De derde opdracht, en waarschijnlijk ook de moeilijkste is in het doolhof de de Vuurbeker vinden.
Enkel Carlo en ik schoten nog over. Op een bepaald moment zagen we de beker en we grepen hem samen. Pas toen we ons enkele seconden later op een kerkhof bevonden wist ik dat de beker een viavia was. Het was het kerkhof van in mijn dromen dus wist ik dat we hier allebei zo snel mogelijk weg moesten. Maar te laat, Peter Pippeling, de dienaar van Voldemort doodde Carlo en dus stond ik er alleen voor. Hij gebruikte mijn bloed om Voldemort te doen herrijzen. Daarna daagde hij me uit voor een duel. Terwijl dat we aan het dueleren waren, zagen we beelden van de mensen die Voldemort allemaal gedood had, dit zorgde voor afleiding en zo kon ik met de viavia terug naar Zweinstein. Gelukkig kon ik nog snel het dode lichaam van Carlo meenemen.
Eens terug in Zweinstein blijkt Dolleman niet te zijn wie hij werkelijk is, hij is een handlanger van Voldemort die zich voortdeed als Dolleman. Gelukkig heb ik alweer een jaar overleefd en kan ik nu rustig huiswaarts keren samen met Hermelien en Ron ...
De tweede opdracht: iemand redden en een uur onder water blijven
Een paar uur voor de tweede opdracht was ik nog totaal niet voorbereid, ik moest namelijk een uur lang onder water kunnen blijven om een meermens te redden in het meer naast Zweinstein.
Gelukkig was Marcel er om mij op de laatste knip nog te helpen. Door het innemen van iets kreeg ik plots vinnen en kon ik ook ongeveer een uur onder water blijven. Ik slaagde voor mijn tweede opdracht en stond ook tweede in de rangschikking.
De derde en ook laatste proef zal dus bepalen wie de Vuurbeker wint.
Na de eerste opdracht kregen we de kans om even onze gedachten te verzetten. Het was tijd voor het jaarlijkse schoolbal.
Jammer genoeg had het meisje waarmee ik naar het schoolbal wou al een date. Het leukste van heel de avond was toch wel Ron zijn pak, zijn moeder had het hem opgestuurd en ik had heel wat moeite om mijn lach in te houden. Hermelien had een date met de kandidaat van Klammfels, dit vond Ron maar niks en dit liet hij ook duidelijk blijken.
Na het schoolbal kreeg ik weer een nare droom waar ik me op een kerkhof bevond, Marcel Lubbermans kwam net terug van het schoolbal, maakte me wakker en vroeg hoe het met me ging.
De eerste opdracht: een gouden ei stelen van een draak
Daar zat ik dan, klaar om, zonder enig voorbereiding, het gevecht aan te gaan met een draak. Natuurlijk was ik heel erg gespannen maar de goede raad van Hermelien hielp wel.
Voor we de arena betraden moesten we onze draak kiezen, daarna ging ik als laatste naar binnen. De andere drie kandidaten hadden namelijk hun opdracht al voltooid. In het begin was het echt verschrikkelijk, het leek wel alsof ik geen schijn van kans maakte. Gelukkig mochten we gebruik maken van spreuken. Hiermee kon ik een bezemsteel bemachtigen en de draak, die zich ondertussen had losgerukt van zijn ketting, kwijtspelen. Iedereen was heel erg fier op mij toen ik het ei te pakken deed en ik werd als een echte held aanschouwt na de opdracht. Iedereen riep dat ik het ei moest openen maar dit had ik beter niet gedaan. Een hels kabaal kwam uit het ei!
In spanning zaten we te wachten op de namen die bekend gemaakt gingen worden. Alle drie de scholen kregen hun vertegenwoordiger in het toernooi. Perkamentus had alle drie de namen uit de Vuurbeker getrokken en nu kon het toernooi echt beginnen!
Maar plots kwam er nog een papiertje uit de Vuurbeker, Perkamentus leek zijn ogen niet te geloven toen hij het papiertje las. Hij riep mijn naam en ik aarzelde, wat moest ik doen, naar voor gaan of blijven zitten? Hermelien deed het teken dat ik toch maar naar voor moest gaan en dat deed ik dan ook. Het was pas iets later dat ik besefte dat ik geselecteerd was om mee te doen aan het toernooi, wat normaal niet mogelijk is.
Ron was toch wat jaloers merkte ik toen we op onze kamer waren. Ah ja dat waait wel over zeker?
Een nieuw schooljaar stond voor de boeg en Hermelien, Ron en ik namen de trein naar Zweinstein. Ons vierde jaar al! Wat gaat de tijd toch snel.
Zoals altijd was ik weer wat aan het dromen op de trein, ik vroeg me af of dit schooljaar weer even spannend zou zijn als alle andere. Daar was ik vrij snel van overtuigd toen we, met z'n allen, in de eetzaal te horen kregen van Perkamentus dat Zweinstein dit jaar het Toverschool toernooi zal organiseren. Alleen de studenten die zeventien jaar of ouder zijn mogen zich aanmelden om mee te doen aan het toernooi. Zweinstein zal het opnemen tegen twee andere scholen: de Beauxbatons en de Klammfels. Ik was heel erg enthousiast om te kijken naar dit toernooi en hoopte dat onze school zou winnen.
Zelf zou ik niet meedoen, maar ja, dit is sowieso niet mogelijk aangezien ik nog geen zeventien ben ...
Bij die nare droom heb ik niet langer stilgestaan, veel tijd daarvoor had ik ook niet want samen met Hermelien en Ron ging ik gaan kijken naar het wereldkampioenschap Zwerkbal.
Het was heel erg indrukwekkend, want ik had nog nooit in zo een groot stadion gezeten. Na de match besloten we terug te gaan naar het terrein waar iedereen hun tent opgeslagen had om er de nacht door te brengen na de match. Onze feestvreugde werd snel te niet gedaan door een groep dooddoeners die het, maar al te leuk vonden om zoveel mogelijk tenten in brand te steken. Samen met Hermelien en Ron liep ik zo snel als ik kon weg. In de lucht was ondertussen het teken van Voldemort te zien.
Ik bevond me in een villa waar ik drie mannen zag zitten. De tuinman die naast de villa woonde zag licht branden in het grote huis en besloot een kijkje te nemen. Hij liep de trap op en luisterde vanop afstand het gesprek van 'hij die niet genoemd mag worden' met de twee andere mannen af. Aan de manier waarop ze spraken hoorde ik dat ze iets van plan waren. Plots passeerde er een grote slang, de tuinman, die nog steeds op de trap stond, verschoot zich een ongeluk. De drie mannen hadden door dat ze werden afgeluisterd en Voldemort twijfelde dan ook geen seconde toen hij de tuinman doodde met zijn toverstok.
Op dat moment werd ik gewekt door Hermelien die vroeg of alles oké was met me ...
