Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
JarnoDe
My Gay Life
22-01-2011
Welkom!
Hi,
Eerst en vooral welkom on my blog :)
Het idee om een eigen blog aan te maken, komt vanuit het feit dat ik heel de gaywereld zowa moe ben! Ik zal ook heel wa dingen posten.
Ik zal vooral heel mijn gayleven volledig uit de doeken doen op deze blog ... gewoon zonder enige schaamte alles schrijven wat ik meemaakte als gay. Van begin tot einde. Ik hoop dat ik hiermee mensen kan aantonen dat een leven als gay absoluut niet makkelijk is. Verder wil ik ook aantonen dat het het gaymilieu zo fake is als het maar kan zijn. Mensen inspireren en mensen doen inzien da ze er ni alleen voor staan, zou zeer leuk zijn!
Het is allemaal nog wat nieuw nu, maar er komt zeker snel meer!
Zoals gezegd, zal ik dus mijn hele gay-levensverhaal vertellen. Hieronder al een intro. Part I: The Beginning Of My Gay Life volgt snel.
Enjoy!
Groetjes, Jarno
INTRO
Je bent 15 en je wilt wat maar wat wil je net? Mama vraagt: Jarno heb je al een vriendin elke keer weer liegen en zeggen dat je nog niemand hebt. Dit werd steeds moeilijker. Ik had wel reeds een vriendin gehad. Ik was er ook heel lang mee samen. Maar steeds meer begon ik te voelen dat dit gewoon niet klopte. Al snel na mijn relatie met Saar merkte ik dat ik anders was. Mijn intrede in de gaywereld begon niet wetende waar ik aan begon.
Ik herinner mij nog zeer goed die ene jongen, Jens. Ik was 15 en zat in het 4e middelbaar. Toegegeven, de meest knappe jongen op de school. Jaartje ouder dan mij en in de klas van mijn broer. Ik begon steeds vaker te merken dat ik dacht: eigenlijk is dat wel een zeer mooie jongen. Eerst denk je dat dit normaal is. Meisjes zeggen over meisjes tenslotte ook dat ze elkaar knap vinden. Waarom zou een jongen dit dan niet kunnen denken? Ik merkte steeds vaker dat ik dit begon te denken. Steeds minder op een manier waarop meisjes dit over elkaar zouden zeggen, maar steeds meer op een manier waarbij ik meer tot hem aangetrokken werd. Meer en meer begon ik te denken of ik misschien wel homo zou kunnen zijn. Maar elke keer dacht ik weer: nee dit zijn gewoon gevoelens die elke jongen wel doormaakt tijdens zijn puberteit. Toch begon ik steeds vaker ook te denken dat ik niet normaal was. Tijdens de lessen lichamelijke opvoeding merkte ik ook dat ik steeds nieuwsgierig werd naar jongens. Ik begon wat in de knoop te raken wat betreft mijn gevoelens. Jongens? Meisjes? Wat is het nu dat ik wou? Ik stortte me dan maar op het internet. Op zoek naar alles wat met homo-zijn te maken had. Ik merkte al snel dat ik niet de enige was die met deze spanningen werd geconfronteerd. Dat het ook zeer normaal was dat ik door een moeilijke periode ging, de ontdekkingsfase. Het was een fase waarin ik vooral veel ontkende. Ik heb niets tegen homos, maar waarom ik? Deze vraag speelde dag in dag uit door mijn hoofd. Toch moest ik stilaan aan mijn homogevoelens beginnen toegeven. Als er op tv en koppel kuste dan dacht ik er niet aan hoe het zou zijn dat mooie meisje te kussen. Nee, ik dacht eraan hoe het zou zijn de mooie jongen te kussen. Omdat ik niet goed wist hoe ik met deze gevoelens moest omgaan, ging ik op zoek naar lotgenoten op het internet. Ik had er nood aan om hierover met lotgenoten te praten. Ik voelde mij zo eenzaam. Alleen met mijn abnormale gevoelens. Niemand waarover ik hiermee kon praten. Ik besloot dus weer wat rond te zoeken op internet. Ik kwam terecht op de TMF-chat. Daar was een chatruimte enkel voor homos. Dit was mijn kans om op zoek te gaan naar een babbel en voor de eerste keer openlijk te kunnen praten over mijn gevoelens. Nog beter was dat ik mijn identiteit niet moest prijsgeven, niemand wist toch wie ik was. Het voelde dus veilig aan. Al snel spraken er enkele jongens me aan. Spannend vond ik het zeer zeker. Ik antwoordde dus maar snel op wat ze zeiden. Al snel draaide het gesprek uit op seks. Hierover wilde ik het eigenlijk niet hebben. Ik had er enkel nood aan om mijn gevoelens die ik voelde, te delen met anderen. Ik ging dus maar mee in het gesprek. Seks behoort uiteindelijk ook tot mijn gaygevoelens. Natuurlijk wist ik wel hoe ver ik hierin kon gaan. Personen die meteen wouden afspreken voor seks, negeerde ik al snel. Daarvoor was ik ook helemaal niet naar de chat gegaan. Toch kon ik ook bij enkele mensen terecht waar ik mijn hart kon uitluchten. Mij eerste ervaring met het gaymilieu was zover. Het voelde zeer goed. Ik kreeg meteen het gevoel dat er een klik was. Ik vond lotgenoten die er hetzelfde over dachten en dit hetzelfde als mij doormaakten. Toch merkte ik ook meteen een belangrijke negatieve kant aan de gaywereld. Hoe je het ook draait of keert, gay of niet, een man blijft een man! Ik wist dus al snel dat ik moest opletten me wie ik omging. Ik had nooit gedacht dat de gedachte die ik toen al had me zou brengen tot het schrijven van dit levensverhaal.
Steeds meer begon ik te begrijpen wat er met mij aan de hand was. Ik was homo en kon deze gevoelens niet zomaar veranderen. Toch wilde ik dit niet aan de buitenwereld tonen. Ik maakte mijzelf ook wijs dat ik wel verliefd zou worden op een meisje en daarmee groot zou worden. Ik moest en ik zou voldoen aan het ideaalbeeld van onze maatschappij. Jongen, meisje met huisje, tuintje en kindje. Toch begon ik meer en meer te beseffen dat dit niet voor mij weggelegd was. Ik deed mijzelf steeds meer toegevingen. Ik zou wel een relatie hebben met een jongen maar zou als ik later groot ben met een meisje een leven opbouwen. Steeds vaker ging ik terug naar de chat en ontdekte ik ook steeds vaker mijn gevoelens. Ook op school werd dit duidelijker. Steeds meer kreeg ik interesse in de knapste jongen van school Jens. Ik begon gevoelens voor hem te krijgen maar kon dit aan niemand kwijt. Elke dag de schijn ophouden dat er niets aan de hand was, zonderde me meer en meer af van mensen. Zo herinner ik mij nog zeer goed het moment dat Jens mijn hand vast nam. We waren op school wat aan het zeveren over homos. Twee vriendinnen zeiden ja stel je voor Jarno en Jens een koppel. Al lachend pakte Jens mijn hand vast. De kriebels die op dat moment in mijn buik krijg, zijn niet te beschrijven. Het was een moment dat ik nooit meer zou vergeten. Tegelijk drukte het me weer met de neus op de feiten. Ik was homo en zou daar niets aan kunnen veranderen. Ik kon er ook met niemand over praten. Dit kon ik wel veranderen. Steeds vaker speelde door mijn hoofd dat ik hiermee naar de buitenwereld moest. Maar hoe ik dit zou doen, wist ik niet. Ook al wist ik dat mijn familie zeer openminded was, toch durfde ik niets te zeggen. Ik ging dan ook steeds vaker op de gaychat van de TMF-site. Ook deze keer werd ik geconfronteerd met de negatieve kanten van een homo-leven. Af en toe kwamen er eens heteros de chat binnen en begonnen ze allerlei scheldwoorden te zeggen. Ik trok me dit niet aan maar wist ook niet dat ik dit voor de rest van mijn leven zou moeten aanhoren.
Hoe dan ook, ik aanvaarde het voor mijzelf. Ik ben homo en ik kan er niets aan veranderen. Alleen al dit beseffen voor jezelf is een grote stap. Ik voelde me klaar om dit naar buiten te brengen. Hoe wist ik niet goed, tegen wie ook niet. Tot het moment dat dit bij een vriendin ter sprake kwam tijdens een msn-gesprek. Ik zei dan maar: Evelien ik ben biseksueel. Ik wist dat Evelien hierop goed zou reageren. Zij is dan ook een goede vriendin die voor alles open staat. Ze reageerde zoals verwacht ook zeer goed. Ze was laaiend enthousiast dat ik dit durfde zeggen. Even voor de duidelijkheid. Ik zei haar dat ik biseksueel was omdat ik me hier beter bij voelde. Als je bi bent, kan je immers ook van een vrouw houden en zo voldeed ik dan toch een beetje aan het ideaalbeeld van de maatschappij. Dit bleek voor mij toch iets belangrijk te zijn. De last die van mijn schouders viel op het moment dat ik het aan Evelien vertelde, is niet te beschrijven. Eindelijk kon ik bij iemand die ik goed kende openlijk praten over mijn gevoelens. Dit was voor mij het teken dat ik mijn outing verder moest zetten. Ergens dacht ik wel al dat vriendinnen van me dit doorhadden. Zo kreeg ik ooit van een vriendin te horen dat ze het geweldig zou vinden dat ze een homo als vriend had. Ik dacht toen in mijzelf: dat heb je al, je weet het alleen nog niet. Al snel volgde er dus nog een aantal andere vriendinnen waaraan ik dit vertelde. Al deze vriendinnen reageerden goed. Ze verschoten ook helemaal niet toen ik het hen zei. Ik koos ervoor om het eerst aan mijn vriendinnen te zeggen omdat ik dacht dat zij dit beter zouden begrijpen. Zeer veel vrienden had ik eigenlijk ook niet.
Toch bleef ik ook nog terug gaan naar de gaychat van de TMF-site. Zij begrepen namelijk beter hoe ik me voelde. Ik probeerde ook een aantal andere chats uit. Namen hiervan herinner ik mij niet meer. Op deze manier leerde ik wel een jongen kennen waarmee het al snel klikte. Zijn naam was Vincent. We begonnen meer en meer te praten op msn en ik werd al snel voor de eerste keer echt verliefd op een jongen. Dit was voor mij ook het teken dat ik mij moest outen als homo naar de rest van de buitenwereld toe.
