“I am good, but not an angel. I do sin, but I am not the devil. I am just a small girl in a big world trying to find someone to love.”
Over mijzelf
Ik ben Jasper, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Japsie.
Ik ben een man en woon in (België) en mijn beroep is Student Pedagogische Wetenschappen.
Ik ben geboren op 15/07/1993 en ben nu dus 31 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Dans, koken (bakken).
Rondvraag / Poll
Hoe voel jij je nu?
De Roze muis in de Massa
25-01-2013
Love With A Twist(er)
Hier gaan we dan weer é, weer opnieuw het hebben over een jongen die zich een weg heeft gemaakt richting mijn hart. Op dezelfde manier als bij de voorgaande waarbij je in het begin echt niks verwacht en er ook wel ergens vanuit gaat dat het op niks zal uitdraaien, want uit ervaring weet je dat de ex toch beter is dan ik. Tot het moment echter daar is, het moment waarop je weet dat er al sprake is van verliefdheid en liefde, het moment waarop je hoopt dat die fantasie van je eigen prins toch ergens kan uitkomen.
Met vallen en opstaan ben ik er geraakt, geraakt op het niveau waar ik hem graag zie en ik weet dat hij mij ook graag ziet. Je kan effectief stellen dat ik liefde heb gevonden. Er is echter weer een twist, of eerder gezegd een Twister. We komen uit twee verschillende werelden en dan eerder ook twee verschillende homowerelden. Ik kan mijn verleden niet ontkennen, er zijn nu eenmaal dingen die ik ooit heb uitgestoken en nee ik kan de klok niet terugdraaien. Alles heeft zijn gevolgen en alles maakt mij nu tot wie ik ben vandaag.
Dat alles maakt mij ergens tot de persoon waar hij naar kijkt en waar hij bij stilstaan en kan denken 'ik zie die graag'. Hoewel hij echter sommige dingen liefst ziet als blinde vlekken, vind ik het ergens jammer dat ik ermee zal moeten leren leven dat hij twijfelt aan mij. Dat hij ergens twijfelt aan ons, dat hij mij niet volledig vertrouwt. Natuurlijk kan dat niet vanaf de eerste moment zo zijn, omdat je elkaar niet kent. Geleidelijk aan moet je toch ergens wel het gevoel hebben dat je iets ziet in het hele ons. We weten beide dat er een band is die sterker en sterker begint te worden en dat er een gevoel van proberen is en aftasten. We willen er toch ergens beide voor zorgen dat wie we zijn en hoe we samen zijn tot iets kan leiden?
Alvast dat is wat ik denk en voel, en tegelijk ook zeg tegen hem. Ik had nooit verwacht dat liefde makkelijk zou zijn, integendeel liefde is een oorlog met bloed en pijn. Het enigste wat ik wil bereiken is de vrede, vrede met wie we zijn en vrede met wat ons kan zijn.
Ik ben klaar om het gevecht aan te gaan, en ergens ben ik zelf echt bereid om ervoor te sterven.
Achteraf bekeken moest het er ooit vankomen. De zoektocht naar een vent blijft zich inderdaad voortzetten en natuurlijk kom je die op een dag wel tegen. Hoewel ik verschillende bronnen heb die mijn pad kruisen op mijn trektocht, kom ik er nooit vaak mannen op tegen. Buiten die ene keer dan want inderdaad Pitoe kwam daar ook vandaan, en we weten nog allemaal hoe dat geëindigd is.. Gevolg ik zit hier weer met een gevoel waar ik geen weet mee heb en die ik ook niet kan beschrijven. Afsluiten met humor, met een lach of dan weer met misselijkheid en een traan. Het hoort nu eenmaal bij wie ik ben denk ik dan maar, want ik ben niet voor niks een echte doomdenker. Hoewel ik echt nog wel in liefde geloof en echt in de maximale betekenis van het woord, moet ik na alles eerlijk waar toegeven dat ik soms alleen maar het einde zie en nooit de start. Komt het er effectief ooit van? Of moet mijn hoofd het alweer verpesten en ervoor zorgen dat de persoon in kwestie het nog voor die start laat afweten..
Er is wel een lichtpuntje hij is ook een doomsdenker van ongeveer mijn niveau. Tot wat gaat dit echter leiden? Tot de belofte om te zien of het toch goed zit en doorgaat of tot het feit dat het misschien beter is om toch die koffie te bestellen en het zo te laten eindigen.
Moet ik tevreden zijn met nog een kamertje in mijn overvolle geheugen waar ik die deur op slot moet doen en ze voor altijd dicht moet laten, misschien is dit voor mij wel goed. Kan ik nog een teleurstelling of valse start wel aan? Stiekem moet ik natuurlijk wel toegeven dat ik graag de kamer zou openlaten en toch op zen minst wil zien tot hoever ik het haal. Ik hoop uiteraard op de finishlijn..
We naderen niet alleen het einde van het jaar maar daar smijten ze dan ook nog een hele boel voornemens naar ons hoofd. Stoppen met dit, stoppen met dit of juist beginnen met dit en beginnen met dat. Waarom de moeite doen? Je had een heel jaar om die doelstellingen te bereiken, wat maakt dan het verschil volgend jaar? In plaats van je druk te maken over hoe je het "jouw" jaar gaat maken, zorg er gewoon voor dat je er achteraf geen spijt van hebt dat er bepaalde zaken niet zijn verlopen zoals je ze had gepland.
Neem het risico om eens iets verkeerd te doen, iets verkeerd is niet altijd verkeerd in mijn geval is iets verkeerd namelijk vaak het juiste. Het bevestigd gewoon nog is vaak dat de relaties of zaken die je al hebt opgebouwd er wel degelijk aanwezig zijn en geloof mij maar daar is echt niks mis mee.
Als we dan toch afscheid moeten nemen van het einde van het leven (want normaal waren we al lang gestorven).. Ik neem dan graag afscheid van mijn eerste jaar als student want dat was ik inderdaad in 2012, mijn bezorgde hoofdje die bang was om mijn studies te moeten opgeven, mijn frustraties voor de gedachten die mij ervan hebben weerhouden om de bepaalde sprongen te nemen,... We kunnen zo doorgaan natuurlijk maar dat heeft geen doel meer, het jaar zit erop en we gaan gewoon verder met het leven en met de frustraties die daar nu eenmaal bijhoren.
Dus geen nieuwe voornemens, eerder in sprong in de toekomst met als doel op deze tijd volgend jaar net hetzelfde te denken als nu. Het jaar is nu zo gelopen en alle ervaringen en momenten hebben geleid tot nu en achteraf bekeken, heb ik daar echt totaal geen spijt van.
Gelukkig (nieuw)jaar mensen, we zien elkaar spoedig weer met genoeg miserie en frustratie. (geloof mij)
Zoekend naar de partner die je leven zal compleet maken en waarvan je gewoon weet dat het "goed" zit, wat dat ook mag beteken. Gaan we daar een groot deel van ons leven ons mee bezighouden? Of hij nu nog moet ontdekt worden, of zelf naast je ligt in je bed, hoe weet je nu zeker dat de sprookjes die we toen we jong waren te zien kregen die waarheid bevatten? De Prins op het witte paard, de man die ervoor gaat zorgen dat alles gewoon beter, die jou de zekerheid kan geven aan jouw bestaan. We zoeken gewoon achter het begrip, de persoon die na alles wat er ook gebeurt de code van je taal in handen heeft. Hij kan ervoor zorgen dat wat je ook zegt en doet wordt ontcijferd in 'jouw'. Zodat hij weet dat wat er ook gebeurt voor hem goed is, want hij heeft voor jou begrip.
Echter of het nu om het begrip gaat of de drang naar de verzwakking van de eenzaamheid en de versterking van het contact die je kan hebben met een persoon. Je kan echter ook voor een alternatief gaan. Laat uw kop zich niet bezighouden met het hele opzoek gaan, we kunnen als mens toch gewoon die zaken loslaten. Zoeken hoort er nu bij mij niet meer bij, loslaten is al lang gebeurd. De Prins moet inderdaad nog komen daar ben ik mij heel van bewust. Echter gaat de prinses haar er niet mee bezighouden om tussen alles door te zoeken naar waar hij zijn paard geparkeerd heeft of in welk Red Light district hij zit...
Het loslaten van de drang naar het begrip 'liefde' is een feit. Lastig, eenzaam, pijnlijk,.. het is wat je denkt dat het is, maar echter alles is wat het gewoon is.
Schijterij, schijterij... En zo gaat het in mijn hoofdje nog verder en verder. Na mijn vorige blog, die ik eigenlijk al niet meer snap.. ben ik het een beetje beu dat mijn gedachten constant afwijken van de realiteit. Nee nee nu geen vent meer in mijn leven die niks beters te doen heeft dan het te verpesten voor mij. Mijn kop is een groot raadsel zowel voor mij als voor de buitenwereld. Stiekem hoop ik dat Prince Charming erin gespecialiseerd is om mijn kop te ontcijferen.
Maar een beetje gedaan met al dat zelf beklag, in plaats van ervoor te zorgen dat ik nog meer nadenk zou ik mij beter richten op de feiten. Die alleen maar rooskleurig is. De zwarte schaduwen in mijn hoofd die dit verpesten zouden op slag moeten verdwijnen door de bewijzen die ik voor mijn ogen zie en ik ook in mijn handen kan nemen.
Helaas lieve mensen geen echt lief voor mij, misschien maar beter zo al de miserie die ik soms zie rondom mij maakt mij alleen maar bang voor wat er met mij zou kunnen gebeuren. Ga ik mij ook zo mentaal zwak gedragen en bij alles het positieve moeten zien? Ookal zijn er zoveel signalen die het tegengestelde bewijzen.. Noem het het wijf in mij, helaas kan ik die gedachten soms echt niet tegenhouden.
Prince Charming moest je meelezen en mijn gedachten nog altijd niet beu zijn.
Herinneringen kunnen voor altijd verloren geraken in onze gedachten, maar soms zijn er die momenten wanneer je ze ineens te binnenschieten. Hopelijk voor u zijn het dan de leuke die opnieuw in je hoofd belanden, want anders kan het zowel de start als het einde van je dag verzieken. Genoeg herinneringen zijn er in mijn brein opgeslagen om voorgoed opgesloten te zitten en hun cel nooit te verlaten. Helaas voor mij zijn er die momenten waarop de deuren wel opengaan en het hele arsenaal aan gevoelens en gedachten van het verleden terug in mijn hersenen opduiken om mij er weer aan te herinneren wat er vroeger allemaal is gebeurd.
Het zijn ook altijd de slechte zaken die worden opgerakeld of de zaken waar je nog zoveel aan terugdenkt en hoopt dat ze in een dichte toekomst worden beantwoord. Ik keer terug naar Prince Charming als het over mijn herinneringen gaat, omdat de vorige hoofdstukken wel zijn afgesloten. De een al wat positiever dan de ander, dat is zeker, maar ze zijn wel voorgoed in een geplaatst achter een celdeur. Echter de enige die nog geen vaste plek heeft gekregen is het hele Prince Charming verhaal. Of het nu is omdat ik het nog geen plaats kan geven of het nog geen plaats heeft genomen in mijn gedachten is mij nog onduidelijk. Hoewel ik echter wel weet dat het nog niet 'af' is. Er moet gewoon nog een moment komen dat de antwoorden worden gegeven op de vragen die mij nog resten en de zaken worden opgeklaard die nog in een donkere schaduw zitten. Wanneer het echter zal gebeuren is voor mij als zowel voor de tegenpartij nog een raadsel..
Akkoord ik zit er niet meer dagelijks meer mee in mijn maag, maar toch sta ik op sommige momenten nog stil bij het verleden met hem, in combinatie met mijn gedachten en mijn gevoelens die nog altijd hetzelfde zijn gebleven. Ookal is het contact zeer sterk verminderd en ga ik er ook maar vanuit dat ik bijna niks meer van hem zal horen, kan ik mij er op betrappen dat het sprankeltje hoop er nog steeds aanwezig is. Noem het naïviteit, noem het verliefdheid, het is er nu eenmaal en het ziet er naar uit dat het er nog even zal blijven ook.
Maar zoals altijd leren alle ervaringen ons iets extra in het leven en wordt de huid die ons is gegeven bij de geboorte door alles dikker en sterker, zodat we altijd meer en meer kunnen verdragen en het ons ook makkelijker gaat om de dingen van ons af te zetten en te verwerken. Helaas horen de gedachten en herinneringen niet tot onze huid, deze zullen er altijd blijven ookal vergeten we ze soms wel eens.
Grote les is dus big girls don't cry, door u focus te verleggen op andere zaken lukt het perfect om die emotionele uitbarsting te ontwijken en zo zonder tranen verder te kunnen gaan. Ik heb echter geen andere focus nodig, mijn tranen zijn gewoon al volledig opgedroogd.
Het leven gaat voorbij aan razende snelheid eigenlijk, ik herinner mij nog zo het begin van het eerste academiejaar en hup nu zitten we al aan de aanvang van de tweede examenperiode. Om eens niet direct over nog een andere vent te beginnen, kies ik dan eerder om het op mijn studies te smijten. Want op zich is er niks echt boeiend te vertellen over het mannelijk testosterongehalte in mijn leven. Er zijn er wel nog, daar straks meer over, maar we gaan eerst een paar zaken duidelijker maken over de voorgaande posts.
Zo kunnen we het vuur onder Prince Charming verlagen tot een laag pitje, er is geen ruzie of probleem mee gemoeid, maar er is helaas geen contact meer. Je kan nu denken dat ik ook contact kan gaan zoeken en ja daar heb ik ook al over zitten na te denken, maar het zit nu eenmaal in mijn karakter om eerder op gejaagd te worden dan zelf in die rol van jager te kruipen. Komt dan nog eens bij dat het niet echt veel zin heeft, door zijn relatie kan ik mij moeilijk volledig verdiepen in hem om dan toch weer teleurgesteld uit de hele situatie te komen. Ik hoop dan ook van harte (en ja dit is niet gelogen) dat als hij nog altijd samen is met zijn lief, hij gelukkig mag zijn, want zo iemand speciaal hoort nu eenmaal gelukkig te zijn. PUNT
Helaas kan ik het echter niet laten om weer een man in mijn blog te betrekken, zoals gewoonlijk is er natuurlijk altijd een twist... Hier is het heel simpel de persoon in kwestie heeft zich bekeerd tot het heteroïsme, dus ik maak geen schijn van kans... Hoewel het steeds duidelijker en duidelijk wordt dat wij 'perfect' voor elkaar gemaakt zijn, moet nu enkel deze eigenschap van mezelf in de weg staan. Mijn hoop is niet groot hoor, ik zou wel dom zijn om ervan uit te gaan dat hij ineens tegen mij zegt dat hij mij graag ziet en met mij verder wil gaan. Zo naïef ben ik niet. Enkel in mijn dromen en fantasieën laat ik het zo ver komen, maar daar blijven ze dan ook veilig.
Dus helaas kan ik ook hier niet komen met het sprookjes verhaal, waarin de prins(es) haar prins vindt en nog lang en gelukkig samen leven... Wat ze ons ook wijsmaken in onze kindertijd, het komt toch hard aan in de 'volwassenwereld' als blijkt dat niet alles zo simpel is en je meer en meer tegen de muur botst dan je eigenlijk had verwacht. Snel dan maar een pleister op die neus plakken en stoppen met FLIPpen, want de tijd gaat voorbij en voor je het weet sta ik hier weer te schrijven over een andere vent met een nog andere twist, ik kan al niet wachten wat de volgende keer zou kunnen zijn.
Herinneringen in alle vormen, groottes en emoties. De goeie blijven je bij, maar spijtig genoeg de slechte ook. Gelukkig is er de tijd, die ervoor kan zorgen dat je sommige weg kan schuiven, zodat je ze niet ineens terug te binnen schieten. Tot het moment daar is, dat kleine iets dat in je hersenen een signaal laat afgaan die dan die herinnering terug oproepen. Waarom bestaat er geen hersenvuilbak waarin alles netjes kan verdwijnen? Het signaal was simpel en subtiel, een pictogram op fb die mij duidelijk maakte dat ik een berichtje had. Zoals alle dagen heb ik er wel eentje die ik nog niet heb gelezen, dus het leek heel onschuldig, maar ik was verkeerd. Ik moet dit wel even verminderen, ik heb er geen grote schade aan overgehouden, dat mag je echt niet denken, maar het deed mij toch terugdenken aan deze zomer toen Judas nog zo dicht bij mij was. De periode waarin ik zo een hoop koesterde en die dan ineens moest opzijschuiven. Een heel verwarrende en 'emotionele' tekst vond ik het, waarin alles nog eens van zijn kant werd opgerakeld en werd geëindigd met excuses en liefde naar elkaar toe. Ik zie dit nu niet als iets heel afsluitend, want ik had het al afgesloten in mijn gedachten, voor mij vind ik het gewoon onwennig om er weer over na te denken. Het kwam dan wel van hem, wat ik voor hem jammer vind, omdat ik niet wil dat hij er nog teveel mee in zijn gedachten zit. Want zoals hij mij geleerd heeft mag je daar niet zoveel over nadenken... Sluit het daarom ook af lieve Judas, vergeet mij gewoon niet. Of ik u nu kan zien als liefde of als vriendschap, dat kan mij niet veel schelen. Mijn gevoel zegt gewoon dat jij een van de enkele bent die een plaatsje heeft in mijn hart, waar niet direct iemand zal geraken.
Geniet daarom maar van je leventje waar je je ook mag bevinden en neem het van mij aan dat je het recht hebt om gelukkig te zijn, dus als dit niet zo is moet je het veranderen. En zoals altijd, en dit weet je, ben ik er om met raad en daad klaar te staan om je te helpen waar nodig. Dus vooral tot Ziens!
Ik heb nog nooit zoveel stress en druk gevoeld om een blogbericht te schrijven, de reden is heel makkelijk te vinden. Ik ben namelijk tegen Prince Charming persoonlijk bezig, of het nu een goed idee is of niet door dit openbaar te zetten, weet ik echt niet. Ik merk gewoon dat het tijd wordt om alles eens duidelijk te maken, langst mijn kant toch. Ik kan alleen maar hopen dat mijn boodschap niet tegen mij zal gebruikt worden en dat ik ook een eerlijk antwoord terug zal ontvangen.
Zoals jullie weten heb ik onlangs iemand nieuw leren kennen, maar zijn 'situatie' maakt het niet gemakkelijk voor mij. Zoals bij Judas zit hij nog gebonden aan zijn lief... Dus ja mensen hier gaan we weer, het smerige spel van weleer. Precies of ik mag geen geluk vinden van de eerste keer, nee ik moet eerst een hele strijd doorgaan om dan lichtjes kans te maken op de overwinning. Moet ik dan weer meespelen of moet ik het op dit gebied al opgegeven? Ik heb echter geen zin om hem gewoon te verliezen, op welke manier dan ook. Ja langst mijn kant is er effectief sprake van verliefdheid en zoals altijd kan ik dat niet zomaar uit mijn hoofd zetten. Het erge eraan is echter dat ik niet weet wat ik daar nu mee moet doen, het uit mijn hoofd zetten lukt mij perfect tot het moment daar is dat ik mij moet realiseren dat hij mijn lief niet is, maar van iemand anders... Voel ik mij eindelijk zo op mijn gemak bij iemand, moet er altijd iets zijn dat het onmogelijk maakt om mijn gevoel naar hem toe letterlijk te zeggen.
Want het is echt mijn bedoeling niet om hem voor de keuze te stellen, daar ga ik zelf ook kapot aan. Hoewel een verduidelijking wel handig zou zijn. Waar sta ik in zijn ogen op dit moment? Twijfelt hij zelf, of is het voor hem duidelijk? Kan ik met mijn gevoel van liefde blijven zitten, of moet ik het maar laten varen? Allemaal vragen die ik gewoon beantwoord wil zien. Natuurlijk hopen we enkel op het beste dat hij letterlijk tegen mij zegt dat hij mij graag ziet en het met mij wil proberen.. Hoewel ik er naar smacht om dat te horen, moet ik het relativeren en mij ook realiseren dat het voor hem echt geen makkelijk 'keuze' zou zijn. Daarom juist dat ik het gewoon niet durf zeggen/vragen aan hem. Ik ben niet klaar om hem kwijt te geraken, zowel als 'liefde' als vriend niet. Ik weet dan ook dat dit een zeer riskant iets is door dit neer te schrijven, maar ik ga mee met mijn instincten die mij tot dit hebben gedreven. Ik hoop dan ook sterk dat wat hij mij ook zal antwoorden het eerlijk uit zijn hart zal komen en hij mij niet laat horen wat ik wil horen...
Indien hij mij na dit tekstje nog wil horen natuurlijk, helaas zal enkel de tijd mij dat kunnen vertellen.
Voor de rest laat ik het hier bij, de snelheid waarmee dit getypt is, zal waarschijnlijk een record zijn. Ik ben klaar om deze tekst dan maar te publiceren en hem de link te sturen, mijn handen trillen echter enorm en mijn maag slaat op hol, helaas voor mij is alles nu getypt dat momenteel in mijn hoofd zit. Dus I will be a man....
Veel gedachten gaan door mijn hoofd vooraleer ik dit zou kunnen neerschrijven. Er is wel een teken gekomen vandaag wat mij enkel maar moed geeft om alles eens op een rijtje te zetten. Ja mensen hier komt het weer op neer het geen waar we (bijna) allemaal naar verlangen, net zoals Carrie uit Sex And The City: 'love... '
Ik moet toegeven het voelt goed om terug een toekomstvisie te hebben op dit gebied, helaas is het zoals altijd bij mij geen gewone situatie. De hele uitleg ga ik u wel verschuldigd blijven, enerzijds omdat ik mijn heel positieve gedachten niet wil ontnemen door het te besmeuren met negatieve invloeden. Anderzijds omdat ik er niet genoeg van af weet. Om dus u op de hoogte te houden van mijn (extreem) positief gevoel moet ik starten bij het begin van mijn tweede Amerikaanse film. Het is geen vervolg op de vorige, misschien maar best, maar de camera staat terug aan dus hier gaan we. Lights, camera en vooral action! Herinner u mijn vorige blog, toen ik u vertelde dat er een nieuwe persoon was in mijn leven. Wel hier pakken we de draad terug op. We vallen dus ook maar met de deur in huis, 'date' nummer 1 was vandaag. Romantisch als ik ben, vond ik een picknick een fantastisch idee. Na al deze dagen slecht weer was ik zo blij dat de zon zou schijnen en toen ik mijn hoop voelde opborrelen in mijn lichaam was de keuze heel snel gemaakt. Zoals verwacht was er niks op aan te merken, akkoord geen fysiek contact op welke manier dan ook. Hoewel dat mij enkel maar gerust stelt, volgens 'de regels' mag fysiek contact niet echt op de eerste date... Nog een teken erbij nu ik er bij nadenk, de andere keren had ik mij niet ingehouden en zie waar mij dat gebracht heeft. Mooi weer, mooie jonge, mooie locatie en een gevoel dat ik al zo lang niet meer gehad heb. Je zou denken dat ik aan het overdrijven ben, net als de echte Amerikaanse films allemaal doen, maar nee mensen ik overdrijf deze keer echt niet. Hoe graag ik weer down to earth zou willen komen, vind ik het vertoeven in deze trance zo fantastisch. Het hele gevoel is moeilijk te beschrijven, maar vlinders komen toch wel dicht in de buurt. Ik haat enorm clichés en probeer altijd zelf mijn eigen draai aan dingen te geven, helaas heb ik hier geen creativiteit voor want alles valt terug in mijn klassieke geloof in 'liefde'.
Ik kan echt niet geloven dat dit mij wordt aangedaan, nee ik heb het nu niet over het gevoel dat ik heb. Maar enkel de context die alles zo verdomd moeilijk moet maken voor mij. Waar was hij 2jaar geleden? Waar was hij 1jaar geleden? Waar was hij 3maand geleden... Genoeg andere momenten die mij zo veel miserie hadden bespaart, het ligt nu wel een beetje anders met name de context. Zoals altijd kan je nu niet weten wat de mede acteur van deze film van de scene vond vandaag, waar zijn gedachten naartoe zijn gegaan en wat hij nu verwacht zowel van hem als van mezelf. Ook hier moet ik mij weer tegenhouden om niet te ver te denken, want wie weet wat er allemaal gaat gebeuren. Ik heb trouwens al gezondigd hoor, ik heb al te ver nagedacht... Maar kun je het mij kwalijk nemen, nu ik eindelijk mijn oude gevoel en vertrouwen in liefde terug heb gevonden?
Prince Charming came back, I hope he will stay...
Japsie xoxo Ps: het teken was Sex And The City op vijftv. En als u mij nu wil vergeven, een traantje vloeit over mijn wang...
