|
Dag allemaal, ik ben Hazel Grace.
Ik leef nu al maanden in isolatie van de wereld. Mijn dag indeling is simpel, ik eet, slaap, lees, eet, slaap, lees,.. Ik heb geen behoefte meer om buiten het huis te komen. Mijn moeder maakt zich wel zorgen, ondertussen heeft ze al besloten dat ik een depressie heb. Ik denk niet dat ik een depressie heb. Ik vraag me wel af wat anderen zouden doen wanneer ze terminaal worden verklaard. Ik raad al diegenen aan om 'Een vorstelijke beproeving' van Peter Van Houten te lezen. Niet gewoon 1 keer maar zo veel je maar kan. Het boek blijft zo ongelofelijk goed dat je het gewoon niet beu kan worden. Gelukkig heb ik nog wel even. Met dank aan de nieuwe medicatie waar ik proefkonijn van mag zijn.
Om mijn sociale contacten te verruimen konden mijn ouders niets beter verzinnen dan mij in de praatgroep van de kerk te droppen. Elke woensdag vertrek ik met mijn karretje lucht naar de kerk. Het is niet bepaald interessant om een uur lang iedere week te praten over je problemen en te vragen om genezing. Dit al zeker niet als ongelovige in een groep vol ernstig zieken. De enige reden waarom ik ga is voor de muffins die je soms krijgt als tussendoortje of bij een gelegenheid.
~HazelGrace
John G. Een weeffout in onze sterren, derde druk. Rotterdam: Lemniscaat, 2012.
|
