Ik ben Janne Dingenen
Ik ben een vrouw en woon in Kaulille (België) en mijn beroep is school .
Ik ben geboren op 24/11/1993 en ben nu dus 31 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, knutselen.
In dit boek vertel ik al m'n ervaringen in het ziekenhuis.Zo blijf ik toch een beetje kort bij iedereen die ik ken!
agenda
14 januari : installeren in het ziekenhuis
15 januari : operatie
goedemorgen of middag... we raken de tijd wat kwijt!!!! Maar alles gaat prima!! We hebben geslapen als echte biggetjes, al de ongerieven zijn weg... kortom lekker. de koorts blijft kwakkelen maar gaat niet meer over 38.5°. Het zand bed is nog niet omgzet naar een luchtbed maar ze verwachten daarna dat de temp. nog gaat zakken... Heerlijk he! het internet moeten ze nog komen repareren maar't t'gaat in orde komen en dan ... staat ze te springen om eens te chatten of beter te kletsen op nivo met al haar vrienden! want nu het beter gaat komt de heimwee naar haar klas en naar de brink... en naar ons joske... Nu zijn bram en sofie erbij en straks komen annelies en luk aflossen : ook nu ga ik weer eens stoefen, die kids van ons zijn supergeweldig! geen gezaag, geen geklaag, ze doen hun ding en runnen de rest erbij én daarnaast proberen ze regelmatig ons een uurtje af te lossen. Geweldig toch?! (dat klinkt al goed hollands he) voor de rest plannen we nog graag haar bezoek en is dit ook nodig vlgs de dokters : ze is nog zo vlug moe en stilaan beginnen de trainingen van haar benen en ook dit neemt veel energie.we zien dan ook dat ze nog veel 'knotskes' doet op een dag!
amai, laat deze dag maar vlug overgaan... na al die goede dagen is dit een des te grote tegenvaller! de koorts is nog altijd niet te achterhalen waarvan maar ze gaan het zandbed met verwarming vervangen door een luchtbed en dan zien of er beterschap komt. Deze voormiddag liepen dan ook allerlei stomme dingen mis zoals de morfine pomp die haperde en een heel schel geluid maakte, er kwam geen reactie op het belletje, dan een paar maal gaan vragen engeen reaktie. Janne begon stilaan te flippen en wij erbij dus ben ik maar mee aan de balie gaan zitten. Dit mocht dus niet maar ik wilde hier wel komen werken want hier moest je toch niets doen.... oeps dat was fout! dan komt er een zusterke kijken en zegt doodleuk dat ze er niets van kent... Dan werkt je peace maker, zijt daar maar zeker van! en dan kwamen er nog een hoop kleinigheden bij die voor haar o zo belangrijk zijn! Dus tranen met tuiten... De reddende engel komt dan binnen: liesbet pallemans (kinesiste hier)uit onze city kaulille. Ze heeft er direct en effectief werk van gemaakt waarvoor duizende malen dank!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! deze namiddag hebben ze ook de pleister van de wonde gehaald : het ziet er mooi uit (haar 'schilderij' gaat alleen maar mooier worden) we hebben foto's gemaakt zodat zedirect kon keuren. Allez dat kikkerde haar weer op! dan nog even naar de kampioenen gekeken en hare lach was helemaal terug! haar koorts was nu ook minder oef oef oef Een van de vervelende praktische dingen die ze morgen nog moeten oplossen is internetverbinding maken: want ze genietvanal die berichten : van de klas of de brink moeten we blijven voorlezen! we hopen nu op een rustigere nacht, dat zal haar en zeker ons ook goed doen!
kort verslag van een bewogen nacht: gisterenavond werd janne al onrustig : pijn in de knie, pijn in de heup en jeuk jeuk jeuk... Op zo'n momenten voel je dat er iets hangt maar je weet niet wat. Rond middernacht begon ze serieus koorts te maken: dokters erbij,bloedonderzoeken,plas onderzoeken en voor de veiligheid koel houden en proberen te kalmeren... rond 4 uur is ze terug in slaap gevallen nadat ze een flinke dosis antibiotica en pijnstilling kreeg. Papa heeft zich toen te rusten gelegd en nu draaien we de rollen om... Als je daar zo alleen zit bij onze kleine meid dan gaat er vanalles door het kopke : zijn we te optimistisch geweest, waar zit het fout, waarom al zo snel weg van de pecu mss hadden ze dit eerder gezien,.... vandaag krijgen we de uitslagen en zullen we verder zien! even slaap nemen nu...... duim toch maar even verder....
mijn beste vriendin GINA was hier en haar mama had nog nooit zo ver gereden met de auto en nu ndeed ze dit speecial voor ons dat is supper
nu moet mama weer overnemen want haar energiepotje is direct leeg! gina en mama waren dus op bezoek, we hebben de 2 dames maar direct alleen gelaten want als je bezoek maar kort is dan moeten die oude mama's en papa daar zeker niet bij zijn! Dus over alle pittige tetters tss. hun kan ik niets vertellen en dat hoeft ook niet he! en dan is er nog nieuws : janne is van de pecu af! voor alle slimme en domme belgen : dit is de intensif care voor kids. T'is wel plots gegaan, van zodra het levensgevaar is geweken moet het kind daar weg. Wel even zonde want het gaf toch wel veiligheid en duidelijkheid maar we moeten het ook positief zien: ze doet het prima! Alleen de koorts blijft nog moeilijker: kwikkelen en kwakkelen tussen 38° en 39° maar alles wijst nog op reactie op de operatie. En ze voelt zich niet ziek! Ze heeft wel een obsessie met haar benen. Door de operatie zijn bepaalde zenuwen nu weer geactiveerd met als gevolg dat ze weer meer gevoel heeft in haar kniêen en onderbenen. Dit geeft een dubbel gevoel : grappig en leuk en aan de andere kant heel raar in haar hoofd...Ook die grijze cellen moeten aanpassen om ineens weer signalen te krijgen!
reaktie op reaktie:
Al die babyverhalen zijn voor janne heel boeiend : ine haar baby nog maar 200 grammetjes... Hoeveel suikerklontjes zijn dat? we gaan het eens uittesten. Wij hebben hier een gok gedaan over de geslachten van de aankomende baby's : ine en maarten gaan voor een meisje (dat later zeker graag gaat paardrijden) en benjamin en bart krijgen een stoere kerel (die volgens janne ook weer moet gaan paardrijden! waar het hart van vol is...)
en nu moet me iets van het hart :: 2van mijn 3 zussen wisten niet hoe je een reactie moet doen (zie voorgaande reakties) T'zijn allebei goeikes maar ze hebben zeker ook geen extra pc knopke in hun kopke. Of begint de leeftijd mee te spelen????????? tante dettie ik geef nog een seintje maar waarschijnlijk woensdag gaan we lekker gebruik maken van je voorstel. want ondanks dat alles vrij goed gaat, voelen we dat ook wij rust moeten nemen. ...
en annelies, mijn blokkende lieve dochter! we denken aan je en steunen je nu vanop afstand! bedankt Bram en Annelies en ook ons bomma dat jullie ons huiske draaiende houden! Tijdens het eten is het hier wel stil zo zonder bram zijn zotte opmerkingen.... en pak joske eens heel lief vast!
en dan de brinkers 2en4 met al hun begeleiding : we proberen niet teveel over jullie te praten want telkens komen er dikke tranen.Ze mist haar tweede thuis héél erg en doet iedereen de dikke knuffels.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
na een vrij rustige nacht was het deze morgen even foute boel : ze had hééél veel pijn in de rug en schouders. Na wat zoekwerk hadden we de reden : omdat ze een paar uurtjes goed had geslapen,had ze natuurlijk ondertss de pijnpomp niet genomen en dus had ze totaal geen pijnstilling meer... oef oef we hadden al een beetje de bibbers dat er iets fout was... Papa is even op en neer naar huis wat spullen halen. maar vooral eens lekker in de auto rijden en eens alles uitwaaien!!!! Oma, dit is speciaal voor jou : dat bed is ideaal voor jou reuma, het is warm, geen druk op je lichaam en geeft massage zonder dat je het merkt. Duuuuuuuuuuuuus kom jij janne eruit gooien of vraag aan nonkel marc om zo een bedje te fixen via de ziekenkas......
Janne ligt even wat te rusten want zus en luk en daarna bram en sofie bleek al veel energie te nemen! De pijn valt wel behoorlijk mee en de jeuk is iets minder. Nu hebben we ondertussen een zalf gekregen en nu is't al vanzelf iets beter! Wel is er nog een stoorzender : de koorts wil nog niet zakken.Waarschijnlijk is er ook een verband met het bed dat op 34° verwarmt. En nu weer iets typisch voor ons madam : we moeten heel veel met haar benen bewegen zodat ze ,zo vlug het mag, weer aan de gang kan. Voor al diegenen die interesse hebben in janne haar huidig adres : academisch ziekenhuis Maastricht Janne Dingenen verpleegafdeling B2 Postbus 5800 6202AZ Maastricht
we hadden al graag een foto van haar op het net gezet maar aangezien wij weer zo geen superknopje in ons kopke hebben waarmee je een pc kan bedienen, moeten we wachten tot er iemand superslim op bezoek komt die ons even uit de nood helpt.
morgen mag Gina, haar beste vriendin, al even op bezoek komen! Wat is het ook voor ons een lekker gevoel dat we weer even vooruit kunnen zien en genieten! De spanningen en de drukte voelen we beide vandaag extra, maar goed dat annelies een tijdje heeft overgenomen zodat wij wat konden rusten zonder te snurken....
Janne vind haar blog nog altijd super en we hebben al heel veel keer de reacties moeten voorlezen. Morgen wil ze graag al kort er terug iets opzetten.
de nacht is vrij rustig geweest, er was alleen 1 groot probleem : jeuk jeuk jeuk. zowel van de pleisters als van de medicatie. Gisterenavond begon ook de koorts als tegenreactie op de operatie. en dus werd het deze morgen even allemaal teveel : niet lekker als je even wil uithuilen en dan beginnen al de machienekes rondom je te piepen. Lijkt big brother wel!!! we hebben haar toen eens lekker gewassen en toen ging het weer prima! De eerste boterham en pint cola zit er alweer in dus eigenlijk gaat het prima! Bij deze (nu ik toch even janne mag vervangen) wil ik aan m'n collega's vragen of ze tegen dat ik terugkom, ook zo'n zandbed voor mij zorgen : een kwartiertje bed en babaai alle stress!!!!! nu zijn annelies en luk hier om eens een paar uur af te lossen want ze is't gezaag van die 2 ouders stilaan beu, denk ik! janne mag stilaan ook bezoek krijgen en ze is daar blij om .maandagavond komt er iemand! wie al graag wil komen, doe even een seintje dan kunnen wij ervoor zorgen dat het hier geen invasie zal worden maar dat ze wel lekker kan genieten van de extra aandacht!!! we zijn wat laat vandaag met nieuws maar eerst hadden we hier geen verbinding met internet , met een beetje geluk gaat dit nu ook beter gaan!!!!!
joepi de poepi!!! ze is terug op de kamer! De operatie is heel goed verlopen zonder schokkende dingen! Ze ligt nu in haar zand-luchtbed, en t'is niets overdreven, het is een merkwaardige grote kuip met ongeveer 1000 kilo zand. Dit zand wordt omhooggeblazen en het geeft een zweverig gevoel voor janne. Het is wel aangenaam maar zelf bewegen gaat vrijwel niet.Als we naast het bed zitten zien we nog net haar neusje erbovenuit steken. Verder hangen er een massa kabeltjes en infuusjes aan en rond haar, ze heeft ook een morfinepomp zodat ze zelf kan bepalen als ze pijn heeft om dan een 'shot' te geven. Maar typisch janne : dit zal ze uit zichzelf moeilijk doen dus nemen wij dit voorlopig van haar over! De chirurgen waren verder meer dan tevreden over het binnenwerk van haar rug : sterke spieren en vooral stevig bot (wat zeldzaam is bij een spina bifida) Ze zien dan ook voor de komende operaties enkele extra lichtpuntjes! allez, de grote onrust is wat beter en het wachten is vlot gegaan dank zij de steun van lieve familie die plots mee hier kwam duimen. De komende 2 dagen zijn nog riskant maar ze staat onder voortdurend toezicht van een knap mansmens als verpleger en dokters van de dienst. En natuurlijk wijken wij geen seconde van haar zijde! Janne mist wel haar grote zus om mee te kletsen, broer bram om te zwetsen en joske de hond om te fletsen! De 2 eerste zullen dat vlug oplossen en komen morgen al even langs.... joske houden we veiligheidshalve toch maar uit haar buurt! Ze mag dus nog geen ander bezoek krijgen. Naar volgende week hebben we al de orders gekregen dat mensen die ziek,verkouden,... zijn of de laatste weken geweest zijn voorlopig best niet in haar buurt komen. En dit zullen we dan ook maar zeker doen want we willen haar graag vlug zien herstellen! merciekes voor alle duimen, dat doet goed aan haar en ons hartje!!! Janne geniet van al de reacties die ze krijgt!!!!!
nu mag ik even janne haar plaats innemen. deze nacht heeft ze slecht geslapen, niet omdat ze zenuwen had, helemaal niet.... ik heb m'n kind met m'n gesnurk wakker gehouden. Maar goed dat mama bij haar bleef voor als ze zenuwen had,dan zou ze zeker steun hebben..... deze morgen waren we allen heel rustig,t'was gezellig op de kamer en voor we't wisten moesten we gaan. oeps... vergeten om een pilletje te geven voor rustig te blijven. Gelukkig eigenlijk want nu heeft ze op haar gemak de operatiekamer kunnen bekijken en ze kreeg een degelijke uitleg van de dokters daar. het infuus en al wat daarbij hoort: ze wilde alles nauwgezet volgen! en dan nog eens diep inademen ....de narcosevloeistof wordt ingespoten (zelfs dit wilde ze, ondanks 1 seconde paniek, nog zien) ik weet niet of jullie het weten maar : wij hebben toch een superdochter!!!!!!! Nu zal de dag lang duren, we gaan winkelen zodat we straks hier in't mc donaldhuis (lekker) kunnen eten. Ondanks de naam zijn hier geen vettige hamburgers te vinden.... en voor de rest gaan we wat tandenknarsen en duimen.!
dus...hier even verder verslag: we hebben dus een drukke middag gehad,vande sociale dienst tot alle dokters en ergo etc...dus toen de drukte over was zijn we naar het ronald mc donaldhuis gegaan. voor diegenen die dit niet kennen : huis naast het ziekenhuis waar de familie een héél leuke kamer krijgt, een gezellige leef-eneetruimte en mensen die je steun geven indien nodig. allez, onze papa kan dus ook deze nacht enkele uurtjes lekker slapen! ik moet morgen al om 6 uur op om medicatie te nemen. rond achten komen ze me halen voor de operatie. ik krijg een licht rustgevend middel zodat ik ervoor nog eens goed naar de operatiekamer kan kijken want dat wilde ik graag. nu beginnen toch wel even de bibbertjes te komen.... wel leuk om al de reacties te lezen!!
ik ben vandaag aangekomen in het grootste hotel van maastricht! Ik kom hier voor wat mama noemt : een lange spannende vakantie!! IK zie het toch een beetje anders maar ben wel blij dat mijn rug recht gaat worden. het onthaal hier was zoals eerder heel vriendelijk. ik lig deze nacht op een kamer met 2 anderen. ik heb al het speciale bed gezien waar ik morgen na de operatie in kom: een kuip vol zand in een hele grote kamer!
straks vertel ik verder want nu moet ik even andere dingen gaan doen
ik ben gaan paardrijden en heb er nog eens echt van genoten! Mijn paard heet Dusty. Mijn paardrijvrienden heten jolien klein, jolien groot, kimberley, indra, jana en anna. en mijn paardrijjuf heet griet. anna gaat extra goed voor dusty zorgen. en van jolien klein had ik een geknutseld diertje gekregen : die gaat zeker mee naar het ziekenhuis!!!!!!!
Eindelijk is hier de start van m'n eigen boek! We hebben hééééél lang gewacht op de komende operaties maar nu we er voor staan komen ook wel kriebels in de buik. Maar samen met papa en mama en annelies en bram gaan we ervoor! We zijn ook heel blij met alle steun van de mensen rondom ons : we zullen dit zeker nodig hebben!!!!
