Vandaag is Gus zijn pre-begrafenis. Hij stond er op dat hij zijn eigen begrafenis zou meemaken. Isaac en ik schreven een tekst voor hem en lazen deze voor in het hart van Jezus. De kerk dus. Het was emotioneel maar prachtig. Hij heeft niet veel tijd meer. Mijn ouders begrijpen het moeilijk maar ik wil elke seconde dat ik de kans heb bij hem zijn. Ik dacht altijd dat ik eerder zou gaan maar het lot besliste anders. We weten allebei dat niets voor eeuwig is. Ook wij niet, onze metaforen zijn dit ongetwijfeld wel.