Deze blog heb ik maanden geleden op de verkeerde manier op deze blog gezet, waardoor het niet gelukt is. Ik zet hem er nu opnieuw bij.
Gisterenavond ben ik begonnen in 'Kaas' van Willem Elsschot.
Ik heb reeds de inleiding en de eerste twee hoofdstukken gelezen.
Van de inleiding begreep ik niet veel, die zou ik nog eens aandachtig moeten lezen.
Het verhaal begint traag in het eerste en tweede hoofdstuk, maar dat stoort mij niet.
De schrijver besteedt veel aandacht aan de emoties en het denken van het hoofdpersonage, dat heb ik wel graag.
Elsschot vertelt het verhaal alsof hij het zelf heeft meegemaakt. Zo krijg je de indruk dat hij over zichzelf vertelt.
Wat ook opvalt zijn de aansprekingen t.o.v. de lezer. Bv: "Je moet weten dat...", "Gelooft gij in hekserij... "
De "gij" en "jij" vormen worden door elkaar gebruikt. Dit komt waarschijnlijk omdat het boek al even geleden geschreven is.
De aansprekingen en de "gij" en "jij" vormen zorgen ook voor een aangename sfeer tussen schrijver en lezer.
Voor hoofdstuk één zet hij ook een lijst met personages en elementen die in het boek gaan voorkomen. Tussen die elementen zet hij ook een verzameling samenstellingen met kaas, een beetje vreemd...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Gisteravond ben ik begonnen in "kaas" van Willem Elsschot. Ik heb reeds de inleiding en de eerste twee hoofdstukken gelezen. Van de inleiding begreep ik niet veel, die zou ik nog is aandachtig moeten lezen. Het verhaal begint traag in het eerste en tweede
De laatste twee bloggs die met de foto's en die waarin de vlotte schrijfstijl wordt vermeld zijn van Ruben, men naam vergeten vermelden,...
Na het lezen van Kaas heb ik er toch een goed gevoel aan overgehouden. Het boek leest zeer vlot en is (op zijn eigen manier) erg grappig. Eigenlijk gebeurt er amper iets gedurende de 100 pagina's. Zijn moeder sterft, hij komt in de kaashandel en dit mislukt. Maar zoals ik al zei heb ik er een goed gevoel aan overgehouden en zou ik het boek zeker aanraden.
Het boek is uit! De laatste pagina's vond ik best wel goed. Hij stapt uit de kaashandel en neemt zijn oude leven weer op. Ook vond ik het mooi dat het verhaal eindigt aan het graf van zijn moeder. Het verhaal begon immers met de dood van zijn moeder. Ook zei hij: "Gelukkig heeft mijn moeder deze kaashistorie niet meegemaakt". Terwijl hij het enkele dagen daarvoor erg vond dat zijn moeder hem nooit als kaashandelaar had gezien.
Ik heb vandaag gelezen van pagina 63 tot en met 86. Er gebeurt (gelukkig) wat meer in dit deel. Hij zit nu in de fase van het verkopen van zijn kazen, maar als lezer krijg je meer en meer de indruk dat het allemaal fout gaat lopen. Dit gedeelte vond ik het vlotst lezen, hoogstwaarschijnlijk omdat er toch vrij veel gebeurt. Het is ook grappig hoe amateuristisch Frans Laarmans omgaat met het verkopen van de kaas.
Na het lezen van de volgende 20 pagina's vind ik het boek toch een beetje minderen. Er gebeurt niet echt iets gedurende de 20 pagina's : hij maakt zich gewoon klaar om de kaas te verkopen. Wat ik wel grappig vond, was dat hij zichzelf meteen dé grote man voelde. Over alles twijfelde hij of het wel gepast zou zijn dat hij dit zou doen, omwille van zijn nieuwe status/job. Maar ik heb zeker nog de moed en de zin om verder te lezen.
Ik ben gisteren begonnen in het boek en ik heb gelezen tot en met pagina 40. De eerste hoofdstukken konden mij zeker bekoren. Vooral de passage waarbij zijn moeder op het sterfbed ligt en hij tegen een kater moet opboksen, vond ik tegelijk grappig en (een beetje) tragisch. De overige 20 pagina's bleven grappig, ook al gebeurde er niet zoveel. Het boek heeft mij zeker een goede eerste indruk gegeven.
