet mist. Maar toch hou ik van hem.
Om iets duidelijker te zijn; ik geef om hem zoals een zus om haar broer geeft, ik wil dat hij gelukkig is zoals een moeder haar kind gelukkig wilt zien en ik hou van hem zoals iedere dochter van haar moeder houdt. Begrijp je ongeveer wat ik bedoel?
Op zich is dit geen probleem. De onbeantwoorde liefde, is een mooie benaming voor mijn situatie, toch? Nee. Een betere benaming is de onbeantwoorde OBSESSIEVE liefde. Ik ben zo druk bezig met mij zorgen te maken om hem. Ik vraag mij de hele tijd af of hij wel de juiste beslissingen maakt en of deze beslissingen hem niet van zijn pad gaan doen afdwalen. Ook hoop ik iets te hard dat hij gelukkig is waardoor ik vergeet zelf gelukkig te zijn.
Alsof dit nog niet absurd genoeg is, vind ik het ook nodig om iedereen te verwaarlozen.Ik houd met niemand rekening. Enkel met hem. Dit klinkt niet alleen gestoord maar dit is het ook. Begrijp je nu waarom ik mezelf niet vertrouw? Ik ken deze persoon die ik geworden ben niet meer. Ze lijkt niet op de persoon die ik twee jaar terug was. Ik ben sterk veranderd en heb schrik dat ik de weg niet meer terug vind.
Maar ze zeggen dat de eerste stap naar genezing het erkennen van het probleem is. En ik erken dat ik teveel gehouden heb van iemand en deze liefde heel erg snel kwijt moet. Heel erg snel
Het is moeilijk om iemand uit je hoofd te zetten,uit je gedachtes. Eens die persoon blijft plakken is het moeilijk om te vergeten. Vergeten doet pijn,is hard en zwaar. Maar als het moet dan moet het,soms is er geen weg terug. Eens een keuze gemaakt,blijft het voor altijd zo,niks aan te veranderen. Alleen om nog te accepteren. Sbar is dan nodig in die tijd,Allah Subhanahu Wa Ta'ala is er dan nog om je te helpen. En als Hij het wilt,wie weet zie je die ene persoon dan nog terug in de toekomst want mensen komen,mensen gaan. Je weet niet wat je lot is,wat er later gebeurt,gewoon afwachten dus en toekijken wat er allemaal gebeurt.
Allah heeft ons een mooie weg geschonken, Die wij kunnen bewandelen, bij licht, en in het donker, Het zal altijd als een brandende kaas, voormij uit stralen, Wat nimmer zal doven, als ik daar zelf, over zal waken.
Het beschermd mij, tegen zoveel duivelse gevaren, Als ik die mooie weg van Allah, maar blijf bevaren, Het is de weg, waar ik de liefde van Allah, tegen kom, Die ik in mijn hart sluit, en het opent zich, als er gevaar komt.
Die mooie weg, is ons, door Allah geschonken, Zodat wij niet dwalen, en naar sjeitan, gaan lonken, De Qoraan wijst ons de weg, tegen alle gevaren, En Allah waakt over ons, als wij Zijn mooie weg, bevaren.
De Islaam is de naam, aan deze mooie weg gegeven, Die vrede aan ons schenkt, als wij Zijn woord eren, En deze in ons leven brengen, tijdens ons bestaan, Dan zal er warmte, vanuit ons mooie geloof, ontstaan.
Velen ontdekken, deze mooie weg, van de Islaam, En bekeren zich, voor Allah, en loven Zijn naam, Die weer bij vele mensen, rust en vrede brengt, En nadenken over het ware geloof, die komt op hun weg.
Allah zal iederéén laten proeven, van de Islaam, En een is ieder vrij, om deze mooie weg, in te slaan, Niemand kan straks zeggen, als ze voor Allah staan, Ik heb het niet geweten, ik verdien geen blaam.
Allah zal rechtvaardig zijn, in Zijn besluiten, Maar wij zijn degenen, die Allah loven, of buiten sluiten, Volg die mooie weg, en raak het niet meer kwijt, Want alleen de Islaam, leidt je naar het mooie Paradijs.
Hallo beste bezoekers. Ik ben Ibtissam, dit is mijn "blog". Ik maak al een paar jaar gedichtjes en zoek er zelf ook op zodat ik mijn kennis over mijn geloof en dergelijke dingen kan uitbreiden. Natuurlijk staan er niet alleen gedichtjes op, ik plaats ook verhaaltjes. Deze verhalen en gedichten zijn niet altijd van mij, dus als ik iets vind op een ander blog of site zal ik ook altijd de bron er bij vermelden zodat jullie daar ook eens kunnen gaan kijken, lezen. Moest er iets zijn waar jullie niet me eens zijn of iets dat jullie niet begrijpen kunnen jullie mij altijd een berichtje achterlaten. Deze blog is alleen om te informeren en kennis verspreiden, geen andere bedoelingen mee. Jullie kunnen mij ook altijd gedichtjes of verhaaltjes over de islam of over andere dingen doorsturen. Deze zal ik met liefde plaatsen, onder jullie naam of zelfs anoniem.
Zo vaak heb ik tegen mezelf gezegd dat vandaag een nieuwe start is voor mij. Vanaf vandaag doe ik het goed, zonder fouten. En de dag is nog niet voorbij en ik ben alweer toe aan een nieuwe start. En weet je, op zich is dat helemaal zo erg niet. Het belangrijkste is dat de fouten die ik maak mij niet verder van Allah doen afwijken, maar mij in de plaats daarvan steeds dichterbij Allah brengen. Want bij elke fout, is er de mogelijkheid om te leren. Leren dat je slechts een nederige dienaar bent. Leren dat er niets mooier is dan in de nabijheid te vertoeven van Allah. Leren dat zonden en achteloosheid inderdaad alleen maar duisternis en verdriet met zich meebrengen, terwijl gehoorzaamheid en aanbidding licht en vreugde brengen in het hart. Leren dat ik afhankelijk ben van Allah en wat er ook gebeurt, vergeet nooit dat de deur openstaat om berouw te tonen en terug te keren naar De Ene die het hart zolang heeft gemist..
Wij moeten tevreden zijn met wat Allah ons geeft, Dat geeft ons voldoening en we weten dat Allah leeft, Daarom volg ik Hem overal, dag en nacht, Ja, dat is het wat er van mij wordt verwacht.
Allah is mijn schepper hoe ik het ook wend of keer, Hij geeft mij een volledige voorziening elke dag weer, Waar ik in mijn leven heel tevreden mee moet zijn, En Hem danken dat Hij er voor mij wil zijn.
Hij heeft mij gemaakt zoals ik ben, Met een ziekte maar ik zeg dank je wel, Want Hij is mijn schepper dat vergeet ik nooit, Daarom dank ik hem voor al dat moois.
Ja, Allah is mijn schepper ik hou van Hem, En ik zeg zo vaak tegen Hem van dank je wel, Ik hoop dat ik altijd zo sterk mag blijven, In mijn korte leven ook al moet ik lijden.
Da'wah een waar gebeurd verhaal - Zelf mee gemaakt.
Ik herinner mij bij het schrijven van dit bovenstaand gedicht een verhaal, van hoe belangrijk het is om Da'wah te geven , en wilde dit met jullie delen.
Het is nu ongeveer 18 jaar geleden, ik was 1 jaar Moslim en was op een middag bij een vriend. Ze leefden een goed Islamitisch leven en de kinderen kregen die opvoeding ook. En die vriend had een zoontje, zijn naam is Mohammed.
Mohammed was 4 jaar oud en ging in Meppel naar de kleuter school. In de pauze kregen ze een glaasje melk te drinken en Mohammed zei: Bismillaah, en hij zei: tegen de andere kinderen, die geen Moslim waren, als jullie drinken moeten jullie Bismillaah zeggen, en na van loop van tijd zeiden de kinderen allemaal Bismillaah.
De juffrouw die les gaf aan de kinderen die vroeg aan Mohammed "Waarom moeten zij Bismillaah zeggen "zij kende het woord ook al . En Mohammed zei "als je dat niet zegt dan drinkt er een hele boze man met je mee " , Mohammed 4 jaar gaf zijn kennis door aan een hele klas met kinderen en de jufrouw .
De juffrouw was nieuwsgierig geworden en maakte een afspraak met de ouders van Mohammed, en er volgden een reeks van bezoekingen en de juffrouw bekeerde zich tot de Islaam.
Kleine Mohammed gaf Da'wah , misschien was dit het enigste was hij als 4 jarig kind kende, maar hij deelde het met iederéén in de klas. En kijk hoe groot het resultaat is geworden.
Wij weten niet wat er met de andere kinderen gebeurd is , toen ze ouder werden en zich dit nog kunnen herinneren , Misschien zijn er door Mohammed zijn kennis van toen, later wel meer Moslim geworden.
Dus broeders en zusters deel je kennis, ook als je denkt dat het niet zo belangrijk is, wij kennen de wegen van Allah niet, hoe dingen lopen in het leven van een mens .
