Waar ik al mijn (depressieve) gedachten neer type.
22-05-2019
#JustAnotherSadStory
Na lang wikken en wegen had ik besloten haar verhaal aan een onderzoek te onderwerpen. Ik ging langs bij de juwelier bij wie ze de juwelen zou af gegeven hebben voor reparatie. Die wist me te zeggen dat ze geen juwelen had binnen gekregen om te repareren. Ik voelde de moed me in de schoenen zakken. ik vroeg of het dan misschien verkocht was aan haar en liet een foto zien. ze herkende de juwelen niet maar zei dat ze eens bij het oud goud zou kijken dat ze in de loop van deze week hadden aangekocht. Ze bracht alles mee en we vonden de juwelen die zogezegd om te repareren waren binnen gebracht. Ik voelde me verschrikkelijk, alsof er iemand me met een hamer had geslagen. De vrouw vroeg om een uitleg, maar ik wist niet direct wat zeggen. Uiteindelijk vertelde ik haar dat ik dacht dat deze juwelen gestolen waren. Ze schrok even en vroeg of ik naar de politie ging. Ze had schrik dat ze de juwelen zou moeten afstaan terwijl ze ze had gekocht. Ze besloot ze toen voor een tijdje apart te leggen. Ik? Ik wist helemaal niet wat te doen. Ik ben naar huis gegaan met het grootste dilemma dat ik me ooit had kunnen inbeelden. Geef ik mijn eigen moeder aan wegens diefstal of niet?
Zowel het stelen als de affaire ging door. Ze bracht hierdoor zelfs ons gezin in gevaar. Met pijn in het hart heeft mijn vader toen besloten te scheiden en mama is verhuisd. zelfs na al dit deed ze gewoon verder. Op een dag vond ik enkele gouden juwelen in haar schuif waar namen opstonden die ik niet kende. Ik heb er foto's van getrokken en mijn mama hiermee geconfronteerd. Ze werd kwaad en bedacht een leugen. Ze beschuldigde me dat ik haar niet vertrouwde en een slechte dochter was. Ik ging verdrietig naar huis, maar voelde iets aan me knagen, alsof er iets niet juist was. Na lang overwegen besloot ik haar verhaal te checken. Toen kwam ik erachter dat ze tegen me had gelogen. Ik was woedend en confronteerde haar opnieuw via sms. Ze zei dat ze loog omdat ik haar toch niet zou geloven en vertelde me toen iets anders. Ik vertrouwde het niet en besloot haar verhaal te checken. Het was inderdaad weer een leugen. Toen ik bij haar langsging merkte ik vervolgens dat de juwelen er niet meer lagen dus vroeg ik ernaar. Ze zei dat ze ze bij de juwelier had binnen gedaan om te repareren. Maar ik had de juwelen gezien en ze leken niet kapot. Ik ging weer naar huis en lag erg in de knoop met mezelf. Ik wist niet wat te doen.
Zes jaar geleden is mijn moeder heel erg verandert. Van een huismoeder naar nooit thuis, van ik help je naar doe het zelf en ik van kind naar volwassene. Ze was bijna altijd weg en we wiste niet naar waar. Er begon ook geld te verdwijnen in huis en niemand wist iets. We hadden onze vermoedens, maar als iemand nog maar vroeg of zij het had gezien schoot ze in verdediging. Ze begon te roepen en gaf je een schuldgevoel omdat je ernaar vroeg. We kregen toen ook het idee dat ze vreemd ging en dat daar dus al het geld naartoe ging. Ook al heeft ze het altijd ontkend weten we dat het de waarheid was. Het bewijs loog niet in tegenstelling tot haar. Ze stal niet alleen van ons, maar ook van de rest van haar familie, vrienden en haar werk, gewoon zodat ze hem dure cadeau's kon geven. Tot dat ze betrapt werd door de politie. Ze heeft ons toen nooit verteld wat er vanuit de rechtbank werd beslist. Maar ze had duidelijk haar lesje nog niet geleerd.
Mijn vroege jeugd was eigenlijk vrij zorgeloos. Ik had een mooi huis, eten in mijn mond, twee jongere zusjes en ouders die elkaar graag zagen.
Maar eens ik in het derde leerjaar zat begonnen opeens de pesterijen. Dit heeft heel lang geduurd, ongeveer zes jaar, en heeft me erg gekwetst, maar ook sterker gemaakt. Want hierdoor ben ik voor mezelf leren opkomen, en ook voor anderen.
Ik wou dat dit het enige moeilijke was dat ik had meegemaakt, maar nee er is meer. Als jonge vrouw ben ik op mijn twaalf jaar beginnen voetballen bij een vrouwen ploeg. Ik deed dit heel graag, maar ben er een paar jaar later mee gestopt omdat ik ook daar gepest werd.
En toen zijn de echte problemen begonnen, ondertussen ongeveer zes jaar geleden. Door slechts twee personen is mijn hele wereld op zijn kop gezet, namelijk mijn moeder en mijn toenmalig lief.
