Maar plots kwam er nog een papiertje uit de Vuurbeker, Perkamentus leek zijn ogen niet te geloven toen hij het papiertje las. Hij riep mijn naam en ik aarzelde, wat moest ik doen, naar voor gaan of blijven zitten? Hermelien deed het teken dat ik toch maar naar voor moest gaan en dat deed ik dan ook. Het was pas iets later dat ik besefte dat ik geselecteerd was om mee te doen aan het toernooi, wat normaal niet mogelijk is.

Ron was toch wat jaloers merkte ik toen we op onze kamer waren. Ah ja dat waait wel over zeker?